Het HondenForum

Teckelgek schreef: Je vergeet nog iets Reini, tenminste dat vind ik.
Je mag ook trots zijn dat Vegas zo'n vechtertje is, wat betreft zijn gezondheid. Natuurlijk heb jij er alles aan gedaan om hem er weer bovenop te krijgen, maar Vegas zelf heeft hierin imo ook een groot aandeel gehad.

Daar kan ik in principe ook trots op zijn ja, dat hij zich overal zo goed doorheen slaat maar andere gevoelens overheersen op het medische gebied Op het moment loop ik weer enorm te tobben met zijn huid en voel ik me alleen maar kl*te om hoe hij eruit ziet (al die akelige plekken) en om de jeuk die hij heeft. De trotse gevoelens dat hij zich er doorheen slaat liggen ergens vaag op de achtergrond

natuurlijk ben ik ook trots op al mn honden. Of nou wel of niet zelf iets voor elkaar gekregen heb.

Trots op Ghaya als ze zich rustig laat besnuffelen door een klein teckelpupje en voorzichtig terug snuffeld. Trots als ze altijd weer die pokke bal weet te vinden die een andere hond zoek maakt. Trots dat ze gewoon zo'n probleemloos hondje is die je overal mee naar toe kan nemen.

Trots op Chello zijn leeuwen'kraag' omdat hij nooit een ketting draagt zitten er geen happen in e.d.

Trots op Hera als ze zonder hysterisch uitvallen langs een andere hond kan lopen. En trots dat ze ook erg goed luistert. En trots omdat ze zo ontzettend sociaal is naar mensen/kinderen.

Trots bij Woopy om alles wat we hebben overwonnen met hem. Trots op de hond die hij toch is geworden.

***

Ik ben heel trots op Suus. Omdat ze zichzelf heeft ontpopt van zielig vodje tot mijn liefste maatje. Wij hebben haar daarbij geholpen, maar ze moest zelf vertrouwen in ons krijgen en in zichzelf en dat is niet makkelijk als je steeds van baasje wisselt en je vriendje net bij je weg is gegaan. Elke keer als iemand opmerkt wat een leuk hondje het is voel ik me hartstikke trots, een beetje alsof ze mijn baby is

Ik ben ook altijd trots als ze met kinderen omgaat, want ze is zelf echt gek op jonge kinderen, als ze een kinderwagen ziet maakt ze vaak al aanstalten om erheen te gaan. Ze is dan heel lief en laat zich graag aaien, kinderen zijn vaak ook dol op haar. Laatst zei een meisje van een jaar of 4 dat ze altijd bang is voor honden, maar niet voor Suus 'want die is lief' Dan ben ik ook heel trots!

ja ik ben trots op onze hond. trots omdat ze uitgroeit tot een lieve zachtaardige knuffelkont, haar grappige kop als ze iets ondeugends heeft gedaan, haar onverstoorbare karakter, terwijl ze soms kan gaan blaffen als een gek naar een papiertje dat er normaal niet ligt.
ik ben trots op dr als ze mij eindelijk interessanter vindt dan al die andere honden die er lopen (alle tips die hier staan werken, en inspanning loont!)
ik voel me toch wel trots als mensen voorbij fietsen, kijken, omdraaien en even "info" komen halen
en al mag ik het misschien niet zeggen, maar ik ben soms best trots op mezelf. het is mn eerste eigen hond, heb wel altijd honden gehad in huis, maar helemaal zelf een hond opvoeden met een kindje van anderhalf en een vriend die 3 jaar geleden nog geen hond durfde te aaien en nu net zo hard als ik "foei" loopt te bleren en heerlijk kan knuffelen, is toch wel een beetje een prestatie
bovendien geeft het wel een kick als je weer een "deurtje naar de gedachtes van je hond hebt gevonden" en ze leert weer wat nieuws

Ja, ik ben trots op mijn stel.
Omdat het heerlijke blije honden zijn, die veel lol in hun hondenleven hebben en dat vind ik elke keer weer geweldig om te zien.
Ik ben trots op Juda omdat hij mijn allereigenste heerlijke lompe kwijlebabbel is die mij met veel vallen en opstaan geleerd heeft hondenbaas te zijn.
Omdat hij een mooie forse Golden is met een prachtkop ('Mag hij mijn teef een keer dekken?').
Ik ben trots op Izzy: hoe ze van een verschrikkelijke sloper en in huis gespannen meisje is veranderd in een heerlijke rustige vreselijke lieverd die intens kan genieten. Ze vraagt heel weinig en ze geeft zo ongelooflijk veel. Ze is voor mij heel bijzonder en ik raak nog steeds ontroerd als ik haar zo ontspannen uitgestrekt op de bank zie liggen en diep hoor snurken. Mijn wijffie, die me nog dagelijks om d'r poot weet te winden.

Marion. schreef:

Yv*nn schreef:Tja, als je er over na gaat denken wat is nu voor mij het wezenlijke verschil tussen trots en blij met iets zijn vaak gaat dat bij mij samen, maar vaak ook weer niet.
Als ik blij ben dan ben ik daar niet trots op, maar als ik trots ben ben ik gelijktijdig ook blij ................ enz enz
Ik zelf denk dat ik gelukkiger ben met blij zijn dan louter trots zijn.
Als het even kan wil ik gewoon trots en blij zijn... of

Haha, ik word blijer van blij zijn dan van trots zijn, zeg maar
Blij en trots gaat wel vaak samen. Als ik trots ben, ben ik ook blij. Maar als ik blij ben, ben ik niet persé trots.
Trots heeft ook wel een beetje een negatieve bijklank. Wat is nu trots? Hoeveel eigendunk moet je wel hebben, om te denken dat iets jouw verdienste is

Hoe dan ook. Deze spreuk is het mooist

Yv*nn schreef:BLIJ
Wees blij. Dat is een manier om wijs te zijn.

Zoveel trots hoef je niet te hebben om te vinden dat iets je eigen verdienste is. Een normaal mens moet deze trots gewoon hebben. Heb je die niet? Dan zal j ehet moeilijk hebben in deze samenleving!!! Niet alles hoeft om je eigen te draaien, dat is ook weer niet goed, maar als je vind dat je zelf niets goeds doet dan gaat het ook fout (tjonge jonge, wat klinkt dat wijs :N: )

Ik ben erg trots op mijn honden dat ze hun verleden van zich af konden zetten en zijn wat ze nu zijn. Maar stiekum (had het niet gezegd, zeg het nu lekker wel ) ben ik ook trots op mijn eigen omdat ik hun de tijd, ruimte en hulp heb gegeven weer hond te worden

Angeniet schreef:Ik ben trots op Izzy: hoe ze van een verschrikkelijke sloper en in huis gespannen meisje is veranderd in een heerlijke rustige vreselijke lieverd die intens kan genieten. Ze vraagt heel weinig en ze geeft zo ongelooflijk veel. Ze is voor mij heel bijzonder en ik raak nog steeds ontroerd als ik haar zo ontspannen uitgestrekt op de bank zie liggen en diep hoor snurken. Mijn wijffie, die me nog dagelijks om d'r poot weet te winden.

Ik heb zo'n zelfde wijffie. Je verwoord het heel mooi

alma2 schreef:

Angeniet schreef:Ik ben trots op Izzy: hoe ze van een verschrikkelijke sloper en in huis gespannen meisje is veranderd in een heerlijke rustige vreselijke lieverd die intens kan genieten. Ze vraagt heel weinig en ze geeft zo ongelooflijk veel. Ze is voor mij heel bijzonder en ik raak nog steeds ontroerd als ik haar zo ontspannen uitgestrekt op de bank zie liggen en diep hoor snurken. Mijn wijffie, die me nog dagelijks om d'r poot weet te winden.

Ik heb zo'n zelfde wijffie. Je verwoord het heel mooi

Op en top genieten he, van zulke wijffie's

Angeniet schreef:

alma2 schreef:

Angeniet schreef:Ik ben trots op Izzy: hoe ze van een verschrikkelijke sloper en in huis gespannen meisje is veranderd in een heerlijke rustige vreselijke lieverd die intens kan genieten. Ze vraagt heel weinig en ze geeft zo ongelooflijk veel. Ze is voor mij heel bijzonder en ik raak nog steeds ontroerd als ik haar zo ontspannen uitgestrekt op de bank zie liggen en diep hoor snurken. Mijn wijffie, die me nog dagelijks om d'r poot weet te winden.

Ik heb zo'n zelfde wijffie. Je verwoord het heel mooi

Op en top genieten he, van zulke wijffie's

Ja absoluut. Ik ben een nuchter mens maar ik voel soms tranen branden als ik zie hoe ze nu is gezien haar verleden

dat mensen dan nog kunnen beweren dat het hebben van een hond (of welk huisdier dan ook) niets voorstelt

bijna iedereen die hier een reactie geeft kan intens gelukkig worden van zijn hond. dat is toch prachtig! en onvoorstelbaar dat je hond je elke dag weer zoveel kan geven.
het zijn die kleine dingen die het m doen..

Ik ben ook supertrots op mijn honden. Omdat ze zo ontzettend lief zijn, omdat ze zo verdraagzaam zijn, omdat ze zo vreselijk mooi zijn, omdat ze zo lief voor kinderen en andere dieren zijn en omdat ze altijd (nou ja... bijna altijd ) goed luisteren. En alleen voor het laatste ben ik verantwoordelijk, de eerste 4 dingen zit gewoon in het karakter. Maar als ik op straat loop te flaneren met m'n schatten, groei ik ook als ik van mensen complimenten krijg .
Afgelopen zaterdag gaf ik een flyball en obediencedemonstratie en mijn zoontje (8 jaar) deed de obedience-oefeningen met Kyra en beiden deden het zo geweldig goed, dat ik zowat barstte van trots! Zijn het geen geweldige foto's?

Ja ik ben trots op mijn ventje!
Trots op hoe hij steeds beter met zijn verlatingsangst weet om te gaan, hoe makkelijker hij wordt in het contact maken met andere honden, hoe super hij luistert terwijl wij zijn 4e eigenaar zijn. En hij is van een scharminkel in een gespierde kanjer veranderd.

ja ,ik ben zeker trots,
trots dat er 6 honden bij elkaar leven waarvan denk ik niemand verwacht dat dat zo kan...

trots dat ze lief zijn naar vreemde mensen,en kinderen...terwijl altijd heel hard geroepen wordt,dat mijn honden een verkeerde indruk geven bij mensen,en dat het niet vreemd is als mensen er bang voor zijn..

dan ben ik trots als er mensen met kinderen komen,en de honden zijn alleen maar lief...

Trots? Apetrots op mijn monster!

Omdat hij als een bange wezel, voormalige kettinghond mager als een plank en mega bang voor mannen bij ons kwam!

En zie hier: nog best een onzekere hond, die vrolijk is en speelt, meer zelfvertrouwen heeft, zich door iedereen LAAT aaien (ook als hij ze best eng vindt) en werkelijk een humoristische inborst heeft. (hij laat mij lachen)

Omdat de hondenschool zei dat shar-peis: eigenzinnig, oostindisch doof en lui zijn. En dat het diploma gehoorzaamheid wellicht te hoog gegrepen was gezien dat hij ook al volwassen was.

En zie hier: met wat extra inspanning weliswaar het diploma behaald, hij luistert (meestal ) heeft afgeleerd katten buiten na te jagen. Heeft aangeleerd niet overal meer tegenaan te pissen (als ik NO roep vanwege een object waar niet tegenaan geplast dient te worden, gaat de poot onmiddellijk omlaag!) kan altijd en overal los lopen, want HO of WACHT en hij blijft stokstijf staan.............kan in in grote groepen prima meekomen, zoekt geen problemen met andere honden.

En ondanks de tegenslagen die hij medisch gezien heeft gehad, de patella luxatie (heeft hij nog), de steeds opspelende allergie en jeuk en ooronstekingen, is hij vrolijk en laat zich niet kisten!

Een valse start heeft mijn hond gehad, maar als ik hem van pups af aan had gehad, was hij net zo geworden als hij nu is denk ik. PERFECT dus

Volgens mij haal ik ook trots zijn en blij zijn door elkaar.
Ik krijg ook wel een negatieve reacties op Robbie, het is een klein mormel/cavia/kat wat dan ook, maar wel lekker mijn mormel!
De meeste mensen vinden hem gelukkig alleen maar heel erg leuk, waar ik dan weer erg blij van word.
En hij is zo ontzettend lief. En voor mij is hij de allerknapste hond van de hele wereld.
Ik ben trots op hem, gewoon om wie hij is en nog gaat worden.
Volgens mij kan ik alleen maar trotser op hem worden want we zijn nog maar net begonnen met een cursus. Robbie blijkt erg onzeker en daar gaan we dus wat aan doen. Maar wat we de eerste les gedaan hebben, pikte hij al heel snel op. Dus ik heb er alle vertrouwen in, dat het helemaal goed komt met hem.
Ik werd er blij van, dat Robbie dus best wel met grote honden samen kan, mijn hummeltje tussen de groterds! Het heeft alleen even tijd nodig om te wennen.

Ik ben best vaak trots op Xena, als mensen weer eens zeggen dat ze een lief koppie heeft. Of als ze zich goed gedraagd als we op bezoek zijn of bij het buitenwachten bij de supermarkt (sta ik erbij) en soms zit ze natuurlijk ook braaf in het wagentje bij de intratuin of de boerenbond.

Ook zijn we erg trots op haar als ze met een fluitje al meteen omkeerd en aankomt rennen. Terwijl op 200 meter afstand een baas zijn labrador nu al voor de 20tste keer staat te roepen.

Zo kan ik nog wel even door gaan

Weer die labrador he

pepie schreef:Ik ben trots in stuaties waar andere de keel schor gillen,en ik gewoon doorloop en gedraaf achter mij hoor, Ja dat heb ik best wel erg.Als andere honden niet luisteren en die van mij zonder wat te zeggen komen,weten waar ze moeten wachten.en keihard aankomen rennen,omdat ik te ver weg gaat.Ik verpak het hier onder het woordje trots,want eerlijk gezegd vind ik het een gemeen trekje van mij

Dát heb ik nou ook....vooral als het honden zijn wiens bazen mij maar een minderwaardige hondebaas vinden...

Natuurlijk ben ik trots op m'n mannekes. Moet ik me soms voor ze schamen????

pepie schreef:Weer die labrador he

De enige honden die je hier los ziet lopen en die niet terugkomen zijn labjes, hier in de buurt heb je maar 1 baas met 2 herders en die komen altijd terug. Je komt hier nauwlijks andere honden tegen dan niet-luisterende labjes of goldens
Steenbergen wordt overspoeld door JR maar die mensen komen nooit verder dan de groenstrook voor hun huis

Trots op mijn honden ben ik ook.
Apetrots ben ik op Daisy dat ze toch nog het het vertrouwen in de mens heeft en hoe ze met kinderen omgaat zo zachtaardig en dan vooral met mijn zoontje.
Vanaf dat we haar weer terug hebben gehaald is ze nooit van zijn zijde geweken en dat terwijl ze voor veel mensen bang was en dan met name voor mannen.
Ze heeft zich goed ontwikkeld in de afgelopen 5 jaar dat ze weer thuis is van een bange hond die over de grond sloop van angst naar een vrolijke dame die weer plezier heeft.
Trots ben ik ook op Bowie maar dan anders trots als bij Daisy
Bowie is uitgegroeid tot een prachtige reu met een mooie sprekende kop daar ben ik ook trots op

Ik vind het een moeilijk woord om het goed uitteleggen wat ik precies bedoel