Ik denk dat veel er van af hangt in hoeverre je ouders willen helpen.
Ik ben 19, studeer en heb 2 honden. Ik heb zo goed als altijd hele dagen les. Mijn vader werkt voltijds, mijn moeder haltijds. Ik sta 's morgens op rond half 7, maak me klaar en vertrek naar school (ja, ik moet dus de bus om 6.50 uur hebben). Mijn moeder zorgt dan voor mijn honden.
Als mijn moeder niet thuis is, hebben ze overdag de hele tuin voor zich.
Als ik geluk heb, ben ik 's avonds thuis rond 16.00 Ã 17.00 uur, dan houd ik me wel bezig met de honden, dit is dan gewoon spelen, balletjes gooien, vechten

enz.
Dan eten ze en hierna maak ik een wandeling met ze. Op donderdag en zondag ga ik flyballen met Yis.
Echt wandelen doen ze maar één keer per dag, maar dit is Belgenlandje en hier verklaren ze me soms al gek dat ik één keer per dag de honden uitlaat, is hier op de "boerebuiten" dus niet normaal, vinden ze heel veel. De tuinen zijn heel groot en de meeste honden worden gewoon in de tuin uitgelaten. Nu ja, ze zijn dit ook gewoon en de meeste zullen er zich niet ongelukkiger bij voelen, ze weten gewoon niet beter.
Ik doe wel dingen die iemand van mijn leeftijd zou doen, als ik gewoon op stap ga, geen probleem, is toch pas 's avonds, als ik een nachtje niet thuiskom zorgen mijn ouders gewoon voor de honden, als ik een dagje of weekend wegga, zorgen zij voor ze... is hier totaal geen probleem...
Zo lukt het heel goed, maar zonder mijn ouders zou het dus totaal niet lukken.