Het HondenForum

LaRep schreef:

Eline* schreef:

Inge schreef:En daar ageer ik dus tegen. Want ook al kies ik voor een pup, ik ben er niet mede de oorzaak van dat honden in het asiel zitten.

Ben je ook niet. Je bent er alleen wel "oorzaak" van dat er niet eén weggaat.

Dit vind ik een nogal hele heftige uitspraak en zo lust ik er nog wel tien!

Ik heb 2 vervelende ervaringen met herplaatsers gehad en kies er nu bewust voor een pup te nemen, zodat ik de enige ben die iets kwalijk genomen kan worden als het misgaat.

Ik kan me dat goed voorstellen. Ervaringen bepalen ook je keuze's en als je slechte ervaringen hebt gehad met herplaatsers wil je niet nog een keer alle ellende. Ik heb ook geleerd, zeker van Laika. Ik zou zelf nooit meer alleen een hond uit willen kiezen, ik wil iemand mee die kundig is en onafhankelijk kan kijken naar de hond. Ik kan niet objectief kijken naar een hond waar ik gecharmeerd van ben.
Verder kreeg ik ook nu met het uitzoeken van Kiki plankenkoorst. Als het puur aan mij had gelegen weet ik niet eens of ik het aan had gedurft met haar. Ik ben blij dat ik het gedaan heb, maar kan me goed voorstellen dat anderen anders kiezen.
Kiki is overigens een vrijwel probleemloos hondje!

Dit brengt mij bij de volgende stelling:

Maakt het iemand die de moeilijkere herplaatsbare herplaatsers opvangt een betere hondenliefhebber dan iemand die iets makkerlijkers uitzoekt?

Hoe zit het dam met iemand die EN een moeilijke herplaatser neemt EN een pup?

LaRep schreef:Gaat ik er eens goed voor zitten... is het relletje afgelopen

Hopelijk wel, want elke beetje interessante topic wordt momenteel vermoord door persoonlijke toestanden. Ik snap niet zo goed waarom iemand zijn persoonlijke grieven niet gewoon onderling met die persoon regelt en waarom elke topic er weer vergeven van moet zijn.
Een flinke rel omdat de meningen verdeeld zijn is perfect, vaak ook nog leerzaam. Maar dit is telkens zo op de man spelen, heel vervelend.

LaRep schreef:Gaat ik er eens goed voor zitten... is het relletje afgelopen

Gaat vast morgen of zo wel verder hoor
Groetjes Els

Hutsje schreef: Hoe zit het dam met iemand die EN een moeilijke herplaatser neemt EN een pup?

Tja...

Hutsje schreef:

LaRep schreef:

Eline* schreef:

Inge schreef:En daar ageer ik dus tegen. Want ook al kies ik voor een pup, ik ben er niet mede de oorzaak van dat honden in het asiel zitten.

Ben je ook niet. Je bent er alleen wel "oorzaak" van dat er niet eén weggaat.

Dit vind ik een nogal hele heftige uitspraak en zo lust ik er nog wel tien!

Ik heb 2 vervelende ervaringen met herplaatsers gehad en kies er nu bewust voor een pup te nemen, zodat ik de enige ben die iets kwalijk genomen kan worden als het misgaat.

Ik kan me dat goed voorstellen. Ervaringen bepalen ook je keuze's en als je slechte ervaringen hebt gehad met herplaatsers wil je niet nog een keer alle ellende. Ik heb ook geleerd, zeker van Laika. Ik zou zelf nooit meer alleen een hond uit willen kiezen, ik wil iemand mee die kundig is en onafhankelijk kan kijken naar de hond. Ik kan niet objectief kijken naar een hond waar ik gecharmeerd van ben.
Verder kreeg ik ook nu met het uitzoeken van Kiki plankenkoorst. Als het puur aan mij had gelegen weet ik niet eens of ik het aan had gedurft met haar. Ik ben blij dat ik het gedaan heb, maar kan me goed voorstellen dat anderen anders kiezen.
Kiki is overigens een vrijwel probleemloos hondje!

Dit brengt mij bij de volgende stelling:

Maakt het iemand die de moeilijkere herplaatsbare herplaatsers opvangt een betere hondenliefhebber dan iemand die iets makkerlijkers uitzoekt?

Hoe zit het dam met iemand die EN een moeilijke herplaatser neemt EN een pup?

Ja, dat kan niet hoor, dat is schizofreen gedrag.

Sunnybunny schreef:Ik heb trouwens hier enige opmerkingen gezien over "een beter contact met een pup" maar die ervaring deel ik toch niet Mijn eerste hond was een herplaatser en was mijn grote hondenliefde, ondanks dat ze behoorlijk moeilijk was. Toen kregen we onze Juul als pup, is ook een geweldig karaktertje en helemaal mijn meissie. Toen Patries overleedt kregen we Sunny als herplaatser en ook van hem wordt grenzeloos gehouden Ik merk dus niets van verschillende gradaties van "in je bloed zitten" of "meer of minder houden van". Het zijn je honden en je houdt ervan, ongeacht hoe groot of klein ze waren toen ze bij je kwamen, althans, zo ervaar ik het

Het gaat ook niet om meer of minder van een hond houden, het gaat erom (tenminste, wat ik heb geprobeerd uit te leggen) dat ik , in mijn geval dus, de ene hond beter ken dan de andere hond.
Dat is exact weet hoe Kaya in elkaar steekt en dat ik dit van Moritz niet kan zeggen.

Dat heeft niets, maar dan ook totaal niets, met houden van te maken.

Voorbeeld: ik weet dat Kaya een bitch kan zijn en Moritz is eigenlijk te lief.
Moritz neem ik veel meer in verdediging dan ik Kaya ooit zal doen. Moritz is m'n lieve sukkeltje, zo onhandig, zo vreselijk aandoenlijk.
Kaya is veel 'zelfstandiger' veel minder aandoenlijk.

Roelfien schreef:

Hutsje schreef:

LaRep schreef:

Eline* schreef: Ben je ook niet. Je bent er alleen wel "oorzaak" van dat er niet eén weggaat.

Dit vind ik een nogal hele heftige uitspraak en zo lust ik er nog wel tien!
Ik kan me dat goed voorstellen. Ervaringen bepalen ook je keuze's en als je slechte ervaringen hebt gehad met herplaatsers wil je niet nog een keer alle ellende. Ik heb ook geleerd, zeker van Laika. Ik zou zelf nooit meer alleen een hond uit willen kiezen, ik wil iemand mee die kundig is en onafhankelijk kan kijken naar de hond. Ik kan niet objectief kijken naar een hond waar ik gecharmeerd van ben.
Verder kreeg ik ook nu met het uitzoeken van Kiki plankenkoorst. Als het puur aan mij had gelegen weet ik niet eens of ik het aan had gedurft met haar. Ik ben blij dat ik het gedaan heb, maar kan me goed voorstellen dat anderen anders kiezen.
Kiki is overigens een vrijwel probleemloos hondje!

Dit brengt mij bij de volgende stelling:

Maakt het iemand die de moeilijkere herplaatsbare herplaatsers opvangt een betere hondenliefhebber dan iemand die iets makkerlijkers uitzoekt?

Hoe zit het dam met iemand die EN een moeilijke herplaatser neemt EN een pup?

Ja, dat kan niet hoor, dat is schizofreen gedrag.

*proest*
Ik voel me ook totaal niet aangesproken hoor

Eline* schreef:

Annet schreef: Wel denk ik dat een onervaren hondenbezitter beter een goede opgevoede herplaatser zou kunnen nemen dan een pup.

Die mening deel ik. Aan een pup valt zo snel zoveel te verpesten dat enige ervaring haast een must is vind ik.

Nou, dat denk ik dus ook. Ik vrees dat ik aardig wat aan het klooien was geweest als mijn eerste hond een pup was geweest.

Ik ben het dus alleen niet eens met 'goed opgevoede herplaatser', want dat hoeft niet eens. Als het maar een vriendelijke sociale leergierige hond is ben je gewoon al een heel eind.

Stang schreef:

Roelfien schreef:

Hutsje schreef:

LaRep schreef: Dit brengt mij bij de volgende stelling:

Maakt het iemand die de moeilijkere herplaatsbare herplaatsers opvangt een betere hondenliefhebber dan iemand die iets makkerlijkers uitzoekt?

Hoe zit het dam met iemand die EN een moeilijke herplaatser neemt EN een pup?

Ja, dat kan niet hoor, dat is schizofreen gedrag.

*proest*
Ik voel me ook totaal niet aangesproken hoor

Nee ik dan.... met mijn pup en laatste herplaatsertje die ik beiden niet eens bewust gekozen heb, maar opeens in mijn armen mee naar huis gingen. Echt zo'n goed voorbeeld....

Erg origineel onderwerp weer
Mijn laatste poll begon zo: http://www.hondenforum.nl/phpBB2/viewto ... sc&start=0

En eindigde zo ongeveer hiermee:



http://www.hondenforum.nl/phpBB2/viewto ... &start=430

Eline* schreef:Grappig dat je dat zegt. Toen ik Kiki ging uitzoeken dit jaar was ik echt bang verkeerd te kiezen. Uiteindelijk besloten toch echt gewoon voor haar te gaan en me dus ook open te stellen om me aan haar te hechten.
Dat was een bewuste knop die ik om moest zetten. Ik was zo bang dat het mis zou gaan dat ik afstand hield.
Zoiets gebeurt niet met een pup. Die doet direct een beroep op je zorggevoelens en daar stel je je dus direct voor open. Dat vind ik inderdaad anders met een herplaatser. Dan begin je met aftasten en elkaar leren kennen. Diepe liefde komt pas later.

Ik ben een langzame poster hoor, ik doe rustig aan.

Ik zie elke hond zoveel mogelijk "blanco" tegemoet, eigenlijk hoor ik het liefst zo min mogelijk info, behalve als het een kattenkiller is. De uiteindelijke keuze berust hier bij de andere honden. Gaat het goed met ouwe Bas van 14 en Roxy was in dit geval de doorslaggevende stem. Ik heb nog nooit 2 honden zo in hun sas gezien, en daardoor werd ik zelf ook verliefd op Iwan. Ik zal niet zeggen dat al mijn honden mij even lief waren, dat is gewoon niet zo, herplaatser of niet, maar Roxy en Iwan en dan vooral de combi van die twee.. dat doet mij elke pup in de wereld vergeten

marian* schreef:Erg origineel onderwerp weer
Mijn laatste poll begon zo: http://www.hondenforum.nl/phpBB2/viewto ... sc&start=0

En eindigde zo ongeveer hiermee:



http://www.hondenforum.nl/phpBB2/viewto ... &start=430

Vind je het erg als ik niet alles lees

LaRep schreef:

Hutsje schreef: Hoe zit het dam met iemand die EN een moeilijke herplaatser neemt EN een pup?

Tja...

Of iemand die EN een moeilijke herplaatser neemt, En een pup, EN een makkelijke herplaatser?

Roelfien schreef:

Hutsje schreef:

LaRep schreef:

Eline* schreef: Ben je ook niet. Je bent er alleen wel "oorzaak" van dat er niet eén weggaat.

Dit vind ik een nogal hele heftige uitspraak en zo lust ik er nog wel tien!
Ik kan me dat goed voorstellen. Ervaringen bepalen ook je keuze's en als je slechte ervaringen hebt gehad met herplaatsers wil je niet nog een keer alle ellende. Ik heb ook geleerd, zeker van Laika. Ik zou zelf nooit meer alleen een hond uit willen kiezen, ik wil iemand mee die kundig is en onafhankelijk kan kijken naar de hond. Ik kan niet objectief kijken naar een hond waar ik gecharmeerd van ben.
Verder kreeg ik ook nu met het uitzoeken van Kiki plankenkoorst. Als het puur aan mij had gelegen weet ik niet eens of ik het aan had gedurft met haar. Ik ben blij dat ik het gedaan heb, maar kan me goed voorstellen dat anderen anders kiezen.
Kiki is overigens een vrijwel probleemloos hondje!

Dit brengt mij bij de volgende stelling:

Maakt het iemand die de moeilijkere herplaatsbare herplaatsers opvangt een betere hondenliefhebber dan iemand die iets makkerlijkers uitzoekt?

Hoe zit het dam met iemand die EN een moeilijke herplaatser neemt EN een pup?

Ja, dat kan niet hoor, dat is schizofreen gedrag.

En bedankt

Hutsje schreef:

LaRep schreef:

Hutsje schreef: Hoe zit het dam met iemand die EN een moeilijke herplaatser neemt EN een pup?

Tja...

Of iemand die EN een moeilijke herplaatser neemt, En een pup, EN een makkelijke herplaatser?

Tja... tja...

Onbehandelbaar?

LaRep schreef: Dit brengt mij bij de volgende stelling:

Maakt het iemand die de moeilijkere herplaatsbare herplaatsers opvangt een betere hondenliefhebber dan iemand die iets makkerlijkers uitzoekt?

Mnee. Want wat is moeilijk herplaatsbaar? Ik heb in feite twee heel moeilijk herplaatsbare herplaatsers, Jack vanwege zijn handicap, en Lilo vanwege haar angst. Maar in feite zijn het doodmakkelijke honden, het zijn precies de honden die ik wilde hebben, en ik zou dus vanzelangzalzeleven NOOIT een herplaatser aangedurft hebben die bijvoorbeeld agressie vertoonde.

Andere mensen met meer verstand van en ervaring met gedragsproblemen zullen misschien weer wel gaan voor een 'lastiger' hond. Maar het blijft een bewuste keuze die je maakt. En als je gaat voor een hond die moeilijk is op een bepaald gebied, doe je dat in mijn ogen omdat je denkt dat jij goed met dat soort honden overweg kan, je er plezier in hebt om ermee bezig te zijn, en dat je goeie hoop hebt dat het een succes gaat worden. Als het dan een succes wordt, is dat geweldig, maar het maakt je geen betere hondenliefhebber.

Stang schreef:

Sunnybunny schreef:Ik heb trouwens hier enige opmerkingen gezien over "een beter contact met een pup" maar die ervaring deel ik toch niet Mijn eerste hond was een herplaatser en was mijn grote hondenliefde, ondanks dat ze behoorlijk moeilijk was. Toen kregen we onze Juul als pup, is ook een geweldig karaktertje en helemaal mijn meissie. Toen Patries overleedt kregen we Sunny als herplaatser en ook van hem wordt grenzeloos gehouden Ik merk dus niets van verschillende gradaties van "in je bloed zitten" of "meer of minder houden van". Het zijn je honden en je houdt ervan, ongeacht hoe groot of klein ze waren toen ze bij je kwamen, althans, zo ervaar ik het

Het gaat ook niet om meer of minder van een hond houden, het gaat erom (tenminste, wat ik heb geprobeerd uit te leggen) dat ik , in mijn geval dus, de ene hond beter ken dan de andere hond.
Dat is exact weet hoe Kaya in elkaar steekt en dat ik dit van Moritz niet kan zeggen.

Dat heeft niets, maar dan ook totaal niets, met houden van te maken.

Voorbeeld: ik weet dat Kaya een bitch kan zijn en Moritz is eigenlijk te lief.
Moritz neem ik veel meer in verdediging dan ik Kaya ooit zal doen. Moritz is m'n lieve sukkeltje, zo onhandig, zo vreselijk aandoenlijk.
Kaya is veel 'zelfstandiger' veel minder aandoenlijk.

Maar dat heeft toch in feite niets te maken met het feit dat de een als pup binnenkwam en de ander als herplaatser? Je had ook een hele timide Kaya kunnen hebben en een superstoere Moritz.

Roxy schreef:

Eline* schreef:Grappig dat je dat zegt. Toen ik Kiki ging uitzoeken dit jaar was ik echt bang verkeerd te kiezen. Uiteindelijk besloten toch echt gewoon voor haar te gaan en me dus ook open te stellen om me aan haar te hechten.
Dat was een bewuste knop die ik om moest zetten. Ik was zo bang dat het mis zou gaan dat ik afstand hield.
Zoiets gebeurt niet met een pup. Die doet direct een beroep op je zorggevoelens en daar stel je je dus direct voor open. Dat vind ik inderdaad anders met een herplaatser. Dan begin je met aftasten en elkaar leren kennen. Diepe liefde komt pas later.

Ik ben een langzame poster hoor, ik doe rustig aan.

Ik zie elke hond zoveel mogelijk "blanco" tegemoet, eigenlijk hoor ik het liefst zo min mogelijk info, behalve als het een kattenkiller is. De uiteindelijke keuze berust hier bij de andere honden. Gaat het goed met ouwe Bas van 14 en Roxy was in dit geval de doorslaggevende stem. Ik heb nog nooit 2 honden zo in hun sas gezien, en daardoor werd ik zelf ook verliefd op Iwan. Ik zal niet zeggen dat al mijn honden mij even lief waren, dat is gewoon niet zo, herplaatser of niet, maar Roxy en Iwan en dan vooral de combi van die twee.. dat doet mij elke pup in de wereld vergeten

Oh ik kan helemaal met je meegaan. Lilo en Jack zijn zo verzot op elkaar, dat is puur genieten als je dat stel ziet. En hoewel Jack superlief is voor ienemiene pupjes, vindt hij dat halfwas puberende spul heel wat minder. En die periode hebben we nou lekker overgeslagen en ze kunnen gewoon heerlijk 'volwassen' met elkaar overweg.

Hanneke2 schreef:

Stang schreef:

Sunnybunny schreef:Ik heb trouwens hier enige opmerkingen gezien over "een beter contact met een pup" maar die ervaring deel ik toch niet Mijn eerste hond was een herplaatser en was mijn grote hondenliefde, ondanks dat ze behoorlijk moeilijk was. Toen kregen we onze Juul als pup, is ook een geweldig karaktertje en helemaal mijn meissie. Toen Patries overleedt kregen we Sunny als herplaatser en ook van hem wordt grenzeloos gehouden Ik merk dus niets van verschillende gradaties van "in je bloed zitten" of "meer of minder houden van". Het zijn je honden en je houdt ervan, ongeacht hoe groot of klein ze waren toen ze bij je kwamen, althans, zo ervaar ik het

Het gaat ook niet om meer of minder van een hond houden, het gaat erom (tenminste, wat ik heb geprobeerd uit te leggen) dat ik , in mijn geval dus, de ene hond beter ken dan de andere hond.
Dat is exact weet hoe Kaya in elkaar steekt en dat ik dit van Moritz niet kan zeggen.

Dat heeft niets, maar dan ook totaal niets, met houden van te maken.

Voorbeeld: ik weet dat Kaya een bitch kan zijn en Moritz is eigenlijk te lief.
Moritz neem ik veel meer in verdediging dan ik Kaya ooit zal doen. Moritz is m'n lieve sukkeltje, zo onhandig, zo vreselijk aandoenlijk.
Kaya is veel 'zelfstandiger' veel minder aandoenlijk.

Maar dat heeft toch in feite niets te maken met het feit dat de een als pup binnenkwam en de ander als herplaatser? Je had ook een hele timide Kaya kunnen hebben en een superstoere Moritz.

Ja tuurlijk had het ook heel anders gekund, maar dat is het nu eenmaal niet

Weet ik veel wat ik probeerde te zeggen Ik weet het echt niet meer

Roelfien schreef:

Stang schreef:

Roelfien schreef:

Hutsje schreef: Hoe zit het dam met iemand die EN een moeilijke herplaatser neemt EN een pup?

Ja, dat kan niet hoor, dat is schizofreen gedrag.

*proest*
Ik voel me ook totaal niet aangesproken hoor

Nee ik dan.... met mijn pup en laatste herplaatsertje die ik beiden niet eens bewust gekozen heb, maar opeens in mijn armen mee naar huis gingen. Echt zo'n goed voorbeeld....

Jij mag niemand meer adviseren ook gediskwalificeerd

Hanneke2 schreef:

LaRep schreef: Dit brengt mij bij de volgende stelling:

Maakt het iemand die de moeilijkere herplaatsbare herplaatsers opvangt een betere hondenliefhebber dan iemand die iets makkerlijkers uitzoekt?

Mnee. Want wat is moeilijk herplaatsbaar? Ik heb in feite twee heel moeilijk herplaatsbare herplaatsers, Jack vanwege zijn handicap, en Lilo vanwege haar angst. Maar in feite zijn het doodmakkelijke honden, het zijn precies de honden die ik wilde hebben, en ik zou dus vanzelangzalzeleven NOOIT een herplaatser aangedurft hebben die bijvoorbeeld agressie vertoonde.

Andere mensen met meer verstand van en ervaring met gedragsproblemen zullen misschien weer wel gaan voor een 'lastiger' hond. Maar het blijft een bewuste keuze die je maakt. En als je gaat voor een hond die moeilijk is op een bepaald gebied, doe je dat in mijn ogen omdat je denkt dat jij goed met dat soort honden overweg kan, je er plezier in hebt om ermee bezig te zijn, en dat je goeie hoop hebt dat het een succes gaat worden. Als het dan een succes wordt, is dat geweldig, maar het maakt je geen betere hondenliefhebber.

Ik denk dat agressie altijd moeilijk is, hoe veel ervaring je er ook mee hebt. En het is ook niet altijd hanteerbaar. Of je dat een betere hondeliefhebber maakt weet ik niet, het kan je wel veel verdriet opleveren omdat het niet altijd hanteerbaar is en je toch voor beslissingen komt te staan.

LaRep schreef:Dit brengt mij bij de volgende stelling:

Maakt het iemand die de moeilijkere herplaatsbare herplaatsers opvangt een betere hondenliefhebber dan iemand die iets makkerlijkers uitzoekt?

{Edit: ik zie dat Hanneke2 al zoiets had gepost.. jeej ik moet echt sneller worden }

Wat is moeilijk plaatsbaar? Hangt helemaal van jezelf en je omstandigheden af. Moeilijk plaatsbaar kan ook een hond zijn die absoluut niet met andere honden samen kan. Als je dan geen hond thuis hebt kun je daar een wereldhond aan hebben.

Een agressieve hond kan bij jou in eens een watje blijken als je alleen maar BOE zegt. We hebben een xHollander gehad waarbij ik nooit iets van dat soort dingen heb kunnen ontdekken. Werd wel bestempeld als een behoorlijk agressieve hond die links en rechts zou bijten

Als je dat weet ga je anders met zo'n hond om om er na zoveel jaar achter te komen dat ze gewoon niet bijt, althans.. niet bij ons.

En nee dat maakt je geen beter mens

Hanneke2 schreef:En die periode hebben we nou lekker overgeslagen en ze kunnen gewoon heerlijk 'volwassen' met elkaar overweg.

Precies Roxy accepteerde geen katten of ouwe Bas in haar mand, Iwan deed het gewoon, maar die kan ook wel een stootje hebben. Nu is het zover dat ze het gewoon accepteert, was nooit een pup gelukt hoor, die had ze de mand uitgevochten.

Stang schreef:Ja tuurlijk had het ook heel anders gekund, maar dat is het nu eenmaal niet

Weet ik veel wat ik probeerde te zeggen Ik weet het echt niet meer

Ja, dat heb ik ook wel eens!!

Roxy schreef:

Hanneke2 schreef:En die periode hebben we nou lekker overgeslagen en ze kunnen gewoon heerlijk 'volwassen' met elkaar overweg.

Precies Roxy accepteerde geen katten of ouwe Bas in haar mand, Iwan deed het gewoon, maar die kan ook wel een stootje hebben. Nu is het zover dat ze het gewoon accepteert, was nooit een pup gelukt hoor, die had ze de mand uitgevochten.

Ow, wat een lieve foto! Ik vind dat altijd zoveel zeggen, als twee dieren samen lekker kunnen liggen slapen. Ik was ook helemaal happy toen Lilo en Jack de eerste keer tegen elkaar aan lagen te dutten.

Dan mag ik ook een foto

Scooby lijkt wel een beetje op die in jouw onderschrift
Ik heb trouwens wel allemaal herplaatsers maar nog geen volwassen herplaatshond (wel katten en fretten) gehad. Scooby was een maand of 6 toen ik hem kreeg de rest was jonger. Door mijn werk zag ik natuurlijk heel vele herplaatshonden en dan val je wel eens op een hond. Ik hou van honden an sich niet echt een ras daarom wel wat makkelijker denk ik om een geschikte te vinden.
Pas helemaal niet in een vakje

Ja lief he? en zoals ze stoeien.. bij mij zou al het vlees van mijn botten afliggen, maar ze rotzooien maar door met veel herrie. Echt geweldig.

owww das ook een hompie

Nou ff oppassen dat we er geen fototopic van maken....

Inge schreef: En dat de pup-kopers de honden in asiels dumpen.
Geen onderscheid wordt er gemaakt, nee....de pupkopers dumpen de honden

En daar ageer ik dus tegen.

Ja,dat heb ik in de poll,meen ik, geschreven.
Inderdaad,het komt over alsof ik iedereen over een kam scheer.
Dat was natuurlijk niet de bedoeling.Wat en wie ik bedoelde zijn de mensen die een hond kopen,het liefst een rashond met een dikke stamboom erachter(sorry!) voor het oog van de buurt en het ego opkrikken van zichzelf.
De één rijdt een Kadett en de buurman een Mercedes.
En zo ook qua honden. Verlengstuk van....accessoire,noem het wat....In ieder geval géén échte hondenmensen.
Maar goed,dat is de poll en hopelijk hier wat beter uitgelegd.

Inge schreef:Ik krijg het gevoel dat degenen die voor een pup kiezen zich moeten verantwoorden voor hun keuze.

Je hoeft je van mij nergens voor te verantwoorden hoor. Ieder zijn eigen keuze

Al moet ik wel zeggen (en dit is niet persoonlijk naar jou bedoeld hoor)
dat mensen het meteen accepteren als je een pup neemt maar als je een buitenlandertje hebt je je bijna altijd moet verantwoorden.