Het HondenForum

Het vorige baasje van Rakker is nog wel eens komen kijken. De eerste keer was na ongeveer een week of zes en hij keek niet naar haar om.

Dalí (een onzeker, beetje eenkennig hondje) heeft twee dagen lang geschrokken bij de deur gestaan. Hij was een jaar toen ik hem kreeg en alle zekerheid en het hele fundament van zijn leventje waren in één klap weg. Na twee dagen was hij dat alweer vergeten en toen zijn oude baasje hem na een paar maandjes op kwam halen leek hij haar niet te herkennen (of de situatie niet te snappen of zo, het was vrij vreemd).

Nee. De hond zal zich wat ontheemd voelen, alles is vreemd namelijk.
Maar bij een goede baas, één die deze hond (en ras met specifieke behoeftes) begrijpt en weet wat hij nodig heeft, komt dat echt binnen korte tijd goed.
Ik heb hier nu een jaartje een herplaatser lopen, die was acht toen hij hier kwam. Die is echt stikgelukkig, hoor.
Als je niet beter wist zou je denken dat hij hier altijd is geweest, hij aanbidt mij en man en mijn andere hond.

Dat een hond blij is om zijn/haar oude baasje weer te zien wil niet zeggen dat hij/zij diegene mist ze vergeten niet wie je bent als ze je zien, maar hechten zich ondertussen wel aan hun nieuwe baasjes. Zoals Tara zegt: honden leven in het nu, ze denken niet terug aan de tijd ervoor.

Zal voor sommige mensen toch wel heel prettig zijn als we ook zo makkelijk konden denken

Mijn hond is ook een herplaatser.
Na een week of zes kwam de vorige eigenaar op huisbezoek. Ze was wel blij om hem te zien, maar op een gegeven moment ging ze liggen slapen. En toen hij opstond en wegging, werd ze niet eens wakker. Ze is ruim zeven jaar bij mij en door en door en door mijn hond. 3 jaar geleden op een kk-match hebben we hem nog een keer gezien. In eerste instantie reageerde ze helemaal niet op hem. Toen fluisterde hij haar iets in haar oor en toen sprong ze opeens tegen hem op... Maar ook toen verder geen reactie toen hij weer verder liep.
Niet te snel gaan kijken dat is voor niemand goed. Ik wacht ook nog een maand of drie. Maar jij hebt het denk ik er langer moeilijk mee dan zij.

Ze zijn blij om je te zien omdat ze je geur herkennen. Daarbij doet het oude baasje vaak ook nog erg leuk en et voila.. de mens denkt dat de hond je mist. Helaas is dat dus niet het geval.

JayAloha schreef:Zou Leo ons niet vreselijk gaan missen? Ik lees her en der dat honden ook na een jaar je nog heel goed herkennen en superblij zijn als ze je weer zien. Ik wil niet dat Leo dag in dag uit naar ons gaat zoeken zeg maar. Terwijl ze op straat loopt kijken waar we zijn ofzo. Straks heeft dat beest een trauma. Ik lees wel dat ze zich wel weer hechten aan een nieuw baasje, maar zou ze er verlatingsangst van kunnen krijgen? Of is het net als een verhuizing, even een paar weken een shock en dan langzaamaan weer beter? Ik denk en hoop het laatste, maar is dat ook zo?

Toen Sterre bij ons kwam 8 jaar geleden was ze 5 jaar en behoorlijk ontspoord door omstandigheden van haar baasjes. Ze zijn haar (Duitse staande korthaar) komen brengen. Ik ben toen met haar gaan wandelen en toen zijn ondertussen de baasjes vertrokken. Toen ik thuis kwam was ze wel wat onrustig, maar ze ging niet zoeken of zo. Na een paar uur heeft ze lekker gegeten en kwam ze op mijn voeten liggen. Ik ben heel veel met haar gaan doen en het was alsof ze hier altijd gewoond heeft. Zoals ik al schreef heb ik altijd contact gehouden door middel van email en foto's met de oude baasjes. En een paar weken geleden kwamen ze voor het eerst weer naar Sterre kijken. Dat was heel gezellig, maar Sterre herkende ze totaal niet.

ik hou niet zo van praatjes voor de vaak dus ik durf niet zomaar te zeggen dat een hond geen last van de herplaatsing heeft, dat ligt heel erg aan de hond en aan de situatie waar hij uitkomt.
over het algemeen heb ik met mijn herplaatsers nooit veel moeite gehad een band op te bouwen en meestal accepteerden ze me ook al heel snel als nieuwe baas.
ik heb herplaatsers gehad die na een paar weken al niet meer op of om keken als ze hun oude baas zagen -en nee die hadden het niet slecht gehad bij die baas- en ik heb een herplaatser gehad die, toen we zijn oude baas -waar hij het niet fijn gehad had- een jaar of wat later tegenkwamen, heel boos werd.
die oude baas werd door hem weggebromd en hij wilde haar niet in mijn of zijn buurt hebben.
diezelfde herplaatser sprong huizenhoog van blijdschap toen zijn fokker na een aantal jaar om een andere reden bij ons thuis kwam, maar vond het ook geen probleem toen hij weer wegging.

bij mijn ontredderde en verloren rietje, die uit een heel andere situatie kwam als jouw hondje, heeft het wel wat langer geduurd voordat ze niet meer naar haar oude baas zocht, maar ook zij is daaroverheen gegroeid en eerlijk gezegd denk ik niet dat ze hem nu nog mist of dat ze nog met hem mee zou willen als ie hier op visite zou komen.

als jij voor jouw hond een nieuwe baas zoekt die van de hoed en de rand weet als het om dsl's gaat en die inspeelt op wat ze graag doet en met haar aan het werk gaat, denk ik dat het, na de eerste gewenningsperiode, best mee zal vallen voor haar.
honden hebben een enorm aanpassingsvermogen en vooral als ze een baas treffen die ze de kans en de tijd geeft de herplaatsing te verwerken en zich aan de nieuwe situatie aan te passen zal het niet lang duren voordat ze zich helemaal thuisvoelen in hun nieuwe huis.

ik ben voor je hond blij dat je hiervoor gekozen hebt maar begrijp ook heel best dat het je moeite en verdriet kost.
sterkte daarmee!

Tara schreef:

JayAloha schreef:@Tara Bedankt voor je aanbod Tara en je hulp. Het is en was niet vervelend of onbeleefd bedoeld om nog even niet in te gaan op je aanbod. We zijn gewoon even heel druk geweest om überhaupt tot dit besluit te komen. In eerste instantie dacht ik ook gewoon aan de rasvereniging en de jachthondenclub waar ik elke week train. Dat leken voor mij de meest logische plaatsen voor advies en herplaatsing. Die mensen voelen vertrouwd en ken ik. Jou ken ik niet (persoonlijk). Maar dat zeg natuurlijk niets over jou goede intenties en kwaliteiten. Misschien mag ik je aanbod in overweging nemen en er later op terug komen als mijn andere opties niet lukken? Sowieso oprecht bedankt voor je advies en je hulp! Wordt zeker gewaardeerd.

Zoals je had kunnen lezen had ik het aanbod al ingetrokken.

Zo dan... val jij even uit je rol
Betrokkenheid met de hond gaat dus alleen op als ze direct dankjewels mompelend op jou genereuze aanbod ingaan.
Zielig hoor!

Op je vraag of Leo jullie niet zal missen:

Daar heb ik ook heel erg mee geworsteld bij het herplaatsen van mijn eerste hond. Maar het antwoord is, als je een juist persoon vind, gewoon keihard nee. Dat doet pijn, maar dan heb je wel juist gehandeld voor de hond. Ik heb er jaren verdriet van gehad. Maar via via en navragen, bleek dat ik mijn hond gelukkig aan een juist persoon had meegegeven. Dat zei mijn gevoel toen ook wel, anders was hij niet mee gegaan. Maar als er dan weken verstrijken ga je je toch afvragen..
Mijn hond had, net als die van jullie, iemand nodig die met hem aan de slag ging. Hond moest aan het werk. Ik heb dat een jaar gerekt, en als ik die persoon niet had getroffen had het nog veel langer kunnen duren. Hij had het bij ons niet slecht, maar hij verdiende beter, meer. Wij hielden van hem, maar hij had meer nodig dan wij hem konden geven.
Zo is het ook met jullie Leo, denk ik.

renee-uk schreef:als jij voor jouw hond een nieuwe baas zoekt die van de hoed en de rand weet als het om dsl's gaat en die inspeelt op wat ze graag doet en met haar aan het werk gaat, denk ik dat het, na de eerste gewenningsperiode, best mee zal vallen voor haar.
honden hebben een enorm aanpassingsvermogen en vooral als ze een baas treffen die ze de kans en de tijd geeft de herplaatsing te verwerken en zich aan de nieuwe situatie aan te passen zal het niet lang duren voordat ze zich helemaal thuisvoelen in hun nieuwe huis.

ik ben voor je hond blij dat je hiervoor gekozen hebt maar begrijp ook heel best dat het je moeite en verdriet kost.
sterkte daarmee!

Ik denk dat bovenstaand inderdaad het belangrijkst is om haar kansen op een verder fijn leven zo groot mogelijk te houden.

Ik denk dat leeftijd, cq positieve negatieve verandering wel in hoofd omgaat, dus ik bedoel bij mindere herpl baas zal hond zich moeilijker aanpassen, wij kunnen dit niet vertalen als missen vorige baas.
De hond is altijd op zoek naar het beste voor hemzelf , Dus in die zin als hij het minder bij nieuwe baas heeft als oude zou je kunnen zeggen (missen)
Hoe ouder de hond is hoe meer hij gewoontes had bij voormalige baas en dingen die voor hem zeker waren, Als een oudere hond na lange tijd oude baas weer ziet, is hij die fijne dingen niet vergeten,en associeert hij fijn met oude baas.
Maar dat is mijn mening en hoeft dus niet zo te zijn.

JayAloha schreef:Zou Leo ons niet vreselijk gaan missen? Ik lees her en der dat honden ook na een jaar je nog heel goed herkennen en superblij zijn als ze je weer zien. Ik wil niet dat Leo dag in dag uit naar ons gaat zoeken zeg maar. Terwijl ze op straat loopt kijken waar we zijn ofzo. Straks heeft dat beest een trauma. Ik lees wel dat ze zich wel weer hechten aan een nieuw baasje, maar zou ze er verlatingsangst van kunnen krijgen? Of is het net als een verhuizing, even een paar weken een shock en dan langzaamaan weer beter? Ik denk en hoop het laatste, maar is dat ook zo?

ik beaam wat in de vorige posts staat. ik ben gastgezin voor opvanghongen en sta ervan versteld hoe makkelijk en snel ze zich aan de nieuwe situatie aanpassen. neem mijn laatste opvanger Monty: had 3 jaar bij een familie gewoond waar hij noodgewongen weer weg moest. baasje bracht hem, hij bleef een half uur naar de deur zitten kijken en zocht toen een zacht plekje op. na een uur gingen we wandelen en toen leek hij zijn oude leven al weer te zijn vergeten. haast beledigend voor de oude eigenaar
of een zwitserse herder die hier 3 maanden is geweest. hij had het hier enorm naar z'n zin nadat er 5 jaar niet naar hem was omgekeken en hij volgde ons overal. hij was afgedankt wegens 'weglopen' (ja gek he als je niks met zo'n actieve hond doet) terwijl ik me nooit 1 seconde heb af hoeven vragen waar hij was. maar goed, er komen mensen voor hem en meneer springt zonder aarzeling hun auto in. en bedankt he
verlatingsangst kan wel een puntje van aandacht zijn, iets meer risico is mijn ervaring

lucie schreef: verlatingsangst kan wel een puntje van aandacht zijn, iets meer risico is mijn ervaring

Die ervaring heb ik dan weer niet. Mijn herplaatsers kwamen overal vandaan, van particulieren maar ook van de straat. Bij allemaal kon ik altijd zonder problemen een uurtje de deur uit. Scheelt misschien wel dat er altijd 1 of meerdere honden aanwezig waren.

Gollum was mijn ex zo vergeten toen we bij hem weggingen
Hij deed ook niet veel met haar maar ik had niet verwacht dat ze hem zo totaal zou negeren na een week of drie.

Mika werd gebracht door haar vorige bazen, ze piepte erg toen ze weggingen. Na een lange wandeling was dat over. Het enige wat ik aan haar heb gemerkt is dat ze misschien de kindjes uit het vorige gezin mist (voor zover een hond bewust kan missen) omdat ze erg naar kinderen toetrekt, ze vind kinderen erg leuk.
Mika draaide zo mee met ons terwijl ze toch 6 jaar bij een ander gezin had gewoond.

Jade had wel wat moeite om te wennen, maar dat duurde niet lang.
Mijn vorige herplaatsers hebben zich ook allemaal erg snel aangepast aan het leven hier.
Jade is nog steeds door het dolle als ze haar vorige baasjes ziet, en dat vind ik alleen maar leuk.
Ze is alleen maar enthousiast bij mensen die ze goed kent, en die ze graag mag, dus ik vind het prima. Ik vind ze ook aardig, dat scheelt.

Bleza heeft dat trouwens ook met Diana, waar ze in de opvang heeft gezeten, en ook bij andere mensen die ze erg goed kent.
Nu ziet ze Diana ook regelmatig, en Diana is gewoon heel erg leuk. Dan mag ze kunstjes doen, en krijgt ze koekjes, en knuffels.

Geen van alle herplaatsers hier heeft verlatingsangst gehad.
Shendor vond het niet leuk om alleen thuis te zijn, maar die ging vrij snel liggen slapen.
Jade en Bleza zijn gewend om samen thuis te blijven, en als ik er maar eentje meeneem piept de ander eventjes. Dat is snel over.

Als ze ergens gaan logeren dan passen ze zich makkelijk aan, maar het is ook altijd bij bekenden.
Ze zijn blij om diegene te zien, en merken het volgens mij niet eens als ik weg ga.
Als ik ze weer ophaal zijn ze blij, maar ze vinden het ook niet erg als weer zonder ze weg zou gaan volgens mij.

Toen Jade rond mijn verhuizing bij Lilian ging logeren ging ze makkelijk mee. Daarna zou ze nog een paar dagen naar Antoinette gaan. Tussendoor hadden we een show, en daar zou ze van tijdelijke baas wisselen. Ook dat vond ze prima. Ze keek wel gek op toen Lilian zonder haar weg ging, maar vond het wel best. Toen Antoinette weg ging met haar heeft ze niet eens naar me omgekeken. Fijn, zo'n trouwe herder.

Oftewel, ik zou me er niet al te druk over maken.
Ik denk dat jullie haar meer zullen missen dan andersom.

moosje schreef:Bleza heeft dat trouwens ook met Diana, waar ze in de opvang heeft gezeten, en ook bij andere mensen die ze erg goed kent.
Nu ziet ze Diana ook regelmatig, en Diana is gewoon heel erg leuk. Dan mag ze kunstjes doen, en krijgt ze koekjes, en knuffels.

Ik zou me daar ook niet zo'n zorgen over maken als je zorgvuldig zoekt naar een plek waar ze echt tot haar recht kan komen. Ze zal vast even moeten wennen, en bij de ene hond gaat dat sneller dan bij de andere, maar een hond reflecteert niet op die nieuwe situatie en op wat is geweest.
Ik heb twee keer een herplaatser gehad en die nam ik mee, ging een heerlijke wandeling met ze maken, en bij thuiskomst ploften ze moe en voldaan neer en dat was het - bij beide honden heb ik niets gemerkt van zoeken naar het baasje of iets dergelijks.
Als de nieuwe baasjes er wat betreft het alleen zijn rekening mee houden dat ze daar misschien in eerste instantie wat moeite mee kan hebben en dat rustig opbouwen vanaf het moment dat ze zich veilig en vertrouwd voelt op haar nieuwe plekje, zal dat waarschijnlijk ook geen problemen geven.

Moedig besluit. Sterkte !

Wat zal dit moeilijk zijn maar ik vind het dapper dat jullie dit besluit genomen hebben.
Hoop dat Leo snel een baas vind waar zij helemaal tot zijn recht komt.
En wie weet wat er nog op jullie pad komt.
Sterkte in ieder geval.

Is er al nieuws?

Ik heb deze week een gesprek met iemand, maar het valt me heel heel zwaar...

Sterkte

Dat is wel heftig ja... Veel sterkte, ik hoop dat het een geweldig nieuw baasje blijkt te zijn.

Gisteravond heel gesprek gehad van 2 uur met de evt aanstaande baas. Om kort te gaan, dat zit helemaal goed. Zaterdag gaat ze er naartoe, wij gaan dan ook 2 weken op vakantie, en als het die 2 weken bevalt dan blijft ze er waarschijnlijk. Het enige probleem is dat ik me nu en de aanstaande 4 dagen depressief voel omdat de hond dus waarschijnlijk weggaat, definitief. Voel me schuldig als ik de hond aankijk! Zij weet nog van niks... Zielig. Maar ja, even doorbijten. Echt vreselijk dit, maar het moet... Mocht het definitief zijn dan laat ik nog van me horen met some final toughts... Bedankt...

Fijn dat je een nieuw baasje hebt gevonden maar inderdaad het doet pijn, heel veel sterkte

Dat zijn zware dagen ja, ik heb dat pas ook gehad.
Maar wacht maar tot je blije verhalen en leuke foto's en filmpjes krijgt van een baasje en een hond die helemaal bij elkaar passen!
Mijn kooikertje is heerlijk mee op vakantie met de caravan, echt doet me zo'n goed dit eind goed al goed voor hem. Dat gaat bij jou vast ook gebeuren let maar op. Probeer nog even van haar te genieten, lekkere wandeling maken, borstelen, bij je op bed laten slapen voor deze keer.
Gelukkig ga je in de erop volgende 'lege' dagen op vakantie...
Veel sterkte met het afscheid.

Het is moeilijk maar het is beter zo. Even doorzetten. Succes.

Natuurlijk voel je je rot, dat is alleen maar menselijk.
Houdt je echter voor ogen dat je het alleen maar doet om je hond een goed leven te gunnen bij een baasje dat bij hem past en dat hem een leven (hopenlijk) gaat bieden dat hij verdient.
Ik wens je een heel fijne vakantie en hoop met je mee dat het een goede match blijkt te zijn.
Toen Rasta bij ons kwam heeft hij wel een tijd nodig gehad om te wennen, hij was geen "stadsleven"gewend en vond het een beetje vreemd dat hij zomaar de woonkamer in mocht.
Zijn vorige baasjes zijn er niet meer dus die zal hij nooit meer ontmoeten. volgende week gaan we naar de poedelmeeting dus ben ik best benieuwd of ie Kees nog herkent maar Rassie kennende vindt ie iedereen leuk dus zal hij vrolijk en vriendelijk op iedereen af gaan die bereid is hem een knuffel te geven haha.

Mijn Sterre is een herplaatser. Haar baasje zei ook dat ze het zo moeilijk vond omdat Sterre haar steeds aankeek de laatste dagen. Zo voelde dat in ieder geval. Het is ook hartstikke moeilijk voor je. Ik hoop dat ze gauw een update mailen naar jullie hoe het gaat. Ik heb dat toen ook gedaan en dat vond haar oude baasje erg fijn. Als je ziet of hoort dat je hond zich op zijn gemak voelt dan voelen jullie je ook beter. Het ging bij ons gelijk heel goed met Sterre terwijl ze ons pas 1 keertje gezien had.
Veel sterkte met deze goede maar moeilijke beslissing.

JayAloha schreef:Gisteravond heel gesprek gehad van 2 uur met de evt aanstaande baas. Om kort te gaan, dat zit helemaal goed. Zaterdag gaat ze er naartoe, wij gaan dan ook 2 weken op vakantie, en als het die 2 weken bevalt dan blijft ze er waarschijnlijk. Het enige probleem is dat ik me nu en de aanstaande 4 dagen depressief voel omdat de hond dus waarschijnlijk weggaat, definitief. Voel me schuldig als ik de hond aankijk! Zij weet nog van niks... Zielig. Maar ja, even doorbijten. Echt vreselijk dit, maar het moet... Mocht het definitief zijn dan laat ik nog van me horen met some final toughts... Bedankt...

het is voor haar waarschijnlijk helemaal niet zo naar, een hond neemt het zoals t komt, voor jullie daarentegen- je weet dat ze naar een goede plek gaat en toch blijft t steken, want je houdt van t beest.
maar als t echt allemaal klopt wordt dat alleen maar makkelijker in de loop van de tijd, sterkte