Sorry voor het wachten! We zijn weer samen thuis! Ik had even wat tijd met hem nodig. In het kort, zoals het er nu uit ziet staan we aan het begin van een nieuw leven, al moet er volgende week nog 1 resultaat terugkomen. Als die ook goed is, dan lijkt het erop dat we verder kunnen!
De realisatie sloeg ook even toe vanavond. Het is niet niks en we zullen alletwee nog een boel te leren hebben. En het zal nog een hele klus zijn, vooral in het begin natuurlijk. Maar we zijn nu al zover, dat gaan we dan ook nog doen!
Ze hebben veel onderzoeken gedaan in het MC. Natuurlijk bloedonderzoeken, een CT-scan en een weefselonderzoek. Die laatste is nog niet terug, dat duurt een paar werkdagen, dus ergens volgende week. Behalve een goed beeld van zijn gesteldheid, hebben ze eigenlijk nog niet gevonden wat het nou was met de tong. Wel dat het een hele heftige ontsteking is geweest, een abces misschien, maar niet wat het nou veroorzaakt heeft. Ik had de tongresten meegenomen, maar omdat ik ze niet koel en enigszins steriel (plastic zakje ofzo) had bewaard, konden ze dit niet echt meer gebruiken. Ik had ze in WC-papier gewikkeld en in een kartonnen doosje gedaan, dat onderweg ook nog plat is gedrukt. Tja... ff niet bij nagedacht! Had iets anders aan mn hoofd
Ze hebben het natuurlijk nog wel bekeken, maar echt... er viel gewoon ook niks meer aan te bekijken. Wil je ook nooit zien zoiets. De kans is dat wat het ook was, ook met de tong is verdwenen. Wellicht een vreemd voorwerp, wat ik al een beetje dacht omdat hij in die paar dagen af en toe een stukje hard, donker hout uitspuugde, en dat kwam niet uit zijn maag (geen overgeven). De laatste keer dat hij buiten een tak pakte en op ging knabbelen was een dag of twee voor het hele tong gebeuren, dus die stukjes hout waren niet van recent bijten. Maar niet met zekerheid te zeggen of dat het was. Het stonk verschrikkelijk! Net als Takkie in die dagen uit zijn bekkie. Nu gelukkig niet meer!!!!
De CT-scan werd gedaan om toch meer duidelijkheid te proberen te krijgen en vooral om dingen uit te sluiten. Die gaf in elk geval aan dat er geen uitzaaiingen waren, en dus de kans dat het een tumor was kleiner is. Ook een snel weefselonderzoek onder de microscoop gaf wel aanwijzingen voor een ontsteking maar niet van een tumor. Een heel klein stukje weefsel hebben ze hem nog afgenomen voor nader onderzoek. Dat onderzoek zal kunnen aantonen of het wel of geen tumor was/is. Maar zoals gezegd: ook al sluiten ze het nog niet uit, er waren geen aanwijzingen voor een tumor. Heel positief dus eigenlijk allemaal, maar het laatste resultaat is nog niet binnen. En nu weten we het eigenlijk nog niet! Het blijft nog even spannend wat er volgende week terugkomt, maar tot zover gaat het allemaal goed!
Hij heeft nu een joekel van een pleister op zijn zij, dat lijkt eng, maar dat is een pijnstiller, die via de huid opgenomen wordt. Dit om de zich nog herstellende lever te ontlasten. Het is een stevig middel begreep ik: Fentanyl. Ook heeft hij toch ook een antibioticakuur gekregen, vloeibaar deze keer: Synulox. In feite zijn dit hopelijk voorlopig de laatste medicijnen voor hem!
De mond heeft natuurlijk van dit alles een flinke knauw gekregen en moet nog wat herstellen. Hij kan intussen wel eten en drinken, ik heb wat voorraad meegekregen, een oplospoeder van Royal Canin waar hij twee zakjes per dag van moet hebben als eten. Dat is ook wat ze gebruiken in sondevoeding begrijp ik.
Maar als volgende week een positief resultaat terugkomt zijn we in feite erdoorheen! Pfffffffffffffffffffffff... het is allemaal nog onwennig, en ik blijf nog wel ff bang om te positief te worden, maar als het aan Takkie ligt gaan we vrolijk verder! Ik zat hun hele verhaal met angst en beven aan te horen. Zolang ze doorgingen was ik bang dat er aan het eind toch nog slecht nieuws kwam, maar dat bleef uit!
Hij was superblij me te zien, heeft de hele weg naar de bus en via overstappen tot aan de pont gelopen! Zijn hernia-terugvalletje lijkt zich weer prima op te lossen! Ook blaft, snuffelt, poept, speelt, eet een drinkt hij, kwispelt en duwt zn neus in mn gezicht. Nu ligt hij diep te slapen, maar das wel te verwachten! Ik gaf hem vandaag een runderstrip om eens te kijken en hij kreeg er wel een flink stuk van op. Zelf eten zit er nog niet echt in, maar de wil is er, en hij probeert het met overgave!
Wel moet hij komende week nog vooral rust hebben, en dat gaat hij krijgen ook! Alle artsen in alle ziekenhuizen hebben me gevraagd om ze op de hoogte te houden. Het is ook wel behoorlijk bijzonder allemaal. Wat Takkie allemaal in 1 maand te verduren heeft gehad!!! En toch staat hij nog stevig rechtop, klaar voor een wandeling, knuffel, speelkwartier... trekt aan zijn riem, is nieuwsgierig naar alles, heeft veel oog voor zijn omgeving, gaat leuk met andere honden om... Gewoon alsof er eigenlijk niks aan de hand is! En ik ben vrolijk terug, hoewel het me best pijn doet wat hij allemaal heeft meegemaakt. Maar zijn levenslut is ongebroken, ik ben supertrots op hem.
Hoe het gaat zal ik in de komende dagen zeker nog delen, maar neem ook even tijd voor onszelf en ik heb zelf ook nog het een en ander te doen wat in het gedrang is gekomen door dit alles.
Ok, heel voorzichtig dan... JIPPIEEEE!!!
klinkt goed, ben heel benieuwd naar de update.
