Het HondenForum

Maar een herplaatser kan ook meevallen hoor

Yildah was nog makkelijker dan ik had verwacht, en ik had haar voordat ze in huis kwam nog nooit gezien. Ik zag haar foto op internet en na een paar mails en een telefoontje naar Griekenland zat ze hier in huis (en daar zaten welgeteld 3 dagen tussen :N: )

Ondanks dat dit echt een "lucky shot" was zou ik het niet meer op deze manier doen. Ik heb echt dikke mazzel gehad, voor hetzelfde geld had hier een monster gezeten.

Sandro is een ander verhaal. Wel twee keer gezien voordat we hem mee namen maar een stuk moeilijker dan ik had verwacht.

Marie-José schreef:

Inge schreef: En dat de pup-kopers de honden in asiels dumpen.
Geen onderscheid wordt er gemaakt, nee....de pupkopers dumpen de honden

En daar ageer ik dus tegen.

Ja,dat heb ik in de poll,meen ik, geschreven.
Inderdaad,het komt over alsof ik iedereen over een kam scheer.
Dat was natuurlijk niet de bedoeling.Wat en wie ik bedoelde zijn de mensen die een hond kopen,het liefst een rashond met een dikke stamboom erachter(sorry!) voor het oog van de buurt en het ego opkrikken van zichzelf.
De één rijdt een Kadett en de buurman een Mercedes.
En zo ook qua honden. Verlengstuk van....accessoire,noem het wat....In ieder geval géén échte hondenmensen.
Maar goed,dat is de poll en hopelijk hier wat beter uitgelegd.

En zo zijn er weer sommige mensen die een hondje uit het buitenland nemen omdat het zo'n bijzonder verhaal is om te vertellen....even laten zien wat ze wel niet over hebben voor een hondje als ze die uit huttemetut hebben gehaald, dan hebben ze gauw een naam dat ze zoveel van honden houden.

Hanneke2 schreef:

Eline* schreef:

Annet schreef: Wel denk ik dat een onervaren hondenbezitter beter een goede opgevoede herplaatser zou kunnen nemen dan een pup.

Die mening deel ik. Aan een pup valt zo snel zoveel te verpesten dat enige ervaring haast een must is vind ik.

Nou, dat denk ik dus ook. Ik vrees dat ik aardig wat aan het klooien was geweest als mijn eerste hond een pup was geweest.

Ik ben het dus alleen niet eens met 'goed opgevoede herplaatser', want dat hoeft niet eens. Als het maar een vriendelijke sociale leergierige hond is ben je gewoon al een heel eind.

Dat is inderdaad beter omschreven wat ik bedoelde. Ik bedoelde eigenlijk een herplaatser die goed behandeld is, dus niet mishandeld, en goed gesocialiseerd. Dat hij geen commando's kent is dan geen enkel probleem. Maar als hij voerbaknijd en agressie tov andere honden heeft wel. Of als hij denkt de baas in huis te kunnen spelen en vindt dat de bank en het bed van hem zijn.

Toen ik voor mijn herplaatser ging kijken, wilde ik weten of hij niet mishandeld zou zijn. Ik heb niet zoveel geduld met angstige honden, ik heb liever een zelfverzekerder hond die eventueel ook nog mag happen. Dat leer ik 'm wel af, maar voor angst heb je een heel andere aanpak nodig, wat mij te lang duurt.
Dus bij de kennismaking heb ik af en toe eens met mijn hand richting hond gezwaaid, met mijn voet op de grond gestampt en gekeken hoe hij reageerde op aanrakingen. Geen reactie, behalve dat hij hapte als ik 'm bij zijn halsband wilde pakken of wilde aaien. Verder was hij teveel over het paard getild, had hij iets teveel de leidersrol op zich genomen en was hij af en toe helemaal in zijn eigen wereldje van licht en schaduw. Maar geen angst en ook achteraf voor mij de perfecte hond, maar misschien zou iemand anders helemaal gek van hem zijn geworden.

Ik denk dat wij bij de eventuele volgende hond voor een herplaatser gaan.
Al kan ik dat niet met zekerheid zeggen, want ik weet niet waar we te zijner tijd "tegen aan lopen".

Wij hebben met Rossi als pup toch onnoemelijk veel fouten gemaakt en hebben dus wel een probleemhond. Karakter en de omgeving waarin hij is geboren heeft er ook mee te maken.

Maar goed, ik denk niet dat wij het aandurven om weer een pup te nemen.
Dan maar wat langer op zoek naar de herplaatser die bij ons en Rossi past.

Stang schreef:

LaRep schreef:

Eline* schreef:Mijn stelling: Mensen die gaan voor een pup omdat men denkt dat het makkerlijker is en dat het dan de perfecte hond gaat worden komen nogal eens van een koude kermis thuis. Als je op safe wil spelen en een hond wil die in je situatie past, kies dan voor een herplaatser.

Pfff lastig om aan te geven hoe ik het ervaar, ik heb altijd beide gehad en uiteindelijk kom ik altijd weer tot dezelfde gedachte en gevoelens:

Een pup gaat me als het ware in m'n bloed zitten. Het zijn mijn maatjes, ken ze door en door, ze vertrouwen me blindelings enz. enz.

Toegeven, ik heb altijd de (wat) moeilijkere herplaatsers gehad maar gevoelsmatig krijg ik er nooit zo'n band als met de pups.
Je krijgt een hond in huis en gaat er mee aan de slag en hoe lief ze ook worden (zijn) er blijft altijd "iets" in de weg zitten waardoor ze niet voor de volle 100% in m'n bloed kunnen kruipen.
Het missen van een stuk verleden zorgt ervoor dat ik altijd (of in bepaalde situaties) 100% op mijn hoedde ben waardoor ik waarschijnlijk het laaste stukje wat nodig is om in m'n bloed te kruipen niet toelaat.

Voor mij staat iig vast dat je in beide veel tijd veel moet steken en dat je van beide dan ook veel terug krijgt.

Hier herken ik dus wel wat in

En dan bedoel ik niet qua 'houden van', want ik ben op mijn beide honden hartstikke gek.

Maar als je een hond hebt vanaf pup, dan ken je die hond gewoon beter; ik ken Kaya door en door, weet exact hoe ze is, weet exact wat ik aan haar heb.
Een pup zie je opgroeien: Kaya heb ik vanaf dag 1 van haar leventje gezien bij de fokker. Ik weet precies hoe haar hele leven is geweest en dat geeft een enorm sterke band; ook zij heeft nooit anders gekend dan de fokker en ons en dat geeft een enorm vertrouwen vanaf haar kant (tenminste, dat is zoals ik het ervaar).

Moritz ken ik niet door en door. Ik blijf gissen naar wat hij heeft meegemaakt, het blijft uitproberen waar hij het beste op reageert.
En dat heb ik dus niet met Kaya; ik weet waar ze het beste op reageert en ik weet ook hoe ze reageert, altijd (nou ja, 99,99%).
Wel weer is het prachtig om een hond zo te zien opbloeien; de eerste glans in zijn ogen, gods wat heb ik gejankt, de eerste keer spelen met een speeltje, prachtig! Een bot is nog steeds iets waar ik een hele dankbare blik bij krijg, terwijl verwende Kaya dit heel normaal vindt.

Tja, duidelijker kan ik het verschil ook niet omschrijven eigenlijk

Hier kan ik me ook in vinden. Ik denk Sho te kennen, ik ken hem ook wel denk ik, maar niet helemaal... als je weet wat het verleden van je hond is, ken je je hond beter, je weet waarom hij op bepaalde dingen reageert. Met Djara hebben we nu wel alles in de hand, we weten haar verleden (hoe klein die nu nog is). Als er straks iets gebeurd, kunnen we zelf achterhalen waar dat door komt. Ze is al sinds 7 weken bij ons, dat is toch anders als met Sho die met zijn bijna 2 jaar bij ons kwam. Een herplaatser ken je wel, maar toch blijft dat stukje verleden. Dat stuk wat wij bij Sho gemist hebben krijg je nooit meer. Het is een uitdaging om met een herplaatster te gaan werken, je leert er heel veel door en je leert de hondentaal kennen. Maar er blijft een stukje wit, grijs, niet zichtbaar. Wat we nu bij Djara wel hebben.
Dat neemt die weg dat ik nooit meer voor een herplaatser zou kiezen. Het maakt alles alleen wat moeilijker denk ik, in sommige opzichten.

Angel-eyes schreef:

Marie-José schreef:

Inge schreef: En dat de pup-kopers de honden in asiels dumpen.
Geen onderscheid wordt er gemaakt, nee....de pupkopers dumpen de honden

En daar ageer ik dus tegen.

Ja,dat heb ik in de poll,meen ik, geschreven.
Inderdaad,het komt over alsof ik iedereen over een kam scheer.
Dat was natuurlijk niet de bedoeling.Wat en wie ik bedoelde zijn de mensen die een hond kopen,het liefst een rashond met een dikke stamboom erachter(sorry!) voor het oog van de buurt en het ego opkrikken van zichzelf.
De één rijdt een Kadett en de buurman een Mercedes.
En zo ook qua honden. Verlengstuk van....accessoire,noem het wat....In ieder geval géén échte hondenmensen.
Maar goed,dat is de poll en hopelijk hier wat beter uitgelegd.

En zo zijn er weer sommige mensen die een hondje uit het buitenland nemen omdat het zo'n bijzonder verhaal is om te vertellen....even laten zien wat ze wel niet over hebben voor een hondje als ze die uit huttemetut hebben gehaald, dan hebben ze gauw een naam dat ze zoveel van honden houden.

Waar schrijf ik dat???
Ik heb niet gezegd dat mensen die een herplaatser nemen of pup méér van hun honden houden of houden van honden in het algemeen.
Enige wat ik bedoel is dat mensen vaak door spookverhalen niet durven te kiezen voor een herplaatser,en dat dat jammer is omdat veel honden zo een plekje in huis moeten missen.
Denk dat veel mensen zich vergissen in het werk wat een pup met zich meebrengt.
Daarom:petje af voor diegene en ik heb ook al gezegd dat bij mij ws ook egoistische redenen meespelen dat je toch een hondje een goed huis kunt bieden.
Dus......in die zin,wat is méér houden van?Of goeie naam willen hebben?

Annet schreef:[
Toen ik voor mijn herplaatser ging kijken, wilde ik weten of hij niet mishandeld zou zijn. Ik heb niet zoveel geduld met angstige honden, ik heb liever een zelfverzekerder hond die eventueel ook nog mag happen. Dat leer ik 'm wel af, maar voor angst heb je een heel andere aanpak nodig, wat mij te lang duurt.
Dus bij de kennismaking heb ik af en toe eens met mijn hand richting hond gezwaaid, met mijn voet op de grond gestampt en gekeken hoe hij reageerde op aanrakingen. .

Er liep laatst een man op Spok af met zijn hand uitgestoken - om het te aaien - en Spok liep onmiddelijk geschrokken van de man weg. Zelf heb ik ook geleerd en ben ik nog aan het leren dat bepaalde lchaamshoudingen en benaderwijzen beangstigend voor hem zijn. Ik vermoed dat hij in het verleden wel eens een klap of trap gekregen heeft.

Toch zou ik Spok niet angstig ( naar mensen ) willen noemen. Hij kan sosm zelfs opdringerig zijn, al zeggen ze b.v. op het uitlaatveldje weer dat hij vrolijker en opener is geworden naar de mensen daar.

Dus ik denk dat Spok voor zo'n test als die jij uitvoert gezakt zou zijn, maar dat zou, naar mijn maastaven dan, ten onrechte zijn. Zijn basishouding naar mensen is toch dat ze in principe oke zijn en het is niet moeilijk zijn vertrouwen te winnen.

Sunny doet precies hetzelfde. Hij is erg sociaal maar als je op bovenstaande manier op hem afloopt, is ie toch echt vertrokken. Het is een lieve hond, die veel aandacht vraagt maar aan bepaalde reacties kun je toch zien dat hij de nodige klappen/schoppen heeft gehad.

Zoie schreef:

Annet schreef:[
Toen ik voor mijn herplaatser ging kijken, wilde ik weten of hij niet mishandeld zou zijn. Ik heb niet zoveel geduld met angstige honden, ik heb liever een zelfverzekerder hond die eventueel ook nog mag happen. Dat leer ik 'm wel af, maar voor angst heb je een heel andere aanpak nodig, wat mij te lang duurt.
Dus bij de kennismaking heb ik af en toe eens met mijn hand richting hond gezwaaid, met mijn voet op de grond gestampt en gekeken hoe hij reageerde op aanrakingen. .

Er liep laatst een man op Spok af met zijn hand uitgestoken - om het te aaien - en Spok liep onmiddelijk geschrokken van de man weg. Zelf heb ik ook geleerd en ben ik nog aan het leren dat bepaalde lchaamshoudingen en benaderwijzen beangstigend voor hem zijn. Ik vermoed dat hij in het verleden wel eens een klap of trap gekregen heeft.

Toch zou ik Spok niet angstig ( naar mensen ) willen noemen. Hij kan sosm zelfs opdringerig zijn, al zeggen ze b.v. op het uitlaatveldje weer dat hij vrolijker en opener is geworden naar de mensen daar.

Dus ik denk dat Spok voor zo'n test als die jij uitvoert gezakt zou zijn, maar dat zou, naar mijn maastaven dan, ten onrechte zijn. Zijn basishouding naar mensen is toch dat ze in principe oke zijn en het is niet moeilijk zijn vertrouwen te winnen.

Lichaamshouding en benadering is super belangrijk voor honden!! Bepaalde houdingen zijn erg bedreigend voor de hond.

Maartje-Sho schreef:[
Lichaamshouding en benadering is super belangrijk voor honden!! Bepaalde houdingen zijn erg bedreigend voor de hond.

klopt. De gevoeligheid per hond verschilt dan wel weer. Maar het is zeker dat ze onze lichaamstaal nauwlettend in de gaten houden.

Sunnybunny schreef:Sunny doet precies hetzelfde. Hij is erg sociaal maar als je op bovenstaande manier op hem afloopt, is ie toch echt vertrokken. Het is een lieve hond, die veel aandacht vraagt maar aan bepaalde reacties kun je toch zien dat hij de nodige klappen/schoppen heeft gehad.

Mullu loopt ook hard weg als iemand hem wil aaien maar is nooit geslagen of wat ook. Hij heeft gewoon een ontieglijke hekel gekregen aan mensen die hem zomaar willen aaien (lees: voelen hoe dat aanvoelt).

sirene schreef:

Sunnybunny schreef:Sunny doet precies hetzelfde. Hij is erg sociaal maar als je op bovenstaande manier op hem afloopt, is ie toch echt vertrokken. Het is een lieve hond, die veel aandacht vraagt maar aan bepaalde reacties kun je toch zien dat hij de nodige klappen/schoppen heeft gehad.

Mullu loopt ook hard weg als iemand hem wil aaien maar is nooit geslagen of wat ook. Hij heeft gewoon een ontieglijke hekel gekregen aan mensen die hem zomaar willen aaien (lees: voelen hoe dat aanvoelt).

Ergens logisch dat mensen nieuwsgierig zijn hoe dat voelt?

Angel-eyes schreef:

sirene schreef:

Sunnybunny schreef:Sunny doet precies hetzelfde. Hij is erg sociaal maar als je op bovenstaande manier op hem afloopt, is ie toch echt vertrokken. Het is een lieve hond, die veel aandacht vraagt maar aan bepaalde reacties kun je toch zien dat hij de nodige klappen/schoppen heeft gehad.

Mullu loopt ook hard weg als iemand hem wil aaien maar is nooit geslagen of wat ook. Hij heeft gewoon een ontieglijke hekel gekregen aan mensen die hem zomaar willen aaien (lees: voelen hoe dat aanvoelt).

Ergens logisch dat mensen nieuwsgierig zijn hoe dat voelt?

En logisch dat een hond dat wat minder prettig gaat vinden na 1000 keer ?
Het geeft ook niet als ze hem zouden aaien maar heel veel mensen voelen alleen maar even aan hem. Net alsof ze een slang of een hagedis gaan voelen. Dat vind ie dus niet fijn.

Inge O schreef:maar wat ik me wel afvraag (sorry dus als dat al behandeld is), als het hebben van een pup vaak onderschat wordt en aanleiding geeft tot probleemhonden (in bepaalde mate), zijn het toch ook juist dié honden die vaak voor herplaatsing worden aangeboden, of in het asiel belanden ?

hoe is dit dan te rijmen met de denkpiste dat het met een herplaatser vaak makkelijker zou zijn omdat die al voor een (groot) stuk opgevoed is? en wat dan als die bij mensen vandaan komt die beter geen pup hadden kunnen nemen omdat ze hem (gedeeltelijk) verprutsen?

Goeie vraag. Ik ben benieuwd naar de antwoorden.

Marion. schreef:Goeie vraag.

Die had jij niet kunnen verzinnen hè, met je HBO?

Marion. schreef:

Inge O schreef:maar wat ik me wel afvraag (sorry dus als dat al behandeld is), als het hebben van een pup vaak onderschat wordt en aanleiding geeft tot probleemhonden (in bepaalde mate), zijn het toch ook juist dié honden die vaak voor herplaatsing worden aangeboden, of in het asiel belanden ?

hoe is dit dan te rijmen met de denkpiste dat het met een herplaatser vaak makkelijker zou zijn omdat die al voor een (groot) stuk opgevoed is? en wat dan als die bij mensen vandaan komt die beter geen pup hadden kunnen nemen omdat ze hem (gedeeltelijk) verprutsen?

Goeie vraag. Ik ben benieuwd naar de antwoorden.

Ik denk dat je hier nooit achter zult komen. Mensen die het hebben van een pup hebben onderschat of hun hond verpesten en dan wegdoen zullen dit haast nooit toegeven. En waarschijnlijk sal helemaal niet meer op fora komen.
In het asiel zie ik heel regelmatig jonge honden van rond de 9 maanden die met een drogreden naar het asiel worden gebracht. Deze honden hebben (blijkt als je ze uitlaat) haast geen opvoeding genoten en kennen haast niets. Dit zijn denk ik de honden van mensen die het hebben van een pup zwaar onderschat hebben of een hond verpesten. Ik heb meestal wel het idee dat als zo'n hondje in goede handen komt dat het dan nog wel goed gaat komen. Ze komen ook meestal niet terug, juist (denk ik) omdat het gedrag van die hond op dat moment zo onhebbelijk is dat mensen er wèl goed over na denken.

Slaat het ergens op wat ik zeg ? Ik ben zelf nl een beetje de draad kwijt

sirene schreef:

Angel-eyes schreef:

sirene schreef:

Sunnybunny schreef:Sunny doet precies hetzelfde. Hij is erg sociaal maar als je op bovenstaande manier op hem afloopt, is ie toch echt vertrokken. Het is een lieve hond, die veel aandacht vraagt maar aan bepaalde reacties kun je toch zien dat hij de nodige klappen/schoppen heeft gehad.

Mullu loopt ook hard weg als iemand hem wil aaien maar is nooit geslagen of wat ook. Hij heeft gewoon een ontieglijke hekel gekregen aan mensen die hem zomaar willen aaien (lees: voelen hoe dat aanvoelt).

Ergens logisch dat mensen nieuwsgierig zijn hoe dat voelt?

En logisch dat een hond dat wat minder prettig gaat vinden na 1000 keer ?
Het geeft ook niet als ze hem zouden aaien maar heel veel mensen voelen alleen maar even aan hem. Net alsof ze een slang of een hagedis gaan voelen. Dat vind ie dus niet fijn.

Blis hebben ze al meer dan 1000 keer geaaid en die is nog steeds even enthousiast hoor, denk dat het ook aan het ras ligt, een naakthond is natuurlijk al wat minder enthousiast, dan zal het veel eerder gebeuren dat ie afstandelijk wordt naar mensen.

Vind het wel een goede discussie en herken wel ervaringen/verhalen die hier geschreven worden.

Mijn inbreng is dat ik het toch wel lastig blijf vinden dat ik weinig tot niets weet over de eerste maanden van Billy. Zo heeft hij karakter-eigenschappen en andere 'dingetjes' die ik niet kan verklaren en alleen maar naar kan gissen. Waarom is hij bijvoorbeeld altijd wat angstig voor (onbekende) mannen en waarom kan hij zo weinig van kinderen hebben. Waarom schrikt hij zich soms te pletter als je hem (per ongeluk) aanraakt in zijn slaap, waarom houdt hij er niet van als je aan zijn staart zit, waarom begon hij als een idoot te blaffen als je in zijn nabijheid met een krant o.i.d. een vlieg een mep gaf (dit laatste in de verleden tijd want dat doen we dus niet meer...).

Ik kan me voorstellen dat je met een pup dit soort gedrag wellicht niet of minder hebt. En als er wel 'afwijkend' gedrag of 'rare' karaktereigenschappen zijn dat je die dan kunt verklaren (en welllicht kunt wijten aan je eigen manier van opvoeden/socialiseren).

Als je diep in mijn hart kijkt lijkt me een pup opvoeden heel erg leuk en ik kan me, zoals bijvoorbeeld Roelfien (dacht ik zo uit mijn hoofd) zegt, voorstellen dat je echt een ongelooflijk goeie band hebt/krijgt en dat je echt kunt lezen en schrijven met je hond.

Aan de andere kant: er zijn zo ontzettend veel te herplaatsen honden... En tussen al die honden zit er vast een tussen die, misschien met wat moeite en zeker met wat tijd, uit kan groeien tot een leuk en aardig huisgenootje voor ons en een gezellig maatje voor Billy.

Gevoel (een zelf op te voeden pup) versus verstand (een te herplaatsen hond) dat is het in mijn geval toch wel een beetje. En tja, ik kies in dit geval, voor onze tweede hond, toch voor het verstand.

Over gevoel gesproken: duidelijk moge zijn dat ik helemaal gek ben op Billy. Op zijn enthousiasme, zijn trouw, zijn kameraadschap. Maar ook op zijn nukken en streken. Dat is allemaal wat hem Billy maakt. En in dit licht maakt het misschien uiteindelijk ook allemaal niets uit, een pup of een herplaatser.





Groet,
Rami

Angel-eyes schreef:

sirene schreef:

Angel-eyes schreef:

Ergens logisch dat mensen nieuwsgierig zijn hoe dat voelt?

En logisch dat een hond dat wat minder prettig gaat vinden na 1000 keer ?
Het geeft ook niet als ze hem zouden aaien maar heel veel mensen voelen alleen maar even aan hem. Net alsof ze een slang of een hagedis gaan voelen. Dat vind ie dus niet fijn.

Blis hebben ze al meer dan 1000 keer geaaid en die is nog steeds even enthousiast hoor, denk dat het ook aan het ras ligt, een naakthond is natuurlijk al wat minder enthousiast, dan zal het veel eerder gebeuren dat ie afstandelijk wordt naar mensen.

Ze zijn wel afstandelijker dan Boxers maar wat ik bedoelde te zeggen is dat 9 van de 10 mensen niet _aaien_ maar gaan _voelen_. En dat is nou niet echt een prettig gevoel voor een hond. Of iets waar ie enthousiast van wordt ofzo. En nu stop ik ermee want hier gaan de topic niet over

Inge O schreef:nu vind ik onhebbelijk in de zin van geen opvoeding niet zo erg, maar in de zin van gebrekkige socialisatie, zeer inconsequente aanpak, te harde aanpak enz. vind ik juist toch wat veel hooi op de vork voor mensen die net omwille van te weinig kennis/ervaring/tijd beter niet aan een pup kunnen beginnen.

Deze conclusie was min of meer al getrokken, een paar pagina's terug.

Inge O schreef:
euhh, laten we zeggen dat het me nog niet volledig heeft kunnen overtuigen .
je ziet dus heel regelmatig onhebbelijke jonge honden in het asiel....maar daar vreesde ik juist voor .

nu vind ik onhebbelijk in de zin van geen opvoeding niet zo erg, maar in de zin van gebrekkige socialisatie, zeer inconsequente aanpak, te harde aanpak enz. vind ik juist toch wat veel hooi op de vork voor mensen die net omwille van te weinig kennis/ervaring/tijd beter niet aan een pup kunnen beginnen.

Ik begreep zelf niet meer zo goed wat ik nou wilde vertellen, maar ik dacht ach...sommige mensen zeggen wel raardere dingen.

Ik denk dat die honden waar jij het over hebt ook weer niet bij die mensen terecht komen. Tenminste_als het goed is_ niet. Als al duidelijk is wat voor vlees je in de kuip hebt. Mensen die zoeken naar een makkelijke al opgevoede herplaatser kiezen die hopelijk ook.

Annet schreef:

Inge O schreef:nu vind ik onhebbelijk in de zin van geen opvoeding niet zo erg, maar in de zin van gebrekkige socialisatie, zeer inconsequente aanpak, te harde aanpak enz. vind ik juist toch wat veel hooi op de vork voor mensen die net omwille van te weinig kennis/ervaring/tijd beter niet aan een pup kunnen beginnen.

Deze conclusie was min of meer al getrokken, een paar pagina's terug.

Volgens mij was juist precies de omgekeerde conclusie getrokken?

Inge O schreef:

sirene schreef:

Marion. schreef:

Inge O schreef:maar wat ik me wel afvraag (sorry dus als dat al behandeld is), als het hebben van een pup vaak onderschat wordt en aanleiding geeft tot probleemhonden (in bepaalde mate), zijn het toch ook juist dié honden die vaak voor herplaatsing worden aangeboden, of in het asiel belanden ?

hoe is dit dan te rijmen met de denkpiste dat het met een herplaatser vaak makkelijker zou zijn omdat die al voor een (groot) stuk opgevoed is? en wat dan als die bij mensen vandaan komt die beter geen pup hadden kunnen nemen omdat ze hem (gedeeltelijk) verprutsen?

Goeie vraag. Ik ben benieuwd naar de antwoorden.

Ik denk dat je hier nooit achter zult komen. Mensen die het hebben van een pup hebben onderschat of hun hond verpesten en dan wegdoen zullen dit haast nooit toegeven. En waarschijnlijk sal helemaal niet meer op fora komen.
In het asiel zie ik heel regelmatig jonge honden van rond de 9 maanden die met een drogreden naar het asiel worden gebracht. Deze honden hebben (blijkt als je ze uitlaat) haast geen opvoeding genoten en kennen haast niets. Dit zijn denk ik de honden van mensen die het hebben van een pup zwaar onderschat hebben of een hond verpesten. Ik heb meestal wel het idee dat als zo'n hondje in goede handen komt dat het dan nog wel goed gaat komen. Ze komen ook meestal niet terug, juist (denk ik) omdat het gedrag van die hond op dat moment zo onhebbelijk is dat mensen er wèl goed over na denken.

Slaat het ergens op wat ik zeg ? Ik ben zelf nl een beetje de draad kwijt

euhh, laten we zeggen dat het me nog niet volledig heeft kunnen overtuigen .
je ziet dus heel regelmatig onhebbelijke jonge honden in het asiel....maar daar vreesde ik juist voor .

nu vind ik onhebbelijk in de zin van geen opvoeding niet zo erg, maar in de zin van gebrekkige socialisatie, zeer inconsequente aanpak, te harde aanpak enz. vind ik juist toch wat veel hooi op de vork voor mensen die net omwille van te weinig kennis/ervaring/tijd beter niet aan een pup kunnen beginnen.

Jij bedoelt dat een hond heropvoeden juist veel moeilijker is dan een pup juist opvoeden, toch?

En daar kan ik het, als ik spreek uit puur mijn ervaring, wel mee eens zijn.

Maar het is ook net wat voor mens je bent: de ene vindt het vreselijk een pup opvoeden, wordt gek van het 100ste plasje, en de ander vindt het gewoonweg prachtig.
Zo geldt dat ook voor herplaatshonden, al denk ik idd dat je nu niet aan een moeilijke herplaatser moet beginnen als het je eerste hond is.

Stang schreef:

Annet schreef:

Inge O schreef:nu vind ik onhebbelijk in de zin van geen opvoeding niet zo erg, maar in de zin van gebrekkige socialisatie, zeer inconsequente aanpak, te harde aanpak enz. vind ik juist toch wat veel hooi op de vork voor mensen die net omwille van te weinig kennis/ervaring/tijd beter niet aan een pup kunnen beginnen.

Deze conclusie was min of meer al getrokken, een paar pagina's terug.

Volgens mij was juist precies de omgekeerde conclusie getrokken?

Nee toch? Misschien werd het andersom gesteld, maar ik vind dat Hanneke2 het al aardig had omschreven:

Hanneke2 schreef:

Eline* schreef:

Annet schreef: Wel denk ik dat een onervaren hondenbezitter beter een goede opgevoede herplaatser zou kunnen nemen dan een pup.

Die mening deel ik. Aan een pup valt zo snel zoveel te verpesten dat enige ervaring haast een must is vind ik.

Nou, dat denk ik dus ook. Ik vrees dat ik aardig wat aan het klooien was geweest als mijn eerste hond een pup was geweest.

Ik ben het dus alleen niet eens met 'goed opgevoede herplaatser', want dat hoeft niet eens. Als het maar een vriendelijke sociale leergierige hond is ben je gewoon al een heel eind.

Annet schreef:

Stang schreef:

Annet schreef:

Inge O schreef:nu vind ik onhebbelijk in de zin van geen opvoeding niet zo erg, maar in de zin van gebrekkige socialisatie, zeer inconsequente aanpak, te harde aanpak enz. vind ik juist toch wat veel hooi op de vork voor mensen die net omwille van te weinig kennis/ervaring/tijd beter niet aan een pup kunnen beginnen.

Deze conclusie was min of meer al getrokken, een paar pagina's terug.

Volgens mij was juist precies de omgekeerde conclusie getrokken?

Nee toch? Misschien werd het andersom gesteld, maar ik vind dat Hanneke2 het al aardig had omschreven:

Hanneke2 schreef:

Eline* schreef:

Annet schreef: Wel denk ik dat een onervaren hondenbezitter beter een goede opgevoede herplaatser zou kunnen nemen dan een pup.

Die mening deel ik. Aan een pup valt zo snel zoveel te verpesten dat enige ervaring haast een must is vind ik.

Nou, dat denk ik dus ook. Ik vrees dat ik aardig wat aan het klooien was geweest als mijn eerste hond een pup was geweest.

Ik ben het dus alleen niet eens met 'goed opgevoede herplaatser', want dat hoeft niet eens. Als het maar een vriendelijke sociale leergierige hond is ben je gewoon al een heel eind.

Ja die bedoel ik ook.
Ik geloof dat of ik iets niet begrijp (en dat zal wel zo zijn, want ik ben niet echt helder vandaag ) of jij : volgens mij stelt Inge juist dat het 'heropvoeden' van een herplaatser moeilijker is dan het opvoeden van een pup (of niet?).
En dat juist al die mensen die niet aan een pup hadden moeten beginnen, de pup verpesten, komt in het asiel en de argeloze beginnende hondenbezitter gaat dan die hond 'heropvoeden'.

Maar in bovenstaande quote wordt gesproken over 'goed opgevoede herplaatser' dus da's ook weer wat anders.

Stang schreef:

Annet schreef:

Stang schreef:

Annet schreef:Deze conclusie was min of meer al getrokken, een paar pagina's terug.

Volgens mij was juist precies de omgekeerde conclusie getrokken?

Nee toch? Misschien werd het andersom gesteld, maar ik vind dat Hanneke2 het al aardig had omschreven:

Hanneke2 schreef:

Eline* schreef: Die mening deel ik. Aan een pup valt zo snel zoveel te verpesten dat enige ervaring haast een must is vind ik.

Nou, dat denk ik dus ook. Ik vrees dat ik aardig wat aan het klooien was geweest als mijn eerste hond een pup was geweest.

Ik ben het dus alleen niet eens met 'goed opgevoede herplaatser', want dat hoeft niet eens. Als het maar een vriendelijke sociale leergierige hond is ben je gewoon al een heel eind.

Ja die bedoel ik ook.
Ik geloof dat of ik iets niet begrijp (en dat zal wel zo zijn, want ik ben niet echt helder vandaag ) of jij : volgens mij stelt Inge juist dat het 'heropvoeden' van een herplaatser moeilijker is dan het opvoeden van een pup (of niet?).
En dat juist al die mensen die niet aan een pup hadden moeten beginnen, de pup verpesten, komt in het asiel en de argeloze beginnende hondenbezitter gaat dan die hond 'heropvoeden'.

Maar in bovenstaande quote wordt gesproken over 'goed opgevoede herplaatser' dus da's ook weer wat anders.

Inge O geeft aan dat een gebrekkig gesocialiseerde herplaatser niet aan te bevelen is voor onervaren hondenbezitters. Ik gaf zelf al aan dat een onervaren hondenbezitter beter een goed opgevoede herplaatser zou kunnen nemen dan een pup en Hanneke2 maakte van die goed opgevoede herplaatser een vriendelijke sociale leergierige hond. Dat komt allemaal toch op hetzelfde neer?

Marion. schreef:

Inge O schreef:maar wat ik me wel afvraag (sorry dus als dat al behandeld is), als het hebben van een pup vaak onderschat wordt en aanleiding geeft tot probleemhonden (in bepaalde mate), zijn het toch ook juist dié honden die vaak voor herplaatsing worden aangeboden, of in het asiel belanden ?

hoe is dit dan te rijmen met de denkpiste dat het met een herplaatser vaak makkelijker zou zijn omdat die al voor een (groot) stuk opgevoed is? en wat dan als die bij mensen vandaan komt die beter geen pup hadden kunnen nemen omdat ze hem (gedeeltelijk) verprutsen?

Goeie vraag. Ik ben benieuwd naar de antwoorden.

Ik denk dus dat er een hele hoop lieve,leergierige honden in de asiels of waar dan ook zitten. Die gewoon hond zijn geweest maar waar de eigenaar niet over nagedacht heeft over de gevolgen van het jarenlange zorg hebben van een hond!Is dit nog een goede zin?
Regelen met vakantie,uitlaten,etc etc.Teveel zorg,nieuwtje eraf,
Mensen die gaan scheiden,emigreren, noem maar op!

Inge O schreef:

Stang schreef:[Jij bedoelt dat een hond heropvoeden juist veel moeilijker is dan een pup juist opvoeden, toch?

En daar kan ik het, als ik spreek uit puur mijn ervaring, wel mee eens zijn.

in veel gevallen wel, natuurlijk niet allemaal.

ik val eigenlijk een beetje over een wiskundige onbalans :

we weten allemaal dat het gros van de honden die in het asiel belanden vaak bij baasjes vandaan komen die nou niet meteen hun hele bibliotheek vol hondenliteratuur hebben staan, om het zo maar even uit te drukken . die dus vaak geen benul hebben van het belang van socialisatie, die niet weten wat er allemaal te verpesten valt aan een hond (jammer genoeg veel dus).

en toch wordt er hier van uit gegaan dat veel mensen beter af zouden zijn met een volwassen herplaatshond, omdat ze zich geen rekenschap zouden geven wat je allemaal aan een pup kan verpesten......euh, heel veel ja....maar het zijn toch juist dié hondjes die in het asiel belanden ? en die zijn toch vaak niét meer (wat hanneke bedoelde) vriendelijk, open en nieuwsgierig? dus is de kans tot groot dat je een hond met ongewenste (en onbekende) bagage meekrijgt uit een asiel?

(zegt iemand die ook zelf al aan herplaatser nummer drie zit, dus natuurlijk ben ik niet tégen, maar of het zo simpel is altijd ).

Het wordt dus tijd voor een nieuwe poll: waarom heb je/is je hond herplaatst?
Ik denk dat een deel van de honden in het asiel/opvang zit omdat mensen teveel moeten werken en de hond daarom gaat slopen of janken. Daar zit het probleem dus niet in de hond, maar in zijn situatie. En dan kan de hond nog wel vriendelijk en sociaal zijn. Maar waarschijnlijk komen we daar nooit achter, want de meeste mensen geven hun werken ook op als reden terwijl het probleem heel anders is, maar dat durven ze niet te vertellen omdat ze bang zijn hun hond anders niet kwijt te kunnen.

Inge O schreef:

Annet schreef:Inge O geeft aan dat een gebrekkig gesocialiseerde herplaatser niet aan te bevelen is voor onervaren hondenbezitters. Ik gaf zelf al aan dat een onervaren hondenbezitter beter een goed opgevoede herplaatser zou kunnen nemen dan een pup en Hanneke2 maakte van die goed opgevoede herplaatser een vriendelijke sociale leergierige hond. Dat komt allemaal toch op hetzelfde neer?

niet helemaal . want zoals jij het stelt zitten die allemaal in duidelijk afgelijnde hokjes met bordjes erboven zo in het asiel. of de asielmedewerkers moeten die correcte info geven.
en daar heb ik vaak heeeeeel erg mijn twijfels bij

Dat ben ik voor een deel wel met je eens, maar in principe kan een hond niet toneelspelen. Als je zo'n hond meeneemt voor een proefwandeling zie je toch wel gauw hoe de hond omgaat met andere honden, autorijden, mensen en je kunt zien of en hoe hij reageert op commando's, aanrakingen, enzo. Niet dat daarmee alles duidelijk is, uiteraard niet. Maar je ziet dan toch wel of hij angstig of vrij reageert, lijkt me. Een goede asielmedewerker zou dat toch ook moeten weten, zeker als de hond al wat langer in het asiel zit. Ik neem toch aan dat zo'n hond dan eens mee naar buiten wordt genomen om te zien hoe hij reageert en voor zijn broodnodige beweging.
Toen ik bij mijn herplaatser kwam kijken, kon ik wel aan het verhaal van de mensen horen hoe de hond zou zijn en door te zien hoe ze met de hond omgingen kon ik een heleboel wel raden. Met een paar tactisch gestelde vragen kom je veel meer te weten dan zij willen vertellen.
Maar goed, een onervaren hondenbezitter zal dat waarschijnlijk niet doen en ik kan me zo voorstellen dat die maar weinig plezier aan mijn hond zouden hebben beleefd.

sirene schreef:Ik denk dat je hier nooit achter zult komen. Mensen die het hebben van een pup hebben onderschat of hun hond verpesten en dan wegdoen zullen dit haast nooit toegeven. En waarschijnlijk sal helemaal niet meer op fora komen.

Je hebt gelijk. Ze zullen zeer waarschijnlijk niet op hondenforum.nl komen, want als ze zich daar al aan hadden gemeld dan werden ze in hun eerste berichtje dusdanig afgezeikt, dat ze weer vertrokken zijn.

Daarom is een onderzoekje doen op hondenforum.nl ook niet representatief.