Frenk schreef:Maar goed... Je hebt goed doen en je hebt honden bij wie bepaalde eigenschappen zover doorgefokt zijn dat het buitensporig wordt. En daar krijg ik een onaangenaam gevoel van.
Wij fokken die honden zo, zodat ze de kunstjes die wij verzinnen het meest strak uit kunnen voeren.
Wat heeft een hond daaraan?
Jij vindt dat buitensporig. Pirma hoor, maar daarmee is dat dan nog niet zo.
Die focus op een balletje of wat voor voorwerp dan ook is gewoon iets wat van nature in de hond zit en wat je gebruikt om iets mee gedaan te krijgen en om je hond te belonen. Ik raad je aan eens het boek van de Coppingers te lezen, dan kijk je misschien eens wat genuanceerder aan tegen het gebruiken van natuurlijke driften
Zoals al eerder gezegd, als je absolute focus wil zien, moet je eens naar m'n inmiddels slechtziende, bijna dove oude Maxje komen kijken. Totaal onherleidbaar straathondje van volslagen onbekende herkomst, en van nature zo gefocust op voorwerpen (om het even welke, een keer weggooien en hij wil het hebben), dat je hem nooit maar dan werkelijk nooit hoeft te belonen om iets te gaan zoeken/halen. De actie op zich is de beloning. Hij zou nog niet eens naar een frolicje kijken
En ook al is hij nu echt versleten op z'n 14e, opgeven zal hij nooit, hij zou letterlijk doorgaan todat hij erbij neervalt. Zonder er ooit in getraind te zijn overigens
En zonder beloning behalve de actie zelf. Jij hebt blijkbaar een heel ander type hond, prima, maar maak dat nou niet de Maat der Dingen.
Wat jij denk ik niet goed onderscheid is het verschil tussen natuurlijke driften, het fokken erop (en in welke mate het resultaat ervan precies stuurbaar is) en de invloed van persoonlijke keuzes van de baas en de aard van de gekozen sport en de voorkeuren voor het trainen ervan. Jij ziet een hond die volgt met een extreme koppositie en trekt vervolgens een verband met doorgeschoten fokken. Tja. Ik wed dat hij hem ook op een andere manier had kunnen laten volgen. Maar dit is zijn keuze geweest. Niet de jouwe, niet die van Inge O, zou ook de mijne niet zijn op deze manier, maar het is slechts het gevolg van een keuze. Godzijdank maken we niet allemaal dezelfde keuzes in het leven
Je zou ook bewondering kunnen hebben voor de mate van concentratie die zo'n hond kan opbrengen. In dit geval in een gestyleerde sport, die wel of niet je smaak kan zijn (lekker belangrijk). Maar denk eens aan een reddingshond die in het puin naar overlevenden of lijken moet zoeken. Die zal zo'n sterke drift en concentratie nodig hebben om zijn taak te kunen volbrengen. Anders kun je nog zoveel belonen met forlicjes, maar dat zal niet werken.
Dat jij voor jouw gezelschapshond zulke eigenschappen niet op prijs stelt, lijkt me prima. Als ik jouw verhalen over hem hoor, denk ik ook niet: goh lijkt me een hondje voor mij. Nou en? Daarmee hoef ik hem nog niet negatief af te schilderen.
En nogmaals, veel van waar hier links en rechts kritiek op geleverd wordt of vraagtekens bij gezet worden, zijn geen dingen die perse zo moeten volgens die sporten, maar keuzes van de geleiders.
Ik denk dat je je bovendien vergist als je denkt dat het voor de hond geen voldoening oplevert als hij iets heel goed moet doen ipv maar half. Ik vind dat moeilijk uit te leggen, en dacht er toen ik net begon ook anders over, maar als je net ietsje meer vraagt van de hond, wordt hij ook enthousiaster en wordt er attenter van. Tenminste, met het type hond dat wij hebben.
En waar het appel goed voor is? Omdat het bij elke situatie/oefening nodig is. De hond moet steeds opnieuw voorgebracht worden, netjes wachten totdat het zijn beurt is, blijven liggen ook als er geen paaltje in de buurt is om hem aan vast te leggen, niet tot actie overgaan totdat jij het commando geeft, je moet hem vooruit kunnen sturen over bijv. een sloot of een andersoortige hindernis, of onder prikkeldraad door. En voor dat soort dingen leggen appeloefeningen de basis. De stijl ervan is je eigen keuze.
maar ik snap nog steeds niet wat het probleem is als je hond gek is van een bal en je hem daar mee kunt trainen ....