Het HondenForum

Jaap* schreef:

ranetje schreef:Dat zijn pittige proeven!
Wat fijn dat Felix daar zo lekker mee overweg kan
Wat vond hij het moeilijkste?

Onthouden en waterwerk, hij vond het echt nog te koud
Onthouden lukte wel goed in de laatste proef, dus als hij in het momentum kan blijven en als je hem keer op keer door kunt sturen voor de volgende. Maar als je meerdere dummy's afschiet en hem dan één laat halen en daarna de volgende moet je blij zijn als hij er nog één weet.
Hij vind ze wel natuurlijk, maar dat is wat anders

Rana vind het water ook echt nog te koud dus daar kan ik me wat bij voorstellen. Zeker met de korte haartjes die Felix heeft.
Ja Rana vind de dummy's ook wel meestal, maar dan inderdaad niet meer op onthouden.
Daarbij komt ze niet verder dan een dubbel apport. Nog meer dummy's en ze is de draad kwijt.

Jaap* schreef:

ranetje schreef: Is het nou zo realistisch Jaap?
Die launchers "kwaken", daarna een plof en dan gaat er iets door de lucht.
Rana vond dat kwaken vreemd en de plof vond ik zelf weinig van een geweerschot hebben

Neuh, zo bedoelde ik het ook niet echt hoor
Ik bedoelde meer dat de druktemakerij die het allemaal oplevert wat realistischer is dan het werken met helpers. Normaal heerst er toch veel meer rust vind ik. Het is nogal hectisch allemaal

Ja wat dat betreft waarschijnlijk toch iets meer zoals het in de praktijk ook zal gaan. De jacht zal ook niet zo rustig zijn als er een paar eenden tegelijk worden geschoten

Jaap* schreef:

ranetje schreef:Maar ja, Rana werd helemaal een beetje onzeker van die launchers
Zij vond die apparatuur ook nog belangrijker dan wat er werd gelanceerd.
Ze heeft ze toch enige weken achter elkaar mogen ontdekken...........

Ja, dan is er inderdaad niet veel aan, Felix heeft zaterdag geen enkele keer naar de apparaten omgekeken
Dat had hij in december al gedaan natuurlijk, .....dussss hij kán wél onthouden

Ja als je weet dat iets niet eetbaar of apporteerbaar is wat zal je er verder dan nog mee?

Prachtig om te lezen

Helaas hier een jachthond die geen wild wil apporteren.
Is in zijn puppy tijd gegrepen door een andere hond terwijl hij bij een haas stond, hij was helemaal van slag.
De trainer stond ernaast en voor hem is Nilsson zelf heel lang bang geweest.

Hij wordt in mei 2 jaar en wij denken dat wij er ook teveel druk op hebben gelegd in het begin, alles te perfect willen.
Wij trainen nu zelf, met dummy's en hij vindt dat geweldig.
Wij gaan in de toekomst toch weer een keer proberen om het met wild te doen maar ik heb er een hard hoofd in.

@ranetje:
hier een duitse jachthond die echt niet hard aangepakt moet worden (gelukkig).
onderling zit er tussen de duitse jachthonden toch ook verschil mbt karakter/eigenwijsheid?

Wat goed van Felix! Dat probleem van snel afgeleid zijn is hier erg herkenbaar. Als zijn koppie erbij is, gaat het perfect, maar als er een grassprietje beweegt, moet je daar natuurlijk ook even gaan kijken

Hier gaat het met sprongen vooruit. Taro heeft ontdekt dat apporteren echt leuk is. De voerdummy zijn we aan het afbouwen. Wisselen het af de ene keer een konijnendummy en de andere keer weer de voerdummy. En als beloning als hij de dummy gehaald heeft, mag hij altijd de voerdummy halen en dat is echt feest voor hem. Beginnetje gemaakt met een dubbel apport en ook dat ging erg goed. Zittend afgeven heeft hij ook helemaal door. Soms wil hij nog wel zijn koppie wegdraaien bij de konijnendummy. Bij de voerdummy niet, aangezien hij erg graag wil dat ik hem aanpak, dan krijgt hij zijn beloning. Hoop dat dat kwartje ook nog gaat vallen bij de konijnendummy. Gewone dummy's wil hij nog net echt apporteren. Hij loopt er wel naar, maar laat ze liggen. Wie weet komt dat nog wel, als we weer wat verder zijn en anders blijven we gewoon met de konijnendummy werken.

Langhaar schreef:@ranetje:
hier een duitse jachthond die echt niet hard aangepakt moet worden (gelukkig).
onderling zit er tussen de duitse jachthonden toch ook verschil mbt karakter/eigenwijsheid?

Dat ben ik helemaal met je eens hoor!
Het is ook per individuele hond verschillend.
Anke Bogaerts laat dat ook heel duidelijk zien in haar boek "De Drie Karakters".

Ik ken een duitse draadhaar teef die op dezelfde wijze (veel druk en helaas ook nogal hardhandig aangepakt) moest werken en die vluchtte op jachttraining (net als Rana later deed ).
Ik vind zelf de langharen over het algemeen het zachtste maar er zijn ook absoluut hele zachte kortharen en draadharen.

De ellende is dat in boekjes nog steeds wordt gezegd dat de duitse staande honden hard zijn en hard moeten worden aangepakt.
Zelfs Tineke Antonisse schrijft dat in haar boek "Apporteertraining"
Jij weet beter en ik ook en zo zijn er nog wel een aantal, maar op trainingen blijf ik dat verhaal horen.

Misschien lukt het nog wel met wild t.z.t. wie weet.
Ga dat maar niet op een training doen, tenzij je een hele goeie trainer weet te vinden.
Probeer het hem eerst zelf te leren.
Wild eerst in een sok doen bijvoorbeeld en daarna in een stuk panty en vervolgens steeds meer gaten in de panty zodat er steeds meer veren of haar door komen?

Ik denk dat het harde van de hond wel eens verkeerd wordt beoordeeld.
Rana en Ita gaan dwars door de bramen zonder één piepje.
Dat zou je hard kunnen noemen.
Maar dat is hard voor zichzelf zijn en heeft niets met training/samenwerking te maken naar mijn idee.

Sita schreef:Wat goed van Felix! Dat probleem van snel afgeleid zijn is hier erg herkenbaar. Als zijn koppie erbij is, gaat het perfect, maar als er een grassprietje beweegt, moet je daar natuurlijk ook even gaan kijken

Hier gaat het met sprongen vooruit. Taro heeft ontdekt dat apporteren echt leuk is. De voerdummy zijn we aan het afbouwen. Wisselen het af de ene keer een konijnendummy en de andere keer weer de voerdummy. En als beloning als hij de dummy gehaald heeft, mag hij altijd de voerdummy halen en dat is echt feest voor hem. Beginnetje gemaakt met een dubbel apport en ook dat ging erg goed. Zittend afgeven heeft hij ook helemaal door. Soms wil hij nog wel zijn koppie wegdraaien bij de konijnendummy. Bij de voerdummy niet, aangezien hij erg graag wil dat ik hem aanpak, dan krijgt hij zijn beloning. Hoop dat dat kwartje ook nog gaat vallen bij de konijnendummy. Gewone dummy's wil hij nog niet echt apporteren. Hij loopt er wel naar, maar laat ze liggen. Wie weet komt dat nog wel, als we weer wat verder zijn en anders blijven we gewoon met de konijnendummy werken.

Hij is al enorm vooruit gegaan
Als je eens een geurtje sprenkelt op de gewone dummy's?
Of een dummy met twee vleugeltjes er om heen?
Dan naderhand één vleugeltje en dan eens zonder proberen.

En maak ze interessant?
Lekker zelf mee spelen en samen met iemand anders "lummelen" over Taro heen.

ranetje schreef:Ik denk dat het harde van de hond wel eens verkeerd wordt beoordeeld.
Rana en Ita gaan dwars door de bramen zonder één piepje.
Dat zou je hard kunnen noemen.
Maar dat is hard voor zichzelf zijn en heeft niets met training/samenwerking te maken naar mijn idee.

Precies
Ik vind "hard" ook een misleidende term. Anke beschrijft het een stuk beter door zo'n hond een actiehond te noemen.
Wat eigenlijk niet meer betekent dan dat je je wel een trainingsfoutje kunt permitteren, en dat zo'n hond niet meteen mentaal van de mik is na een correctie.
Maar vaak zie je dat "hard" wordt gekoppeld aan hardleers, koppig of andere puur menselijke eigenschappen die dan op hardhandige wijze "moeten worden aangepakt" omdat het anders niet binnenkomt bij zo'n "harde" hond

Jaap* schreef:

ranetje schreef:Ik denk dat het harde van de hond wel eens verkeerd wordt beoordeeld.
Rana en Ita gaan dwars door de bramen zonder één piepje.
Dat zou je hard kunnen noemen.
Maar dat is hard voor zichzelf zijn en heeft niets met training/samenwerking te maken naar mijn idee.

Precies
Ik vind "hard" ook een misleidende term. Anke beschrijft het een stuk beter door zo'n hond een actiehond te noemen.
Wat eigenlijk niet meer betekent dan dat je je wel een trainingsfoutje kunt permitteren, en dat zo'n hond niet meteen mentaal van de mik is na een correctie.
Maar vaak zie je dat "hard" wordt gekoppeld aan hardleers, koppig of andere puur menselijke eigenschappen die dan op hardhandige wijze "moeten worden aangepakt" omdat het anders niet binnenkomt bij zo'n "harde" hond

Ja en als het tegen zit, wordt er ook nog verteld dat de hond je vast en zeker nog gaat uittesten door te weigeren.
En dan moet hij op zijn rug op de grond, met eventueel een knie op zijn nek tot hij zich over geeft :N:
Je moet heeeeeeel allert zijn......... "want hij pakt je een keer terug"

Ja, het is wat als je altijd zo in angst moet zitten te wachten tot het moment dat je hond je een keer terug gaat pakken. Nadat hij een slapeloze nacht in z'n mand heeft gebruikt om eens even precies te bedenken hoe hij dat gaat doen
Ja hoor
Arme onbegrepen honden
En akelige kortzichtige bazen

Jaap* schreef:Ja, het is wat als je altijd zo in angst moet zitten te wachten tot het moment dat je hond je een keer terug gaat pakken. Nadat hij een slapeloze nacht in z'n mand heeft gebruikt om eens even precies te bedenken hoe hij dat gaat doen
Ja hoor
Arme onbegrepen honden
En akelige kortzichtige bazen

Dat "terugpakken" heb ik twee keer gezien (nou ja, de trainer zei dat het terugpakken was )
Het blijft toch vaak zo, dat als de trainer het zegt, het zo is.
Beetje griezelig eigenlijk.
Ik probeer er zelf ook erg op te letten dat mensen zelf blijven nadenken.

Het was naar mijn idee een hond die zo totaal niet meer begreep wat de baas nou eigenlijk wilde dat hij een grom gaf.
Die lag dus ook meteen op zijn rug met een knie op de nek.
Toen gromde hij eerst nog harder voor hij stil werd

Dat was een draadhaar.....................
Hoe het nu gaat met die hond weet ik niet. Ik heb hem nog niet terug gezien.

En jaren geleden een korthaar die eenzelfde behandeling had gehad.
Die hond haalde het apport nog wel op, maar ging dan in een bosje naar de baas staan kijken met het apport in de bek of voor zijn poten op de grond.
Het leek net alsof hij wachtte tot de stoom niet meer uit de oren van de baas kwam
Misschien had die hond dit bedacht tijdens een slapeloze nacht?

ranetje schreef:

Sita schreef:Wat goed van Felix! Dat probleem van snel afgeleid zijn is hier erg herkenbaar. Als zijn koppie erbij is, gaat het perfect, maar als er een grassprietje beweegt, moet je daar natuurlijk ook even gaan kijken

Hier gaat het met sprongen vooruit. Taro heeft ontdekt dat apporteren echt leuk is. De voerdummy zijn we aan het afbouwen. Wisselen het af de ene keer een konijnendummy en de andere keer weer de voerdummy. En als beloning als hij de dummy gehaald heeft, mag hij altijd de voerdummy halen en dat is echt feest voor hem. Beginnetje gemaakt met een dubbel apport en ook dat ging erg goed. Zittend afgeven heeft hij ook helemaal door. Soms wil hij nog wel zijn koppie wegdraaien bij de konijnendummy. Bij de voerdummy niet, aangezien hij erg graag wil dat ik hem aanpak, dan krijgt hij zijn beloning. Hoop dat dat kwartje ook nog gaat vallen bij de konijnendummy. Gewone dummy's wil hij nog niet echt apporteren. Hij loopt er wel naar, maar laat ze liggen. Wie weet komt dat nog wel, als we weer wat verder zijn en anders blijven we gewoon met de konijnendummy werken.

Hij is al enorm vooruit gegaan
Als je eens een geurtje sprenkelt op de gewone dummy's?
Of een dummy met twee vleugeltjes er om heen?
Dan naderhand één vleugeltje en dan eens zonder proberen.

En maak ze interessant?
Lekker zelf mee spelen en samen met iemand anders "lummelen" over Taro heen.

Bedankt voor je tips Nettie. Met dat geurtje gaan we eens proberen.

Vleugeltjes kunnen we ook proberen. Geen idee of hij dat wat vindt.
Maar proberen kan altijd.

Jaap* schreef:Ja, het is wat als je altijd zo in angst moet zitten te wachten tot het moment dat je hond je een keer terug gaat pakken. Nadat hij een slapeloze nacht in z'n mand heeft gebruikt om eens even precies te bedenken hoe hij dat gaat doen
Ja hoor
Arme onbegrepen honden
En akelige kortzichtige bazen

Zie het al helemaal voor me. Hondje lekker in zijn mand en ondertussen zit hij je aan te kijken van hoe ga ik jou terugpakken, baas

Denk dat als je Taro zo behandeld, dat hij helemaal niets meer doet. Die ligt met zijn poten in de lucht en komt niet meer overeind.

Dat trainers daar nog in mee gaan. Gelukkig ben ik zo'n trainer nog niet tegengekomen.

Sita schreef:

Jaap* schreef:Ja, het is wat als je altijd zo in angst moet zitten te wachten tot het moment dat je hond je een keer terug gaat pakken. Nadat hij een slapeloze nacht in z'n mand heeft gebruikt om eens even precies te bedenken hoe hij dat gaat doen
Ja hoor
Arme onbegrepen honden
En akelige kortzichtige bazen

Zie het al helemaal voor me. Hondje lekker in zijn mand en ondertussen zit hij je aan te kijken van hoe ga ik jou terugpakken, baas

Denk dat als je Taro zo behandeld, dat hij helemaal niets meer doet. Die ligt met zijn poten in de lucht en komt niet meer overeind.

Dat trainers daar nog in mee gaan. Gelukkig ben ik zo'n trainer nog niet tegengekomen.

Nog veel erger...............
Trainers "lezen" de hond op die manier en vertellen dat dus aan de bazen

Wat je soms ziet op de training :N: en dan vinden ze het ook nog raar dat de hond na een apport ophalen voor de baas blijft staan en er niet naar toe durft te gaan, onvoorstelbaar.

Nilsson moet met zachte hand opgevoed worden maar hij is hard voor zichzelf.
Zijn buik is soms net een slagveld, een al wondjes, dat komt omdat hij zonder een centje pijn door struiken of brandnetels raced. :N:

@ranetje: bedankt voor de tip!!
Is het proberen waard.
Hij apporteerde wel dummy's met veren maar geen wild.
Die grauw van de andere hond heeft veel impact op hem gehad, een apport wilde hij niet ophalen als er een mannelijke trainer bij stond. Vol enthousiasme ging hij naar de dummy toe maar stopte een paar meter voor de dummy om vervolgens heel angstig te gaan staan kijken.
Gelukkig hielp mijn vriend ook met het opgooien dus dan wilde Nilsson het apport wel ophalen.

Naar jachttraining gaan wij dit jaar niet meer, even rust, ook voor de hond.
Hij was erg stressig op het laatst van de training maar dat is ook logisch, als je steeds een apport mag ophalen en er ligt iets wat je niet wilt/durft te pakken dan wordt je ook gefrustreerd, toch?
Dus dit jaar ff geen officiele training, wij gaan lekker zelf met hem aan de slag.

Langhaar schreef:@ranetje: bedankt voor de tip!!
Is het proberen waard.
Hij apporteerde wel dummy's met veren maar geen wild.
Die grauw van de andere hond heeft veel impact op hem gehad, een apport wilde hij niet ophalen als er een mannelijke trainer bij stond. Vol enthousiasme ging hij naar de dummy toe maar stopte een paar meter voor de dummy om vervolgens heel angstig te gaan staan kijken.
Gelukkig hielp mijn vriend ook met het opgooien dus dan wilde Nilsson het apport wel ophalen.

Naar jachttraining gaan wij dit jaar niet meer, even rust, ook voor de hond.
Hij was erg stressig op het laatst van de training maar dat is ook logisch, als je steeds een apport mag ophalen en er ligt iets wat je niet wilt/durft te pakken dan wordt je ook gefrustreerd, toch?
Dus dit jaar ff geen officiele training, wij gaan lekker zelf met hem aan de slag.

Daarvan kan je als hond zwaar gefrustreerd raken ja.
Verstandig om even geen groepstraining te doen denk ik.
Misschien kan je zelf nog wat meer mannen charteren om eens een apport op te gooien?
Natuurlijk wel met de strakke instructie om na het opgooien totaal niet meer te bewegen en niet op de hond te reageren.
Laat ze maar voor lantarenpaal spelen

Het is triest hoe zo'n fout in de puppy/jonge honden periode kan uitpakken.
Ik zou wel graag zien dat wat meer trainers zich daarvan bewust werden.

Het wild in een sok is een idee dat ik heb overgenomen van Anke Bogaerts.
Ze heeft het een keer laten zien op een workshop (praktijkles jachttrainer) waar ik ook was.
Ze maakte het wild in de sok heel spannend voor de hond door er mee te spelen.
Over de grond halen voor zijn neus, tussen haar benen doorhalen enz.
Tot de hond heel enthousiast werd en toen gooide ze het wild op een metertje afstand.
Hondje was nog zo "in the mood" dat hij direct pakte.
Dus hij werd heel sterk beloond.
Van dat punt af ging het steeds beter.

Afgelopen dinsdag is het nieuwe trainingsseizoen gestart bij de trainingsgroep van de KNJV.
Er hebben zich zo veel bazen met jonge honden aangemeld dat er 4 groepen zijn gevormd.
Helaas zit ik niet bij mijn medecursisten van vorig jaar. Dat vind ik heel jammer.

En er is nog iets wat ik jammer vind.
Ik zit in een groep met een Drent die uitvalt en niet volgt en niet apporteert
Nog een Drent die niet volgt en zeker niet apporteert.
Een Flatcoated die gewend is om altijd samen met een hondenmaatje te trainen en dat maatje was er nu niet (of zat niet in deze groep). De hond heeft de hele les zitten janken.
De bazin moest dat afstraffen. Effect......................... 0,0 (uiteraard)
Dan een Vizsla langhaar (langhaar komt af en toe voor in een ruwhaarnest ) met een bazin die komt kijken of haar hond dit misschien een aardige bezigheid zou kunnen vinden....................
Een Heidewachtel, ook nog onbekend met jachttraining.
Een jager met een Draadhaar die zwaar ziek is geweest (vermoeden van Lyme) en daardoor nog niet veel heeft gedaan.
Een kruising Labrador ook van een jager. Een stuk jonger dan Ita.
Een Cesky Fousek die ik ken van de zomergroep. Die apporteert wel maar gaat eerst een rondje voor het apport misschien bij de baas komt.
En Ita en ik

Er werd veel aandacht besteed aan de wijze waarop een slipketting om moet.
Verder veel theorie.
Trainer legt het goed uit, maar ik merk dat ik toch slecht tegen het wachten en luisteren kan.
Ita heeft het daardoor na een uur ook wel gezien en wordt onrustig.
Ik heb zelf maar wat volgoefeningetjes gedaan.
Het "vast" werd ook weer geoefend en het lopen van de 8, aangelijnd en los.
Aangelijnd deed Ita knudde en los deed ze het prima

Deze groep blijft in principe bij elkaar.
Elke twee weken wordt er gewisseld van trainer met de andere groepen.

Ik hoorde een trainer een onderscheid maken tussen staande honden en een Drent.................
Het leek wel alsof de Drent meer werd ingedeeld bij de springer spaniels?
Dat kon ik even niet helemaal plaatsen.............

Ik ben een stuk van mijn tong kwijt

edit:typo

nou dat beloofd wat!

kan je niet vragen of je naar een andere groep mag? dit lijkt me niet motiverend voor jou en voor ita!
daarbij zit te kans er natuurlijk in dat het grootste gedeelte gaat stoppen na 2 lessen, dat scheelt dan wel weer.

sterkte in ieder geval, ik ben benieuwd wat mij te wachten staat over 2 weken.

ik weet wel dat als de meneer met de vizsla er is waar ik vorig jaar een aanvaring mee heb gehad dat ik dan een eind bij hem uit de buurt blijf, ook bij zijn hond trouwens. :N:

nog maals succes en sterkte de komende tijd!

gr laura

Een beetje sterkte heb ik wel nodig geloof ik
Ik kijk het nog een les aan en dan zal ik bespreken of het anders kan.
In de groep Haarlem vroegen ze indertijd naar het niveau van de hond bij de inschrijving (wat kan hij, wat nog niet).
Dan kan je je groepen ook beter indelen denk ik.

Sterkte met je Vizslamijnheer Laura

Ik heb geen verstand van of ervaring met jachttraining, maar ik vind dit ook wel een hele rare indeling hoor Nettie
Al die niveauverschillen, en een uitvallende hond lijkt me ook niet bevorderlijk voor wat onzekere typjes die moeten apporteren?

ranetje schreef:Ik ben een stuk van mijn tong kwijt

:N: Ik dacht dat je voor je plezier naar training ging
Inderdaad misschien een paar weken aanzien, maar niet te lang blijven hangen als het echt niks is

ranetje schreef:Ik ben een stuk van mijn tong kwijt

Wat jammer Nettie
Nouja, wat je zegt. Even aankijken, en als het niks is, dan is het niks.

Hoi Nettie dat is inderdaad mooi balen. Kijken ze bij de indeling van de groepen dan naar
leeftijd en niet naar niveau

Het doet mij een beetje denken aan afgelopen voorjaar waar wij ook ingedeeld werden bij
de jonge honden zonder ervaring. Wij hadden er al een seizoen op zitten en dat ging best
goed. Gevolg verveling bij baas en hond. En dus zonde van de tijd. Vita ging tijdens de les
verveelt rond zitten kijken of op haar rug liggen

Ik zou zo snel mogelijk vragen of je niet in een andere groep mag. Wat was de reden dat
je in deze groep terecht bent gekomen? Of hebben ze daar niets over gezegd.

Ik begin over twee weken weer op de KC met de jachttraining. Positieve aanpak, indeling in twee groepen: C/B niveau en gevorderden, die meer trainen gericht op werkproeven en MAP's.
Voor de gevorderden hebben ze tegenwoordig ook wintertraining.
Bevalt me prima en de prijs is ook
Misschien moet je eens komen kijken??

Klinkt niet echt als een aantrekkelijk trainingsgroepje. Inderdaad maar even aankijken hoe het zich gaat ontwikkelen. Trainen de andere groepen op dezelfde tijd?

De link met de spaniel en de Drent zou kunnen komen doordat de Drent afstamt van de spanjoel (Spaniel).

In ieder geval prettig dat jullie snappen dat ik niet bepaald juichend ben over deze groep.

Het punt is dat hier niet bekend is bij de administratie welk niveau de honden hebben. Ze weten dus niet van tevoren of de honden en bazen gloednieuw en volledig blanco zijn of niet.
En als je een berg aanmeldingen hebt, deel je dat door 4 en je zet voor elke groep een trainer met een assistent.
In Haarlem moest je opgeven wat je hond kon. (apporteren, volgen, rustig blijven zitten e.d.)
Dat is hier niet dus dan is het "god zegene de greep"

Dat ze niet gewoon het puppygroepje van vorig jaar bij elkaar hebben gehouden is me niet helemaal duidelijk.
De anderen zijn verdeeld over twee andere groepen van die vier.
Ik zit niet met anderen van vorig jaar samen.
Jammer hoor, want dat was best een leuk groepje

Zo is het niet echt motiverend nee.
Ik ga zeker overleggen over een overplaatsing naar een andere groep

Tjonge! Ik heb weer veel bij te lezen Ik krijg om een of andere reden geen mail meer van dit topic . Gelukkig houdt Nettie (bedankt ) me op de hoogte!
Allereerst Nettie; wat ontzettend jammer is dat . Onbegrijpelijk dat het 'puppen-groepje' niet gewoon doorgaat? Het ging net zo goed met Ita...
Ik kan me voorstellen dat je heel erg baalt van zo'n 'zootje ongeregeld'... En het is zo frustrerend en demotiverend voor hond en baas als je onder je niveau moet werken en ook nog eens zo lang moet wachten Jammer hoor.. Ik hoop voor je dat er nog iets anders geregeld kan worden.

Jaap; wat een leuke proef Ik moest even goed studeren voor ik helemaal snapte hoe het werkte . Complimenten voor Felix (en voor jou natuurlijk) dat hij het zo goed deed!

Kaiou schreef:

ranetje schreef:Ik ben een stuk van mijn tong kwijt

:N: Ik dacht dat je voor je plezier naar training ging
Inderdaad misschien een paar weken aanzien, maar niet te lang blijven hangen als het echt niks is

Dat was ook onze gedachte.
Wij gaan dit jaar niet verder met de training, hoe jammer ik het ook vind.
Nilsson wil geen wild apporteren dus moeten wij weer opnieuw beginnen met een groep.
Vorig jaar zaten wij ook in een groep honden van verschillend niveau.
Er waren honden bij die vlekkeloos een apport ophaalden tot honden die voor het ophalen van het apport al de benen namen en met heeeeeeel veel inspanning van de baas zonder apport toch maar bij de baas terug kwamen.
Gevolg: Nilsson ongeduldig want het duurt allemaal te lang (voor een pup) en ik irriteerde mij aan hem omdat hij zo onrustig werd van het wachten, lekker cirkeltje.
( en de meeste andere honden zaten geduldig te wachten)
@ranetje:
Jammer dat er geen rekening gehouden word met de samenstelling van de groepen.
En als je er iets van zegt? misschien denken wel meer medecursisten zoals jij.

Langhaar schreef:@ranetje:
Jammer dat er geen rekening gehouden word met de samenstelling van de groepen.
En als je er iets van zegt? misschien denken wel meer medecursisten zoals jij.

Ik ga ook zeker overleggen hoor
Er zal hopelijk nog wel wat aan te doen zijn als het echt niet lekker gaat zo.

Nou is een eerste les natuurlijk altijd een beetje rommelig.
Dat ben ik ook wel gewend.
Alleen gaat dit ietsje verder dan een rommelige eerste les geloof ik.
We zullen zien volgende week

De tweede les gehad.
Het programma is niet helemaal afgwerkt omdat een paar onderdelen meer tijd kostten dan gepland.
Veel heb ik niet te vertellen.
Ita heeft voor het grootste deel keurig volgwerk laten zien.
Toen ze daarna nog een keer een 8 moest volgen had ze het volgen wel een beetje gehad en raakte ze bijzonder geïnteresseerd in een tas met dummy's die er vlak in de buurt lag.
Ik heb haar er toch van weten te overtuigen dat er gevolgd moest worden en dat deed ze daarna ook.
Af en blijf 3 minuten in zicht ging goed.
Het apport vasthouden en weer loslaten heb ik op mijn oude vertrouwde manier gedaan en dat deed ze goed.
Daarna kreeg ik de opdracht om met Ita een slalom te lopen tussen de andere honden door terwijl Ita het apport vast had.
Afgelopen zomer is dat bijna fout gegaan omdat er een hond het apport wilde afpakken.
Aangezien de bazen met hond dicht op elkaar stonden vond ik het niet zo'n goed idee om dat slalommen met apport te doen.
Dat heb ik uitgelegd en dat is geaccepteerd.

De laatste oefening was een kort apport.
Ita deed het keurig en ging zelfs met het apport zitten voor het afgeven
Dat heb ik flink beloond.
De trainer blijft er bezwaar tegen houden dat ik beloon voor het apporteren en dat ik Ita daarna pas aanlijn.
Ik loop weliswaar een klein risico, maar Ita heeft geleerd om na de beloning te blijven zitten tot ze de lijn weer om heeft.
Dus ik houd het toch nog maar even op belonen vanwege het apport in plaats van belonen voor het aanlijnen ná het apport

Er waren nog een paar honden die het apport wel op pakten en het soms na enig aandringen ook naar de baas brachten, maar toch ook nog een behoorlijk aantal dat niet wilde op pakken.
In een poging om ze dan toch te laten apporteren (terecht dat dat werd geprobeerd) ging wel veel tijd zitten.
Bovendien kwamen er nog twee honden uit een andere groep "buurten"
en dat kost ook tijd.
En toen was het donker.
Dus over water werd niet meer gedaan.
Misschien de volgende week.

Ik ving wat op bij gesprekken tussen trainers over niveauverschil tussen de honden.
Eens kijken wat daarmee wordt gedaan.
Ita verveelde zich te pletter de laatste drie kwartier
Ik ga dus wel aan een jasje trekken.
Alleen nog even uitzoeken welk jasje

Niet alle honden van vorige week waren aanwezig. En een andere, voor mij nog onbekende, hond kwam deze keer weer wel.
Dat was een Toller.
Erg leuk hondje met de "tollerpiep" zoals ik het maar noem
Graag willen werken en uit enthousiasme alvast een heel gesprek beginnen

Er was wat meer rust in de groep dan vorige week.

quote Ranetje:
De trainer blijft er bezwaar tegen houden dat ik beloon voor het apporteren en dat ik Ita daarna pas aanlijn.

Bij ons op de jachttraining moesten wij juist wel belonen voor het aanlijnen, de reden was dat je de hond direct moet belonen en niet een paar seconden later want dan beloon je iets anders, bijv. het netjes zitten.
En dat Ita zich verveelt herken ik van onze jachttraining, wij hadden ook een paar honden die niet wilden apporteren of de benen/poten namen als ze los moesten volgen en dat gaf heel veel onrust en nam veel tijd in beslag, Nilsson werd dan ook vervelend, je kon merken dat hij actie wilde, hij wilde werken.
Hopenlijk zien de trainers in dat het beter is om honden van hetzelfde niveau in een groep te zetten, dat werkt voor iedereen en voor de honden veel prettiger.
Ik heb ook het idee dat ze dan meer leren.
Als een van de honden uit mijn groep de benen nam kon je er vergif op in nemen dat er snel een paar volgden maar als er rust is in de groep letten ze veel meer op wat er gebeurd terwijl ze moeten wachten.

Maar wat ik zo lees gaat het eigenlijk heel goed met Ita

Langhaar schreef:quote Ranetje:
De trainer blijft er bezwaar tegen houden dat ik beloon voor het apporteren en dat ik Ita daarna pas aanlijn.

Bij ons op de jachttraining moesten wij juist wel belonen voor het aanlijnen, de reden was dat je de hond direct moet belonen en niet een paar seconden later want dan beloon je iets anders, bijv. het netjes zitten.

Dat probeer ik de trainers die ik heb gehad hier al een jaar uit te leggen
Toch hebben ze ook hele goeie dingen.
Waar ik nu bijvoorbeeld veel beter op let is dat de hond goed ontspant nadat hij een oefening heeft afgerond.
Soms moet je daar iets meer voor doen dat een knuffel of iets lekkers.

En dat Ita zich verveelt herken ik van onze jachttraining, wij hadden ook een paar honden die niet wilden apporteren of de benen/poten namen als ze los moesten volgen en dat gaf heel veel onrust en nam veel tijd in beslag, Nilsson werd dan ook vervelend, je kon merken dat hij actie wilde, hij wilde werken.
Hopenlijk zien de trainers in dat het beter is om honden van hetzelfde niveau in een groep te zetten, dat werkt voor iedereen en voor de honden veel prettiger.
Ik heb ook het idee dat ze dan meer leren.

Ik ook

Als een van de honden uit mijn groep de benen nam kon je er vergif op in nemen dat er snel een paar volgden maar als er rust is in de groep letten ze veel meer op wat er gebeurd terwijl ze moeten wachten.

Maar wat ik zo lees gaat het eigenlijk heel goed met Ita

Ita kan goed werken.
Zeker als je haar leeftijd in aanmerking neemt.
Ik wil haar inderdaad niet laten vervallen in hetzelfde gedoe als de honden die er niets van bakken en/of de benen nemen.
Ik wil liever niet dat ze dat voorbeeld heeft en dan ook nog gaat opvolgen
Tot nu toe kan ik haar, ook in het dagelijkse leven zeer goed terug roepen van van alles en nog wat.
Als ze voor staat roep ik uiteraard niet.
Weet niet of ze dan zou komen, maar ik doe het dan niet.

Grappig vanmiddag was dat ze op de heenweg naar het park voor ging staan op een duif.
Geen beweging meer in te krijgen
Dan zwaai ik even stiekem met mijn arm, duif vliegt op, en ze is weer bij de tijd
Aan het einde van de wandeling zag ik haar niet dus ik floot even, want ik had een beetje haast.
Ze kwam aanrennen, zag twee duiven op het gras zitten, maar liep toch rechtstreeks naar mij toe.
Dat vind ik om te knuffelen