Internet wil weer
Gister:
Dag 2 (en nacht 1)
Van namen, kermisbedden en het begin van wennen
Naam:
Ik ben er nog steeds niet uit.
En dat begint me dwars te zitten, het jochie moet een naam hebben onderhand.
Perseus vind ik super mooi, maar niet handig met roepen en veel mensen vinden het niets.
Picard roept makkelijk. Het zijn klanken die voor een pup makkelijk zijn. De verwijzing naar star wars en star trek is leuk (beide ouders in feite)
Maar.
Ik vind het eigenlijk net niet bij dit jochie passen.
Waarom weet ik niet precies, maar het past niet helemaal.
De klank moet vriendelijker ofzo. Zachter.
Echt hoor, hoe moeilijk kan het zijn.
Maar aan de andere kant, het moet wél kloppen.
Ik hoop dat hij er járen en járen naar mag luisteren tenslotte.
Ik vind het belangrijk, zeg maar...
Ik ga vanavond later even verder zoeken binnen de filmkarakter thema's en binnen de sterrenthema's
Misschien wel een ster uit Perseus sterrenbeeld ofzo. Even puzzelen.
1e nacht
Bijna modelhondje.
Hij was bekaf natuurlijk. Om stress de eerste avond te voorkomen heb ik mijn matras naast zijn bench gelegd. Ouderwets op de grond.
Ik heb het mensen ooit een kermisbed horen noemen. Grappig.
Goed, dat kermisbed had ik klaar gelegd. De jongeman (ik wou automatisch Perseus schrijven merk ik) vond dat helemaal geweldig.
Door t dolle toen ik met dat matras aankwam.
Erop springen, eraf, weer erop, bijten in de kussens... Grapjasje. Hij was in ieder geval niet bang voor dat grote ding waar ik mee liep te sjouwen.
Vind ik netjes voor zo'n jong ding.
Het lag klaar.
Laagste uitlaatronde, zaklamp mee, voor álle zekerheid in het donker even zowel tuigje als halsbandje en twee riemen.
Ik ga geen risico lopen met een pup die nog geen idee heeft waar hij thuishoort zeg maar.
En het is bij mij wel écht donker 's nachts...
Hij was totaal niet onder de indruk van het donker. Knap ding.
Plassen deed hij natuurlijk niet, gisteren de hele dag niet buiten.
Ik verwachtte dan ook al dat hij het binnen zou doen, op 1 van de puppypads.
Die theorie was leuk.
Ook niet slecht bedacht.
Maar..., juist ja.
Daar lag dat kermisbed...
3 x raden...
Juist.
Mijn fout, kan ik de knul niet kwalijk nemen. Hooguit mezelf
Daarna in de bench gezet, zelf nog even tandenpoetsen en omkleden. En iets met dekens...
Dat was eigenlijk net te heftig voor hem, met het deurtje dicht.
Maar op het moment dat ik het bed inkroop met mijn hoofd naast hem, was het ook goed.
Hij kwam met zijn koppie bij me liggen, slaakte een zucht en viel in slaap.
Dag 2
Vanochtend waren we rond half zeven wakker.
De bench zag er nog helemaal droog uit (later vandaag zag ik dat ik me vergiste trouwens, vannacht toch maar even een wekker zetten)
dus ik werd blij wakker.
Meteen naar buiten, en super netjes de allereerste keer buiten zijn behoeften! Top begin van de dag.
Vandaag ongeveer 50/50 binnen/buiten. Gisteren 100/0 dus grote vooruitgang!
Vandaag heeft hij vooral veel gezien van wat hij normaal moet gaan vinden.
Een kort rondje bos (deels op de arm uiteraard nog)
Zijn mandjes en speeltjes leren kennen.
Een beetje geoefend met bench overdag.
Deur dicht is nog teveel voor hem, maar hij wil er al wel ontspannen in slapen met de deur open.
Ook als ik er niet voor zit, maar gewoon op de bank.
Eigenlijk is dat al súpernetjes voor zo'n jong ding.
Hij vindt het wel nog moeilijk als hij me niet ziet. (En dan bedoel ik dus los, buiten de bench, dichte bench is immers nog geen echte optie) Dus daar ben ik ook mee begonnen.
Dat hij gewoon in de kamer blijft, maar ik héél kort uit zicht.
Paar keer extra naar de wc met de deur dicht, douchen met de deur half open, af en toe een andere kamer in.
Zolang hij me hoort is even kort iets pakken in een andere kamer inmiddels ok.
Maar echt stil en uit zicht is nog te pittig.
Geen wonder natuurlijk, t vriendje is er nog geen twee dagen, en ik ben op dit moment zijn enige houvast.
Ik vind het wél super belangrijk om hem te leren dat ik af en toe weg ben. Niet dat ik veel van huis hoef zonder hem, maar een keer boodschappen of naar een dokter ofzo moet natuurlijk uiteindelijk wel gewoon kunnen en liefst zonder teveel stress bij t gozertje.
Dus daar gaat op een rustige manier even aandacht naar toe de komende dagen.
Morgen rustig weer mee verder, gewoon vaak en heel kort.
Dat hij vertrouwen krijgt in zichzelf zonder mij, en vertrouwen krijgt dat ik echt wel terugkom.
Het klinkt nou net alsof ik continu met training bezig ben, maar dat is onzin natuurlijk. Veruit het grootste deel van de dag is 'eten, slapen, spelen en plassen' voor hem.
Maar je bent de hele dag samen, en dus gebeurt er ook gewoon best wat op een dag
Eigenlijk al met al voor zo'n super jong dingske dat nét weg is uit zijn nest, doet hij het super.
En de momenten dat hij tegen me aankruipt en hij zijn eigen pootjes wast en daarna mijn hand, ja dat zijn wel de momenten dat ik smelt zeg maar...
Of dat ik hem optil, en dat hij zijn kopje vol vertrouwen in mijn nek legt.
Zo.
Bijna tijd om het kermisbed klaar te maken voor nacht 2.
Deze keer even pas nádat hij geplast heeft
Iets met ezels en stenen zeg maar
Vooral slaapfoto's vandaag. Telefoon is wat te traag om een vlotte pup mooi op de foto te krijgen
. Erg benieuwd hoe de eerste nacht is gegaan.
En dat begint me dwars te zitten, het jochie moet een naam hebben onderhand.
)
. Gelukkig is het een pup en dan ook nog een sheltiepup dus dat valt qua plas heel erg mee. Maar lekker dat hij het al buiten gaat doen 
Met zijn eigen spiegelbeeld in de ruit 
