Het HondenForum

oh jeetje...

Mama Sanneke schreef:En wie zegt dat jij in zijn plaats mag beslissen ?
Mijn dochter is autistisch, mits het in de familie zit is de kans groot dat zij later ook een autistisch kind heeft.
Maar dat is haar beslissing, ikzelf zou liever hebben dat ze geen kinderen neemt omdat ze daar niet in staat is om ervoor te zorgen.
Maar ik zal haar nooit zeggen dat ze geen kinderen mag krijgen.
Trouwens ze heeft zelf onlangs gezegd dat ze waarschijnlijk later geen kinderen wil omdat ze er toch niet voor kan zorgen.
Dat sluit niet uit dat men dochter net zoals andere vrouwen ook een kinderwens heeft en mag hebben.
Sanneke

Dir snap ík nou echt niet. Hoe kan je nou in vredesnaam zeggen dat je dochter zélf mag beslissen dat ze kinderen op de wereld zet? Die beslissing kan ze helemaal niet máken......serieus niet. 8O

Je zegt nu dat je dochter níet in staat is voor een kind te zorgen, maar dat het wél haar eigen beslissing mag zijn om er één op de wereld te zetten. Eerlijk, veeg mij maar bij elkaar.

Van mij mag dat dus eigenlijk níet. Wat is dat nou voor vreemde redenatie? Ze kan der eigenlijk niet voor zorgen, maar mag ze wél op de wereld ploppen van mij. Wie moet ervoor zorgen dan? Ikke niet in ierder geval. Als eidere ouder van een verstandelijk gehandicapt kind zo zou redeneren als jij, hadden we een wereld vol met autisten 8O

maxcola schreef:' t Is me ook nogal niet wat wat je gehandicapten aan wilt doen.
Ik ben overigens ook gehandicapt ; geeft jou dat het recht om dan maar voor mij te beslissen wat er met mijn lichaam moet gebeuren?

Even gekopieerd uit een eerder berichtje van jou:
"Ik kan je zeggen dat ik meerdere in lichtere mate gehandicapte mensen weet, die zich voortgeplant hebben"...........

Wat wil ik gehandicapten precies aan doen dan? Ik wil voorkomen dat ze belast gaan worden met een verantwoording die ze niet aan kunnen.

En ik heb geen recht te beslissen over jou lichaam nee. Maar jouw handicap valt vast niet in het autismespectrum of is vergelijkbaar met het syndroom van down. Wat dus voor mij bij uitstek de mensen zijn die in de doelgroep vallen. Dus nou niet zo persoonlijk gaan lopen zielepieten. ik val jou niet persoonlijk aan. Als ik dat deed, merkte je het wel.

yamie schreef: hoe durf je uberhaupt te zeggen dat een kind niks aan een gehandicapte ouder heeft??? geestelijk gehandicapt is wel iets meer dan wat jou kleine brein kan bevatten denk ik, bahhh

Wat heeft een kind (buiten een lief vriendinnetje) aan een moeder met het syndroom van Down dan? En wel eerlijk blijven hè? Kan die moeder haar kind helpen met huiswerk? Kan die moeder haar kind leren zelfstandig te zijn? Lezen? Jezelf staande houden in de maatschappij?

Nee, hoogstwaarschijnlijk kan een moeder met het syndroom van Down dat allemaal niet. Hoogstwaarschijnlijk woont die moeder (of dat gezin) gebeleid op zichzelf. Met iemand die in de gaten houdt of ze hun huis wel schoonmaken, op tijd naar hun werk gaan, hun geld verstandig uitgeven, hun afspraken bijhoudt.....noem het allemaal maar op.

Dus in de meest gangbare zin van het woord "ouder" heeft een kind weinig aan een verstandelijk gehandicapte ouder. Ga dat nou aub niet ontkennen zeg.

sample schreef:

Mama Sanneke schreef:En wie zegt dat jij in zijn plaats mag beslissen ?
Mijn dochter is autistisch, mits het in de familie zit is de kans groot dat zij later ook een autistisch kind heeft.
Maar dat is haar beslissing, ikzelf zou liever hebben dat ze geen kinderen neemt omdat ze daar niet in staat is om ervoor te zorgen.
Maar ik zal haar nooit zeggen dat ze geen kinderen mag krijgen.
Trouwens ze heeft zelf onlangs gezegd dat ze waarschijnlijk later geen kinderen wil omdat ze er toch niet voor kan zorgen.
Dat sluit niet uit dat men dochter net zoals andere vrouwen ook een kinderwens heeft en mag hebben.
Sanneke

Dir snap ík nou echt niet. Hoe kan je nou in vredesnaam zeggen dat je dochter zélf mag beslissen dat ze kinderen op de wereld zet? Die beslissing kan ze helemaal niet máken......serieus niet. 8O

Je zegt nu dat je dochter níet in staat is voor een kind te zorgen, maar dat het wél haar eigen beslissing mag zijn om er één op de wereld te zetten. Eerlijk, veeg mij maar bij elkaar.

Van mij mag dat dus eigenlijk níet. Wat is dat nou voor vreemde redenatie? Ze kan der eigenlijk niet voor zorgen, maar mag ze wél op de wereld ploppen van mij. Wie moet ervoor zorgen dan? Ikke niet in ierder geval. Als eidere ouder van een verstandelijk gehandicapt kind zo zou redeneren als jij, hadden we een wereld vol met autisten 8O

Ik mag dan mijn twijfels hebben of ze al dan niet zelf kinderen kan grootbrengen, ik vind niet dat ik die beslissing in haar plaats mag maken.
En we hebben al een wereld vol met autisten !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Dus gooi die er dan maar allemaal uit.
sanneke

bram en thijs schreef:Sample, ergens onderweg wek je de indruk dat je broer dan de autist mag zijn, maar dat JIJ degene was die de ellende ervan ondervond. Alsof je moeite hebt met het feit dat hij veel aandacht zal hebben gekregen en nog krijgt waarschijnlijk.

Ik heb absoluut op geen enkele manier ellende ondervonden van mijn autistische broer. Hij is geweldig. Leuk, goed gehumeurd, intelligent op zijn eigenste vakgebieden, melig, hij ziet er prima uit en heeft bakken met "normale" vrienden en vriendinnen. Ik trek graag met hem op en we kunnen erg lachen.

Mijn jeugd was net als die van elke gemiddelde ander. Gewoon, met de nodige ruzie tussen broertje en zusjes onderling. en natuurlijk kreeg hij wat meer aandacht dat de rest van de kinderen. Dat lijkt me logisch. Die aandacht had hij nodig.

Maar dat maakt nog niet dat ik het ok vind, dat hij kinderen krijgt.

sample schreef:

bram en thijs schreef:Sample, ergens onderweg wek je de indruk dat je broer dan de autist mag zijn, maar dat JIJ degene was die de ellende ervan ondervond. Alsof je moeite hebt met het feit dat hij veel aandacht zal hebben gekregen en nog krijgt waarschijnlijk.

Ik heb absoluut op geen enkele manier ellende ondervonden van mijn autistische broer. Hij is geweldig. Leuk, goed gehumeurd, intelligent op zijn eigenste vakgebieden, melig, hij ziet er prima uit en heeft bakken met "normale" vrienden en vriendinnen. Ik trek graag met hem op en we kunnen erg lachen.

Mijn jeugd was net als die van elke gemiddelde ander. Gewoon, met de nodige ruzie tussen broertje en zusjes onderling. en natuurlijk kreeg hij wat meer aandacht dat de rest van de kinderen. Dat lijkt me logisch. Die aandacht had hij nodig.

Maar dat maakt nog niet dat ik het ok vind, dat hij kinderen krijgt.

Er zijn enorm veel verschillen onder de autisten.
Je hebt er zwaar autistische en een lichtere vorm.
Je kan ook een lichtere vorm hebben maar met zwakbegaafdheid of hoogbegaafdheid.
Je kan niet alle autisten over één kam scheren.
En ik kan alleen spreken uit mijn eigen situatie.
Sanneke

"Ik heb absoluut op geen enkele manier ellende ondervonden van mijn autistische broer"

Ik kan je aardig wat verhalen vertellen over men dochter en zij heeft een lichtere vorm met zwakbegaafdheid.
Toch ben ik nog altijd van mening dat ik haar "wens" moet respecteren.
Zo niet, waar trek je dan de grens ?
Sanneke

Mama Sanneke schreef:Ik wou wel nog even zeggen dat de Risperdal en Prothiaden niet gegeven zijn om haar "zin" te onderdrukken.
Risperdal neemt ze al sinds ze 6 is, Prothiaden sinds dit jaar (vorig jaar Seroxat) omdat ze het allemaal niet meer aankon.
Ze werd hysterisch en had huilbuien.
Sanneke

Sanneke........je mág al niet eens zwanger raken als je antidepressiva slikt. Bijkomende werking kán idd gebrek aan libido zijn.

Maar moet je nagaan hoe je dochter zich voelt zonder die medicatie.......en die wou jij een kind op de wereld laten zetten? In alle eerlijkheid en met je gezonde verstand? Nee toch hè? Zeg me dat dat niet waar is. Zeg me alsjeblíeft níet dat jij het doodnormaal zou vinden en haar zou steunen in haar beslissing een kind te willen. Een autistisch kind, onder de antidepressiva gewoon een kind laten krijgen als ze daar der kop naar heeft staan. PLEASE NOT.

Niks ten nadele van je kind verder, want zij kan der niks aan doen dat ze is zoals ze is. Maar íemand moet toch alsjeblieftalsjebliefalsjeblieft zijn kop erbij houden? IEMAND moet toch voorkomen dat zij in een romantische bui bedenkt dat ze wel een kind kan krijgen? Straks krijgt ze een vriendje waar ze seks mee heeft en is zo verliefd dat ze der voorbehoedsmiddel vergeet. Of haar vriendje maakt haar wijs dat het niet nodig is. Of haar vriendje wil een gezin met haar. En zij is zo verliefd dat ze dat allemaal slikt.

En dan? Wat dan?

Mama Sanneke schreef:
Ik mag dan mijn twijfels hebben of ze al dan niet zelf kinderen kan grootbrengen, ik vind niet dat ik die beslissing in haar plaats mag maken.
En we hebben al een wereld vol met autisten !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Dus gooi die er dan maar allemaal uit.
sanneke

dat zeg IK niet. Dat zeg JIJ in dit geval. Van mij mogen alle gehandicpaten bestaan. Ik pas er alleen voor om er BEWUST nog méér op de wereld te zetten. En dat doe je als je een verstandelijk gehadicpate bewust kinderen laat krijgen.

En dan bedoel ik dus wel een verstandelijk gehandicapte onder een bepaald (nog niet gedefinieerd) niveau hè?

Maar dát hoef ik nou toch hopelijk niet meer elke keer uit te blijven leggen?

Mama Sanneke schreef:"Ik heb absoluut op geen enkele manier ellende ondervonden van mijn autistische broer"

Ik kan je aardig wat verhalen vertellen over men dochter en zij heeft een lichtere vorm met zwakbegaafdheid.
Toch ben ik nog altijd van mening dat ik haar "wens" moet respecteren.
Zo niet, waar trek je dan de grens ?
Sanneke

Nou, dát is inderdaad het probleem. Die grens is eindeloos lastig. En er zullen misschien heus wel een páár aanverwante autisten prima in staat zijn een kind op te voeden. Maar het merendeel niet.

Mama Sanneke schreef:

Konni schreef:Je hoeft je niet te verantwoorden Mama Sanneke, je doet waarschijnlijk wat elke ouder zou doen...en dat is het beste willen voor je kind...

Het liefst van al gooi ik die rotzooi buiten, maar als je ziet wat een hoopje ellende ze soms is.
Heel verdrietig om je kind te horen zeggen : waarom leef ik eigenlijk, wat voor zin heeft mijn leven zo !!
Ik vind het jammer dat ze op 14 jaar al aan de medicatie moet.
Maar het maakt haar wereld leefbaar.
Sanneke

En wat ga jij dan doen als zij beslist die medicatie niet meer te willen? Gewoon op haar "gezonde verstand" vertrouwen?

sample schreef:

Mama Sanneke schreef:Ik wou wel nog even zeggen dat de Risperdal en Prothiaden niet gegeven zijn om haar "zin" te onderdrukken.
Risperdal neemt ze al sinds ze 6 is, Prothiaden sinds dit jaar (vorig jaar Seroxat) omdat ze het allemaal niet meer aankon.
Ze werd hysterisch en had huilbuien.
Sanneke

Sanneke........je mág al niet eens zwanger raken als je antidepressiva slikt. Bijkomende werking kán idd gebrek aan libido zijn.

Maar moet je nagaan hoe je dochter zich voelt zonder die medicatie.......en die wou jij een kind op de wereld laten zetten? In alle eerlijkheid en met je gezonde verstand? Nee toch hè? Zeg me dat dat niet waar is. Zeg me alsjeblíeft níet dat jij het doodnormaal zou vinden en haar zou steunen in haar beslissing een kind te willen. Een autistisch kind, onder de antidepressiva gewoon een kind laten krijgen als ze daar der kop naar heeft staan. PLEASE NOT.

Niks ten nadele van je kind verder, want zij kan der niks aan doen dat ze is zoals ze is. Maar íemand moet toch alsjeblieftalsjebliefalsjeblieft zijn kop erbij houden? IEMAND moet toch voorkomen dat zij in een romantische bui bedenkt dat ze wel een kind kan krijgen? Straks krijgt ze een vriendje waar ze seks mee heeft en is zo verliefd dat ze der voorbehoedsmiddel vergeet. Of haar vriendje maakt haar wijs dat het niet nodig is. Of haar vriendje wil een gezin met haar. En zij is zo verliefd dat ze dat allemaal slikt.

En dan? Wat dan?

Ik ben ook aan de anti-depressiva sinds een paar jaar.
Ik heb ook kinderen gekregen.
Maar nu je het zegt, ze heeft dat onlangs nog gezegd.
Haar juf is zwanger en mag geen medicatie nemen.
Toen vroeg ze me, wat zij dan moet doen, want die pilletjes zijn niet goed voor de baby.
Ik heb er geen antwoord op.
Ach ik weet het wel, het is allemaal niet zo eenvoudig als het lijkt en je hebt een zeer goed punt daar.
Ik besef wel degelijk dat een kind voor haar een groot risico inhoud, en ik zal haar zeker niet aanmoedigen om kinderen te krijgen.
Maar hoe leg je dat uit aan een kind van 14 ?
We hebben al zoveel moeten verwerken de laatste jaren, ze heeft al zoveel ontgoochelingen moeten verwerken.
sanneke

Mama Sanneke schreef: Ik ben ook aan de anti-depressiva sinds een paar jaar.
Ik heb ook kinderen gekregen.
Maar nu je het zegt, ze heeft dat onlangs nog gezegd.
Haar juf is zwanger en mag geen medicatie nemen.
Toen vroeg ze me, wat zij dan moet doen, want die pilletjes zijn niet goed voor de baby.
Ik heb er geen antwoord op.
Ach ik weet het wel, het is allemaal niet zo eenvoudig als het lijkt en je hebt een zeer goed punt daar.
Ik besef wel degelijk dat een kind voor haar een groot risico inhoud, en ik zal haar zeker niet aanmoedigen om kinderen te krijgen.
Maar hoe leg je dat uit aan een kind van 14 ?
We hebben al zoveel moeten verwerken de laatste jaren, ze heeft al zoveel ontgoochelingen moeten verwerken.
sanneke

Dat snap ik ook wel. Ik snap dat het leven voor een gehandicapte moeilijk kan zijn. Dat het kan bestaan uit angsten, teleurstellingen en onbegrip van de omgeving. Vreselijk zwaar lijkt me dat.

En het zou mijn heus pijn in mijn hart doen om mijn dochter met syndroom van down (bij voorbeeld) haar kinderwens te moeten ontzeggen. Maarja........íemand moet het doen. Want als ik haar der eigen gang liet gaan, ging het fout.

En ik vind dus persoonlijk dat je beter kan zorgen dat er niks mis kan gaan. Dus geen risico lopen dat er een pil vergeten of uitgekotst wordt. Of een condoom scheurt, of een verkrachting plaatsvindt. Joh, dat zijn situaties die wij als "normale" mens al enorm van ons stuk kunnen brengen. Waar we ons al geen raad mee weten. Laat stáán een verstandelijk gehandicapte.

En ik kan me trouwen óók nog verplaatsen in de wereld van een ouder met een gehandicapt kind. Het moet lastig zijn om steeds de beslissing voor een ander te maken. Te moeten kiezen uit 2 kwaden. Je kind te willen beschermen tegen de maatschappij en boze buitenwereld. Wetende dat je kind zo vreselijk veel kwetsbaarder is dan een ander.

Maar helaas is dat een beetje het lot van ouders van een verstandelijk gehandicapt kind zijn...............jij moet het doen voor jullie 2. En als jij het niet meer kan of er niet meer bent, zal je gezorgd moeten hebben dat een ander het van je overneemt...........toch?

Want alleen redt je kind het niet.

Ik heb mijn ouders vroeger gezien. Ik heb gezien welke beslissingen zij moesten maken. Ik heb gezien hoeveel uitleg ze gegeven hebben aan onwetende, veroordelende mensen. Ik zie soms de onmacht als mijn broer iets wíl kunnen, maar de mogelijkheid niet heeft. Ik zie zijn paniek als er verandering van patroon is.

Dat zou ik geen kind aan willen doen.

sample schreef:

Mama Sanneke schreef: Ik ben ook aan de anti-depressiva sinds een paar jaar.
Ik heb ook kinderen gekregen.
Maar nu je het zegt, ze heeft dat onlangs nog gezegd.
Haar juf is zwanger en mag geen medicatie nemen.
Toen vroeg ze me, wat zij dan moet doen, want die pilletjes zijn niet goed voor de baby.
Ik heb er geen antwoord op.
Ach ik weet het wel, het is allemaal niet zo eenvoudig als het lijkt en je hebt een zeer goed punt daar.
Ik besef wel degelijk dat een kind voor haar een groot risico inhoud, en ik zal haar zeker niet aanmoedigen om kinderen te krijgen.
Maar hoe leg je dat uit aan een kind van 14 ?
We hebben al zoveel moeten verwerken de laatste jaren, ze heeft al zoveel ontgoochelingen moeten verwerken.
sanneke

Dat snap ik ook wel. Ik snap dat het leven voor een gehandicapte moeilijk kan zijn. Dat het kan bestaan uit angsten, teleurstellingen en onbegrip van de omgeving. Vreselijk zwaar lijkt me dat.

En het zou mijn heus pijn in mijn hart doen om mijn dochter met syndroom van down (bij voorbeeld) haar kinderwens te moeten ontzeggen. Maarja........íemand moet het doen. Want als ik haar der eigen gang liet gaan, ging het fout.

En ik vind dus persoonlijk dat je beter kan zorgen dat er niks mis kan gaan. Dus geen risico lopen dat er een pil vergeten of uitgekotst wordt. Of een condoom scheurt, of een verkrachting plaatsvindt. Joh, dat zijn situaties die wij als "normale" mens al enorm van ons stuk kunnen brengen. Waar we ons al geen raad mee weten. Laat stáán een verstandelijk gehandicapte.

Het probleem bij Tineke is dat ze er uitziet als een fotomodel (hm)
jongens zien niet wat er bij haar aan de hand is.
Maar weet je zeker dat het bij je dochter fout zou lopen, kan je dat echt honderd percent zeggen ?
Misschien mits begeleiding ?
Maar jij weet dat natuurlijk, ik niet.
Ik denk dat Tineke in haar achterhoofd het wel weet, maar ik durf haar de waarheid niet te zeggen. Noem het struisvogelpolitiek maar ik hoop dat ze het zelf beseft en die beslissing neemt. Dat wil ik haar niet afnemen.
sanneke

Mama Sanneke schreef: Het probleem bij Tineke is dat ze er uitziet als een fotomodel (hm)
jongens zien niet wat er bij haar aan de hand is.
Maar weet je zeker dat het bij je dochter fout zou lopen, kan je dat echt honderd percent zeggen ?
Misschien mits begeleiding ?
Maar jij weet dat natuurlijk, ik niet.
Ik denk dat Tineke in haar achterhoofd het wel weet, maar ik durf haar de waarheid niet te zeggen. Noem het struisvogelpolitiek maar ik hoop dat ze het zelf beseft en die beslissing neemt. Dat wil ik haar niet afnemen.
sanneke

Ik heb zelf geen dochter......ik gebruikte het als voorbeeld.....hypothetisch. En natuurlijk zou ik als moeder ook hopen dat mijn dochter zélf inziet dat het niet verstandig zou zijn om kinderen te krijgen. Maar als ze dat níet ziet, zou ik in moeten grijpen.

Want wat ga je zeggen als ze over 4 jaar bij je komt vertellen dat ze een kind wil? En ze heeft een gewillig vriendje gevonden? Hoe ga je dán nog voorkomen dat ze zwanger raakt? Je hoeft er niet meer op te rekenen dat je haar kan verplichten de pil te slikken als ze 18+ is.

En ik zou dus het risico niet willen nemen.......als ik een dochter had met het syndroom van down. Als mijn kind helemaal zelfstandig kon leven zonder hulp was het wat anders. Maar nee, ik ging géén kleinkind promoten "omdat er toch wel begeleiding aan te pas kan komen om het groot te krijgen". Nóg een zorgenkindje voor de maatschappij........daar zit ik niet op te wachten.

Plastisch gezien dan. Want ik snap écht wel dat daar gevoelsmatig héél wat bij komt kijken.

sample schreef:

Mama Sanneke schreef: Het probleem bij Tineke is dat ze er uitziet als een fotomodel (hm)
jongens zien niet wat er bij haar aan de hand is.
Maar weet je zeker dat het bij je dochter fout zou lopen, kan je dat echt honderd percent zeggen ?
Misschien mits begeleiding ?
Maar jij weet dat natuurlijk, ik niet.
Ik denk dat Tineke in haar achterhoofd het wel weet, maar ik durf haar de waarheid niet te zeggen. Noem het struisvogelpolitiek maar ik hoop dat ze het zelf beseft en die beslissing neemt. Dat wil ik haar niet afnemen.
sanneke

Ik heb zelf geen dochter......ik gebruikte het als voorbeeld.....hypothetisch. En natuurlijk zou ik als moeder ook hopen dat mijn dochter zélf inziet dat het niet verstandig zou zijn om kinderen te krijgen. Maar als ze dat níet ziet, zou ik in moeten grijpen.

Want wat ga je zeggen als ze over 4 jaar bij je komt vertellen dat ze een kind wil? En ze heeft een gewillig vriendje gevonden? Hoe ga je dán nog voorkomen dat ze zwanger raakt? Je hoeft er niet meer op te rekenen dat je haar kan verplichten de pil te slikken als ze 18+ is.

We hebben een hele open relatie dus ik hoop dat ze daar dan over komt praten met me, ze kan ook niks verbergen.
Maar ik weet niet wat de toekomst brengt, we nemen het hier stapje voor stapje.
Ik durf al niet meer in de toekomst te kijken voor haar, we nemen het dag per dag.
Ik kan haar inderdaad niet verplichten maar ik zou het wel proberen om het uit haar hoofd te praten.
Haar wijzen op de gevolgen, maar uiteindelijk kan ik de beslissing niet in haar plaats nemen.
Sanneke

Eergens ben ik wel blij dat ik hier even over kan doorbomen met iemand die het anders ziet, ik respecteer dat en ik kan ook uit jouw mening leren.

Eergens ben ik wel blij dat ik hier even over kan doorbomen met iemand die het anders ziet, ik respecteer dat en ik kan ook uit jouw mening leren.

Gelukkig. Dat was mijn énige opzet. Deze discussie ontstond spontaan. Het is nooit mijn bedoeling geweest mensen tegen hun schenen te schoppen. Maar ik sta wel achter mijn mening. En ik vind dat ik die ook mag uiten, met naam en toenaam. In de zin dat ik een mongool (want zo héét iemand met het syndroom van down nou eenmaal in de volksmond) ook zo noem. En een autist een autist. Ik noem een chinees ook een chinees. En niet "iemand met een gele huidskleur en spleetogen"


En mijn mening in dit onderwep bevat gewoon niet alleen een standpunt vanuit mijn eigen interesses of belangen. Ik heb ook nagedacht over de belangen van een eventueel ongeboren kind van verstandelijk gehandicapte ouder, de opa en oma ervan en de ouders zélf.....

Dat mensen het niet met zij eens zijn is heel goed, daardoor is het een discussie. Anders was het erg saai. Wat ik dan jammer vind is dat een Martijn, Bram en Thijs, Eline en nog wat mensen mij af willen maken op mijn persoonlijke toestand. Op de relatie met mijn ouders (jee, wat sneu om zo'n dochter als ik te hebben). Met mijn broer (jee, wat sneu om zo'n zus te hebben). Met mijn gedachten (jee, wat een nazi ben jij). Alléén maar omdat ze niet dezelfde mening zijn toegedaan.

Tis toch eigenlijk grappig dat júist degene die zélf middenin zo'n situatie zit (in dit geval jij dus, Sanneke), de mening van een ander het meest respecteert.

sample schreef:En ik zou dus het risico niet willen nemen.......als ik een dochter had met het syndroom van down. Als mijn kind helemaal zelfstandig kon leven zonder hulp was het wat anders. Maar nee, ik ging géén kleinkind promoten "omdat er toch wel begeleiding aan te pas kan komen om het groot te krijgen". Nóg een zorgenkindje voor de maatschappij........daar zit ik niet op te wachten.

Wat heeft die maatschappij van jou er toch steeds mee te maken? Het gaat toch gewoon over individueel leed?
Ik merk dat ik vreselijk veel moeite heb met alle etiketten. Een verstandelijk gehandicapte hoeft niet minder capabel te zijn dan een alcoholist of een schizofreen. In alle lagen van de bevolking zijn mensen te vinden die van de opvoeding van hun kinderen eén grote teringbende maken, waar hulp bij nodig is op alle vlakken om van die kinderen nog iets te maken. Er valt niet zomaar een grens te trekken.
Ieder mens heeft er recht op dat dingen individueel bekeken worden, een beslissing gemaakt zoals die het beste lijkt voor die persoon, met instemming van die persoon als dat mogelijk is.
Daar horen geen wetjes op gemaakt te worden.

Eline* schreef: Wat heeft die maatschappij van jou er toch steeds mee te maken? Het gaat toch gewoon over individueel leed?
Ik merk dat ik vreselijk veel moeite heb met alle etiketten. Een verstandelijk gehandicapte hoeft niet minder capabel te zijn dan een alcoholist of een schizofreen. In alle lagen van de bevolking zijn mensen te vinden die van de opvoeding van hun kinderen eén grote teringbende maken, waar hulp bij nodig is op alle vlakken om van die kinderen nog iets te maken. Er valt niet zomaar een grens te trekken.
Ieder mens heeft er recht op dat dingen individueel bekeken worden, een beslissing gemaakt zoals die het beste lijkt voor die persoon, met instemming van die persoon als dat mogelijk is.
Daar horen geen wetjes op gemaakt te worden.

Nee, een verstandelijk gehandicapte hóeft niet minder capabel te zijn. En in alle lagen zijn mensen te vinden die er een rotzooi van maken wat betreft hun kinderen. En soms zo erg, dat de kinderbescherming zich ermee gaat bemoeien.

En vind jij dan dat zo iemand maar gewoon een ander kind op de wereld mag zetten? Zo van: volgende keer beter? Zo'n mama van Rowena Rikkers der derde kindje gewoon laten houden? Omdat het toch der éigen keus is?

Zo iemand valt voor mij dus onder de noemer "ernstig gestoorde debiel" en moet ten alle tijden verplicht der eierstokken inleveren aan iemand die wél normaal met kinderen kan omgaan.

Eline* schreef:
Ieder mens heeft er recht op dat dingen individueel bekeken worden, een beslissing gemaakt zoals die het beste lijkt voor die persoon, met instemming van die persoon als dat mogelijk is.
Daar horen geen wetjes op gemaakt te worden.

Dat vind ik ook. Je kunt niet zomaar beslissen over het leven van duizende mensen.

En ja kan wel moeite hebben met etiketjes, maar we mogen het beestje toch wel gewoon bij de naam noemen?

Wat heeft die maatschappij van jou er toch steeds mee te maken? Het gaat toch gewoon over individueel leed

?
Die maatschappij moet gaan zorgen voor een kind dat geboren word bij ouders die er zelf niet voor kunnen zorgen.
En als ik hoor hoe ongelukkig de dochter van Sanneke is, dan snap ik niet dat je vind dat dit kind nog een kind op de wereld wil zetten, dat bijna zeker dezelfde handicap heeft, en waarschijnlijk even ongelukkig word
we hebben het niet over een speelgoedbeest, we hebben het over baby's, kinderen die later zelfstandig zoud4n moeten kunnen functioneren.
En als de dochter van Sanneke dat niet duidelijk krijgt voor zichzelf, dan vind ik dat Sanneke de beslissing moet maken. Zij zal ook degene zijn die dan moet helpen zorgen voor de baby?

miekmiek schreef:

Eline* schreef:
Ieder mens heeft er recht op dat dingen individueel bekeken worden, een beslissing gemaakt zoals die het beste lijkt voor die persoon, met instemming van die persoon als dat mogelijk is.
Daar horen geen wetjes op gemaakt te worden.

Dat vind ik ook. Je kunt niet zomaar beslissen over het leven van duizende mensen.

Haha, waarom zou dat niet per individu bekenen worden? Het een sluit het ander toch niet uit? Niet iedere autist is hetzelfde nee. Dus daarom zei ik al vanaf het begin, dat er een PROTOCOL gemaakt zou moeten worden door een HELEBOEL mensen met verstand van zaken. En vrij logisch lijkt me dan, dat een verstandelijk gehandicapte aan de hand van dat protocol, door een "expert" beoordeeld zou moeten worden. Niet door Jan patat nee. En dús ook niet door mij alleen.

Er worden toch overal afspraken en protocollen voor gemaakt? Waarom hier niet voor? Waarom mag er wel voior mij beslist worden dat ik een ander niet van kant mag maken, terwijl ik daar misschien wel vreselijk zin in heb. Dát mag wel een etiket krijgen, daar mogen wél regels voor bedacht. Maar voor het bewust "verminken" van een menselijk wezen (door een gehandicapt kind een gehandicapt kind op de wereld te laten zetten) mag ineens níet?

Strange world.

sample schreef:En ja kan wel moeite hebben met etiketjes, maar we mogen het beestje toch wel gewoon bij de naam noemen?

Nee, wat dat heet generaliseren. Er bestaat niet een standaard mongool, autist of marrokaan of man of vrouw. Als je op die manier naar mensen kijkt ga je voorbij aan het individu en dat vind ik niet okee.
Het is een ilusie als jij denkt het beestje bij de naam te noemen als je het hebt over "de mongool". De mongool bestaat niet.
Je ontkent daarmee het feit dat mensen verschillen.

Konni schreef:Die maatschappij moet gaan zorgen voor een kind dat geboren word bij ouders die er zelf niet voor kunnen zorgen.

Ja en? Er zijn zat volwassen mensen onder de noemer normaal die bv in de wao zitten..daar betalen we ook met z'n allen voor en die zijn in die zin dus ook afhankelijk van andere mensen. Een gehandicapt kind is een gehandicapt kind..uit welke moeder het kindje ook geboren wordt.

En als ik hoor hoe ongelukkig de dochter van Sanneke is, dan snap ik niet dat je vind dat dit kind nog een kind op de wereld wil zetten, dat bijna zeker dezelfde handicap heeft, en waarschijnlijk even ongelukkig word
we hebben het niet over een speelgoedbeest, we hebben het over baby's, kinderen die later zelfstandig zoud4n moeten kunnen functioneren.
En als de dochter van Sanneke dat niet duidelijk krijgt voor zichzelf, dan vind ik dat Sanneke de beslissing moet maken. Zij zal ook degene zijn die dan moet helpen zorgen voor de baby?

Waar haal je die zwart/witheid vandaan? Ik vind helemaal niet dat mensen die niet voor zichzelf kunnen zorgen een kind op de wereld moeten zetten. Dat hoor je me ook nergens zeggen. Ik snap alleen niet waarom gehandicapten vanwege de schijnbare herkenbaarheid van de groep ineens gedwongen gesteriliseerd mogen worden.

sample schreef:Nee, een verstandelijk gehandicapte hóeft niet minder capabel te zijn. En in alle lagen zijn mensen te vinden die er een rotzooi van maken wat betreft hun kinderen. En soms zo erg, dat de kinderbescherming zich ermee gaat bemoeien.

En vind jij dan dat zo iemand maar gewoon een ander kind op de wereld mag zetten? Zo van: volgende keer beter? Zo'n mama van Rowena Rikkers der derde kindje gewoon laten houden? Omdat het toch der éigen keus is?

Zo iemand valt voor mij dus onder de noemer "ernstig gestoorde debiel" en moet ten alle tijden verplicht der eierstokken inleveren aan iemand die wél normaal met kinderen kan omgaan.

Dus volgens jou is een verstandelijk gehandicapte een ernstig gestoorde debiel die je kan vergelijken met moeder Rikkers?
Wat voor discussie voer je nou?

Ik snap alleen niet waarom gehandicapten vanwege de schijnbare herkenbaarheid van de groep ineens gedwongen gesteriliseerd mogen worden

Waarom mogen ze wél gedwongen aan de medicatie? Want dat beslissen ze óók niet zelf........

En nee, dingen bij de naam noemen, is géén generalisatie.

Van Dale:

U hebt gezocht op mongool:

RESULTAAT (maximaal 20 woorden)

mon·gool (de ~ (m.), -golen)
1 [inf.] persoon met het downsyndroom
Mon·gool (de ~ (m.), -golen)
1 lid van het ruitervolk dat in het tweede millennium vanuit Midden-Azië vele rijken veroverde
2 Mongoliër

Mon·gools (bn.)
1 van, betreffende de Mongolen

En dat mongolen onderling van niveau verschillen ben ik met je eens. Maar OP EEN KLEINE UITZONDERING NA zal er waarschijnlijk geen mongool zijn die zónder hulp voor een kind kan zorgen.