Het HondenForum

Ik vind de hondjes op je tweede foto alleen geheel niet Spaans uitzien. Is dat een voorbeeld of echt een Spaans asiel.

Nu staan er galgo's

Kijk, nu zie ik Spanjaarden. In Spanje heb je ook veel kleine hondjes. In Griekenland ook wel trouwens.

dre schreef: En dan vind ik persoonlijk de Griekse honden nog weer fijner in de omgang dan de Spanjaarden.

Waarom vind je dat? Wat zit er achter?
Vind dit wel erg interessante discussie.

dre schreef:

laeken schreef:Spaanse honden hebben ook veel minder gedragsproblemen dan bv Roemenen omdat Spaanse honden op straat gezet worden en vrijwel niet op straat geboren worden uit straathonden. In Roemenië lopen er honden van de zoveelste generatie geselecteerde harde straathonden. Dat is vaak andere koek.

En dan vind ik persoonlijk de Griekse honden nog weer fijner in de omgang dan de Spanjaarden.

Zelf heb ik ervaring met 1 Roemeen en op basis daarvan zeg ik eerlijk "liever niet weer een Roemeen" Maar goed, Shelly komt dan ook uit een barslecht asiel en heeft daarvoor waarschijnlijk een barslechte baas gehad, dus waarschijnlijk niet echt representatief voor de gehele populatie.

Maar ach, ik plan niets meer en zie vanzelf wel wie of wat er op mijn pad komt

Hier ook een Griek (eigenlijk Corfu), super makkelijk hondje. Sammy was wel echt een 'onbeschreven' blad, kon helemaal niks. Wilde alleen maar bij iemand 'horen'. Hij kan nog steeds niet zoveel , maar dat hoeft ook niet. Sammy is gewoon een vrolijk huishondje. Prima met andere honden, wel nog steeds een beetje argwanend naar vreemden (mannen met name).

Mijn andere hond, Silka, is van Turkije. Zij is wel een huishond geweest en waarschijnlijk op straat gezet (of weggelopen). Ze is gevonden met dode pups, en geschat op 4 jaar toen ze bij me kwam. Ze had dus al het een en ander meegemaakt... Toch heeft ze zich prima aangepast.

Maar er zou hier ook zo een Spanjool kunnen komen. Eigenlijk maakt het me niet zo veel uit. Als een hond maar past in mijn leven en bij de andere honden die er al zijn. Ik ben dan wel afhankelijk van de informatie van de dierenbeschermers in het land van herkomst, of de stichting in kwestie. Maar goed, dat is ook een kwestie van goed informeren.

_Leonie schreef:

dre schreef: En dan vind ik persoonlijk de Griekse honden nog weer fijner in de omgang dan de Spanjaarden.

Waarom vind je dat? Wat zit er achter?
Vind dit wel erg interessante discussie.

In Griekenland worden honden lang niet zo mishandeld als in Spanje. Vaak gewoon gedumpt en dan gevoerd door toeristen. Vaak hele sociale wegwijze hondjes. Minder zwaar verleden als veel Spanjaarden. Als ik even voor mijn beurt mag praten. Verder vaak kruising jachthonden met sowieso heel lieve karakters van aanleg

laeken schreef:

_Leonie schreef:

dre schreef: En dan vind ik persoonlijk de Griekse honden nog weer fijner in de omgang dan de Spanjaarden.

Waarom vind je dat? Wat zit er achter?
Vind dit wel erg interessante discussie.

In Griekenland worden honden lang niet zo mishandeld als in Spanje. Vaak gewoon gedumpt en dan gevoerd door toeristen. Vaak hele sociale wegwijze hondjes. Minder zwaar verleden als veel Spanjaarden. Als ik even voor mijn beurt mag praten. Verder vaak kruising jachthonden met sowieso heel lieve karakters van aanleg

Ik denk dat in Spanje het grootste deel van de honden in asielen - met uitzondering van galgo's en podenco's die van jagers komen - ook niet zijn mishandeld. Het merendeel zijn inderdaad gedumpte huishonden die helemaal niet zulke slechte ervaringen met mensen hebben. Zwerfhonden in toeristische gebieden worden sowieso snel door perrera's opgehaald, en zwerfhonden in de campo en buitengebieden worden hoofdzakelijk genegeerd.
De honden die uit de perrera's komen, hebben daar vaak wel het één en ander meegemaakt.

DeDiana schreef:

laeken schreef:

_Leonie schreef:

dre schreef: En dan vind ik persoonlijk de Griekse honden nog weer fijner in de omgang dan de Spanjaarden.

Waarom vind je dat? Wat zit er achter?
Vind dit wel erg interessante discussie.

In Griekenland worden honden lang niet zo mishandeld als in Spanje. Vaak gewoon gedumpt en dan gevoerd door toeristen. Vaak hele sociale wegwijze hondjes. Minder zwaar verleden als veel Spanjaarden. Als ik even voor mijn beurt mag praten. Verder vaak kruising jachthonden met sowieso heel lieve karakters van aanleg

Ik denk dat in Spanje het grootste deel van de honden in asielen - met uitzondering van galgo's en podenco's die van jagers komen - ook niet zijn mishandeld. Het merendeel zijn inderdaad gedumpte huishonden die helemaal niet zulke slechte ervaringen met mensen hebben. Zwerfhonden in toeristische gebieden worden sowieso snel door perrera's opgehaald, en zwerfhonden in de campo en buitengebieden worden hoofdzakelijk genegeerd.
De honden die uit de perrera's komen, hebben daar vaak wel het één en ander meegemaakt.

Toch zijn best veel Spaanse honden vrij schrikkerig in het begin. Toen ik in Spanje was en naar een groot asiel ging viel mij echt op dat veel honden angstig en schrikkerig waren. Inderdaad, een deel stond vrolijk kwispelend bij de ingang maar lang niet al die honden. In elk geval niet zoals in Nederland dat alle asielhonden aan de tralies staan. Ook Cleo en Bas hadden duidelijk "iets" meegemaakt. Pas is pas sinds een tijdje van haar schrik af als iemand iets opraapt of een stok voor zijn of haar hond wil gooien. Dus ik denk echt dat er stenen oid op Bas gegooid zijn ooit. Ook Cleo had gekke dingen. Pakte je een opgerolde krant om een mug dood te slaan dan was Cleo er in het begin van overtuigd dat zij er een pak slaag mee kreeg.

Van de honden die jullie gehaald hebben is toch ook een deel argwanender dan de gemiddelde Nederlandse hond? De zusjes en broertjes waarvan jij er meen ik 1 hebt waren toch ook lastiger?

Wat ik toen hoorde is dat in Spanje pups heel vaak en veel verkocht worden in winkels. Pups van 3-8 weken en je kreeg er zelfs een flesje en melk bij. Dan werden ze kinderspeelgoed. Vervolgens verhuizen ze naar de tuin. Dan worden ze daar vastgeketend omdat ze graven en ontsnappen. Dan worden ze zwanger, en dan worden ze ergens gedumpt op het platteland en krijgen hun pups in een rioolpijp of onder struiken. Die honden zijn wel deels hun vertrouwen in de mens kwijt op termijn.

Ook zag ik in Spanje dat Spanjaarden zelf niet zoveel compassie hebben met die honden. De straathonden die ik zag waren ook vrij angstig. Wij waren in Andalusie en daar liepen toch wel erg veel honden. Op bepaalde wegen lagen dan dode honden langs de weg. Niet 1 maar gewoon 3.... Een waarschijnlijk dumpplek.

Misschien is dat inmiddels allemaal al erg verbeterd. Ik was daar echt een aantal jaren geleden voor het laatst hondgerelateerd.

Uiteraard gaan er ook een hoop huishonden direct naar de asielen. Die zijn inderdaad verder wel gewend aan mensen. Bas is ook huishond geweest. Dat is duidelijk. Daarvoor heeft ze overduidelijk genoeg gedrag dat dat laat zien. Ze laat daarnaast echter ook heel erg duidelijk zien dat ze nare dingen heeft meegemaakt. En dat staat ook vast want ze is sowieso een gedumpt moederhondje. Dat is wat het asiel gezegd heeft en die pup heb ik gezien en is echt de pup van Bas. Ze had er ook de melklijsten en tepels bij toen ze naar NL kwam en nog steeds kan je goed zien dat ze veel gezoogd heeft. Ik denk zelf dat ze vaak pups gehad heeft.

Wat ik ook denk is dat ze met hondjes heeft geleefd en wel met Yorkshire terriers en tekkels. Op die rassen is ze dol en ze reageert er op zoals ze op geen enkele andere hond reageert. Bijna met herkenning en veel enthousiasme. Ze is denk ik een hondje dat in een groep tekkels en Yorken zat en ze is er denk ik zelf ook uit geboren. Ik snap dat ik nu heel ver ga maar als Bas een York ziet gaat ze zo hard kwispelen en wil ze niks dan spelen. Dat heeft ze verder dus nooit. Idem met tekkels. Ze reageert eigenlijk nooit op andere honden anders dan die rassen.

laeken schreef:

Toch zijn best veel Spaanse honden vrij schrikkerig in het begin. Toen ik in Spanje was en naar een groot asiel ging viel mij echt op dat veel honden angstig en schrikkerig waren. Inderdaad, een deel stond vrolijk kwispelend bij de ingang maar lang niet al die honden. In elk geval niet zoals in Nederland dat alle asielhonden aan de tralies staan. Ook Cleo en Bas hadden duidelijk "iets" meegemaakt. Pas is pas sinds een tijdje van haar schrik af als iemand iets opraapt of een stok voor zijn of haar hond wil gooien. Dus ik denk echt dat er stenen oid op Bas gegooid zijn ooit. Ook Cleo had gekke dingen. Pakte je een opgerolde krant om een mug dood te slaan dan was Cleo er in het begin van overtuigd dat zij er een pak slaag mee kreeg.

Van de honden die jullie gehaald hebben is toch ook een deel argwanender dan de gemiddelde Nederlandse hond? De zusjes en broertjes waarvan jij er meen ik 1 hebt waren toch ook lastiger?

Ik weet niet of het vetgedrukte nou specifiek met eerdere mishandeling te maken heeft. Mijn Kyra en Lyndie zijn écht nooit mishandeld geweest, maar als ik met een krant of een vliegenmepper een insect wilde doodslaan, gedroegen ze zich alsof ze elke dag in elkaar gerost werden
Sommige honden (of rassen, dat kan ook) zijn van nature mieperds.

laeken schreef:

DeDiana schreef:

laeken schreef: In Griekenland worden honden lang niet zo mishandeld als in Spanje. Vaak gewoon gedumpt en dan gevoerd door toeristen. Vaak hele sociale wegwijze hondjes. Minder zwaar verleden als veel Spanjaarden. Als ik even voor mijn beurt mag praten. Verder vaak kruising jachthonden met sowieso heel lieve karakters van aanleg

Ik denk dat in Spanje het grootste deel van de honden in asielen - met uitzondering van galgo's en podenco's die van jagers komen - ook niet zijn mishandeld. Het merendeel zijn inderdaad gedumpte huishonden die helemaal niet zulke slechte ervaringen met mensen hebben. Zwerfhonden in toeristische gebieden worden sowieso snel door perrera's opgehaald, en zwerfhonden in de campo en buitengebieden worden hoofdzakelijk genegeerd.
De honden die uit de perrera's komen, hebben daar vaak wel het één en ander meegemaakt.

Toch zijn best veel Spaanse honden vrij schrikkerig in het begin. Toen ik in Spanje was en naar een groot asiel ging viel mij echt op dat veel honden angstig en schrikkerig waren. Inderdaad, een deel stond vrolijk kwispelend bij de ingang maar lang niet al die honden. In elk geval niet zoals in Nederland dat alle asielhonden aan de tralies staan. Ook Cleo en Bas hadden duidelijk "iets" meegemaakt. Pas is pas sinds een tijdje van haar schrik af als iemand iets opraapt of een stok voor zijn of haar hond wil gooien. Dus ik denk echt dat er stenen oid op Bas gegooid zijn ooit. Ook Cleo had gekke dingen. Pakte je een opgerolde krant om een mug dood te slaan dan was Cleo er in het begin van overtuigd dat zij er een pak slaag mee kreeg.

Van de honden die jullie gehaald hebben is toch ook een deel argwanender dan de gemiddelde Nederlandse hond? De zusjes en broertjes waarvan jij er meen ik 1 hebt waren toch ook lastiger?

Ik ben in drie grote asielen geweest toen ik in Spanje was, en daar viel mij juist op hoe weinig angstige honden er rondliepen - zeker als het ging om angst voor mensen. Nu wil ik niet beweren dat drie asielen per se representatief zijn, want ik ken zeker aardig wat Spaanse hondjes die in de begintijd in Nederland echt terughoudend naar mensen waren. Dus die zijn er absoluut ook genoeg te vinden. Daarnaast zijn er volgens mij vrij veel honden die slecht gesocialiseerd zijn en daardoor in het dagelijks leven schrikkerig op dingen kunnen reageren, maar die verder niet angstig zijn voor mensen. Misschien dat daar een verschil in zit met de Griekse doorgewinterde straathondjes? Die hebben al heel wat van de wereld gezien, in tegenstelling tot veel Spaanse honden die op jonge leeftijd in een asiel terecht zijn gekomen en daar jaren zitten. Dat asiel wordt hun wereld en de buitenwereld is nog vreemd en spannend.

Bij de honden die wij naar Nederland hebben gehaald, zat een klein aantal 'honden met rugzakje'. Die waren niet per se argwanend of terughoudend naar mensen (dat was bijvoorbeeld bij Niarla, het 'zusje', totaal niet het geval, die was al in het asiel heel open naar mensen en een knuffel, zie bijvoorbeeld https://www.youtube.com/watch?v=rz-FilY5mos), maar hadden op enig punt een gebruiksaanwijzing, meestal vanwege niet/nauwelijks gesocialiseerd, en ze konden bijvoorbeeld nog niet aan de riem lopen. Santos en Amoz waren beide niet aan te raken, maar zeker Santos was wel gek op mensen, zocht ook veel contact en wilde altijd spelen - die had alleen nog moeite met aanrakingen. En gezien zijn totaal niet angstige karakter, denk ik wel dat dat bij hem met een concreet trauma te maken heeft gehad.
Die honden 'met rugzakje' die wel geschikt waren voor opvang, maar waar wel nog wat meer werk in ging zitten, waren er een handvol. Er zijn nog een stuk of drie honden in het asiel die écht angstig of onbenaderbaar zijn (die bijvoorbeeld 'alles' eng vinden) en die vind ik niet geschikt voor plaatsing in Nederland. Vergeleken met de ca. 70 honden in het asiel die heel gek op mensen waren, helemaal niet terughoudend waren en meteen naar je toe kwamen om geaaid te worden, is dat dus maar een heel klein gedeelte.

laeken schreef:

_Leonie schreef:

dre schreef: En dan vind ik persoonlijk de Griekse honden nog weer fijner in de omgang dan de Spanjaarden.

Waarom vind je dat? Wat zit er achter?
Vind dit wel erg interessante discussie.

In Griekenland worden honden lang niet zo mishandeld als in Spanje. Vaak gewoon gedumpt en dan gevoerd door toeristen. Vaak hele sociale wegwijze hondjes. Minder zwaar verleden als veel Spanjaarden. Als ik even voor mijn beurt mag praten. Verder vaak kruising jachthonden met sowieso heel lieve karakters van aanleg

Ja hoor dat mag

Ik vang Spaanse en Griekse honden op en heb een voorkeur voor de Grieken.
Ik vind ze makkelijker in de omgang (net wat meer "chill" zeg maar) en zijn wat gemoedelijker in hun aanpassing, maar dat is puur op wat in de opvang krijg.
Het is ook iets wat mij net wat meer ligt in omgang/karakter, misschien dat dat ook scheelt hoor.
Daarbij wil ik ook absoluut de Spanjaarden niet afkraken, want mijn laatste opvanger was een Spanjaard en die heeft hier prima mee kunnen komen

dre schreef:Ik vang Spaanse en Griekse honden op en heb een voorkeur voor de Grieken.
Ik vind ze makkelijker in de omgang (net wat meer "chill" zeg maar) en zijn wat gemoedelijker in hun aanpassing, maar dat is puur op wat in de opvang krijg.
Het is ook iets wat mij net wat meer ligt in omgang/karakter, misschien dat dat ook scheelt hoor.
Daarbij wil ik ook absoluut de Spanjaarden niet afkraken, want mijn laatste opvanger was een Spanjaard en die heeft hier prima mee kunnen komen

Zou daar meer op geselecteerd worden dan bij de honden uit Spanje?
Dus dat alleen de heel relaxte honden doorgestuurd worden voor adoptie?

Gewoon een vraag hoor, ik heb er totaal geen verstand van

ranetje schreef:

dre schreef:Ik vang Spaanse en Griekse honden op en heb een voorkeur voor de Grieken.
Ik vind ze makkelijker in de omgang (net wat meer "chill" zeg maar) en zijn wat gemoedelijker in hun aanpassing, maar dat is puur op wat in de opvang krijg.
Het is ook iets wat mij net wat meer ligt in omgang/karakter, misschien dat dat ook scheelt hoor.
Daarbij wil ik ook absoluut de Spanjaarden niet afkraken, want mijn laatste opvanger was een Spanjaard en die heeft hier prima mee kunnen komen

Zou daar meer op geselecteerd worden dan bij de honden uit Spanje?
Dus dat alleen de heel relaxte honden doorgestuurd worden voor adoptie?

Gewoon een vraag hoor, ik heb er totaal geen verstand van

Nou nee, is dezelfde stichting dus de selectie is hetzelfde

Voor mijn gevoel is het ook meer een vorm van aanleg van de honden zelf, moeilijk om uit te leggen eigenlijk.
Zoiets als de "algemene instelling" van de mensen uit een bepaald land, maar dan in honden.

dre schreef:

ranetje schreef:

dre schreef:Ik vang Spaanse en Griekse honden op en heb een voorkeur voor de Grieken.
Ik vind ze makkelijker in de omgang (net wat meer "chill" zeg maar) en zijn wat gemoedelijker in hun aanpassing, maar dat is puur op wat in de opvang krijg.
Het is ook iets wat mij net wat meer ligt in omgang/karakter, misschien dat dat ook scheelt hoor.
Daarbij wil ik ook absoluut de Spanjaarden niet afkraken, want mijn laatste opvanger was een Spanjaard en die heeft hier prima mee kunnen komen

Zou daar meer op geselecteerd worden dan bij de honden uit Spanje?
Dus dat alleen de heel relaxte honden doorgestuurd worden voor adoptie?

Gewoon een vraag hoor, ik heb er totaal geen verstand van

Nou nee, is dezelfde stichting dus de selectie is hetzelfde

Voor mijn gevoel is het ook meer een vorm van aanleg van de honden zelf, moeilijk om uit te leggen eigenlijk.
Zoiets als de "algemene instelling" van de mensen uit een bepaald land, maar dan in honden.

.

Bodiris schreef:

Cleva schreef:

Bodiris schreef: Ik ken een iemand die een hond heeft geadopteerd, en de hond is alleen maar angstiger geworden omdat ze haar opvoedt alsof ze nog een 'tabula rasa' is, en dat is zij gewoon niet.

Kun je dat verder toelichten?
Ik kan me namelijk wel voorstellen dat een al angstige hond nog meer spanning opdoet uit een training die niet strookt met het al aanwezige referentiekader van de hond.
Dat de hond bij het zien van een andere hond bijvoorbeeld plat op de buik wil gaan liggen afwachten omdat dat eerder altijd goed gewerkt heeft maar de nieuwe baas wil dat hij door blijft lopen.

Bedoel je het zo?

Ik zal het proberen. De hond is met acht maanden bij haar geplaatst, nadat het in een opvanggezin in Nederland heeft gezeten. Ze heeft hier al haar basiscommando’s geleerd, superlieve hond. Rond de 45/50cm schofthoogte en iets van een windhond, gok ik. Ik weet niet precies hoe ze tijdens die periode bij het gastgezin is opgeknapt, maar ik vermoed heel veel. Toen was ze al angstig.

Enfin, dat tabula rasa. Het is dus al een angstige hond. Constant staart tussen de poten, ontzettend onderdanig, het is een beetje sneu om te zien. Het is een ontzettend onzekere hond. Ik weet niet hoe dat zit met gaan liggen, ik denk dat ze dat wel doet. En ik denk dat baas haar ook wel even laat liggen, maar dan onder luid gekrijs van ‘STEL JE NIET AAN’. Ze schreeuwt altijd zowat tegen die hond, valt me op. Dan wil ze gewoon echt geen brokken meer en dan is het ‘ETEN NOU’. Of ze moet in haar mand omdat ze achter baas aan loopt onder ‘IN JE MAND, NOU IS HET KLAAR’, terwijl er helemaal geen aanleiding is om boos te worden. Begrijp je wat ik bedoel? Kortom, ze staat eigenlijk altijd te tieren. Ze voedt op door te schreeuwen tegen de hond. Als de hond ergens van schrikt wordt ze ook boos. Bodi schrikt ook weleens van een grote tractor die hier het gras maait. Lijkt me niks geks als hij die nog nooit heeft gezien. En ja, dan trekt hij een beetje aan de lijn. Nouja. Een paar keer negeren en hij heeft er niks meer van. Zeker met een hond die al genoeg angsten heeft van ‘vroeger’, lijkt woest worden me nou niet echt dé aanpak.

Niet dat ze nooit lief is voor haar hoor, zeker wel. Haar hond is ook echt gek op haar. Niet dat ik het beeld schets dat ze een slecht baasje is want ze doet heus haar best, het is alleen niet echt mijn methode.

Het strookt dus inderdaad niet met het aanwezige referentiekader. Als zij haar honden gewend is zo op te voeden en dat altijd goed voor haar uit heeft gepakt (ze heeft nooit honden gehad maar is ermee grootgebracht, toen deed ze het naar mijn weten ook zo), betekent dat natuurlijk niet dat die methode voor elke hond werkt. Het is jammer dat ze dat nog niet inziet.

Ik hoop dat ik het zo goed uitleg, en dat je begrijpt wat ik bedoel.

De aanpak van deze dame is de mijne niet. Schreeuwen om je hond zich te laten 'gedragen' vind ik so wie so een zwaktebod. En te kort doen aan het wezen hond. Ook als je een tabula rasa pup hebt.
Dat je een angstige hond daarmee nog meer geweld aan doet dan een onverstoorbaarder type lijkt me logisch, maar in beide gevallen vind ik het sneu.

Izzie is ook wat angstig (hoewel tante pollewop met sprongen vooruit gaat door vooral niet tegen haar te schreeuwen) en die was door dit rare bazen-gedrag volkomen in de war geraakt.

Izzie_Anneke schreef:

Bodiris schreef:

Cleva schreef:

Bodiris schreef: Ik ken een iemand die een hond heeft geadopteerd, en de hond is alleen maar angstiger geworden omdat ze haar opvoedt alsof ze nog een 'tabula rasa' is, en dat is zij gewoon niet.

Kun je dat verder toelichten?
Ik kan me namelijk wel voorstellen dat een al angstige hond nog meer spanning opdoet uit een training die niet strookt met het al aanwezige referentiekader van de hond.
Dat de hond bij het zien van een andere hond bijvoorbeeld plat op de buik wil gaan liggen afwachten omdat dat eerder altijd goed gewerkt heeft maar de nieuwe baas wil dat hij door blijft lopen.

Bedoel je het zo?

Ik zal het proberen. De hond is met acht maanden bij haar geplaatst, nadat het in een opvanggezin in Nederland heeft gezeten. Ze heeft hier al haar basiscommando’s geleerd, superlieve hond. Rond de 45/50cm schofthoogte en iets van een windhond, gok ik. Ik weet niet precies hoe ze tijdens die periode bij het gastgezin is opgeknapt, maar ik vermoed heel veel. Toen was ze al angstig.

Enfin, dat tabula rasa. Het is dus al een angstige hond. Constant staart tussen de poten, ontzettend onderdanig, het is een beetje sneu om te zien. Het is een ontzettend onzekere hond. Ik weet niet hoe dat zit met gaan liggen, ik denk dat ze dat wel doet. En ik denk dat baas haar ook wel even laat liggen, maar dan onder luid gekrijs van ‘STEL JE NIET AAN’. Ze schreeuwt altijd zowat tegen die hond, valt me op. Dan wil ze gewoon echt geen brokken meer en dan is het ‘ETEN NOU’. Of ze moet in haar mand omdat ze achter baas aan loopt onder ‘IN JE MAND, NOU IS HET KLAAR’, terwijl er helemaal geen aanleiding is om boos te worden. Begrijp je wat ik bedoel? Kortom, ze staat eigenlijk altijd te tieren. Ze voedt op door te schreeuwen tegen de hond. Als de hond ergens van schrikt wordt ze ook boos. Bodi schrikt ook weleens van een grote tractor die hier het gras maait. Lijkt me niks geks als hij die nog nooit heeft gezien. En ja, dan trekt hij een beetje aan de lijn. Nouja. Een paar keer negeren en hij heeft er niks meer van. Zeker met een hond die al genoeg angsten heeft van ‘vroeger’, lijkt woest worden me nou niet echt dé aanpak.

Niet dat ze nooit lief is voor haar hoor, zeker wel. Haar hond is ook echt gek op haar. Niet dat ik het beeld schets dat ze een slecht baasje is want ze doet heus haar best, het is alleen niet echt mijn methode.

Het strookt dus inderdaad niet met het aanwezige referentiekader. Als zij haar honden gewend is zo op te voeden en dat altijd goed voor haar uit heeft gepakt (ze heeft nooit honden gehad maar is ermee grootgebracht, toen deed ze het naar mijn weten ook zo), betekent dat natuurlijk niet dat die methode voor elke hond werkt. Het is jammer dat ze dat nog niet inziet.

Ik hoop dat ik het zo goed uitleg, en dat je begrijpt wat ik bedoel.

De aanpak van deze dame is de mijne niet. Schreeuwen om je hond zich te laten 'gedragen' vind ik so wie so een zwaktebod. En te kort doen aan het wezen hond. Ook als je een tabula rasa pup hebt.
Dat je een angstige hond daarmee nog meer geweld aan doet dan een onverstoorbaarder type lijkt me logisch, maar in beide gevallen vind ik het sneu.

Izzie is ook wat angstig (hoewel tante pollewop met sprongen vooruit gaat door vooral niet tegen haar te schreeuwen) en die was door dit rare bazen-gedrag volkomen in de war geraakt.

Klopt, ik ben er ook niet echt kapot van. Ik vind dat Bodi naar mij moet luisteren omdat hij me respecteert en het wilt, niet omdat hij te bang is om niet te luisteren. Ik zou me ook echt naar gaan voelen als hij luistert uit angst. Daarbij komt dat ik denk dat het sowieso wel een keer faliekant misgaat daar, zoiets kan nooit eeuwig standhouden vermoed ik. Maar goed.

Ik ben tegen het klakkeloos halen van een hond.

Als ik een hond wil dan is mijn lijstje hoe te zoeken de volgende:
Marktplaats, (herplaatsing nederlands)
Asiel (herplaatsing)
Marktplaats (herplaatsing buitenlands)
Organisatie? (herplaatsing buitenlans)
Even nadenken.
Nog een keer het voorgaande rijtje.
Misschien een pup.

Ik vind het fokken van nieuwe pups terwijl er honden zijn zonder een baasje niets.
Maar het buitenlandse honden hierheen halen lijkt dweilen met de kraan open, alleen bestaan die beesten al, en verdienen ze alleen daarom al een goed leven, op straat of gecultiveerd.
Ik hoop echter dat als ik daar een hond vandaan haal, dat dat niet commerciëel is, en dat er voor de prijs die ik betaal daar ook een aantal straathonden gecastreerd kunnen worden, om het probleem daar in zn geheel op te lossen.

Anyway, toch het liefst een Nederlandse asielhond met zn ups en downs.

Op dit moment heb ik trouwens een pup die herplaatst moest worden... Toch een pup.

Interessant die verschillen, het grote geheel dan.

Ik zie het meer als iets tijdelijks alhoewel al jaren gaande als een soort van modeverschijnsel dat in ene hele groepen mensen zich met buitenlandse hondjes redden gaan bezig houden. Zo ook dat velen nu in ene een buitenlandertje willen omdat die .... vul maar in op alle vlakken zo leuker ,vriendelijker ,ongecompliseerder of weet ik al niet zou zijn en in ieder geval beter dan de nederlandse gedumpte gevallen.
Als dit opgelost of over is word de aandacht en het redden wel weer verlegd naar iets anders .
Misschien wel kippen of varkens die het slecht hebben in 1 of ander land.

bouvierpoedel schreef:Ik zie het meer als iets tijdelijks alhoewel al jaren gaande als een soort van modeverschijnsel dat in ene hele groepen mensen zich met buitenlandse hondjes redden gaan bezig houden. Zo ook dat velen nu in ene een buitenlandertje willen omdat die .... vul maar in op alle vlakken zo leuker ,vriendelijker ,ongecompliseerder of weet ik al niet zou zijn en in ieder geval beter dan de nederlandse gedumpte gevallen.
Als dit opgelost of over is word de aandacht en het redden wel weer verlegd naar iets anders .
Misschien wel kippen of varkens die het slecht hebben in 1 of ander land.

Vooral dat ongecompliceerd baart me enigszins zorgen. Ik hoor zo vaak van mensen die een hond zoeken: "oh, maar ik wil een buitenlands hondje, want in Nederland zitten alleen probleemgevallen. " Die komen van een koude kermis thuis, als die honden het in het buitenland zo tof hadden hoefden wij ze niet te adopteren.

De gemiddelde Nederlander is tegenwoordig meer van de bastaard dan de rashonden. Veel mensen willen ook liever een herplaatser. Stel dat al die mensen naar een Nederlandse hond moesten zoeken....dan kwamen we enorm veel honden tekort. Dus de buitenlandse hond heeft gewoon een niche ingenomen ingegeven door wat wij willen als hondenbaasjes.

Maw woorden. We komen honden tekort vwbt de vraag. Mijn buren willen weer een hondje. Sociaal, geen rashond, volwassen volwassen, klein, moet met kinderen kunnen. Ik keek op 1 herplaats site waar Bas ook vandaan komt en zag al enkele geschikte hondjes. Asielen hier in de buurt hebben geen kandidaat die voldoet. Dus wat zou je zelf doen? Het is veel simpeler dan het lijkt allemaal. Vraag en aanbod kwestie.

laeken schreef:Maw woorden. We komen honden tekort vwbt de vraag. Mijn buren willen weer een hondje. Sociaal, geen rashond, volwassen volwassen, klein, moet met kinderen kunnen. Ik keek op 1 herplaats site waar Bas ook vandaan komt en zag al enkele geschikte hondjes. Asielen hier in de buurt hebben geen kandidaat die voldoet. Dus wat zou je zelf doen? Het is veel simpeler dan het lijkt allemaal. Vraag en aanbod kwestie.

Er zijn in Nederland inderdaad te weinig makkelijk plaatsbare asielhonden. En die er zitten, zijn zo weg. Een hond als Bas of Toto vind je bijna niet in een Nederlands asiel, of je moet er heel snel bij zijn.

Hanneke2 schreef:

laeken schreef:Maw woorden. We komen honden tekort vwbt de vraag. Mijn buren willen weer een hondje. Sociaal, geen rashond, volwassen volwassen, klein, moet met kinderen kunnen. Ik keek op 1 herplaats site waar Bas ook vandaan komt en zag al enkele geschikte hondjes. Asielen hier in de buurt hebben geen kandidaat die voldoet. Dus wat zou je zelf doen? Het is veel simpeler dan het lijkt allemaal. Vraag en aanbod kwestie.

Er zijn in Nederland inderdaad te weinig makkelijk plaatsbare asielhonden. En die er zitten, zijn zo weg. Een hond als Bas of Toto vind je bijna niet in een Nederlands asiel, of je moet er heel snel bij zijn.

Precies. Als ik Bas vandaag naar het asiel breng is ze morgen weg verwacht ik. Denk zelfs dat een medewerker haar zal inpikken want ze is extreem lief en innemend. In Spanje zat ze er een jaar en werd helemaal niet meer geplaatst. Dus kwam ze naar Nederland en daar was er wel animo voor

Hanneke2 schreef:

laeken schreef:Maw woorden. We komen honden tekort vwbt de vraag. Mijn buren willen weer een hondje. Sociaal, geen rashond, volwassen volwassen, klein, moet met kinderen kunnen. Ik keek op 1 herplaats site waar Bas ook vandaan komt en zag al enkele geschikte hondjes. Asielen hier in de buurt hebben geen kandidaat die voldoet. Dus wat zou je zelf doen? Het is veel simpeler dan het lijkt allemaal. Vraag en aanbod kwestie.

Er zijn in Nederland inderdaad te weinig makkelijk plaatsbare asielhonden. En die er zitten, zijn zo weg. Een hond als Bas of Toto vind je bijna niet in een Nederlands asiel, of je moet er heel snel bij zijn.

Ik heb voor Pjotr op best veel honden gereageerd, had helemaal geen rare eisen. Gewoon een sociale jonge reu of herplaats pup van een niet al te stoere combi.
Niet te kwetsbaar, dus even groot of groter dan Charlie.
Maar wat er was, was ook direct weer weg, zowel bij de asiels als particuliere herplaatsers.

Met één of twee honden kies ik net zo makkelijk van een plaatje of via via en pas me er op aan. Maar een klik laat zich niet dwingen en dat was wel wat ik graag wilde voor vooral Charlie, maar ook Niko.
Dan is opvangen of een hond op proef nemen wel erg handig.

Vanochtend nog een leuk spaans hondje ontmoet. Die had ik vorige week ook al eens ontmoet. Qua bouw en karakter lijkt hij enorm op Elco. Alleen de kleuren klopt helemaal niets van en z'n oren zijn een beetje anders. Toen hadden we het er ook over dat leuke hondjes in Nederlandse asiels zo weg zijn en dus lastig te vinden. Zij zijn helemaal dol op hun Jip en vinden het wel heel leuk dat ze nu kunnen vertellen wat voor soort hondje ze hebben. Onherleidbare bastaard, maar wel een markiesje-look-alike in verkeerde kleuren. Zij hebben hem met 9 maanden gekregen en waren eigenlijk verbaasd dat hij zo weinig problemen heeft. Ja, natuurlijk moest hij wel wennen aan het verkeer en de drukte hier in Nederland. Maar hij is wel heel stabiel en enorm hond-sociaal. Tsja, niet verpest met een verkeerde opvoeding zoals de meeste Nederlandse asielhondjes van die leeftijd...

Fotogravinnetje schreef:Vanochtend nog een leuk spaans hondje ontmoet. Die had ik vorige week ook al eens ontmoet. Qua bouw en karakter lijkt hij enorm op Elco. Alleen de kleuren klopt helemaal niets van en z'n oren zijn een beetje anders. Toen hadden we het er ook over dat leuke hondjes in Nederlandse asiels zo weg zijn en dus lastig te vinden. Zij zijn helemaal dol op hun Jip en vinden het wel heel leuk dat ze nu kunnen vertellen wat voor soort hondje ze hebben. Onherleidbare bastaard, maar wel een markiesje-look-alike in verkeerde kleuren. Zij hebben hem met 9 maanden gekregen en waren eigenlijk verbaasd dat hij zo weinig problemen heeft. Ja, natuurlijk moest hij wel wennen aan het verkeer en de drukte hier in Nederland. Maar hij is wel heel stabiel en enorm hond-sociaal. Tsja, niet verpest met een verkeerde opvoeding zoals de meeste Nederlandse asielhondjes van die leeftijd...

Nou, daar geloof ik ook niet in en weinig honden die zo "verpest" zijn dat ze het bij de goede baas niet prima doen.
Makkelijke hondjes zijn gewoon zo snel weg dat ze vaak niet eens op sites terecht komen.
Wat overblijft zijn rassen of types die in de basis voor weinig mensen geschikt zijn. De gemiddelde baas zit nu eenmaal niet te wachten op husseltjes, mechelaars, staffords en molossers.

Ik was inderdaad niet zorgvuldig genoeg. Niet verpest met een verkeerde opvoeding zoals de meeste Nederlandse asielhondjes van die leeftijd die niet meteen weer geadopteerd worden. De wel makkelijk plaatsbare zijn inderdaad vrijwel meteen weg. Maar goed, dan zijn het ook geen asielhondjes meer, maar herplaatste

Nou nee, je gaat er aan voorbij dat niet alles maakbaar is, dat heeft helemaal niets met verpesten te maken.