Het HondenForum

Wat een vreselijke nachtmerrie, dit kan toch niet waar zijn? Het is niet te bevatten, afschuwelijk. Het klinkt zo leeg, maar ik wens je heek veel sterkte. Ongelooflijk dit...

Wat verschrikkelijk, ik kon het niet geloven toen ik de topictitel zag Hier zijn geen woorden voor......

Lees dit toevallig.
Wat een verschrikkelijke ervaring moet dit voor je zijn
Ik kan je alleen maar veel sterkte wensen om dit verlies op een gegeven moment te accepteren.

Pffff, niet te bevatten dit. Van ultieme blijdschap dat ze drachtig was ineens naar het diepste dieptepunt. Jouw mooie meisje is er ineens niet meer. Wat verschrikkelijk oneerlijk! En ongelooflijk verdrietig.
Het zal flink wat tijd vergen om dit te accepteren. Heel veel sterkte

Niet te bevatten ik kan me niet voorstellen hoe jij je nu voelt... heel veel sterkte met dit grote verlies.

heel veel sterkte!

En nu lijkt de rollercoaster van dierenartsbezoeken en nare beslissingen ten einde. Thuis met Nilo en Bizzy en het is oorverdovend stil

Het is echt bizar snel gegaan, en ze heeft domweg bizar veel pech gehad Ik zag dat er wat vragen waren over hoe dit kan en hoe het is gediagnosticeerd..Dat het kan is niet te bevatten. Het is een heel zeldzame ziekte, en in combinatie met dracht helemaal een bijzonder (rottig) fenomeen. Dat was één van de moeilijkheden aan de situatie, de prognose is hoe dan ook slecht bij MG, maar er staat niets in de boeken over MG in combinatie met een dracht. Het enige wat we wisten is dat het er nog somberder uit ziet daardoor..

Toen we bij de kliniek aankwamen werd er meteen van alles in werking gezet. Ze kreeg een röntgen van haar maag en daarna van haar slokdarm met contrastvloeistof. Dit laatste leverde al bewijs, de vloeistof kwam niet verder dan de slokdarm die van begin tot eind ernstig verwijd was en volledig verlamd Daarnaast had ze een longontsteking, opgelopen vanwege het verslikken tijdens het eten of drinken. Vervolgens heeft ze, om de diagnose te bevestigen een injectie mestinon gekregen. Deze nam de verlamming van haar ledematen weg waardoor ze binnen een kwartier weer opstond en kon lopen. Aan de ene kant een hele opluchting want ze werd ineens weer de vrolijke, stralende Cootje, maar ook enorm wrang omdat dit de diagnose bevestigde en daarmee ook de heel slechte prognose Als ik haar had willen laten behandelen had ze in de kliniek opgenomen moeten worden voor het toedienen van vocht (ze was inmiddels uitgedroogd) en antibiotica tegen de longontsteking. Dan zou ze na ongeveer een week genoeg aangesterkt zijn om de abortus/castratie te ondergaan en als ze dat had overleefd konden we beginnen met de behandeling tegen MG. De verlamming van de ledematen zouden we daarmee snel kunnen opvangen met de injecties, maar het weer op gang krijgen van de slokdarm zou minstens 4-5 weken duren en soms zelfs maanden In de tussentijd zou ze dan sondevoeding of intraveneus voedingsstoffen binnen moeten krijgen, waarna bij succes na maanden weer wat vast voedsel in de vorm van een papje kan worden aangeboden. Uiteindelijk kan het jaren duren voor de slokdarm weer functioneert, en veel honden overlijden voor die tijd al aan de bijwerkingen van de medicatie, waaronder een blijvende slokdarmverlamming, verslikpneumonie (die ze dus al had) en verlamming van de spieren voor de ademhaling. Vooral dat laatste was m'n grootste angst, omdat het bij haar duidelijk progressief was en zo vreselijk snel ging: stembanden, ledematen, slokdarm..Dus hoewel ik die vreselijke knoop toch zelf moest doorhakken en toestemming moest geven voor de euthanasie was het eigenlijk niet echt een keuze..

Ze was vanwege de injectie op dat moment weer even zichzelf en dartelde rond in de kliniek. Daarom hebben we besloten om haar mee naar huis te nemen zodat ze in haar eigen omgeving, in het bijzijn van Bizzy en Nilo kon inslapen. De spoedarts waar we vrijdagnacht ook zijn geweest was bereid om hier aan mee te werken, en zo is Coda zaterdagavond in haar eigen mandje ingeslapen in het bijzijn van haar eigen roedel en haar fokker. We hebben haar vanmiddag naar het crematorium gebracht en dinsdagavond kan ik de urn ophalen. Dinsdagavond, onze vaste trainingsavond op de KC, Met de groep honden die allemaal van haar leeftijd zijn en welke volgende maand GG examen gaan afleggen, Coda was afgemeld omdat ze tegen die tijd een kersverse moeder zou zijn geweest. Het is allemaal zo vreselijk wrang

woorden blijven te kort schieten, ik vind het zo ontzettend erg voor je

Echt afschuwelijk. Moet er continu aan denken.

Vreselijk wrang, heel vreselijk

Echt niet te beschrijven dit. Nadat je vertelde wat de diagnose was had ik het zelf al even opgezocht en precies wat je schrijft, altijd een heel slechte prognose. Wat een heftige aandoening zeg en (gelukkig) zo zeldzaam. Wel fijn om te horen dat ze met de injectie weer even zichzelf kon zijn en wel thuis ingeslapen kon worden. Het maakt het allemaal niet minder erg, maar verlicht het misschien een heel klein beetje. Ontzettend veel sterkte, al lijkt dat lang niet genoeg om te zeggen

Wat een afschuwelijk verhaal
Fijn dat ze zich nog zo goed gevoeld heeft dat ze de reis naar huis nog heeft kunnen maken en in haar eigen vertrouwde omgeving ingeslapen is.

Ik wens je nogmaals heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies

Een gruwelijke nachtmerrie, om je hond zo te verliezen...
Ik heb er geen woorden voor... ik kan je alleen heel, heel veel sterkte wensen. Het is té oneerlijk, té onverwacht...

De tranen springen in mijn ogen als ik je verhaal lees. Wat afschuwelijk en wat een verdriet. Ik weet ook niets troostend te zeggen, ik zou niet weten wat.. Heel veel sterkte is alles wat ik kan bedenken..

Er zijn geen woorden voor, nogmaals sterkte.

Jezus wat erg! Sterkte...

Wat heftig zeg! Sterkte Manon.

Heel veel sterkte! Wat een enorm verdrietig verhaal!

Wat vreselijk irreëel... heel veel sterkte

Heel veel sterkte, wat vreselijk hoe alles verlopen is

Ik blijf terugkomen naar dit topic, het blijft in m'n hoofd zitten. Wat vreselijk dekt de lading niet. Hier zijn gewoon geen woorden voor.

vreselijk, wat een afschuwelijke situatie en wat een droefheid

Heel veel sterkte gewenst

Ik word er koud van als ik het lees, wat een nachtmerrie is dit

Pff wat een nachtmerrie...ik kan de woorden gewoon niet vinden. Heel veel sterkte

Ach Manon...ik vind het zo erg voor je

Het blijft ook door mijn hoofd spoken. Dat lieve, mooie koppie van Coda in de laatste post, en dan te bedenken dat ze er nu niet meer is

Manon, zoals je misschien gelezen hebt, is mijn Bo ook overleden aan MG. Ze was weliswaar 'al' elf, maar ik ken die rotziekte van dichtbij. Mocht je van gedachten willen wisselen of gewoon je verhaal kwijt willen, mag dat altijd.

Nogmaals heel veel sterkte

Ook ik blijf maar aan jullie denken. Hoe coda met de oudjaarswandeling plots kwijt was en hoe we die weer veilige op het droge kregen. Jouw liefde voor je mooie meisje en de takketevenstreken die ze je soms leverde. De fantastische moeder die ze was en hoe je roedel zo'n mooi gezin vormde.

Wat zal het vreselijk leeg en onwerkelijk zijn nu. Hoe heb je de nacht doorstaan en hoe is het met Nilo en Bizzy?

Ik denk aan je en wens je veel sterkte, ook al heb je daar geen fuck aan op dit moment

Ik heb 2 honden op 4 jarige leeftijd moeten laten gaan, het is zo niet eerlijk en het blijft ook altijd schrijnen... dat blije hoofd .... zo veel te jong, ik voel zo met jullie mee

Wat een trieste afloop van een jong leven.
Wat staat ze mooi op de foto.
Heel veel sterkte.