Het HondenForum

Nee maar mijn ervaring is gering: wel had ik gistreren bij zo'n 'Ceasar hondje' dat die fel Jane aanviel. De baas corrigeerde het hondje ook. Jane reageerde die niet fel terug gelukkig.

harley draagt zijn staart in een krul en is niet onwijs dominant,eerder bang voor aanvallen.
Hij zal niet uit zichzelf echt vechten maar laat zich wel horen als hij de ander niet moet,maar tegenwoordig loopt ie 99% van de honden gewoon voorbij
Demi heeft geen staart en is vaak zo enthousiast dat ze gelijk op een hond afspringt met haar bulletjes gesnurk en honden schrikken daarvan,we houden haar dus ook vaak bij ons,gewoon om te voorkomen dat er geknokt gaat worden.
OOk moet ik zeggen dat ze voorkeuren heeft,er zijn honden die ze per direct afsnauwt,en waarom

groetjes eefje

Buffy kan nog wel eens tekeer gaan achter het hekje als er een hond langskomt die ze niet mot. Aan haar staart zien we tegenwoordig precies welke hond eraan komt als ze aanslaat. Bij een bepaald JR reutje gaat haar staart echt als een vlag omhoog en "kwispelt" ze er ook mee.

Anne

Moos heeft van nature de staart over zijn rug, ook als hij andere honden begroet. Hij heeft dan wel vaak zijn oortjes naar achteren gekeerd. Ik kan me niet herinneren dat Moos ooit aangevallen is omdat andere honden zijn krulstaart als super-uitdagend zagen. De keren dat een andere reu (of reuen uit 1 roedel samen ) op hem klapten riepen de baasjes er altijd meteen achteraan "he, dat doet ie/doen ze nou altijd!"
Juist bij dat soort reuen is Moos' houding trouwens helemaal minder stoer, afgezien dan van de staart. Die gaat alleen uit de krul als hij heeeel moe is, ziek, of echt ontzettend bang.

Saar heeft d'r staart bij begroetingen vaak wat half stok met een hele voorzichtige kwispel. Oortjes dan ook naar achteren. Alleen bij sommige kleine hondjes die zelf wat angstig zijn houdt ze de staart in de krul en kwispelt er dan wild bij (compleet met kont-schudden ).
In het verleden heeft Saar sneller problemen gehad door haar overmatig onderdanige houding dan Moos ooit door zijn zelfverzekerde staartdracht.

Zelf heb ik deze ervaring maar dan met Franse Bulldogjes, die van dat heerlijke snurkende geluid maken. Pepper weet zeker dat ze naar dr grommen :N: en kleunt er, als ze aan dr kont gaan ruikenof anders dicht in de buurt komen, dan ook op.
De verder altijd vriendelijke Pepper veranderd dan opeens in een felle tante...
Nu ik het weet houdt ik afstand met haar van zulke hondjes, uiteraard.

Osa heeft bijna altijd de staart laag, hij gaat alleen iets hoger bij een andere hond, maar meer ook niet ( en toch is ze vaak de baas, en hebben honden vaak erg veel ontzag voor haar )
Ben heeft een dominante uitstraling, de manier waarop hij loopt alleen al :N:

Zodra Myra opgewonden is (dus ook als ze konijnen ziet, wil spelen, etc) gaan haar nekharen overeind staan. Voor sommige honden is dat een vrijbrief om haar te corrigeren/domineren.
Myra is een erg onderdanige hond en duikt dus meteen met haar staart tussen de poten naar de grond, maar wel met de nekharen omhoog...en dat schept dus nogal eens verwarring, zowel bij honden als eigenaren..en zeggen dus, ja maar die nekharen staan omhoog dus ze is agressief

Nu ja, hier is het staartje ongeveerd 1,5 cm lang, en ik kan aan Tirsa's gedrag ook niet altijd echt dominantie aflezen, maar kan ik het aflezen aan de honden die we ontmoeten, die dan toch vaak maar een bochtje omlopen en nieuwe puppies die om d'r kop komen vervelen, kijkt ze even aan, hoepelen ze nog niet op dan krijgen ze 'n snauw van d'r en hebben we nooit geen last meer van ze.

Eén keer vond ik het wel zielig, was echt 'n heel lief yorkshire puppietje en Tirsa gaf niet eens zo'n felle snauw en het ging helemaal op d'r ruggetje liggen. Vond het zo zielig, dus we zijn maar snel door gelopen. En als we d'r nu tegen komen, gaat ze al meteen liggen. Tot nu toe in die 7 jaar ben ik pas 2 honden tegen gekomen waar Tirsa zelf de hogere in die andere hond erkent.

Wij hebben altijd problemen met huskeys.en zwanen,verder met niks

Xena draagt zonder andere honden erbij haar staart altijd hoog, als ze een andere hond ziet zakt die naar gemiddeld en gaan haar oren naar achteren (meestal). Wel gaat ze rondjes rennen of juist blijft ze juist verstrijfd staan (2 of meer honden). Honden hebben nog nooit problemen met haar gehad wat betreft de dominantie, wel qua prooidier gedrag vanwege het wegrennen van Xena.

Hanneke2 schreef:
In mijn ogen was het dan toch geen erg lekkere rottweiler, want het resultaat is wel een dood hondje. Een zelfverzekerde, dominante hond hoeft helemaal niet te bijten om duidelijk te maken wie de baas is. Met duwen en grauwen en eventueel vastpakken zonder door te bijten komt de boodschap ook wel over. Dus ik zou niet zeggen compleet 'gedragsgestoord', maar wel opmerken dat die hond voortaan met een muilkorf zou moeten lopen, want ik vind een hoog staartje toch wel een lulexcuus voor een doodgebeten hondje.

Het gaat echt niet alleen om het staartje, als ze dat zo hebben uitgelegd als Mol verteld klopt het niet helemaal. Het gaat niet alleen om het staartje, maar om de gehele houding. Een hond met een hoge staart maar met de oren in de nek is niet dominant. Of met een hoge staart en neutrale oorstand is ook niet dominant. Een hond, zoals een westie, met van nature een hoge staartdracht is ook niet per definitie dominant.
Het feit dat de rott weer aanvalt zal hij nooit alleen hebben gedaan omdat die jack toevallig met zijn staart in de lucht liep.

De boodschap was duidelijk niet bij de Jack overgekomen. De rott had al gedouwd en gegrauwd maar de Jack stond daarna doodleuk op.
Het feit dat hij dood is hoeft niks te maken te hebben met een, eventuele, gedrags gestoorde hond. Een rott is vele malen groter dan een jack en een harde correctie kan dan fataal zijn.

Chione schreef:Ok, thnx vast voor deze reactie's.

Lola was met de boxer reu a/h spelen, toen de teef erbij kwam v/e andere boxer eigenaar. Die teef viel eigenlijk meteen aan.
Lola snapt van zulke aanvallen niets en lag in een flits al op haar rug met die 2 boxers bovenop haar en op wat defensie happen na, deed ze niet bepaald iets terug.

In eerste instantie kon ik mij wel wat voorstellen bij wat de man zei, maar achteraf had ik ook zoiets van, 'Dat kan wel zijn, maar is het dan maar 'normaal' dat de teef aanvalt en de man niets doet ( ik moest de honden van Lola af trekken ) en misschien is die boxer teef wel sowieso fel op andere teven.

Misschien een combi van vanalles, Lola draagt idd haar staart hoog en is breed gebouwd, de boxer eigenaar had wellicht kunnen weten hoe zijn teef daarop reageerd en haar niet haar gang moeten laten gaan onder het mom van, 'dit is volkomen normaal'?

Dit verhaal heeft volgens mij niets te maken met staarthouding, maar meer met competitie.
Lola seelt met een reu en er komt nog een teef bij. Die teef vindt het niets dat Lola met de reu speelt.
Bij knokpartijen wordt de "bovenliggende" knokker wel eens geholpen door andere honden.
Vrijwel geen een hond zal het slachtoffer helpen.
Op zich is dat wel normaal honden gedrag, (maar om jouw hond een hoge staart te verwijten slaat in dit geval nergens op).
De baas van de aanvallende teef zou zijn hond terug moeten roepen.

Het gedrag kan dan wel normaal zijn, maar het is niet gewenst.