Het HondenForum

Nadat Joep 3 1/2 jaar alleen was wilden we er een maatje bij, dat werd toen Joris, ook een cockertje. nadat Joris overleden was wilden we er een spaniel bij maar geen cocker meer.

Dat werd dus onze Lance, en zie daar, onze ouwe sok ging opleven, die speelde ineens en begon echte te leven. Na een jaar konden we Chad krijgen, na lang overleggen (Lance was net 1 jaar) toch besloten om er voor te gaan. Lance was met zijn 1 jaar al een geweldige stabiele hond, waar we niet veel opvoedwerk aan hadden gehad.

Chad erbij is ook weer een geweldige combi met de rest. Toen kwam onze droom uit, een kind van Lance. We hebben de heren springers vrij kort opelkaar zitten qua leeftijd. (Lance 3 1/2 jaar, Chad 2 1/2 jaar en Tristan bijna 10 maanden).

Het is een grote kleffe boel hier in huis, nooit is er onmin, er valt nooit een grommetje. Lance is de leider, een goede! (vanochtend in het bos was een boxer reu heel dominant aan het doen tegen Tristan, die over de grond kroop van onderdanigheid, Lance keek zich dat aan en toen het te lang duurde ging meneer er even tussen in staan en gewoon door zijn houding droop de boxer af )

Marjoleine schreef:
Ik denk dat een wat groter verschil in temperament het beste is, zelfs in hetzelfde ras, maar zeker in verschillende rassen gecombineerd.

Dat denk ik ook wel, alleen ook weer niet te groot denk ik in bepaalde gevallen. Onzekere onderdanige rustige Saar samen met een superzekere felle drukke hond wordt een probleempje denk ik. Dan durft Saar haar eigen huis zo ongeveer niet meer in
Er moet bij haar wel een stabiele hond die zich niet makkelijk gek laat krijgen, dat wel.

Toen Rock z'n oude maatje overleden was, zijn we doelbewust op zoek gegaan naar een paar jaar jongere teef, liefst eigen formaat. Zo zijn we bij Reina uitgekomen. Tussen hun klikt het uitstekend.

Moos schreef:Onzekere onderdanige rustige Saar samen met een superzekere felle drukke hond wordt een probleempje denk ik. Dan durft Saar haar eigen huis zo ongeveer niet meer in
Er moet bij haar wel een stabiele hond die zich niet makkelijk gek laat krijgen, dat wel.

Exact, of andersom dus:
drukke, overdreven, blufkonterige keftekkel (beter bekend als stabij), daar moet een hond bij die zich niet gek laat maken door die onzin en gewoon in alle rust op zijn/haar voorhoofd wijst (als ze niet kijken )
En niet een hond die zegt: wil jij nou #$%&#$ je bek eens houden!!

Vandaar.

Marjoleine schreef:

Moos schreef:Onzekere onderdanige rustige Saar samen met een superzekere felle drukke hond wordt een probleempje denk ik. Dan durft Saar haar eigen huis zo ongeveer niet meer in
Er moet bij haar wel een stabiele hond die zich niet makkelijk gek laat krijgen, dat wel.

Exact, of andersom dus:
drukke, overdreven, blufkonterige keftekkel (beter bekend als stabij), daar moet een hond bij die zich niet gek laat maken door die onzin en gewoon in alle rust op zijn/haar voorhoofd wijst (als ze niet kijken )
En niet een hond die zegt: wil jij nou #$%&#$ je bek eens houden!!

Vandaar.

Haha, ja precies
Ik had overigens altijd het beeld van de Stabij als een hele zachte beetje timide hond. Klopt dus niet heb ik al wel vaker gelezen

ruby is 2,5 jaar alleen geweest toen we besloten dat canyon er bij kwam als pup.eigenlijk nergens rekening mee gehouden qua karakter(kon ook niet want canyon was enigste pup)en het resulteerde in een geweldige relatie tussen ruby en canyon. ruim 1,5 jaar geleden kwam shadow op ons pad,eerst telefonisch kontakt gehad over zijn karakter en wij dachten dat dat wel zou matchen met de dame's. shadow een week later opgehaald en inderdaad na een week even op zijn nummer te zijn gezet door de lady's des huizes ging het prima met z'n 3e.shadow en canyon trokken erg na elkaar toe,ruby en shadow hebben niks met elkaar maar het gaat zonder morren prima. volgend jaar weer een pup erbij,een reu in dit geval.voor shadow maakt het absoluut niks uit wat we erbij zetten,en aangezien we toch hopen dat ruby nog wat jaren mee gaat is een reu'tje erbij toch een handigere keus.

Mejra is voor de volle honderd procent uitgezocht op de match met Tobi. Ikzelf had een rijtje selectiecriteria met waar een tweede hond aan moest voldoen om voor Tobi meerwaarde te betekenen en toen we vervolgens Mejra aan Tobi voorstelden heeft hijzelf haar irl gekeurd en de uiteindelijke beslissing genomen.
En ik kon en kan het alleen maar hartgrondig met hem eens zijn .

Moos schreef:

Marjoleine schreef:

Moos schreef:Onzekere onderdanige rustige Saar samen met een superzekere felle drukke hond wordt een probleempje denk ik. Dan durft Saar haar eigen huis zo ongeveer niet meer in
Er moet bij haar wel een stabiele hond die zich niet makkelijk gek laat krijgen, dat wel.

Exact, of andersom dus:
drukke, overdreven, blufkonterige keftekkel (beter bekend als stabij), daar moet een hond bij die zich niet gek laat maken door die onzin en gewoon in alle rust op zijn/haar voorhoofd wijst (als ze niet kijken )
En niet een hond die zegt: wil jij nou #$%&#$ je bek eens houden!!

Vandaar.

Haha, ja precies
Ik had overigens altijd het beeld van de Stabij als een hele zachte beetje timide hond. Klopt dus niet heb ik al wel vaker gelezen

Ik heb het juist anders gedaan. Bij een dominante grote hond een fel pittig klein hondje. Omdat ze anders ondergesneeuwd zou worden.
Als ik een labteef bij Quasar had gezet ofzo dan had het een onderdanig mutsje moeten zijn, maar met kleintjes mag het wel flink van zich afbijten.

Jinx schreef:
Ik heb het juist anders gedaan. Bij een dominante grote hond een fel pittig klein hondje. Omdat ze anders ondergesneeuwd zou worden.
Als ik een labteef bij Quasar had gezet ofzo dan had het een onderdanig mutsje moeten zijn, maar met kleintjes mag het wel flink van zich afbijten.

Ja, dat kan ook natuurlijk Saar met Quasar was bijvoorbeeld niks geworden denk ik zomaar

Moos schreef:

Jinx schreef:
Ik heb het juist anders gedaan. Bij een dominante grote hond een fel pittig klein hondje. Omdat ze anders ondergesneeuwd zou worden.
Als ik een labteef bij Quasar had gezet ofzo dan had het een onderdanig mutsje moeten zijn, maar met kleintjes mag het wel flink van zich afbijten.

Ja, dat kan ook natuurlijk Saar met Quasar was bijvoorbeeld niks geworden denk ik zomaar

Hij is wel heel zacht en mutserig met kleintjes. Maar ik denk dat er dan voor hem niks aan was geweest. Het is sowieso al een vervanging voor een echt speelmaatje zo'n kleintje, een grote was leuker geweest. Maar daarom een pittig kleintje, dan krijgt ie nog tegengas en dat vindt hij leuk.

Mijn eerste eigen hond was Poppetje, ik wilde graag een klein maar actief hondje en dat werd dus een Dwergpinscher teefje van 10maanden.
Ik woonde toen nog bij mijn moeder en die had ook 2 honden dus had ze genoeg honden om haar heen.

Nu ik op het punt stond het huis uit te gaan wilde ik er toch wel graag een 2e hond voor Poppetje bij. Een hond die wel met haar kon spelen. Dit werd een Brown & Tan Dwergpinscher. De kleur omdat ik die zo mooi vind, een Dwergpinscher omdat het actieve honden zijn en ook bij Poppetje passen en een reutje omdat dit toevallig zo was. Ik kreeg hem er met 5maanden bij.

Het gaat samen erg leuk. Uknow is lekker actief en helemaal gek van Poppetje.

Ik wilde er een tweede hond als maatje voor Saffie maar zeker ook voor mezelf.
Voor mij was het erg belangrijk dat er een hond bij kwam die iig sociaal was naar mensen, omdat Saffie het niet zo op vreemden heeft en ik het absoluut niet zag zitten om twee honden te hebben die niet blij zijn met bezoek.

Verder had ik wel wensen qua type hond, maar ik geloof dat Saffie en ik redelijk dezelfde smaak hebben wat dat betreft. Het moest wel een reu of eventueel een oudere teef worden want een jonge teef bij Saffie zag ik niet zitten. Dat was wel echt een keuze die met Saffie te maken had want ik heb zelf meer met teven.

We hadden twee ambullen echt mijn droom. Nr 1 overleed toen wilde Stephan perse geen grote hond meer dus toen kwam Kira als kleine grote hond. Toen ambull nr 2 overleed, wilden we weer een gortere dogachtige want dat vinden wij mooi. Daarnaast moest hij in ons gezin passen met kinderen en kateenkunnen. En als laatste ging Kira mee naar het asiel om te kijken of hij door de laatste ronde kwam Tot de dag op vandaag is het een gouden echtpaartje

Als het aan mij had gelegen, was er een bordercollie-reu bij Abby gekomen, mede omdat ze daar niet bang voor is, en stiekem ook wel ter compensatie. Abby is nou eenmaal niet het actieve hondje dat ik had willen hebben. Af en toe wel, maar niet dagelijks. Bovendien heeft Abby 'oortjes voor de lol': ze zijn er wel, maar hebben geen functie. En stiekem hou ik wel van het (soms wat extreem) baasgerichte van een bordercollie...
Maar goed, aangezien Wim ook mocht meedenken (nog sterker, het is ZIJN hond), werden de eisen toch anders. En ach, dan komt er een bordeauxdog-teef op je pad... Als je je hoofd wat scheef houdt en je ogen dicht doet en heeeel veel fantasie gebruikt, is het ook een bordercollie
Ik moet eerlijk zeggen dat, ondaks dat de meiden wel goed met elkaar overweg kunnen, en we ook allemaal erg blij zijn met Yolah, ik toch stiekem liever een hond wil met oren die van nature al hun functie vervullen. Ik ben het koppige, wat in onze beide rassen zit, nu wel een beetje zat...
Binnenshuis luisteren ze beide perfect, maar als ze buiten zijn, en dan vooral los, doen ze lekker war ze zelf zin in hebben. En het komt er op neer dat ik soms stampend sta te viswijven tegen twee grijnzende teven... Die uiteindelijk maar besluiten dat ze toch wel mijn kant op komen... Op zo'n moment vervloek ik onze keuze soms wel eens... Dan wordt er gesist tegen de dames:"Zo, en nu gaan we naar een wensput, daar mieter ik jullie allebei in, en dan hoef ik er maar één luisterende hond voor terug..." Maar goed, als we weer thuis zijn, is mn bui alweer over en zijn ze weer leuk.

Mijn ouders kwamen laatst een doos jeugdpaperassen brengen, die zat tot de nok toe vol met smeekbedes om een Basset. Mijn eerste hond werd dus een Basset. Toen mijn eerste Basset dood ging wilde ik een nieuwe hond. Een herplaatser. Ted kwam op mijn pad en omdat ik Teckels altijd al erg leuke honden vond kwam Ted bij ons. Maar...Ted miste een kameraadje en ik miste een Basset. En zo kwam Sophie, ook een herplaatser maar dan van 11 weken. Ze zijn als het ware samen opgegroeid en hebben een prima band.

Mocht een van de twee komen te overlijden en mocht ik dan weer een tweede hond willen, dan zou ik wel iets gerichter een hond zoeken die bij het karakter van de achterblijver past. Bij Ted kan in principe alles, maar ik zou haar erg gelukkig maken met een heel klein speelkameraadje. En voor de logistiek zou ik een hond die naast de fiets kan (en Ted in haar mandje) handig vinden, een Viszla bijvoorbeeld. Wel een teef. Realistisch bezien zou er gewoon weer een Basset komen

Bij Sophie zou ik eerder kiezen voor een reu erbij van hetzelfde ras of eenzelfde grootte, of een grote hond. Op de een of andere manier denk ik, als ik afgezien van Ted een nieuwe hond bij Soofje moest zetten, dat het beste klikt. Ik vrees dat Sophie een klein onderdanig teefje misschien niet heel goed zal accepteren in haar eigen domein.

Ik wil graag verder in de IPO trainen, en duitse herders hebben gewoon mijn voorkeur... toevallig is vandaag een teefje van 2 1/2 bij ons in huis gekomen bewust een teef ivm met Finn die toch wat macho is naar reuen ik hem los in huis heb en geen gelazer kan hebben als het niet zou klikken tussen twee reuen
Met deze meid gaat het vooralsnog goed , ook de katten zijn inmiddels binnen..gaat gelukkig ook goed, al heeft ze van 1 kat al een knal gehad.. arme griet, ze is zo lief met katten, oh haha Joe durft zelfs al naast haar te gaan liggen op het kussen ohw wat gaaf!

Mickie schreef:

Moos schreef:Ik had overigens altijd het beeld van de Stabij als een hele zachte beetje timide hond. Klopt dus niet heb ik al wel vaker gelezen

Mijn 2 teven zijn daar het prototye van

Maar daar zit dan nogal een verschil tussen begrijp ik? Tenminste, dat komt niet bepaald overeen met de beschrijving van Marjoleine toch?
En ik meende wel vaker her en der gelezen te hebben dat de Stabij niet zo per se zo lieflijk en zacht is als ze eruitzien zeg maar. Dacht ik hoor

Ik zie in het dagelijks leven nogal wat bange Stabijs (voor andere honden) bedenk ik me nu. Maar wellicht heeft dat meer te maken met de boerderij-nestjes?

Ik woonde net samen met Frank. Thuis mocht ik nooit geen hond dus toen ik eindelijk uit huis ging kwam er natuurlijk gelijk die hond.
Heel veel rassen zijn toen voorbij gekomen, vonden heel veel leuk.
Nou ja uiteindelijk werd het Chello, de duitseherderreu.
Gewoon puur toeval, gingen voor een pup kijken en kwamen met Chello thuis die toen al 5 a 6 maanden was. Reu of teef maakte me niet zoveel uit.

WE vonden het voor Chello wat sneu, zo alleen. Dus op zoek naar een maatje. We wisten wel gelijk dat het een teef moest worden. Want dat was de ideale combi hadden we gelezen.
Wat asielhonden bekijken en ook naar eentje gebeld maar die kregen we niet mee want mevrouw kon zo al wel 'horen' dat wij niet geschikt waren... ging om een canadese herder.
Tsja toen heel stom bij een nest stamboomloze herderpupjes gaan kijken en een week later daar Ghaya opgehaald.
Niet gekeken naar karater o.i.d. Gewoon een pup aangewezen die we mooi vonden.

Wat later daarna kwam ik in contact met stichting PAWS. 2 hondjes opgevangen en toen op een avond zag ik Woopy op de site staan.
Chello en Ghaya waren heel makkelijk, daar kon ik alles bij zetten. Dus het geslacht van Woopy maakte weinig uit en hij was toch ook al gecastreerd.

Tsja, we waren toen met Chello en Ghaya in de africhting belandt. Chello niet geschikt (bang voor pakwerker) en Ghaya zeer zware HD.
Zag ik op een morgen een advertentie staan op marktplaats van een fokker die nog 3 teefjes overhad uit een nest. Gebeld en ik geloof diezelfde avond nog in de auto gesprongen....3 uur heen en 3 uur terug.
Ghaya, Woopy en Chello waren nog steeds honden waar ik alles bij kon zetten. Tussen Woopy en Hera in nog weleens wat honden opgevangen. Ging altijd goed.
Dus dat hera een teef was maakte ook niks uit.

Nu met Hera kan ik hier absoluut niet meer zomaar van alles bij zetten. Teven en pups worden vermoord door haar. Alleen intacte reuen gaat goed.
Heb Milo (intacte galgo reu) een tijd opgevangen en uiteraard Chika ook nog opgevangen. Chika wilde dus ook niet met Hera.
Maar goed, Chika moest weg waar ze zat. Smiddags hoorde ik van haar en eind van de middag zat ze achterin de auto. Nou ja goed die hond heeft me bloed zweet en tranen gekost ivm haar neurotische staartjagen 24/7.
Zij kon ook absoluut niet blijven ivm Hera maar dat was het doel met Chika ook niet. Die vingen we op om op te lappen en daarna een goed thuis voor te zoeken en dat is gelukt.

Dus ja, alles wat hier ooit nog in huis komt stemmen we af op Hera. De anderen doen niet zo moeilijk.
Edit; mocht er ooit een hond in nood zitten dan is alles hier welkom. Als ik morgen weer zo'n verhaal hoor als van Chika dan haal ik die hond ook nog dezelfde dag op. Maar dan wel in het achterhoofd dat je zo'n hond oplapt en herplaatst.

Bij de keuze voor een tweede hond bij Bowie heb ik eerst naar mijn eigen voorkeuren gekeken. Mijn voorkeur voor ras, geslacht, type hondje qua karakter etc. etc. Uiteraard wel gekeken of dit ook een match met Bowie zou kunnen zijn maar dat is in eerste instantie niet mijn uitgangspunt geweest

Maar als het er op papier al naar uitzag dat het geen goede combi zou zijn, had ik natuurlijk mijn eigen eisen bijgesteld naar die van Bowie maar gelukkig was dat niet nodig (al moet dat áltijd maar blijken ).

Voordat we Joep kregen, wilden we eigenlijk een Newfoundlander. Aangezien we net een huis met verspringende verdiepingen en dus heel veel trappen hadden gekocht, beseften we dat een Newfie echt niet zou kunnen: ik kon en kan zo'n bakbeest niet een jaar lang trappen op- en aftillen.

We gingen dus op zoek naar een makkelijke, energieke hond van redelijk formaat en kwamen uit bij de Beardie en daarmee uiteindelijk bij Joep. Het ras past ook meer dan uitstekend bij ons, beter dan een Newfoundlander eigenlijk. Joep speelde graag met andere honden en dus wilden we er wel een tweede hond bij en dat werd Tjeu. Beardies hebben onderling nauwelijks problemen dus een tweede reu zou zeer waarschijnlijk probleemloos gaan. Dat is ook zo, maar Joep en Tjeu hebben nooit een hele hechte band gekregen. Ze maken geen mot, zijn blij als ze elkaar zien na even gescheiden te zijn geweest, maar dat is het dan wel.

Bijna twee jaar geleden kwam Rumba op ons pad: haar zwaar bejaarde eigenaar kon niet meer voor haar zorgen en of wij haar konden opnemen. We hebben geprobeerd of het klikte met de mannen en ja, zoals verwacht ging dat uitermate goed. Tjeu en Rumba hebben elkaar helemaal gevonden, Joep is wat afstandelijker.

Ik denk dat er hier nog wel eens een Zwarte Rus bij komt, maar pas als één van de andere honden overleden is. Of het een reu of teef wordt hangt af van de roedel-samenstelling op dat moment.

onze honden zijn niet een bewuste keuze geweest en ook niet bij (met) elkaar uitgezocht ofzo.

Kim moest heel nodig weg uit het gezin waarin het met haar en vooral het vrouwtje en de kinderen niet goed ging. Kim is echt van hot naar het gesleept en mee gesolt. Uiteindelijk heb ik Kim mee genomen, en hoewel het een moeilijke, neurotische mechelaar is, heb ik geen spijt van de beslissing.
Shadow, de cane corso is als pup van 3,5 mnd weggehaald bij mensen die laat ik het netjes zeggen, niet zo netjes met hem waren.

Of Shadow en Kim bij elkaar konden was nog maar de vraag, maar gelukkig kan ik nu zeggen dat het steeds beter gaat, na lange maanden valt er best nog wel eens een snauw, maar gelukkig liggen ze ook samen te slapen, spelen en eten...

Janneke

Mijn keuze is voornamelijk gebaseerd op Kaya, met natuurlijk ook nog wat van eigen inbreng

Kaya is een teef en toen zij 9 maanden was, kwam Moritz erbij. Een reu van 1,5 jaar oud.
Kaya was toen nog erg makkelijk, dus in feite hoefde ik alleen rekening ermee te houden dat het een reu moest zijn en niet te klein ivm lompe Ka.

Toen Moritz overleed, zou in eerste instantie er geen andere hond bijkomen. Kaya lag maar wat in huis en ik noem dat dan maar 'depressief', ook na maanden nog.
Dus toch een nieuwe hond (en ik juichen natuurlijk). Inmiddels was Kaya heel wat pittiger geworden, moest het dus absoluut een reu zijn en ook ééntje die behoorlijk stabiel was en niet te dominant, maar ook niet te soft.
Dat is Puchie-kee geworden, iets groter dan verwacht, maar oké

In de lijn der verwachtingen zal Kaya eerder overlijden dan Puchu, dan komt er zeer waarschijnlijk (en helaas) geen hond meer bij.
Puchu zou een teefje geweldig vinden, maar buiten zou hij een complete ramp worden omdat hij direct een teef als 'de zijne' beschouwd en nu al heel fel tegenover andere reuen is.
Een reu erbij is geen optie met Puchu, die hakt hij vermoedelijk in de pan.
Dus een combinatie van een keuze vanuit Puchu en vanuit onszelf dat ook wandelen nog enigszins plezierig moet blijven.

Devlin is een goeie lobbes die zich niet snel dominant zal opstellen.
Meestal is het net andersom.
De hond die erbij zou komen zou sowieso een wat pittiger karakter moeten hebben.
Nou is Vinou nog reuze sociaal (gelukkig) maar wel een hondje met peper in haar reet
Ik heb er wel bewust voor gekozen Vinou op deze leeftijd erbij te nemen (Devlin was toen .
Naarmate ze ouder wordt zou ze een drukke pup helemaal niet meer waarderen.

een tweede hond erbij zit in de planning en als het goed is dan komt hier in februari een pup.
Ik ben eerst gaan kijken wat ik met een hond wil gan doen en wat daar bij past. Daarna heb ik gekeken wat Daan leuk vind. Daan en ik vallen allebei op harig hoewel hij een voorkeur heeft voor labjes.
Bij de fokker van mijn toekomstige pup voelde Daan zich meteen thuis. Daan kan aardig macho zijn maar toch denk ik dat een reu erbij nu wel kan. Daan wordt steeds makkelijker en het leeftijdverschil is 11 jaar.

Gekeken naar wat bij ons huishouden en onze wensen zou passen;
Twee toen nog vrij jonge kinderen en mijn eigen behoefte aan lange wandelingen
Gekeken naar wat ik zelf graag zie qua uiterlijk;
elegant en sierlijk,
Geen compensatie gezocht maar juist een match;
twee jachthonden van verschillende rassen die toch een eenheid vormen.

Ik wilde graag een hond, nadat dat thuis niet kon.
Gio had ook een aantal voorwaardes; eerst opleiding afmaken, dan trouwen, dan ander huis. Toen was het zover en hoefden we alleen nog maar te kiezen tussen een maltezer (zijn keus) of een kooiker (mijn keus).
Op zoek naar info om hem te overtuigen een kooiker te nemen, kwam ik op marktplaats een foto van Boomer tegen en ik was verkocht; die wilde ik! Boeide me helemaal niets of het een reu of teef was, nu ben ik toch wel erg blij dat hij een reu is.. Na 2 weken had ik Gio overgehaald en opgebeld; Boomer was de laatste, we moesten m binnen 2 dagen ophalen.. Ruim 4 uur onderweg geweest, maar toen hadden we m.. En hij is helemaal geweldig, precies zoals ik altijd al een hond wilde. Okay, hij vind bepaalde reuen niet leuk; prima, dan loopt hij er maar gewoon voorbij.

En Benny.. tja.. die wilde ik eigenlijk niet.. :N:
Ik wilde een grotere hond dan Boomer, een teef (voor hem), met kort/halflang haar en hangende oren, net als Boomer. Liefst een hovawart of kooiker, of peruaanse naakthond (ben verliefd op Puchu.. ).
Maar daar kwam de bovenbuurvrouw, die een maand op Benny gepast had. Benny en Boomer kunnen al vanaf het begin goed met elkaar overweg, al schelen ze maar 4 maanden. Ik vertrouwde erop dat Gio zou zeggen dat hij echt never nooit een 2e hond wilde en dus Benny ook niet, maar hij zei gelijk: ja is goed, breng m maar. Gio vind Benny geweldig, zocht m ook op als hij met Boomer buiten liep, zodat ze konden spelen.
En Benny is lief hoor, maar heel anders dan Boomer.. Ze kunnen prima met elkaar overweg, gaat helemaal super, maar toch had ik liever een andere hond als 2e hond gehad.
Hij is er nu, hij blijft zolang hij leeft en hij en ik vinden elkaar ook steeds leuker worden, dus dat komt wel goed.

De keus voor een rottweiler was snel gemaakt. We wilden een leuke sportive hond (hadden wel eens IPO gezien, maar wisten niet zeker of we dit na een paar maanden nog leuk zouden vinden), en ik vind de vader van Freggel een prachtige reu om te zien. Wilden graag een pup van hem. Ik wilden graag een reu, mijn vriend een teef. Prima, dan een teef

Hij had 2 dekkingen gedaan. 1 in NL en 1 in België. De teef in NL bleef leeg, en in België waren er 13 pups geboren. Gebeld, en er was nog een teef beschikbaar.

Met Freggel de eerste stapjes in de IPO gezet, beetje rond kijken, je leest wat, je praat wat, en dan kom je tot de conclusie dat er ook rottweilers gefokt worden die veel belastbaarder met veel meer bijtdrift gefokt worden.

Met de fokker van Turbo had ik al veel contact. Toen ik hoorden dat ze een nestje wilden gaan fokken was de keus waar onze 2de hond vandaan moest komen snel gemaakt.

Het enigste waar ik rekening mee heb gehouden, dat ik geen haantje de voorste uit het nest wilden hebben. We hadden nog weinig ervaring in de africhting, plus al een pittige dame thuis. Dus voor veilig en een reu genomen.
In het nest was het al geen drukte maker. Als zijn broers en zussen de boel afbraken, sliep hij rustig verder. Dat wilden ik graag, en ook gekregen. Ondanks dat hij rustiger is, is hij niet voor de poes

Dit bleek met Freggel een goede match te zijn. 4 poten op 1 buik , en voor mijzelf ook een super fijne hond om mee te trainen.

Een derde moet nog even wachten. Graag zouden we nog een reu uit werklijnen erbij willen hebben, maar is op dit moment niet slim. Laat dit gespuis eerst maar eens wat ouder worden, zodat er meer leeftijd verschil tussen komt. Dan is er weer ruimte voor een pup.

De eerste was mijn keus, een Beagle, ik hou van kortharige honden, de tweede was de keuze van mijn zus, een Engelse Cocker Spaniel, zij houdt van langharige honden.
Ze zijn beide evengroot, dus als ik met alle twee naar buiten ga, loop ik in balans.
Wat karakters betreft vullen ze elkaar mooi aan. Hiz, de Cocker, is erg stabiel en Dwight, de Beagle, is af en toe erg neurotisch.
En Cockers zijn altijd de baas, dus daar schikt Dwight zich naar (zij het soms met enige tegenzin).

We wisten wat we voor karaktereigenschappen we in een hond zochten. En ook wilde ik geen hond die je vaak ziet. Zo kwamen we uit bij een basset. Hiervan hebben we nu 2 pups (reuen). De oudste is 2,5 ouder als de jongste. Ik wou dat ze samen opgroeiden zodat ze wat aan elkaar hebben. En dit is ook echt het geval: samen spelen, knuffelen, kussen en slapen.