Het HondenForum

pammetje schreef:he kit dan wordt het tijd dat ze kennis komt maken

ik zal dr morgen op de trein zetten

is goed
bel maar als ze er is

pammetje schreef:nou de kindertjes bespringen wel hoor
alleen dan raken de ouders in paniek

Inderdaad...daar werd ik nou verdrietig van toen mijn Bordeauxdoggen nog leefden. De grootste sullen die er rondliepen en dan die hysterische reacties van mensen....

Het mes snijdt dus aan twee kanten.

Ik heb ook een klein pluizig speelgoedhondje maar ik kan over het algemeen prima aan de kindjes uitleggen dat ze niet wild moeten doen.
Vaak als ze willen aaien dan ga ik zelf door mijn knieën, dan komt Tsuki automatisch bij mij staan en dan kan het kindje aaien en heb ik toch zelf alle controle.
Gaat prima. Ongevraagd aaien doen ze niet, ik denk dat ik te eng ben daarvoor

Ik denk dat het er veel mee te maken heeft, welk ras je hebt en ik denk dat de meeste kinderen inderdaad vooral snel naar kleine hondjes lopen om ze te aaien. Kinderen zien echt geen gevaar. Wij waren laatst aan de wandel met haakon en er kwam een gezin aan met een hond. Haakon is altijd superenthousiast als er andere honden in de buurt zijn, dus hij was hardstikke druk. Ineens stapt het kindje van zijn driewieler en komt rechtstreeks richting haakon lopen met de handjes al naar voren uitgestoken. Maar de vader liep al om het kind te pakken waarop de moeder zei tegen het kindje dat hij niet zomaar alle hondjes kan aaien. Erg netjes. Ik denk ook wel dat de meeste mensen minder gevaar zien in een klein hondje dan in een grote hond.

wiek schreef:Als je geen gezeik wil dan ga je met je honden in een eenzaam bos lopen, doen wij ook regelmatig. Als wij op een zomerdag in de drunense duinen gaan lopen weten wij dat daar heeeeel veel kleine kinderen zijn en dus dat wij super alert moeten zijn. Ik maak me er niet zo druk om, kinderen doen dat niet om te zieken en de meeste ouders kunnen geen hond van een poes onderscheiden.

Het is voor mijn deur al... Als Jack in het open raam in de vensterbank staat, staan kinderen zelfs in mijn voortuin!
De bossen hier in den haag blijf ik liever van weg. Strand is lekker overzichtelijk en rustig. Maar de weg daarheen is nou een maal een route door de stad. stad = kinderen..
Niet te vermijden dus..
(soms ook niet erg hoor. je kan ook in een bus zitten, waar je net een leuke moeder met kind treft, dan zijn de hondjes ook blij, want die worden de hele route vertroeteld )

Mireillevdw schreef:Ik denk dat het er veel mee te maken heeft, welk ras je hebt en ik denk dat de meeste kinderen inderdaad vooral snel naar kleine hondjes lopen om ze te aaien. Kinderen zien echt geen gevaar. Wij waren laatst aan de wandel met haakon en er kwam een gezin aan met een hond. Haakon is altijd superenthousiast als er andere honden in de buurt zijn, dus hij was hardstikke druk. Ineens stapt het kindje van zijn driewieler en komt rechtstreeks richting haakon lopen met de handjes al naar voren uitgestoken. Maar de vader liep al om het kind te pakken waarop de moeder zei tegen het kindje dat hij niet zomaar alle hondjes kan aaien. Erg netjes. Ik denk ook wel dat de meeste mensen minder gevaar zien in een klein hondje dan in een grote hond.

Ja precies! Dat is het vooral, ouders zeggen wel vaak bij een grote hond :'eerst vragen' en bij een kleine hond :'weten kinderen wel wat ze doen' of 'ze zijn honden gewend'. Daar heb ik geen boodschap aan, en kleine honden kunnen ook bijten..

Elke hond is anders, maar het enigste waar mensen op onderscheiden is uiterlijk. Een kleine zachte hond (en ik ben dus zegmaar ook klein en zacht, en mensen zien mij dus nooit als bedreiging of wat dan ook.. ik zie er volgens sommigen uit als 16 ) is altijd lief, ook voor kinderen, en een grote hond moet je altijd even vragen..

Kijk, dat probleem heb je dus niet als je met een grote gevaarlijke vechthond loopt :N:

Maar ik hou dus niet zo van kleine grijpvingertjes en bij mij krijgen kinderen ook de kans niet om mijn hond te aaien zonder te vragen.

Klijntjuh schreef:
Ja precies! Dat is het vooral, ouders zeggen wel vaak bij een grote hond :'eerst vragen' en bij een kleine hond :'weten kinderen wel wat ze doen' of 'ze zijn honden gewend'. Daar heb ik geen boodschap aan, en kleine honden kunnen ook bijten..

Nee hoor, zo werkt het zeker niet standaard. Vera, de Golden, wordt sneller en vaker zomaar even aangehaald dan Saar. Vera is namelijk zo lekker op aaihoogte, en al helemaal voor kleine kindjes. Ik maak regelmatig mee dat ouders hun kindje wat net kan lopen zo op Vera af laten hobbelen met grijpende handjes (dan roep ik naar de ouders dat dat geen handig plan is. Niet omdat Vera iets doet, maar omdat ik weiger haar te laten aaien als de ouders rondlopen alsof het ze geen moer interesseert waar hun kind uithangt ) Ik heb zelfs een keer gehad dat ik even heel kort een andere kant op keek, me omdraai, en er een kleuter over Vera heen staat (Vera zat) alsof ze een soort grote pluche knuffel hond is.

Nu is Vera heel makkelijk met kinderen, maar ik vraag me echt af waar het verstand van sommige ouders soms zit in deze

Ik heb honden die er helemaal niet aaibaar en knuffelig uitzien, en toch storten mensen en kinderen zich soms ook massaal op mijn honden.
God zij dank vinden mijn honden dat geweldig, maar dat moet je toch ook niet bij de gemiddelde Cattledog doen :N:.
Ik vraag me weleens af waar het verstand zit van mensen hoor.

Er zijn wel kinderen die mijn honden aaien, maar die weten ondertussen dat ze het moeten vragen.

Komt er een kindje naar mij toe, van mag ik je hondje aaien?
Dan zeg ik dat ik het super vind dat ze het vraagt en dat het natuurlijk mag.
Ook spreek ik dan vaak de ouder er ook nog op aan, dat ik het goed vind dat ze dat hun kinderen hebben geleerd.

Wordt het niet gevraagd, dan loop ik zo door, zonder de kinderen en ouders ook maar aan te kijken..

Zeg ik eerder in het topic dat het me eigenlijk bijna nooit meer gebeurt, maar ik was vandaag even met Caja naar de markt gestept om wat eten voor haar te kopen.
Daar moest ik dus ogen in mijn achterhoofd hebben met al die maaiende kinderhandjes :N:
Volgende keer dus maar weer zonder Caja, als ik naar de markt ga

Gelukkig wordt hier wel steeds meer op ingespeeld.

Week van de huisdier bijvoorbeeld is dit jaar gericht op kinderen leren met dieren om te gaan.
En ouders leren met kinderen en dieren om te laten gaan.
Ook ouders en kinderen zonder huisdieren kunnen via een stripboek van jan jans en de kinderen leren, hoe ze een hond en eigenaar benaderen..

Zeker een goed onderwerp

wiek schreef:Als je geen gezeik wil dan ga je met je honden in een eenzaam bos lopen, doen wij ook regelmatig.

Precies. Ik word een klein beetje moe van "hullie die zo asociaal zijn, of die niet begrijpen dat je niet zomaar aan een vreemde hond moet komen".

We leven op een heel klein stukje aarde, en niet iedereen heeft dezelfde denkbeelden. Van anderen verwachten dat ze hetzelfde reageren als jij, kàn dus gewoon niet. Deal with it.

Marion. schreef:

wiek schreef:Als je geen gezeik wil dan ga je met je honden in een eenzaam bos lopen, doen wij ook regelmatig.

Precies. Ik word een klein beetje moe van "hullie die zo asociaal zijn, of die niet begrijpen dat je niet zomaar aan een vreemde hond moet komen".

We leven op een heel klein stukje aarde, en niet iedereen heeft dezelfde denkbeelden. Van anderen verwachten dat ze hetzelfde reageren als jij, kàn dus gewoon niet. Deal with it.

Hmm... het is niet persee een denkbeeld denk ik.
Het is iets logisch, iets wat een ouder aan een kind standaard leert.
'je weet niet of een hond lief is of niet, dus altijd even aan het baasje vragen'.
'niet aan de kachel komen, want dan brand je je vinger'

Het is niet een kwestie van willen dat iedereen je hond schattig moet vinden, of dat ik vind dat iedere hond een roze halsband aan moet...

Klijntjuh schreef:Hmm... het is niet persee een denkbeeld denk ik.
Het is iets logisch, iets wat een ouder aan een kind standaard leert.

Nee. Het is voor JOU iets logisch. Voor mensen die niets met honden hebben is het niet logisch. Ooooo, dat is een blonde langharige "die zijn lieffff". Dat is een kortharige zwarte met rechtopstaande oren, "die is enggg, niet naar toe gaan hoor!"

ik begrijp wat je bedoelt, ik woon u in woudrichem, en kan mijn hondje niet meer in de tuin uitlaten....
maar we wonen in een rot buurt wat dit de gaat (ofzoiets)
ik loop met het lieve teckeltje op straat komt er zo'n rot joch van een jaar of 5 aan lopen, saartje mag tegenwoordig loslopen want ze luistert heel goed de laatste tijd !
maar dus, komt aanlopen en begint eerst mijn hondje uit te schelden, ik negeer hem.
daarna pakt ie r op en begint r tikjes te geven ik wordt woest, daarna wi ie schoppen ! het is dat z'n vader hem toch maar weg trok want ik was al bijna zover om zijn beentjes te breken en zijn vingertjes, en alles wat los of vast zit aan dat pleures JONG !!!!!!!!!!!!!!!

Teckel_love<3 schreef:ik begrijp wat je bedoelt, ik woon u in woudrichem, en kan mijn hondje niet meer in de tuin uitlaten....
maar we wonen in een rot buurt wat dit de gaat (ofzoiets)
ik loop met het lieve teckeltje op straat komt er zo'n rot joch van een jaar of 5 aan lopen, saartje mag tegenwoordig loslopen want ze luistert heel goed de laatste tijd !
maar dus, komt aanlopen en begint eerst mijn hondje uit te schelden, ik negeer hem.
daarna pakt ie r op en begint r tikjes te geven ik wordt woest, daarna wi ie schoppen ! het is dat z'n vader hem toch maar weg trok want ik was al bijna zover om zijn beentjes te breken en zijn vingertjes, en alles wat los of vast zit aan dat pleures JONG !!!!!!!!!!!!!!!

wat ik niet snap is dat ie zoveel heeft kunnen doen???

Teckel_love<3 schreef:ik begrijp wat je bedoelt, ik woon u in woudrichem, en kan mijn hondje niet meer in de tuin uitlaten....
maar we wonen in een rot buurt wat dit de gaat (ofzoiets)
ik loop met het lieve teckeltje op straat komt er zo'n rot joch van een jaar of 5 aan lopen, saartje mag tegenwoordig loslopen want ze luistert heel goed de laatste tijd !
maar dus, komt aanlopen en begint eerst mijn hondje uit te schelden, ik negeer hem.
daarna pakt ie r op en begint r tikjes te geven ik wordt woest, daarna wi ie schoppen ! het is dat z'n vader hem toch maar weg trok want ik was al bijna zover om zijn beentjes te breken en zijn vingertjes, en alles wat los of vast zit aan dat pleures JONG !!!!!!!!!!!!!!!

Rotbuurt of niet, jij hebt je hondje te beschermen. Jouw schuld dat dat pleuris jong zo lang kan doorgaan hoor.

En mijn honden luisteren als de tierelier, maar no way dat die los lopen in de wijk. Ja, als ik een ander verloren hondje aan een lijn meeneem dan loopt de oudste los. En ze loopt strak naast me hoor, maar ik scheit 7 kleuren stront dan.
Ik ben 2 hondjes verloren aan auto-ongelukken. En die luisterden ook als een tierelier.

Ik denk dat het niet zoveel uitmaakt hoe groot of hoe klein de hond in kwestie is, als het er maar aaibaar uitziet. Mijn collies zijn dus ook altijd 'de klos'. Volwassenen duiken onder het gekweel 'Kijk 'ns, een lassiehond' er over heen en kinderen vinden het 'teddybeertje's' .
Ik vind het prima bij Kyra en Lyndie, zeg wel altijd dat ze het even moeten vragen want niet iedere lassiehond is even lief , bij Cody sta ik er wel gelijk tussen. Hij houdt niet van vreemde mensen en hapt dan direct.
Wel weer leuk is dat ik een stuk of 5 speeltuinen in de buurt heb en welke route ik ook neem, ik kom altijd wel langs minstens 1 en alle kinderen in de buurt kennen ons en rennen enthousiast af op Kyra en Lyndie om even te knuffelen of te voetballen met de meiden. Die genieten daar zo van dat ze echt chagrijnig worden als ik eens haast heb en snel wil doorlopen. En er zijn altijd wat allochtone kinderen bij die inmiddels ook naar hartelust mee knuffelen. En een Hollands jochie van een jaar of 7 die altijd doodsbang was voor honden en die dol is geworden op Lyndie en gezellig met haar in het gras ligt te knuffelen, tot grote verbazing van zijn moeder .
En toen ik Gina nog had (die evenveel werd geknuffeld), knoopte ik er altijd een leerzaam gesprekje aan vast. Kinderen vroegen vaak waarom zij er zo 'anders' uitzag en dan legde ik uit dat ze zo geslagen en geschopt was geweest dat ze gehandicapt was. Dat wekte altijd grote verontwaardiging op bij kinderen en beloofden dan 'altijd lief te zijn voor dieren' want 'zij hadden toch óók gevoel!'
Trouwens, de kinderen in de buurt wisten het als eerste dat Gina er niet meer was en er stonden diverse kinderen te huilen toen ik vertelde dat zij dood was.

lieke schreef:Ik denk dat het niet zoveel uitmaakt hoe groot of hoe klein de hond in kwestie is, als het er maar aaibaar uitziet. Mijn collies zijn dus ook altijd 'de klos'. Volwassenen duiken onder het gekweel 'Kijk 'ns, een lassiehond' er over heen en kinderen vinden het 'teddybeertje's' .
Ik vind het prima bij Kyra en Lyndie, zeg wel altijd dat ze het even moeten vragen want niet iedere lassiehond is even lief , bij Cody sta ik er wel gelijk tussen. Hij houdt niet van vreemde mensen en hapt dan direct.
Wel weer leuk is dat ik een stuk of 5 speeltuinen in de buurt heb en welke route ik ook neem, ik kom altijd wel langs minstens 1 en alle kinderen in de buurt kennen ons en rennen enthousiast af op Kyra en Lyndie om even te knuffelen of te voetballen met de meiden. Die genieten daar zo van dat ze echt chagrijnig worden als ik eens haast heb en snel wil doorlopen. En er zijn altijd wat allochtone kinderen bij die inmiddels ook naar hartelust mee knuffelen. En een Hollands jochie van een jaar of 7 die altijd doodsbang was voor honden en die dol is geworden op Lyndie en gezellig met haar in het gras ligt te knuffelen, tot grote verbazing van zijn moeder .
En toen ik Gina nog had (die evenveel werd geknuffeld), knoopte ik er altijd een leerzaam gesprekje aan vast. Kinderen vroegen vaak waarom zij er zo 'anders' uitzag en dan legde ik uit dat ze zo geslagen en geschopt was geweest dat ze gehandicapt was. Dat wekte altijd grote verontwaardiging op bij kinderen en beloofden dan 'altijd lief te zijn voor dieren' want 'zij hadden toch óók gevoel!'
Trouwens, de kinderen in de buurt wisten het als eerste dat Gina er niet meer was en er stonden diverse kinderen te huilen toen ik vertelde dat zij dood was.

mooi zeg om te lezen. ik denk dat het goed is als kinderen op zo'n manier wat over dieren leren. en ik merk ook vaak als je vriendelijk uitlegt dat ze dan echt wel meevoelen met zo'n dier.
als ik met Ragyo bij kinderen was en wat meer tijd had legde ik ook altijd uit waarom hij bang was en hoe ze hem dan wel konden aaien, dat ie niet boven op zijn kop geaaid wil maar wel op zijn borst gekriebeld bijv. en dat je nooit snel naar hem toe moet lopen of heel snel je hand naar hem uitsteken, maar wachten tot ie zelf komt. er zijn zelfs ahdh-kinderen geweest die hem op die manier al vrij snel konden aaien.

Veel last van kinderen heb ik niet, daar krijg ik van ver meestal de reactie 'kijk, een wolf!!' Ja, daar komen ze zo snel niet aan dan. Maar volwassenen... Das iets anders hoor! Ze is nu een dikke 9 maanden en probeer haar nog altijd duidelijk te maken dat ze alleen naar andere mensen mag als ik het zeg. En dan staan ze daar he 'Laat ze toch doen, ze is nog zo lief'. Tot diezelfde mensen volgende keer wel hun goede, propere broek aanhebben... Frustrerend!

Rokus zeilt met een boog om kinderen heen, want hij wil niet aangehaald worden. Hij zal trouwens niet bijten als hij wel geaaid wordt, maar ondergaat het dan lijdzaam. Bij de meeste volwasseneen reageert hij hetzelfde.
Lieuwe is gek op kinderen, zijn dag kan niet stuk als een kind hem wil aaien. Maar de meeste kinderen vinden hem toch te groot en te eng om te aaien. Maar als volwassenen hem willen aaien vind' ie ook wel prima, de gereserveerdheid van een wetterhoun is hem onbekend...
Ik hoor trouwens toch de meeste ouders hier wel roepen naar hun kids dat ze eerst moeten vragen.En wat grotere kinderen vragen toch meestal wel of ze mogen aaien. Ik maak eigenlijk nooit mee dat er een kind zo maar " opduikt"

Ik denk dat je gewoon hartstikke blij moet zijn als je honden goed met kinderen kunnen, en ik zou het ook van harte blijven stimuleren. Niks kinders bars weg sturen als ze niks vragen. Zolang je honden het leuk vinden lekker enthousiast reageren, en gewoon tussen neus en lippen door vriendelijk tegen de kinders in kwestie zeggen dat niet alle honden zo lief zijn, en dat ze ook bij kleine hondjes beter eerst aan de baas kunnen vragen of het kan.

Hoe meer positieve ervaringen met kinderen / vreemde volwassenen / vreemde honden / weetikveel, hoe beter, denk ik altijd. Fietst er dan eens een negatieve ervaring tussendoor, dan is dat snel genoeg weer gecompenseerd. Er heeft wel eens een vreemde peuter met een tak op Jacks rug geslagen, ik had het jong wel kunnen wurgen en zijn debiele vader erbij, maar Jack heeft er niks van over gehouden behalve effe schrik, omdat alle andere tientallen kindjes die we tegenkomen wel gewoon aaien en kroelen en dat vind Jack meer dan prima. En met Lilo was ik alleen maar blij dat we zoveel kinders tegen kwamen die de honden wilden aaien, want zonder al die kinders was ze nu niet geweldig gesocialiseerd met kleine kinders.

Je kan wel willen dat de hele wereld met hun tengels van je honden afblijft, maar daar krijg je dus geen leuke honden van.

Ik heb heel aaibare honden voor kinderen en mijn honden zijn stapel op kinderen. van mij mag er zoveel geaaid worden als ze willen.

Een hondje wat bijt is echt niet leuk. Ik heb nu Victoria in opvang en die heeft een hekel aan kinderen. Die valt echt uit naar ze en echt daar zit je niet op te wachten!
Ik ga haar nu leren iets minder fel te reageren en zich wat socialer op te stellen, want met dit gedrag is ze moeilijk plaatsbaar...

Hanneke2 schreef:Ik denk dat je gewoon hartstikke blij moet zijn als je honden goed met kinderen kunnen, en ik zou het ook van harte blijven stimuleren. Niks kinders bars weg sturen als ze niks vragen. Zolang je honden het leuk vinden lekker enthousiast reageren, en gewoon tussen neus en lippen door vriendelijk tegen de kinders in kwestie zeggen dat niet alle honden zo lief zijn, en dat ze ook bij kleine hondjes beter eerst aan de baas kunnen vragen of het kan.

Hoe meer positieve ervaringen met kinderen / vreemde volwassenen / vreemde honden / weetikveel, hoe beter, denk ik altijd. Fietst er dan eens een negatieve ervaring tussendoor, dan is dat snel genoeg weer gecompenseerd. Er heeft wel eens een vreemde peuter met een tak op Jacks rug geslagen, ik had het jong wel kunnen wurgen en zijn debiele vader erbij, maar Jack heeft er niks van over gehouden behalve effe schrik, omdat alle andere tientallen kindjes die we tegenkomen wel gewoon aaien en kroelen en dat vind Jack meer dan prima. En met Lilo was ik alleen maar blij dat we zoveel kinders tegen kwamen die de honden wilden aaien, want zonder al die kinders was ze nu niet geweldig gesocialiseerd met kleine kinders.

Je kan wel willen dat de hele wereld met hun tengels van je honden afblijft, maar daar krijg je dus geen leuke honden van.

Helemaal mee eens ! Ik vind het nog steeds jammer dat ik mensen/kindereren altijd moet waarschuwen 'die grijze' niet te aaien omdat hij dat niet leuk vindt en honden die iets niet leuk vinden kunnen happen.
Ik geniet er ook zo van als ik zie hoe leuk Kyra en Lyndie het ook vinden om geaaid te worden. Trouwens, dat is ook de reden dat ik met hen ook in een aaihondenproject zit. Snijdt het mes aan twee kanten: zíj krijgen hun knuffels en (demente) bejaarden genieten van het knuffelen met honden .

Raya heeft ook een hoog aaibaarheidsgehalte en hij vind het zelf heel leuk, dus vind ik het wel best.
Vind het ook leuk dat hij zo sociaal is.

Raisa laat zich aaien door mensen die hij leuk vind, bij de andere loopt die gewoon weg.

Shyra vind mensen niets. Dus hij trekt zich dan terug en wij zeggen ook altijd dat hij een rot verleden heeft en bang is dus ze hem met rust moeten laten en dat helpt eigenlijk altijd. Alleen een vrouw hier in de buurt probeerd hem nu om te kopen en lokt hem met hondesnoep, die hij al wel aanneemt maar er meteen mee wegloopt.

Zelf zou ik nooit een vreemde hond aaien. Ik zou het zelf ook niet fijn vinden als ik op straat liep en door jan en alleman over mijn bol werd geaaid.

mari-anne schreef:Zelf zou ik nooit een vreemde hond aaien. Ik zou het zelf ook niet fijn vinden als ik op straat liep en door jan en alleman over mijn bol werd geaaid.

Hangt er vanaf hoe knap die Jan en Alleman dus is...

lieke schreef:

Hanneke2 schreef:Ik denk dat je gewoon hartstikke blij moet zijn als je honden goed met kinderen kunnen, en ik zou het ook van harte blijven stimuleren. Niks kinders bars weg sturen als ze niks vragen. Zolang je honden het leuk vinden lekker enthousiast reageren, en gewoon tussen neus en lippen door vriendelijk tegen de kinders in kwestie zeggen dat niet alle honden zo lief zijn, en dat ze ook bij kleine hondjes beter eerst aan de baas kunnen vragen of het kan.

Hoe meer positieve ervaringen met kinderen / vreemde volwassenen / vreemde honden / weetikveel, hoe beter, denk ik altijd. Fietst er dan eens een negatieve ervaring tussendoor, dan is dat snel genoeg weer gecompenseerd. Er heeft wel eens een vreemde peuter met een tak op Jacks rug geslagen, ik had het jong wel kunnen wurgen en zijn debiele vader erbij, maar Jack heeft er niks van over gehouden behalve effe schrik, omdat alle andere tientallen kindjes die we tegenkomen wel gewoon aaien en kroelen en dat vind Jack meer dan prima. En met Lilo was ik alleen maar blij dat we zoveel kinders tegen kwamen die de honden wilden aaien, want zonder al die kinders was ze nu niet geweldig gesocialiseerd met kleine kinders.

Je kan wel willen dat de hele wereld met hun tengels van je honden afblijft, maar daar krijg je dus geen leuke honden van.

Helemaal mee eens ! Ik vind het nog steeds jammer dat ik mensen/kindereren altijd moet waarschuwen 'die grijze' niet te aaien omdat hij dat niet leuk vindt en honden die iets niet leuk vinden kunnen happen.
Ik geniet er ook zo van als ik zie hoe leuk Kyra en Lyndie het ook vinden om geaaid te worden. Trouwens, dat is ook de reden dat ik met hen ook in een aaihondenproject zit. Snijdt het mes aan twee kanten: zíj krijgen hun knuffels en (demente) bejaarden genieten van het knuffelen met honden .

Ook helemaal mee eens! Ik vind het niet leuk als iemand mijn hond aait terwijl je overduidelijk aan de lichaamstaal van de hond kunt zien dat hij het niet leuk vindt, maar ik maak er geen 'big deal' van en doe net alsof het de normaalste zaak van de wereld is, zodat de hond dit ook denkt. De hond moet het maar gewoon even ondergaan en ik weet dat hij nooit zomaar zou bijten. Mocht ik het niet vertrouwen dan grijp ik wel in natuurlijk. Persoonlijk zou ik wel ophouden met aaien als een hond zo bij mij zou doen en ik vraag me wel af waar die mensen hun verstand zit. Ook snap ik best dat een andere hond dan wel kan happen, maar dat is het risico dat zij nemen.
Maar als iemand de hond goed benadert en ik vind het leuk, dan druk ik die persoon (liever nog een kind) vaak ook nog wat koekjes in de hand om die aan Rhodin te geven.

Ik moet er nog een beetje aan wennen. Bas was er niet sociaal genoeg voor. Hij was bang. Ik merkte wel toen ik mijn verhaal naar mensen toe veranderde van: 'hij bijt' naar 'hij is vroeger mishandeld en is bang voor vreemde mensen' dat dat veel meer begrip opleverde. Ik werd van: ' het meisje met die valse hond' 'het meisje met dat kleine grijze hondje'.
Ondanks dat ik natuurlijk altijd van Bas heb genoten heb ik het ook vreselijk moeilijk gehad met zijn mankement. Als je denkt dat je oren en ogen overal moet hebben met een sociale hond, dan moet je dan met een niet sociale hond in het kwadraat hebben. Je moet zien te voorkomen dat het mis gaat. Best een zware taak al zeg ik het zelf. En Bas moest gewoon feilloos luisteren als ik hem wel los had.
We hebben uiteindelijk Winnie er bij gekregen. En tja zo'n Lassiehond heeft toch meer aantrekkingskracht in het algemeen. Alhoewel sommige kinderen gewoon bang waren voor zo'n grote hond. Maar met Winnie maakte het allemaal wel een stuk makkelijker. Winnie was de afleidingsmanouvre voor Bas.

Nu met Kay kan ik veel ontspannener lopen, want het is geen ramp als er ineens een kind om zijn nek hangt. Ik kan dan rustig vertellen dat ze het de volgende keer wel even moeten vragen, omdat er ook hondjes zijn die bang voor kinderen zijn. Sommige kinderen (en ouders) zullen het nooit leren, maar dat is echt de minderheid. Ik was vroeger al gek van honden, maar heel lang mochten we er geen 1. Dus tja soms ben je als kind dan iets te enthousiast en vergeet je even de opvoeding. Ouders staan er vaak helemaal overrompeld bij. Ik heb het vroeger met paarden wel gehad als wij op vakantie op Ameland waren. als we een stukje gingen fietsen kwamen we natuurlijk wel langs paarden. Hoe jong ik ook was (denk een jaartje of 6) ik sprong een keer van mijn fiets af, rende een weiland in en begin een gigantisch groot paard te aaien. Een hartstikke gevaarlijke situatie natuurlijk en ik was toch even aan mijn ouders ontsnapt op 1 of andere manier. Niets en niemand is perfect. Onze honden niet, maar ook kinderen en ouders niet. Wij hebben de kennis, laten we die toch gewoon delen aan mensen die die kennis niet hebben....

We hebben al zoveel hondenhaters in het land, het wordt er niet leuker en makkelijker op.