Het HondenForum

Suzanne123 schreef:

smoekie schreef:Ik kan heel veel reacties wel begrijpen hoor, maar zoals men het soms weet te brengen zou niemand die werkt een hond kunnen of mogen aanschaffen.

Tuurlijk moet je zorgen dat je de hond de tijd kan geven om te wennen net zoals dat met een pup het geval is, maar je hoeft daar echt geen weken voor uit te trekken hoor. Je hebt binnenkort "genoeg" tijd om te wennen aan de hond en vice versa. Wat ik gewend ben van honden is dat ze snel genoeg aan een nieuwe situatie wennen. Je wil de basislessen gaan volgen, je weet al wat voor soort hond je wilt. Je weet wanneer je tijd hebt, en wanneer de hond het "alleen" moet zien te rooien. Zoals ik het lees ben je niet iemand van over 1 nacht ijs gaan omdat je graag een "hondje" wilt. Dus komt vast wel goed hoor.

Kijk naar mensen die honden opvangen en daarbij ook nog gewoon een full time baan hebben. Denk je nou echt dat die mensen weken vrij gaan nemen om de hond te laten wennen er zullen er ongetwijfeld bij zijn, maar de rest gooit de honden gewoon in het "diepe" en de honden moeten zich maar aanpassen. Zo gaat het 9 van de 10x.

Niet te veel beren op de weg zien hoor. Komt allemaal vast wel goed.Enne uiteraard goed navragen of de betreffende honden (indien bekend) met katten overweg kan he
Succes met het zoeken naar de juiste hond

Hoelang stel je je voor dat dat wel moet dan?
Een vergelijk met "honden opvangen" gaat mank... als je een hond opvangt is waarschijnlijk minder van belang.. maar TS moet natuurlijk wel samenleven met de hond... dan moet je regels stellen en zeker ook met de katten.. je kunt niet zomaar op maandag een hond gaan halen en op dinsdag gewoon gaan werken... dat kan echt niet in mijn beleving. Ik zou dat zelfs ronduit dom vinden!

Suzanne

Dan ben ik zo'n dom persoon.. ik heb dan wel geen honden uit het asiel gehaald.. maar Finn was twee maanden bij zijn eerste baas weg.. was geplaatst ergens, maar kwam terug bij een grote kennel/handelaar.. en toen ben ik hem samen met de oude baas gaan halen ergens op een clubmatch.. op een zondag.. Finn was katten wel wat gewend, mijn katten niet aan honden.. het moge duidelijk zijn dat Finn wat uit zijn doen was.. na twee maanden zijn baas weer zien.. die hem vervolgens naar een voor hem onbekend huis bracht met katten die hem niet echt leuk vonden..
Ik kon Finn wel al een beetje.. maar het was echt wennen.. zijn bak voer stond klaar toen hij binnen kwam, en daarna zijn we gaan wandelen en hebben we elkaar wat afgetast.. de dag erna ben ik wel gaan werken, katten konden niet bij de hond en visa versa.. dat heb ik een week zo gehouden tot ik "zeker" was dat ze elkaar niets deden..
Mijn visie was een beetje dat de hond beter maar direct wist wat de nieuwe situatie zou zijn.. en dat was voor hem qua tijd alleen niet anders dan hij gewend was.. alleen zat hij bij de vorige baas in een buitenkennel en had hij bij mij het hele huis ter beschikking.. hij was vrij snel aan zijn nieuwe leven gewend moet ik zeggen.. anders dan dat ik in boeken had gelezen dat het veel tijd kostte..
Toen Bluf erbij kwam, ook een volwassen hond, kwam ze op een vrijdag dat ik vrij was.. ik moest zelf erg wennen met omgaan met 2 honden omdat ik niet wist in hoeverre Finn haar zou accepteren, of hoe hij zou doen met samen eten etc.. ik had een weekend om te wennen.. de honden konden elkaar overigens ook al wel.. dat scheelde... maar ook met Bluf heb ik maar twee dagen de hele dag doorgebracht, en toen ging ik ook maandag weer aan de slag..
In de ogen van sommigen heel slecht.. maar ik zie een stel vrolijke honden die voldoende beweging krijgen en ja zich snel aanpasten aan de gang van zaken in huis.. en ook mijn katten overigens accepteerden de nieuwe situaties redelijk snel..

Voor de TS wil ik wel zeggen dat je niet omdat nu iemand zegt dat je een type voor een hond bent, en je nu tijd hebt snel een hond aanschaffen.. zoals Marc zegt.. je moet bewust wat met een hond hebben..
In mijn eigen hoofd wilde ik altijd al een hond.. maar deed het nooit omdat ik dacht met een fulltime baan hoor je geen hond te hebben.. toen Finn op mijn pad kwam heb ik ook goed nagedacht, een week lang wikken en wegen... maar ik was al dol op hem toen hij gewoon bij zijn eerste baas zat... ook met Bluf had ik dat toen ik haar voor het eerst zag...en ook daar heb ik over na moeten denken.. een tweede hond erbij..
Ik zou niet zomaar een hond in huis nemen.. zeker geen oudere als ik niet een bepaald gevoel bij de hond zou hebben... in ieder geval niet met de insteek dat als het met twee weken niet gaat... dan gaan ze weer terug..
Heb wel een proeftermijn gehad hoor... twee maanden... in mijn ogen is de hond dan pas echt een beetje gewend en gaan ze hun karaktertje tonen.. en ook de huisdieren moeten aan elkaar kunnen wennen.. bij Bluf hebben de katten soms nog zoiets van pffff... heb je haar weer... zij is wat enthousiaster naar ze toe dan Finn dat is/was.. twee weken proef vind ik erg kort..

Kaiou is mijn derde asielhond, ik werk fulltime, maar inmiddels wel veel thuis.
Ik heb het geluk gehad dat ze alle drie goed alleen konden/kunnen zijn.
Dat was trouwens mijn enige 'eis' aan de hond, hij moest redelijk goed alleen thuis kunnen zijn.
Dat kunnen ze in het asiel vaak wel vertellen, wanneer ze weten waar een hond vandaan komt.
Van Kaiou wisten ze dat inderdaad, de andere twee waren gevonden honden waarvan men in het asiel het idee
had dat ze het wel zouden kunnen.
Honden waar dus al van bekend was dat ze niet (goed) alleen thuis konden zijn of waar echt twijfels bij waren,
waren voor mij geen optie, hoe leuk ze ook waren en hoe goed de 'klik' ook had kunnen zijn.

Ik heb bij de komst van elke hond twee weken volledig vrij genomen.
De eerste dagen van de eerste week was ik altijd bij de hond.
Na een paar dagen ben ik begonnen met eens vijf minuten de deur uit te gaan.
Niet ver, zodat ik kon zien en vooral horen hoe de hond reageerde.
Dat is steeds goed gegaan, dus de dagen daarna heb ik e.e.a. uitgebouwd, 10 minuten (gewoon de straat heen en weer gelopen),
een half uur (boodschapje doen), een uur (even gezellig naar de buren), etc.
Een vast ritueel ingebouwd, schoenen aan, jas aan, eten geven en gelijk met een 'tot straks' de deur uit.
Na twee weken waren we zover dat ik weer naar mijn werk 'durfde' te gaan, zonder bang te hoeven zijn
dat de hond er een puinhoop van zou maken of de buurt bijelkaar zou gillen.
Natuurlijk wel aan de buren gevraagd e.e.a. in de gaten te houden en mij te bellen wanneer er iets was.

Als ik zie hoe jij hier reageert en hoe je er over nadenkt komt het echt wel goed hoor

voor sommige is het in huis nemen van een hond nagenoeg hetzelfde als wanneer er een kind bij komt (erger nog zelfs) maar dat zijn toch echt 2 verschillende dingen. Voor een kind kan menig werkend(man) mens geen 2 wkn achtereenvolgd vrij nemen, alleen datgene wat "wettelijk" geregeld is, laat staan voor een "hond" zeg

tis vanachter zo'n vierkante bril allemaal lekker vertellen maar de praktijk is heel heel vaak anders hoor. Dus mijn dringende, dringende advies is, kijk lekker naar je eigen situatie. Wat is er mogelijk en wat niet. Wat wil je. Waar heb je een klik mee en past het in jullie situatie.

Drie jaar geleden hebben wij een herplaatser in huis genomen..Onze Bella kwam niet via het asiel maar gewoon weg bij iemand die niet meer voor haar kon zorgen...

Ik heb dus de dag dat we haar gingen halen een volle week verlof opgenomen, de weken daarna nam ik vrij als mijn man moest werken (wisseldiensten) zodat er altijd iemand thuis was...En ondanks dat zij uit een "thuis"situatie kwam, moest zij toch echt wel wennen bij ons...Nieuwe omgeving, andere regels en niet te vergeten een "vreemde" baas...Ook andersom was het aftasten...hoe reageert zij op dingen...wat begrijpt ze wel en niet...

Al met al heeft het wel even geduurd voor ze haar draai had gevonden, en wij ook. Ook ik raad je dan ook echt aan om vrij te nemen, of er voor te zorgen dat er iemand bij je thuis op komt passen. Een probleemhond zou ik helemaal al niet aan beginnen, zeker niet als eerste hond.

En nog iets wat mij van t hart moet: áls zou blijken dat het toch niet zo soepel loopt als je gedacht had, hoe zou je daar dan mee omgaan als je moeilijk vrij kan krijgen? Je kan dan wel 2 weken gewen tijd krijgen vanuit het asiel, maar vind je het eerlijk tegenover de hond, om die dan maar weer terug te brengen?

blondie schreef:

Suzanne123 schreef:

smoekie schreef:Ik kan heel veel reacties wel begrijpen hoor, maar zoals men het soms weet te brengen zou niemand die werkt een hond kunnen of mogen aanschaffen.

Tuurlijk moet je zorgen dat je de hond de tijd kan geven om te wennen net zoals dat met een pup het geval is, maar je hoeft daar echt geen weken voor uit te trekken hoor. Je hebt binnenkort "genoeg" tijd om te wennen aan de hond en vice versa. Wat ik gewend ben van honden is dat ze snel genoeg aan een nieuwe situatie wennen. Je wil de basislessen gaan volgen, je weet al wat voor soort hond je wilt. Je weet wanneer je tijd hebt, en wanneer de hond het "alleen" moet zien te rooien. Zoals ik het lees ben je niet iemand van over 1 nacht ijs gaan omdat je graag een "hondje" wilt. Dus komt vast wel goed hoor.

Kijk naar mensen die honden opvangen en daarbij ook nog gewoon een full time baan hebben. Denk je nou echt dat die mensen weken vrij gaan nemen om de hond te laten wennen er zullen er ongetwijfeld bij zijn, maar de rest gooit de honden gewoon in het "diepe" en de honden moeten zich maar aanpassen. Zo gaat het 9 van de 10x.

Niet te veel beren op de weg zien hoor. Komt allemaal vast wel goed.Enne uiteraard goed navragen of de betreffende honden (indien bekend) met katten overweg kan he
Succes met het zoeken naar de juiste hond

Hoelang stel je je voor dat dat wel moet dan?
Een vergelijk met "honden opvangen" gaat mank... als je een hond opvangt is waarschijnlijk minder van belang.. maar TS moet natuurlijk wel samenleven met de hond... dan moet je regels stellen en zeker ook met de katten.. je kunt niet zomaar op maandag een hond gaan halen en op dinsdag gewoon gaan werken... dat kan echt niet in mijn beleving. Ik zou dat zelfs ronduit dom vinden!

Suzanne

Dan ben ik zo'n dom persoon.. ik heb dan wel geen honden uit het asiel gehaald.. maar Finn was twee maanden bij zijn eerste baas weg.. was geplaatst ergens, maar kwam terug bij een grote kennel/handelaar.. en toen ben ik hem samen met de oude baas gaan halen ergens op een clubmatch.. op een zondag.. Finn was katten wel wat gewend, mijn katten niet aan honden.. het moge duidelijk zijn dat Finn wat uit zijn doen was.. na twee maanden zijn baas weer zien.. die hem vervolgens naar een voor hem onbekend huis bracht met katten die hem niet echt leuk vonden..
Ik kon Finn wel al een beetje.. maar het was echt wennen.. zijn bak voer stond klaar toen hij binnen kwam, en daarna zijn we gaan wandelen en hebben we elkaar wat afgetast.. de dag erna ben ik wel gaan werken, katten konden niet bij de hond en visa versa.. dat heb ik een week zo gehouden tot ik "zeker" was dat ze elkaar niets deden..
Mijn visie was een beetje dat de hond beter maar direct wist wat de nieuwe situatie zou zijn.. en dat was voor hem qua tijd alleen niet anders dan hij gewend was.. alleen zat hij bij de vorige baas in een buitenkennel en had hij bij mij het hele huis ter beschikking.. hij was vrij snel aan zijn nieuwe leven gewend moet ik zeggen.. anders dan dat ik in boeken had gelezen dat het veel tijd kostte..
Toen Bluf erbij kwam, ook een volwassen hond, kwam ze op een vrijdag dat ik vrij was.. ik moest zelf erg wennen met omgaan met 2 honden omdat ik niet wist in hoeverre Finn haar zou accepteren, of hoe hij zou doen met samen eten etc.. ik had een weekend om te wennen.. de honden konden elkaar overigens ook al wel.. dat scheelde... maar ook met Bluf heb ik maar twee dagen de hele dag doorgebracht, en toen ging ik ook maandag weer aan de slag..
In de ogen van sommigen heel slecht.. maar ik zie een stel vrolijke honden die voldoende beweging krijgen en ja zich snel aanpasten aan de gang van zaken in huis.. en ook mijn katten overigens accepteerden de nieuwe situaties redelijk snel..

Voor de TS wil ik wel zeggen dat je niet omdat nu iemand zegt dat je een type voor een hond bent, en je nu tijd hebt snel een hond aanschaffen.. zoals Marc zegt.. je moet bewust wat met een hond hebben..
In mijn eigen hoofd wilde ik altijd al een hond.. maar deed het nooit omdat ik dacht met een fulltime baan hoor je geen hond te hebben.. toen Finn op mijn pad kwam heb ik ook goed nagedacht, een week lang wikken en wegen... maar ik was al dol op hem toen hij gewoon bij zijn eerste baas zat... ook met Bluf had ik dat toen ik haar voor het eerst zag...en ook daar heb ik over na moeten denken.. een tweede hond erbij..
Ik zou niet zomaar een hond in huis nemen.. zeker geen oudere als ik niet een bepaald gevoel bij de hond zou hebben... in ieder geval niet met de insteek dat als het met twee weken niet gaat... dan gaan ze weer terug..
Heb wel een proeftermijn gehad hoor... twee maanden... in mijn ogen is de hond dan pas echt een beetje gewend en gaan ze hun karaktertje tonen.. en ook de huisdieren moeten aan elkaar kunnen wennen.. bij Bluf hebben de katten soms nog zoiets van pffff... heb je haar weer... zij is wat enthousiaster naar ze toe dan Finn dat is/was.. twee weken proef vind ik erg kort..

Een ganse boterham, maar erg intereessant verhaal. Het is in ieder geval ggen gevlieging. Ik ben al jaren bezig over een hond, maar door omstadigheden is het er nog nooit van gekomen. Ik heb al jaren een bepaald gevoel bij honden dat ik niet direct kan omschrijven. Niet bij alle honden uiteraard, maar als er met een hond een klik is, dan gaat dat wel "diep" bij mij. Met dfe dobermann van een vriend bvb. had ik een heel innnige band. Uiteraard heb ik nog geen echter ervaring met honden, maar wie had dat wel bij zijn eerste hond?

waarom wil je perse een kleine hond dan?

Tanja Simba&Bella schreef:Drie jaar geleden hebben wij een herplaatser in huis genomen..Onze Bella kwam niet via het asiel maar gewoon weg bij iemand die niet meer voor haar kon zorgen...

Ik heb dus de dag dat we haar gingen halen een volle week verlof opgenomen, de weken daarna nam ik vrij als mijn man moest werken (wisseldiensten) zodat er altijd iemand thuis was...En ondanks dat zij uit een "thuis"situatie kwam, moest zij toch echt wel wennen bij ons...Nieuwe omgeving, andere regels en niet te vergeten een "vreemde" baas...Ook andersom was het aftasten...hoe reageert zij op dingen...wat begrijpt ze wel en niet...

Al met al heeft het wel even geduurd voor ze haar draai had gevonden, en wij ook. Ook ik raad je dan ook echt aan om vrij te nemen, of er voor te zorgen dat er iemand bij je thuis op komt passen. Een probleemhond zou ik helemaal al niet aan beginnen, zeker niet als eerste hond.

En nog iets wat mij van t hart moet: áls zou blijken dat het toch niet zo soepel loopt als je gedacht had, hoe zou je daar dan mee omgaan als je moeilijk vrij kan krijgen? Je kan dan wel 2 weken gewen tijd krijgen vanuit het asiel, maar vind je het eerlijk tegenover de hond, om die dan maar weer terug te brengen?

Goed, ik denk dat ik het advies vrij goed heb begrepen: begin er niet aan. Ik dacht dat ik behoorlijk wat informatie heb ingewonnen en me niet heb laten verleiden tot een impulsbeslissing, maar het is voor mij onmogelijk te voorzien wat er gaat komen. Aangezien ik ook niet zomaar 2 weekjes vrij kan nemen...
Eerlijk ten opzichte van de hond: ik vind van wel. Als blijkt dat dat beestje niet kan aarden aan mijn huishouden, dan heeft het helaas geen plaats bij mij. Je kan dat wreed vinden, maar ik zou het nog wreder vinden om een beestje bij mij te houden omdat ik het zielig vind. Ik heb ondertussen al heel wat beestjes geadopteerd en ik weet dat honden wel "speciallekes" zijn, maar de vereisten die jullie opsommen kan ik - en vele anderen - niet aan voldoen.

Waar de "tegenstanders" wel nog niet op gereageerd hebben: stel dat ik nu twee weken verlof neem in januari: ik moet dat aanvragen in december. Wie zegt dan dat ik net op dat moment de hond van mijn leven kan vinden?

piluda schreef:waarom wil je perse een kleine hond dan?

Een van de belangrijkste redenen is dat ik niet wil hebben dat als er een conflict komt tussen mijn katten en de hond, een van mijn katten doodgebeten wordt. Verder trekken kleine en middelgrote honden mij meer aan. Op een of andere manier heb ik er meestal meer vertrouwen in. Want geef nu toe: ik zou door geen enkele hond willen gebeten worden, maar als ik mag kiezen dan liever door een dwergpinscher dan een Rottweiler.

fungus schreef:

Tanja Simba&Bella schreef:Drie jaar geleden hebben wij een herplaatser in huis genomen..Onze Bella kwam niet via het asiel maar gewoon weg bij iemand die niet meer voor haar kon zorgen...

Ik heb dus de dag dat we haar gingen halen een volle week verlof opgenomen, de weken daarna nam ik vrij als mijn man moest werken (wisseldiensten) zodat er altijd iemand thuis was...En ondanks dat zij uit een "thuis"situatie kwam, moest zij toch echt wel wennen bij ons...Nieuwe omgeving, andere regels en niet te vergeten een "vreemde" baas...Ook andersom was het aftasten...hoe reageert zij op dingen...wat begrijpt ze wel en niet...

Al met al heeft het wel even geduurd voor ze haar draai had gevonden, en wij ook. Ook ik raad je dan ook echt aan om vrij te nemen, of er voor te zorgen dat er iemand bij je thuis op komt passen. Een probleemhond zou ik helemaal al niet aan beginnen, zeker niet als eerste hond.

En nog iets wat mij van t hart moet: áls zou blijken dat het toch niet zo soepel loopt als je gedacht had, hoe zou je daar dan mee omgaan als je moeilijk vrij kan krijgen? Je kan dan wel 2 weken gewen tijd krijgen vanuit het asiel, maar vind je het eerlijk tegenover de hond, om die dan maar weer terug te brengen?

Goed, ik denk dat ik het advies vrij goed heb begrepen: begin er niet aan. Ik dacht dat ik behoorlijk wat informatie heb ingewonnen en me niet heb laten verleiden tot een impulsbeslissing, maar het is voor mij onmogelijk te voorzien wat er gaat komen. Aangezien ik ook niet zomaar 2 weekjes vrij kan nemen...
Eerlijk ten opzichte van de hond: ik vind van wel. Als blijkt dat dat beestje niet kan aarden aan mijn huishouden, dan heeft het helaas geen plaats bij mij. Je kan dat wreed vinden, maar ik zou het nog wreder vinden om een beestje bij mij te houden omdat ik het zielig vind. Ik heb ondertussen al heel wat beestjes geadopteerd en ik weet dat honden wel "speciallekes" zijn, maar de vereisten die jullie opsommen kan ik - en vele anderen - niet aan voldoen.

Waar de "tegenstanders" wel nog niet op gereageerd hebben: stel dat ik nu twee weken verlof neem in januari: ik moet dat aanvragen in december. Wie zegt dan dat ik net op dat moment de hond van mijn leven kan vinden?

Nee, dat kan niemand je zeggen. Dus, ik zou het zo zien af te spreken dat je aangeeft dat je op zoek bent naar een hond en dat je "op afroep" op dat moment 2 weken vrij wilt opnemen.

Je moet de hond wel de kans geven te aarden in zijn nieuwe huis. Een termijn van 2 weken, de proeftijd van het asiel uit, gaat al 'verloren' als je die tijd werkt ipv bij de hond bent. Het kan best dat een hond een maand of 6- 12 de tijd nodig heeft om goed te aarden en zijn "ware ik' naar buiten te laten komen.

Maar als je nou 's wacht tot 1 van jullie parttime werkt... en de ander neemt dan die "andere halve dag" voor 2 weken rij.. is DAT een optie...?
Dan werkt 1 van jullie alle ochtenden (bijvoorbeeld) en de ander neemt dan die ochtenden vrij voor een week of 2. Dan is toch altijd iemand bij de hond, toch?

Je bent al een stuk makkelijker en flexibeler als 1 van jullie al zowiezo een dagdeel thuis is.

Kan er eventueel vanuit huis gewerkt worden?

Overweeg ook: wie neemt vrij als de hond ernstig ziek zou worden en naar de DA moet of constante zorg en begeleiding nodig heeft? KAN 1 van jullie dan vrij krijgen? Uiteraard gewoon je eigen vrije dagen opnemen; je baas hoeft er geen vrij voor te geven, maar je wel de mogelijkheid bieden om vrij te nemen als je vrije dagen nodig hebt. Dat kan dus ook "op stel en sprong" zijn!

Suzanne

Suzanne, sorry hoor, maar ik vraag me af in welk werkregime jij zit. Ik kan niet zomaar op afroep verlof krijgen. ONmogelijk. Ik vraag me eignelijk af waarom al die vrienden van mij die een hond hebben en beiden FT werken er ooit aan begonnen zijn...

Mijn vriendin gaat vanaf april misschien halftime werken, maar dat is nog niet zeker. Bovendien zouden het 2 volledige dagen zijn en 1 halve.

Kijk, ik wil zeker verantwoordelijkheid opnemen om voor een hond te zorgen, maar zoals jij het stelt is het absoluut onmogelijk en niet enkel voor mij. Je moet immers of niet werken, of makkelijk aaneensluitend verlof kunnen nemen. Mensen met een job met enige vernatwoordelijkheid zijn volgens jou dus hoedanook uitgesloten van een hond.

Op zich zou ik trouwens eens een wetenschappelijke, niet-menselijke onderbouwing willen weten voor jouw "vereisten".

Voor de duidelijkheid: je doet me echt twijfelen of een hond wel geschikt voor me is. Diep vanbinnen heb ik een enorm verlangen, maar ik wil ook met mijn verstand beslissen.

fungus schreef:Mijn vriendin gaat vanaf april misschien halftime werken, maar dat is nog niet zeker. Bovendien zouden het 2 volledige dagen zijn en 1 halve. (...)Voor de duidelijkheid: je doet me echt twijfelen of een hond wel geschikt voor me is. Diep vanbinnen heb ik een enorm verlangen, maar ik wil ook met mijn verstand beslissen.

Als jij 8 uur niets te doen hebt, pak je een boek of ga je je fiets verven. Of thee drinken bij je buurvrouw. Jouw toekomstige hond gaat zich rot vervelen, ben ik bang.
Ik snap dat je dolgraag een hond wilt, maar je omstandigheden maken het volgens mij niet mogelijk. Tenminste, als je wilt dat je hond het ook nog een beetje leuk heeft

Ik kon ook pas een hond nemen toen m'n omstandigheden dat mogelijk maakten, terwijl ik al jaaaaarenlang een hond wilde. Sommige dingen zijn soms gewoonweg niet echt mogelijk

Het is me allemaal erg duidelijk.

Maar toch nog een vraagje: zijn er hier dan geen mensen waarbij de honden 4 dagen vaak alleen zit?

En op welke basis zeggen jullie nu dat 8 uren alleen verschrikkelijk is voor een hond? Ik heb zeer sterk de indruk dat jullei vanuit een menselijke reflex spreken, zonder enige wetenschappelijke onderbouwing. Als ik zo wat fora lees, vinden ook ik weet neit hoeveel mensen een bench zielig... Ja, da's pure menselijke spiegeling...

smoekie schreef:Dat is toch ook niet de situatie die hier geschetst wordt, dat is de situatie die jij er nu momenteel van maakt, en niet ter sprake doende.

Niemand hier die zegt dat het goed is een hond aan te schaffen op de ene dag, om het vervolgens de andere dag direct alleen te laten, maar kom zeg, moet je dan ook voor een herplaatster waarvan je mag verwachten als je dat hebt aangegeven dat je er de tijd niet voor hebt die zindelijk te maken etc je dat ook niet hoeft te doen. Iemand die honden opvangt vangt die doorgaans ook zo op, die neemt er ook geen weken voor vrij om die honden te laten "wennen"

Honden wennen veel sneller dan je denkt hoor. Dat jij dat anders ziet of meegemaakt hebt kan natuurlijk heel goed, maar zoals het nu wordt overgebracht lijkt het wel of de TS pas volgend jaar in de zomervakantie aan een hond moet beginnen (terwijl van vakantie zo te lezen geen sprake is)

Nou inderdaad. Als hier een logé is, dan wil ik hem wel graag "vroeg" in het weekend hebben. Misschien neem ik de maandag ook nog vrij. Maar dan gaat het prima hoor. Ook met pupjes van amper 5 maanden, of met honden van 3 jaar die gewend zijn om nooit alleen thuis te zijn.

Het idee om eerst 2 a 3 weken vrij te nemen om de hond te laten wennen is overdreven, hoe eerder een hond aan een vast ritme went hoe beter. Vanaf de eerste dag dat ze in huis kwamen hebben al onze honden meegedraaid in ons levensritme zonder problemen. Vraag alleen wel goed na in het asiel of de hond alleen thuis kan blijven, want dat is heel belangrijk. 8 uur per dag alleen, elke dag is inderdaad erg lang, maar als je tussentijds met de hond gaat lopen, zou dat moeten kunnen. Ik zou in ieder geval daarom niet een te jonge hond nemen. Als je een hond uit het asiel neemt, probeer dan of je het op een vrijdag kunt doen, dan heb je het weekend om aan elkaar te wennen.

Suzanne123 schreef:Nee, dat kan niemand je zeggen. Dus, ik zou het zo zien af te spreken dat je aangeeft dat je op zoek bent naar een hond en dat je "op afroep" op dat moment 2 weken vrij wilt opnemen.

Je moet de hond wel de kans geven te aarden in zijn nieuwe huis. Een termijn van 2 weken, de proeftijd van het asiel uit, gaat al 'verloren' als je die tijd werkt ipv bij de hond bent. Het kan best dat een hond een maand of 6- 12 de tijd nodig heeft om goed te aarden en zijn "ware ik' naar buiten te laten komen.

Maar als je nou 's wacht tot 1 van jullie parttime werkt... en de ander neemt dan die "andere halve dag" voor 2 weken rij.. is DAT een optie...?
Dan werkt 1 van jullie alle ochtenden (bijvoorbeeld) en de ander neemt dan die ochtenden vrij voor een week of 2. Dan is toch altijd iemand bij de hond, toch?

Je bent al een stuk makkelijker en flexibeler als 1 van jullie al zowiezo een dagdeel thuis is.

Kan er eventueel vanuit huis gewerkt worden?

Overweeg ook: wie neemt vrij als de hond ernstig ziek zou worden en naar de DA moet of constante zorg en begeleiding nodig heeft? KAN 1 van jullie dan vrij krijgen? Uiteraard gewoon je eigen vrije dagen opnemen; je baas hoeft er geen vrij voor te geven, maar je wel de mogelijkheid bieden om vrij te nemen als je vrije dagen nodig hebt. Dat kan dus ook "op stel en sprong" zijn!

Suzanne

Joh, als je een kind verwacht is het al heel moeilijk te doen als man zijnde, wat denk je wat je werkgever zegt dat je als het zo uitkomt ineens 2 wkn vrij wilt omdat je er een “hond” bij krijgt. Ik weet uiteraard niet wat voor beroep jij hebt of in welke werkomgeving jij ervaring hebt, maar geloof me er zijn meer beroepen waarbij je echt niet zo 1-2-3 hoeft aan te komen dat mocht het “zo uitkomen” je minimaal 2 weken vrij wilt hebben .

Jeetje, sorry dat ik het zeg hoor maar volgens mij “werk” jij met een rose bril op ofzo??? Wie er vrij neemt als de hond ziek is? Hetzelfde als wie er vrij neemt als een kind ziek is, degene die het het beste uitkomt.

Hij heeft nu binnenkort 2 wkn de tijd en dat is mijn inziens (en daar verschillen wij in) ruimschoots meer dan genoeg om de hond aan de nieuwe situatie te laten wennen. De hond komt in de loop van de tijd echt wel uit de klei en of dat nou 6 mnd duurt of een jaar, je kan van niemand verwachten dat hij of zij die tijd daar ook vrij voor neemt zeg. TS, doe lekker wat je hart je ingeeft, kom je een hond tegen waar het echt mee “klikt’ probeer het dan, meer kun je met een herplaatser niet doen, maak goede afspraken dat mocht het onverhoopt toch niet lukken omdat zij ook niet alle gegevens hebben over de hond, of dingen over zijn of haar achtergrond weten waardoor de hond niet bij jullie “gezin” past dat je hem of haar toch terug kan brengen.

Succes.

sjef schreef:Het idee om eerst 2 a 3 weken vrij te nemen om de hond te laten wennen is overdreven, hoe eerder een hond aan een vast ritme went hoe beter. Vanaf de eerste dag dat ze in huis kwamen hebben al onze honden meegedraaid in ons levensritme zonder problemen. Vraag alleen wel goed na in het asiel of de hond alleen thuis kan blijven, want dat is heel belangrijk. 8 uur per dag alleen, elke dag is inderdaad erg lang, maar als je tussentijds met de hond gaat lopen, zou dat moeten kunnen. Ik zou in ieder geval daarom niet een te jonge hond nemen. Als je een hond uit het asiel neemt, probeer dan of je het op een vrijdag kunt doen, dan heb je het weekend om aan elkaar te wennen.

Zoals ik al eerder had geschreven zou ik over de middag in 90% van de gevallen met de hond kunnen wandelen. Is geen enkel probleem. Het zouden dus zeker geen aaneengesloten periodes van 8 uur zijn.

Marion. schreef:

smoekie schreef:Dat is toch ook niet de situatie die hier geschetst wordt, dat is de situatie die jij er nu momenteel van maakt, en niet ter sprake doende.

Niemand hier die zegt dat het goed is een hond aan te schaffen op de ene dag, om het vervolgens de andere dag direct alleen te laten, maar kom zeg, moet je dan ook voor een herplaatster waarvan je mag verwachten als je dat hebt aangegeven dat je er de tijd niet voor hebt die zindelijk te maken etc je dat ook niet hoeft te doen. Iemand die honden opvangt vangt die doorgaans ook zo op, die neemt er ook geen weken voor vrij om die honden te laten "wennen"

Honden wennen veel sneller dan je denkt hoor. Dat jij dat anders ziet of meegemaakt hebt kan natuurlijk heel goed, maar zoals het nu wordt overgebracht lijkt het wel of de TS pas volgend jaar in de zomervakantie aan een hond moet beginnen (terwijl van vakantie zo te lezen geen sprake is)

Nou inderdaad. Als hier een logé is, dan wil ik hem wel graag "vroeg" in het weekend hebben. Misschien neem ik de maandag ook nog vrij. Maar dan gaat het prima hoor. Ook met pupjes van amper 5 maanden, of met honden van 3 jaar die gewend zijn om nooit alleen thuis te zijn.

Daarom, al dat overdreven gedoe Als ik zie hoe snel honden zich "thuis" voelen bij andere (soms ook met honden) kan ik me echt niet voorstellen dat je daar nog speciaal weken liefst maanden vrij voor moet gaan nemen hoor de ene hond is de andere niet, dat klopt, maar pfff wat kan men overdrijven als het honden aangaat

fungus schreef:

sjef schreef:Het idee om eerst 2 a 3 weken vrij te nemen om de hond te laten wennen is overdreven, hoe eerder een hond aan een vast ritme went hoe beter. Vanaf de eerste dag dat ze in huis kwamen hebben al onze honden meegedraaid in ons levensritme zonder problemen. Vraag alleen wel goed na in het asiel of de hond alleen thuis kan blijven, want dat is heel belangrijk. 8 uur per dag alleen, elke dag is inderdaad erg lang, maar als je tussentijds met de hond gaat lopen, zou dat moeten kunnen. Ik zou in ieder geval daarom niet een te jonge hond nemen. Als je een hond uit het asiel neemt, probeer dan of je het op een vrijdag kunt doen, dan heb je het weekend om aan elkaar te wennen.

Zoals ik al eerder had geschreven zou ik over de middag in 90% van de gevallen met de hond kunnen wandelen. Is geen enkel probleem. Het zouden dus zeker geen aaneengesloten periodes van 8 uur zijn.

En dat is al meer dan menig hondeneigenaar kan doen.

Keep up de goed wurk

geweldig weer dat advies van sommige mensen die nog nooit een herplaatser gehad hebben

Je kunt best een hond uitzoeken die alleen kan blijven en die zindelijk is, maar wie zegt dat die hond meteen alleen kan blijven en meteen zindelijk is?
Honden worden vaak niet voor niets herplaatst.
Als je een herplaatser neemt, en zeker één waar je de voorgeschiedenis niet van kent, moet je gewoon rekenen op een hond met een rugzakje.
Heeft ie dat niet is het mooi meegenomen, maar ik zou maar wel van het laatste uitgaan.

Een herplaatshond zal zich ook echt niet vanaf dat hij bij je binnenkomt laten zien zoals hij werkelijk is. Hij weet helemaal niet wat er nu weer met hem gebeurt, begrijpt er ook niks van en zal normaal gesproken afwachten. Pas als hij zich werkelijk thuis gaat voelen komt zijn ware aard boven en gaat hij zich gedragen zoals hij is.
Je kunt hier op het forum ook vaak genoeg berichten lezen van mensen met herplaatsers die eerst oh zo lief en rustig waren, maar die na een paar weken wel totaal anders lijken.
Zo werkt het nou eenmaal vaak.

Ik vind het niet kunnen een herplaatshondje meteen al dagen lang alleen te laten, het beest heeft er toch tenminste recht op om te weten waar hij terecht gekomen is en hoe zijn nieuwe baasjes met hem om zullen gaan.
De baasjes zullen ook moeten weten hoe het hondje zich gedraagt en wat het voor een tiepetje is en dat gaat echt niet als je er alleen maar 's avonds bij bent.

Is het dan af te raden een herplaatser te nemen?
Nee hoor, niet in mijn opinie, ik heb er een heleboel gehad en tot volle tevredenheid. Alleen hadden ze wel allemaal trekjes die ik minder leuk vond en die minder pasten in het idee dat ik voor ogen had.
Het is bijna allemaal op te lossen, maar ook dat kost tijd en die zul je er dan ook voor moeten maken.

Mijn advies voor wat het waard is: neem een hond als je daar een paar weken vrij voor kunt nemen. Dan kan iedereen aan iedereen wennen en mochten er opstartproblemen zijn ben je bij de hand om die aan te pakken en/of op te lossen.

Ik heb Kiba ook op donderdag gehaald en ben op vrijdag gelijk een halve dag gaan werken. Ik had hem in het weekend willen halen, dan was ik 4 dagen aaneen vrij, maar dat ging niet. De week daarop heb ik ook 2 dagen gewerkt, wel minder lang achter elkaar dan normaal, en vanaf dan 3 dagen per week, vaak ook hele dagen.
Ik heb inderdaad specifiek nagevraagd of de hond alleen kon zijn, en dat kon hij - met Ragyo samen dan, ik had al een hond. Dat is wel iets om ook na te vragen; er is een verschil tussen alleen kunnen zijn met andere honden erbij of echt helemaal alleen kunnen zijn. Kiba kan dat laatste dus niet, dan gaat mijn hele huis eraan.
Ik was me er wel bewust van dat het een gok was, heb hem de eerste dagen ook in de keuken gehad tot ik wist dat ie niet gelijk alles zou slopen. Alles ook zo veel mogelijk weggehaald wat sloopbaar was. De kat heeft de eerste week alleen boven geleefd, de honden beneden.
Ik denk dat het wel kan, als je je er maar terdege van bewust bent dat het fout kan gaan, ook als er gezegd wordt dat de hond dit of dat kan of gewend is - een hond in een vreemde situatie kan vreemd reageren. Ik zou dus in ieder geval katten en hond gescheiden houden als je weg bent, totdat je 100% zeker weet dat het goed gaat. Kiba kon ook met katten zeiden ze, maar nam wel als eerste reactie een speelse hap uit de kat haar vacht... heeft ie overigens nooit meer gedaan want ben zo boos geworden dat ie het verder uit zijn hoofd liet, maar goed je weet het dus niet.
Verder: alle spullen waar je aan gehecht bent buiten bereik opruimen, rekening houden met de mogelijkheid dat je meubilair verbouwd blijkt te zijn als je thuiskomt of dat er geplast en gepoept is binnen. Als je daar niet tegen kan, bedenk je dan nog 3x... want het is een reele mogelijkheid.
En als je buren hebt die evt inlichten dat er een hondje komt en vragen of ze je willen vertellen als hij blaft als je weg bent... anders denk je misschien dat alles goed gaat maar komen ze na een paar weken klagen dat ie alles bij elkaar jankt.

Nanna schreef:

fungus schreef: Zoals ik al eerder had geschreven zou ik over de middag in 90% van de gevallen met de hond kunnen wandelen. Is geen enkel probleem. Het zouden dus zeker geen aaneengesloten periodes van 8 uur zijn.

Dat is heel mooi. Maar het is wèl je pauze. Ben je bereid die op te geven voor een hond, om daar altijd maar weer heen te racen om die uit te laten, weer of geen weer.
Als je 8 uur werkt houd je maar heel beperkt tijd over. En er moeten ook boodschappen gedaan worden, er moet gesport worden en er moet familie of vriendenbezoek afgelegd worden. Blijft er dan wel genoeg over voor de hond?
Zelf vind ik van niet. Een hond is een sociaal dier, die laat je niet hele dagen in zijn eentje verkommeren. Hoeveel de mensen die dat wèl doen ook roepen dat het allemaal best kan.... Ik vind van niet.
Als ik zelf 8 uur zou werken zou ik geen hond hebben. Ik zou het de hond niet aan willen doen, maar mezelf ook niet.
Is het geen optie om twee katten te nemen ipv een hond, liefst van een levendig ras (ik denk bv aan de Siamees). Daar heb je ook een hoop plezier van; je hoeft er niet voor naar huis tussen de middag en de katten hebben ondertussen lol met elkaar.

We hebben katten , zoals ik al hoger beschreven heb. Ik zie mijn katten dolgraag, maar heb niet hetzelfde gevoel als bij een hond. Meer kan ik er niet over zeggen. En ja, ik heb al nagedacht over het eeuwig en altijd wandelen met de hond over de middag: ik zie er geen graten in. Het lijkt me net leuk. En nee, ik ben niet naïef, het zal heus niet altijd even leuk zijn, maar ik heb dieren verzorgen nooit een zware opdracht gevonden. Sommige mensen vragen zich af hoe ik het doe om alle dieren te verzorgen, maar ik heb er geen problemen mee. Het is een leuke bezigheid en je krijgt er veel van terug.
Moest de hond aan katten gewend zijn, dan is hij in ieder geval nooit alleen.
Verder vind ik het betrekkelijk storend dat geïnsinueerd wordt dat ik een hond thuis zou laten verkommeren... Ik heb stilaan de indruk dat enkel werklozen en huismoeders een hond kunnen geven wat hij nodig heeft...

fungus schreef: Vandaag ben ik terug geweest en een kruising dwergpinscher trok mijn aandacht. Er was een soort klik. Het is een getraumatiseerd, bang hondje dat echter na een half uur al meer op zijn gemak bij mij was en al wat interesse vertoonde. Een heuse opdracht allicht, maar ergens heeft het wel voordelen ook. Ik zie haar bijvoorbeeld weinig problemen met de katten maken. En eens je haar vertrouwen hebt gewonnen lijkt het me een ongelofelijke lieveling te zijn. De komende 3 dagen ga ik hoedanook terug naar het asiel om te zien of er evolutie in zit. We zullen zien.

bedenk dat dit ook een reeel kandidaatje voor verlatings angst heeft. dat moet je dus echt met minuten opbouwen en daar ben je niet met 2 weken mee klaar, als het je al lukt. en een hondje met verlatingsangst kan dus niet alleen blijven, nog geen halve dag, nog geen uur.

maar een wat ouder hondje dat goed alleen kan zijn lijkt me niet zo'n probleem in jouw geval

Ragyo schreef:Ik heb Kiba ook op donderdag gehaald en ben op vrijdag gelijk een halve dag gaan werken. Ik had hem in het weekend willen halen, dan was ik 4 dagen aaneen vrij, maar dat ging niet. De week daarop heb ik ook 2 dagen gewerkt, wel minder lang achter elkaar dan normaal, en vanaf dan 3 dagen per week, vaak ook hele dagen.
Ik heb inderdaad specifiek nagevraagd of de hond alleen kon zijn, en dat kon hij - met Ragyo samen dan, ik had al een hond. Dat is wel iets om ook na te vragen; er is een verschil tussen alleen kunnen zijn met andere honden erbij of echt helemaal alleen kunnen zijn. Kiba kan dat laatste dus niet, dan gaat mijn hele huis eraan.
Ik was me er wel bewust van dat het een gok was, heb hem de eerste dagen ook in de keuken gehad tot ik wist dat ie niet gelijk alles zou slopen. Alles ook zo veel mogelijk weggehaald wat sloopbaar was. De kat heeft de eerste week alleen boven geleefd, de honden beneden.
Ik denk dat het wel kan, als je je er maar terdege van bewust bent dat het fout kan gaan, ook als er gezegd wordt dat de hond dit of dat kan of gewend is - een hond in een vreemde situatie kan vreemd reageren. Ik zou dus in ieder geval katten en hond gescheiden houden als je weg bent, totdat je 100% zeker weet dat het goed gaat. Kiba kon ook met katten zeiden ze, maar nam wel als eerste reactie een speelse hap uit de kat haar vacht... heeft ie overigens nooit meer gedaan want ben zo boos geworden dat ie het verder uit zijn hoofd liet, maar goed je weet het dus niet.
Verder: alle spullen waar je aan gehecht bent buiten bereik opruimen, rekening houden met de mogelijkheid dat je meubilair verbouwd blijkt te zijn als je thuiskomt of dat er geplast en gepoept is binnen. Als je daar niet tegen kan, bedenk je dan nog 3x... want het is een reele mogelijkheid.
En als je buren hebt die evt inlichten dat er een hondje komt en vragen of ze je willen vertellen als hij blaft als je weg bent... anders denk je misschien dat alles goed gaat maar komen ze na een paar weken klagen dat ie alles bij elkaar jankt.

Bedankt voor de interessante reflectie. De buren inlichten stond ook op de agenda. Qua inboedel maak ik me geen zorgen. De katten hebben zich ondertussen ook al goed laten gaan in de zetels die in de benedenverdiepîng staan. Hecht daar neit echt belang aan.

fungus schreef:
Verder vind ik het betrekkelijk storend dat geïnsinueerd wordt dat ik een hond thuis zou laten verkommeren... Ik heb stilaan de indruk dat enkel werklozen en huismoeders een hond kunnen geven wat hij nodig heeft...

Tussen tijd nemen om een hond in een nieuwe situatie te introduceren en een hond laten verkommeren zit volgens mij echt wel enig verschil.....
Ik heb altijd honden gehad en ook altijd gewerkt en dat ging prima, al was het soms best wel eens afzien.
Desalniettemin vind ik het niet kunnen een hond in huis te halen en die meteen alleen te laten en wel om alle redenen die ik hierboven al beschreven heb.

edit:
Oh goden neem alsjeblieft in jouw situatie geen getraumatiseerd hondje, je hebt geen tijd over om daar in te steken! trauma's gaan niet plotsklaps over, dat kost heel veel tijd en energie!

Hutsje schreef:

fungus schreef: Vandaag ben ik terug geweest en een kruising dwergpinscher trok mijn aandacht. Er was een soort klik. Het is een getraumatiseerd, bang hondje dat echter na een half uur al meer op zijn gemak bij mij was en al wat interesse vertoonde. Een heuse opdracht allicht, maar ergens heeft het wel voordelen ook. Ik zie haar bijvoorbeeld weinig problemen met de katten maken. En eens je haar vertrouwen hebt gewonnen lijkt het me een ongelofelijke lieveling te zijn. De komende 3 dagen ga ik hoedanook terug naar het asiel om te zien of er evolutie in zit. We zullen zien.

bedenk dat dit ook een reeel kandidaatje voor verlatings angst heeft. dat moet je dus echt met minuten opbouwen en daar ben je niet met 2 weken mee klaar, als het je al lukt. en een hondje met verlatingsangst kan dus niet alleen blijven, nog geen halve dag, nog geen uur.

Amai, ik heb hier al rampscenario's gelezen hoor. Als ik ooit een hond wil, zou ik beter stoppen met werken. Jammer dat ik dan het beest zijn eten niet meer zou kunnen betalen... Ik begrijp dat jullie niet willen dat ik een lichtzinnige beslissing neem, maar de negativiteit straalt er hier dermate van af, dat ik het ook neit echt serieus vind. Tis alsof ik een of ander snood plan aan het smeden ben.

Nanna schreef:

fungus schreef: Verder vind ik het betrekkelijk storend dat geïnsinueerd wordt dat ik een hond thuis zou laten verkommeren... Ik heb stilaan de indruk dat enkel werklozen en huismoeders een hond kunnen geven wat hij nodig heeft...

Ik heb zelf gefokt en altijd alleen verkocht aan mensen waarvan de partner thuis was of die op zijn hóógst halve dagen werkte.
Het is mijn persoonlijke mening dat een hond die uren per dag aan zijn lot wordt overgelaten idd verkommert. Een hond is een sociaal dier die er graag met de meute op uit trekt. Nu moet hij maar zien hoe hij die 8 uur doorkomt en 's nachts wordt ie ook nog eens geacht zijn smoel te houden en te slapen. Ik vind dat voor een hond teveel gevraagd. Ook al gaat de baas 's avonds nog een uurtje lekker ballen (wat ie meestal ook alleen maar doet als het lekker weer is en niet in de hozende regen)
Maar er zijn er hier zat die het me me oneens zijn hoor

daar ben k het helemaal mee eens, ik heb ook nooit pups verkocht aan mensen die lnager dan 4 uur per dag van huis waren. maar voor een ouder hondjes dat in het asiel zit en goed alleen kan blijven voor 4 dagen waarin hij tussendoor ook nog uitgelaten wordt vind ik het wel een iets ander verhaal.

fungus schreef:

Hutsje schreef: bedenk dat dit ook een reeel kandidaatje voor verlatings angst heeft. dat moet je dus echt met minuten opbouwen en daar ben je niet met 2 weken mee klaar, als het je al lukt. en een hondje met verlatingsangst kan dus niet alleen blijven, nog geen halve dag, nog geen uur.

Amai, ik heb hier al rampscenario's gelezen hoor. Als ik ooit een hond wil, zou ik beter stoppen met werken. Jammer dat ik dan het beest zijn eten niet meer zou kunnen betalen... Ik begrijp dat jullie niet willen dat ik een lichtzinnige beslissing neem, maar de negativiteit straalt er hier dermate van af, dat ik het ook neit echt serieus vind. Tis alsof ik een of ander snood plan aan het smeden ben.

Dat is geen rampscenario, dat is de werkelijkheid.
Ik heb hier een herplaatser met verlatingsangst en wel meer trauma's.
Ze is nu 8 jaar en van die 8 jaar er 7 bij mij en nog steeds kan ze niet lang alleen zijn, als ik zou moeten werken had ik deze hond niet kunnen houden. Niet voor mij, maar voor het hondje zelf.
Waarom zou je dat bewust een hond aandoen nu je nog de keuze hebt?

*typo

renee-uk schreef:

fungus schreef:
Verder vind ik het betrekkelijk storend dat geïnsinueerd wordt dat ik een hond thuis zou laten verkommeren... Ik heb stilaan de indruk dat enkel werklozen en huismoeders een hond kunnen geven wat hij nodig heeft...

Tussen tijd nemen om een hond in een nieuwe situatie te introduceren en een hond laten verkommeren zit volgens mij echt wel enig verschil.....
Ik heb altijd honden gehad en ook altijd gewerkt en dat ging prima, al was het soms best wel eens afzien.
Desalniettemin vind ik het niet kunnen een hond in huis te halen en die meteen alleen te laten en wel om alle redenen die ik hierboven al beschreven heb.

edit:
Oh goden neem alsjeblieft in jouw situatie geen getraumatiseerd hondje, je hebt geen tijd over om daar in te steken! trauma's gaan niet plotsklaps over, dat kost heel veel tijd en energie!

Misschien nog eens herhalen: ik ga dat hondje niet direc aan zijn lot overlaten: ik ben vanaf dit weekend 11 dagen op 14 thuis. Verder moet het opvangertje gedurende de 3 dagen dat ik werk telkens van 9.15 tot 12.00 en van 13.45 tot 16.15 alleen zijn. Is dat nu zooooo overdreven weinig? Sorry, maar die vriendin-dierenartse, noch de mensen uit het asiel hebben daar iets over gezegd. Ze hebben me trouwens beiden aangeraden om daar niet in te overdrijven, aangezien de schok achteraf des te groter is. Maar goed, zij zullen er allicht niets van weten...

Nanna schreef:

fungus schreef: Zoals ik al eerder had geschreven zou ik over de middag in 90% van de gevallen met de hond kunnen wandelen. Is geen enkel probleem. Het zouden dus zeker geen aaneengesloten periodes van 8 uur zijn.

Dat is heel mooi. Maar het is wèl je pauze. Ben je bereid die op te geven voor een hond, om daar altijd maar weer heen te racen om die uit te laten, weer of geen weer.

Even om hierop te reageren:
Ik ben ruim een half jaar lang iedere lunchpauze naar huis gefietst om met Shib te lopen en ik heb daar altijd vreselijk van genoten. Ik vond het heerlijk om er even tussenuit te knijpen op m'n werk en even lekker met het verstand op nul te wandelen.

Verder zou ik in jullie situatie niet het risico durven nemen om nu voor een herplaatser te gaan. Het kan uiteraard hartstikke goed gaan, maar de kans dat hondlief niet gelijk super met de kat om kan gaan en/of direct enkele uren alleen thuis te blijven is en blijft wel altijd aanwezig. En wat als dat gebeurd? Zal de hond dan weer herplaatst worden of zullen jullie alles op alles zetten om de hond de gelegenheid te geven zich aan jullie situatie aan te passen?
Ik zou het mezelf nooit kunnen vergeven als ik om die redenen een hond weg zou moeten doen.

Maarja aan de andere kant, stel je komt je droomhondje tegen, met een logeerpartijtje van bijvoorbeeld vrijdagmiddag t/m dinsdagavond kun je al wel wat zinnigs zeggen wat betreft het alleen blijven en het kattenverhaal.

Alles kan, maar je moet het wel echt echt echt echt echt willen.

fungus schreef:Verder vind ik het betrekkelijk storend dat geïnsinueerd wordt dat ik een hond thuis zou laten verkommeren... Ik heb stilaan de indruk dat enkel werklozen en huismoeders een hond kunnen geven wat hij nodig heeft...

Er worden om allerhande redenen honden herplaatst. Als je écht goed voor je hond wilt zorgen, kost dat gewoon heel veel tijd. En mensen met een drukke baan onderschatten dat regelmatig. De mensen die hier reageren gaan over het algemeen voor 300% voor hun honden. Het laatste wat iemand wil is dat een hond na een week of wat opnieuw moet worden herplaatst.