Het HondenForum

Valerie schreef:Toch typisch dat er meteen allemaal verhalen over vroeger naar boven komen. Het gaat toch niet over vroeger, het gaat over nu. Nu zijn er veeeeel meer auto's bijgekomen, veel meer mensen en veel meer honden. Dat kun je niet meer vergelijken met vroeger ook al was "vroeger" 20 jaar geleden.

Ik vind het helemaal niet zo gek, omdat het ook aangeeft dat het niet zo zwart-wit is en helemaal aan de situatie ligt. Het gaat niet zozeer om de leeftijd van het kind, maar om het karakter van het kind en van de hond én om de omgeving. Zou ik nu ergens in een dorpje aan de bosrand wonen en ik had een heel verantwoordelijk kind van 12, dan kan ik me voorstellen dat ik dat kind mijn honden best zou toevertrouwen.

DeDiana schreef:

sbientje schreef:ik liep ook al heel jong met de honden van mijn opa en oma, terwijl ik zelf echt geen kind met mijn hond op pad zou sturen.. vreemd eigenlijk!

Eigenlijk wel hè ... vind ik zelf ook wel vreemd

Hier eigenlijk idem. Terwijl ik zelf dus ook rond mijn tiende denk met een niet zo vriendelijk voor andere honden duitse herder rondliep op de camping. Maar zodra we daarheen gingen en de mevrouw met Amber was er liep ik dagen met die hond te struinen en gingen we zwemmen e.d.
Daarna thuis ook regelmatig met wat middelgrote honden flink op pad geweest (kruising lab/pitbull, tervuern en rond mijn 16de liep ik met de mechel toen de bazen een weekend weggingen.)
Ligt wel een beetje aan het kind vind ik zelf. Hier loopt een jonge jongen met zijn hond maar dat is gewoon leuk om te zien en de hond luistert ook goed naar hem, jongen zelf anticipeert ook goed op de omgeving.
Er lopen echter ook kindjes van een jaar of 4 en iets ouder (met vaak een hele groep vriendjes en vriendinnetjes eromheen) met kleine hondjes of puppies te slepen zonder ouders en dan draait mijn maag wel eens om. Uitvallende hondjes krijgen klappen of worden over de kop getrokken. meegetrokken etc.. Ouders zijn nergens te bekennen.
Vandeweek echt een héle kleine chiwawa met twee hele jonge kinderen. Deze tilden de hond wel op toen ze langs mijn hek liepen want ze wisten dat er "grote" honden woonden dat viel me dan wel op dat dat meisje zelf de gok niet wilde nemen dat het hondje onder het hek zou komen. Maar dan nog vind ik dat zo'n kleine hummel niet met menselijke jonge kinderen op pad zou moeten. Ze doen vaak veels te druk met de pup en zijn veels te lang aan het rennen stoeien en per abuis omver trekken van zo'n jong klein ding.
Maar ik zie het zeker hier in de buurt een beetje dat de honden aangeschaft worden voor de kinderen en soms vragen ze aan mij hoe ik de honden heb leren luisteren, die van hun luisterd niet. Maar goed, ze gaan ook niet naar een puppiecursus o.i.d. doen ook weinig zelf aan het leren luisteren.
Mijn nichtjes daarentegen gaan nu wel naar puppiecursus met hun nieuwe hond (golden retriever). En vooral mijn oudste nichtje heeft wat natuurlijks in de omgang met dieren, merkte dat met mijn honden ook, ze straalt wat uit. Haar zou ik denk wel zo met een hond van mij weg laten gaan.

Toen mijn kinderen 10 en 11 waren mochten ze samen onze toenmalige hond beneden (we woonden toen nog op een flat) laten plassen. Het was een ouwetje van 14 die blind/doof was en waar je eigenlijk geen riem aan hoefde te hangen want hij liep tegen je been

Toen we dit hondje later kregen, kinderen inmiddels 13 en 14 werd het een afspraak dat wie het eerst thuis kwam de hond uitliet. En als ze 'smorgens de eerste uren vrij hadden hem uitlieten voor ze weg gingen.
Ze hebben beide veel interesse in honden en gingen bijna elke zondag ook mee naar de hondenclub. Het is een hondje met gebruiksaanwijzing en daar leerden ze prima mee omgaan en naar handelen

En toch.... vorig jaar moest ik een dag weg en oudste dochter (19) kwam om op de hond te passen. Ze loopt er mee door de wijk (aangelijnd), ergens gaat een deur open en er stormt een flatcoat naar buiten die er gelijk zonder pardon vol opdook. Ze belde me helemaal overstuur op omdat hij een aardige wond aan zijn buik had.

En dat zijn situaties die niet te voorkomen zijn en bij iedere leeftijd kunnen gebeuren. Voor mij is een vereiste dat een kind interesse heeft in de hond, het niet doet omdat het nu eenmaal moet, de hond netjes luistert en het kind fysiek de hond gewoon netjes kan houden.

Zelf zou ik het niet zomaar toestaan. Ik vind in beginsel dat je die verantwoordelijkheid niet bij een kind zou mogen leggen. Het kan misschien zo zijn dat het kind de eigen hond voldoende leiding kan geven, maar wat als een andere hond op de jouwe klapt Wat doe je zo'n kind dan aan, denk ik dan.
Het is wat anders als er geen andere honden bij (kunnen) komen, geen auto's rijden etc etc (op/rond eigen erf dus, bv). Ook vind ik het al minder problematisch als de ouders zelf wel meelopen. Maar dan nog zou ik in bevolkter gebied zelf ook de lijn vast willen houden, zodat ik in kan grijpen mocht dat nodig zijn. Desnoods 2 lijnen eraan doen ofzo. Ik snap echt niet dat sommige mensen bv een 6-jarig kind met een onstuimige lab de straat op sturen in een drukke woonwijk.

Dat gezegd hebbende, bij ons thuis werden de honden wel altijd door de kinderen uitgelaten. En dat waren nog sint-bernards ook (eerst 1 reu, later 2 teven, waarvan 1 behoorlijk dominant). In principe wel rustige honden natuurlijk, maar wel beresterk, groot, lomp en zwaar. Daarbij hadden wij niet eens een lijn (maar goed, daar kun je op zich al een hele discussie over voeren). Daarnaast waren de honden sowieso meestal bij ons als wij buiten weer eens domme dingen aan het doen waren En dan liepen ze dus ook altijd los.
We hadden geen buren nabij, maar we woonden wel naast een klaverblad (oftewel knooppunt) Achteraf gezien had er natuurlijk van alles mis kunnen gaan. Nou kan dat altijd natuurlijk, maar in principe zou ik als ouder zijnde die verantwoordelijkheid ten alle tijden zelf willen behouden. Toch is er nooit wat gebeurd, en dat hoor ik eigenlijk ook niet vaak van anderen (maar dat kan aan mij liggen natuurlijk). Blijkbaar kan het dus best goed gaan (wat natuurlijk eer niet zegt dat het dus slim is, zucht).
Ik vind het al met al dus een moeilijk punt waar niet zomaar een eenduidig antwoord op gegeven kan worden. Het hangt van te veel factoren af. Zo zou ik het natuurlijk niet in mijn hoofd halen om een kind met Tadej op pad te sturen (en veruit de meeste volwassenen ook niet, trouwens). Caleb vind ik daar om hele andere redenen ook niet geschikt voor. Maar er zijn ongetwijfeld honden en kinderen die ik best samen zou vertrouwen, en afhankelijk van de omgeving zou ik kunnen beslissen het wel of niet toe te staan (evt onder begeleiding, dus).

Edit: "nooit" veranderd in "niet vaak" en zin toegevoegd.

Cpp schreef: En toch.... vorig jaar moest ik een dag weg en oudste dochter (19) kwam om op de hond te passen. Ze loopt er mee door de wijk (aangelijnd), ergens gaat een deur open en er stormt een flatcoat naar buiten die er gelijk zonder pardon vol opdook. Ze belde me helemaal overstuur op omdat hij een aardige wond aan zijn buik had.

Dit bedoel ik hierboven dus oa.

Valerie schreef:Toch typisch dat er meteen allemaal verhalen over vroeger naar boven komen. Het gaat toch niet over vroeger, het gaat over nu. Nu zijn er veeeeel meer auto's bijgekomen, veel meer mensen en veel meer honden. Dat kun je niet meer vergelijken met vroeger ook al was "vroeger" 20 jaar geleden.

Nee, "vroeger" werden we ook niet naar en van school gebracht/gehaald met de auto. Dat kón vroeger ook nog prima.

Mijn honden zouden probleemloos met de buurkindjes mee kunnen wandelen, want die weten gewoon dat er een klein kind aan de andere kant van de lijn hangt en zij gedragen zich daar dan ook naar. Gaan niet op poezenjacht ofzo. Mijn hondennichtjes hebben vanaf dat ze kunnen lopen de touwtjes van mijn honden in handen als we een weekendje weg gaan. En altijd een ontspannen lijntje met een naasthobbelende hond die het tempo aanpast aan dat van het kind.
Maar goed, wij moeten altijd mee. Ze verzetten geen stap als wij er niet bij zijn. En aangezien mijn looptempo en mijn uitlaatschema niet met die van de buurkindjes strookt, hadden die laatste gewoon meestal pech. Gelukkig kwamen er vrij snel andere slachtoffers in de buurt wonen waar ze wel mee mochten lopen.

Dat wil ik later niet hebben tot ze een jaar of 12 zijn.. Vind dat maar niks.

Ik vind dat er niet zo krampachtig mee omgegaan hoeft te worden. Kinderen mogen best wel wat verantwoordelijkheid dragen. Al blijft het natuurlijk afhankelijk van de hond en het kind in kwestie.
Als je je hele leven leeft in scenario's van 'wat als' dan heb je geen leven.
Ik zie mezelf best wel als een verantwoordelijk persoon maar ik laat met een gerust hart mijn veertienjarige zoon met de honden lopen.

Het gebeurt trouwens regelmatig dat hij buiten speelt en ineens binnen komt vallen met de kreet 'ik ga even gezellig met de honden lopen, mam!'.
Neemt hij ze mee en gaat met ze voetballen of zo (al mag hij dat met Kyra liever niet meer doen omdat zij over haar grenzen heen gaat en dan dagen nadien nog hinkt).
Heerlijk toch, zo'n kind die vreselijk veel plezier met de honden heeft?

Irta schreef:

Cpp schreef: En toch.... vorig jaar moest ik een dag weg en oudste dochter (19) kwam om op de hond te passen. Ze loopt er mee door de wijk (aangelijnd), ergens gaat een deur open en er stormt een flatcoat naar buiten die er gelijk zonder pardon vol opdook. Ze belde me helemaal overstuur op omdat hij een aardige wond aan zijn buik had.

Dit bedoel ik hierboven dus oa.

Yep en dat kan gebeuren ongeacht of er een kind van 12, 14, 16 of een volwassene mee loopt. Een kans van 1 op weet ik hoeveel. Heel vervelend en iedereen schrikt in zo'n situatie.

lieke schreef:Het gebeurt trouwens regelmatig dat hij buiten speelt en ineens binnen komt vallen met de kreet 'ik ga even gezellig met de honden lopen, mam!'.

Lieke............. even alles goed en wel, maar jouw grote zoon "speelt" niet meer buiten

Marion. schreef:

lieke schreef:Het gebeurt trouwens regelmatig dat hij buiten speelt en ineens binnen komt vallen met de kreet 'ik ga even gezellig met de honden lopen, mam!'.

Lieke............. even alles goed en wel, maar jouw grote zoon "speelt" niet meer buiten

Nou, toch wel. Heb net nog gezien dat hij in het speeltuintje op de hoek met een heel stel andere buurtkinderen op zo'n draaimolen zat. Wie het snelst kon draaien zonder misselijk te worden.

Maar ik geef toe, hij noemt het geen 'buitenspelen' meer maar 'chillen'.

Marion. schreef:

lieke schreef:Het gebeurt trouwens regelmatig dat hij buiten speelt en ineens binnen komt vallen met de kreet 'ik ga even gezellig met de honden lopen, mam!'.

Lieke............. even alles goed en wel, maar jouw grote zoon "speelt" niet meer buiten

Haahaha, ik dacht precies hetzelfde (en deed precies hetzelfde op die leeftijd)

lieke schreef:Nou, toch wel. Heb net nog gezien dat hij in het speeltuintje op de hoek met een heel stel andere buurtkinderen op zo'n draaimolen zat. Wie het snelst kon draaien zonder misselijk te worden.

Maar ik geef toe, hij noemt het geen 'buitenspelen' meer maar 'chillen'.

En er stond ook een treetje energy-drank bij en ze hadden allemaal een mobiel met internet
Dat is geen buiten-spelen. Ga je mond spoelen

lieke schreef:Ik vind dat er niet zo krampachtig mee omgegaan hoeft te worden. Kinderen mogen best wel wat verantwoordelijkheid dragen. Al blijft het natuurlijk afhankelijk van de hond en het kind in kwestie.
Als je je hele leven leeft in scenario's van 'wat als' dan heb je geen leven.
Ik zie mezelf best wel als een verantwoordelijk persoon maar ik laat met een gerust hart mijn veertienjarige zoon met de honden lopen.

Het gebeurt trouwens regelmatig dat hij buiten speelt en ineens binnen komt vallen met de kreet 'ik ga even gezellig met de honden lopen, mam!'.
Neemt hij ze mee en gaat met ze voetballen of zo (al mag hij dat met Kyra liever niet meer doen omdat zij over haar grenzen heen gaat en dan dagen nadien nog hinkt).
Heerlijk toch, zo'n kind die vreselijk veel plezier met de honden heeft?

Ik denk dat het erook aan ligt waar je woon,ik geef Dol niet graag mee,gebeurd ook alleen als het echt nodig is en dan gewoon een poepplas rondje.

Vroeger toen ik een jaar of 8/9 was mocht ik al met de even oude herder van mijn ouders lopen, als ik er op terug kijk zou ik niet het zelfde doen mocht ik toch nog kinderen krijgen.
Nu laat ik Laicka gewoon zelf uit en het liefste door niemand anders. Sowieso niet met een kind mee, nu niet, nooit niet.

Ik vind een Jong kind sowieso niet.
Die zou ik al niet echt alleeen willen laten wandelen.
Die kunnen amper veilig de weg over steken.

Voor de rest zou ik kijken naar hoe het kind is.
Er zijn meiden van 12 die buiten ritten maken met paarden. Hiermee wil ik aangeven dat ze serieus bezig zijn.
Die echt heel verantwoordelijke types zijn. Die kun je gerust laten lopen met een hond.

Maar je hebt kinderen van 12 die echt nog heel anders in hun velletje zitten.

Cpp schreef:

Irta schreef:

Cpp schreef: En toch.... vorig jaar moest ik een dag weg en oudste dochter (19) kwam om op de hond te passen. Ze loopt er mee door de wijk (aangelijnd), ergens gaat een deur open en er stormt een flatcoat naar buiten die er gelijk zonder pardon vol opdook. Ze belde me helemaal overstuur op omdat hij een aardige wond aan zijn buik had.

Dit bedoel ik hierboven dus oa.

Yep en dat kan gebeuren ongeacht of er een kind van 12, 14, 16 of een volwassene mee loopt. Een kans van 1 op weet ik hoeveel. Heel vervelend en iedereen schrikt in zo'n situatie.

Nou, de kans dat iets dergelijks gebeurt hangt volgens mij wel van een aantal dingen af. Bovendien, een volwassen persoon zou ook kunnen schrikken ja, maar die acht ik toch wat beter in staat de situatie te overzien en er op in te spelen. Jij bent er als volwassene op dat moment dus niet bij heh om in te grijpen / dat op zo'n moment op te pikken.

Ik kan me heel goed voorstellen dat je het gevaar minimaal vindt als je ubersociale, kleine honden hebt. Maar zou je er ook zo over denken als je bv een Duitse Dog had? Of een hele pittige hond? Jouw voorbeeld waar ik op reageerde is natuurlijk niet het enige wat zou kunnen gebeuren. Mijn ene hond wil zelf overal op duiken als het even kan, en "mijn" andere hond wil vaak graag speeelllluuuuuh!!! en duikt er dan ook vol enthousiasme op als het aan hem ligt. Moge duidelijk zijn dat dat ik dit alletwee niet wil hebben. En het gebeurt ook wel eens dat de DD een andere hond weg wil snauwen. 80 Kilo houdt een kind dan echt niet hoor (is voor een volwassene al vrij lastig). En ja, ik vind het dus onverantwoord om een kind met ze aan de wandel te laten gaan. En zou dat wat jou betreft allemaal nog geen probleem zijn (wat ik me amper voor kan stellen), wat dan als het bos vol zit met loslopende stuiterballen?

Afgezien van het karakter van de honden, wat als er in het bos nou een brommer vlak langs komt crossen? Gebeurt mij ook regelmatig Hond kan in paniek raken (gebeurde hier Caleb in het verleden regelmatig) , kan ieder kind daar denk jij goed mee omgaan? Of het kind komt iemand tegen met een loslopende loopse teef (als je een ongecastreert reutje hebt dus), nog steeds het volste vertrouwen dat het allemaal makkelijk kan?
Misschien dat dit voor jou echt uitzonderingen zijn, ik moet zeggen dat ik werkelijk nog nooit in de buurt waar mijn moeder woont heb gewandeld zonder dat er zoiets vervelends gebeurde. Als ik daar relaxt wil wandelen zal ik toch echt eerst een stuk moeten rijden.

En daarom schrijf ik ook in mijn stukje boven wat jij gequote hebt dat het wat mij betreft van een heleboel factoren afhangt, en ik geen eenduidig antwoord kan geven op de vraag van TS.
Verder is er idd, zoals ik ook al heb aangegeven, bijna geen enkele volwassene die ik volledig met Tadej vertrouw en die ik met een gerust hart met mijn hond zou laten wandelen

Als je alleen hier leest hoeveel volwassen mensen tijdens het uitlaten hun hond word aangevallen door een andere hond dan zou een kind vann mij geen hond uit mogen laten.
Er leven meer mensen die het niet zo nauw nemen met honden en daar wil ik mijn hond en kind niet aan bloot stellen.
Rond de leeftijd van 15 jaar zou ik er eens over na kunnen gaan denken voor die tijd een grote NEE.

Mijn dochter van 13 laat onze hond, zeer rustige am.bull., iedere dag alleen uit. Heeft ook met haar cursus gedaan en dat gaat prima. Kan haar ook los laten op (omheind) veldje.
We wonen tegen centum van stad aan, maar is wel rustige buurt.

@ bouvierpoedel, helemaal mee eens!
Op de club mogen 'kinderen' ook pas meetrainen als ze 16 zijn, hoewel er 1 x een uitzondering is gemaakt voor een jongen van 15 met zijn mechelaar.
Heb ook ooit ergens gelzen dat een hond een kind tot een bepaalde leeftijd als pup blijft zien en er ook zo op zal reageren. Pas na een bepaalde leeftijd (meen 12) vindt er een hormoonverandering plaats waardoor kinderen van nature boven de hond komen te staan.
@ Irta, dat gevoel heb ik ook. Ik moet zelf altijd al heel alert zijn tijdens het wandelen omdat mijn onstuimige lab of heel graag wil spelen of omdat hij denkt zich ergens mee te moeten bemoeien (regelneef en relnicht). Als mijn aandacht op dat moment even verslapt is moet ik echt een tandje bijzetten om hem fysiek te kunnen houden. Mijn dochter van 10 zou over de grond gesleurd worden, moet er niet aan denken.
Mijn dochter is 10 en heeft een redelijk natuurlijk overwicht op de hond (de honden) en hij past zich zeker al een stukje naar haar aan. Misschien dat het wel gaat als ze een jaar of 14/15 is? Nu is het NEE, ze mag met mij meelopen als we een opvangpuppy hebben. Maar daar mag ze niet alleen mee weg. Is tenslotte ookj niet mijn eigen hond maar van het asiel.

Irta schreef:

Cpp schreef:

Irta schreef:

Cpp schreef: En toch.... vorig jaar moest ik een dag weg en oudste dochter (19) kwam om op de hond te passen. Ze loopt er mee door de wijk (aangelijnd), ergens gaat een deur open en er stormt een flatcoat naar buiten die er gelijk zonder pardon vol opdook. Ze belde me helemaal overstuur op omdat hij een aardige wond aan zijn buik had.

Dit bedoel ik hierboven dus oa.

Ik kan me heel goed voorstellen dat je het gevaar minimaal vindt als je ubersociale, kleine honden hebt. Maar zou je er ook zo over denken als je bv een Duitse Dog had? Of een hele pittige hond?
.
:

Nee Je hebt ook maar een klein stukje uit mijn tekst gepakt. Dit stond er namelijk nog achter : Voor mij is een vereiste dat een kind interesse heeft in de hond, het niet doet omdat het nu eenmaal moet, de hond netjes luistert en het kind fysiek de hond gewoon netjes kan houden.

ik kan zelf mijn hond fysiek niet eens houden,( is ook niet nodig) antwoord op de vraag van ts is dus Nooit.
ik laat mijn kinderen niet met de( ze) hond lopen,

Cpp schreef: Nee Je hebt ook maar een klein stukje uit mijn tekst gepakt. Dit stond er namelijk nog achter : Voor mij is een vereiste dat een kind interesse heeft in de hond, het niet doet omdat het nu eenmaal moet, de hond netjes luistert en het kind fysiek de hond gewoon netjes kan houden.

Dat klopt, ik quote een stukje uit jouw tekst wat voor mij 1 van de redenen is waarom ik er heel terughoudend mee zou zijn een kind met hond te laten wandelen Lijkt me niet zo heel gek

Maar goed, DD zou je dus niet doen. Ik zie verder in jouw rijtje met voorwaarden niks staan wat met het karakter van de hond te maken heeft. Daar op afgaand zou ik dus moeten concluderen dat je het prima zou vinden om je kinderen met een behoorijk pittig exemplaar op pad te sturen die ze in principe wel houden en die ook keurig luisterd? Tadej luisterd ook keurig, dat zegt niet dat ze makkelijk te handelen is op het moment dat ze een andere hond in het vizier heeft. Daarnaast, een hond die per see ergens heen wil kan opeens wel veel meer kracht zetten dan wat 'ie normaal zou tonen natuurlijk. En goed luisteren betekent helemaal niet dat de hond ook in een gevaarlijke/stressvolle situatie voldoende op een kind vertrouwd om daar commando's van op te volgen. Een hond is geen robot, en er zal altijd wel eens iets totaal onverwachts gebeuren.
Bovendien, een hond kan nog zo goed luisteren en het kind nog zo geinteresseerd zijn, wat haalt dat uit wanneer het gevaar van een ander uitgaat? Zoals dus als er een stel pubers op brommers wandelaars en hun honden te stuipen op het lijf proberen te jagen, maar ook andere honden kunnen gevaarlijk zijn. Niet iedereen voed zijn/haar hond goed op en houdt rekening met anderen. De kans dat er iets fout gaat zou ik nou niet heel klein noemen. En aangezien heel veel volwassenen (zelfs als ze zich erg voor honden interesseren, wat heel vaak niet eens het geval is) niet eens weten hoe ze het beste met bepaalde situaties om kunnen gaan, vind ik het wel erg makkelijk dat wel van kinderen te verwachten. Ook al luisterd de hond, kan het kind de hond houden wat kracht betreft (kan overigens denk ik nog flink tegenvallen als het er op aan komt), is er intresse en doet het kind het uit vrije wil, het kan nooit controle hebben over zijn omgeving. En ik vind dus dat waar een volwassene geacht wordt hier prima zelf mee om te kunnen gaan je je kind, de hond en alle anderen die tijdens het uitje van kind en hond met ze te maken krijgen daar tegen moet beschermen.

Joh niet moeilijker maken dan het is. Het lijkt me logisch dat je een kind van 12 niet met een joekel hond die uit kan vallen of weet ik wat op pad stuurt.
Ik heb een poedeltje van 10 kilo, die niet naar andere mensen of honden kijkt en nooit verder dan een meter bij je vandaan gaat.
Uiteraard stuur je jonge kinderen niet met een hond een bos/ losloopgebied in.

De meeste kinderen zijn echt niet achterlijk hoor. die kun je prima een stukje verantwoording geven. En ja..wat gebeuren kan er altijd. Dan kinderen en honden maar aan de tafelpoot vastleggen, kan er nooit wat gebeuren.

Cpp schreef:Joh niet moeilijker maken dan het is. Het lijkt me logisch dat je een kind van 12 niet met een joekel hond die uit kan vallen of weet ik wat op pad stuurt.
Ik heb een poedeltje van 10 kilo, die niet naar andere mensen of honden kijkt en nooit verder dan een meter bij je vandaan gaat.
Uiteraard stuur je jonge kinderen niet met een hond een bos/ losloopgebied in.

Jij kwam zelf met een aantal voorwaarden aan hoor die blijkbaar toch niet helemaal kloppen Verder maak ik het niet moeilijk. Het is juist heel simpel; in de meeste gevallen gewoon niet toestaan, maar uitzonderingen zijn er altijd. Dat is dus niet eenduidig, maar dat zeg ik de hele tijd al. Snap niet wat daar nou zo moeilijk aan moet zijn Als je daar verder op ingaat kun je het over oneindig veel factoren hebben, en ja, dan wordt het blijkbaar moeilijk. Kun je nagaan hoe dat voor een kind moet zijn

De meeste kinderen zijn echt niet achterlijk hoor. die kun je prima een stukje verantwoording geven. En ja..wat gebeuren kan er altijd. Dan kinderen en honden maar aan de tafelpoot vastleggen, kan er nooit wat gebeuren.

Je hoeft ook niet achterlijk te zijn om niet adequaat te kunnen reageren in gevaarlijke situaties Je laaste zin is natuurlijk een doodoener ten top. Dat zul je mij nooit horen zeggen, dat maak je er toch echt zelf van.

Er werd gevraagd naar meningen over kinderen die de hond uitlaten.

Daar heb ik een mening over en natuurlijk heb ik daar voorwaarden voor!
Je kunt een kind nu eenmaal niet standaard met iedere hond op pad sturen.

Je kan wel met allerlei doemscenario's komen , als dit of als dat.... Ik denk dat je als ouder goed in kan schatten of jouw kind met jouw hond aan de wandel kan.
Ik heb mijn kinderen altijd op de "gevaren" van de buitenwereld gewezen, (en niet alleen qua hond uitlaten) onder de noemer : Ik vertrouw jullie wel maar de rest van de wereld niet.

En als ik bijvoorbeeld Lieke haar verhaal lees over haar zoon die zo lekker met de honden pad gaat....geweldig!!
Mijn kinderen gingen op die leeftijd ook vaak met een buurmeisje, ons hondje en haar hond naar een omheind hondenstrandje die bijna niemand weet te vinden. Bij mooi weer namen ze een picknickmandje mee en de honden konden heerlijk samen spelen en spetteren. Geweldig toch als kinderen en honden op zo'n manier samen opgroeien..? Honden na zo'n middag helemaal tevreden en kinderen ook

Cpp schreef:
Je kan wel met allerlei doemscenario's komen , als dit of als dat.... Ik denk dat je als ouder goed in kan schatten of jouw kind met jouw hond aan de wandel kan.

Sja, ik quote mijn eigen toevoeging aan mn laatste post maar even

Irta schreef: Het is juist heel simpel; in de meeste gevallen gewoon niet toestaan, maar uitzonderingen zijn er altijd. Dat is dus niet eenduidig, maar dat zeg ik de hele tijd al. Snap niet wat daar nou zo moeilijk aan moet zijn Als je daar verder op ingaat kun je het over oneindig veel factoren hebben, en ja, dan wordt het blijkbaar moeilijk. Kun je nagaan hoe dat voor een kind moet zijn

Voor jou miss doemscenario's, ik zie dat toch wat anders. Maar dat zal van verschillende omstandigheden afhangen. Ook daarom is er dus al niks algemeen geldends over te zeggen, imo.

Verder vind ik het allemaal prima wat jij doet, maar net als jij heb ik ook een mening over hoe ik het zou doen en die plaats ik hier ook gewoon. Als jij daar vervolgens weer op in gaat reageer ik daar op

Iris123 schreef:Nou Irta ik ben blij dat ik niet in zo'n omgeving woon, zou me er doodongelukkig mee voelen om bij elke uitlaatwandeling ogen in de rug te moeten hebben en me af te moeten vragen wat ons deze keer weer boven het hoofd hangt.

Dat was ik ook Niet eens zozeer omdat ik zo moest opletten, maar omdat hoe ik ook oplette, het had vaak geen enkele zin. Ik hield mijn hond gewoon bij me, maar was daar nagenoeg de eniste in Gelukkig woon ik inmiddels ergens anders en hoewel ik van een dorp naar een stad ben verhuisd, bevalt het me hier veel beter

Irta schreef:

Cpp schreef: En toch.... vorig jaar moest ik een dag weg en oudste dochter (19) kwam om op de hond te passen. Ze loopt er mee door de wijk (aangelijnd), ergens gaat een deur open en er stormt een flatcoat naar buiten die er gelijk zonder pardon vol opdook. Ze belde me helemaal overstuur op omdat hij een aardige wond aan zijn buik had.

Dit bedoel ik hierboven dus oa.

Ja en is dat meer of minder erg dan wanneer het jou overkomt? Nog even daargelaten dat we het hier over een 19 jarige hebben: een volwassene dus.
Hoeveel honden komen jullie eigenlijk tegen op een wandeling? Ik zie soms wel eens een hond lopen, soms zelfs aan dezelfde kant van de straat. Dan steek je gewoon even over als de andere partij dat al niet doet -en als je met een groepje honden loopt doet de andere partij dat bijna altijd-. Het is nou niet bepaald zo dat ik tussen de honden door moet laveren

Ennath schreef:

Irta schreef:

Cpp schreef: En toch.... vorig jaar moest ik een dag weg en oudste dochter (19) kwam om op de hond te passen. Ze loopt er mee door de wijk (aangelijnd), ergens gaat een deur open en er stormt een flatcoat naar buiten die er gelijk zonder pardon vol opdook. Ze belde me helemaal overstuur op omdat hij een aardige wond aan zijn buik had.

Dit bedoel ik hierboven dus oa.

Ja en is dat meer of minder erg dan wanneer het jou overkomt? Nog even daargelaten dat we het hier over een 19 jarige hebben: een volwassene dus.

Ja, wat dus ook een kind had kunnen zijn Hoe oud alle betrokkenen in dit geval waren doet toch niets af aan het feit dat dergelijke dingen wel gebeuren. Had net zo goed een ander voorbeeld kunnen geven, maar deze werd toevallig vlak na mijn post geplaatst

Hoeveel honden komen jullie eigenlijk tegen op een wandeling? Ik zie soms wel eens een hond lopen, soms zelfs aan dezelfde kant van de straat. Dan steek je gewoon even over als de andere partij dat al niet doet -en als je met een groepje honden loopt doet de andere partij dat bijna altijd-. Het is nou niet bepaald zo dat ik tussen de honden door moet laveren

Dat verschilt, uiteraard. Je hebt natuurlijk in principe ook maar 1 baas nodig die zn verantwoordelijkheid niet neemt. Overkant van de straat kan niet overal, daar kan bv een sloot tussen zitten.
Fijn dat men waar jij woont netjes rekening met elkaar houdt. Wat dat met mijn oude woonplaats te maken heeft ontgaat me even In het dorp waar ik het over had was dat dus duidelijk niet het geval. Iets mooiers kan ik er niet van maken.