janinca2002 schreef:Diane buitdrift is onderdeel van de voeldselverwerving. De vier basis(driften) zijn: voedselverwerving, agressiei, voortplanting en roedel
Je kunt stellen dat het gedrag van je hond gestuurd wordt door 3 dingen:
Alles wat er om hem heen gebeurt en de context waarin dat gebeurt ( de prikkels)
De interne drijfveer van de hond (de motivatie)
De ervaring die de hond in vroegere situaties heeft opgedaan ( de feedback)
Interessant, maar als het niet om voer gaat. Hoe moet ik dat dan zien.
Heb zelf wel verandering gezien in gedrag bij bijvoorbeeld Bluf. Opgegroeid in een roedel van ongeveer 4 honden. Alles liep daar door elkaar en ook werd er samen gevoerd.
Bij mij was er slechts 1 hond, die niet eens taalde naar haar "buit" maar ze verzamelde en bewaakte dat wat ze had. Voorbij lopen van de andere hond was al genoeg om haar te horen en duidelijk te laten merken dat dat wat ze had van haar was.
Uiteraard, of niet, maar goed, ik haalde datgene dan weg. Moet dat getrut niet in een zeer kleine ruimte.
Wat maanden later speelde dat helemaal niet meer. Die drang om buit te verdedigen als de andere hond voorbij kwam.
Zij is wel wat moeilijker overigens met lossen van een bal bijvoorbeeld, dat zal denk nooit veranderen. In die zin denk ik dat zij behoorlijk op buit gericht is. Maar als ze weet dat het niet afgenomen wordt of dat ze het moet afgeven is er niet veel meer aan de hand. Overigens is zij ook de hond die zich laat verleiden tot najagen van een prooi. Snel geprikkeld bij actie of onverwachte drukte.
De ander is wat makkelijker, behalve als het gaat om iets wat hij écht heel lekker vind of een attribuut dat hij heel leuk vindt. Dat is van hem en dan moet een andere hond niet proberen dat te pakken.
Hij is verder geen jager. Maar de mouw als buit bij pakwerk, nou dat was weer zijn troffee. En dat vond Bluf ook wel, maar die liet weer makkelijker de mouw voor wat het was om de actie weer bij de pakwerker te zoeken bedenk ik me.
Volgens mij is het niet geheel zwart/wit voor iedere hond.