Het HondenForum

Tegen mij zeiden ze ook dat ik geen 2 teven bij elkaar moest zetten. Shanai is inmiddels 5 en gypsi 3,5
Het gaat nog steeds heel erg goed en zijn de beste vriendinnen.
MAAR er ligt hier niks in huis waardoor ze ruzie zouden kunnen krijgen ( geen botjes en geen speeltjes )
Krijgen allemaal apart van elkaar te eten.

Ik zal nooit tegen iemand zeggen : Nee moet je niet doen of wel moet je wel doen.
Ik zeg/vraag dan liever dit : Als je het risico wilt nemen moet je het doen. Maar als het verkeerd gaat heb je dan de mogelijkheid om de honden gescheiden te houden ? En ze dan ook apart van elkaar genoeg aandacht te geven.
En dan bedoel ik ook 3 benches in huis en dan in het ergste geval elke reu een uur eruit ( als ze alle 3 met elkaar aan de knok gaan ). Alle 3 apart uitlaten ( elke wandeling 3 keer opnieuw lopen ).
Dat zijn dingen waar je dan wel rekening mee moet houden.

Succes met je beslissing

Ik zou me afvragen of je de mogelijkheid hebt om het adequaat op te vangen als het wel mis gaat. Heb je bijvoorbeeld ruimte en zin om ze in het ergste geval gescheiden te houden bij afwezigheid?

Als je op zoek zou zijn, zou je dan ook voor dit geslacht gaan? En hoe is het karakter van de nieuweling? Die kan natuurlijk ook onrust veroorzaken als het een haantje is. Dat hoeft niet persé bij de honden te liggen die je nu hebt.

Ik zou sowieso wachten totdat je pup van 5 maanden volwassen is en dan eerst kijken hoe het gaat met de twee reuen die je nu hebt.

En als dat goed gaat, zou ik in je handen klappen en het zo lekker laten. Er is een kans dat het goed gaat, maar de kans dat het niet goed gaat is net zo groot en wat dan? Want waarom zou je, als je een stabiele roedel hebt, dit op het spel zetten voor een derde hond? Terwijl het je alleen maar om het kleurtje gaat, maar niet persé een derde hond. Lijkt me ook niet de juiste reden.

kun je en wil je de honden voor de rest van hun leven scheiden als het niet goed zou gaan?

alleen als je deze vraag met ja kunt beantwoorden moet je het doen.

Even hoor, je hebt 2 reuen in huis. Een hele jonge, donkere reu als ik me niet vergis en Shaky, die was ook behoorlijk donker toen je hem kocht. Allebei gestroomd. Die zullen dus de eerste jaren eerst lichter worden en pas als ze ongeveer zes jaar zijn hebben ze hun definitieve kleur. Nikki van mij is zilvergrijs geweest, is nu echt donker. Tessa lichtrood, zonder masker, heeft nu een donker gestroomd vacht en een zwarte kop en zwarte poten. Wat ik bedoel te zeggen is dat je reuen nu nog hun definitieve kleur niet hebben. Ik weet dat je verzot bent op donker, maar er zijn genoeg fokkers die donkere pups fokken.

En afgezien van de kleur, het is al discutabel om twee Cairn reuen bij elkaar te zetten met zo weinig leeftijdsverschil ertussen. En dan wil jij er nog een derde bij, zo kort op de laatste? Dat vind ik om zacht te zeggen, ontzettend onverstandig. Weet de fokker ook dat je al twee reuen hebt en van elke leeftijd?

wenmart20 schreef:Tegen mij zeiden ze ook dat ik geen 2 teven bij elkaar moest zetten. Shanai is inmiddels 5 en gypsi 3,5
Het gaat nog steeds heel erg goed en zijn de beste vriendinnen.
MAAR er ligt hier niks in huis waardoor ze ruzie zouden kunnen krijgen ( geen botjes en geen speeltjes )
Krijgen allemaal apart van elkaar te eten.

Ik zal nooit tegen iemand zeggen : Nee moet je niet doen of wel moet je wel doen.
Ik zeg/vraag dan liever dit : Als je het risico wilt nemen moet je het doen. Maar als het verkeerd gaat heb je dan de mogelijkheid om de honden gescheiden te houden ? En ze dan ook apart van elkaar genoeg aandacht te geven.
En dan bedoel ik ook 3 benches in huis en dan in het ergste geval elke reu een uur eruit ( als ze alle 3 met elkaar aan de knok gaan ). Alle 3 apart uitlaten ( elke wandeling 3 keer opnieuw lopen ).
Dat zijn dingen waar je dan wel rekening mee moet houden.

Succes met je beslissing

Hier is het ook zo, hier 3 teven bij elkaar, Zena is 9.5, Guapa 6 en Jänta 3
ook altijd gezegd dat dat niet kan, zeker bij de 2 jongste niet vooral vanwege het ras, maar ook vanwege het bitch gedrag van Guapa, maar hier geen probleem
MAAR hier zitten ze dus wel gescheiden als wij niet thuis zijn.

wij hebben ooit 3 teven en 2 reuen gehad en de oudste reu, kon absoluut niet bij de andere 4 en ondanks dat dat heel lang zo geweest is, wil ik dat niet nog eens
nu komen ze alle 4 (wij hebben ook nog een reu) heel goed overeen en ik zou dat zo willen houden
ik weet wat het is om alles 2x te moeten doen, om alles 2x te moeten nakijken of de deuren wel dicht zijn, honden wel vast zitten en zo en dat wil ik niet meer

Ik zal het inderdaad ook niet snel meer doen.
Maarja voor nu gaat het goed tussen de meiden. En zou geen van beide meer kunnen missen.
maar het is aanpassen.
En dan kunnen die van mij met elkaar overweg.
Het wordt veeeeel lastiger als ze elkaar niet kunnen luchten of zien.

Wij hebben drie reuen en 1 teef. Gaat al tien jaar goed al zijn er soms wat spanningen tussen de ranghoogste en de reu net daaronder. Ze zijn ook nog eens vrijwel van dezelfde leeftijd, nu 2 van tien jaar en 1 van bijna tien jaar. Ook niet echt zo uitgezocht maar kwam zo uit. We hebben ze vanaf pupleeftijd.

Ze zijn op 1 na gecastreerd. Als er problemen zijn onderling is altijd de 2e in rang er bij betrokken, met welke hond uit onze roedel dan ook zelfs met de teef, maar dat is dan ook een heel fel karaktertje. Dat is alleen in de eigen roedel, hij heeft nog nooit, maar dan werkelijk ook nog nooit problemen gehad met een vreemde hond.

Ik zou nu niet meer twee honden van dezelfde leeftijd nemen, laat staan drie. Vanwege de leeftijd maar dan niet voor de honden onderling maar meer voor mezelf. Ik was de hele dag bezig met honden opvoeden en uitlaten en apart aandacht geven. Was leuk maar meer voor eenmalig zeg maar haha.

Tja, heb hier twee cairnbroers uit 1 nest & twee Peruanenbroers uit 1 nest.... Alles intact.
Uiteraard hebben ze weleens een verschilletje van inzicht maar over het algemeen gaat het prima, ze weten hun plaats. Is wel zo dat als de cairns slaags raken ze lastig op andere gedachten te brengen zijn

Badu schreef: Is wel zo dat als de cairns slaags raken ze lastig op andere gedachten te brengen zijn

Hou op, schei uit, Ik heb de littekens op mijn armen staan van toen ik de liefjes uit elkaar wilde halen... Zij vonden namelijk van niet

Als je goed beseft dat het een hele opgave is, zou ik er gewoon voor gaan. Je weet toch niet op voorhand of ze met elkaar zullen kunnen of niet. Of het nu een reu of een teef is. Er wordt hier wat gedaan alsof reu-reu de moeilijkste combinatie is, maar daar is volgens mij geen enkel "bewijs" voor. Ik zie in mijn omgeving vaak explosievere combinaties teef-teef dan reu-reu. Maar ook dat is geen "bewijs". Hormonen zullen zeker een rol spelen, maar bij teefjes ook... Reu-teef zal allicht de "gemakkelijkste" combinatie zijn. MAar ook daar heb je er genoeg die elkaar niet kunnen luchten. Het blijft altijd een gokje, al ben ik er van overtuigd dat je als duidelijke "baas" al veel conflicten kan ontmijnen, nog voor ze begonnen zijn.

Saschesfloor schreef:

Badu schreef: Is wel zo dat als de cairns slaags raken ze lastig op andere gedachten te brengen zijn

Hou op, schei uit, Ik heb de littekens op mijn armen staan van toen ik de liefjes uit elkaar wilde halen... Zij vonden namelijk van niet

Het is even oefenen maar als je één van de twee bij de heupjes optilt, gaat de klem van de kaak & valt de ander zo uit het bekkie

fungus schreef:Als je goed beseft dat het een hele opgave is, zou ik er gewoon voor gaan. Je weet toch niet op voorhand of ze met elkaar zullen kunnen of niet. Of het nu een reu of een teef is. Er wordt hier wat gedaan alsof reu-reu de moeilijkste combinatie is, maar daar is volgens mij geen enkel "bewijs" voor. Ik zie in mijn omgeving vaak explosievere combinaties teef-teef dan reu-reu. Maar ook dat is geen "bewijs". Hormonen zullen zeker een rol spelen, maar bij teefjes ook... Reu-teef zal allicht de "gemakkelijkste" combinatie zijn. MAar ook daar heb je er genoeg die elkaar niet kunnen luchten. Het blijft altijd een gokje, al ben ik er van overtuigd dat je als duidelijke "baas" al veel conflicten kan ontmijnen, nog voor ze begonnen zijn.

Hier wordt vooral "moeilijk gedaan" over het feit dat het om Terriërs gaat Die maken daar nogal eens hun hobby van, een beetje knokken En dan kun je wel zeggen "we zien wel" maar als het dan vervolgens niet gaat en je kunt niet scheiden kun je herplaatsen of is één van je honden dood, om het even heel bot te zeggen.

Maeve schreef:

fungus schreef:Als je goed beseft dat het een hele opgave is, zou ik er gewoon voor gaan. Je weet toch niet op voorhand of ze met elkaar zullen kunnen of niet. Of het nu een reu of een teef is. Er wordt hier wat gedaan alsof reu-reu de moeilijkste combinatie is, maar daar is volgens mij geen enkel "bewijs" voor. Ik zie in mijn omgeving vaak explosievere combinaties teef-teef dan reu-reu. Maar ook dat is geen "bewijs". Hormonen zullen zeker een rol spelen, maar bij teefjes ook... Reu-teef zal allicht de "gemakkelijkste" combinatie zijn. MAar ook daar heb je er genoeg die elkaar niet kunnen luchten. Het blijft altijd een gokje, al ben ik er van overtuigd dat je als duidelijke "baas" al veel conflicten kan ontmijnen, nog voor ze begonnen zijn.

Hier wordt vooral "moeilijk gedaan" over het feit dat het om Terriërs gaat Die maken daar nogal eens hun hobby van, een beetje knokken En dan kun je wel zeggen "we zien wel" maar als het dan vervolgens niet gaat en je kunt niet scheiden kun je herplaatsen of is één van je honden dood, om het even heel bot te zeggen.

Akkoord. Maar dan kan castratie al veel helpen, vermoed ik? En hoe weet je dan zo zeker dat een teef erbij wel zou lukken? In dit geval was een teef dan mss wel de beste optie. Maar blijkbaar is de kleur voor TS belangrijker dan het geslacht.

fungus schreef:

Maeve schreef:

fungus schreef:Als je goed beseft dat het een hele opgave is, zou ik er gewoon voor gaan. Je weet toch niet op voorhand of ze met elkaar zullen kunnen of niet. Of het nu een reu of een teef is. Er wordt hier wat gedaan alsof reu-reu de moeilijkste combinatie is, maar daar is volgens mij geen enkel "bewijs" voor. Ik zie in mijn omgeving vaak explosievere combinaties teef-teef dan reu-reu. Maar ook dat is geen "bewijs". Hormonen zullen zeker een rol spelen, maar bij teefjes ook... Reu-teef zal allicht de "gemakkelijkste" combinatie zijn. MAar ook daar heb je er genoeg die elkaar niet kunnen luchten. Het blijft altijd een gokje, al ben ik er van overtuigd dat je als duidelijke "baas" al veel conflicten kan ontmijnen, nog voor ze begonnen zijn.

Hier wordt vooral "moeilijk gedaan" over het feit dat het om Terriërs gaat Die maken daar nogal eens hun hobby van, een beetje knokken En dan kun je wel zeggen "we zien wel" maar als het dan vervolgens niet gaat en je kunt niet scheiden kun je herplaatsen of is één van je honden dood, om het even heel bot te zeggen.

Akkoord. Maar dan kan castratie al veel helpen, vermoed ik? En hoe weet je dan zo zeker dat een teef erbij wel zou lukken? In dit geval was een teef dan mss wel de beste optie. Maar blijkbaar is de kleur voor TS belangrijker dan het geslacht.

Niet altijd, castratie kan honden ook juist feller maken. En de zekerheid dat een teef wel lukt is er ook niet maar doorgaans gaat de combi reu/teef beter. En inderdaad, kleur lijkt belangrijker dan geslacht maarja, TS wil ieders eerlijke antwoord dus dat gebeurt dan ook

Maeve schreef:

fungus schreef:

Maeve schreef:

fungus schreef:Als je goed beseft dat het een hele opgave is, zou ik er gewoon voor gaan. Je weet toch niet op voorhand of ze met elkaar zullen kunnen of niet. Of het nu een reu of een teef is. Er wordt hier wat gedaan alsof reu-reu de moeilijkste combinatie is, maar daar is volgens mij geen enkel "bewijs" voor. Ik zie in mijn omgeving vaak explosievere combinaties teef-teef dan reu-reu. Maar ook dat is geen "bewijs". Hormonen zullen zeker een rol spelen, maar bij teefjes ook... Reu-teef zal allicht de "gemakkelijkste" combinatie zijn. MAar ook daar heb je er genoeg die elkaar niet kunnen luchten. Het blijft altijd een gokje, al ben ik er van overtuigd dat je als duidelijke "baas" al veel conflicten kan ontmijnen, nog voor ze begonnen zijn.

Hier wordt vooral "moeilijk gedaan" over het feit dat het om Terriërs gaat Die maken daar nogal eens hun hobby van, een beetje knokken En dan kun je wel zeggen "we zien wel" maar als het dan vervolgens niet gaat en je kunt niet scheiden kun je herplaatsen of is één van je honden dood, om het even heel bot te zeggen.

Akkoord. Maar dan kan castratie al veel helpen, vermoed ik? En hoe weet je dan zo zeker dat een teef erbij wel zou lukken? In dit geval was een teef dan mss wel de beste optie. Maar blijkbaar is de kleur voor TS belangrijker dan het geslacht.

Niet altijd, castratie kan honden ook juist feller maken. En de zekerheid dat een teef wel lukt is er ook niet maar doorgaans gaat de combi reu/teef beter. En inderdaad, kleur lijkt belangrijker dan geslacht maarja, TS wil ieders eerlijke antwoord dus dat gebeurt dan ook

Akkoord, castratie kan ze soms feller maken. Maar meestal zie je toch het omgekeerde. En zeker bij "hormoongedreven" reutjes.

Bij castratie zou je dan wel op moeten letten welke reu je castreert anders woorden de problemen nog groter.
En een castratie kan je niet ongedaan maken.

Ik heb zelf vroeger met mijn teckelreuen nooit problemen gehad.
Wat dat betreft heb ik net als fungus de ervaring dat ze uitstekend met elkaar konden
En teckels (ruwharen had ik) zijn ook niet vies van een partijtje knokken
Opletten en de onderlinge verhoudingen goed in de gaten houden was ruimschoots voldoende.
Ze hebben alle drie hun ballen tot het eind van hun leven gehouden.

Badu schreef:

Saschesfloor schreef:

Badu schreef: Is wel zo dat als de cairns slaags raken ze lastig op andere gedachten te brengen zijn

Hou op, schei uit, Ik heb de littekens op mijn armen staan van toen ik de liefjes uit elkaar wilde halen... Zij vonden namelijk van niet

Het is even oefenen maar als je één van de twee bij de heupjes optilt, gaat de klem van de kaak & valt de ander zo uit het bekkie

Thanks voor de tip, maar ik hoop het nooit meer nodig te hebben Deze kunnen gelukkig erg goed met elkaar en ik hoop dat dat zo blijft.

@ Fungus, ik heb uiteindelijk een van de twee tegen mijn zin toch laten castreren om te kijken of dat zou helpen. Ik hoopte door de ranglagere te castreren dat hij nog lager werd in rang en het probleem daardoor over zou gaan. Dat was niet zo, de ranghogere greep hem daarna juist. Terwijl hij niet de aanstichter was daarvoor.

Ik zou er bij TS niet voor kiezen om er een teef tussen te zetten trouwens, dat verstoord wellicht de verhouding tussen de twee reuen nog wel meer dan nog een reu erbij. Maar goed, ik vind dat ze het niet moet doen, al helemaal niet om een kleurtje. Ik herinner me de zoektocht naar de jongste nog van een ander forum en toen kreeg ik er al een nare smaak van in mijn mond, van dat gezoek op kleur (ik snap best dat als je van een donkere Cairn houd, je geen blonde gaat nemen, maar dat je al onderscheid maakt tussen donker en donker vind ik erg ver gaan, zeker bij van die toverballen) en dat is met dit topic niet minder geworden. Maar goed, waarschijnlijk komt het hondje er gewoon, want ik heb een beetje het idee dat het al een uitgemaakte zaak is.

Saschesfloor schreef:

Badu schreef:

Saschesfloor schreef:

Badu schreef: Is wel zo dat als de cairns slaags raken ze lastig op andere gedachten te brengen zijn

Hou op, schei uit, Ik heb de littekens op mijn armen staan van toen ik de liefjes uit elkaar wilde halen... Zij vonden namelijk van niet

Het is even oefenen maar als je één van de twee bij de heupjes optilt, gaat de klem van de kaak & valt de ander zo uit het bekkie

Thanks voor de tip, maar ik hoop het nooit meer nodig te hebben Deze kunnen gelukkig erg goed met elkaar en ik hoop dat dat zo blijft.

@ Fungus, ik heb uiteindelijk een van de twee tegen mijn zin toch laten castreren om te kijken of dat zou helpen. Ik hoopte door de ranglagere te castreren dat hij nog lager werd in rang en het probleem daardoor over zou gaan. Dat was niet zo, de ranghogere greep hem daarna juist. Terwijl hij niet de aanstichter was daarvoor.

Ik zou er bij TS niet voor kiezen om er een teef tussen te zetten trouwens, dat verstoord wellicht de verhouding tussen de twee reuen nog wel meer dan nog een reu erbij. Maar goed, ik vind dat ze het niet moet doen, al helemaal niet om een kleurtje. Ik herinner me de zoektocht naar de jongste nog van een ander forum en toen kreeg ik er al een nare smaak van in mijn mond, van dat gezoek op kleur (ik snap best dat als je van een donkere Cairn houd, je geen blonde gaat nemen, maar dat je al onderscheid maakt tussen donker en donker vind ik erg ver gaan, zeker bij van die toverballen) en dat is met dit topic niet minder geworden. Maar goed, waarschijnlijk komt het hondje er gewoon, want ik heb een beetje het idee dat het al een uitgemaakte zaak is.

Ik zou er toch voor opteren om diegene die het meest hormoongedreven is te castreren. Maar dat zeg ik puur op het gevoel. Er moeten toch al onderzoeken gebeurd zijn naar de combinatie van reu-teef? Iemand?

fungus schreef: Ik zou er toch voor opteren om diegene die het meest hormoongedreven is te castreren. Maar dat zeg ik puur op het gevoel. Er moeten toch al onderzoeken gebeurd zijn naar de combinatie van reu-teef? Iemand?

Wat ik heb gedaan was op advies van een gedragstherapeut. In principe was ze van het niet castreren, maar als je het dan al wilde doen (en ze waarschuwde al dat het niet zou helpen) dan de ranglaagste. Overigens waren ze beide niet heel erg hormoon gedreven, loopse teven deden ze niet zoveel, tenzij dekrijp, daar ontstonden de gevechten niet door. Het was meer dat Chester, voornamelijk als wij erbij waren, niet wilde opgeven tegenover Jamie. Die was veel dominanter en stabieler, ging in eerste instantie ook echt het gevecht uit de weg door allerlei kalmerende signalen. Maar Chester bleef maar doorgaan en ook aan Jamie's geduld zat een grens.
Maar hoe bedoel je onderzoek naar de combinatie reu-teef? Ik vind dat de veiligste combinatie, gaat bijna altijd goed en als iemand hier komt voor een pup en dat is de tweede hond, zal ik die combi ook aanraden. Willen mensen perse anders, dan liever niet als de honden te dicht in leeftijd op elkaar zitten. Ik praat nu wel specifiek over mijn ras, waarbij je weet dat in ieder geval 2 reuen niet altijd even lekker samen gaat.

Saschesfloor schreef:

fungus schreef: Ik zou er toch voor opteren om diegene die het meest hormoongedreven is te castreren. Maar dat zeg ik puur op het gevoel. Er moeten toch al onderzoeken gebeurd zijn naar de combinatie van reu-teef? Iemand?

Wat ik heb gedaan was op advies van een gedragstherapeut. In principe was ze van het niet castreren, maar als je het dan al wilde doen (en ze waarschuwde al dat het niet zou helpen) dan de ranglaagste. Overigens waren ze beide niet heel erg hormoon gedreven, loopse teven deden ze niet zoveel, tenzij dekrijp, daar ontstonden de gevechten niet door. Het was meer dat Chester, voornamelijk als wij erbij waren, niet wilde opgeven tegenover Jamie. Die was veel dominanter en stabieler, ging in eerste instantie ook echt het gevecht uit de weg door allerlei kalmerende signalen. Maar Chester bleef maar doorgaan en ook aan Jamie's geduld zat een grens.
Maar hoe bedoel je onderzoek naar de combinatie reu-teef? Ik vind dat de veiligste combinatie, gaat bijna altijd goed en als iemand hier komt voor een pup en dat is de tweede hond, zal ik die combi ook aanraden. Willen mensen perse anders, dan liever niet als de honden te dicht in leeftijd op elkaar zitten. Ik praat nu wel specifiek over mijn ras, waarbij je weet dat in ieder geval 2 reuen niet altijd even lekker samen gaat.

Ik bedoel: is er al onderzoek gebeurd naar het aantal incidenten bij combinaties van geslachten. En zo ja, is er al diepgaander onderzoek gebeurd naar de redenen van conflict of net geen conflict. En zo ja, is er ook onderzoek gebeurd naar combinaties bij grotere roedels.

Wij hebben Fox Terriërs gehad, reu en teef en die vochten tot het bloed tegen de muren vloog Daarna een de reu geruild met de reu van familie (die hadden ook twee Fox Terriërs reu/teef die vochten) en dat ging goed voor beide combinaties Maar beide reuen of beide teven samen was een nachtmerrie.

Ik vrees dat de meeste Terriërs het vechten een beetje in hun aard hebben. Dat heeft dus niets te maken met hormonen maar karakter. Om die reden weet ik ook niet of ik castratie als zo'n sterk middel zou zien.

fungus schreef:Ik bedoel: is er al onderzoek gebeurd naar het aantal incidenten bij combinaties van geslachten. En zo ja, is er al diepgaander onderzoek gebeurd naar de redenen van conflict of net geen conflict. En zo ja, is er ook onderzoek gebeurd naar combinaties bij grotere roedels.

Of er onderzoek naar gedaan is weet ik niet, maar het zal vast niet voor niks zijn dat fokkers het niet aanraden om 2 reuen samen te houden. De meeste terriërs hebben nu eenmaal niet echt een makkelijk karakter en zullen in het geval van conflicten makkelijk vechten. Zoals Maeve al zegt, dat zit in hun aard. Ook 2 teven kunnen behoorlijk knokken, maar dat gaat wel vaker goed, mits voldoende leeftijdsverschil. Reu en teef kan bijna altijd, uitzonderingen daargelaten. Ik heb nu 3 teven (13,5, 3,5 en 15 maanden) en een reu ( 9,5) en dat gaat prima samen. Ik moet alleen geen botjes laten slingeren, daar kan een conflict om ontstaan, al kunnen ze als ik erbij ben prima samen botje kauwen. Ik neem gewoon het risico niet.

Saschesfloor schreef:

fungus schreef:Ik bedoel: is er al onderzoek gebeurd naar het aantal incidenten bij combinaties van geslachten. En zo ja, is er al diepgaander onderzoek gebeurd naar de redenen van conflict of net geen conflict. En zo ja, is er ook onderzoek gebeurd naar combinaties bij grotere roedels.

Of er onderzoek naar gedaan is weet ik niet, maar het zal vast niet voor niks zijn dat fokkers het niet aanraden om 2 reuen samen te houden. De meeste terriërs hebben nu eenmaal niet echt een makkelijk karakter en zullen in het geval van conflicten makkelijk vechten. Zoals Maeve al zegt, dat zit in hun aard. Ook 2 teven kunnen behoorlijk knokken, maar dat gaat wel vaker goed, mits voldoende leeftijdsverschil. Reu en teef kan bijna altijd, uitzonderingen daargelaten. Ik heb nu 3 teven (13,5, 3,5 en 15 maanden) en een reu ( 9,5) en dat gaat prima samen. Ik moet alleen geen botjes laten slingeren, daar kan een conflict om ontstaan, al kunnen ze als ik erbij ben prima samen botje kauwen. Ik neem gewoon het risico niet.

Het zou heel interessant zijn om dergelijke onderzoeken eens op te zoeken. Volgens mij zal er sowieso wel onderzoek naar gebeurd zijn. De vraag is alleen hoe en hoe beschikbaar de info is.
Terriers zijn dus knokkertjes? Zeg dat maar niet te luid op dit forum. Of er begint weer een RAD-discussie...
In ieder geval: bij ons komt er allicht een reu bij. Tegen dan is Gipsy (teef) 6,5 jaar. Ike (gecastreerde reu) is er dan 4 en dan nog een pup (waarschijnlijk ook een reu). Ik verwacht geen problemen, maar we zien wel. Als de problemen ECHT onoplosbaar zijn, zou ik echter wel kiezen voor herplaatsing en niet levenslange scheiding. Dat is echt geen werk. We moeten dit al doen met een van onze drie katten. Maar met een hond lijkt me dat echt onbegonnen werk én een tekort aan je hond doen.

fungus schreef:Terriers zijn dus knokkertjes?

Mwah. Het zijn vaak haantjes met een kop erop, behoorlijk fel en om de dooie dood niet bang.
Dat is ook niet zo vreemd als je naar het oorspronkelijke gebruiksdoel kijkt.

Mijn terriër teef kan ook beter met teven als reuen
Nee ik moet er niet aan denken, 3 terriër reuen en dicht op elkaar kwa leeftijd

fungus schreef:Terriers zijn dus knokkertjes? Zeg dat maar niet te luid op dit forum. Of er begint weer een RAD-discussie...
In ieder geval: bij ons komt er allicht een reu bij. Tegen dan is Gipsy (teef) 6,5 jaar. Ike (gecastreerde reu) is er dan 4 en dan nog een pup (waarschijnlijk ook een reu). Ik verwacht geen problemen, maar we zien wel. Als de problemen ECHT onoplosbaar zijn, zou ik echter wel kiezen voor herplaatsing en niet levenslange scheiding. Dat is echt geen werk. We moeten dit al doen met een van onze drie katten. Maar met een hond lijkt me dat echt onbegonnen werk én een tekort aan je hond doen.

Nee, ik vind Terriërs niet per definitie knokkertjes, maar het zijn wel vaak hele zelfbewuste honden die het kaas niet van hun brood laten eten. Op Chester na (in het verleden, gaat nu super goed) lokken mijn honden zelden tot nooit een conflict uit. Maar ze gaan het niet uit de weg als ze uitgedaagd worden. Wat Miranda al zei, kijk naar hun geschiedenis en je snapt het karakter.
Ik denk dat een reu bij jou erbij niet per definitie voor problemen hoeft te zorgen. Als ik het goed heb, heb je Shelties? Dat is een heel ander karakter en er zit 4 jaar leeftijdsverschil tussen. Hier gaat het om 2 puppen waar amper 4 maanden verschil tussen zit.

Ik geef je trouwens gelijk hoor wat betreft herplaatsen. Er was voor mij geen twijfel mogelijk, ik had Jamie het liefst nog bij ons gehad, maar voor de honden was dat niet eerlijk geweest. En eerlijk is eerlijk, voor on ook niet, je leeft toch voortdurend in een soort war-zone.

De fokker weet ervan en ziet het niet als probleem, en ik hou nou eenmaal niet van de blonde Cairns...
Maar ja ik weet je mag niet zeggen of vinden dat je een kleur leuker vind als een andere..... waarom nemen mensen een cairn en niet een duitse herder??? Juist omdat de een ergens wat meer mee heeft als de ander.

Maar ik zei al een eerlijk antwoord zonder oordelen....das altijd moeilijk zei ik al in de berichten.

We hebben besloten het nog even niet te doen en af te wachten, dus helaas het geschreven is niet uitgekomen...

"Ik herinner me de zoektocht naar de jongste nog van een ander forum en toen kreeg ik er al een nare smaak van in mijn mond, van dat gezoek op kleur (ik snap best dat als je van een donkere Cairn houd, je geen blonde gaat nemen, maar dat je al onderscheid maakt tussen donker en donker vind ik erg ver gaan, zeker bij van die toverballen) en dat is met dit topic niet minder geworden. Maar goed, waarschijnlijk komt het hondje er gewoon, want ik heb een beetje het idee dat het al een uitgemaakte zaak is."

Wel merk ik toch dat je niet vrij bent op kleur je hondjes uit te kiezen.... ik dacht dat als de hondjes een goed thuis hebben dat dat het belangrijkste zou moeten zijn althans zo gaan ik al 24 jaar met hondjes om.

Maar om een lang verhaal kort te maken, wij wachten even en kijken het even aan...... topic kan gesloten worden....

Dat je een voorkeur hebt voor een bepaalde kleur kan ik best begrijpen. Ik zou ook nooit een bruine newf willen hebben, geef mij maar zwart of zwart / wit.
Mag ik vragen waarom je de komst van een derde hond hebt uitgesteld? Het is in mijn ogen een verstandig besluit, het leeftijdsverschil is denk ik te klein.

MirandaH schreef:Even hoor, je hebt 2 reuen in huis. Een hele jonge, donkere reu als ik me niet vergis en Shaky, die was ook behoorlijk donker toen je hem kocht. Allebei gestroomd. Die zullen dus de eerste jaren eerst lichter worden en pas als ze ongeveer zes jaar zijn hebben ze hun definitieve kleur. Nikki van mij is zilvergrijs geweest, is nu echt donker. Tessa lichtrood, zonder masker, heeft nu een donker gestroomd vacht en een zwarte kop en zwarte poten. Wat ik bedoel te zeggen is dat je reuen nu nog hun definitieve kleur niet hebben. Ik weet dat je verzot bent op donker, maar er zijn genoeg fokkers die donkere pups fokken.

En afgezien van de kleur, het is al discutabel om twee Cairn reuen bij elkaar te zetten met zo weinig leeftijdsverschil ertussen. En dan wil jij er nog een derde bij, zo kort op de laatste? Dat vind ik om zacht te zeggen, ontzettend onverstandig. Weet de fokker ook dat je al twee reuen hebt en van elke leeftijd?

Hier ben ik het mee eens, er zijn er maar weinig die hun oorspronkelijke kleur houden.

just-cairns schreef:"Ik herinner me de zoektocht naar de jongste nog van een ander forum en toen kreeg ik er al een nare smaak van in mijn mond, van dat gezoek op kleur (ik snap best dat als je van een donkere Cairn houd, je geen blonde gaat nemen, maar dat je al onderscheid maakt tussen donker en donker vind ik erg ver gaan, zeker bij van die toverballen) en dat is met dit topic niet minder geworden. Maar goed, waarschijnlijk komt het hondje er gewoon, want ik heb een beetje het idee dat het al een uitgemaakte zaak is."

Wel merk ik toch dat je niet vrij bent op kleur je hondjes uit te kiezen.... ik dacht dat als de hondjes een goed thuis hebben dat dat het belangrijkste zou moeten zijn althans zo gaan ik al 24 jaar met hondjes om.

Tsja, ik wilde graag een blonde maar wij kwamen met een bijna zwarte thuis, een kleur die ik voorheen helemaal niet mooi vond maar zijn karakter gaf de doorslag, hij wond ons helemaal om zijn pootjes. 'Gelukkig' is zijn kleur ook bijgetrokken en is ie nu grijzig gestroomd met inmiddels weer een donker koppie maar als hij donker was gebleven had ik net zoveel van hem gehouden en was ie ook gewoon mijn tophondje geweest
Mijn voorkeur voor kleur is er trouwens ook door verdwenen, voor de volgende maakt het me niks meer uit wat voor kleur die wordt.