Het HondenForum

Tessa is angst agressief tegen andere honden. Na lang eraan werken is het nu handelbaar, dat wil zeggen dat ze niet meer tegen alle honden uitvalt. Maar ik zoek het ook niet meer op, geen zin om mijn hond in het diepe te gooien om haar vervolgens wekenlang gestrest te hebben. Tay is waaks, maar daar ben ik heel hard mee bezig. Waaks zijn mag, maar niet naar iedereen blaffen die op de stoep loopt en als ik zeg dat het klaar is, is het klaar

Bo had 2 dingen die ik vervelend vond.
1 Ze is waaks en dat geeft niet. Maar soms kan ze nogal doordraven om helemaal niks.
2 Ze kan erg (heel erg) lelijk doen tegen honden die onverwacht en/of ongenodigd in haar persoonlijke zone komen.

Het leek steeds erger te worden totdat ik besloot om me er niet meer zo druk om te maken. (En zeg nou zelf, als dát nou het ergste is?)
En sindsdien is het juist in rap tempo veel beter geworden. Kennelijk heb ik het vervelende gedrag door mijn reactie onbewust aangewakkerd.

Boerenfoxfan schreef:Leuk dat we het er allemaal zo'n beetje over eens zijn. Ik heb sinds een week of zo, echt sinds hun eerste verjaardag dat gevoel van: en nu ga ik ze gewoon accepteren verder zoals ze zijn en niet de hele tijd gefrustreerd meer raken. Dat betekent natuurlijk niet dat ik ze nu helemaal hun gang laat gaan. Maar ik neem ze wel veel vaker apart ergens mee naartoe. Met zijn tweeën zijn ze gewoon too much, dan gaan ze te snel over de rooie en kan ik ze niet corrigeren. En nu heb ik dus twee heel lekkere dagen gehad omdat ik precies dat heb gedaan. Net op het strand begon Buddy zelfs met mij te spelen en te dollen, wat hij normaal altijd met zijn zus doet. Geen problemen, geen slecht gedrag. Net kwam een vriendinnetje van de kinderen spelen, dus: honden in de bench, lekker tekeer laten gaan, een kong erin en als de rust weergekeerd is, en dan een voor een eruit. Het is allemaal niet ideaal, maar er liggen nu wel twee honden rustig aan mijn voeten te slapen. Ik vind het echt mooi zo.

Ik vraag echt niet veel van een hond, maar als ik dit zo lees vind ik eigenlijk wel dat je wegloopt voor je rol. Ik vind de honden veel te jong om nu al te besluiten dat je voortaan om allerlei vervelend gedrag heen gaat organiseren, en dat er best nog wel wat te winnen is

En dan te bedenken dat ik er vier heb en die laat ik allemaal uit, hou ik vast in één hand. En die heb ik zelfs uitgelaten met die adhd duitse staande korthaar die ik 4 weken in de opvang heb gehad. En die hond was echt wild! Maar daar heb ik nog wat aan kunnen verbeteren.

Ik denk dat je de honden gewoon wat harder moet aanpakken, duidelijker moet zijn.

Sommige dingen zitten gewoon in het karakter van een hond. Die van jou zijn waaks, en dat is prima, maar hoe ze verder handelen is natuurlijk wel te begeleiden en aan te leren. Pom is niet waaks, die wil iedereen begroeten. Heel lief, maar mag ook niet. En ze is nu bijna een jaar maar ik ben echt nog langg niet uitgeopgevoed heb ik het idee.. Vind overigens niet dat ik haar daarmee niet in haar waarde laat. En ter compensatie mag ze iedere modderplas die ze tegenkomt inspringen

Miranda schreef:

Boerenfoxfan schreef:Jammer dit. Ik vel ook geen oordelen over jou, doe dat dan ook niet over mij.

Beetje lange tenen? Ik had het over mijzelf. Niet over jou.
Als je even terugleest kun je dat ook zien.

Excuus. Ik heb al een paar keer op dit forum vervelende dingen gelezen, ook in reacties op vragen die ik had gepost. En omdat ik echt veel tijd en energie (en liefde) in mijn honden stop, ben ik daar gewoon gevoelig voor. En daarbij komt dat tekst op scherm anders overkomt dan tekst die elkaar in de ogen kijkend wordt uitgesproken. Kwestie van verkeerd begrepen in dit geval. Sorry.

Jaap* schreef:

Boerenfoxfan schreef:Leuk dat we het er allemaal zo'n beetje over eens zijn. Ik heb sinds een week of zo, echt sinds hun eerste verjaardag dat gevoel van: en nu ga ik ze gewoon accepteren verder zoals ze zijn en niet de hele tijd gefrustreerd meer raken. Dat betekent natuurlijk niet dat ik ze nu helemaal hun gang laat gaan. Maar ik neem ze wel veel vaker apart ergens mee naartoe. Met zijn tweeën zijn ze gewoon too much, dan gaan ze te snel over de rooie en kan ik ze niet corrigeren. En nu heb ik dus twee heel lekkere dagen gehad omdat ik precies dat heb gedaan. Net op het strand begon Buddy zelfs met mij te spelen en te dollen, wat hij normaal altijd met zijn zus doet. Geen problemen, geen slecht gedrag. Net kwam een vriendinnetje van de kinderen spelen, dus: honden in de bench, lekker tekeer laten gaan, een kong erin en als de rust weergekeerd is, en dan een voor een eruit. Het is allemaal niet ideaal, maar er liggen nu wel twee honden rustig aan mijn voeten te slapen. Ik vind het echt mooi zo.

Ik vraag echt niet veel van een hond, maar als ik dit zo lees vind ik eigenlijk wel dat je wegloopt voor je rol. Ik vind de honden veel te jong om nu al te besluiten dat je voortaan om allerlei vervelend gedrag heen gaat organiseren, en dat er best nog wel wat te winnen is

Jazeker! Ik ben ook nog lang niet klaar met die apen. De volgende cursus staat in de agenda voor 6 januari. Mijn punt is alleen dat ik geen overdreven energie wil gaan stoppen om eigenschappen tegen te gaan die deze hondjes eigen zijn. Je gaat een jachthond niet leren dat hij niet op vogels en wild mag letten. Je gaat een herder niet leren dat hij de hele dag rustig op schoot moet blijven liggen. Je gaat een retriever niet leren dat hij vooral niet mag zwemmen. Ik vind dat je een hond dan niet in zijn waarde laat. En zo zie ik het nut dus niet meer in het "afleren" van waakzaamheid bij bezoekers. De boerenfoxen zijn gefokt op het bewaken van het erf. Natuurlijk laat ik ze niet helemaal door het lint gaan terwijl ik er fluitend naast sta. Maar ik heb een jaar lang, vanaf dat ze pup zijn, geconcentreerd op rust bij bezoek, geen hypergedrag, maar het is er vanzelf ingekomen. En nu merk ik dat zij (en ik) beter af zijn als ik ze bij bezoek in de bench zet, afzonder dus. Het teefje kan er later gerust bij komen, het mannetje niet, die blijft bewaken. Andere nare eigenschappen, zoals het opdrijven en intimideren als ze los lopen is wel naar boven komen drijven in de laatste maanden, maar heb ik, met behulp van dit forum, aardig eruit gekregen. Dat is alleen maar winst. Het is niet zwartwit: "ik blijf er alles aan doen, de hele tijd" of "ik doe er niets meer aan, ik heb er genoeg van". Natuurlijk niet. Ze zijn net 1 jaar, dus nog lang niet uitgegroeid, als dat moment er sowieso ooit komt. Maar het moment is er wel om te denken: waarmee kan ik echt nog wat bereiken en waarop kan ik beter niet meer te veel letten want daar raak ik, en de honden, alleen maar gefrustreerder van.

Boerenfoxfan schreef:Jazeker! Ik ben ook nog lang niet klaar met die apen. De volgende cursus staat in de agenda voor 6 januari. Mijn punt is alleen dat ik geen overdreven energie wil gaan stoppen om eigenschappen tegen te gaan die deze hondjes eigen zijn.

Tegen de stroom in zwemmen is natuurlijk nóóit handig
Onthoud alleen goed dat trainen en opvoeden twee heel verschillende dingen zijn. Op een cursus word meestal getraind, en de zaken die je noemt zijn veel meer een kwestie van opvoeden. En dat moet je vooral zélf doen
Het is goed om je daar bewust van te zijn. Hoe beter opgevoed, hoe meer vrijheid. Ik vind opvoeding erg belangrijk, omdat het bepaalt hoeveel vrijheid je kunt geven.

Ik heb heel lang geprobeerd om Kaya onder de honden te houden, maar op een bepaald punt ben ik ermee gestopt.
Als pup waren andere honden prima, alhoewel ze altijd al wat een eenling is geweest; spelen met de baas is veel leuker, spelen
met stokken en ballen is helemaal geweldig, maar andere honden... tja, wat moet je ermee?
Toen ze loops werd voor het eerst, ze was toen 7 of 8 maanden, sloeg het al wat om bij haar, ze werd narriger.
Toch niet in die mate dat het onverantwoord was, dus Kaya ging nog steeds mee naar wandelingen en werd hier in de buurt niet
weggehouden van andere honden, alhoewel er alleen contact was als die naar haar toe gingen, want zij zelf ging praktisch nooit op
een hond af, het kon haar niet bekoren die hondenwezens

Toen ze gecastreerd werd, ik denk dat ze toen ruim 5 of net 6 jaar was, kwam de omslag van wat intolerant naar té intolerant en
toen vond ik het wel best. Ze had/heeft er geen behoefte aan, ze vindt het gewoon niet leuk.

Wel heeft ze altijd een hondenmaatje in huis gehad, eerst Moritz en toen die overleed, werd Kaya heel erg stil. Dat vond ze blijkbaar
wel belangrijk om een roedeltje te hebben waar ze over kan bazen, maar ook die ze met hand en tand verdedigt.
Zo ook bij Puchu, die heeft ze ook gewoon geaccepteerd en die hoorde al duidelijk bij haar roedeltje toen hij 10 weken oud was en
werd aangevallen door een andere hond. Kaya maakte daar meteen een einde aan.

Typisch gevalletje dus die Kaya Ze leeft voor haar roedel en alles daarbuiten interesseert haar niet en na 6 jaar hebben we dat
dus ook opgegeven en inmiddels is ze alweer bijna 12 jaar.

Tja wat is in de waarde laten inderdaad. Ik ben iemand die veel tijd en energie steekt in haar honden en dus ook veel tijd in de opvoeding. De opvoeding van de hond is gewoonweg niet klaar met 1 jaar. Sterker nog: dan begint die pas. Het is een periode waarin juist veel verandert voor de hond en waarin juist bepaalde zaken wel aangeleerd en begeleid moeten blijven worden.

Het is niet zo dat je tot een jaar allerlei zaken aanleert en je dan klaar bent. Je hond gaat zo'n 12 jaar mee. Je hond zal niet in een jaar alles meegemaakt hebben. Ik stel dan ook dat jij je en je hond pas echt op elkaar ingespeeld zijn zo tussen de 2 en 3 (soms 4) jaar. Een hond leert situatie gebonden. Soms kan hij al heel goed iets in situatie a, maar nog niet in situatie b omdat hij dat nog spannend vind of nog niet zo vaak op die situatie is geweest, of omdat er veel prikkels zijn.

Een hond van 1 jaar is sterk gericht op de omgeving. Ze zijn nog erg jong, zeker niet volwassen. Een hond van 1 jaar wil nog van alles zien, leren, ervaren. Hij heeft een boel gezien, maar nog niet alles en hij heeft nog niet door hoe alles werkt, proeft of in elkaar zit.

Kay is als pup bang geweest voor bezems. Deze is een keer naast hem gevallen. Helaas komen er in mijn leven nogal wat bezems voor. Ik veeg de stal aan, maar ook mijn tuin en ook in huis. Kay was zeker dik 2, misschien al wel pas 3 toen hij over deze angst heen kwam. Ook vond hij het op de paardenstal heel eng. Behalve dat mijn hond een heleboel moet leren, moet ik ook mijn hond leren kennen. Wat werkt en wat werkt niet. En er zijn zoveel mogelijkheden. Uiteindelijk heb ik zijn passie van graven gebruikt. Ik denk dat ik dit heb ontdekt toen hij tegen de 3 jaar aanliep. Hij strooit nu de stallen op en vind het daardoor geweldig om mee te gaan naar stal. JA het was even zoeken. Het was niet dat hij daarvoor continue bibberend in een hoekje zat hoor, maar hij was er niet zo enthousiast over. Nu staat hij al piepend kwispelend naast mij als ik de paardrijbroek aan heb, rent meteen naar de auto als ik de deur opendoe en als we op stal staan staat hij vragend bij het pak stro en als ik niet opschiet tikt hij mij steeds even aan: schiet op! Als de taak dan gedaan is, kan ik rustig nog van alles doen, rijden, klusjes, dan ligt hij rustig in het stro en als er anderen zijn dan helpt hij de anderen met opstrooien (is de mascotte van stal geworden)

Dat jou methode niet werkt, zegt niet dat je misschien nog andere wegen gaat vinden waardoor je het gedrag kan beïnvloeden. Ik denk eerder dat je misschien je ingeslagen weg eens onder de loep moet nemen als er zaken zijn waarvan jij denkt: mwah dat moet ook anders kunnen. En die informatie heb je misschien nog niet en moet je misschien nog gaan vinden of zelf uitvinden. Maar om het met 1 jaar al op te geven en dan verkondigen ik ben veel met mijn honden bezig (terwijl je ook al zegt dat je er niet veel tijd meer in wilt steken? )

Training en opvoeding, totaal andere zaken zoals gesteld. Zelfs een oude hond van 13 leren wij nog trucjes aan hoor. Sterker nog, behendigheidtraining begin ik niet voor het eerste levensjaar en stop ik niet (tenzij medisch of geen motivatie) voor ze met een jaar of 12 met pensioen gaan (en dan gaan we thuis dus nog gewoon bezig met trucjes aanleren).

Ik zie in je huidige stelling wel een gevaar met het type hondjes wat je nu hebt (met de geven informatie). Vanuit mijn verhaal hierboven zou ik oppassen dat juist op deze leeftijd de hondjes niet juist steeds meer terrein gaan winnen en meer negatief gedrag zouden kunnen gaan ontwikkelen. Ze hebben jou hulp, juist in deze periode waarin hondjes nog helemaal niet zo zeker van zichzelf zijn, juist heel hard nodig. Ik vind de grens van 1 jaar de weg van de minste weerstand en de hondjes loslaten op het verkeerde moment.

Tuurlijk respecteer je bepaalde eigenschappen, al kan je daar ook nog steeds zoekende zijn, naar hoe je de hondjes wel met deze situatie kan leren omgaan. Kay is ook niet echt van de hele jonge kinderen, maar als ze al een beetje een balletje kunnen gooien, dan vind hij ze in die situatie echt helemaal geweldig hoor. En zo kan ik jongere kinderen dus voor hem leuker maken. Ik hoef die zelfde kinderen echt niet te vragen om hem intensief te aaien of om zijn nek te gaan hangen

Boerenfoxfan schreef: Hoe gaan jullie om met de minder leuke eigenschappen van jullie honden? Is er bij jullie ook een punt waarop je zegt: nu ben ik er klaar mee, dit is het en ik vind het goed zo?

Ja. Charlie houdt niet van wandelen om het wandelen en met niet eigen honden wil ze geen contact.
Ik wandel met mijn jongens (die daar wel lol in hebben) en met Charlie draait het meer om samen wat doen. Wil ze lekker op de bank blijven liggen, ook prima.
Verder lange tijd andere honden compleet uit de weg gegaan en veel op aandacht getraind.
Ze vertrouwt er op dat ik er voor zorg dat zij niet hoeft te reageren, kent geen frustratie meer, kan haar energie op een manier die zij fijn vindt kwijt en heeft een veel langer lontje dan voorheen.

Met Niko kan er dan weer nooit iets anders dan normaal, dus daar bij gaat alles (alles alles) volgens strikte vaste rituelen, anders raakt hij van de leg.

Ouders gebruiken dat ook wel eens als slap excuus bij gebrek/geen zin aan opvoeden van hun kinderen.
Ach hij/zij is nu eenmaal zo .

Net als met kinderen ben je eigenlijk nooit klaar met *opvoeden* Natuurlijk moet je rekening houden dat elke hond een individu is met ras specifieke eigenschappen.. Maar als ik naar mezelf kijk ben ik altijd bezig met het gedrag / omgang met mijn honden. Elke dag leer je weer wat nieuws van hen en leren ze iets meer van jou. Mijn Ambul is nu 4 jaar.. ben al 4 jaar bezig met hoe hij omgaat met honden en hoe ik wil dat hij omgaat met andere honden. Als ik dat niet doe zit de kans er heel groot in dat hij als volwassene niet met reuen om kan gaan . Dat is wel min of meer ras typisch .. maar dat wil ik niet en dus train ik zijn sociale omgangsvormen elke dag nog.. (Kan altijd nog fout gaan maar ik blijf er mee bezig zonder het: maar op te geven omdat het bij hem hoort) BV : nu zijn grote voorbeeld op 12.5 jarige leeftijd ingeslapen moest worden (omdat de grande bouvier dame echt op was) Gaat hij heel ander gedrag vertonen.. Dus beloon ik hem nu weer voor heel *normale* gedragingen (waar ik al 3 jaar niet echt meer op beloon) om maar te bevestigen dat ik dat gedrag nu en straks van hem wil.

Sommigen van jullie blijven het heel zwart-wit zien. Ik heb geschreven dat ik niet meer zoveel tijd wil steken in gedrag dat de honden min of meer eigen is. Natuurlijk bedoel ik niet dat ik het allemaal zo maar laat en dat ze nu ze 1 jaar zijn gewoon hun gang kunnen gaan omdat ze 'klaar" zijn of zo. Nee, natuurlijk niet. En ik blijf wel proberen om de methode te vinden die het beste werkt. Logisch. Maar tegelijkertijd wil ik niet meer gefrustreerd twee honden in bedwang houden die hun instinct volgen en het erf bewaken, of liever, onze voordeur. Dan leer ik ze dus liever aan dat ze bij bezoek rustig in de bench gaan. Maak ik me er dan makkelijk mee af? Nou, jammer dan. Ik krijg niet elke dag bezoek en zeker niet urenlang. Ik ga ook niet de hele tijd corrigeren als ze proberen de mollen uit te graven op het sportveld. Ik houd ze zoveel mogelijk bij me op de paadjes die bestraat zijn en laat ze af en toe eens lekker geurtjes opspeuren in de duinen, maar ga dat gedrag niet steeds corrigeren. Ik vind dat dat eigen is aan dit ras, dat gefokt is om de boerderijen te bewaken en mollen en muizen te vangen.

Ondertussen ben ik ongelooflijk trots op die twee van mij, die wel degelijk netjes opgevoed zijn. Er wordt netjes gewacht bij de voederbakken op het signaal dat er gegeten mag worden, ze gaan netjes zitten bij het aan- en aflijnen, komen keurig als ik ze roep, lopen mij niet voorbij de trap op of af. Het gaat gewoon heerlijk. Vandaag weer een kleine overwinning behaald. Peggy is bang voor mensen met kinderwagens. Tot zo'n zes weken geleden ging ze daar dan hard tegen staan blaffen. Vandaag kwamen we er weer een tegen, felblauw, en .... helemaal niks. Voorzichtig snuffelen en toen wel weer snel weg, maar geen hypergedrag. En zo groeien ze steeds verder op.

Ik heb het nooit gezien negatieve eigenschap, maar ik accepteer bv. tot op zekere hoogte het vkuchtgedrag van de saarloos ook.
Als ik dat niet gewild had dan had ik een ander ras moeten kiezen. Als ik een schone hond had gewild had ik ook geen flatcoated moeten nemen.

Ja, ik laat ze dus, voor zover mogelijk in hun waarde en ik zorg er voor dat anderen dat ook doen.

Ik vind het een goed idee om vaak met een hondje apart wat te gaan doen. Zeker een must als het er twee van dezelfde leeftijd zijn.

En daarom kies je dus hondjes die bij je passen. Ik ben wel van if you can't beat them, yoin them, maar wel volgens acceptabele regels.
Kay vond het ook grappig om mijn tuin om te spitten, ik niet. Ik heb hem commando graven geleerd. Het in de tuin graven heb ik steeds voorkomen. Maar hij mocht wel in een bak met water graven en op plekken in het bos of strand of zandvlakte waar dat veilig was. Zodra we nu op strand komen, graaft hij meteen een mooie kuil. Vind hij geweldig. Ook op stal mag hij graven in het stro wat ik in stal gooi. Mijn tuin laat hij inderdaad dus met rust nu, maar ik heb dus wel een mogelijkheid gezocht waar hij die passie in kwijt kan (en hij is niet gefokt voor het vangen van mollen.... vind graven gewoon leuk)

Ook mijn kruizing terrier mocht op gepaste plaatsen graven, omdat dat ook zijn hobby was. Maar dus niet overal en die hond leert uiteindelijk waar het wel en niet mag (en tussendoor gaat het natuurlijk wel eens niet zoals jij het zelf wil)

En tja die 2 van mij drijven auto's (Kay) en andere dieren (Norah). Ja ze mogen dus ook schapendrijven, op speelgoed mogen ze ook drijven, maar in principe niet op de zaken die zij zelf bedacht hebben, want die veroorzaken overlast voor anderen en kunnen gevaarlijk zijn. Het is dus nog steeds nee dit niet, maar ik geef ze dus wel een mogelijkheid om iets wel te doen.

De situatie zoals jij die beschrijft klinkt alsof je er eigenlijk niet happy mee bent. Dat je het blaffen wel vervelend vind. Dat je ze maar in de bench doet omdat je het ook niet anders meer weer. Die van mij blaffen ook wel hoor(en hee wat grappig ook daar zijn ze al niet voor gefokt) en ik heb ook niet continue aanloop, dus waarom zou je dan continue aan het corrigeren zijn? Het is een situatie die bij jou iets minder vaak voorkomt, dus die logischerwijs dus ook wat langer de tijd gaat kosten (niet qua trainingsuren, maar omdat het meer verspreid is)

Ik vind het soms vervelend dat yaga achter elke kat en konijn aanvliegt die we onderweg tegenkomen, maar ja, ik heb eigenlijk ook geen zin om een oefenkat aan te schaffen, en onze eigen konijnen wonen inmiddels bij mijn dochter op de slaapkamer. Voor de rest eigenlijk geen problemen.

Ik ben gister naar een workshop geweest van een gedragsdeskundige.
Het sleutelwoord was, negeren!
De hond(en) volledig negeren.

Uitleg, hebben jullie bij wilde honden of wolven wel eens een roedeleider gezien die tegen zijn/haar volgers zegt, mand, stil, zit, blijf of ga af?

Ik ben al eerder bij deze man geweest, drie weken terug, ik heb ook een hond die uit angst handelt.
Gister zaten wij tussen 11 mensen en 8 honden, drie weken terug had ik dat bv nooit gedaan, gister wel, want het negeren werkt echt.
Ook onderweg negeren wij de honden, wij houden ze vanuit onze ooghoeken in de gaten, lopen samen te praten of de honden er niet bij zijn.
Gaat er eentje zich bv klaar maken om te gaan blaffen of trekken, dan keren wij heel rustig om of gaan bochten lopen, zonder correcties en het werkt echt. Ook in huis negeren wij de honden als er iemand binnen komt, wij gaan en vragen de visite ook om voor paal te gaan staan, eerst duurt het effe, maar naar mate je het vaker oefent, des te sneller het over is.
Ben er zelf verbaasd van hoe snel er resultaat is verkregen.
En dat na 4 jaar trainen, trainen en nog eens trainen.

Conclusie, wij moeten de honden meer gaan begrijpen, bij honden scholen moeten de honden ons leren begrijpen en dat werkt precies tegenover gesteld.

Ik geloof niet dat negeren bij mijn dames zou werken, het bezoek komt er dan gewoon niet in. Wel zeg ik altijd dat ze even willen snuffelen, een "reukbeeld" maken en dan is het goed. Komen ze daarna bij het bezoek om aandacht vragen is het goed, wanneer niet gaan ze rustig ergens liggen.
Bezoek die ze goed kennen wordt binnen gehaald als oude vrienden.

Buiten met het wandelen treed ik wel op, want anders mag er niemand meer in een straal van een kilometer zich meer bewegen en wordt aangeblaft.
En dat vind ik heel erg lastig, nu is het ook dat ze samen zijn, laat ik ze alleen uit bestaat dat probleem niet meer.

En, een hond weet donders goed het verschil tussen zijn soortgenoten en mensen, en weet ook dat wij mensen niet zo goed kunnen communiceren als honden.

En ja, als je mij probeert aan te spreken terwijl je langs komt in een auto heb je geen kans om je verstaanbaar te maken.
En dat mag van mij, ze mogen zich even kenbaar maken dat hun ook aanwezig zijn en dat ze opletten.

Negeren werkt niet bij alle honden, een zelfstandige hond die zijn/haar eigen conclusie en plan trekt krijgt zo succesmomenten en conditioneert zo zelf gedrag wat deze hond op dat moment laat zien uit eigen redenen.

Maar voor sommige honden werkt het wel meestal bij onzekerheid, maar het is heel erg hond afhankelijk welke methode werkt en dat vind ik belangrijk om naar te kijken. Met alleen je hond negeren begrijp je niet zomaar de hond (of ik lees/begrijp je verkeerd)

Alle 4 onze honden zijn en reageren anders en moet ik ook anders begeleiden en reageren. Als ik de methode van de 1 bij de ander doe versterk ik juist haar gedrag op zo een moment terwijl de andere erbij gebaat is en 'kalmeert'.

Maar ik denk niet dat deze gedragstherapeut maar 1 methode in dit geval alleen het negeren gebruikt?

Daarbij vind ik niet dat je alles moet terugkoppelen aan gedragingen van wolven onderling, aangezien honden gedomesticeerd zijn en dus anders handelen dan een roedel wolven (al hebben ze bepaalde overeenkomsten) en wij geen honden zijn

Rita schreef:Ik ben gister naar een workshop geweest van een gedragsdeskundige.
Het sleutelwoord was, negeren!
De hond(en) volledig negeren.

Uitleg, hebben jullie bij wilde honden of wolven wel eens een roedeleider gezien die tegen zijn/haar volgers zegt, mand, stil, zit, blijf of ga af?

Ik ben al eerder bij deze man geweest, drie weken terug, ik heb ook een hond die uit angst handelt.
Gister zaten wij tussen 11 mensen en 8 honden, drie weken terug had ik dat bv nooit gedaan, gister wel, want het negeren werkt echt.
Ook onderweg negeren wij de honden, wij houden ze vanuit onze ooghoeken in de gaten, lopen samen te praten of de honden er niet bij zijn.
Gaat er eentje zich bv klaar maken om te gaan blaffen of trekken, dan keren wij heel rustig om of gaan bochten lopen, zonder correcties en het werkt echt. Ook in huis negeren wij de honden als er iemand binnen komt, wij gaan en vragen de visite ook om voor paal te gaan staan, eerst duurt het effe, maar naar mate je het vaker oefent, des te sneller het over is.
Ben er zelf verbaasd van hoe snel er resultaat is verkregen.
En dat na 4 jaar trainen, trainen en nog eens trainen.

Conclusie, wij moeten de honden meer gaan begrijpen, bij honden scholen moeten de honden ons leren begrijpen en dat werkt precies tegenover gesteld.

als ik me goed herinner had je die tip van omdraaien voordat het uit de hand liep hier ook al gekregen
en overigens is dat geen negeren

honden onder elkaar in een roedel negeren soms inderdaad, maar er wordt ook wel degelijk onderling gecorrigeerd, was de cursusleider dat vergeten te vermelden?

Ik vind dit een interessant topic en schup hem daarmee weer omhoog.

Negeren werkt hier helaas niet bij Norah. Norah kan namelijk niet zelf uit haar gefrustreerde situatie komen en gaat alleen maar meer over haar toeren raken. Omdraaien en bochtjes maken is géén negeren: het is wel degelijk een reactie waarmee je de hond verteld dat hij op jou moet letten en niet op de andere zaken. Negeren is namelijk gewoon mee doorgaan waar je mee bezig zou zijn en omdraaien was je niet mee bezig.

gyanty schreef:Negeren werkt hier helaas niet bij Norah. Norah kan namelijk niet zelf uit haar gefrustreerde situatie komen en gaat alleen maar meer over haar toeren raken. Omdraaien en bochtjes maken is géén negeren: het is wel degelijk een reactie waarmee je de hond verteld dat hij op jou moet letten en niet op de andere zaken. Negeren is namelijk gewoon mee doorgaan waar je mee bezig zou zijn en omdraaien was je niet mee bezig.

Het bochtjes draaien is dan ook voor tijdens de wandeling.
Hierbij moet je ook niet letten op de hond.

Onze Nanu is ook een neuroot, hem lijn ik aan als hij een bui heeft, en ga rustig met hem in huis of tuin lopen, negerent en ook met bochtjes, hij wordt er dan helemaal rustig van en kan weer verder met wat hij wil doen.

Inge O schreef:

Rita schreef: Gaat er eentje zich bv klaar maken om te gaan blaffen of trekken, dan keren wij heel rustig om of gaan bochten lopen, zonder correcties en het werkt echt. Ook in huis negeren wij de honden als er iemand binnen komt, wij gaan en vragen de visite ook om voor paal te gaan staan, eerst duurt het effe, maar naar mate je het vaker oefent, des te sneller het over is.

dat is toch geen negeren? je hond beïnvloedt jouw gedrag wel degelijk dus je bent gewoon aan het trainen met een bepaalde vorm van correctie (= alles wat gedrag verandert).

ach ja, maar de gedragsdeskundige zei dat he

Als ik dat zo lees worden jullie honden prima in hun waarde gelaten.
Het zijn natuurlijk gewoon ook levende wezens met ieder hun eigen (on)hebbelijkheden.
Het is ook vaak een kwestie van samenwerken om elkaar goed te begrijpen, ik wil dit niet van jou maar als de hond bepaalde dingen niet aankan zoals bijvoorbeeld (noem maar even iets) angst voor kleine kinderen dat je in deze mee gaat met de hond door hem/haar dan even weg te halen uit de situatie, dat noem ik dan wederzijds respect.
Wat ik hier lees wbt in zijn waarde laten en dat vind ik zelf ook erg belangrijk, dat zo'n hond niet overvraagd wordt dus dat ie niet tot dingen gedwongen wordt wat totaal niet bij zijn/haar karakter past.
Een heel klein ding is bijvoorbeeld, Rasta houdt niet van zwemmen, iets wat me wel leuk lijkt voor hem en wat ik dan best een beetje jammer vind maar ik zal hem daar nooit toe dwingen.
Ik vind het fijn dat mensen dan ook naar het karakter kijken van de hond en niet dingen gaan afdwingen wat totaal niet bij de hond past.
Natuurlijk zijn er ook dingen waar aan gewerkt moet (kán) worden maar dan spreek je al snel over die samenwerking om de normale leefregels in stand te kunnen houden.

Ptje schreef:Als ik dat zo lees worden jullie honden prima in hun waarde gelaten.
Het zijn natuurlijk gewoon ook levende wezens met ieder hun eigen (on)hebbelijkheden.
Het is ook vaak een kwestie van samenwerken om elkaar goed te begrijpen, ik wil dit niet van jou maar als de hond bepaalde dingen niet aankan zoals bijvoorbeeld (noem maar even iets) angst voor kleine kinderen dat je in deze mee gaat met de hond door hem/haar dan even weg te halen uit de situatie, dat noem ik dan wederzijds respect.
Wat ik hier lees wbt in zijn waarde laten en dat vind ik zelf ook erg belangrijk, dat zo'n hond niet overvraagd wordt dus dat ie niet tot dingen gedwongen wordt wat totaal niet bij zijn/haar karakter past.
Een heel klein ding is bijvoorbeeld, Rasta houdt niet van zwemmen, iets wat me wel leuk lijkt voor hem en wat ik dan best een beetje jammer vind maar ik zal hem daar nooit toe dwingen.
Ik vind het fijn dat mensen dan ook naar het karakter kijken van de hond en niet dingen gaan afdwingen wat totaal niet bij de hond past.
Natuurlijk zijn er ook dingen waar aan gewerkt moet (kán) worden maar dan spreek je al snel over die samenwerking om de normale leefregels in stand te kunnen houden.

Als er angst voor kleine kinderen zou zijn zou ik daar wel mee aan het werk gaan, want angst hoeft helemaal niet in normale omstandigheden. Dat een hond kinderen niet leuk vind, ja dat is prima, maar angst zou betekenen dat mijn hond bij het zien of horen van kinderen zou willen vluchten of aanvallen. En aangezien je toch echt wel eens kinderen op straat of in bos kan tegenkomen vind ik dat dus een te overdreven eigenschap die ik toch nog op positieve wijze zou willen verbeteren. Hij hoeft niet door ze geaaid te worden, hoeft niet naast een kind te staan, hij mag er voor weglopen, maar niet vluchten of aanvallen.

Inge O schreef:

Rita schreef: Gaat er eentje zich bv klaar maken om te gaan blaffen of trekken, dan keren wij heel rustig om of gaan bochten lopen, zonder correcties en het werkt echt. Ook in huis negeren wij de honden als er iemand binnen komt, wij gaan en vragen de visite ook om voor paal te gaan staan, eerst duurt het effe, maar naar mate je het vaker oefent, des te sneller het over is.

dat is toch geen negeren? je hond beïnvloedt jouw gedrag wel degelijk dus je bent gewoon aan het trainen met een bepaalde vorm van correctie (= alles wat gedrag verandert).

Dat klopt niet helemaal wat je nu zegt (correctie = alles wat gedrag verandert....), correctie is dat gedrag afneemt en bij bekrachtiging neemt gedrag toe. In beide gevallen verandert het gedrag. Hier gaat het om een positieve correctie want de bochten en omkeren zijn toevoegingen en het lelijke of neurotische gedrag neemt af.

gyanty schreef:

Inge O schreef:

Rita schreef: Gaat er eentje zich bv klaar maken om te gaan blaffen of trekken, dan keren wij heel rustig om of gaan bochten lopen, zonder correcties en het werkt echt. Ook in huis negeren wij de honden als er iemand binnen komt, wij gaan en vragen de visite ook om voor paal te gaan staan, eerst duurt het effe, maar naar mate je het vaker oefent, des te sneller het over is.

dat is toch geen negeren? je hond beïnvloedt jouw gedrag wel degelijk dus je bent gewoon aan het trainen met een bepaalde vorm van correctie (= alles wat gedrag verandert).

Dat klopt niet helemaal wat je nu zegt (correctie = alles wat gedrag verandert....), correctie is dat gedrag afneemt en bij bekrachtiging neemt gedrag toe. In beide gevallen verandert het gedrag. Hier gaat het om een positieve correctie want de bochten en omkeren zijn toevoegingen en het lelijke of neurotische gedrag neemt af.

Maar hoe je het ook wendt of keert, corrigeer je het gedrag door om te draaien want jij zorgt ervoor dat de situatie en daardoor het gedrag van de hond veranderd. Dat is iets heel anders als doorlopen en de hond negeren