Het HondenForum

ik zie tegenwoordig juist veel kinderen waar heel streng tegen wordt gedaan, of zelfs heel onbetrouwbaar (ene keer vriendelijk, andere keer schreeuwen). Dat vind ik eigenlijk veel erger.

Nanna schreef:Ik ben blij dat ik opgroeide in de jaren zestig en zeventig. Moet er niet aan denken om nu kind te zijn.
Als hond was ik geloof ik ook liever in die tijd opgegroeid. Meer ruimte en normale duidelijkheid en je werd gewoon behandeld als hond. Voor mij zou het niet hoeven dat de oren van baasje op mijn zieltje te luisteren werden gelegd om daarna met verschillende gedragsdeskundigen door te nemen hoe ze mij als pseudokind gaan aanpakken Brrrr, dat er de godganse dag op je gelet wordt en ieder draadje gedrag tot op het bot gefileerd wordt om uiteindelijk tot de PERFECTE hond te komen die baasjelief voor ogen had toen hij/zij me kocht
Laat mij maar in de koeienwei snuffelen.

Offf in Muis haar geval; lekker in de koeienwei door de poep rollen !

verder eens

laeken schreef:Ik denk ook dat de meeste mensen niet genoeg onderlegd zijn om met straffen te werken. Dat vraagt inzicht en een hoop kunde. Je zal moeten weten wanneer en waarvoor je straft. Je wil niet weten hoeveel honden niet begrijpen waarom ze straf krijgen. Het enige wat je dan doet is de relatie met je hond verzieken. Of met je kind. Kinderen die een strenge jeugd hebben gehad ontsporen in mijn ogen het vaakst. Ze zijn het meest rebels naar hun ouders toe en vaak willen ze later niks met hun ouders te maken hebben als die te streng waren of te hard. Nadeel is ook dat mensen die streng en hard opgevoed zijn dat vaak zelf ook gaan doen bij hun kinderen. Al willen ze dat niet, dat gaat vaak vanzelf. Ik persoonlijk denk dat je als mens niet beter wordt van een strenge opvoeding. Als hond idem. Een hond die met begrip en een zachte hand is opgevoed wordt vaak zelf een zachte hond die begripvol is. Dat is tenminste wat ik denk en wat ik ook ervaar.

Niet altijd hoor, ik ben met zeer harde hand opgevoed en veel gestraft en heb gemerkt dat dat niet werkt
Ik ga op een heel andere manier met mijn honden (en cliënten) om, ik straf eigenlijk niet maar maak dingen duidelijk. Dit wil ik niet en dat wil ik wel. En daarbij is mijn harde opvoeding soms wel makkelijk want bang ben ik nooit. Ik merk soms bij mensen die een gelukkige fijne jeugd hebben gehad en nooit wat hebben meegemaakt dat het veel lastiger is om grenzen te bewaken en aan te geven.

Ik merk hier ook om me heen dat het soms schort aan een consequente aanpak en grenzen stellen. Heb al heel wat mensen met herders, staffords e.d. geholpen, geheel kostenloos, omdat ze op een reguliere hondenschool niet verder kwamen. Labradors en schoothondjes(maltezers, mopsjes, chihuahua's e.d.) domineren hier de hondenscholen. Als iemand dan komt met een pittige herder of staffordachtige die vaak een wat hardere correctie nodig hebben dan 'nee/foei' of negeren dan worden ze vervolgens geweerd of weggekeken van de hondenschool.

Heb iemand gehad met een stafford die zijn bazin vol in haar been hapte uit redirecte agressie. Natuurlijk had dit gedrag voorkomen kunnen worden als de hond vanaf pup al eerder gecorrigeerd was, maar soms is het nu eenmaal zo gelopen door bijv onkunde van de baas of door verkeerd advies van de hondenschool. Koetsie-koetsie aanpak werkt dan echt niet meer.

Ik merk met de honden die ik nu heb en honden die ik (in opvang) heb gehad dat een positieve aanpak lang niet altijd afdoende is. We hebben een labrador heropgevoed en als je je dan al groot maakte en een vocaal corrigeerde dan was dat méér dan genoeg om ongewenst gedrag te stoppen. Echter de ene hond is de andere niet en vooral rassen met bewakingsdrift hebben soms een wat hardere aanpak nodig om hetzelfde te bereiken.

Op zich is niks mis met koetsie-koetsie, maar ik word er wel moe van dat mensen met 'brave' kinderen en zachtaardige honden gaan propageren dat je alles kunt oplossen met een positieve insteek. Daar ben ik het namelijk niet mee eens

Met Elmo ben ik behoorlijk consequent. En probeer ik nog steeds een weg te vinden met hem, maar ik geloof dat ik die voor een groot deel al heb gevonden. Het contact met Elmo en Joann bekijk ik met de dag Ze hebben met elkaar te dealen, en dat doen ze meer dan prima Joann heeft iets meer regels naar Elmo toe dan andersom. 'Overtreed' ze die, krijgt ze 'straf'. Het zijn echt maatjes met elkaar. Ik ben gedegradeerd Joann wordt eerst begroet en dan pas ik.

En met Joann tsja ik ben streng, maar wel makkelijk. De jongedame zit nu in de 'nee-fase' zorgt voor leuke dingen hoor in winkels Gelukkig luistert ze goed naar een boze mama En kan ze rustig met mij over een drukke markt lopen, waar ze gewoon mijn hand vasthoud.

Hippo schreef:Ik merk hier ook om me heen dat het soms schort aan een consequente aanpak en grenzen stellen. Heb al heel wat mensen met herders, staffords e.d. geholpen, geheel kostenloos, omdat ze op een reguliere hondenschool niet verder kwamen. Labradors en schoothondjes(maltezers, mopsjes, chihuahua's e.d.) domineren hier de hondenscholen. Als iemand dan komt met een pittige herder of staffordachtige die vaak een wat hardere correctie nodig hebben dan 'nee/foei' of negeren dan worden ze vervolgens geweerd of weggekeken van de hondenschool.

Heb iemand gehad met een stafford die zijn bazin vol in haar been hapte uit redirecte agressie. Natuurlijk had dit gedrag voorkomen kunnen worden als de hond vanaf pup al eerder gecorrigeerd was, maar soms is het nu eenmaal zo gelopen door bijv onkunde van de baas of door verkeerd advies van de hondenschool. Koetsie-koetsie aanpak werkt dan echt niet meer.

Ik merk met de honden die ik nu heb en honden die ik (in opvang) heb gehad dat een positieve aanpak lang niet altijd afdoende is. We hebben een labrador heropgevoed en als je je dan al groot maakte en een vocaal corrigeerde dan was dat méér dan genoeg om ongewenst gedrag te stoppen. Echter de ene hond is de andere niet en vooral rassen met bewakingsdrift hebben soms een wat hardere aanpak nodig om hetzelfde te bereiken.

Op zich is niks mis met koetsie-koetsie, maar ik word er wel moe van dat mensen met 'brave' kinderen en zachtaardige honden gaan propageren dat je alles kunt oplossen met een positieve insteek. Daar ben ik het namelijk niet mee eens

Omgekeerde kan ook: een hond die op een hondenschool d.m.v. correcties niet meer wilt steken op snijden en met koetsie-koetsie opknapt als een blad van een boom. Ook wel verhalen gehoord, dat een Duitse Staande met harde hand moet worden opgevoed, omdat je anders vol aan in de zeik wordt genomen.
Ach ja, zal er wel mee te maken hebben, dat de jachtwereld het dierenrijk graag domineert.

korthaar schreef:

Hippo schreef:Ik merk hier ook om me heen dat het soms schort aan een consequente aanpak en grenzen stellen. Heb al heel wat mensen met herders, staffords e.d. geholpen, geheel kostenloos, omdat ze op een reguliere hondenschool niet verder kwamen. Labradors en schoothondjes(maltezers, mopsjes, chihuahua's e.d.) domineren hier de hondenscholen. Als iemand dan komt met een pittige herder of staffordachtige die vaak een wat hardere correctie nodig hebben dan 'nee/foei' of negeren dan worden ze vervolgens geweerd of weggekeken van de hondenschool.

Heb iemand gehad met een stafford die zijn bazin vol in haar been hapte uit redirecte agressie. Natuurlijk had dit gedrag voorkomen kunnen worden als de hond vanaf pup al eerder gecorrigeerd was, maar soms is het nu eenmaal zo gelopen door bijv onkunde van de baas of door verkeerd advies van de hondenschool. Koetsie-koetsie aanpak werkt dan echt niet meer.

Ik merk met de honden die ik nu heb en honden die ik (in opvang) heb gehad dat een positieve aanpak lang niet altijd afdoende is. We hebben een labrador heropgevoed en als je je dan al groot maakte en een vocaal corrigeerde dan was dat méér dan genoeg om ongewenst gedrag te stoppen. Echter de ene hond is de andere niet en vooral rassen met bewakingsdrift hebben soms een wat hardere aanpak nodig om hetzelfde te bereiken.

Op zich is niks mis met koetsie-koetsie, maar ik word er wel moe van dat mensen met 'brave' kinderen en zachtaardige honden gaan propageren dat je alles kunt oplossen met een positieve insteek. Daar ben ik het namelijk niet mee eens

Omgekeerde kan ook: een hond die op een hondenschool d.m.v. correcties niet meer wilt steken op snijden en met koetsie-koetsie opknapt als een blad van een boom. Ook wel verhalen gehoord, dat een Duitse Staande met harde hand moet worden opgevoed, omdat je anders vol aan in de zeik wordt genomen.
Ach ja, zal er wel mee te maken hebben, dat de jachtwereld het dierenrijk graag domineert.

En je kunt ook nog prima consequent en duidelijk zijn zonder harde hand en zonder koetsjie-woetsie . Ik straf zelden (vrijwel nooit), dochter niet en hond niet. Lijfstraffen al helemaal niet. Laat niet weg dat ik wel prima weet duidelijk te maken wat ik wel en niet wens te zien.

Ik denk dat t heel veel met motivatie te maken heeft, op t moment dat ik zelf iets heel belangrijk vind krijg ik t er moeiteloos in, op t moment dat ik denk van hmmm t is sociaal wenselijk maar t zal me eigenlijk jeuken, dan wordt t lastiger

S@ndr@ schreef:Ik denk dat t heel veel met motivatie te maken heeft, op t moment dat ik zelf iets heel belangrijk vind krijg ik t er moeiteloos in, op t moment dat ik denk van hmmm t is sociaal wenselijk maar t zal me eigenlijk jeuken, dan wordt t lastiger

Daar heb ik ook wel een beetje last van.

kipo schreef:Ik vraag me af waar jullie al die zwaar onopgevoede kinderen tegenkomen . Ik zie ook wel eens een kind dat zich niet heel netjes gedraagt, maar iha valt het allemaal best mee. Ik zie in mijn directe omgeving toch echt geen kinderen die niet opgevoed worden of die alleen maar koetsjie-woetsjie koekie krijgen. Ik ken (van dichtbij) ook maar 1 kind met een etiketje en ook dat is gewoon een hartstikke leuk (en opgevoed) joch, met een kleine beperking.

Volgens mij is dit iets van alle generaties, klagen over de jeugd van tegenwoordig.

Ik las het topic laat gisteravond en was voor mij een reden om direct de computer af te sluiten. Wat een negativiteit weer.
Er wordt verdorie door iedereen over iedereen geklaagd. Kinderen zijn niet opgevoed. Vrouwen zijn inhalige feeksen die hun hebberige klauwen in onschuldige mannen slaan. Mannen zijn domoren/dekhengsten/rokkenjagers.
Wat een gegeneraliseer.

Ik woon dan denk ik in het paradijs. Want er bijna alle kinderen in mijn omgeving zijn netjes opgevoed, volwassenen in mijn omgeving zijn aardige, behulpzame en vriendelijke mensen. En ik werk op een hogeschool met zo'n 35.000 studenten en de meesten zijn hartstikke leuke jongelui.
Kortom, mijn grootmoeder zei het al: 'Die jeugd van tegenwoordig.... allemaal meisjes en jongens'

kipo schreef:

Hippo schreef:Ik merk hier ook om me heen dat het soms schort aan een consequente aanpak en grenzen stellen. Heb al heel wat mensen met herders, staffords e.d. geholpen, geheel kostenloos, omdat ze op een reguliere hondenschool niet verder kwamen. Labradors en schoothondjes(maltezers, mopsjes, chihuahua's e.d.) domineren hier de hondenscholen. Als iemand dan komt met een pittige herder of staffordachtige die vaak een wat hardere correctie nodig hebben dan 'nee/foei' of negeren dan worden ze vervolgens geweerd of weggekeken van de hondenschool.

Heb iemand gehad met een stafford die zijn bazin vol in haar been hapte uit redirecte agressie. Natuurlijk had dit gedrag voorkomen kunnen worden als de hond vanaf pup al eerder gecorrigeerd was, maar soms is het nu eenmaal zo gelopen door bijv onkunde van de baas of door verkeerd advies van de hondenschool. Koetsie-koetsie aanpak werkt dan echt niet meer.

Ik merk met de honden die ik nu heb en honden die ik (in opvang) heb gehad dat een positieve aanpak lang niet altijd afdoende is. We hebben een labrador heropgevoed en als je je dan al groot maakte en een vocaal corrigeerde dan was dat méér dan genoeg om ongewenst gedrag te stoppen. Echter de ene hond is de andere niet en vooral rassen met bewakingsdrift hebben soms een wat hardere aanpak nodig om hetzelfde te bereiken.

Op zich is niks mis met koetsie-koetsie, maar ik word er wel moe van dat mensen met 'brave' kinderen en zachtaardige honden gaan propageren dat je alles kunt oplossen met een positieve insteek. Daar ben ik het namelijk niet mee eens

En je kunt ook nog prima consequent en duidelijk zijn zonder harde hand en zonder koetsjie-woetsie . Ik straf zelden (vrijwel nooit), dochter niet en hond niet. Lijfstraffen al helemaal niet. Laat niet weg dat ik wel prima weet duidelijk te maken wat ik wel en niet wens te zien.

Precies

Het probleem met positieve opvoeding en training is en lijkt te blijven, dat het niet op de juiste manier wordt uitgelegd.
Helaas ook door veel hondentrainers

Als je een hond in heropvoeding krijgt is het nog maar de vraag of dat "niet met alleen maar positieve training" is op te lossen.
Een hele consequente rustige houding met een heel duidelijk ja en nee zonder grijze tussenmogelijkheden kan heel vaak voldoende zijn.
Het is mogelijk dat dat naar de smaak van de opdrachtgever of heropvoeder niet snel genoeg gaat .......... want eigenlijk moet zoiets wel even binnen een paar dagen geregeld zijn.
En/of het is mogelijk dat een trainer terug gaat grijpen naar correcties omdat hij/zij daar meer aan gewend is en denkt dat beter te kunnen hanteren?

Ik vraag me daarnaast serieus af waarom bepaalde rassen "harder aangepakt" zouden moeten worden.
Nog even afgezien van het feit dat de ene trainer dan weer andere rassen bedoelt dan een andere trainer (of hondeneigenaar al dan niet door napraten van zijn trainer of fokker)

Zowel bij training met correcties als bij training met positieve stimulans blijft het van belang dat die correcties of beloning op het juiste moment, dus goed getimed worden gegeven.
Elke fout die daarin wordt gemaakt leidt tot mindere prestaties en minder goed contact met de hond.
In alle gevallen moet de hond namelijk weten waarom ........... (dus waarom straf of waarom iets lekkers).

Het feit alleen al dat sommigen de positieve trainingsmethode dus inclusief consequent zijn en duidelijk zijn afdoen als "koetsie-woetsie" training vind ik niet bepaald bemoedigend.
Volgens mij is er ergens iets heel erg fout gegaan.
Een van de problemen is dat degenen die volgens eigen zeggen van mening zijn dat de hardere aanpak nodig is voor hun ras(sen) voor mijn gevoel nog nooit goed hebben onderzocht wat een werkelijk positieve opvoeding en training inhoudt.
Een ander probleem is dus dat er toch vrij veel "positieve" trainers hun uitleg niet bijzonder goed doen (of snappen ze het zelf nog niet?)

Misschien geldt dat zelfde ook wel voor kinderen.

Alles wordt gemeten.
Elke prestatie, zelfs op de kleuterschool, wordt afgezet tegen een "verwachting" en als de "prestatie" te laag is moet er meteen ingegrepen worden.
Kinderen die zich aanvankelijk wat langzamer ontwikkelen zijn zeker niet per definitie de kinderen die later ook een minder goede prestatie zullen leveren.

Soms vrees ik dat dat directe ingrijpen, en maar oefenen en oefenen zodat ze het toch maar alsjeblieft beter zullen doen op die meetlijn, de uiteindelijke kwaliteit negatief zal beïnvloeden.

Dat er zo verschrikkelijk weinig tijd wordt gegund aan zelfs maar de mogelijkheid om zich als kind te vervelen beperkt ook de kans om daar een eigen creatieve oplossing voor te vinden.
Verloren tijd die niet meer is in te halen volgens mij

Misschien moet ik dan voortaan overal maar bij schrijven dat het gechargeerd is ?
Ik nam vanzelfsprekend aan dat iedereen dat er wel uit kon halen maar goed

Hippo schreef:Ik merk hier ook om me heen dat het soms schort aan een consequente aanpak en grenzen stellen. Heb al heel wat mensen met herders, staffords e.d. geholpen, geheel kostenloos, omdat ze op een reguliere hondenschool niet verder kwamen. Labradors en schoothondjes(maltezers, mopsjes, chihuahua's e.d.) domineren hier de hondenscholen. Als iemand dan komt met een pittige herder of staffordachtige die vaak een wat hardere correctie nodig hebben dan 'nee/foei' of negeren dan worden ze vervolgens geweerd of weggekeken van de hondenschool.

Heb iemand gehad met een stafford die zijn bazin vol in haar been hapte uit redirecte agressie. Natuurlijk had dit gedrag voorkomen kunnen worden als de hond vanaf pup al eerder gecorrigeerd was, maar soms is het nu eenmaal zo gelopen door bijv onkunde van de baas of door verkeerd advies van de hondenschool. Koetsie-koetsie aanpak werkt dan echt niet meer.

Ik merk met de honden die ik nu heb en honden die ik (in opvang) heb gehad dat een positieve aanpak lang niet altijd afdoende is. We hebben een labrador heropgevoed en als je je dan al groot maakte en een vocaal corrigeerde dan was dat méér dan genoeg om ongewenst gedrag te stoppen. Echter de ene hond is de andere niet en vooral rassen met bewakingsdrift hebben soms een wat hardere aanpak nodig om hetzelfde te bereiken.

Op zich is niks mis met koetsie-koetsie, maar ik word er wel moe van dat mensen met 'brave' kinderen en zachtaardige honden gaan propageren dat je alles kunt oplossen met een positieve insteek. Daar ben ik het namelijk niet mee eens

wat een bullshit
ik ben inmiddels aan mijn 7e herder (niet allemaal duits) en heb ze geen van alle hard aangepakt, wel consequent.
ze hadden allemaal als rechtgeaarde individuen hun eigenaardigheden, maar waren toch echt alle 7 prima honden.

mercedes2803 schreef:

Rebble schreef:En iedereen ziet het wel van een ander maar niet van zichzelf...

eensch
maar gaat voor mij niet erg op
daarom vinden mensen het ook best 'vervelend' en zelfs pijnlijk als ik de vinger op de zere plek leg

Ik heb geen kinderen
Mijn Rimpel was alles behalve perfect
Muis ook niet maar dat valt niet zo op omdat ze zo aandoenelijk is
Ik heb geen tomeloze ambitie op werkgebied...ik heb gewoon leuk werk met leuke collega's
Ik doe niet mee aan 'dat moet je echttt hebben hoor' als in I phone of Apple dingen, een gekleurde broek van H&M
indertijd pandorra armbanden, je moettt dit leuk vinden of zus of zo
Ik hang niet aan spulletjes maar aan herinneringen en het verzamelen daarvan
We wonen in een klein bejaardenhuisje met een inrichting die nul op elkaar afgestemd is en die soms zelfs uit het jaar nul
dateert. grenen, eiken en wit, ouwe meuk en hippe lamp en het hele jaar door een kerstboom
Ik rij niet elke twee jaar een nieuwere auto omdat het een waardeloze investering is...ik rij mijn auto's af tot ze van ductape en tie ribjes
aan elkaar hangen - letterlijk en figuurlijk
En zo kan ik nog wel even doorgaan

Ik ga back to kneuterigheid en hou dr van

er is natuurlijk ook nog het En/En principe.

Ik heb van mezelf geen kinderen maar ben wel moeder. Ja ik vind het belangrijk dat de kinderen het zo goed mogelijk doen. Binnen de mogelijkheden die ze hebben. Ik ben zeker niet van het koetjiekoetjietype maar houd van structuur op mijn eigen chaotische wijze.

Zo ben ik met zowel de kinderen als honden. Ik heb enkele regels, die moeten opgevolgd worden en zo niet dan hangen daar consequenties aan.
Zowel de kinderen als de honden zijn niet heilig, nooit geweest ook. Strontvervelend soms, net als ikzelf

Ondertussen zit ik dit te typen op een iPad, heb ik een iPhone en draag ik met regelmaat een Pandora armband. Niet omdat anderen zeggen dat dat handig, mooi, of "een must " is. Maar omdat ik dat zelf leuk vind. Tegelijkertijd heb ik hier een huis vol ouwe meuk, kook ik op pannen uit de jaren 50 (letterlijk) en ben ik dol op kneuterig en burgerlijk.

Ik ken je stijl dus wat extra zwart heb je het wel gemaakt en in sommige gevallen heb je wel gelijk helaas.
Maar ik denk dat met consequent zijn, regels en duidelijkeid geven, met een portie verstand en een grote portie liefde je het verst komt. Bij mens en dier

Gewoon kort door de bocht het volgende, dus .

flamme schreef:Maar ik denk dat met consequent zijn, regels en duidelijkeid geven, met een portie verstand en een grote portie liefde je het verst komt. Bij mens en dier

Liesbeth schreef:Gewoon kort door de bocht het volgende, dus .

flamme schreef:Maar ik denk dat met consequent zijn, regels en duidelijkeid geven, met een portie verstand en een grote portie liefde je het verst komt. Bij mens en dier

Ook eens

laeken schreef:Ik denk ook dat de meeste mensen niet genoeg onderlegd zijn om met straffen te werken. Dat vraagt inzicht en een hoop kunde. Je zal moeten weten wanneer en waarvoor je straft. Je wil niet weten hoeveel honden niet begrijpen waarom ze straf krijgen. Het enige wat je dan doet is de relatie met je hond verzieken. Of met je kind. Kinderen die een strenge jeugd hebben gehad ontsporen in mijn ogen het vaakst. Ze zijn het meest rebels naar hun ouders toe en vaak willen ze later niks met hun ouders te maken hebben als die te streng waren of te hard. Nadeel is ook dat mensen die streng en hard opgevoed zijn dat vaak zelf ook gaan doen bij hun kinderen. Al willen ze dat niet, dat gaat vaak vanzelf. Ik persoonlijk denk dat je als mens niet beter wordt van een strenge opvoeding. Als hond idem. Een hond die met begrip en een zachte hand is opgevoed wordt vaak zelf een zachte hond die begripvol is. Dat is tenminste wat ik denk en wat ik ook ervaar.

Gelukkig is dat hier niet zo geweest, mijn ouders waren bijzonder streng en tikken van mijn vader zijn er best gevallen maar zowel mijn broer als ik voeden onze kinderen anders op. Wel duidelijke grenzen (en dat zijn er echt niet zo heel veel) maar vooral wel ruimte voor jezelf zijn binnen die grenzen. Duidelijkheid geef je niet alleen door grenzen en straffen maar ook door uitleggen wat je niet wilt en waarom. Ik had bij rayos al helemaal niet moeten aankomen met alleen straffen en streng zijn, dat hij niet getrokken en dan was hij hier niet meer geweest. Er zit wel een ruim gat tussen alles maar laten gaan en gewoon grenzen stellen en bespreken.

Liesbeth schreef:Gewoon kort door de bocht het volgende, dus .

flamme schreef:Maar ik denk dat met consequent zijn, regels en duidelijkeid geven, met een portie verstand en een grote portie liefde je het verst komt. Bij mens en dier

Eens!

Selene schreef:

Liesbeth schreef:Gewoon kort door de bocht het volgende, dus .

flamme schreef:Maar ik denk dat met consequent zijn, regels en duidelijkeid geven, met een portie verstand en een grote portie liefde je het verst komt. Bij mens en dier

Eens!

Gadver wat zijn we eensgezind

Selene schreef:Ik had bij rayos al helemaal niet moeten aankomen met alleen straffen en streng zijn, dat hij niet getrokken en dan was hij hier niet meer geweest. Er zit wel een ruim gat tussen alles maar laten gaan en gewoon grenzen stellen en bespreken.

Eens. Onze eerste hond (gevoelig typje, alà Miep) moest volgens trainster niet zo miepen. Hij was enorm wagenziek, en tja een ritje naar cursus in Rijswijk duurt vanuit Scheveningen nu eenmaal een half uurtje, was drama! En we deden de MG cursus, gehoorzaam in 10 dagen. Joepie, 3 dagen in de week de auto in
Ik heb nog een filmpje van de cursus. Continu naar ons opkijken "is dit dan wat je wil??? Doe ik het zo goed?"

Het was in '97. MG was toen net de ommezwaai aan het maken naar geen slipketting, maar trainster vond een slipketting bij Sam nodig. Zei er ook nog bij dat MG die eigenlijk afgezworen had, maar in dit geval was het toch erg nodig. Sam moest even goed tot de orde geroepen worden. En dat deed ze. De gil van hem hoor ik nog, en de lessen daarna was het nog meer drama. Eerst al die autoreis, en dan die nare avond waarop hij van alles moest wat hij niet snapte. Hij mocht tijdens die cursus ook beslist niet van de lijn.

Na de laatste les hebben we dat wel gedaan. En hij was door het dolle. En is doodgereden. Ik weet eigenlijk heel erg zeker dat wanneer we het bij Sam aangepakt hadden zoals we bij Miep deden/doen, we het beter aangepakt hadden bij zijn karaktertje en hij bij ons oud was geworden.
Is helaas anders gelopen (door onze onervarenheid, en blindelings vertrouwen in de hondenschool).

Ik ben beslist niet wars van echte correcties. Ikzelf ben nooit geslagen, maar ik moest wel in de donkere kelder mijn bord opeten binnen 5 minuten (want anders zwaaide er natuurlijk nog niets, maar ik had mijn bord wel grotendeels leeg dan). Het is allemaal heel erg afhankelijk van het kind, en de hond. Denk ik. Ik geloof niet dat een tik voor mijn kont op mij meer indruk had gemaakt, dan die "straf" van op de kelder zitten. Dat was natuurlijk helemaal geen straf - want kelder heeft gewoon een raam - maar de boodschap was dat mijn bord leeg moest zijn als mijn vader weer naar zijn werk ging. En ik wist dat dat serieus was.

En dat laatste is denk ik de crux. Mijn honden luisteren beslist niet perfect, maar hebben exact door wanneer het serieus is. "Nu doen wat ik zeg!".

Miepje was pup, dus Saar was net 2. Teun was kwijt (ze werd uitgelaten door de vader van de eigenaresse, samen met Lobke zijn eigen hond) , en ik zou hetzelfde rondje lopen andersom en dus uitkijken naar Teun. Ik vond Teun. Heb haar dus - jonge hond - aangelijnd met Saar's riem, en Saar opgedragen naast me te lopen langs een drukke weg. Vast aan mijn knie, liep ze. Feilloos had ze door dat er een bijzondere situatie was ("vreemde" hond aan de lijn, ook). Doodeng voor mij, want dadelijk wordt mijn hond weer doodgereden. Maar goed, ik wist wel dat ik dit aan Saar over kon laten. En dat kon ook.
Met Miep kan dat denk ik nu ook. Die heeft er wat meer jaartjes over gedaan dan Saar

Het ligt gewoon aan het individu waar je mee te maken hebt.

Hippo schreef:
Op zich is niks mis met koetsie-koetsie, maar ik word er wel moe van dat mensen met 'brave' kinderen en zachtaardige honden gaan propageren dat je alles kunt oplossen met een positieve insteek. Daar ben ik het namelijk niet mee eens

honden moeten braaf zijn idd
kinderen niet hoor.

Ik weet het simpel niet. Kreeg een draai om mijn oren van de buurman. Jankend naar huis. Nog een klets op mijn kont van pa. Pa naar buurman: niet waarom sloeg jij mijn zoon maar wat heeft die knul van mij uitgehaald.
Hond beet pa (weet bij God niet waarom). Pa greep hond en beet hem keihard in zijn oor. Hond heeft nooit meer gebeten.
Nooit zelf toegepast maar soms....

mercedes2803 schreef:Misschien moet ik dan voortaan overal maar bij schrijven dat het gechargeerd is ?
Ik nam vanzelfsprekend aan dat iedereen dat er wel uit kon halen maar goed

Leek mij wel duidelijk. Ik las het wel met een lach

Dee schreef:

mercedes2803 schreef:Misschien moet ik dan voortaan overal maar bij schrijven dat het gechargeerd is ?
Ik nam vanzelfsprekend aan dat iedereen dat er wel uit kon halen maar goed

Leek mij wel duidelijk. Ik las het wel met een lach

Fijn ! gelukkig maar

Ik vind mezelf niet streng, wel duidelijk, ik heb hier van dochterlief al verschillende vriendjes en vriendinnetjes over de vloer gehad uit strenge opvoedingen, en eigenlijk allemaal waren ze op 1 of ( vaak ) meerdere vlakken heel rebels- tot zo ongeveer t bloed onder de ouders hun nagels vandaan halen. en ook ja zeggen en Nee doen.
Ik heb dat gelukkig niet met geen van mijn beide kinderen, ik geniet ervan ze te zien opgroeien en alles is duidelijk en bespreekbaar.

Veenmug schreef:Ik weet het simpel niet. Kreeg een draai om mijn oren van de buurman. Jankend naar huis. Nog een klets op mijn kont van pa. Pa naar buurman: niet waarom sloeg jij mijn zoon maar wat heeft die knul van mij uitgehaald.
Hond beet pa (weet bij God niet waarom). Pa greep hond en beet hem keihard in zijn oor. Hond heeft nooit meer gebeten.
Nooit zelf toegepast maar soms....

Toen was geluk nog heel gewoon.

Ik heb vroeger wel eens een tik op mijn jatten gekregen een draai om mijn oren of een schop onder mijn kont. Ben er niet slechter van geworden. Je kreeg ze ook nooit zomaar. Er ging ene duidelijke waarschuwing aan vooraf. En wij als kind bepaalden dan of we doorgingen of stopten. De tik zelf deed geen zeer, je broer en zus die je stiekem zaten uit te lachen DAT deed pas zeer hahaha. Met deze opvoeding totaal geen problemen.

Een vroegere vriendin van mij heeft een kind, en ze wilde graag de haren van dat meisje in staartjes doen. Kind was al wat vervelend geweest de hele dag waarop dna veel geschreeuw werd. Meisje bleef niet stil zitten tijdens staartjes maken. Logisch dat doen niet veel kindjes op de leeftijd van 3. Maar moeders had het kookpunt bereikt dus hoop getrek aan die haren, niet bepaald zachtjes uitkammen en toen dochter protesteerde kreeg ze een knal met de haarborstel. En daar kan ik dus NIET tegen. Heb die vriendin er ook op aangesproken. Dat dit misschien niet helemaal de manier is.. grr

Dus niet alle tikken zijn het zelfde. je hebt niet in alle situaties een keus.

bouvierpoedel schreef:

Veenmug schreef:Ik weet het simpel niet. Kreeg een draai om mijn oren van de buurman. Jankend naar huis. Nog een klets op mijn kont van pa. Pa naar buurman: niet waarom sloeg jij mijn zoon maar wat heeft die knul van mij uitgehaald.
Hond beet pa (weet bij God niet waarom). Pa greep hond en beet hem keihard in zijn oor. Hond heeft nooit meer gebeten.
Nooit zelf toegepast maar soms....

Toen was geluk nog heel gewoon.

ik zie opvoeden en training als 2 verschillende dingen.
opvoeden gaat bij mij met belonen en correcties, duidelijkhied en consequent zijn. trainen, zeker het aanleren van iets gaat zo veel en zo positief mogelijk.
je kan mijn inziens niet 24 uur per dag 7 dagen in de week lief en postitief zijn. een NEE zie ik ook als een correctie.
kinderen opvoeden heb ik geen ervaring in, maar ik heb een bloedhekel aan prinsjes en prinsesjes die door te dreinen hun zin krijgen en het woord NEE niet begrijpen.
ellen