Het HondenForum

Jokkebrok schreef:Zenuwachtig voor een DA bezoek zijn mijn honden toch wel - daar is maar weinig gebrul voor nodig; de lucht van medicamenten en angstzweet van anderen is genoeg.

Oh.

Mijn honden weten anders niet hoe snel ze binnen moeten komen, allemaal.
De dierenarts is het leukste van het leukste. Ondanks die soms niet leuke behandeling, maar dat wordt ruimhartig vergeven omdat ik er zo vaak om niets kom dan wegen en een koekje. En dus is de dierenarts leuk.
Dus nee, zenuwachtig hoeft bepaald niet.

Een dierenarts die zich gedroeg zoals jij beschrijft kon nog zo fantastisch wezen, ik kwam er niet meer.
Geen gebrul of geweld naar mijn dieren. Als dat nodig is doe ik het zelf, een ander blijft er met zijn tengels/stembanden vandaan.

Marjoleine schreef:

Jokkebrok schreef:Zenuwachtig voor een DA bezoek zijn mijn honden toch wel - daar is maar weinig gebrul voor nodig; de lucht van medicamenten en angstzweet van anderen is genoeg.

Oh.

Mijn honden weten anders niet hoe snel ze binnen moeten komen, allemaal.
De dierenarts is het leukste van het leukste. Ondanks die soms niet leuke behandeling, maar dat wordt ruimhartig vergeven omdat ik er zo vaak om niets kom dan wegen en een koekje. En dus is de dierenarts leuk.
Dus nee, zenuwachtig hoeft bepaald niet.

Een dierenarts die zich gedroeg zoals jij beschrijft kon nog zo fantastisch wezen, ik kwam er niet meer.
Geen gebrul of geweld naar mijn dieren. Als dat nodig is doe ik het zelf, een ander blijft er met zijn tengels/stembanden vandaan.

Ik snap best dat anderen daar niet meer zouden komen.

Ik stel mezelf echter niet op het nivo/plateau van de dierenarts. Ik ben de baas en ik zorg ervoor dat mijn honden zich in mijn omgeving gedragen zoals ik van ze zou willen. Maar dat ze samen met mij naar een kleine dikke man gaan die ze prikken geeft en dingen met ze doet waar ze geen lol aan beleven: prima. Dat relateren ze toch niet aan mij, tenminste daar merk ik niets van in de dagelijkse praktijk.

Die kleine dikzak die mijn pup zo heeft toegebrult mag dan in sommige mensen hun ogen een dierenbeul zijn, ik vertrouw hem als het op werkelijke dierenziektes aankomt meer competentie toe dan de andere alternatieven. De DA hoeft mijn hond toch niet op te voeden, hij hoeft hem - in geval van nood - alleen maar beter te maken. Dat opvoeden dat klaar ik zelf wel

Ja ik vertrouw op onze da, maar het lijkt me dat je je da daar toch op uitzoekt.
Al die verhalen over onheus bejegend zijn of afgewimpeld worden met een doodzieke hond herken ik niet in de ervaring met onze da.
Dus ja ik vertrouw onze da ,ik heb ook niet het gevoel dat we worden uitgebuit als we daar zijn of dat ons allerlei onzinnige dure zaken worden aangesmeerd.
Kortom wij zijn meer dan tevreden over onze da

Ik ben altijd meer dan tevreden geweest over de dierenartsen in de praktijk waar ik kom.
Hoe het nu is weet ik niet, want de oude dierenarts is met pensioen gegaan en nu werken er allemaal artsen die ik nog niet zo goed ken.
Maar 1 ervan heeft destijds doorgepakt bij Maroucks hoestje en destijds foto's gemaakt (waar dus bronchitis uitkwam) en een andere heeft alles laten vallen toen ik daar met spoed aan kwam met Marouck die hoge koorts had en is een uur bezig geweest om haar te koelen om de temperatuur naar beneden te krijgen. Beide artsen zijn vrouwen trouwens.
Ik kom gelukkig niet vaak bij de praktijk (enten doe ik elders en foto's maken van rug, ellebogen en heupen ook), maar er wordt altijd wel naar me geluisterd en ik mag bij de behandelingen blijven. Ze zijn wat duurder dan de andere praktijk hier in het dorp, maar dat heb ik er graag voor over als er kundigheid is en ik vertrouwen heb.

Tineke schreef:Ja ik vertrouw op onze da, maar het lijkt me dat je je da daar toch op uitzoekt.
Al die verhalen over onheus bejegend zijn of afgewimpeld worden met een doodzieke hond herken ik niet in de ervaring met onze da.
Dus ja ik vertrouw onze da ,ik heb ook niet het gevoel dat we worden uitgebuit als we daar zijn of dat ons allerlei onzinnige dure zaken worden aangesmeerd.
Kortom wij zijn meer dan tevreden over onze da

Dit dus, en allebei mijn honden gaan er nog steeds met veel plezier naar binnen.

t is met dierenartsen net al met gewone artsen, prima om te consulteren, maar ook zelf na blijven denken, dat tijd van ja dokter, nee dokter is voorbij

Wij hebben gelukkig een geweldige DA!! Topvent

Onze vaste DA is een ouderwetse veearts, die trekt zich niet veel van openingstijden aan.
Als hier een ziek schaap rondloopt komt die ook daarvoor nog om kwart voor tien op zondagavond.
Zonder weekeindtarieven.

Goud waard zo een mens...

We hebben een 10 jaar geleden toen hij voor het eerst de paarden kwam enten een keer een meningsverschil gehad, ik wilde dat hij de enting in de hals zette, wel wetende dat bij een paard wat zo gespierd is als de onze(Appaloosa, vergelijk maar met een quarter) enten in de borst een enorme zwelling zou geven.
Dat geloofde hij niet, en na wat discussie heeft hij het dan zo gedaan als hij dat altijd deed.
Paarden hadden id. een behoorlijke zwelling de dag erna, ik heb hem opgebeld en het laten zien, 2 weken moeten koelen om het weer goed te krijgen.
Daarna nooit meer een discussie gehad, was duidelijk. De jaren erna is gewoon altijd in de hals geënt.
Die dacht natuurlijk daar heb je weer een blondje met een pony, gespeend van enig verstand van paarden, zal ie er vast ook genoeg van in de praktijk hebben.

En ja, bij de glucose test heeft ie de staaltjes in een verkeerde tube ingestuurd waardoor de waarden niet goed uitgemeten zijn. Ok, hij is ook mens, en er kan een keer wat fout gaan.

Maar tot nog toe over alle jaren heen heb ik nog nooit iemand meegemaakt die zich zo inzet voor dierenwelzijn. En of het nu gaat om een paard, hond of kat of wat dan ook.
Kan gebeuren als er een veulen geboren is en je belt vroeg in de morgen of ie kan komen controleren en de veulenspuit zetten dat ie vraagt of het 3 uurtjes later kan, is ie de hele nacht in de weer geweest met een keizersnee bij een koe en moet dringend eerst een paar uur slapen.
Nou, daar heb ik geen moeite mee.

En na dat geval met het enten bij de paarden (in het eerste half jaar dat we hier woonden) heb ik eigenlijk ook nooit meer het gevoel gehad niet serieus genomen te worden, als ik iets aandraag denkt ie mee, desnoods in het alternatieve circuit.
Als ik vraag bloed te testen wordt dat gewoon gedaan.
Hij kent ons inmiddels goed genoeg om te weten dat als wij vinden dat er iets niet klopt aan een van onze dieren dat dat ook zo is.

Moet ik nu foto's laten maken rij ik daarvoor naar Budel, die apparatuur heeft ie gewoon niet.
Maar voor alle andere dingen, een castratie/sterilisatie e.d. vertrouw ik er blind op dat dat allemaal goed gaat.
Wat vakkennis betreft zit het wel goed, zeker weten.
We prijzen ons heel gelukkig dat we zo een DA hebben, iemand met een hart voor dieren!

Dus ja, ik vertrouw zeker wel op onze dierenarts!

Ik ben heel tevreden over onze da, hij heeft de hartritmestoornis bij Balou ontdekt terwijl de cardioloog het in de eerste instantie niet kon horen. Ook heeft hij er alles aan gedaan om Gipsy te redden.
Ze was een paar weken voor haar dood geopereerd aan haar oog, het oogvlies was deels verwijderd en het derde ooglid was dichtgenaaid over het oog om het oog te beschermen. Hij heeft dit toen ze daar zo lag, los gemaakt en aan mij laten zien dat er zich inderdaad een nieuw vlies aan het vormen was. Ik was helemaal van slag en geschokt door Gipsy haar plotselinge overlijden ze was twee jaar jong, en was er niet in geïnteresseerd of die operatie geslaagd was, wat had ze er nog aan? Maar hij is goed als dierenarts en dit vind ik het belangrijkste. Nog een minpuntje is, dat hij inmiddels meerdere praktijken heeft, en ik nu regelmatig andere dierenartsen krijg. Wel probeer ik het altijd zo te regelen dat ik hem toch zelf heb, maar dit is niet altijd mogelijk.

Hebben jullie eigenlijk liever een wat hardere maar wel doorstastende, dierenarts? Dan een zachtere maar dat alles een keer zo lang duurt, dierenarts?

mmartinn schreef:Hebben jullie eigenlijk liever een wat hardere maar wel doorstastende, dierenarts? Dan een zachtere maar dat alles een keer zo lang duurt, dierenarts?

Aha, de klant die gelijk met het paardenmiddel terug op de stoep wilt staan.

Ik heb een da waar ik nog niet met de honden bij ben geweest maar wel met de kat. Met de kat was ze super
http://www.dierenartsaanhuis.nl/

korthaar schreef:

mmartinn schreef:Hebben jullie eigenlijk liever een wat hardere maar wel doorstastende, dierenarts? Dan een zachtere maar dat alles een keer zo lang duurt, dierenarts?

Aha, de klant die gelijk met het paardenmiddel terug op de stoep wilt staan.

Zo'n klant ben ik niet hoor, was gewoon een open vraag.
Ik zelf sta meestal niet snel buiten de deur van een behandelaar, of het nou mijn eigen is, of de dierenarts.
Ik heb liever een dierenarts die op gegeven moment zegt dat ie het niet meer weet, dan dat ie maar gewoon wat doet, met de intentie om mij een gevoel te geven dat ie het allemaal wel weet.

Ik heb ook liever een da die gewoon gelijk zeg hoe de vork in de steel zit..dan een da die eerst van alles probeert terwijl hij zelf al weet dat het niet haalbaar is.

Ik weet ook liever meteen waar ik aan toe ben.
Mijn DA is idd iemand van de open en eerlijke communicatie.

En ja, liever iemand die wat harder is en wel resultaten boekt.

Als jij daar staat met een koliekpaard waar je niet van weet of ie de volgende morgen haalt dan heb je niks aan sentiment. Dan is het alle hens aan dek om ervoor te zorgen dat een dier overleeft.

De dierenkliniek waar ik naartoe ga voor de dringende/gecompliceerde zaken is geweldig. Toen bij mijn hond een speekselklier in de hals moest weggehaald worden heeft de DA me aan de hand van foto's uit een boek uitgebreid uitgelegd waarom de ingreep een bepaald risico inhield en elke vraag die ik stelde werd met kennis van zaken beantwoord. Mijn honden kunnen er jaren niet komen en bij de eerstvolgende keer weten ze nog hoe elke hond heet. Ze vermijden onnodige medicatie of ingrepen, smeren me geen voer aan.

Maar ik heb al DA's gehad
Eentje wilde mijn fret die onverwachts veel te vroeg loops was geworden pas helpen zodra de loopsheid voorbij was (mijn moertje was na 2 weken al 150g vermagerd en verloor toen al haren op haar staart, die had dat echt niet overleefd). Meteen bij weggegaan dus.
De dierenarts waar ik tot voor kort naartoe ging mistte alle empathie. Toen ik mijn kat liet inslapen nadat ze doodziek werd en de DA veel te traag actie ondernam (iets wat ze altijd deed, je naar huis sturen met het advies "wacht even een dag af en kom dan maar terug") ging ze meteen haar rekening maken, niks geen troostende woorden. Nu hoef ik geen half depressieve DA, maar een "Sterkte" is een kleine moeite nadat iemand zijn dier verliest. Na 5 jaar meer dan jaarlijks langskomen had ze nog geen benul van de namen van mijn honden en vertrouwde ze mijn ene hond niet waardoor hij nog onzekerder werd.
Ze was erg moeilijk bereikbaar, ik was het vaak niet eens met haar diagnoses en behandelingen (toen mijn honden ziek waren bleek uit feces onderzoek dat ze parasiet-vrij waren, toch moest ik maar ontwormen) en ze leek eigenlijk niet echt van dieren te houden, geen plezier in haar vak te hebben. Dat laatste is een vereiste vind ik.

Nu ga ik bij een DA die gelukkig geen onzin uitkraamt maar me wel een rib uit mijn lijf kost

mmartinn schreef:Hebben jullie eigenlijk liever een wat hardere maar wel doorstastende, dierenarts? Dan een zachtere maar dat alles een keer zo lang duurt, dierenarts?

Ja, omdat mijn honden er zenuwachtig van worden en gaan lopen klieren als de da op een oetsjiekoetsjiemanier de hond wil bekijken, gewoon doen en niet miepen, dan is het ook zo voorbij

mmartinn schreef:Hebben jullie eigenlijk liever een wat hardere maar wel doorstastende, dierenarts? Dan een zachtere maar dat alles een keer zo lang duurt, dierenarts?

Ik heb het gelukkig nu allebei: doortastend, maar wel zachtaardig. Ook dat kan namelijk

Het enige vervelende is, dat die praktijk verder weg zit: half uur heen, half uur terug.
Dus in eerste instantie toen ik hier kwam wonen, ben ik naar de dierenartsen hier in m'n woonplaats gegaan en daar zijn dus behoorlijk
wat fouten gemaakt, als ook in Utrecht.
Daarna ben ik met Kaya en destijds ook Moritz naar de kliniek verderop gegaan en dat bevalt prima, tenminste vooral de eigenaar die
daar werkt bevalt echt uitstekend.
Voor kleine dingetjes ga ik hier in de buurt met de andere dieren, maar als ze echt wat mankeren dan ga ik ook naar die andere kliniek.
Het lijkt niks een half uur heen en half uur terug, maar toen Moritz doodziek was en zijn 'finale spuit' zou krijgen, was het een drama die
reis met een gillende hond je nog proberen te concentreren op de weg om veilig aan te komen.

Kit schreef:

mmartinn schreef:Hebben jullie eigenlijk liever een wat hardere maar wel doorstastende, dierenarts? Dan een zachtere maar dat alles een keer zo lang duurt, dierenarts?

Ja, omdat mijn honden er zenuwachtig van worden en gaan lopen klieren als de da op een oetsjiekoetsjiemanier de hond wil bekijken, gewoon doen en niet miepen, dan is het ook zo voorbij

ja ik ook. Door pakken en niet miepen.

ik heb een lieve maar tegelijkertijd zeer doortastende da.
zo eentje die de tranen in haar ogen had toen ze mijn ene hond moest inslapen en die in haar vrije tijd terugkwam om mijn andere hond in te slapen.

nu doet ze er alles aan om de stress voor riet zo klein mogelijk te houden, bekijkt haar in de auto als het niet direkt noodzakelijk is om dat in de behandelkamer te doen, denkt mee over alternatieven, staat open voor inbreng van mijn kant en als ik poep praat zegt ze het ook
haar gewicht in goud waard is ze, mijn da!

Ik heb diverse DA's gehad, waarbij de een zich werkelijk uitsloofde in het vertellen van grote lariekoek en de ander heel erg goed was en waar ook nog goed mee te communiceren was. En van alles daar tussenin.

Op een of andere manier heb ik de indruk dat DA's die ook wel eens serieus verder kijken dan de reguliere geneeskunde vaker de hond als individu lijken te behandelen en zeer goed luisteren naar wat de baas vertelt over veranderingen die hij/zij heeft gezien bij de hond.
Volgens mij voor een DA een must om een betere diagnose te kunnen stellen?
Kan ook zijn dat ik toevallig wat dat betreft hele bijzondere mensen ben tegen gekomen in de loop van de jaren.
Niets ten nadele van twee hele fijne DA's die ik ook heb gehad en die niets moesten hebben van "alternatieven"

Ik vind het nog altijd bijzonder spijtig dat ik mijn laatste DA in januari ben "kwijtgeraakt"
Geen mens heeft het eeuwige leven, maar zo vroeg had hij nou niet moeten sterven.

Ik heb hele goede evaring met mijn DA en vertrouw hem echt wel hij zet is echt super

Ik heb een pracht van een DA, ik vertrouw die door en door en ze dubbelcheckt alles! Is helemaal niet te verlegen om andere DA om raad te vragen als ze het zelf niet ten volle zeker weet.
Ze heeft Ds al meerdere keren met spoed geholpen, ook toen ze moest werpen stond ze er om 2.00 s nacht en de ochtend erop om 8u terug

Toen mijn paard eens verdacht raar was (uiteraard de zaterdagavond, wat wil je ) kwam ze ook meteen af, behandelde hem meteen (zoog letterlijk de viezigheid uit zijn keel ) en ze vertrouwde het toch niet helemaal, dus ik kon hem meteen daar een nachtje op logement brengen, samen met mijn ander paard zodat die niet alleen kwam te staan 's nachts heeft ze meerdere keren opgestaan en de zondag kon ik hem gewoon zo gaan ophalen

Een prachtmens

Als ik sommige mensen trouwens medisch advies zie geven alsof ze zelf gestudeerd hebben, dan heb ik toch liever mijn dierenarts hoor

Ik heb een geweldige dierenarts en ik vertrouw haar volkomen. Waarom?
Ze is niet te beroerd om te zeggen dat ze van een bepaald specialisme niet echt op de hoogte is, en me dan doorstuurt. Ze laat me altijd de keuze : om het zeker te weten moet er bv. bloed getrokken worden of moeten er foto's genomen worden maar we kunnen dit of dat eerst proberen (behalve als het echt accuut is)...
Ze is heel vriendelijk met de dieren en denkt ook aan onze gevoelens : zo zijn we met onze oudste in allerijl naar haar moeten gaan; we stonden 's morgens op en zij lag achter de TV en haar kussen lag vol met wat wij dachten dat diarree was, ze was héél slap en moest gedragen worden. De dokter vertelde dat ze dacht dat het haar milt was (een gezwel dat gebarsten was) en dat ze onmiddellijk moest geopereerd worden. We mochten 's middags terugbellen maar zij belde ons niet veel later zelf en zei dat het idd de milt was maar dat ze ook een gezwel had ontdekt aan de lever. Het was best dat we haar niet meer wakker lieten worden, wat we dan ook gedaan hebben. We mochten nog afscheid van haar komen nemen (ze was toen al dood) en toen we bij de dokter kwamen, had ze haar in een mand gelegd met een deken over haar lichaam (zodat we de wond niet moesten zien) en lag ze onder een warme lamp, dat heeft me zo geholpen, het leek of ze sliep en ze was nog warm... ik kon haar aanraken zonder dat ze koud aanvoelde en dat gaf echt troost.
Ze zal ons ook niet zomaar op kosten jagen, maar als ze denkt dat het bv. artrose is en ze wil bevestiging, zal ze foto's nemen zodat we zeker zijn.
Onze oudste had, wat wij dachten een oogontsteking, we gingen naar DA en zij heeft ons direct doorverwezen naar een oogarts omdat ze twijfelde, en als ze ons een oogzalf voorschreef, kon het zijn dat deze een averechts effect had als het niet was wat ze dacht (ik had toen zelf de dokter kunnen uithangen en zeggen maar het lijkt op een oogontsteking, maar gelukkig luisterde ik naar de expert). De oogarts heeft ontdekt dat de druk in haar oog te hoog was, we moesten drie weken druppels in haar oog doen om de druk te verlagen, als de druk dan nog niet gezakt was, moesten we haar oog laten verwijderen. Spijtig genoeg was de druk niet gezakt en hebben ze haar oogbal weggenomen maar de lens laten zitten zodat ze nog steeds twee ogen had. Later is er helaas ontdekt dat er in haar oogbal kanker zat en enkele maanden later is ze dan ook gestorven aan die kanker van milt en lever... Toch ben ik blij dat de DA me heeft doorverwezen, anders had ze nog veel pijn gehad en dat de oogarts haar oog verwijderd heeft omdat ze anders ook steeds hoofdpijn had gehad. Nu heeft ze toch nog enkele maanden pijnloos kunnen leven.

Ik heb geen kennis van diergeneeskunde en moet dus afgaan op wat een DA zegt.
Jaren lang dezelfde DA gehad die forse prijzen hanteerde.
Op een nacht om 2.00 uur had ik met spoed een DA nodig.
Binnen de regio had ik ze allemaal gebeld waarbij ik steeds een antwoordapparaat met de openingstijden te horen kreeg.
Ver buiten de regio kwam wel een DA zijn bed uit om de telefoon op te nemen.
Ik kon direct komen. Vanaf toen ben ik als vaste klant bij hem gebleven.
Uit roeping, ook midden in de nacht klaarstaan om een dier in nood te helpen dat schept meer vertrouwen dan die moderne en mooi uitgeruste dierenklinieken waar je alleen tussen 8 en 5 terecht kunt.

Ik heb wel vertrouwen in onze da domweg omdat ik dat wel moet. Als ik dat niet kan hebben dan weet ik ook niet meer waar ik dat moet krijgen. Ik probeer zo veel mogelijk na te denken over zaken, zoek dingen op internet op, vraag het nodige etc. en dan op een zeker punt moet ik het loslaten en overlaten aan de da en vertrouwen hebben. Ik weet e.e.a. over mensen ziektes dus kan vaak nog wel een eindje mee gaan in het denken over iets maar soms heb ik er gewoon domweg geen verstand van.

Ik vind dat je meestal wel erg kwetsbaar bent bij een da. Enerzijds gaat het vaak om heel veel emotie en anderzijds zijn er financiele belangen. Dit is soms een moeilijke combi. Hoe gaat een da daar mee om. Daar lijkt me vaak een (1) kenmerk van een goede da in te zitten (naast kennis en kunde) Werkt hij voor zijn inkomsten of voor het dier en diens baasje, wat heeft prioriteit.

cornelia schreef:Ik heb wel vertrouwen in onze da domweg omdat ik dat wel moet. Als ik dat niet kan hebben dan weet ik ook niet meer waar ik dat moet krijgen. Ik probeer zo veel mogelijk na te denken over zaken, zoek dingen op internet op, vraag het nodige etc. en dan op een zeker punt moet ik het loslaten en overlaten aan de da en vertrouwen hebben. Ik weet e.e.a. over mensen ziektes dus kan vaak nog wel een eindje mee gaan in het denken over iets maar soms heb ik er gewoon domweg geen verstand van.

Ik vind dat je meestal wel erg kwetsbaar bent bij een da. Enerzijds gaat het vaak om heel veel emotie en anderzijds zijn er financiele belangen. Dit is soms een moeilijke combi. Hoe gaat een da daar mee om. Daar lijkt me vaak een (1) kenmerk van een goede da in te zitten (naast kennis en kunde) Werkt hij voor zijn inkomsten of voor het dier en diens baasje, wat heeft prioriteit.

De laatste zaken hebben beiden een grote prioriteit als het goed is en kunnen heel goed samen gaan.

Ik vertrouw voor een deel op mijn dierenarts. Sommige stukken weet hij/weten ze (het is een kliniek met 8 artsen) heel veel van af. Maar met een flinke wormbesmetting bij de shetten zijn ze een aantal keer flink de mist in gegaan (na 2x ontwormen met ivermectine met een tussentijd van 2 weken (i.p.v. de gebruikelijke bij nog steeds levende wormen in de mest doodleuk weer ivermectine voorschrijven, i.p.v. een ander middel, in dit geval pyrantel; en aarsmaden voor spoelwormen aanzien; en nu weer bij aarsmaden niet kunnen zeggen hoe er behandeld moet worden met panacur, dat hebben we zelf moeten opzoeken. Enkel de tekst van het doosje kon ze oplezen. Voor fenbenzanol zijn er meerdere behandelmethoden omdat er vrij veel resistentie is).

De castratie van de shetten was wel uiterst zorgvuldig gedaan. En ook met de geiten hadden we goede ervaringen, castraties van de cavia's en konijnen was ook top en de hond is voor de reguliere behandelingen ook geweldig geweest. Voor de jeuk waren we het niet eens (maar er werd wel geluisterd), maar ik ben het sowieso niet eens met hun voerbeleid, dus dat helpt. De hond is overigens voor nu jeukvrij door diersoorten wisselen.

Overigens scheelt het wel dat ik een hoop basisinformatie via mijn opleiding (dierwetenschappen, de tegenhanger van diergeneeskunde) mee krijg.

Het zou eigenlijk wel leuk zijn voor al die DA's waar mensen in dit topic lyrisch over zijn, om hun naam en praktijkplaats te vermelden. Toch. Nou eens niet name and shamen maar het omgekeerde.

In Amsterdam was ik uiterst tevreden over Tannetje Koning. Vooral omdat ik bij haar altijd het gevoel had dat ze eerst dacht aan wat goed was voor het dier, dan meedacht of die oplossing ook praktisch/handig/etc. was voor ons en mij in ieder geval nooit het gevoel heeft gegeven dat ze vooral bezig was met haar eigen portemonnee.

Ze staat ons zelfs nog wel eens bij (via email) als ik op homeopatisch gebied iets wil weten.

Jokkebrok schreef:Het zou eigenlijk wel leuk zijn voor al die DA's waar mensen in dit topic lyrisch over zijn, om hun naam en praktijkplaats te vermelden. Toch. Nou eens niet name and shamen maar het omgekeerde.

.

Dit zijn onze dierenartsen,Christiaan Zuiderduin en Carolin van der Vijver beide van kliniek Oegstgeest noord.
Christiaan zien we daar het meest maar soms ook Carolin zijn vrouw.

Inge O schreef:

cornelia schreef:Werkt hij voor zijn inkomsten of voor het dier en diens baasje, wat heeft prioriteit.

als dat eerste geen prioriteit is dan blijft het vrees ik hoe dan ook niet lang een goede da maar dat wil toch niet zeggen dat deze redenen niet kunnen samengaan?

Inderdaad die kunnen prima samengaan maar helaas kan het eerste ook erg overheersen... een vb. van de wereld van verschil die er kan zijn:

Toen ik net in A'doorn ging wonen zat mijn eigen DA op 15 km rijden. Dacht zo slim te zijn om dan ook een DA in de buurt te nemen. Toen ik hem met spoed nodig had, werd er eerst aan de telefoon gezegd dat ik wel contant en vooruit moest betalen ik wist nog niet eens wat er met mijn hond was, wel dat het zeer grote spoed had en dat hij direct naar een DA moest. Hoe kan ik dan vooruit en contant betalen

In september toen mijn hond ziek was en ik een second opinion heb gevraagd in België omdat ik nogal twijfelde over het oordeel van de da waar ik geweest was ben ik in België uitstekend geholpen. Was er geen vaste klant, ik werd 's avonds nog via de email gevraagd wat vragen te beantwoorden, filmpjes te sturen in de loop der weken, diverse malen telefonisch contact. Komen was niet nodig want dan gedraagt de hond zich anders dan hij in werkelijkheid is, laat me eerst maar wat filmpjes zien als ie ontspannen is en in zijn vertrouwde omgeving... Een paar weken geleden nog een mailtje gehad hoe het nu met hem ging... en geen cent er voor willen hebben.

2 uitersten, en natuurlijk als ik voor de 2e had moeten betalen had ik dat met alle liefde gedaan want hij was wel diegene die het bij het rechte eind had, wat ben ik blij dat ik mijn gevoel gevolgd ben hierin....