Het HondenForum

Maar de vraag van TS is niet "hoever je moet gaan voor een dier" maar "of de kosten of het verlenen van zorg" een rol spelen.

Ik ben het met anderen eens dat als er sprake is van rekken je dat niet moet doen. Maar, dan gaat het niet om een kostentechnisch aspect maar om een "dierwaardig leven". En daar ligt per dier(-soort) en per gezin/ mens een andere grens.

Maar ik zie mezelf al gezegd hebben "Sorry Guinnie, ik moet je nu helpen met opstaan en kleden voor je neerleggen om te zorgen dat je nog wat rond kunt stiefelen dus laat maar, einde oefening". Of "sorry, maar dit soort voer kan bruin ff niet trekken". DAT vind ik niet kunnen.
Had zij een poot gebroken in de laatste fase van haar leven hadden we ook keuzes moeten maken. Maar dan is niet de kostenpost de doorslaggevende factor maar vooral de kwaliteit van leven.

Er zit voor mij wel een grens aan wat reeel is, maar dat heeft dan ook weer met "dier-waardigheid" te maken. Niet alle ingrepen die KUNNEN moeten ook gedaan worden. Zeker niet als je dan je dier net nog 2 maanden langer kunt houden, dan voegt dat voor het dier niet toe.

Puur kijkend naar kosten en extra zorg voor een oudere of ziekere hond.... DAT mag geen reden zijn een hond in te laten slapen. Daar zit een zekere grens aan, dat snap ik. Om nou je huis te verkopen om een operatie te betalen is eh.. wellicht niet de bedoeling, maar aan de andere kant... als ik daarmee mijn hond kan redden en hem nog 10 jaar hebben (uitgaande van jonge hond en goede prognoses).. dan zal ik niet zeggen dat ik het niet doe. Dat zijn dingen die je pas kunt beslissen op het moment dat je er voor staat.

Maar, nogmaals, dat was de vraag niet in mijn beleving... het is niet zo dat "als er wat kosten aan komen en wat zorg nodig is" je het dier dan maar moet afserveren.

Suzanne

Nanna schreef:

~Suzanne~ schreef: Maar ik zie mezelf al gezegd hebben "Sorry Guinnie, ik moet je nu helpen met opstaan en kleden voor je neerleggen om te zorgen dat je nog wat rond kunt stiefelen dus laat maar, einde oefening".
Er zit voor mij wel een grens aan wat reeel is, maar dat heeft dan ook weer met "dier-waardigheid" te maken.

Maar ook daar heb je het over een grens die voor iedereen anders ligt.
Ik ga geen honden standaard ophijsen die zelf niet meer op kunnen staan. Daar heb ik zelfs mijn Newfoundlander om in laten slapen. Ik doe dat natuurlijk wel na een operatie of zo maar een oude hond die niet meer zelfstandig op kan staan betekent hier het einde. En ik ga ze ook geen luiers aandoen.
Ben ik nou zo'n hard wijf? Ik begin aan mezelf te twijfelen....

Ik weet niet.. we hebben hier een gladde vloer en ze kon (niet altijd) zelf overeind komen. Was ze eenmaal overeind ging het nog goed (steeds minder.. dat wel....). Dat we haar moesten helpen vond en vind ik absoluut geen aanleiding om haar te laten gaan.
Let wel: het was niet zo dat ze het helemaal niet meer kon! En met kleden op de grond ging het ook weer...

We hebben ervoor gewaakt niet te gaan rekken maar voor ons valt 'helpen met opstaan' en 'kleden neerleggen' en 'wat vaker kont moeten wassen omdat het mis ging' nou niet bepaald onder een reden om haar te laten gaan. Nog niet bijna niet!

Suzanne

Nanna schreef:

~Suzanne~ schreef: Maar ik zie mezelf al gezegd hebben "Sorry Guinnie, ik moet je nu helpen met opstaan en kleden voor je neerleggen om te zorgen dat je nog wat rond kunt stiefelen dus laat maar, einde oefening".
Er zit voor mij wel een grens aan wat reeel is, maar dat heeft dan ook weer met "dier-waardigheid" te maken.

Maar ook daar heb je het over een grens die voor iedereen anders ligt.
Ik ga geen honden standaard ophijsen die zelf niet meer op kunnen staan. Daar heb ik zelfs mijn Newfoundlander om in laten slapen. Ik doe dat natuurlijk wel na een operatie of zo maar een oude hond die niet meer zelfstandig op kan staan betekent hier het einde. En ik ga ze ook geen luiers aandoen.
Ben ik nou zo'n hard wijf? Ik begin aan mezelf te twijfelen....

Barbaar.

Extra kosten of zorg zijn bij mij geen argumenten om een dier in te laten slapen. Pijn of bijvoorbeeld nooit meer kunnen lopen wel. Ik ga best ver maar ik kijk wel naar het dier op dat moment en als ik vind dat een dier nog een waardig leven kan hebben en de kosten komen op bijvoorbeeld 2000,- extra dan doe ik het. En natuurlijk de leeftijd, alle honden of katten onder de zeven jaar krijgen die kans.

~Suzanne~ schreef:Maar de vraag van TS is niet "hoever je moet gaan voor een dier" maar "of de kosten of het verlenen van zorg" een rol spelen.

Ik ben het met anderen eens dat als er sprake is van rekken je dat niet moet doen. Maar, dan gaat het niet om een kostentechnisch aspect maar om een "dierwaardig leven". En daar ligt per dier(-soort) en per gezin/ mens een andere grens.

Maar ik zie mezelf al gezegd hebben "Sorry Guinnie, ik moet je nu helpen met opstaan en kleden voor je neerleggen om te zorgen dat je nog wat rond kunt stiefelen dus laat maar, einde oefening". Of "sorry, maar dit soort voer kan bruin ff niet trekken". DAT vind ik niet kunnen.
Had zij een poot gebroken in de laatste fase van haar leven hadden we ook keuzes moeten maken. Maar dan is niet de kostenpost de doorslaggevende factor maar vooral de kwaliteit van leven.

Er zit voor mij wel een grens aan wat reeel is, maar dat heeft dan ook weer met "dier-waardigheid" te maken. Niet alle ingrepen die KUNNEN moeten ook gedaan worden. Zeker niet als je dan je dier net nog 2 maanden langer kunt houden, dan voegt dat voor het dier niet toe.

Puur kijkend naar kosten en extra zorg voor een oudere of ziekere hond.... DAT mag geen reden zijn een hond in te laten slapen. Daar zit een zekere grens aan, dat snap ik. Om nou je huis te verkopen om een operatie te betalen is eh.. wellicht niet de bedoeling, maar aan de andere kant... als ik daarmee mijn hond kan redden en hem nog 10 jaar hebben (uitgaande van jonge hond en goede prognoses).. dan zal ik niet zeggen dat ik het niet doe. Dat zijn dingen die je pas kunt beslissen op het moment dat je er voor staat.

Maar, nogmaals, dat was de vraag niet in mijn beleving... het is niet zo dat "als er wat kosten aan komen en wat zorg nodig is" je het dier dan maar moet afserveren.

Suzanne

Je huis verkopen.? Je meent het.?
Dan zal ik wel een kudde barbaren in 1 zijn maar nooit van mijn leven .Dan gaat hij maar dood.

Nanna schreef:

~Suzanne~ schreef: Maar ik zie mezelf al gezegd hebben "Sorry Guinnie, ik moet je nu helpen met opstaan en kleden voor je neerleggen om te zorgen dat je nog wat rond kunt stiefelen dus laat maar, einde oefening".
Er zit voor mij wel een grens aan wat reeel is, maar dat heeft dan ook weer met "dier-waardigheid" te maken.

Maar ook daar heb je het over een grens die voor iedereen anders ligt.
Ik ga geen honden standaard ophijsen die zelf niet meer op kunnen staan. Daar heb ik zelfs mijn Newfoundlander om in laten slapen. Ik doe dat natuurlijk wel na een operatie of zo maar een oude hond die niet meer zelfstandig op kan staan betekent hier het einde. En ik ga ze ook geen luiers aandoen.
Ben ik nou zo'n hard wijf? Ik begin aan mezelf te twijfelen....

Dan ben ik ook een hard wijf (oh wacht, vinden de meeste hier al) maar inderdaad, zelf op kunnen staan (en dan dus niet tijdelijk) vind ik een eerste vereiste.

Bij de vraag of ik een hond medisch laat behandelen of kies voor euthanasie kijk ik naar het welzijn van het betreffende dier en neem naar aanleiding daarvan een beslissing. Zo heeft Cyntha vorig jaar op tienjarige leeftijd nog twee operaties ondergaan, te weten een castratie wegens BMO en het verwijderen van een tumortje op haar voorpoot. De prognoses waren goed en de ingrepen plus revalidatie zouden niet extreem zwaar zijn, dus werd besloten te laten opereren. Mocht Cyntha nu echter bijv. kanker krijgen ergens in haar lijf waar het niet weggesneden kan worden, dan ga ik niet over tot chemo of bestraling. Dat zou mijns inziens nl. niet in Cyntha's belang zijn. Dan wordt het dus een gevalletje prednison tot het leven te zwaar wordt en vervolgens afscheid nemen. Ook in het geval van een gebroken poot weet ik niet of ik Cyntha nog aan de benodigde operatie zou blootstellen, aangezien ze vanwege de hyperkeratose aan haar voetzolen alle vier haar poten heel hard nodig heeft om enigszins redelijk te kunnen lopen. Bij een gezonde tienjarige hond zou ik over een dergelijke ingreep niet eens hoeven nadenken, die lag op de operatietafel voordat je pap kunt zeggen.

Voor mij is geld tot op heden nog nooit een argument geweest voor het niet verderbehandelen van een dier, en ik hoop/verwacht dat dat zo blijft. Mijn spaarpotje voor de honden en overige dieren is altijd ruim genoeg geweest, en ik weet dat in geval van uiterste nood m'n ouders zonder twijfelen bijspringen voor Cyntha. Cyntha is het enige dier dat ik nu nog heb. Waarschijnlijk zal zij ook mijn laatste hond zijn, en dat heeft dus wel een financiele reden. Mijn ooit riante spaarpot is inmiddels aardig geslonken en met een inkomen dat chronisch rond het sociaal minimum zit, vind ik het risico op niet/onvoldoende tegemoet kunnen komen aan de 'zorgplicht' te groot worden. Op dit moment lukt dat nog wel en aangezien Cyntha vast geen vijf jaar meer meegaat verwacht ik voor haar ook geen problemen op dat gebied wat klinkt dat cru en berekenend. Echter in een verdere toekomst waarbij ik er vanuit ga dat een volgende hond ook weer een jaartje of 10-15 wordt, vrees ik dat het financiele gebeuren echt problemen gaat opleveren en ik wil absoluut voorkomen dat er ooit een situatie ontstaat waarbij ik m'n hond belangrijke zaken zoals medische zorg of passende voeding moet onthouden omdat ik er geen geld voor heb.

~Suzanne~ schreef:

Nanna schreef:

~Suzanne~ schreef: Maar ik zie mezelf al gezegd hebben "Sorry Guinnie, ik moet je nu helpen met opstaan en kleden voor je neerleggen om te zorgen dat je nog wat rond kunt stiefelen dus laat maar, einde oefening".
Er zit voor mij wel een grens aan wat reeel is, maar dat heeft dan ook weer met "dier-waardigheid" te maken.

Maar ook daar heb je het over een grens die voor iedereen anders ligt.
Ik ga geen honden standaard ophijsen die zelf niet meer op kunnen staan. Daar heb ik zelfs mijn Newfoundlander om in laten slapen. Ik doe dat natuurlijk wel na een operatie of zo maar een oude hond die niet meer zelfstandig op kan staan betekent hier het einde. En ik ga ze ook geen luiers aandoen.
Ben ik nou zo'n hard wijf? Ik begin aan mezelf te twijfelen....

Ik weet niet.. we hebben hier een gladde vloer en ze kon (niet altijd) zelf overeind komen. Was ze eenmaal overeind ging het nog goed (steeds minder.. dat wel....). Dat we haar moesten helpen vond en vind ik absoluut geen aanleiding om haar te laten gaan.
Let wel: het was niet zo dat ze het helemaal niet meer kon! En met kleden op de grond ging het ook weer...

We hebben ervoor gewaakt niet te gaan rekken maar voor ons valt 'helpen met opstaan' en 'kleden neerleggen' en 'wat vaker kont moeten wassen omdat het mis ging' nou niet bepaald onder een reden om haar te laten gaan. Nog niet bijna niet!

Suzanne

Nou ja, kont wassen vind ik nog geen probleem. Honden ophijsen omdat ze niet meer zelfstandig kunnen opstaan vind ik wél een probleem. Dat is voor mij een grens te ver.
Qua kosten: tja, ik ga geen peperdure behandelingen betalen voor een hond die op alledag loopt. Dat gaat voor mij ook een grens te ver. Ik hou van mijn dieren. Heel veel zelfs. Maar ik ga geen duizenden euro's weggooien aan een hond die sowieso al op d'r laatste benen loopt.
Maar die grens ligt voor mij trouwens niet zo scherp en wordt per situatie beoordeeld. Bijvoorbeeld bij poes Isis heb ik de laatste dagen van haar leven nog een aardige klap geld naar de da weggebracht omdat ik de verwáchting had dat zij volledig kon herstellen. Al was ze met haar 17 jaar al behoorlijk over datum.
Dat de behandelingen er niet voor konden zorgen dat haar nieren weer werden gekickstart, was ontzettend verdrietig maar ik vond dit het waard omdat ze een paar weken ervoor nog blakend van gezondheid was.
Maar bijvoorbeeld mijn Kiertje: zo dement als een ui, zo krakkemikkig als de pest, al haar gewrichten aangetast. Als er morgen een arts komt die een radicaal nieuwe methode heeft om al haar rotte gewrichten te kunnen vervangen, doe ik het nog niet omdat ik niet van plan ben om zo veel geld uit te geven aan een hond.
Ik vind dat er soms té ver wordt gegaan met allerhande behandelingsmethoden voor dieren. Alles wat leeft, gaat dood. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan en honden gaan nu eenmaal eerder dan mensen. En da's maar goed ook, want anders hebben de stakkers ook weer een probleem met al die doodvallende baasjes.

Dus ja, financiën spelen bij mij zeker een rol in de besluitvorming. En als mij dat een barbaar en een onmens maakt, dan zij het zo.

~Suzanne~ schreef:Om nou je huis te verkopen om een operatie te betalen is eh.. wellicht niet de bedoeling, maar aan de andere kant... als ik daarmee mijn hond kan redden en hem nog 10 jaar hebben (uitgaande van jonge hond en goede prognoses).. dan zal ik niet zeggen dat ik het niet doe. Dat zijn dingen die je pas kunt beslissen op het moment dat je er voor staat.

Nou, ik kan dat nu ook wel beslissen hoor. Er wordt niks verkocht om zaken voor de hond te kunnen betalen en al helemáál geen huis. Ik vind het eigenlijk vreemder om dat wel te doen. Dus hier zou geld ook een rol spelen. Waar die grens ligt is afhankelijk van de precieze omstandigheden, en ik hoop nooit voor die keuze te komen want het lijkt me heel naar, maar we zijn het er hier beiden over eens dat er wel degelijk een financiële grens is.

O ja, en mijn huis verkopen voor een dier? Never nooit. Da's dan heel jammer voor het dier in kwestie, maar ik ben wel gek, maar niet zo gek.

Voor mij hoeft ook niet alles wat kan daadwerkelijk gedaan te worden. Ik voeg mij bij de barbaren. Gelukkig heb ik nog nooit voor die keus gestaan, mijn honden gaven mij gewoon geen keus. Ik vind het alleen wel kwalijk dat een da die er ook zo over denkt, onder collega's al bijna voor slechte da versleten wordt, de druk vanuit de beroepsgroep neemt op die manier toe en het kosten stijgen mee.

Inge O schreef:

Tiny schreef:Extra kosten of zorg zijn bij mij geen argumenten om een dier in te laten slapen. Pijn of bijvoorbeeld nooit meer kunnen lopen wel. Ik ga best ver maar ik kijk wel naar het dier op dat moment en als ik vind dat een dier nog een waardig leven kan hebben en de kosten komen op bijvoorbeeld 2000,- extra dan doe ik het. En natuurlijk de leeftijd, alle honden of katten onder de zeven jaar krijgen die kans.

maar dan stel je dus toch wel een grens en daarover gaat hier .

want wat dan met 3000 euro, of 5? of 10?

Ja hebt gelijk Een grens voor geld vind ik best moeilijk, ik zou zeggen bij 5 stop ik maar ik weet zeker dat als het 5 1/2 zou worden ik ook ja zeg. Daarom ga ik ook nooit alleen naar een DA, ik neem de altijd verstandige Hans mee, hij grijpt op een rustige manier in en geef aan waar onze grenzen liggen.

kipo schreef:Voor mij hoeft ook niet alles wat kan daadwerkelijk gedaan te worden. Ik voeg mij bij de barbaren. Gelukkig heb ik nog nooit voor die keus gestaan, mijn honden gaven mij gewoon geen keus. Ik vind het alleen wel kwalijk dat een da die er ook zo over denkt, onder collega's al bijna voor slechte da versleten wordt, de druk vanuit de beroepsgroep neemt op die manier toe en het kosten stijgen mee.

Oh maar die druk komt ook vanuit de klanten van de praktijk hoor.
Hoor best wel vaak als mensen het niet eens zijn met het inslapen van een hond dat ze ook niet meer naar die praktijk toegaan. Vind zelfs sommige dierenartsen uitermate schofferend als je niet ver genoeg wil/kunt in behandelen en opereren.
Heb daar afgelopen jaar nog tegenaan gelopen.
Heb ze een mail gestuurd dat ze wat netter met hun klanten om moesten gaan omdat die nog altijd zorgen voor hun brood met beleg en dat de hypotheek betaald word.

bouvierpoedel schreef:

Lunatic schreef:Het heeft meer met gevoel en leeftijd te maken dan met geld denk ik, voor mij dan.
Toen ik bij Luna met 6 maanden te horen kreeg dat ik moest kiezen tussen inslapen of kunstheupen, heb ik er welgeteld 1 seconde over nagedacht en besloten voor de kunstheupen, puur op gevoel en voor ik wist wat het me ging kosten. Wel met de garantie van 95% slagingskans.
Uiteindelijk heeft het me €6500 gekost, dat is niet niks natuurlijk en het duurt een tijd voor je dat potje weer aangevuld heb, dus had ik dat binnen een jaar bij een andere hond moeten laten doen was dat lastig geweest.

Aan Max zou ik niks meer laten versleutelen, wel een gebroken poot laten repareren ofzo, Max is oud en heeft al wat kwalen, dus dat maakt het anders dan bij een jonge kerngezonde hond.
Ik ben blij dat ik ze verzekerd heb, natuurlijk is het zonde geld als ze niks mankeren, maar zoals Zinzi vorig jaar, eerst had ze zichzelf gespiest en moest daar 2 keer aan geopereerd worden en 3 maanden later had ze een maagdilatatie, dat zijn behoorlijke rekeningen en dan betaal ik de premie voor Doran graag voor jan doedel

6500 dat is bij mij al 5 keer over de grens.
Speelt bij dan ook nog ,wat er in de toekomst nog meer gaat spelen aan onkosten . want nuchter bekeken laat deze jonge hond wel iets zien wat heel erg fout zit.
Ik pas.

Daarom zei ik ook dat het op dat moment puur op gevoel was dat ik de beslissing nam, nog voor ik wist wat het zou kosten En ja, de garantie was dus idd dat ze weer gewoon hond kon zijn zoals iedere andere hond, met sporten en al en zonder enige beperking en dat is ook zo, ze geniet volop van het leven

Tiny schreef:

Inge O schreef:

Tiny schreef:Extra kosten of zorg zijn bij mij geen argumenten om een dier in te laten slapen. Pijn of bijvoorbeeld nooit meer kunnen lopen wel. Ik ga best ver maar ik kijk wel naar het dier op dat moment en als ik vind dat een dier nog een waardig leven kan hebben en de kosten komen op bijvoorbeeld 2000,- extra dan doe ik het. En natuurlijk de leeftijd, alle honden of katten onder de zeven jaar krijgen die kans.

maar dan stel je dus toch wel een grens en daarover gaat hier .

want wat dan met 3000 euro, of 5? of 10?

Ja hebt gelijk Een grens voor geld vind ik best moeilijk, ik zou zeggen bij 5 stop ik maar ik weet zeker dat als het 5 1/2 zou worden ik ook ja zeg. Daarom ga ik ook nooit alleen naar een DA, ik neem de altijd verstandige Hans mee, hij grijpt op een rustige manier in en geef aan waar onze grenzen liggen.

Dat is een mooie balans dan Tiny.

bouvierpoedel schreef:

Tiny schreef:

Inge O schreef:

Tiny schreef:Extra kosten of zorg zijn bij mij geen argumenten om een dier in te laten slapen. Pijn of bijvoorbeeld nooit meer kunnen lopen wel. Ik ga best ver maar ik kijk wel naar het dier op dat moment en als ik vind dat een dier nog een waardig leven kan hebben en de kosten komen op bijvoorbeeld 2000,- extra dan doe ik het. En natuurlijk de leeftijd, alle honden of katten onder de zeven jaar krijgen die kans.

maar dan stel je dus toch wel een grens en daarover gaat hier .

want wat dan met 3000 euro, of 5? of 10?

Ja hebt gelijk Een grens voor geld vind ik best moeilijk, ik zou zeggen bij 5 stop ik maar ik weet zeker dat als het 5 1/2 zou worden ik ook ja zeg. Daarom ga ik ook nooit alleen naar een DA, ik neem de altijd verstandige Hans mee, hij grijpt op een rustige manier in en geeft aan waar onze grenzen liggen.

Dat is een mooie balans dan Tiny.

Inderdaad, ik verkoop rustig huis en haard

Mot je niet doen Tiny , komen ze weer van de DB je hond in beslag nemen omdat je loopt zwerven met Fifi.

bouvierpoedel schreef:Mot je niet doen Tiny , komen ze weer van de DB je hond in beslag nemen omdat je loopt zwerven met Fifi.

Hahha nee laat ik dat maar niet doen.

lieke schreef:Als ik oud en krakkemikkig ben, wil ik ook niet coûte que coûte dat er maar alles uit de kast wordt gerukt om mijn leven maar te rekken. En dan vind ik het ook prima dat er een kosten-batenanalyse wordt gemaakt.

Precies. Wij hebben dus wel degelijk nagedacht over voet/poot amputatie bij Saar. Toen ze 12,5 was kwam het in beeld, en het eerste wat we toen zeiden was dat we haar dat niet meer aan gingen doen. En toch steeds maar weer die twijfel. Ook toen het met pijnstillers niet meer ging, en ze die laatste dag met haar pootje omhoog in de deuropening stond. Weer enorme twijfel. Maar achteraf ben ik heel erg blij dat ze tot het laatste moment haar rondje mee heeft kunnen lopen. Met de hele roedel. En we haar de rust hebben gegund ipv een operatie met bijbehorende revalidatie (voorpoot), en haar dan net als ze eraan gewend is alsnog kunnen wegbrengen omdat ze dan met 14 al heel hoogbejaard was.

Maar medische kosten tellen wel degelijk mee. Zéker als ze al op leeftijd zijn.

Inge O schreef:

Tiny schreef:
Inderdaad, ik verkoop rustig huis en haard

maar daar zeg je zowat - stel, ik moet morgen om wat voor reden ook uit mijn huis en kan alleen een huurhuis vinden waar mijn honden niet meekunnen.

dan ga ik met mijn zootje nog liever een jaar ergens in mijn auto kamperen dan dat ik ze herplaats, dat is gewoon GEEN optie, niet bediscussiëerbaar.

het gaat me dus zeker niet om de kosten alleen in het geval van medisch ingrijpen maar om de combinatie van én kosten, én wat je het beest aandoet, én de risico's die er zijn dat het toch niet goedkomt enz.

Moet je niet de pech hebben net je auto te hebben verkocht voor de operatie van je hond.

Inge O schreef:

Tiny schreef:
Inderdaad, ik verkoop rustig huis en haard

maar daar zeg je zowat - stel, ik moet morgen om wat voor reden ook uit mijn huis en kan alleen een huurhuis vinden waar mijn honden niet meekunnen.

dan ga ik met mijn zootje nog liever een jaar ergens in mijn auto kamperen dan dat ik ze herplaats, dat is gewoon GEEN optie, niet bediscussiëerbaar.

het gaat me dus zeker niet om de kosten alleen in het geval van medisch ingrijpen maar om de combinatie van én kosten, én wat je het beest aandoet, én de risico's die er zijn dat het toch niet goedkomt enz.

Nu kan ik ook rationeel denken en weet dat ik grenzen moet gaan stellen, ik kan ze zelfs benoemen. Maar op het moment dat er iets aan de hand is kan ik dat gewoon niet. Bij Jeda moesten ze alles in het werk stellen om haar wakker te krijgen, ik was op dat moment zo verdrietig en van slag dat ik alleen nog maar kon denken dat ik haar terug wilde. Op dat moment zelfs tegen elke prijs. Ik had mezelf niet eens afgevraagd hoe zou zijn als ze uit coma zou komen.

bouvierpoedel schreef:

Inge O schreef:

Tiny schreef:
Inderdaad, ik verkoop rustig huis en haard

maar daar zeg je zowat - stel, ik moet morgen om wat voor reden ook uit mijn huis en kan alleen een huurhuis vinden waar mijn honden niet meekunnen.

dan ga ik met mijn zootje nog liever een jaar ergens in mijn auto kamperen dan dat ik ze herplaats, dat is gewoon GEEN optie, niet bediscussiëerbaar.

het gaat me dus zeker niet om de kosten alleen in het geval van medisch ingrijpen maar om de combinatie van én kosten, én wat je het beest aandoet, én de risico's die er zijn dat het toch niet goedkomt enz.

Moet je niet de pech hebben net je auto te hebben verkocht voor de operatie van je hond.

Als jouw roedel Pol heel laat, kom je maar hier in de tuin kamperen Misschien leert Pol er ook nog wat van.

Inge O schreef:

Tiny schreef: Nu kan ik ook rationeel denken en weet dat ik grenzen moet gaan stellen, ik kan ze zelfs benoemen. Maar op het moment dat er iets aan de hand is kan ik dat gewoon niet. Bij Jeda moesten ze alles in het werk stellen om haar wakker te krijgen, ik was op dat moment zo verdrietig en van slag dat ik alleen nog maar kon denken dat ik haar terug wilde. Op dat moment zelfs tegen elke prijs. Ik had mezelf niet eens afgevraagd hoe zou zijn als ze uit coma zou komen.

maar ik ben dan weer mevrouw Nuchter dus ik kan dat wel .

maakt mijn verdriet overigens niet minder hoor .

Nee dat denk ik ook niet. Ik wilde dat ik zo nuchter kon denken, gelukkig heb ik iemand die dat wel kan en waar ik ook nog eens naar luister op dat moment

kipo schreef:

bouvierpoedel schreef:

Inge O schreef:

Tiny schreef:
Inderdaad, ik verkoop rustig huis en haard

maar daar zeg je zowat - stel, ik moet morgen om wat voor reden ook uit mijn huis en kan alleen een huurhuis vinden waar mijn honden niet meekunnen.

dan ga ik met mijn zootje nog liever een jaar ergens in mijn auto kamperen dan dat ik ze herplaats, dat is gewoon GEEN optie, niet bediscussiëerbaar.

het gaat me dus zeker niet om de kosten alleen in het geval van medisch ingrijpen maar om de combinatie van én kosten, én wat je het beest aandoet, én de risico's die er zijn dat het toch niet goedkomt enz.

Moet je niet de pech hebben net je auto te hebben verkocht voor de operatie van je hond.

Als jouw roedel Pol heel laat, kom je maar hier in de tuin kamperen Misschien leert Pol er ook nog wat van.

Dan staat er natuurlijk wel een leuk luxe tuinhuis voor mij klaar. Mijn honden zijn lieverdjes.

Ik ben geneigd om daar heel nuchtere uitspraken in te doen en niet aan enorm dure ingrepen te willen beginnen. Maar ik heb nog nooit voor die keuze gestaan en weet dus echt niet wat ik zou doen als er nu iets dergelijks voorvalt.
Boyke is 11 en best nog gezond op een schildkliertabletje en behoorlijke staar na. Ik wil in ieder geval geen behandelingen die hem meer last dan genoegen geven. Zijn plezier in het leven is het belangrijkste.

Maar geld speelt wel een rol. Ik heb een gezin en als ik mijn volledige spaargeld op zou maken aan een van de honden, kunnen mijn kinderen daar problemen door krijgen, bijvoorbeeld met studeren. Dat gaat voor mij toch echt voor. Dan hebben we het wel over behoorlijk grote bedragen, maar toch.

Ik kan niet voor iemand anders bepalen wanneer iets te veel geld kost, dat zou nogal aanmatigend zijn. Iedereen maakt hierin zijn eigen keuzes, hopelijk met het welzijn van het dier voorop. Ik hoor vaker iets over mensen die naar mijn idee te lang door dokteren aan een hond die "op" is dan andersom trouwens.

Voor mij staat kwaliteit van het leven voorop.
Als een hond oud is en op ''Wij hebben iets mee gemaakt met een kat'' Die zou niet meer beter worden maar zijn leven kon wel gerekt worden.
Je bent snel geneigd om die weg in te gaan om alles gedaan te hebben ik heb toen en dat vond ik echt heel moeilijk besloten de kat te laten gaan.

Als ik geen geld zou hebben gehad en de kat had nog een mooi leven kunnen hebben had ik geleend bij iedereen waar het maar kon om hem beter te maken. Maar dan zou dat het wel waard moeten zijn door de kat weer te kunnen zien genieten.
En zo zou ik het ook hopelijk bij Toots doen als hij op is of te ziek ik hoop dat ik dan net zo nuchter kan denken.

Nanna schreef:Wat dat aangaat teken ik voor al mijn honden voor de dood die Simone heeft gehad.
Tot het laatste moment deurdonderen en als je het dan mooi geweest vindt in je slaap overlijden.
Dat bespaart je een hoop gehandenwrijf en 'hoe lang moeten we hier mee doorgaan'.

Nou, zeker! Ik hoop voor Boyke ook op zo'n scenario, voor hem toch het allerbeste. Al dat geklooi aan dieren die pijn hebben en niet meer beter gaan worden

Fijn om zo veel verschillende meningen te lezen.

Tot voor kort was ik het eigenlijk volledig met Suzanne eens, geloof ik.
Totdat je echt voor hele grote bedragen komt te staan, en dus echt heel hard moet gaan nadenken.

Overigens gaat het in dit geval niet om onze hond, maar om een paard.
Op dit moment lijkt het zodanig bij te trekken dat we nog een poosje door kunnen, en ja het is zeker nog paardwaardig.
Maar financieel zit ergens een grens. Heel veel mensen in mijn omgeving vinden dat ik al ruim voorbij die grens ben. Anderen zien vooral het dier, dat het eigenlijk -met heel veel extra kosten dat wel- vrij redelijk doet.

Op dit moment ga ik zeker nog door met hem. Maar ik ben dus oprecht gaan twijfelen wat reëel is, qua financiën, relatiedruk, en nog zo wat.

En het gaat dat echt niet om zielige bedragen, waarvan iedereen terecht zegt: "dat moet je incalculeren als je een dier koopt".
Je moet echt denken in bedragen van meer dan 5000 euro over de laatste 3 jaar aan medische kosten, waarvan 3500 euro de laatste 4 maanden. Uiteraard bovenop de gewone vaste kosten, die tel ik al niet mee.
Buiten deze bedragen om, voor de gehele periode dat het paard nog bij me mag zijn, ongeveer 150 per maand extra aan medicatie en verhoging stalgeld in verband met behoorlijk forse aanpassingen voor dit dier. Dus ook weer bovenop het stalgeld dat ik al betaalde. (ik heb hem vanwege zijn klachten moeten verhuizen naar een andere plek, waar ze met al zijn beperkingen rekening kunnen houden)
En ja, dan heeft hij nog een paardwaardig bestaan, met betere en minder goede momenten.
Waarschijnlijk in de toekomst zelfs nog wel een recreatief ritje onder het zadel of aangespannen mogelijk, maar nooit meer zoals voorheen.
Het gaat om een 20 jarig dier, zeker niet meer de jongste dus.
Op dit moment ga ik nog door met hem. Maar ik vraag me oprecht af waar grenzen gaan liggen. Waar die reëel zijn, en waar niet.
Wat als er nog weer een blessure of kwaaltje bijkomt?

Veel mensen vinden dit al over de grens, maar er zijn ook mensen die al beginnen te mopperen als je aangeeft dat er ergens een keer een grens ligt.

En ikzelf weet het dus eigenlijk niet zo goed op dit moment.

Emotioneel betekent dit dier heel veel voor me. (en dan ook echt veel)
Maar inderdaad, als de spaarpot volledig leegloopt, je sociale contacten tot een minimum beperkt worden omdat je dagelijks met extra zorg bezig bent en nog zo wat dingen, tsja, waar ligt dan dus de grens, hoelang hou je zoiets vol?

Op dit moment lijkt hij een redelijk come-back te maken, en uiteraard krijgt hij die kans -nu nog- volledig.


Ik heb het in mijn openingspost bewust heel algemeen gehouden, omdat ik de algemene mening wilde weten.
Ik zoek niet zozeer adviezen voor mijn specifieke situatie, die enige die daar in kan beslissen ben ik zelf.
Maar ik vroeg me dus wel af hoe andere mensen tegen dit soort dingen aankijken.

En in dit geval gaat het dus niet om een hond, maar dat had net zo goed wel het geval kunnen zijn.


Ik ben erg blij met alle meningen tot nu toe, en hoop dat er nog wat bijkomen.

Geld speelt voor mij een veel minder grote rol dan kwaliteit van leven en slagingskans van de ingreep. Ik zou zeer zeker ook niet blijven rekken als het einde toch al in zicht was. Maar bij een jong dier met veel kans op volledig herstel zou ik een ingreep niet zo snel laten om het geld.
Maar goed, iedereen heeft ergens financieel een grens natuurlijk. Ik zou mezelf zeker niet ontzettend in de schulden gaan steken voor een peperdure operatie.

Zou je met ons willen delen wat je paard heeft?

Bedragen kun je incalculeren zulke bedragen komen voor in de paardenwereld maar als je paard lang niks had en je situatie is veranderd en zulke bedragen niet gewend bent dan zijn het forse bedragen.
Persoonlijk zou ik er alles aan doen om een dier dat een mooi leven kan lijden dat nog te geven.
Maar je zegt het zelf jij bent de enige die dat kan inschatten.

Iig heb je heel veel al over gehad voor je paard.