Het HondenForum

Bij Jace heeft de fokker beslist welke pup wij zouden krijgen.

Bij het nest van Meagan had ik eerste keus bij de teefjes.
Ik wilde de rustigste pup (zover je dat kon zien in het nest), omdat Jace geen gemakkelijke is.
De rustigste was de splitface, maar telkens als wij bij de fokker kwamen had ik Meagan in mijn handen: de grootste druktemaker.
En zij is het dus geworden. Nu het meest makkelijke hondje dat er is.
En de splitface? Die werd ons nu bijna 5 jaar geleden aangeboden, omdat ze herplaatst moest worden.
Dus we hebben 2 nestzusjes.

Axel was ooit de laatst beschikbare reu uit het nest.

Bij Murdock konden we kiezen uit twee reuen. We hebben toen de reu gekozen die het meest op ons gericht was. Hij was ook het meest vooruitstrevend, haha!
Later vertelden de fokkers dat zij ook hoopten dat wij deze pup zouden kiezen, omdat wij de wens hadden uitgesproken om shows te lopen en te gaan sporten met de hond.
Van shows komt het er niet van met die prikoren, maar sporten gaan we zeker doen. Afhankelijk van de röntgenfoto morgen beginnen we zondag met Breitensport!

sjm schreef:Heb heel lang getwijfeld omdat de fokkers steeds zeiden dat donker pigment beter was. :

Dat zegt toch niet alles? Tenminste, Ayleen had prachtig donker pigment als pup en nu een roze dopneus.

Het uit zoeken is een heel proces. Ik probeer eerst alles uit te zoeken, en gelukkig kan dat tegenwoordig aardig via internet. Ik kijk naar de ouders [gezondheid,karakter,resultaten], eerdere puppen en ontwikkeling, zussen,broertjes van de ouders en hun resultaten en nakomelingen. En zo kijk je veel generatie`s verder. Het is veel werk, maar een hobby kost nu eenmaal tijd.

En dan kijk je naar de puppen hoe die reageren etc. Wij zijn een keer wezen kijken waar de fokker wilde bepalen welke pup wij zouden krijgen. En helaas dat gaat voor mij niet op. Ook zou ik geen laatste keus willen hebben, niet omdat die natuurlijk niet goed zou zijn. Ik wil natuurlijk wel vergelijken.

Als ik kijk naar onze huidige hond. Het nest was helemaal gelijkwaardig. Onze dochter heeft gekozen en helemaal tevreden. En achteraf de juiste keus.

Als er iets is wat niet bevalt, kan op gezondheid zijn of vererving etc dan kijken wij wel verder [nou ja wij].

Mijn 3 mechels heb ik eigenlijk voornamelijk op gevoel gekozen. Zowel Biène als Numa haalde ik er destijds op de foto's al uit, er was iets wat wat met mij deed. Omdat Biène onder fokkersvoorwaarden naar mij kwam heeft de fokker wel een stem gehad, maar die ging eigenlijk gewoon af op mijn keuze. Biène was ook de pup die op onderzoek uit ging als de rest met elkaar aan het spelen was. Bij Numa heb ik ook de mening van de fokker meegenomen, want ik wilde pertinent niet een hele drukke pup, Van de 4 reuen waren er 3 relaxed en gelijkwaardig, 1 was duidelijk wat drukker. Numa zat bij de 3 rustigere dus degene die ik al op de foto's er steeds uit pikte is mee naar huis gegaan.
In het nest van Seppe was de reu die ik op het oog had al gekozen (ik had 2e keuze), dus ben opnieuw gaan kijken en heb Seppe er op gevoel uitgepikt. Hij was de dikste van het nest. Hij is (thuis) vrij druk, maar tijdens de training is hij tot nu toe juist heel relaxed. Hij is supersociaal, draait zich snel op zijn rug ook bij Numa dus dat gaat prima samen.
Bij Nika wilde ik graag een donker gestroomd teefje, er waren er 2 maar de ander had veel wit en dat wilde ik niet. Dus daar ben ik voornamelijk op uiterlijk afgegaan. Bij Marouck had ik niets te kiezen, zij was de enige teef in het nest.

Laicka is uitgekozen door de fokker, ook ivm fokkersvoorwaarde dus lichamelijk was het sowieso het meest goed gebouwde hondje uit het nest. Fix is in mijn schoot geworpen (is bij mij gekomen toen ze bijna 4 was).
Bij de volgende pup zal ik puur op mijn gevoel afgaan, het moet klikken.

Helemaal op gevoel. We hadden het eerste contact vanuit Italië en via skype en hadden toen een voorkeur.
Toen we eenmaal bij de fokker zater bleek dat reutje totaal geen interesse in ons te hebben en liever de gordijnen te slopen. Die is het dus niet geworden.
Het reutje wat terwijl de rest aan het rellen was een flostouw bij ons kwam brengen en daarna fijn kwam knuffelen is het wel geworden. Die was echter op de foto's en via skype totaal niet zichtbaar. Hij heeft ons eigenlijk echt uitgekozen.

Met Oryn had ik 4e keus van de reuen (5 reuen). Er was al vlug duidelijk dat hij en een zwart driekleur over zouden blijven. Oryn was rustig met af en toe een boevenstreek. De driekleur was wel een slagje pittiger en zette samen met zijn zusje regelmatig de boel op stelten. Eigenlijk vond ik dat leuker... tot ik op een foto van de fokker iemand anders met Oryn op haar arm zag staan. Woest was ik, dat was MIJN pup en dus werd het Oryn.

Met Kenji wees de fokker aan en had ik laatste keus. Ik had helemaal bedacht hoe, zeker zo kort na de dood van Oryn, ik zou gaan kiezen op karakter en wat het beste zou passen. Tot ik de geboorteportretjes zag. Op slag verliefd op Kenji. Daarna nog wel vaak op bezoek geweest en alle pups geobserveerd (wederom 5 reuen). Kenji was een zelfstandige, rustige pup die als pup al heel goed z'n rust kon pakken. Liet zich zeker niet de kaas van het brood eten maar was niet haantje de voorste. Een middenmotertje. Uiteindelijk heb ik hem zonder twijfel op nummer 1 gezet bij mijn voorkeuren en omdat niemand anders hem als 1 had (veel wilden absoluut geen zwart-wit) en de fokker ons ook een goede match vond, werd het Kenji. En ik had me geen beter maatje kunnen wensen

Pia is in overleg met m'n ouders gekozen. We wilden een teefje van rond de 6 maanden, waren toen 4 hondjes op de site die ons aanspraken. Is Pia geworden op uiterlijk. Alfy is puur op uiterlijk gekozen (z'n ogen).

Deze die ik nu heb, niet zelf gekozen.
Ds was een impuls. Puppy kijken, kennis maken, reutje. Tarara, zat daar een Ds alleen in een kennel, 10 weken oud, teef, en met de air van 'jaaaaaaaaaaa, ik ga mee met jullie '
Dus ze ging mee, het andere nest zelfs niet bekeken (want die mochten nog niet mee wegens te jong )

Ruun stond ik laatste in rij, ben als eerste mee gaan kijken op 7 weken (mee met de persoon die eerste keuze had), samen 2 pups geselecteerd, ik zeggen van 'heeee, die vind ik wel leuk', 1 van de pups weer weg wegens toch wat schichtig in huis, andere pup mee in huis, maar ik vond die ene nog steeds wel leuk, maar ik heb geen keus; ik zeg het gewoon maar Dus hup, ik eigenlijk met nestkeus naar huis

Piiri geen keus, waren maar 2 pups in het nest en fokker hield er 1 van. Maar maakte me eigenlijk niet uit welke van de 2, nu achterna ben ik wel blij met de mijne. (hij heeft wel de mooiste )

Dus eigenlijk nog niet echt veel gekozen, maar dik tevreden met wat ik heb en zou tot nu toe met geen enkele nestgenoot willen ruilen. (Ds haar broers zijn al allemaal dood, Ruun vind ik veruit de beste van zijn nest, en piiri tja, das een geval apart)

Op gevoel en karakter.
Uiteraard kijk ik ook naar bouw maar dan op werkgeschiktheid, niet naar wat op show goed zou scoren.
Ik zoek werkhonden dus ik wil zeker goed observeren voor ik een keuze maak.
Bij Jones was dat erg lastig, 14! reuen en 1e keus dus ik heb heel wat dagen met de pups 1 voor 1 in de tuin gezeten haha.

Lady had ik van de SPCA, ze was 2 jaar, broodmager, erg sceptisch, scheve hangtieten en nog 5 pups aan de voet. Toch was ik snel met mezelf overeen dat zij met mij mee naar huis ging. Dat zal wel gevoel zijn geweest
Geen seconde spijt van gehad, ze is 11 jaar lang een geweldige hond geweest

Geen idee.
Mijn reu kwam toevallig op mijn pad en de teefjes kreeg ik gratis bij mijn partner (drie voor de prijs van één).

Lijkt me wel lastig om een pup uit een nest te kiezen (want ik ben een enorme twijfelkont). Ik denk dat ik na een aantal diepe gesprekken de fokker voor mij zou laten kiezen.

Nanna schreef:Ik kies gewoon een beetje een gezellige pup. Ik heb nooit van die torenhoge verwachtingen.

Dit, ja. En Pippa was de laatste die overbleef, dus veel keus hadden we al niet

Maar ik zie wel wat er komt. Dat is net het leuke, het karakter leren kennen en je daaraan aanpassen.

Mensen slaan soms wel een beetje door hoor. Ik heb een heleboel ratjes en daar 'mag' je ook niet op kleur kiezen, nee, dat moet (na gezondheid natuurlijk) op karakter. Ja hoi, het is een rat, ik zie wel wat voor beestje het wordt. Ik heb er ook 14 met allemaal een ander karakter, van bang tot superaanhankelijk. Dus ik kies lekker wel op kleurtjes, het karakter maakt mij toch niet uit. Ik heb ook geen zin in 14 ratten die allemaal aandacht afdwingen, ik word nu al gek van die drie superaanhankelijke die constant aaitjes willen Straks moet je nog je parkietje op karakter gaan kiezen

Nu zijn honden wel ietsje anders en die leven ook ietsje langer Maar we zochten gewoon een lief hondje en dat is ze Het was ook gewoon een pretnestje bij mensen thuis (standaard gezinnetje, gek van dieren en een nestje voor de leuk maar wel over nagedacht) dus erg veel risico liepen we niet. Stel dat ik een mechelaar in huis haal, let ik wel wat meer op karakter gok ik

Bij Nilo niet echt gekozen..ik mocht wel een voorkeur aangeven maar die twee keer dat ik ze had gezien, zag ik echt geen opvallend verschil tussen hem en z'n broertje. Ik heb de keuze dus bij de fokker gelegd, zij wist wat ik wilde en kende de pups het best. Uiteindelijk werd het Nilo voor mij, die bleek nog iets pittiger dan z'n broer maar ik zou me daar wel mee redden. Die twee bleken een jaar later op de nestreünie niet veel te schelen, maar ik ben heel blij met de keuze

Coda heb ik met 3 weken uitgekozen Slaat nergens op want ik ging letten op bouw (mogelijk fokplannen en showambities) en werklust (jachttraining) en ze moest bij Nilo passen, maar toen ik met 3 weken op bezoek was en de pups één voor één optilde voor portretfoto's gebeurde er iets toen ik Coda oppakte. Ze liet zich tegen me aan vallen en heeft sindsdien bij elk bezoek achter me aan gelopen. Toen zei ik het al tegen haar fokker: dit is mijn pup hoor!
We hebben tot 7 weken volgehouden dat we alle opties open hielden want we wilden een weloverwogen, objectieve keuze maken Toen was de puppytest geweest en kreeg ik een appje van de fokker: "je had gelijk met jouw keuze, ze wordt van jou!" Ze bleek ook qua show het meest veelbelovend en een goede match met Nilo, dus het moest gewoon zo zijn denk ik.

Bizzy was de pup die ik sowieso niet zou houden Haar witaftekeningen zijn op de grens van het acceptabele dus voor een show niet heel handig, ze was al op vroege leeftijd vreselijk brutaal! Ik was bang dat ze enorm zou botsen met Coda daardoor, maar naarmate ze ouder werd zag ik dat juist zij het beste reageerde op Coda's opvoeding. En ondertussen trok ze ook steeds naar mij toe en bleef me positief verbazen met dat brutale bekkie. Uiteindelijk werd ik gewoon verliefd dus, en bleef ze Geen moment spijt van gehad, ondanks dat ze inderdaad niet het mooiste hondje uit het nest was voor eventuele showplannen.

Pom was 1 van 2 teefjes. Ik had al vanaf dag 1 een voorkeur voor haar, geen idee waarom. Bij het eerste bezoek viel ze meteen in mijn armen in slaap.. daarna was het lang wachten want de fokker maakte de beslissing. Ik weet eigenlijk niet wat ik gedaan zou hebben als ik het andere teefje had gekregen, waarschijnlijk ook blij mee geweest hoor maar vreemd genoeg had ik steeds al het gevoel dat het pup paars zou worden.

Charlie was met 4 broers in zijn nest. Ik stond op de lijst voor een teefje (bovenaan) maar die waren er niet. Toen toch maar besloten voor een reu te gaan, maar ik wilde absoluuuut geen patser. Waren ze eigenlijk allemaal niet. 1 was nogal een sloompie, en 1 was juist wat pittig, 3 ertussenin waren vergelijkbaar. Ik heb geholpen met de puppytest afnemen en Charlie liep de hele tijd achter me aan te kwispelen. In overleg met de fokker kreeg ik toen hem, ook omdat ie de mooiste uit het nest (ik wilde als enige gaan showen) was volgens zijn fokker. Daarom is zijn stamboomnaam ook Gorgeous George

Bij de boxer was het een klik. Ging met mijn ouders mee kijken naar hun pup, wij zouden een aantal weekjes later pas echt op zoek gaan naar ons toekomstige pup. Heb bij het nest in de ren gezeten, vond ze wel leuk maar geen sprak me echt aan, ja wel die van mijn ouders die vond ik ook leuk. Tot we mee mochten helpen alles naar binnen te dragen, er lag 1 dame in het hok te slapen die had zich bijna niet laten zien. Die pakte ik eruit en was gelijk verkocht. Leek als pup ook veel op die van mijn ouders. Foto's gemaakt, in de week gelegd bij mijn man en die gaf na wat overleg aan van bel de fokker maar of we haar mogen hebben. Daarna ben ik pas gaan vragen wat haar karakter is en of ze toch niet altijd zoveel lag te slapen! Nee dat was niet maar ze liet zich niet de kaas van de boterham eten. Dat klopt idd.

Bij de Engelse Springer koos de fokker. Omdat wij een jaar op de lijst hebben gestaan mochten wij wel een aantal pups doorgeven die wij mooi vonden qua uiterlijk. We hebben vooraf doorgegeven wat we wilden en wat de plannen waren met de pup. Wilde in elk geval eentje die graag wilde werken en een wat sportiever typje. We hebben er vier doorgegeven, twee vielen er al zeker af. Eentje wilden ze zelf houden, de anders was iets te rustig maar prompt de dag dat we erover aan het mailen waren begon die ook ineens wat drukker te worden. Ze hebben als gezin gekeken welke ze het beste bij ons vonden passen en dat is dan onze Juul geworden. Hij is qua bouw idd de meest sportieve, hoog op de benen. Zijn broers zijn allemaal wat forser maar evengoed ook mooi om te zien. En ja hij moet aan het werk.

Voor onze volgende boxer heb ik wel wat wensen waarvan ik niet weet of het allemaal samen kan. Ik zou graag een heel donker teefje willen, witte aftekeningen mag maar ook weer niet te gek. Daarbij graag eentje wat relaxed is naar andere honden maar wel graag met me mee zou willen naar cursussen. Ben benieuwd of dat te vinden is

Lynnepien schreef:

Nanna schreef:Ik kies gewoon een beetje een gezellige pup. Ik heb nooit van die torenhoge verwachtingen.

Dit, ja. En Pippa was de laatste die overbleef, dus veel keus hadden we al niet

Maar ik zie wel wat er komt. Dat is net het leuke, het karakter leren kennen en je daaraan aanpassen.

Mensen slaan soms wel een beetje door hoor. Ik heb een heleboel ratjes en daar 'mag' je ook niet op kleur kiezen, nee, dat moet (na gezondheid natuurlijk) op karakter. Ja hoi, het is een rat, ik zie wel wat voor beestje het wordt. Ik heb er ook 14 met allemaal een ander karakter, van bang tot superaanhankelijk. Dus ik kies lekker wel op kleurtjes, het karakter maakt mij toch niet uit. Ik heb ook geen zin in 14 ratten die allemaal aandacht afdwingen, ik word nu al gek van die drie superaanhankelijke die constant aaitjes willen Straks moet je nog je parkietje op karakter gaan kiezen

Nu zijn honden wel ietsje anders en die leven ook ietsje langer Maar we zochten gewoon een lief hondje en dat is ze Het was ook gewoon een pretnestje bij mensen thuis (standaard gezinnetje, gek van dieren en een nestje voor de leuk maar wel over nagedacht) dus erg veel risico liepen we niet. Stel dat ik een mechelaar in huis haal, let ik wel wat meer op karakter gok ik

Als je gewoon een leuke, lieve huishond wilt en dan ook een ras kiest dat aansluit bij jouw wensen, maakt het waarschijnlijk ook niet veel uit, zeker als je zelf ook flexibel genoeg bent om je aan de hond aan te passen. Maar als je bijvoorbeeld concrete plannen hebt om te gaan showen of serieus te gaan sporten, is het logisch dat je dat meeneemt in je nestkeuze. En ook de gezins- en leefsituatie speelt mee; als je bijvoorbeeld jonge kinderen hebt, heel actief wilt zijn met je hond of juist een rustiger type beter bij je gezinssituatie past, al een andere hond hebt waar je nieuwe hond wel een goede match mee moet zijn, etc. dan kijk je daar natuurlijk ook naar, voor zover als dat mogelijk is bij een pup.
Ik had voordat ik Mila kreeg best een concreet idee over wat voor soort collie ik wilde en daardoor vielen gewoon al heel veel fokkers af. Ik vond veel collies (de ouderdieren) te gezapig en te sloom en niet zo goed gebouwd. Ik wilde wel echte een sportieve hond, dus daar ben ik ook specifiek naar op zoek gegaan.

Bij Enzi viel niet veel te kiezen. Er waren maar twee reuen geboren en ik had de tweede keus.
Bij Nila had een heel lijstje paraat waar ik op ging letten en wat ik wel en niet wilde, ook in combinatie met Enzi.
We kwamen kijken en ik werd overspoeld door een puppyzwerm. Eén pup bleef onder de tuintafel zitten. Bekeek alles eens rustig op een afstandje en toen de rest klaar was en weer verder ging kwam de dikke grote pluis onder de tafel vandaan en parkeerde haar kont op mijn schoot ik was verkocht...
Overleg met fokker en met eigenaar van de reu en vonden het ook beide een goede optie. Dus twee weken later ging Nila mee naar huis

Bij mij mogen ze komen en kiezen op volgorde op het moment dat ze weg mogen.
Lul wel mee en als het blijkt dat het voor mij geen goede keus is dan stuur ik het wat in bv een andere pup uit het nest . Uiteraard is het geen moeten en bij hele slechte combi bv man wil de pittigste en vrouw een lulletje en man schikt niet dan gaat het over en gaan ze maar ergens anders kijken.

joyce83 schreef:Bij de boxer was het een klik. knip

Voor onze volgende boxer heb ik wel wat wensen waarvan ik niet weet of het allemaal samen kan. Ik zou graag een heel donker teefje willen, witte aftekeningen mag maar ook weer niet te gek. Daarbij graag eentje wat relaxed is naar andere honden maar wel graag met me mee zou willen naar cursussen. Ben benieuwd of dat te vinden is

Ja echt wel, Jane is donker, sociaal met andere honden (wel nog druk en lomp met spelen) en ontzettend slim, leert snel
Mickey was dan geen donkere teef maar wel veel cusussen gedaan en ook sociaal maar een zelfverzekerde tante waar de meeste honden respect voor hadden.
Als pup van 5 weken in het nest gezien (via NBC) en ik twijfelde omdat ze zo rustig was en de kleinste, vgls. fokker omdat ze best wel haantje de voorste was en eventjes moe was. Er was nog maar één ander teefje die de fokker waarschijnlijk ging houden maar hij was er nog niet helemaal uit, de rest van de pups waren al vergeven. Toch voor Mickey gekozen want later toen ze wakkerder werd een behoorlijk levendig typje
Donkere Jane, herplaatser dus niet als pup uitgezocht maar al 11 maanden toen ze kwam.

Ik wou een berner die niet als bijzettafel gebruikt kon worden, die niet te sloom was en lekker actief. De meesten vielen sowieso al af omdat ik de ouderdieren al te fors en rustig vond. Het nestje waar Morris uit komt waren de voorouders voor zover ik het kon vinden nog in leven of oud geworden. Moederhond was qua uiterlijk geen showwinnaar, maar staat vrij hoog op de poten, niet te fors, actief en qua karakter gewoon ontzettend leuk. Had er een goed gevoel bij en zo toch de gok durven nemen weer een berner te nemen.
Had geen keus meer, de rest van de pups was al besproken. Dus de laatste pup moest me wel aanspreken. Ik kwam voor het eerst de pups bekijken toen ze bijna 6 weken waren. Een pup viel me direct op. Zat me eerst eens grondig te bekijken om vervolgens op me af te huppelen (om meteen ondersteboven te worden gelopen door de broers/zussen en met zijn kop in de waterbak te belanden ). Er was duidelijk een klik met die kleine muis. Hij sprong er voor mij echt uit. Dat was mijn hond. Op dat moment wist ik nog niet welke van de pups nog niet besproken was. Was heel erg blij dat Morris de overgebleven pup bleek te zijn. Het was bij hem dus echt een gevoelsding. Dat frummelbekkie met die vastbesloten blik, daar ben ik op gevallen. En geen moment spijt gehad van mijn keus.

Ik zoek natuurlijk gewoon een huishond om actief mee bezig te zijn. Heb geen showambities en op wedstrijdniveau sporten hoeven we ook niet. Dat kiest denk ik wel makkelijker. Pas me nu aan Morris aan wat hij leuk vindt om te doen en ga daarmee bezig.

Toen we wisten dat we een Newfoundlander wilden, zijn we lid geworden van de ras vereniging en hebben we de kampioensclubmatch bezocht.
Iedere keer vielen we (zonder het te weten) op honden uit 1 kennel. Zowel op foto's in het clubblad, als in het echt.
Toen ook nog bleek dat honden van deze fokker gemiddeld erg oud werden en hele fijne karakters hadden, was de keuze gemaakt.

Bronco is als herplaatser natuurlijk weer een heel ander verhaal.

Ik had bij de Fokker aangegeven een huishond te willen, zij heeft 3 aangewezen die daar wel voor in aanmerking kwamen, na een paar keer wezen kijken hebben wij de keuze gemaakt, onze Nelle zat telkens als de anderen aan het donderjagen waren een poosje toe te kijken en dan bedacht ze mm wel leuk en dan ging ze meedoen, als je haar oppakte zuchtte ze diep en ging lekker tegen je aanliggen.
Hele goede keus, en een echte huishond, rustig en stabiel.

Ik kies op gevoel, karakter (meestal haantje de voorste ) mensgerichtheid, werklust enz.
Ik hou van honden met een kop erop Ik heb tot nu toe altijd de juiste beslissing genomen voor mijn gevoel

sbientje schreef: In overleg met de fokker kreeg ik toen hem, ook omdat ie de mooiste uit het nest (ik wilde als enige gaan showen) was volgens zijn fokker. Daarom is zijn stamboomnaam ook Gorgeous George

Nieuwsgierig, maar met die oogjes zo kun je toch niet showen? Dat wist de fokker toch ook wel?

Paisley schreef:

sbientje schreef: In overleg met de fokker kreeg ik toen hem, ook omdat ie de mooiste uit het nest (ik wilde als enige gaan showen) was volgens zijn fokker. Daarom is zijn stamboomnaam ook Gorgeous George

Nieuwsgierig, maar met die oogjes zo kun je toch niet showen? Dat wist de fokker toch ook wel?

Waarom kan dat niet?
Een keurmeester zal het misschien noemen als minpuntje maar die hond kan wel showen hoor. En als hij verder een uitmuntende rasvertegenwoordiger is kan hij er ook gerust heel mooie resultaten behalen.

Maeve schreef:

Paisley schreef:

sbientje schreef: In overleg met de fokker kreeg ik toen hem, ook omdat ie de mooiste uit het nest (ik wilde als enige gaan showen) was volgens zijn fokker. Daarom is zijn stamboomnaam ook Gorgeous George

Nieuwsgierig, maar met die oogjes zo kun je toch niet showen? Dat wist de fokker toch ook wel?

Waarom kan dat niet?
Een keurmeester zal het misschien noemen als minpuntje maar die hond kan wel showen hoor. En als hij verder een uitmuntende rasvertegenwoordiger is kan hij er ook gerust heel mooie resultaten behalen.

Als het om de show gaat, verval ik van de ene verbazing in de andere.

Paisley schreef:

sbientje schreef: In overleg met de fokker kreeg ik toen hem, ook omdat ie de mooiste uit het nest (ik wilde als enige gaan showen) was volgens zijn fokker. Daarom is zijn stamboomnaam ook Gorgeous George

Nieuwsgierig, maar met die oogjes zo kun je toch niet showen? Dat wist de fokker toch ook wel?

zo was ie met 6 weken.

Trouwens, zulke bizarre ogen heeft ie nou ook weer niet hoor haha, hij kan echt prima showen. Wat manon ook zegt. Misschien is het verschil dat je van andere showreuen alleen maar voordelige foto's ziet ofzo haha. Ik zal zijn keurverslagen plaatsen, ben wel benieuwd hoe vaak het terug gaat komen Het had van mij ook wel wat strakker gemogen maar hij slaat op show echt geen modderfiguur ofzo. Althans, niet door zijn ogen

Paisley schreef:

Maeve schreef:

Paisley schreef:

sbientje schreef: In overleg met de fokker kreeg ik toen hem, ook omdat ie de mooiste uit het nest (ik wilde als enige gaan showen) was volgens zijn fokker. Daarom is zijn stamboomnaam ook Gorgeous George

Nieuwsgierig, maar met die oogjes zo kun je toch niet showen? Dat wist de fokker toch ook wel?

Waarom kan dat niet?
Een keurmeester zal het misschien noemen als minpuntje maar die hond kan wel showen hoor. En als hij verder een uitmuntende rasvertegenwoordiger is kan hij er ook gerust heel mooie resultaten behalen.

Als het om de show gaat, verval ik van de ene verbazing in de andere.

Omdat ze een hond niet op één kenmerk diskwalificeren? Het is niet zoals beschreven staat in de rasstandaard maar ik zie geen geïrriteerde, ontstoken ogen of andere problemen. Dan lijkt het me net zo belangrijk als een atypische staartdracht, geen perfecte hoekingen of een afwijkende oogkleur. Als ze daar over vallen ligt het showen ook weer onder vuur, t is niet snel goed he

sbientje schreef: Trouwens, zulke bizarre ogen heeft ie nou ook weer niet hoor haha, hij kan echt prima showen.

Nou noem ik mezelf zeker geen model maar ik ben toch wel blij dat mn eigen oogleden er niet zo bij hangen Ik verbaas me er serieus over dat het hondje wat de fokker het meest geschikt voor de show vond, zulke oogjes heeft. Ik vind het geen kenmerk maar een handicap; oogleden die aansluiten hebben namelijk een heel belangrijke functie!