Het HondenForum

Inderdaad. Een GT is een begeleider die je de juiste handvatten geeft om met je hond aan de slag te gaan.[/quote]

Precies, ik heb sinds m'n 6de honden gehad, ik dacht ook dat ik het allemaal wel wist. 15 Jaar geleden een 8 weken oude pup uit het asiel, bleek een moeilijke hond.
Op advies van mijn trainer naar een goede GT geweest, 3 kwartier gezeten terwijl mijn hond daar rond liep, zij gaf me goede adviezen en wat ik wel en niet moest doen. Allemaal heel "simpel" maar het heeft me SUPER geholpen, ik kon haar altijd bellen als er vragen of problemen waren en daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt.
Een buitenstaander kan vaak dingen zien die jij over het hoofd ziet

toots schreef:

Alfilillo schreef:
Hoe mijn man reageert? Ik denk dat hij schrikt, een beetje bang wordt, en van daaruit begint te roepen: Alfil, Alfil, nee, nee, Alfil!!! Ik zou graag willen dat hij wat rustiger deed, maar vaak wekt blaffen roepen op. Hij heeft Alfil ook wel eens op het balkon gezet, maar dat werkt volgens mij helemaal niet.

Ik denk dat de hond gewoon niet weet wat de hond met je man aan moet.
Hij kan je man niet vertrouwen. Je man probeert met schreeuwen en straffen steeds wat anders.

Dat kan zeker het geval zijn.
Misschien oefenen met die lege mand en niet reageren op het geblaf maar gewoon doorlopen.
Eventueel met tegelijkertijd strooien van koekjes, nu er al een patroon is ontstaan van blaffen > ....roepen, schreeuwen, straffen ....> bijten.

Hebben jullie dat dat nooit, dat je verschilt van mening met je partner over hoe met de hond om te gaan? Of verloopt het altijd soepeltjes?

En mijn man is ook geen monster, hoor. Zoals ik eerder zei: normaliter doen Alfil en hij lief tegen elkaar . Hij haalt Alfil ook aan om te aaien en zo. Het zijn die incidentele crisismomenten waarop het misgaat.

Ik ga eerst proberen of het ons lukt hier zelf een positieve draai aan te geven, en als het niet lukt kunnen we altijd nog een gedragstherapeut inschakelen.

Binnenkort komt het kachelseizoen er weer aan dus... Work in progress.

Alfilillo schreef:Hebben jullie dat dat nooit, dat je verschilt van mening met je partner over hoe met de hond om te gaan? Of verloopt het altijd soepeltjes?

En mijn man is ook geen monster, hoor. Zoals ik eerder zei: normaliter doen Alfil en hij lief tegen elkaar . Hij haalt Alfil ook aan om te aaien en zo. Het zijn die incidentele crisismomenten waarop het misgaat.

Ik ga eerst proberen of het ons lukt hier zelf een positieve draai aan te geven, en als het niet lukt kunnen we altijd nog een gedragstherapeut inschakelen.

Binnenkort komt het kachelseizoen er weer aan dus... Work in progress.

Jawel hoor. Wij hebben dat met eten geven als wij aan het eten zijn. Ik vind dat ZaZa dan gewoon ergens moet liggen, maar van vriend mag ze naar zijn bord staren en krijgt ze ook steeds van alles.

Ik zou nu beginnen nu het nog niet echt nodig is om hout te halen. Maak er iets leuks van!

Alfilillo schreef:Hebben jullie dat dat nooit, dat je verschilt van mening met je partner over hoe met de hond om te gaan? Of verloopt het altijd soepeltjes?

Wij hebben geen meningsverschil omdat de zorg voor Toots geheel voor mij is.
Mijn vriend voed hem niet op, geeft hem geen commando's en schreeuwt niet tegen hem

Met als gevolg dat baasje vooral leuk is. S'avonds gaat meneer Tooots lekker bij baasje op de bank liggen. Want baasje vind Tootsje wel leuk en andersom. Maar om verwarringen te voorkomen bemoeid hij zich niet met de opvoeding, wel laat hij wel eens een kruimel vallen ofzo

Maar jij geeft aan dat je man angstig wordt en dan gaat schreeuwen waarschijnlijk meer uit onwetendheid en als hij het helemaal niet meer weet dan kan de hond het balkon op. Een hond snapt het dan ook niet meer. Een baasje moet je kunnen vertrouwen en kunnen snappen anders gaan ze zelf hun regels bepalen en ik zou het ook niet leuk vinden als er een vent ineens tegen me begon te schreeuwen dan zou ik wel eens heel lelijk kunnen gaan doen En als hij al geen geduld heeft en geen zin heeft om tijd en moeite erin te steken, maar wel om hem af te snauwen dan zou ik als vrouwtje zijnde eens een hartig woordje met het baasje praten. Zou hoeft mijn vriend iig niet tegen Toots te doen Ik vind het niet zo gek dat de hond daardoor uit zijn stekker gaat. Een dier opvoeden dat kost nou eenmaal tijd en daar moet je gewoon ook rustig mee omgaan.

Alfilillo schreef:Hebben jullie dat dat nooit, dat je verschilt van mening met je partner over hoe met de hond om te gaan? Of verloopt het altijd soepeltjes?

Ja hoor ik heb dat ook. De honden zijn in principe van mij, dat scheelt wel. Maar ik ga niet regisseren hoe hij met mn honden moet omgaan. Ik zou er supermoe van worden, en vind het ook wat misplaatst.

Alfilillo schreef:Ik ga echt proberen om Carlos over te halen theatertje met me te spelen en dan gaan we de situatie gewoon naspelen. Hoop dat ik hem kan overtuigen!

Als je hem niet kan overtuigen vind ie het kennelijk niet zo'n groot probleem om gebeten te worden. Hij zal toch zelf moeite moeten doen

ZaZa schreef:

Manuma schreef:Loopt je man regelmatig met Alfil?

Wat bij onze angstige honden helpt is het meenemen van de hond met alles wat je doet. "Hoi hond, ga je mee hout halen? Kom maar, gezellig hè? Kijk, ik til dit even op en dan brengen we het naar binnen. Pompiedompiedom. Rustig aan maar, we zetten het hier weer neer en nu gaan we een koekje pakken. Oeps, de koekjes vallen. Ga ze maar zoeken".
Mijn ervaring is dat ze de eerste 10 minuten héél graag weg willen en daarna toch bedenken dat er niets gebeurt en het eigenlijk zelfs leuk kan zijn. Want baas en koekjes

Samen bewegen creëert of versterkt een band.

Dit.

Maak het leuk. Als man binnenkomt is dat gezellig, want het levert iets op.
Laat hem binnenkomen met grote dingen en koekjes.
Die kan hij ook eerst naar binnen gooien of inderdaad laten vallen. Het gaat er om dat de link tussen de koekjes en de grote dingen gaat ontstaan.

Hier is alle bezoek eng, maar inmiddels weet ZaZa dat bezoek lekkere dingen bij heeft (wat wij ze in hun handen duwen bij binnenkomst) en dan is het goed.

Niet straffen, dat werkt alleen maar tegen. Het is al eng en dan krijg je ook nog op je donder.

Hier idem { met behulp van een gedragstherapeut trouwens} Leo viel elk mens aan die binnen kwam, met ook echt bloed etc.
Mijn man was in het begin ook doodeng die heeft toen ook echt alleen maar alle leuke dingen gedaan, eten geven, wandelen , koekjes etc.

De honden zijn mijn ding en eigenlijk doet hij er niet veel aan, behalve af en toe met sneeuw een rondje hobbelen

Hm ik vind het eigenlijk wel een vrij duidelijk afgebakend probleem, en ik geloof ook niet dat ik hier zelf zo snel een gedragstherapeut voor zou inschakelen. Naar mijn idee komt het probleem zo 'in tekst' wat zwaarder over dan het in werkelijkheid is.

Het probleem ligt duidelijk niet bij je man zelf, want dat gaat prima. En ook niet bij de mand/grote voorwerpen, want bij jou gaat dat prima. Het probleem is duidelijk de combinatie van man en grote voorwerpen. Wie weet heeft ie daar in het verleden een of ander trauma aan overgehouden. Maar als je weet dat dat het probleem is is het volgens mij gewoon een kwestie van oefenen. Breek het op in zo veel mogelijk verschillende kleine stukjes. Dus laat je man binnenkomen en koekjes geven zonder mand. Dan met een kleine doos in zn handen. Een iets groter voorwerp. Etc. etc. Oefen los daarvan met je hond ook met kleine mandjes, koekjes er in, steeds grotere mandjes neerzetten. Laat de houtmand permanent in de woonkamer staan en geef je hond koekjes als ie er aan ruikt, of er ontspannen bij in de buurt ligt. Laat je man die koekjes geven. Laat je man de hond koekjes geven terwijl ie voorzichtig de mand optilt. Zo kun je vast nog wel 100 andere kleine oefeningen bedenken waarbij je steeds verder toebouwt naar jouw man en die mand samen. en uiteindelijk jouw man en die mand die binnenkomen. Volgens mij moet het dan prima lukken! Mocht het niet werken kun je altijd nog een GT inschakelen

Ipv koekjes geven zou ik gaan strooien. Als Lola iets eetbaars op kan snuffelen wil ze het wel proberen, als iemand het haar aangeeft gaat ze zich bedenken dat het inderdaad wel heeeel eng is als er zo'n punt van wordt gemaakt.

Verder heb ik geen tips voor je, behalve het zo normaal mogelijk houden en de hond vertrouwen geven. Lola vindt de grasmaaier altijd heel eng, maar ze durft tegenwoordig best buiten te komen als mijn man bezig is. Ik heb in het begin weleens samen met haar aangelijnd buiten gezeten tijdens het maaien, maar we hebben haar ook vaak genoeg binnen onder tafel laten kruipen omdat ze dat veiliger vond. Tijd en gewenning deed blijkbaar een hoop, wie weet geldt dat voor jullie uiteindelijk ooit ook....

mijke schreef:Hm ik vind het eigenlijk wel een vrij duidelijk afgebakend probleem, en ik geloof ook niet dat ik hier zelf zo snel een gedragstherapeut voor zou inschakelen. Naar mijn idee komt het probleem zo 'in tekst' wat zwaarder over dan het in werkelijkheid is.

Het probleem ligt duidelijk niet bij je man zelf, want dat gaat prima. En ook niet bij de mand/grote voorwerpen, want bij jou gaat dat prima. Het probleem is duidelijk de combinatie van man en grote voorwerpen. Wie weet heeft ie daar in het verleden een of ander trauma aan overgehouden. Maar als je weet dat dat het probleem is is het volgens mij gewoon een kwestie van oefenen. Breek het op in zo veel mogelijk verschillende kleine stukjes. Dus laat je man binnenkomen en koekjes geven zonder mand. Dan met een kleine doos in zn handen. Een iets groter voorwerp. Etc. etc. Oefen los daarvan met je hond ook met kleine mandjes, koekjes er in, steeds grotere mandjes neerzetten. Laat de houtmand permanent in de woonkamer staan en geef je hond koekjes als ie er aan ruikt, of er ontspannen bij in de buurt ligt. Laat je man die koekjes geven. Laat je man de hond koekjes geven terwijl ie voorzichtig de mand optilt. Zo kun je vast nog wel 100 andere kleine oefeningen bedenken waarbij je steeds verder toebouwt naar jouw man en die mand samen. en uiteindelijk jouw man en die mand die binnenkomen. Volgens mij moet het dan prima lukken! Mocht het niet werken kun je altijd nog een GT inschakelen

Ik denk dat je het goed inschat. Het was al zo'n lang verhaal, dus ik wilde niet ook nog de rooskleurige context schetsen.

We gaan eraan werken. En tijdens het oefenen, moet mijn man maar flink zuchten en steunen. Ik denk namelijk dat dat er ook mee te maken heeft. Als hij namelijk binnenkomt met een grote zwarte gitaarhoes is er niks aan de hand, die weegt niet veel dus dan komt mijn man relaxt binnen. Echter, als het een grote zware mand hout of zware gasfles is, dan hoor je van verre al het gezucht en gesteun, gestommel op de trap, bij binnenkomst geroep: 'aan de kant, ik kom binnen met het hout'! Dat vindt Alfil minder...

(Of het hout transporteren in de gitaarhoes, geen gekreun, geen gegil. )
Grapje natuurlijk.
Succes ermee.

Alfilillo schreef:

mijke schreef:Hm ik vind het eigenlijk wel een vrij duidelijk afgebakend probleem, en ik geloof ook niet dat ik hier zelf zo snel een gedragstherapeut voor zou inschakelen. Naar mijn idee komt het probleem zo 'in tekst' wat zwaarder over dan het in werkelijkheid is.

Het probleem ligt duidelijk niet bij je man zelf, want dat gaat prima. En ook niet bij de mand/grote voorwerpen, want bij jou gaat dat prima. Het probleem is duidelijk de combinatie van man en grote voorwerpen. Wie weet heeft ie daar in het verleden een of ander trauma aan overgehouden. Maar als je weet dat dat het probleem is is het volgens mij gewoon een kwestie van oefenen. Breek het op in zo veel mogelijk verschillende kleine stukjes. Dus laat je man binnenkomen en koekjes geven zonder mand. Dan met een kleine doos in zn handen. Een iets groter voorwerp. Etc. etc. Oefen los daarvan met je hond ook met kleine mandjes, koekjes er in, steeds grotere mandjes neerzetten. Laat de houtmand permanent in de woonkamer staan en geef je hond koekjes als ie er aan ruikt, of er ontspannen bij in de buurt ligt. Laat je man die koekjes geven. Laat je man de hond koekjes geven terwijl ie voorzichtig de mand optilt. Zo kun je vast nog wel 100 andere kleine oefeningen bedenken waarbij je steeds verder toebouwt naar jouw man en die mand samen. en uiteindelijk jouw man en die mand die binnenkomen. Volgens mij moet het dan prima lukken! Mocht het niet werken kun je altijd nog een GT inschakelen

Ik denk dat je het goed inschat. Het was al zo'n lang verhaal, dus ik wilde niet ook nog de rooskleurige context schetsen.

We gaan eraan werken. En tijdens het oefenen, moet mijn man maar flink zuchten en steunen. Ik denk namelijk dat dat er ook mee te maken heeft. Als hij namelijk binnenkomt met een grote zwarte gitaarhoes is er niks aan de hand, die weegt niet veel dus dan komt mijn man relaxt binnen. Echter, als het een grote zware mand hout of zware gasfles is, dan hoor je van verre al het gezucht en gesteun, gestommel op de trap, bij binnenkomst geroep: 'aan de kant, ik kom binnen met het hout'! Dat vindt Alfil minder...

Toch ligt het probleem grotendeels wel degelijk bij je man aangezien het vooral geen moeite mag kosten.
En zo lang je het probleem niet geheel erkend zal het probleem ook niet overgaan. En ligt een deel van het probleem ook bij jou hoe lullig ook.

Als jullie hier een eind aan willen maken zullen jullie er samen tijd en energie in moeten steken.

Of dat nou met of zonder een gt is. Als hij dan bedoel ik je man dus zich wat meer weet te beheersen en niet uit eigen angst of onwetendheid gaan schreeuwen dan win je al een heleboel Daar hoef je geen gt voor te zijn om te weten dat dat gewoon niet handig is.

toots schreef:

Alfilillo schreef:

mijke schreef:Hm ik vind het eigenlijk wel een vrij duidelijk afgebakend probleem, en ik geloof ook niet dat ik hier zelf zo snel een gedragstherapeut voor zou inschakelen. Naar mijn idee komt het probleem zo 'in tekst' wat zwaarder over dan het in werkelijkheid is.

Het probleem ligt duidelijk niet bij je man zelf, want dat gaat prima. En ook niet bij de mand/grote voorwerpen, want bij jou gaat dat prima. Het probleem is duidelijk de combinatie van man en grote voorwerpen. Wie weet heeft ie daar in het verleden een of ander trauma aan overgehouden. Maar als je weet dat dat het probleem is is het volgens mij gewoon een kwestie van oefenen. Breek het op in zo veel mogelijk verschillende kleine stukjes. Dus laat je man binnenkomen en koekjes geven zonder mand. Dan met een kleine doos in zn handen. Een iets groter voorwerp. Etc. etc. Oefen los daarvan met je hond ook met kleine mandjes, koekjes er in, steeds grotere mandjes neerzetten. Laat de houtmand permanent in de woonkamer staan en geef je hond koekjes als ie er aan ruikt, of er ontspannen bij in de buurt ligt. Laat je man die koekjes geven. Laat je man de hond koekjes geven terwijl ie voorzichtig de mand optilt. Zo kun je vast nog wel 100 andere kleine oefeningen bedenken waarbij je steeds verder toebouwt naar jouw man en die mand samen. en uiteindelijk jouw man en die mand die binnenkomen. Volgens mij moet het dan prima lukken! Mocht het niet werken kun je altijd nog een GT inschakelen

Ik denk dat je het goed inschat. Het was al zo'n lang verhaal, dus ik wilde niet ook nog de rooskleurige context schetsen.

We gaan eraan werken. En tijdens het oefenen, moet mijn man maar flink zuchten en steunen. Ik denk namelijk dat dat er ook mee te maken heeft. Als hij namelijk binnenkomt met een grote zwarte gitaarhoes is er niks aan de hand, die weegt niet veel dus dan komt mijn man relaxt binnen. Echter, als het een grote zware mand hout of zware gasfles is, dan hoor je van verre al het gezucht en gesteun, gestommel op de trap, bij binnenkomst geroep: 'aan de kant, ik kom binnen met het hout'! Dat vindt Alfil minder...

Toch ligt het probleem grotendeels wel degelijk bij je man aangezien het vooral geen moeite mag kosten.
En zo lang je het probleem niet geheel erkend zal het probleem ook niet overgaan. En ligt een deel van het probleem ook bij jou hoe lullig ook.

Als jullie hier een eind aan willen maken zullen jullie er samen tijd en energie in moeten steken.

Of dat nou met of zonder een gt is. Als hij dan bedoel ik je man dus zich wat meer weet te beheersen en niet uit eigen angst of onwetendheid gaan schreeuwen dan win je al een heleboel Daar hoef je geen gt voor te zijn om te weten dat dat gewoon niet handig is.

Eens!

Hier een klein updateje over de relatie Alfil - mijn vriend:
Het gaat ontzettend veel beter. Hun verhouding begon met een wederzijds wantrouwen en irritatie van mijn vriend naar Alfil.
Sinds een tijd is het ijs nu echt gebroken. Op de één of andere manier heeft de komst van Lily daarbij geholpen.
Alfil slaapt ook niet meer aan mijn kant naast het bed, maar in de woonkamer bij Lily. Alfil begon de slaapkamer te claimen. Lily duldde hij niet in onze slaapkamer en elke keer als mijn vriend naar bed ging (dan lig ik er al minstens 3 uur in), begon hij tegen hem te blaffen. Sinds Alfil gewoon in de woonkamer slaapt is daar geen probleem meer.
Het vervelendste was voorheen als mijn vriend boven kwam met een grote mand brandhout voor de kachel. Alfil begon dan te blaffen, soms zelfs happen, mijn vriend schreeuwen. Werkte niet. Sinds een maand is het kachelseizoen weer begonnen, met bijbehorend binnen brengen van hout, maar mijn vriend pakt het nu heel anders aan. Rustig. Vaak blaft Alfil nog wel een paar keer (het is echt angst voor die grote bak), maar dan zet mijn vriend de bak neer, nodigt Alfil uit om te komen snuffelen. Dat doet hij dan, een beetje onzeker nog, maar geen stress of kabaal meer. Dit is echt zo fijn. Het wederzijds vertrouwen wordt ook steeds groter. Alfil is niet meer ´die hond´, maar liefkozend ´negrito´ (zwartje). Uiteindelijk heb ik dus helemaal niks hoeven doen, behalve Alfil niet meer naast me laten slapen. Het initiatief is van mijn vriend uit gekomen en dat werkte in dit geval het beste.

Goed om te lezen!

Zo, wat goed joh!

Dat klinkt goed zeg! Heel fijn dat je vriend zelf het initiatief heeft genomen om het anders aan te pakken!

Wat je hond deed was dus niet bang zijn maar claimen en jou verdedigen. Dat is op zichzelf niet verkeerd want als er iemand komt inbreken zal hij het waarschijnlijk ook doen. Niks mis mee. Maar nu jij dus laat weten dat je niet geclaimd wil worden laat hij het. Wat nu de volgende stappen zijn is zorgen dat jij meer de baas over de hond bent en de hond bij je weg stuurt als je vriend in je buurt komt. Dat is alles. Dus inderdaad niet op bed. Niet op de bank als je niet alleen bent en een ligplaats op de grond ergens anders dan waar jij zit. Je kan zoveel met hem knuffelen en doen als je wil zolang je maar zorgt dat je direct reageert als hij gaat claimen en laat weten aan je hond dat dat niet mag. Jij bent zijn kluif, trofee, pup of teefje niet. En je vriend is zijn concurrent niet maar zijn baas en leider en ook degene die alles bepaalt in huis.

Ik denk nl dat je een claimer hebt en niet zozeer een angstige hond. Hij zal ook angsten hebben maar dat gedrag in bed heeft daar echt niks mee te maken.

laeken schreef:Wat je hond deed was dus niet bang zijn maar claimen en jou verdedigen. Dat is op zichzelf niet verkeerd want als er iemand komt inbreken zal hij het waarschijnlijk ook doen. Niks mis mee. Maar nu jij dus laat weten dat je niet geclaimd wil worden laat hij het. Wat nu de volgende stappen zijn is zorgen dat jij meer de baas over de hond bent en de hond bij je weg stuurt als je vriend in je buurt komt. Dat is alles. Dus inderdaad niet op bed. Niet op de bank als je niet alleen bent en een ligplaats op de grond ergens anders dan waar jij zit. Je kan zoveel met hem knuffelen en doen als je wil zolang je maar zorgt dat je direct reageert als hij gaat claimen en laat weten aan je hond dat dat niet mag. Jij bent zijn kluif, trofee, pup of teefje niet. En je vriend is zijn concurrent niet maar zijn baas en leider en ook degene die alles bepaalt in huis.

Ik denk nl dat je een claimer hebt en niet zozeer een angstige hond. Hij zal ook angsten hebben maar dat gedrag in bed heeft daar echt niks mee te maken.

laeken schreef:Wat je hond deed was dus niet bang zijn maar claimen en jou verdedigen. Dat is op zichzelf niet verkeerd want als er iemand komt inbreken zal hij het waarschijnlijk ook doen. Niks mis mee. Maar nu jij dus laat weten dat je niet geclaimd wil worden laat hij het. Wat nu de volgende stappen zijn is zorgen dat jij meer de baas over de hond bent en de hond bij je weg stuurt als je vriend in je buurt komt. Dat is alles. Dus inderdaad niet op bed. Niet op de bank als je niet alleen bent en een ligplaats op de grond ergens anders dan waar jij zit. Je kan zoveel met hem knuffelen en doen als je wil zolang je maar zorgt dat je direct reageert als hij gaat claimen en laat weten aan je hond dat dat niet mag. Jij bent zijn kluif, trofee, pup of teefje niet. En je vriend is zijn concurrent niet maar zijn baas en leider en ook degene die alles bepaalt in huis.

Ik denk nl dat je een claimer hebt en niet zozeer een angstige hond. Hij zal ook angsten hebben maar dat gedrag in bed heeft daar echt niks mee te maken.

Dat is zeker waar! Mijn opmerking over angst had te maken met die bak met hout, niet over het claimerige gedrag in de slaapkamer. Hij heeft trouwens nooit op de bank of in bed geslapen (alleen ernaast op de grond), maar het blijft claimen. Daarom slaapt hij nu niet meer in de slaapkamer.
Ik denk dat we erg onhandig begonnen waren. Alfil kwam begin januari van dit jaar bij ons. Een dag daarna ging mijn vriend drie weken naar het buitenland voor werk. In die drie weken liep alles op rolletjes wat betreft mijn zoontjes, Alfil en ik. Vanaf het begin had ik een enorme klik met de hond. En toen presenteerde mijn vriend zoch opeens in huis (vanuit Alfil gezien dan). Het ging op dat moment niet zo lekker tussen mijn vriend en ik, negatieve spanning over en weer en een hond pikt dat haarfijn op. Verder vond mijn vriend dat er van alles anders moest wat betreft de hond, wat ook niet bijdroeg aan de sfeer.
Maar goed, het is nu in goede banen geleid. Ik besef wel dat we veel beter hadden kunnen wachten totdat mijn vriend er weer was voordat we Alfil adopteerden. Al doende leert men.

Wat fijn dat hij met nu beter gaat met Alfil. Hoe hij het nu oplost met de haardhoutbak is natuurlijk hartstikke fijn

Fijn om te zien dat het tij gekeerd is. Het zijn vaak kleine dingen die voor een grote verandering kunnen zorgen.

Top dat het nu zo goed gaat