Het HondenForum

laeken schreef:Een waarschuwingsbeet is het vastpakken van je handen met de bek bv. Niks meer en niks minder. Ik mis geen signalen want ik laat mijn honden juist vrij om op zijn honds te reageren. Elke hond zal pakken met de bek als hij zijn grenzen bewaakt. Dat is dus al een waarschuwingsbeet. Een hond kan bv ook de borstel pakken met de bek. Als hij zich niet vrij genoeg voelt om de hand te pakken.

En Hippo, blijkbaar zijn jullie door je eigen honden tig keer meer gebeten dan ik door al mijn honden bij elkaar in 30 jaar dus wie mist er signalen? Je herder bijt als zijn pootje breekt. Bas als ze geënt wordt voor rabiës. Zoek de tien verschillen...puntje bij paaltje doe je bijdehand tegen mij terwijl je precies hetzelfde meemaakt als ik. Jij maakt er alleen twee verhalen van terwijl er geen enkel verschil is. Mijn bouvier kruising heeft me de laatste 11 jaar ook niet meer gebeten hoor. Net als Hippo jultieme dus niet. Je moet niet met twee maten meten dus. Ik mis signalen maar jullie zijn vaker en door minder honden gebeten....wie mist wat?

Ja dág, vasthouden is wel wat anders dan een beet. Nou moet je het niet ineens mooier gaan maken dan het is.
En scheer ons niet over 1 kam, buiten de training om ben ik dus helemaal niet gebeten door mijn honden. Mijn man is anders dan ik, dus liet over zijn grenzen gaan. Hoe kom je dan ineens bij tig keer meer? Hij is door Hippo een keer of 3 gebeten en door Axel 1 keer toen hij zijn poot brak.

Jij traint geen honden waar er grenzen worden opgezocht in hoge driften, dat is natuurlijk niet te vergelijken met de gewone omgang van een huishond. Dico is onze 10e hond(waarvan de meeste een al dan niet ontspoorde herplaatser) en dan nog een aantal honden die in training is geweest. Dobermanns, mechelse herders, duitse herders, pitbulls, staffords enz, stuk voor stuk geen makkelijke rassen. En dan buiten de training om niet 1 keer gebeten en ook geen waarschuwingsbeet.

Ik meet dus niet met 2 maten, een hond heeft mij gewoon niet te happen of bijten, ook geen waarschuwingsbeten.

Caro. schreef:

laeken schreef:

Nanna schreef:Ik vind wel dat er een groot verschil zit tussen paniekhappen of een waarschuwingsbeet. Het eerste mag, het tweede tolereer ik niet.

Ik wel. Zeker van dominante honden. Ze hebben wat mij betreft het recht me te waarschuwen. Ik heb denk ik meet dan de gemiddelde hondeneigenaar respect voor het dier. Waarschuwing is dus in mijn ogen geen enkel probleem. Ik behandelde Wuilus met respect. Ik was niet bang voor haar maar ik respecteerde haar grenzen. Zou nooit eten uit haar bek halen. Ik zou nooit haar poot vasthouden of op haar duwen of andere dingen doen die ze niet aan kon. En zo leefden wij zonder geweld en met veel wederzijds respect samen. Dat is denk ik ook het karakter van de hond. Wuilus was een uitermate dominante kruising bouvier. Zo was ze nu eenmaal en daar koos ik voor. Haar afbreken zou schandalig geweest zijn. In mijn ogen dan. Snap dat jij er misschien heel anders naar kijkt. Ik heb wat met honden die niet alles ok vinden. Cleo gromde als ik haar weg stuurde. Ze deed dat nooit zonder protest. Heerlijk vind ik dat.

Waarschuwen is wat mij betreft grommen niet bijten. Kaya was bv doodsbang voor tandenpoetsen en dat zag ik aan haar hele houding, haar blik
was overduidelijk genoeg voor mij om daar de grens te trekken. Daar was geen waarschuwingsbeet en zelfs geen grom voor nodig.
Gebeten ben ik door Kaya toen ze ziek was en black-outs had en dat is haar vergeven, maar daarnaast geeft geen hond mij een waarschuwings beet,
je gromt maar lekker als het echt nodig is, maar waarschijnlijk weet ik daarvoor al wat de grens is.
Puchu bijt niet, nooit. De afgelopen tijd is best een nare tijd voor hem geweest en hij was totaal in paniek toen hij op zijn rug moest voor een echo
en hij spartelt en hij krijst, maar hij bijt echt niet.

Niet alle honden grommen. Mila en Amoz grommen bijvoorbeeld niet. Die verstrakken, trekken een lipje op en de volgende stap zou happen of bijten zijn. Ik heb ze allebei nog nooit horen grommen, niet tegen mensen en niet tegen andere honden. Dat zit helemaal niet in hun communicatierepertoire.
Maar uiteindelijk komt het op hetzelfde neer: ze geven hun grenzen wel aan d.m.v. hun lichaamstaal en daar ga ik niet overheen, dus ze hebben me nog nooit hoeven bijten om iets duidelijk te maken.
Amy heeft mij overigens wel een keer (flink hard) gebeten toen ze nog in Spanje in paniek raakte bij de trimmer en die niet stopte terwijl ze héél duidelijke signalen gaf dat ze het niet trok en doodeng vond. Ze hapte in het rond en mijn hand zat daar toevallig tussen. Dat nam ik vooral mezelf kwalijk, want ik zag het gebeuren, maar kon de trimster in het Spaans niet snel genoeg duidelijk maken dat ze moest stoppen.

Hippo schreef:

laeken schreef:Een waarschuwingsbeet is het vastpakken van je handen met de bek bv. Niks meer en niks minder. Ik mis geen signalen want ik laat mijn honden juist vrij om op zijn honds te reageren. Elke hond zal pakken met de bek als hij zijn grenzen bewaakt. Dat is dus al een waarschuwingsbeet. Een hond kan bv ook de borstel pakken met de bek. Als hij zich niet vrij genoeg voelt om de hand te pakken.

En Hippo, blijkbaar zijn jullie door je eigen honden tig keer meer gebeten dan ik door al mijn honden bij elkaar in 30 jaar dus wie mist er signalen? Je herder bijt als zijn pootje breekt. Bas als ze geënt wordt voor rabiës. Zoek de tien verschillen...puntje bij paaltje doe je bijdehand tegen mij terwijl je precies hetzelfde meemaakt als ik. Jij maakt er alleen twee verhalen van terwijl er geen enkel verschil is. Mijn bouvier kruising heeft me de laatste 11 jaar ook niet meer gebeten hoor. Net als Hippo jultieme dus niet. Je moet niet met twee maten meten dus. Ik mis signalen maar jullie zijn vaker en door minder honden gebeten....wie mist wat?

Ja dág, vasthouden is wel wat anders dan een beet. Nou moet je het niet ineens mooier gaan maken dan het is.
En scheer ons niet over 1 kam, buiten de training om ben ik dus helemaal niet gebeten door mijn honden. Mijn man is anders dan ik, dus liet over zijn grenzen gaan. Hoe kom je dan ineens bij tig keer meer? Hij is door Hippo een keer of 3 gebeten en door Axel 1 keer toen hij zijn poot brak.

Jij traint geen honden waar er grenzen worden opgezocht in hoge driften, dat is natuurlijk niet te vergelijken met de gewone omgang van een huishond. Dico is onze 10e hond(waarvan de meeste een al dan niet ontspoorde herplaatser) en dan nog een aantal honden die in training is geweest. Dobermanns, mechelse herders, duitse herders, pitbulls, staffords enz, stuk voor stuk geen makkelijke rassen. En dan buiten de training om niet 1 keer gebeten en ook geen waarschuwingsbeet.

Ik meet dus niet met 2 maten, een hond heeft mij gewoon niet te happen of bijten, ook geen waarschuwingsbeten.

Een waarschuwingsbeet is het pakken van bv je hand met de bek bij onvrede. Waarom moet je jezelf zo bewijzen? Zal ik een filmpje voor je posten over wat een waarschuwingsbeet is?

Bij mijn honden is niet zichtbaar dat de bijtrem zou moeten zijn aangeleerd door mensen. Mayke is altijd redelijk zacht in dr bek geweest. Doorbijten tijdens spel heeft ze nooit gedaan.
Kiwi is als pup en jonge hond nooit mee gespeeld. Die leefde in een roedel in een groepskennel en kwam niet in handen van mensen. Veel dingen waren voor haar nieuw, onder andere dat je met een mens kan spelen. Ze vind het nog steeds wat raar. Ze zou nóóit in mn handen happen tijdens spel. Ook is een trekspelletje met haar niet te doen. Ze doet wel trekspelletjes met Mayke maar niet met mij. Alles wat ik ogenschijnlijk wil hebben, wordt per direct beleefd afgestaan. Ik hoef ergens maar naar te kijken en zij laat t vallen. Ik kan haar ook niet gauw een botje aangeven - ze pakt het pas aan als ik haar aanmoedig om het aan te pakken.

Mijn vorige hond werd ook niet mee gespeeld toen ze jong was, en dat was ook uiterst beleefd.

Ik denk dat t een beetje samen gaat - als je hond gewend is om vanaf jonge leeftijd met je te spelen dmv happen, dàn is het handig dat die bijtrem ook is aangeleerd. Maar als je je hond helemaal niet uitlokt om te bijten in spel, zal ie op latere leeftijd die bijtrem ook niet nodig hebben wat heeft die neiging niet.

Paisley schreef:Bij mijn honden is niet zichtbaar dat de bijtrem zou moeten zijn aangeleerd door mensen. Mayke is altijd redelijk zacht in dr bek geweest. Doorbijten tijdens spel heeft ze nooit gedaan.
Kiwi is als pup en jonge hond nooit mee gespeeld. Die leefde in een roedel in een groepskennel en kwam niet in handen van mensen. Veel dingen waren voor haar nieuw, onder andere dat je met een mens kan spelen. Ze vind het nog steeds wat raar. Ze zou nóóit in mn handen happen tijdens spel. Ook is een trekspelletje met haar niet te doen. Ze doet wel trekspelletjes met Mayke maar niet met mij. Alles wat ik ogenschijnlijk wil hebben, wordt per direct beleefd afgestaan. Ik hoef ergens maar naar te kijken en zij laat t vallen. Ik kan haar ook niet gauw een botje aangeven - ze pakt het pas aan als ik haar aanmoedig om het aan te pakken.

Mijn vorige hond werd ook niet mee gespeeld toen ze jong was, en dat was ook uiterst beleefd.

Ik denk dat t een beetje samen gaat - als je hond gewend is om vanaf jonge leeftijd met je te spelen dmv happen, dàn is het handig dat die bijtrem ook is aangeleerd. Maar als je je hond helemaal niet uitlokt om te bijten in spel, zal ie op latere leeftijd die bijtrem ook niet nodig hebben wat heeft die neiging niet.

Dat hangt ook van de hond denk ik. Bas speelt ook niet met de bek. Apporteren is lastig en trekspelletjes zijn onmogelijk. Idem bij Cleo trouwens. Nooit geleerd in Spanje denk ik. Roemeense straathonden bijten vaak wel snel. Ander type hond? Ik weet het ook niet precies.

Paisley schreef:Bij mijn honden is niet zichtbaar dat de bijtrem zou moeten zijn aangeleerd door mensen. Mayke is altijd redelijk zacht in dr bek geweest. Doorbijten tijdens spel heeft ze nooit gedaan.
Kiwi is als pup en jonge hond nooit mee gespeeld. Die leefde in een roedel in een groepskennel en kwam niet in handen van mensen. Veel dingen waren voor haar nieuw, onder andere dat je met een mens kan spelen. Ze vind het nog steeds wat raar. Ze zou nóóit in mn handen happen tijdens spel. Ook is een trekspelletje met haar niet te doen. Ze doet wel trekspelletjes met Mayke maar niet met mij. Alles wat ik ogenschijnlijk wil hebben, wordt per direct beleefd afgestaan. Ik hoef ergens maar naar te kijken en zij laat t vallen. Ik kan haar ook niet gauw een botje aangeven - ze pakt het pas aan als ik haar aanmoedig om het aan te pakken.

Mijn vorige hond werd ook niet mee gespeeld toen ze jong was, en dat was ook uiterst beleefd.

Ik denk dat t een beetje samen gaat - als je hond gewend is om vanaf jonge leeftijd met je te spelen dmv happen, dàn is het handig dat die bijtrem ook is aangeleerd. Maar als je je hond helemaal niet uitlokt om te bijten in spel, zal ie op latere leeftijd die bijtrem ook niet nodig hebben wat heeft die neiging niet.

Voor Amy gaat dat niet op, terwijl die ook geen contact met mensen had en niet wist wat spelen met mensen betekende, en ook nog eens heel onderdanig is naar mensen. Maar toen ze ontdekte dat je met mensen ook kunt spelen, deed ze dat precies zoals ze met een andere hond zou spelen, met veel happen. Dus zij moest wel degelijk leren dat je in mensen niet zo hard kunt happen.

onze Lana [Rottweiler] is nu 12 weken, maar heb haar vanaf dag 1 dat ze bij ons is, geleerd dat er niet in mensen wordt gebeten, ook niet zachtjes, ook niet in het spel.
ik voor zie haar van genoeg speeltjes waar ze naar harte lust in mag bijten, tijdens spel, trekspelletjes enz, daar kan ze haar behoefte in kwijt, en doet dat met plezier, maar
vooral in de omgang met mijn 2,5 jarige kleindochter, wil ik absoluut niet dat er gebeten wordt, er wordt dan ook niet ruig gespeeld, maar rustig en kalm,
en raar maar waar, ze weet het al precies, ze voelt het al heel goed aan,
wel onder toe ziend oog van mijzelf.

Ik heb eerlijk gezegd nooit honden gehad die ik het bijten moest afleren (nou ja, op Cody dan, maar die spoorde gewoon niet). Het enige wat mijn collies doen is knabbelen met de voortandjes en dan kan er wel eens een velletje tussen zitten. Vervelend maar ik kan het geen bijten noemen.
Trekspelletjes zijn ook niet aan hun besteed van ze laten direct beleefd alles vallen wat ik vastpak.

Maggie heeft de afgelopen maanden veel ellende gehad aan haar poot. Iedere week opnieuw spalken, röntgenfoto's, brace aanmeten, etc. Ik kon duidelijk aan haar merken dat het niet fijn was, zachtjes uitgedrukt, maar niet een keer heeft ze zelfs maar haar lip opgetrokken. Ze bleef maar gelaten in mijn armen hangen en haar kopje tegen me aangedrukt.
Gek eigenlijk dat zo'n beestje zoveel vertrouwen kan hebben. Ik zou het haar echt niet kwalijk hebben genomen als ze in paniek of pijn mij geprobeerd had te bijten maar dat heeft ze niet één keer gedaan. De schat.

Ik vind trouwens ook dat er een groot verschil is in bijten in paniek of bijten uit boosheid of frustratie. In het laatste geval zou ik toch een flinke flèr teruggeven. In het eerste geval zou ik er begrip voor hebben.

Shira heeft een hele hoge bijtdrempel, ze heeft nog nooit gebeten, ook niet in voor haar stressvolle situaties. Maar zeg nooit nooit natuurlijk. Nola zal altijd proberen te vluchten in stressvolle situaties maar als dat niet kan denk ik dat ze uiteindelijk wel kan bijten. Ze is ook feller dan Shira.

Laila bijt wel vrij makkelijk en heeft dat ook al in bepaalde situaties gedaan. Mij niet maar Ed heeft ze een keer gebeten toen hij haar tuig af wilde doen. Ze bijt zowel in stressvolle situaties als uit dominantie. Ze is heel lief maar heeft duidelijke grenzen nodig. En begrip voor haar stress betekend bij mij niet er aan toegeven maar een andere benadering.

Buck heeft mij 1 keer uit redirectie gebeten in m'n arm. Ik heb hem bij z'n nekvel gepakt en de auto uit gesleurd. ik ben normaal altijd vrij zacht en geduldig in de omgang met de honden maar ik werd toen echt heel erg boos omdat ik schrok en het deed pijn. Gaten door een dikke winterjas in m'n bovenarm. Nooit meer gedaan daarna. Hij bijt in stressvolle situaties naar vreemden zoals de d.a. maar nooit naar ons. En naar vreemden die te vrijpostig zijn in zijn ogen. Dat laat ik niet toe uiteraard.

Balou heeft nooit gebeten maar ze is nu doof en slechtziend. Je moet haar rustig benaderen dan weet ze wat er gaat gebeuren en wie je bent. Maar als je onverhoeds iets doet dan kan ze uit schrik bijten.

Bijten vind ik niet erg, maar wel ongewenst. Ik neem het ze nooit kwalijk maar zie het als een vorm van communicatie. Ik heb dan blijkbaar iets over het hoofd gezien. Als het uit dominantie is ben ik wel heel streng.

Hier speelt ze ook met d'r bek.
Doe ze heel zachtjes, soms ligt ze naast me op de bank pakt ze m'n hand en hou soms ook gewoon d'r bek open en begint ze zo te spelen terwijl ik dan d'r bijvoorbeeld haar onder kaak beet hou

Ze doe het van pup af aan in het begin een paar keer aan gegeven als ze te fanatiek werd en nu weet ze het precies.
Een ongelukje tijdens het spelen met een tak tel niet.

Hier bijten de honden alleen tijdens spel. Ik ben door de dames die ik nu heb nog nooit gebeten vanuit stress of dominantie.Ik daag ze er wel eens toe uit want anders kunnen we niet stoeien en dat vind ik juist zo leuk, en zij ook.
Mijn reu kon wel feller zijn, vooral tijdens het plukken, dat vond ie vreselijk.Hij mocht het niet maar soms lukte het hem toch. En dan zei ik er wel wat van maar ja, hij beet omdat ik hem een beetje zeer deed dan dus daar mag ik ook niet al te kwaad over worden, dan had ik maar van hem af moeten blijven.
Mijn man accepteert het nooit, niet in spel en niet met welke andere reden dan ook. EN dat is ook prima wat mij betreft. Dat verschil kunnen ze goed maken gelukkig.

laeken schreef:

Nanna schreef:Ik vind wel dat er een groot verschil zit tussen paniekhappen of een waarschuwingsbeet. Het eerste mag, het tweede tolereer ik niet.

Ik wel. Zeker van dominante honden. Ze hebben wat mij betreft het recht me te waarschuwen. Ik heb denk ik meet dan de gemiddelde hondeneigenaar respect voor het dier. Waarschuwing is dus in mijn ogen geen enkel probleem. Ik behandelde Wuilus met respect. Ik was niet bang voor haar maar ik respecteerde haar grenzen. Zou nooit eten uit haar bek halen. Ik zou nooit haar poot vasthouden of op haar duwen of andere dingen doen die ze niet aan kon. En zo leefden wij zonder geweld en met veel wederzijds respect samen. Dat is denk ik ook het karakter van de hond. Wuilus was een uitermate dominante kruising bouvier. Zo was ze nu eenmaal en daar koos ik voor. Haar afbreken zou schandalig geweest zijn. In mijn ogen dan. Snap dat jij er misschien heel anders naar kijkt. Ik heb wat met honden die niet alles ok vinden. Cleo gromde als ik haar weg stuurde. Ze deed dat nooit zonder protest. Heerlijk vind ik dat.

Ik vind dat je dat heel mooi beschrijft. Dat is precies ook wat ik mensen probeer te leren dat elke hond ook zijn eigen karakter heeft en dat ze zijn zoals ze zijn. Ik wil wel degelijk dingen kunnen doen bij mijn honden maar als dat voor de hond extreem vervelend en stressvol is dan vind ik een andere manier om het te doen.
Ik heb nu met een aantal mensen hun hond herplaatst, en met hun een nieuwe hond uitgezocht. Vaak een wat kleiner oudere herplaatser. Nou mensen blij want het is zo'n goedzakje dat alles prachtig vind en 2 honden blij want die wonen nu ergens waar ze gelukkig zijn.

Micka mijn jongste teef is een echte regelteef en tot zekere hoogte mag dit ook het maakt haar ook wie ze is.
Ze mag niet lelijk doen tegen de roedel omdat ze in 1 ruimte eten maar ze mag er best wat van zeggen als ze uit haar bak willen jatten.
Als wij iets doen en we sturen de rest weg dan is het OK we kijken zo wel even, micka kan dat niet die barst dan bijna uit elkaar. Dus met het instaleren van de wasmachine heb je dus een micka over je schouderkijkend of je de schroefjes wel goed aandraait en met haar kop in de wasmachine om de trommel te bestuderen. Etc

En wat je zegt is waar een hond afbreken omdat ze zijn wie ze zijn is schandalig. Zolang er wederzijds begrip is en het gedrag van de hond veilig is dan hoeft dat ook niet.

Wat ik hier binnen haal zal er iemand zich toch moeten schikken en dat wil ik best maar niet met grommen en bijten of grenzen aangeven. Prima naar elkaar toe om even te bepalen wie de hogere is maar uiteindelijk sta ik bovenaan. Je krijgt van mij een mand en bank , je verzorging en knuffels en je pleziertjes en uitlaat rondes maar die hand die je vreten geeft en knuffeld word niet gebeten .
Net als ik kinderen zou hebben die mij geen grote bek geven, niet schoppen , niet slaan of grenzen aan gaan geven.

bouvierpoedel schreef:Wat ik hier binnen haal zal er iemand zich toch moeten schikken en dat wil ik best maar niet met grommen en bijten of grenzen aangeven. Prima naar elkaar toe om even te bepalen wie de hogere is maar uiteindelijk sta ik bovenaan. Je krijgt van mij een mand en bank , je verzorging en knuffels en je pleziertjes en uitlaat rondes maar die hand die je vreten geeft en knuffeld word niet gebeten .
Net als ik kinderen zou hebben die mij geen grote bek geven, niet schoppen , niet slaan of grenzen aan gaan geven.

Daar ben ik het helemaal mee eens.
Tot op zekere hoogte moet je recht doen aan het wezen hond in het algemeen en aan het karakter van een individuele hond. Maar ik vind wel dat er grenzen zijn.
Bepaalde dingen zijn niet zo leuk voor een hond maar moeten wel. Voor eigen bestwil. In mijn geval: ik heb langharige honden (nou ja op Maggie na, dan) en die moeten geborsteld worden. En soms zit er wel eens een klit in de vacht. Die moet er uit want anders wordt het erger (met vilten/huidaandoeningen, etc.) tot gevolg. Het kan dus zijn dat ik bij het borstelen de hond per ongeluk pijn doe. Natuurlijk mag de hond laten blijken dat het zeer doet, maar er wordt niet gebeten.
Ik hoor wel eens van mensen met een collie dat ze hun hond niet kunnen borstelen en dan doen ze het maar niet. Ik vind het een zwaktebod om de hond dan maar niet te borstelen. Een langharige hond niet verzorgen is dierenmishandeling en als de hond het niet wil hebben, heeft-ie lekker pech. En nóg meer pech als hij denkt mij in mijn tengels te mogen bijten.

Ik vind overigens ook dat Nanna groot gelijk heeft met de stelling dat je ook goed moet kijken of het karakter van een hond wel goed bij jou en je leefstijl past. Ik zou compleet doordraaien met een bordercollie of een mechelaar. Dus het zou verschrikkelijk oneerlijk tegenover zo'n stumper zijn als ik zo'n beest zou nemen.

lieke schreef:

bouvierpoedel schreef:Wat ik hier binnen haal zal er iemand zich toch moeten schikken en dat wil ik best maar niet met grommen en bijten of grenzen aangeven. Prima naar elkaar toe om even te bepalen wie de hogere is maar uiteindelijk sta ik bovenaan. Je krijgt van mij een mand en bank , je verzorging en knuffels en je pleziertjes en uitlaat rondes maar die hand die je vreten geeft en knuffeld word niet gebeten .
Net als ik kinderen zou hebben die mij geen grote bek geven, niet schoppen , niet slaan of grenzen aan gaan geven.

Daar ben ik het helemaal mee eens.
Tot op zekere hoogte moet je recht doen aan het wezen hond in het algemeen en aan het karakter van een individuele hond. Maar ik vind wel dat er grenzen zijn.
Bepaalde dingen zijn niet zo leuk voor een hond maar moeten wel. Voor eigen bestwil. In mijn geval: ik heb langharige honden (nou ja op Maggie na, dan) en die moeten geborsteld worden. En soms zit er wel eens een klit in de vacht. Die moet er uit want anders wordt het erger (met vilten/huidaandoeningen, etc.) tot gevolg. Het kan dus zijn dat ik bij het borstelen de hond per ongeluk pijn doe. Natuurlijk mag de hond laten blijken dat het zeer doet, maar er wordt niet gebeten.
Ik hoor wel eens van mensen met een collie dat ze hun hond niet kunnen borstelen en dan doen ze het maar niet. Ik vind het een zwaktebod om de hond dan maar niet te borstelen. Een langharige hond niet verzorgen is dierenmishandeling en als de hond het niet wil hebben, heeft-ie lekker pech. En nóg meer pech als hij denkt mij in mijn tengels te mogen bijten.

Ik vind overigens ook dat Nanna groot gelijk heeft met de stelling dat je ook goed moet kijken of het karakter van een hond wel goed bij jou en je leefstijl past. Ik zou compleet doordraaien met een bordercollie of een mechelaar. Dus het zou verschrikkelijk oneerlijk tegenover zo'n stumper zijn als ik zo'n beest zou nemen.

Volgens Laeken had jij met een beetje respect en rekening houden met je hond ook best met je reu door 1 deur gekund die je toen weg hebt gedaan.

ik denk eigenlijk dat het nogal afhangt van de (soort) hond. Mijn honden hoeven mij echt niet te gaan waarschuwen met grommen en happen en dat zullen ze trouwens ook nooit doen.

bouvierpoedel schreef:

lieke schreef:

bouvierpoedel schreef:Wat ik hier binnen haal zal er iemand zich toch moeten schikken en dat wil ik best maar niet met grommen en bijten of grenzen aangeven. Prima naar elkaar toe om even te bepalen wie de hogere is maar uiteindelijk sta ik bovenaan. Je krijgt van mij een mand en bank , je verzorging en knuffels en je pleziertjes en uitlaat rondes maar die hand die je vreten geeft en knuffeld word niet gebeten .
Net als ik kinderen zou hebben die mij geen grote bek geven, niet schoppen , niet slaan of grenzen aan gaan geven.

Daar ben ik het helemaal mee eens.
Tot op zekere hoogte moet je recht doen aan het wezen hond in het algemeen en aan het karakter van een individuele hond. Maar ik vind wel dat er grenzen zijn.
Bepaalde dingen zijn niet zo leuk voor een hond maar moeten wel. Voor eigen bestwil. In mijn geval: ik heb langharige honden (nou ja op Maggie na, dan) en die moeten geborsteld worden. En soms zit er wel eens een klit in de vacht. Die moet er uit want anders wordt het erger (met vilten/huidaandoeningen, etc.) tot gevolg. Het kan dus zijn dat ik bij het borstelen de hond per ongeluk pijn doe. Natuurlijk mag de hond laten blijken dat het zeer doet, maar er wordt niet gebeten.
Ik hoor wel eens van mensen met een collie dat ze hun hond niet kunnen borstelen en dan doen ze het maar niet. Ik vind het een zwaktebod om de hond dan maar niet te borstelen. Een langharige hond niet verzorgen is dierenmishandeling en als de hond het niet wil hebben, heeft-ie lekker pech. En nóg meer pech als hij denkt mij in mijn tengels te mogen bijten.

Ik vind overigens ook dat Nanna groot gelijk heeft met de stelling dat je ook goed moet kijken of het karakter van een hond wel goed bij jou en je leefstijl past. Ik zou compleet doordraaien met een bordercollie of een mechelaar. Dus het zou verschrikkelijk oneerlijk tegenover zo'n stumper zijn als ik zo'n beest zou nemen.

Volgens Laeken had jij met een beetje respect en rekening houden met je hond ook best met je reu door 1 deur gekund die je toen weg hebt gedaan.

Ik trek direct het boetekleed aan.

lieke schreef:

bouvierpoedel schreef:

lieke schreef:

bouvierpoedel schreef:Wat ik hier binnen haal zal er iemand zich toch moeten schikken en dat wil ik best maar niet met grommen en bijten of grenzen aangeven. Prima naar elkaar toe om even te bepalen wie de hogere is maar uiteindelijk sta ik bovenaan. Je krijgt van mij een mand en bank , je verzorging en knuffels en je pleziertjes en uitlaat rondes maar die hand die je vreten geeft en knuffeld word niet gebeten .
Net als ik kinderen zou hebben die mij geen grote bek geven, niet schoppen , niet slaan of grenzen aan gaan geven.

Daar ben ik het helemaal mee eens.
Tot op zekere hoogte moet je recht doen aan het wezen hond in het algemeen en aan het karakter van een individuele hond. Maar ik vind wel dat er grenzen zijn.
Bepaalde dingen zijn niet zo leuk voor een hond maar moeten wel. Voor eigen bestwil. In mijn geval: ik heb langharige honden (nou ja op Maggie na, dan) en die moeten geborsteld worden. En soms zit er wel eens een klit in de vacht. Die moet er uit want anders wordt het erger (met vilten/huidaandoeningen, etc.) tot gevolg. Het kan dus zijn dat ik bij het borstelen de hond per ongeluk pijn doe. Natuurlijk mag de hond laten blijken dat het zeer doet, maar er wordt niet gebeten.
Ik hoor wel eens van mensen met een collie dat ze hun hond niet kunnen borstelen en dan doen ze het maar niet. Ik vind het een zwaktebod om de hond dan maar niet te borstelen. Een langharige hond niet verzorgen is dierenmishandeling en als de hond het niet wil hebben, heeft-ie lekker pech. En nóg meer pech als hij denkt mij in mijn tengels te mogen bijten.

Ik vind overigens ook dat Nanna groot gelijk heeft met de stelling dat je ook goed moet kijken of het karakter van een hond wel goed bij jou en je leefstijl past. Ik zou compleet doordraaien met een bordercollie of een mechelaar. Dus het zou verschrikkelijk oneerlijk tegenover zo'n stumper zijn als ik zo'n beest zou nemen.

Volgens Laeken had jij met een beetje respect en rekening houden met je hond ook best met je reu door 1 deur gekund die je toen weg hebt gedaan.

Ik trek direct het boetekleed aan.

Zit lekker warm in deze tijd van het jaar zo'n boetekleed.

Nanna schreef:

wilma23 schreef: En wat je zegt is waar een hond afbreken omdat ze zijn wie ze zijn is schandalig. Zolang er wederzijds begrip is en het gedrag van de hond veilig is dan hoeft dat ook niet.

Cesar heeft gelijk als ie zegt dat je een hond moet nemen met een 'energie' die bij je past. Met mijn honden kan ik perfect samenleven. Zet me bij twee karaktertechnisch ferme Mechelse herders en het wordt oorlog. Het helazerige is dat veel teveel mensen hun hond uitkiezen op het uiterlijk en dan denken dat ze dat met 'socialiseren' of fors opvoeden wel rechtbreien. Het lijkt mij veel handiger om op voorhand al een hond te kiezen die qua karakter goed bij je past. Daarom vind ik rashonden ook wel fijn want daar is het veel beter te voorspellen (ook niet altijd, mind you) dan bij een onherleidbare kruising.

Ja heb je zeker gelijk aan. Ik vind heel veel honden erg mooi maar dat houd niet in dat alles bij me past.
Ik vind de toller van mijn vriendin prachtig maar word helemaal kriegelig van hem. Dat continue wachten en naar je kijken of hij wat mag/moet doen en gewoon wat hij uitstraalt.

Nanna schreef: Cesar heeft gelijk als ie zegt dat je een hond moet nemen met een 'energie' die bij je past. Met mijn honden kan ik perfect samenleven. Zet me bij twee karaktertechnisch ferme Mechelse herders en het wordt oorlog. Het helazerige is dat veel teveel mensen hun hond uitkiezen op het uiterlijk en dan denken dat ze dat met 'socialiseren' of fors opvoeden wel rechtbreien. Het lijkt mij veel handiger om op voorhand al een hond te kiezen die qua karakter goed bij je past. Daarom vind ik rashonden ook wel fijn want daar is het veel beter te voorspellen (ook niet altijd, mind you) dan bij een onherleidbare kruising.

Dat dus. Antwoord ook altijd als mensen een donkere willen dat ze de pup krijgen die qua karakter meest passend is. Dus niet de pup met de meeste driften bij een startende geleider oid enkel omdat die donker is en geen pup die duidelijk beter af is als enige hond in een situatie waar deze in een roedel moet verblijven.

Verder vraag ik flink door. Zo heeft onlangs een geïnteresseerde toch afgehaakt (mijn advies) en een ODH gekocht. Denk dat dat beter past inderdaad bij wat ze zochten dan een mechelse herder. Al heb ik enkel geadviseerd naar andere rassen te kijken en niet specifiek de ODH genoemd. Ze hadden een actief zat leven maar denk dat ze aan de mentale behoefte vd Mechel niet tegemoet konden komen. Dan kan je ze nog zo mooi vinden, dan past het gewoon niet.

Nanna schreef:

wilma23 schreef: En wat je zegt is waar een hond afbreken omdat ze zijn wie ze zijn is schandalig. Zolang er wederzijds begrip is en het gedrag van de hond veilig is dan hoeft dat ook niet.

Cesar heeft gelijk als ie zegt dat je een hond moet nemen met een 'energie' die bij je past. Met mijn honden kan ik perfect samenleven. Zet me bij twee karaktertechnisch ferme Mechelse herders en het wordt oorlog. Het helazerige is dat veel teveel mensen hun hond uitkiezen op het uiterlijk en dan denken dat ze dat met 'socialiseren' of fors opvoeden wel rechtbreien. Het lijkt mij veel handiger om op voorhand al een hond te kiezen die qua karakter goed bij je past. Daarom vind ik rashonden ook wel fijn want daar is het veel beter te voorspellen (ook niet altijd, mind you) dan bij een onherleidbare kruising.

Helemaal mee eens. Misschien heeft ook om die reden hier nog nooit een hond gebeten. Sancho kan overigens wel diep vanuit zijn lijf brommen uit ongenoegen maar dat is gewoon protest, er wordt geen lipje opgetrokken en al helemaal niet gehapt of gebeten.
Ik denk ook niet dat ik het zou accepteren omdat ik weet dat ik nooit een aanleiding daartoe geef; we respecteren elkaars grenzen op een vanzelfsprekende manier.Zelfs de veel fellere WS laika beet ons nooit.
De dobermans van mijn zussen beten voortdurend om zich heen en zij schenen dat ook nog normaal te vinden. Kwamen ze weer eens van een wandeling terug met een paarsrood bovenbeen, vaak met de gaten erin. Dan hadden ze het mormel moeten terughouden van het bijten van andere mensen of honden en dat beet hij maar in de baas. Ik vind dat totaal onbegrijpelijk.
Overigens heb ik onze honden nooit het bijten afgeleerd, enkel grenzen aangeven. Zonder erbij na te denken eigenlijk.
Bij Sancho duurde dat wel wat langer, dat was echt een piranha en hij had het liefst op tenen en hakken voorzien . Maar eenmaal volwassen raakt hij me in spel zelfs niet meer per ongeluk.

Nanna schreef: Het helazerige is dat veel teveel mensen hun hond uitkiezen op het uiterlijk en dan denken dat ze dat met 'socialiseren' of fors opvoeden wel rechtbreien. Het lijkt mij veel handiger om op voorhand al een hond te kiezen die qua karakter goed bij je past. Daarom vind ik rashonden ook wel fijn want daar is het veel beter te voorspellen (ook niet altijd, mind you) dan bij een onherleidbare kruising.

Nou ik zou de opvoeding en training toch zeker niet willen uitvlakken , net als de socialisering.
Natuurlijk veranderen raseigenschappen er niet door maar het is toch zeker wel heel belangrijk. Hoeveel incidenten zou je niet kunnen voorkomen met een betrouwbare hierkomer of een hond die heeft geleerd te negeren bij het passeren van andere honden en baasjes.
Wij hebben best veel tijd besteed aan de opvoeding van onze honden en socialisatie en hebben ze met veel in aanraking laten komen. Wel allemaal zaken die ze in het dagelijkse leven regelmatig kunnen tegenkomen.
Daar zijn ze niet wezenlijk door veranderd maar ze zijn wel gewend aan zaken geraakt. Paarden , fietsers hardlopers andere honden, ook krijsend op ons afkomend, we komen ze overal tegen en dat weten ze en reageren ze niet meer op als we dat van ze vragen.
Ik vind dat toch eigenlijk best wel handig en het levert hun vrijheid op.

crutz schreef:

Nanna schreef: Cesar heeft gelijk als ie zegt dat je een hond moet nemen met een 'energie' die bij je past. Met mijn honden kan ik perfect samenleven. Zet me bij twee karaktertechnisch ferme Mechelse herders en het wordt oorlog. Het helazerige is dat veel teveel mensen hun hond uitkiezen op het uiterlijk en dan denken dat ze dat met 'socialiseren' of fors opvoeden wel rechtbreien. Het lijkt mij veel handiger om op voorhand al een hond te kiezen die qua karakter goed bij je past. Daarom vind ik rashonden ook wel fijn want daar is het veel beter te voorspellen (ook niet altijd, mind you) dan bij een onherleidbare kruising.

Dat dus. Antwoord ook altijd als mensen een donkere willen dat ze de pup krijgen die qua karakter meest passend is. Dus niet de pup met de meeste driften bij een startende geleider oid enkel omdat die donker is en geen pup die duidelijk beter af is als enige hond in een situatie waar deze in een roedel moet verblijven.

Verder vraag ik flink door. Zo heeft onlangs een geïnteresseerde toch afgehaakt (mijn advies) en een ODH gekocht. Denk dat dat beter past inderdaad bij wat ze zochten dan een mechelse herder. Al heb ik enkel geadviseerd naar andere rassen te kijken en niet specifiek de ODH genoemd. Ze hadden een actief zat leven maar denk dat ze aan de mentale behoefte vd Mechel niet tegemoet konden komen. Dan kan je ze nog zo mooi vinden, dan past het gewoon niet.

En dat zouden meer fokkers moeten doen , gewoon ontraden of een ander ras naar voren schuiven wat beter past. Maar dat komt niet vaak voor meestal zijn ze zo enthousiast over hun ras dat ze het idealiseren.

Tineke schreef:

crutz schreef:

Nanna schreef: Cesar heeft gelijk als ie zegt dat je een hond moet nemen met een 'energie' die bij je past. Met mijn honden kan ik perfect samenleven. Zet me bij twee karaktertechnisch ferme Mechelse herders en het wordt oorlog. Het helazerige is dat veel teveel mensen hun hond uitkiezen op het uiterlijk en dan denken dat ze dat met 'socialiseren' of fors opvoeden wel rechtbreien. Het lijkt mij veel handiger om op voorhand al een hond te kiezen die qua karakter goed bij je past. Daarom vind ik rashonden ook wel fijn want daar is het veel beter te voorspellen (ook niet altijd, mind you) dan bij een onherleidbare kruising.

Dat dus. Antwoord ook altijd als mensen een donkere willen dat ze de pup krijgen die qua karakter meest passend is. Dus niet de pup met de meeste driften bij een startende geleider oid enkel omdat die donker is en geen pup die duidelijk beter af is als enige hond in een situatie waar deze in een roedel moet verblijven.

Verder vraag ik flink door. Zo heeft onlangs een geïnteresseerde toch afgehaakt (mijn advies) en een ODH gekocht. Denk dat dat beter past inderdaad bij wat ze zochten dan een mechelse herder. Al heb ik enkel geadviseerd naar andere rassen te kijken en niet specifiek de ODH genoemd. Ze hadden een actief zat leven maar denk dat ze aan de mentale behoefte vd Mechel niet tegemoet konden komen. Dan kan je ze nog zo mooi vinden, dan past het gewoon niet.

En dat zouden meer fokkers moeten doen , gewoon ontraden of een ander ras naar voren schuiven wat beter past. Maar dat komt niet vaak voor meestal zijn ze zo enthousiast over hun ras dat ze het idealiseren.

Een ander ras bewust naar voren schuiven zal ik niet doen. Daar weet ik te weinig van van het ras of de lijnen. Kan ze enkel meegeven dezelfde info bij anderen te geven om een eerlijk antwoord te krijgen.
Wat ik weet vd ODH denk ik inderdaad wel dat deze passend is voor hun beschreven situatie (gezin, ruimte, eenmaal volwassen lange wandelingen, wat basis gehoorzaamheid qua cursus, jr als maatje)

Elco was een piranha, Gait had al een uitstekende bijtrem toen hij met 8 weken bij ons kwam. Gait heeft alleen moeten leren dat wij zijn lijf mogen manipuleren zonder dat hij zich met hand en tand hoeft te verdedigen, maar zelfs in dat verdedigen beet hij niet, maar hapte in de lucht of raakte maar net je vingers met z'n tanden.
Boerenfox Joris paste qua energie gewoon niet bij ons, helaas, en die hebben we dan ook herplaatst om die reden.
Ik weet niet of het puur karakter is of ook onze fout dat Elco op alle honden af wil. Bij Gait wilde ik er wat meer op letten en hem vanaf het begin leren om niet zonder toestemming naar honden toe te gaan, maar die heeft veel minder die behoefte. Elco gaat dus aan de lijn als er andere honden in het zicht zijn, bij Gait is dat eigenlijk niet nodig, aangezien hij ook terug te roepen is als hij én de andere hond wel willen kennismaken maar de baas van die andere hond dat duidelijk niet wil. Dat is met Elco nooit gelukt. Wel lukt het steeds beter om Elco terug te roepen als hij de andere honden ook al in beeld heeft, maar daar werken we dus nog aan

Ik heb het altijd toegelaten alleen geleerd zachtjes he! en dat ging altijd goed dus ik denk dat ik het er mee eens ben