Het HondenForum

dre schreef:Ik vraag mij nog steeds af in welke situatie ik in die voerbak moet wezen als ik die eenmaal gegeven heb

Nou het is mij wel eens gebeurd dat ik iets naast de bak liet vallen of per ongeluk iets verkeerds er in had gedaan of was vergeten de medicijnen er in te verstoppen of wat dan ook, of dat ik er gewoon nog wat bij wilde doen, en dan reageer ik gewoon. Ik wil gewoon niet hebben dat een hond dan je hand afbijt. Dat is simpelweg een risico, zeker als je kinderen hebt. Het is een risico dat ik niet in mijn huis zou willen. En dat ik dus weg zou trainen. Dat geldt al helemaal voor lekkers en botjes, die nog veel meer in de woonkamer gegeten worden en waar ze bovendien veel langer over doen en wat dus gewoon minder makkelijk is af te schermen dan de normale maaltijd. Mijn hond sjouwt soms weken rond met een botje voor ze er daadwerkelijk aan begint. Ik wil dat ze die vrijheid heeft, maar ik wil ook dat ik het botje aan de kant kan leggen als ze hem midden op de bank heeft laten slingeren. Ik vind het echt niét raar om baknijd aan te willen pakken. Ook niet in de laatste plaats voor de hond zelf want het is voor de hond toch ook veel fijner als die stress van pakken ze het niet af er niet meer bij komt kijken.

mijke schreef:

dre schreef:Ik vraag mij nog steeds af in welke situatie ik in die voerbak moet wezen als ik die eenmaal gegeven heb

Nou het is mij wel eens gebeurd dat ik iets naast de bak liet vallen of per ongeluk iets verkeerds er in had gedaan of was vergeten de medicijnen er in te verstoppen of wat dan ook, of dat ik er gewoon nog wat bij wilde doen, en dan reageer ik gewoon. Ik wil gewoon niet hebben dat een hond dan je hand afbijt. Dat is simpelweg een risico, zeker als je kinderen hebt. Het is een risico dat ik niet in mijn huis zou willen. En dat ik dus weg zou trainen. Dat geldt al helemaal voor lekkers en botjes, die nog veel meer in de woonkamer gegeten worden en waar ze bovendien veel langer over doen en wat dus gewoon minder makkelijk is af te schermen dan de normale maaltijd. Mijn hond sjouwt soms weken rond met een botje voor ze er daadwerkelijk aan begint. Ik wil dat ze die vrijheid heeft, maar ik wil ook dat ik het botje aan de kant kan leggen als ze hem midden op de bank heeft laten slingeren. Ik vind het echt niét raar om baknijd aan te willen pakken. Ook niet in de laatste plaats voor de hond zelf want het is voor de hond toch ook veel fijner als die stress van pakken ze het niet af er niet meer bij komt kijken.

Een voerbak wegpakken waar een hond op dat moment uit eet, is een heel andere situatie dan een botje wegleggen dat ergens ligt te slingeren.

Ik zou trainen op het afnemen van botjes, puur omdat dat nog wel eens handig kan zijn. Voer in een voerbak is voor de hond, daar ga ik niet aanzitten. En ik zou ook echt niet weten in welke situatie dat wel zou moeten. Ook niet met kinderen.
Met Tess doe ik het ook wel eens. Dan ligt ze naast me te knagen en pak ik het even af 'laat me eens kijken' en dan krijgt ze het weer terug. Ze wil nog wel eens laatste stukken zo doorslikken, dus ik wil het kunnen wegnemen wanneer het te klein wordt. Neem ik het dan echt weg, dan krijg ze een snoepje in de plaats.

Domor schreef:Met kinderen vind ik het verstandig om het wel te kunnen doen. Ja, ze horen er af te blijven, maar het is fijn als ze niet direct gaten hebben als ze even ongehoorzaam zijn. Daarnaast heb ik de voerbak ook wel eens weggepakt als de hond opeens besloot de verkeerde voerbak leeg te eten (dat doen ze NOOIT, behalve dan eens in het jaar als ze opeens even de weg kwijt zijn).

Ik kan mij wel voorstellen dat je de hond wil leren dat er mensen/kinderen in de buurt kunnen komen en dat ze dan niet direct de voerbak verdedigen. Maar dat kan dus geoefend worden door er langs te lopen en wat brokjes in de bak te doen. Ik kan mij ook voorstellen dat het in uitzonderlijke gevallen een keer nodig is om de voerbak weg te pakken. En Jip laat dat allemaal toe dus misschien heb ik makkelijk praten, maar juist bij een hond die dat moeilijker vindt zou ik dan toch eerst een paar snoepjes op de grond strooien voor ik de bak wegneem. Inderdaad dus: ruilen voor iets wat nog lekkerder is. Met je handen in de voerbak... lijkt mij in geen enkele situatie noodzakelijk. Maar het is goed gegaan bij Maxime, dus geen man overboord

Je hond kan ook iets eten vinden of pakken als het valt en dan pakken kinderen dat vaak uit reflex terug. Het gaat om vertrouwen en dit is een ex asielhond begreep ik. Vertrouwen kweken is gewoon goed.

Tom is slecht van vertrouwen. Ik kan ruilen en paaien maar groeit dan zijn vertrouwen? Zelf denk ik van niet. Dus knippen en kammen doen we gewoon rustig en liefdevol dan leert hij dat we hem niks aandoen. Als hij me bijt ben ik blijkbaar over zijn grens gegaan en raakte hij in de stress.

Sja, ik ben ook van mening dat ik ten alle tijde in de bak van de honden moet kunnen, indien nodig. Ook als ze juist aan het eten zijn.
Meestal om er nog meer lekkers in te doen maar als ze ineens besluiten uit de bak van de ander te eten, moet ik dat wel weg kunnen pakken zonder voor mijn vingers te vrezen.
Ook botjes en ander lekkers afpakken moet geen problemen geven. Vrijwel altijd door te ruilen, maar soms heb je dat nu eenmaal niet voor handen (stel: buiten wandelen, een gebraden kippetje gevonden.. Dan moet je gewoon direct ingrijpen zonder twijfel.)
Zit ik dagelijks in de bak te roeren als ze eten? Nee, absoluut niet. Maar het moet wel gaan als dat nodig is. Methode van TS vind ik dan ook niet verkeerd.

Op iedere methode valt waarschijnlijk wel iets aan te merken. Het gaat wat mij betreft dan ook niet om 'goed' of 'fout'. Maar het lijkt mij wel verstandig om issues als voernijd heel voorzichtig aan te pakken, in kleine stapjes. En dus zou ik niet met mijn handen in de voerbak zitten wanneer de hond dat mogelijk nog spannend vindt. En persoonlijk ben ik van mening dat dat nooit nodig is, maar oké... daar kun je anders over denken. Dat gebraden kippetje op straat is een ander verhaal, in een hele andere context. Dat moet je inderdaad kunnen afpakken, maar een hond die het op dat moment allemaal (nog) niet vertrouwt kan ook beslissen om alles snel door te slikken. Want kun jij het tenminste niet meer van hem afnemen. Dus ook dat zul je moeten trainen.

En tja, met 'afpakken' bedoel ik dan toch echt weer: ruilen. Jip krijgt er altijd iets anders voor terug. Ook op straat tijdens een wandeling. Nog veel liever ben ik het moment vóór en beloon ik rijkelijk wanneer hij iets lekkers ziet, maar het niet oppakt. Maar dat lukt natuurlijk niet altijd.

renee-uk schreef:je mag in je handen knijpen met je brave hondje en je dubieuze anti-baknijdmethode.
wat had je gedaan als ze wel in je vingers gehangen had?

Ik vind het nogal meevallen met dat dubieuze?
Ze is niet begonnen zo.
Een heel programma uitgewerkt (vanaf aaien tot ze daar ontspannen op reageerde) en uiteindelijk kan ze dit

Ik vind het een mooi einde van dat ongetwijfeld lange programma.