Nou het lijkt erop dat Ayla haar keutel weer ingetrokken heeft... gistermiddag was het echt vervelend met Raaf (en het nam vanaf zaterdag alleen maar toe), gisteravond was het minder en vandaag ook

. Hij wil nog steeds dekken maar is er minder fanatiek in. Mogelijk heeft Nomo's antibloeddansje geholpen? Dat zou erg leuk zijn; we wachten het maar af.
Het duurde even voor ik het doorhad hoe het nou zat maar ik snap weer waarom de waterbak er steeds zo raar uitzag: de kilo's zand uit Ayla's baard liggen namelijk op de bodem. Gelukkig heb ik daar een oplossing voor, daar ga ik deze week lekker mee aan de slag, ha!
Gisteren al het zand van het pad geschoven en geveegd maar vanmorgen lag er weer een nieuwe lading (had Morris gisteravond in het donker dus nog even gedaan), de kuil neemt dus langzaam meer vorm aan.
Maar wat kunnen die beesten een zand meenemen zeg

! Ik heb gewoon al twee keer gezogen sinds ze hier zijn! En dat zegt wat hoor. Gelukkig heb ik een nieuwe stofzuiger, dat scheelt enorm dus ik vind het minder erg en zelfs nog half leuk om te zuigen. Maar wat een zandmonsters.
Oh en weet je wat Morris kan? Die jongen kan zandkwijlslierten van tien centimeter maken (serieus, zijn zwart van het zand) en die rustig uren aan zijn bek laten slingeren

. Totdat hij hem tegen je aan veegt

. Is dit normaal? Ik ben hier echt niet voor gemaakt hoor.
Gelukkig is hij heel lief

. Hij moest wel even wennen omdat hij zonder Nomo is plus omdat hij met Lais moet leven. Hij houdt liefst flink afstand van haar dus als ik hem mee wil nemen moet ik eerst zorgen dat Lais uit de buurt is ander komt hij gewoon niet. Overigens laat Lais hem uit zichzelf nu veel meer met rust, ben benieuwd hoe dat verder zal gaan de komende week. Verder gaat het erg goed vind ik voor een hond die zo'n moeite heeft met de afwezigheid van de baas. Hij zal vast minder vrolijk zijn dan normaal maar hij rommelt lekker, rolt, huppelt af en toe en ligt lekker stoïcijns te zijn in zijn kuil of in huis. Als je de huiskamer in komt is hij heul blij, bij de baas dan weer een heel stuk blijer dan bij mij, dat dan weer wel.
Brokjes speuren in de tuin doet hij altijd maar een beetje voor de vorm, dat is namelijk meer iets voor het plebs, een echte BS is daar te goed voor

. Wat uit de hand geven is beter, dan wil hij er zelfs nog wel iets voor doen (niet teveel natuurlijk).
En Ayla, die vind ik erg leuk aan het opdrogen. Ze is nog maar een slungelpuber van 1,5 jaar natuurlijk maar vorig jaar als pup was ze vooral één grote stuiterbal waar ze nu al veel meer rust in haar kont heeft. Ze is wel druk als ze 'aan' is maar ze is een erg gezellige hond, een grote knuffel, heel conflictvermijdend, lekker speels, goed stuurbaar (na de eerste onrust van ineens maar weer even hier 'gedropt' te zijn) en braaf. Het is ook echt een schatje hoor, helemaal blij met haar Panda haha en ze geeft zo keurig de bal/speel in je hand als je hem weer wil gooien

. Ze is eigenlijk best saai in vergelijking tot vorig jaar

.
Ayla en Morris zijn trouwens enorm behulpzaam, ze helpen bijvoorbeeld altijd om Willem naar binnen te halen. Not. Dan ligt Willem achterin de tuin en komt hij licht wijfelend op mijn geroep (want het is best spannend met die twee groterds erbij), is hij dan op vijftien/twintig meter genaderd dan rent Ayla vrolijk op hem af (met op het laatste moment een afzwaai alsof ze helemaal niet naar hem toe ging

) waarop Willem niet weet wat hij ermee aanmoet en blijft staan. Heb ik hem dan na een paar minuten eindelijk verder gekregen en lopen we naar de deur dan komt Morris helpen: hij loopt voor ons uit naar de deur en barricadeert daar dan de doorgang met dat grote lijf (want hij durft niet verder omdat Lais dan al in huis is)

. Moet je net Willem hebben natuurlijk. Fijn hoor,
Nomo's little helpers 
.
Er horen natuurlijk wel een paar foto's bij. Hier Ayla met haar schattige snoetje vol zand
Morris en vooral Ayla die hevig verontwaardigd zijn dat ze er niet bij mogen met stofzuigen
En heerlijk met z'n allen rommelen in de wei
