Het HondenForum

Of niet-luisteren hetzelfde is als eigen verantwoordelijkheid, weet ik niet.
Maar Brass vindt wel dat een in de boomgaard gepikte appel opgegeten dient te worden vóórdat hij naar binnen komt als ik roep.
De andere 5 zijn in de regel te veel herder om me te negeren.

Shira luistert heel goed, ook omdat ze graag opdrachten uitvoert. Maar vorige week liep Jack de verkeerde kant op en ik vond het geen goed idee dat zij er achter aan zou gaan.

Dus ik riep haar en ze keek me aan en twijfelde duidelijk. Ze wist dat ze naar mij moest komen, maar het willen regelen van Jack z'n gedrag was net iets sterker. Ik zag het gewoon gebeuren.

Het heeft wel geresulteert in een andere aanpak van Jack voortaan want het is nu wel genoeg geweest en blijkbaar doe ik iets niet goed. Maar ik ga ze dan niet uit staan foeteren. Ik heb ze beide achteraf aangelijnd en eens goed nagedacht hoe ik het aan ga pakken.

Cleva schreef:Als Mira stout gaat doen loopt ze verder weg dan ze mag. Dat wil ik absoluut niet want ze neemt al vrij veel ruimte en het moet wel veilig blijven.
Als Hein stout gaat doen krijgt hij gedonder met andere honden, ook niets charmant eigenwijzig aan.
Nee hoor, er wordt 'luustert.

Thuis eten pikken mag wel. Ik laat het natuurlijk niet voor niets binnen bereik staan.

En Mira mag niet achter gepasseerde fietsers aanrennen naar dat doet ze toch. Even laten zien dat ze ze heus wel in kan halen.
Superirritant voor de fietsers maar eigenlijk iedereen ziet meteen dat ze alleen maar komt kijken en niet in enkels wil happen, ofzo.

Hoe doe jij dat, dat veilig houden terwijl ze op dat moment buiten bereik zijn? Ik heb hetzelfde met Jack. Hij heeft zoveel ruimte nodig dat hij daardoor onbedoeld voor gevaarlijke situaties voor hem en Shira zorgt. Als hij een beetje hard gaat rennen en ze "tikkertje" gaan spelen zijn ze zo het park uit. Ik kan hem 99 keer goed onder appel houden maar de honderdste keer gaat hij toch.

Ik heb er nu een lange lijn aan die achter hem aansleept en op risicoplaatsen lijn ik Shira aan.Zodat ze als hij haar uitdaagt er niet achteraan kan.

Of ze iets doet tegen beter weten in, weet ik niet, hoe kun je dat beoordelen? Ik denk dat ze soms gewoon een andere link legt als ik er niet direct bij ben: eten achterlaten zonder toezicht gaat dus gewoon echt niet bij Faiza. Ze is razendsnel en maakt ook zonder pardon verpakkingen open als ze erbij kan. Haar zoon is daar wat minder initiatiefrijk in.

Maar over het geheel genomen doet ze prima wat er verwacht wordt, dus ik kan er eigenlijk stiekem wel om lachen, om dat jatten. Dat houdt me scherp

Ze heeft het met ballen trouwens ook: als ze erbij kan, pakt ze die. Een keer zo dom geweest de ballen die ik gebruik als beloning bij het slachtoffer zoeken, in een rugzakje te doen en dat rugzakje binnen haar bereik te hangen........ Even zelf in een andere ruimte geweest, kom ik terug, heeft ze een gat in het rugzakje gebeten en de ballen er allemaal uit gehaald. Geloof niet dat ze doorhad dat het niet bedoeld was als puzzel

Cleva schreef:

Jackira schreef:
Hoe doe jij dat, dat veilig houden terwijl ze op dat moment buiten bereik zijn? Ik heb hetzelfde met Jack. Hij heeft zoveel ruimte nodig dat hij daardoor onbedoeld voor gevaarlijke situaties voor hem en Shira zorgt. Als hij een beetje hard gaat rennen en ze "tikkertje" gaan spelen zijn ze zo het park uit. Ik kan hem 99 keer goed onder appel houden maar de honderdste keer gaat hij toch.

Ik heb er nu een lange lijn aan die achter hem aansleept en op risicoplaatsen lijn ik Shira aan.Zodat ze als hij haar uitdaagt er niet achteraan kan.

Het gaat heel erg over cultiveren wat we wel doen en dat steeds weer bekrachtigen. Honden komen niet zomaar met nieuwe ideeën op de proppen. Zo denkt een hond niet. Wat je ze niet laat meemaken dat bestaat domweg niet.

Vaste rituelen dus en je communicatie spits houden.
Ik roep zelden maar als ik roep dan kom je. Altijd. En ik heb ook altijd tijd om te belonen voor goed gedrag.
Dan zit je binnen de kortste keren met opgevoede honden.
Ze denken helemaal niet na over wel of niet komen. Als een hond 80 keer op een fluitje is gekomen dan komt hij de 81e keer ook.
Het stelt echt geen fluit voor om een hond op signaal te zetten. Kun jij ook. Is een kwestie van doen.

Chaos laten ontstaan en dan 30 keer gaan roepen naar een hond die je maar half hoort resulteert in ongelukken.
Dan ben je eigen positie aan het ondermijnen. Alleen maar ruimte geven voor voorspelbaar gedrag. Dat mag best als een mongool rondvliegen zijn maar dus met een gehoorzaam oor en binnen een gekaderde situatie.

Ik ben gewoon heel erg bazig. Ik zet de koers en de maat. Daar gaan twee hondjes met een iq-tje van een kleuter niet aan tornen, hoor.
Aan corrigeren komen we niet eens toe. Het is allemaal aan elkaar geschakeld, opgewerkt wenselijk gedrag.

Dat kun jij ook. Het is puur een kwestie van er aan werken want het werkt bij elke hond hetzelfde.

Koop maar gewoon een fluit, een flinke zak snoepjes en begin gewoon thuis met uit de hand voeren in plaats van in een bak.
Als je basis er is dan ga je een stap verder maar wel altijd met het oog op het steeds verder intrainen van een reactie op een signaal.

Betrouwbaar altijd terug kunnen roepen is goud waard. En dan niet bijna altijd maar echt altijd.
Dan hoef je je over de rest niet zo druk te maken want als je ziet dat het lastig wordt dan piep je ze gewoon naar je toe en loop je door.

Het is heel herkenbaar wat je zegt over cultiveren en wat je niet laat meemaken bestaat gewoon niet.

Dat is ook mijn manier van met de honden omdaan. Simpelweg omdat ik beter ben in problemen voorkomen dan oplossen.

De problemen zijn in het laatste half jaar ontstaan. Ik ben meer gaan werken en dus veel weg en man is (baan kwijt) de hele dag thuis. Dat geeft een enorme verandering voor de honden. Ik ben heel rustig met ze, man is van zichzelf wat drukker en geeft weinig grenzen aan de honden aan.

Met als resultaat dat de honden veel drukker zijn, er minder rust in zit vanuit de startsituatie, en ze voortdurend hun zin krijgen en zelf aangeven wanneer ze naar buiten gaan en wanneer ze willen spelen enz.

Totaal niet bedoeld om iemand de schuld te geven, want hij is heel lief voor ze en doet gewoon wat hij kan. Het ligt er gewoon aan dat ik hierdoor een beetje mijn grip ben verloren en het is heel lastig om vanuit een situatie waarin ze geleerd hebben dat ze best bepaalde grenzen over kunnen gaan, om dat terug te draaien. Ik ben er nu mee bezig dat ze niks zelf bepalen, we gaan alleen naar buiten als ik het zeg en als ik thuis ben doe ik alles met ze. En gelukkig werk ik minder nu zodat de rust weer een beetje terug komt.

Het is ook een extra moeilijkheidsgraad in de gehoorzaamheid dat Jack een husky is vind ik zelf. Maar Shira moet ik inderdaad weer zover kunnen krijgen dat ze echt altijd luistert.

Fluit aanleren ga ik doen

Cleva schreef:

Jackira schreef: Het is ook een extra moeilijkheidsgraad in de gehoorzaamheid dat Jack een husky is vind ik zelf.

Mira is een whippet. Die kan volgens de boekjes ook niet los.

Als je zo gaat denken dan krijg je natuurlijk nooit meer dan het gemiddelde.

Daar heb je gelijk in. Misschien is dat het wel. Dat ik bij voorbaat al minder van hem verwacht. Genoeg om over na te denken.

Truus is braaf, kan en mag veel los en komt altijd, dat was wel anders in het begin, maar is helemaal goed gekomen

Dirk mag ook veel los, maar dat is opletten en inmiddels kennen we zijn fratsen ren ren en ja die meerkoet heeft de baas ook al gezien, ren ren en weer terug, snuffel de snuffel, let ze nog op me, ja fuck nou meerkoet tot morgen

Cleva schreef:Ik kwam toevallig een bekende tegen met haar hond. Die kende ik nog niet.
We stonden even te zwetsen en toen viel haar hond uit naar een hardloper.
Kreeg vreselijk op zijn kop en toen begon ze tegen mij te vertellen dat hij wel wist dat dat niet mocht en god weet wat nog meer.
Ik ben dan mentaal allang weg want omgaan met uitbarstingen is niet zo mijn métier maar ik heb dat weleens vaker gehoord, dat gehijweetwel.

Doen jullie honden dingen die niet mogen ook al weet hij donders goed (dat moet je dan zeggen...dónders goed!) dat het niet mag?
Ik heb nooit zulke hooiligans die echt in verzet gaan.
Ja, Cleo maar die deed gewoon meteen niks meer als je uberhaupt een verzoek had dus dat is anders. Die kon gewoon helemaal niet knikken.
Trok ze een heel moeilijk gezicht en ging ze de andere kant op kijken maar zitten kon je vergeten.
Maar dat was geen verzet. Het hele fenomeen dat je transacties kon aangaan. Koekjes werden uitgetuft, aaien mocht wel maar belonend was het ook niet en als je ging juichen joog ze terug maar of ze nou wist waarom...ik vraag het u af.

Doet jouw hond ooit iets tegen beter weten in?

Ik denk dat de meeste honden daar niet slim genoeg voor zijn. Die doen gewoon wat in ze opkomt, en overzien de consequenties (zoals een boze baas) niet helemaal. Van alle honden die ik heb/had, begreep volgens mij alleen Jack exact hoe dat nou precies zat met oorzaak en gevolg. Die pikte pakken koekjes van het aanrecht en douwde de lege verpakking dan onder de bank ofzo. Ook wel eens vier lege chipszakjes gevonden onder zijn kussen. En ik ben ooit stiekem door het keukenraam gaan kijken nadat ik zogenaamd naar mijn werk ging, en hij schrok zich helemaal de blubber toen hij zag dat ik daar stond en zag hoe hij van alles van het aanrecht maaide. Heerlijke hond.

Van Lilo dacht ik altijd dat ze wat dommig was (tot ik Toto kreeg), maar die begreep ook nog wel iets van goed en fout en dat je fout beter niet kon doen als er iemand in de buurt was die je daarop kon wijzen. De keer dat een visitehond hier de trap naar boven op liep stond ze bijvoorbeeld samen met Jack in pure verbijstering te kijken, want trap=verboden.

Toto is een heerlijke lieve schat, maar blijft dingen doen zonder consequenties af te wegen. Zijn grootste intellectuele prestatie (en ik ben daar echt supertrots op en prijs hem elke keer weer de hemel in) is dat hij bij binnenkomst helemaal uit zichzelf zonder daar ooit een commando voor te krijgen in de hal gaat zitten om afgelijnd te worden. Ik durf niet te zeggen of hij dat is gaan doen nadat ik een keer boos werd omdat hij aangelijnd de kamer instormde en met die lijn alles van tafel veegde, ik ben er gewoon blij mee.

Tika is wel slim, maar volgens mij knetterautistisch ofzo. Tika snapt routinematige dingen. Iets oneetbaars van de grond pakken en dan loslaten als ik hysterisch LOS! sta te krijsen levert een GOEDZO! en koekie op, dus de volgende miljoen eikels pakt ze ook en kijkt mij aan, ik zeg LOS! en ze krijgt een koekie. Maar als het te lekker is vreet ze het gewoon op, en hoe boos ik ook word (een dooie rat, mensen, in verregaande staat van ontbinding, echt) ze staat me gewoon aan te kijken terwijl ze staat te kauwen en niks van ontzag voor mijn boosheid, huppelt daarna gewoon weer vrolijk mee.

Kortom; mijn ervaring is dat 75% van de honden dat hele systeem van "Ik weet dat het niet mag, maar doe het toch, YOLO" niet begrijpen. En ik zit blijkbaar in een neerwaarts glijdende schaal wat betreft honden en intelligentie. Ik neem (echt bloedserieus!) hierna ook geen honden meer. Misschien een varkentje, die zijn gemiddeld aanzienlijk slimmer.

Cleva schreef:Ik ben gezegend met veel mogelijkheden.
Ik ben zondag weer naar de zandafgraving geweest en hein heeft vandaag weer lekker in de rijn gezwommen. Samen met een stok gespeeld. In de poep gerold.
Gisteren naar het werk en met alle mensen geknuffeld.
Dat soort gelul hebben ze elke dag.

Dat is een onmisbaar onderdeel van het brave gedrag, realiseer ik me nu.
Ze zijn doorgaans gewoon lekker voldaan. Ze zoeken niet naar avontuur want dat hebben ze allang.

Met een husky moet je dat denk ik net wat sterker ensceneren.
Van Naap kan ik maar bij één activiteit kadaverdiscipline eisen en dat is wanneer hij de fiets trekt.
Hij loopt volledig op commando. Links, rechts, tempo, stoppen, draaien.
Dat is goed voor z'n kop, even die eigen inbreng uit en blind doen wat ik zeg.

Spannende dingen doen we samen. Spoortjes uitwerken, dode beesten uitgebreid bekijken, uitgekomen eitjes, schapenpoep of muizenholen aanwijzen, kijken naar de paarden, vogels opjagen.
Ik jaag ze op en hij komt er met een gebaar zijlings in gesprongen.
We vangen nooit wat, maar het is dolle pret.
Ik ben degene die hem er op wijst of de aanzet geeft. Dat maakt mij interessant. De vrouw is je van het, daar moet je zijn.
Heeft hij wat, dan kom ik ook even snuffelen en aan z'n bek ruiken. Mooi man, goed gevonden!

Hij moet wel rustig in het losloopgebied aankomen. Niet opgepompt van een autorit of kort aangelijnd daar naartoe, dan moet alles er in één keer uit.
Even vijf minuten naast de fiets is al genoeg om in balans aan te komen. Dan taalt hij (in combinatie met het bovenstaande) niet naar verre sprintjes.

En ik moet eerlijk zijn. Niet roepen dat hij snoep krijgt en snel aanlijnen. Dat vindt ie een nare streek.

Ooit een keer gehad dat ik met de kinderen in het bos wandelende en zij weg rende. Bente bleef door mijn commando staan maar toen de kinderen voor haar gevoel te ver weg gingen, keek ze naar ons, blafte ( ws maak ik het veel te menselijk maar het klink bijna als een sorry) en rende weg richting de kinderen en blijft dan bij ze tot we weer compleet zijn.
Tja, duidelijk mijn commando was teveel gevraagd. Als de kinderen nu wegrennen mag Bente mee of lijn ik Bente aan of ik roep de kinderen terug.