Het HondenForum

Waarom denk jij mensen te moeten veranderen? Er zijn zat mensen die keihard lachen als Fikkie manlief van de bank afgromt. Tsja..en?

Haha, dat soort mensen mogen natuurlijk lekker blijven genieten van de kuren van Fikkie.

Maar mensen die aangeven dat ze Fikkie graag anders zouden zien en duidelijk zelf de oorzaak zijn van zijn gedrag zouden denk ik gebaat zijn bij hulp. Al was het maar door eens een bericht over dit onderwerp te lezen op een hondenforum.

Wil de hond schreef:Maar mensen die aangeven dat ze Fikkie graag anders zouden zien en duidelijk zelf de oorzaak zijn van zijn gedrag zouden denk ik gebaat zijn bij hulp. Al was het maar door eens een bericht over dit onderwerp te lezen op een hondenforum.

Als mensen hun hond anders willen zien verwacht ik motivatie. Als die er niet is kan jij wel willen, maar kan je je energie waarschijnlijk beter besteden. Motivatie betekent dat je je stinkende best doet dingen anders te doen en te begrijpen waar je nou in hemelsnaam mee bezig bent.

Ja, daar zeg je wat.

Motivatie, kennisvergaring, inzicht, gedragsverandering...

Sleutelwoorden, zonder meer.

Wil de hond schreef:Je hebt helemaal gelijk.

Maar waar het gaat om het veranderen van de eigen houding ligt denk ik het punt waar het mij om gaat.

Hoe doe je dat nou, het veranderen van jezelf van een knuffelbaas in een leidinggevende baas als het geven van leiding niet in je zit, zou je dan bvb. bij een psycholoog terecht kunnen?

Weet je Wil, 9 van de 10 mensen moeten eigelijk een cursus hebben ipv de hond, en dan moet er toch nog iets van de eigenaar uitstralen, wat niet uit te leggen valt, maar wat de hond nodig heeft, waar die zich gewoon veilig bij voeld .

Hoe is het verder zo in Spanje, zijn er in jou leefgebied ook touristen?

Gr Bertus.

Wil de hond schreef:

Maar wat is nou het precieze verhaal, Wil? Want ik proef hier een soort van achterliggende dinges.

Beetje achterdochtige inslag?

Nee, gewoon nieuwsgierig.

En toch willen bereiken wat voor hun eigenlijk niet is weggelegd. Baas zijn over hun eigen hond

Waarom zou dat níet voor hen weggelegd zijn? Dat is het wél. Míts ze daar zelf aan willen werken. Willen leren. Willen luisteren. Willen aanpassen. GEMOTIVEERD zijn inderdaad.

Ik denk dat als een hond ontspoort en het gaat helemaal mis je de mensen op hun verantwoordelijkheid moet wijzen in de vorm van het feit dat die hond ongelukkig is. Als ze dat eenmaal in hun verstand opgenomen hebben willen ze er ook wel aan werken.

Een hond die niet goed functioneert en erg gestressed is daardoor zou behoorlijk gebaat kunnen zijn bij een duidelijke en dominante baas. Als de mensen eenmaal geleerd hebben dat de hond zelf beter wordt van hun strengheid en zeker ook gelukkiger dan kunnen ze het wel oppikken denk ik. Kost tijd maar dat motiveert wel

Ik denk dat als een hond ontspoort en het gaat helemaal mis je de mensen op hun verantwoordelijkheid moet wijzen in de vorm van het feit dat die hond ongelukkig is

Uit Wil der verhaal, krijg ik langzaam een beeld voor ogen van ietwat eigenwijze hondenliefhebbers

Als ik lees dat de peut al een beetje gallisch van ze wordt en ze blijven vasthouden aan het idee dat ze hun hond tóch niet de baas kunnen, bekruipt mij langzaam dat idee

Deze mensen hebben óf een trap onder hun reet nodig, óf een stoomcursusje "hoe-vijzel-ik-mijn-zelfvertrouwen-op" van Emile Ratelband

tsja , deze eeuwig prangende vraag , ben ik mijn hond wel de baas ?

Waaruit blijkt dat eigenlijk ? Zijn daar objectieve criteria voor aan te leggen of is het een persoonlijk gevoel ?

Mijn tante had een hond die was erg beschermend , zeg maar vals . Je werd echt bang van die hond als je binnen kwam . Daarvoor had mijn tante die hond ook .

Na haar overlijden heeft een oom van mij die hond overgenomen , en het beestje heeft echt een metamorfose doorgemaakt . Kan gewoon op haar afstappen en haar aaien , niks aan de hand.

Kan je nu zeggen : m'n tante was die hond niet de baas , en mijn oom wel ?

Omgekeerd : ik denk wel eens zou Zoë zo fel op teven zijn omdat ik een te softe baas ben , of zit het er gewoon in , of komt het door haar opvoeding ?

Mijn gevoel zegt me dat ik wel degelijk onbetwistbaar hoger in rangorde sta dan Zoë in haar beleving , maar of daar objectieve criteria voor zijn , ik zou het niet weten .

sample schreef:

Ik denk dat als een hond ontspoort en het gaat helemaal mis je de mensen op hun verantwoordelijkheid moet wijzen in de vorm van het feit dat die hond ongelukkig is

Uit Wil der verhaal, krijg ik langzaam een beeld voor ogen van ietwat eigenwijze hondenliefhebbers

Als ik lees dat de peut al een beetje gallisch van ze wordt en ze blijven vasthouden aan het idee dat ze hun hond tóch niet de baas kunnen, bekruipt mij langzaam dat idee

Deze mensen hebben óf een trap onder hun reet nodig, óf een stoomcursusje "hoe-vijzel-ik-mijn-zelfvertrouwen-op" van Emile Ratelband

Ik heb hier een ander beeld bij. Niet een gebrek aan zelfvertrouwen, maar meer van die mensen die wel het beste met hun hond voor hebben, maar dat denken te bereiken door de hond in alles de zin te geven en ze als kinderen te behandelen en als het dan mis gaat totaal niet begrijpen waarom het mis gaat, want ze hadden het dier tenslotte met alle liefde behandeld. Volgens mij meestal een gebrek aan kennis dus. En zolang het dan om kleine hondjes gaat, die je fysiek makkelijk kunt houden, zien mensen er vaak ook totaal geen probleem in dat die zich zo gedraagt "goh, kijk toch hoe goed hij de bank verdedigt, wat schattig'

Die agressie naar teven toe is een bekend iets, heeft weinig te maken met of jij wel of niet de baas bent. Als ze niet onder appel staat en tegen jouw zin in teven gaat opzoeken en aanvallen is dat wel weer een teken aan de wand

MARC_S schreef:Die agressie naar teven toe is een bekend iets, heeft weinig te maken met of jij wel of niet de baas bent. Als ze niet onder appel staat en tegen jouw zin in teven gaat opzoeken en aanvallen is dat wel weer een teken aan de wand

Tsja , dan is mijn dominantie misschien in meters te meten . Vanaf een bepaald punt staat ze niet meer onder appel , dat is dan per hond weer verschillend . Echt totaal onverwachtte ontmoetingen daargelaten , als ik het zie aankomen kan ik haar nog stil zetten , maar doorlopen aan mijn voet terwijl ze die andere hond negeert , dat doet ze dan niet .

Zoie schreef:

MARC_S schreef:Die agressie naar teven toe is een bekend iets, heeft weinig te maken met of jij wel of niet de baas bent. Als ze niet onder appel staat en tegen jouw zin in teven gaat opzoeken en aanvallen is dat wel weer een teken aan de wand

Tsja , dan is mijn dominantie misschien in meters te meten . Vanaf een bepaald punt staat ze niet meer onder appel , dat is dan per hond weer verschillend . Echt totaal onverwachtte ontmoetingen daargelaten , als ik het zie aankomen kan ik haar nog stil zetten , maar doorlopen aan mijn voet terwijl ze die andere hond negeert , dat doet ze dan niet .

dan moet je haar niet los laten simpel zat

mol

Mol schreef:

Zoie schreef:

MARC_S schreef:Die agressie naar teven toe is een bekend iets, heeft weinig te maken met of jij wel of niet de baas bent. Als ze niet onder appel staat en tegen jouw zin in teven gaat opzoeken en aanvallen is dat wel weer een teken aan de wand

Tsja , dan is mijn dominantie misschien in meters te meten . Vanaf een bepaald punt staat ze niet meer onder appel , dat is dan per hond weer verschillend . Echt totaal onverwachtte ontmoetingen daargelaten , als ik het zie aankomen kan ik haar nog stil zetten , maar doorlopen aan mijn voet terwijl ze die andere hond negeert , dat doet ze dan niet .

dan moet je haar niet los laten simpel zat

mol

doe ik ook niet meer , bahalve op plaatsen waar ik een goed overzicht heb en zelden een hond tegenkom , zoals b.v. het strand .

Blijft voor mij een beetje de vraag of dit probleem een kwestie van niet matchen van baas en hond is , ofdat ik het probleem met de hond erbij gekregen heb .

Wil de hond schreef:Er zijn mensen met honden die om uiteenlopende redenen eigenlijk niet goed bij elkaar passen. Te druk, te rustig, te dominant, te onderdanig, en zo zullen er nog wel wat zaken zijn.

Vaak ligt dit aan het niet voldoende weloverwogen kiezen van een hond die goed bij je past. Dit probleem had dus voorkomen kunnen worden.

Maar goed, de hond is er nu eenmaal, en er moet wat aan gedaan worden.

Wat kan iemand er nu aan doen om te zorgen dat hij/zij en zijn/haar hond beter met elkaar overweg kunnen?

Ik heb hier zelf ervaring mee. Gevallen voor de charmes van een mormeltje, 8 weken oud. Te weinig gelezen, helemaal niet naar karakter gekeken.
Mijn eerste hond, waarmee ik lekker wilde knuffelen en wandelen. Nog nooit van rangorde gehoord. En daar was Doerak. Een terriertje in hart en nieren met een eigen wil en de intentie om hogerop te komen. Ik gaf hem onvoldoende leiding en hij leek zijn kansen te zien. Moeilijk was het in het begin, want ik was inderdaad meer geschikt voor een wat onderdaniger hondje, een hondje waar ik niet zo "streng" voor hoefde te zijn.
Maar ik wilde Doerak niet kwijt, want hij was wél mijn maatje.
Hard werken dus, om mijn eigen houding te veranderen.
Ik ben ruim een jaar met Doerak naar gehoorzaamheidscursus geweest, heb de nodige boeken gelezen, veel op het forum gevraagd, met andere hondenbezitters gesproken, me gewoon verdiept in het fenomeen hond. Dat gedaan wat ik eigenlijk had moeten doen vóór ik een hond kreeg. En nu? Het is gelukt, ik heb een heerlijke hond aan Doerak. Mijn maatje. Het is een lieverd geworden. Nog steeds een terriertje met een duidelijke eigen wil, maar wel eentje die weet wat zijn plekje is, zonder dat dit zijn eigenwijze karakterje heeft beinvloed. Hij luistert aardig en is gewoon een lekker beest. Ik kan hem overal vanaf sturen (eerst niet....) zonder mokken en hij is klaar met uitproberen.
De eerste paar keer dat Doerak naar mij gromde ben ik daar erg van geschrokken. Dit heeft hij gevoeld en daardoor werd hij zekerder en zekerder, dit gedrag leverde hem immers iets op. Het werkte!
Het is dan heel moeilijk om dit gedrag te doorbreken. Ik heb toen ook erg veel gehad aan reacties op dit forum. Onder andere de opmerking (ik denk van Eline...) "het ergste wat je kan overkomen is een paar gaatjes in je hand" is me bijgebleven. Op een gegeven moment ging ik ook écht zo denken en langzamerhand is het gedrag van Doerak veranderd.

sample schreef:

Ik denk dat als een hond ontspoort en het gaat helemaal mis je de mensen op hun verantwoordelijkheid moet wijzen in de vorm van het feit dat die hond ongelukkig is

Uit Wil der verhaal, krijg ik langzaam een beeld voor ogen van ietwat eigenwijze hondenliefhebbers

Als ik lees dat de peut al een beetje gallisch van ze wordt en ze blijven vasthouden aan het idee dat ze hun hond tóch niet de baas kunnen, bekruipt mij langzaam dat idee

Deze mensen hebben óf een trap onder hun reet nodig, óf een stoomcursusje "hoe-vijzel-ik-mijn-zelfvertrouwen-op" van Emile Ratelband

Weet jij nu wat je schrijft, of laat ik het zo stellen kan jij nu echt lezen wat jij nu vermeld.

Gr Bertus.

Ik weet niet of je echt kan leren om een hond de 'baas' te zijn Je komt een eind met je verdiepen in het gedrag van honden, dan weten hoe je moet reageren, maar ik denk dat het meer is; je uitstraling, je houding, zelfverzekerdheid.

Daarbij kan je voor de ene hond een prima baas zijn en voor de andere hond juist weer niet (zei ze uit ervaring ). Met Kaya heb ik het idee dat ik precies de juiste baas ben; ze is een pittig en eigenwijs gevalletje, maar daar weet ik wel raad mee.
Met Moritz heb ik wel mijn twijfels, alhoewel het nu prima gaat. Die heb ik veel te zacht benaderd, veel te veel in bescherming genomen (ik kon niet op tegen dat angstige droppeltje wat daar op de bank lag).

Ik kan dus meer met zelfverzekerde honden dan met 'zielige' honden, want daarin ga ik veel te ver mee.
Kan ik het leren? ja, vast wel. Ik heb ook een hoop geleerd, maar het gevoel blijft en dat gevoel voelen de honden volgens mij haarfijn aan.
Tegen Moritz doe ik strenger, neem hem niet meer in bescherming, maar mijn hart zegt 'o, wat erg, o, wat zielig'. Dat verander je stomweg niet.

Zo werkt dat volgens mij ook bij een pittige/dominante hond: de baas kan nog zoveel leren, maar als de uitstraling er niet is (het is min of meer toneelspel omdat je weet dat het anders moet) dan voelt de hond het toch.

Of je dan meteen een foute baas bent? Nee, volgens mij niet in alle gevallen.

Stang schreef: Ik weet niet of je echt kan leren om een hond de 'baas' te zijn Je komt een eind met je verdiepen in het gedrag van honden, dan weten hoe je moet reageren, maar ik denk dat het meer is; je uitstraling, je houding, zelfverzekerdheid.

Daarbij kan je voor de ene hond een prima baas zijn en voor de andere hond juist weer niet (zei ze uit ervaring ). Met Kaya heb ik het idee dat ik precies de juiste baas ben; ze is een pittig en eigenwijs gevalletje, maar daar weet ik wel raad mee.
Met Moritz heb ik wel mijn twijfels, alhoewel het nu prima gaat. Die heb ik veel te zacht benaderd, veel te veel in bescherming genomen (ik kon niet op tegen dat angstige droppeltje wat daar op de bank lag).

Ik kan dus meer met zelfverzekerde honden dan met 'zielige' honden, want daarin ga ik veel te ver mee.
Kan ik het leren? ja, vast wel. Ik heb ook een hoop geleerd, maar het gevoel blijft en dat gevoel voelen de honden volgens mij haarfijn aan.
Tegen Moritz doe ik strenger, neem hem niet meer in bescherming, maar mijn hart zegt 'o, wat erg, o, wat zielig'. Dat verander je stomweg niet.

Zo werkt dat volgens mij ook bij een pittige/dominante hond: de baas kan nog zoveel leren, maar als de uitstraling er niet is (het is min of meer toneelspel omdat je weet dat het anders moet) dan voelt de hond het toch.

Of je dan meteen een foute baas bent? Nee, volgens mij niet in alle gevallen.

Juist Caroline, je kan heel veel leren, maar het is die zelf verzekerde onzichtbare uitstraling , en dat werkt bij de honden en bij heel veel ander dieren rassen, ook bij de mens (wat natuurlijk ook een zoogdier is), niet dat zogenaamde uitstraling van dat macho gedoe van knippen vingers en als een trotse haan bij je onderdanig lopende hond lopen, juist de vriendelijkheid en lol van je zelf naar de hond over brengen, nooit dat geschreeuw en geblèr de hond is niet doof,als ik een keer mijn laafklep open trekt nou dan zijn ze onder de indruk, want dat doet ik niet voor niets, consequent zijn.

Gr Bertus.

PS ik wordt ook wel eens door Coby op mijn vingers getikt en andersom.

Wil de hond schreef:Je hebt helemaal gelijk.

Maar waar het gaat om het veranderen van de eigen houding ligt denk ik het punt waar het mij om gaat.

Hoe doe je dat nou, het veranderen van jezelf van een knuffelbaas in een leidinggevende baas als het geven van leiding niet in je zit, zou je dan bvb. bij een psycholoog terecht kunnen?

In mijn ogen is dit niet te leren , het is een kwestie van karakter , dat heb je, of dat heb je niet ,daar wordt je mee geboren, en dat is niet aan te leren ,net zo min als "talent" geleerd kan worden ,je hebt leiders en volgers, als jij als volger geboren bent , zul je nooit een goede leider zijn ook niet voor een hond.

Stang schreef::, maar mijn hart zegt 'o, wat erg, o, wat zielig'. Dat verander je stomweg niet.

.

Dat heb ik met Zoie ook . Ze was duidelijk niet gelukkig in haar vorige situatie , en gevoelsmatig wil ik het haar altijd naar de zin maken . Ik weet wel dat dat niet altijd verstandig is of juist averechts werkt , maar diep in mijn hart blijf ik haar zielig vinden !

Martin schreef:

Wil de hond schreef:Je hebt helemaal gelijk.

Maar waar het gaat om het veranderen van de eigen houding ligt denk ik het punt waar het mij om gaat.

Hoe doe je dat nou, het veranderen van jezelf van een knuffelbaas in een leidinggevende baas als het geven van leiding niet in je zit, zou je dan bvb. bij een psycholoog terecht kunnen?

In mijn ogen is dit niet te leren , het is een kwestie van karakter , dat heb je, of dat heb je niet ,daar wordt je mee geboren, en dat is niet aan te leren ,net zo min als "talent" geleerd kan worden ,je hebt leiders en volgers, als jij als volger geboren bent , zul je nooit een goede leider zijn ook niet voor een hond.

Mee eens. Ik zou bijvoorbeeld nooit de honden van Martin aan kunnen, simpelweg omdat ik daar niet genoeg overwicht voor uitstraal. Als jij niet zelfverzekerd bént maar het wel zo doet voorkomen, dan werkt het niet. Een hond voelt dat wel. Bij Doerak ben ik uiteindelijk wel zelfverzekerd geworden, maar dat komt ook omdat Doerak maar een kleine hond is; voor mijn gevoel kon het niet echt uit de hand lopen. Als ik een grote, zware hond had gehad was het denk ik heel anders gegaan. Dan had ik gewoon uitgestraald dat ik eigenlijk bang was en had ik niet doortastend kunnen optreden bij een grom richting mij.

Niekie schreef:Mee eens. Ik zou bijvoorbeeld nooit de honden van Martin aan kunnen, simpelweg omdat ik daar niet genoeg overwicht voor uitstraal. Als jij niet zelfverzekerd bént maar het wel zo doet voorkomen, dan werkt het niet. Een hond voelt dat wel. Bij Doerak ben ik uiteindelijk wel zelfverzekerd geworden, maar dat komt ook omdat Doerak maar een kleine hond is; voor mijn gevoel kon het niet echt uit de hand lopen. Als ik een grote, zware hond had gehad was het denk ik heel anders gegaan. Dan had ik gewoon uitgestraald dat ik eigenlijk bang was en had ik niet doortastend kunnen optreden bij een grom richting mij.

Dan had je ook niet alleen maar gaatjes gehad in je hand!

Eline* schreef:

Niekie schreef:Mee eens. Ik zou bijvoorbeeld nooit de honden van Martin aan kunnen, simpelweg omdat ik daar niet genoeg overwicht voor uitstraal. Als jij niet zelfverzekerd bént maar het wel zo doet voorkomen, dan werkt het niet. Een hond voelt dat wel. Bij Doerak ben ik uiteindelijk wel zelfverzekerd geworden, maar dat komt ook omdat Doerak maar een kleine hond is; voor mijn gevoel kon het niet echt uit de hand lopen. Als ik een grote, zware hond had gehad was het denk ik heel anders gegaan. Dan had ik gewoon uitgestraald dat ik eigenlijk bang was en had ik niet doortastend kunnen optreden bij een grom richting mij.

Dan had je ook niet alleen maar gaatjes gehad in je hand!

klap weg hand whahahahahhahahahaha

mol

Ik heb van mezelf het gevoel dat ik een betere baas zou kunnen zijn.
Er zijn nog altijd punten bij Luka waar ik aan moet werken.
Maar ik ben zo iemand die een handje nodig heeft, ik wil het allemaal wel doen, maar ik weet niet goed waar ik moet beginnen.
En dat maakt me erg onzeker.
bv. Luka trekt enorm aan zijn lijn als hij een blaadje ziet vliegen, een hond in de verte ziet, vogels.
Dan moet ik eerst op een rijtje zetten, wat wens ik van hem, welke bevelen moet ik herhalen, welke moet ik met hem oefenen.

Ik denk dat sommige mensen inderdaad geboren hondenbazen zijn.
Ik waarschijnlijk niet, maar ik doe verdomd wel men best.

Sanneke

Eline* schreef:

Niekie schreef:Mee eens. Ik zou bijvoorbeeld nooit de honden van Martin aan kunnen, simpelweg omdat ik daar niet genoeg overwicht voor uitstraal. Als jij niet zelfverzekerd bént maar het wel zo doet voorkomen, dan werkt het niet. Een hond voelt dat wel. Bij Doerak ben ik uiteindelijk wel zelfverzekerd geworden, maar dat komt ook omdat Doerak maar een kleine hond is; voor mijn gevoel kon het niet echt uit de hand lopen. Als ik een grote, zware hond had gehad was het denk ik heel anders gegaan. Dan had ik gewoon uitgestraald dat ik eigenlijk bang was en had ik niet doortastend kunnen optreden bij een grom richting mij.

Dan had je ook niet alleen maar gaatjes gehad in je hand!

Nee pcies. Daarom! Ha ha. Gaatjes in mijn hand was voor mij een te overziene schade. Vanaf toen ging het goed. Maar als ik een hond als Jessy had gehad had jij tegen me gezegd; het ergste wat je kan overkomen is je arm eraf....

Wil de hond schreef:Er zijn mensen met honden die om uiteenlopende redenen eigenlijk niet goed bij elkaar passen. Te druk, te rustig, te dominant, te onderdanig, en zo zullen er nog wel wat zaken zijn.

Vaak ligt dit aan het niet voldoende weloverwogen kiezen van een hond die goed bij je past. Dit probleem had dus voorkomen kunnen worden.

Maar goed, de hond is er nu eenmaal, en er moet wat aan gedaan worden.

Wat kan iemand er nu aan doen om te zorgen dat hij/zij en zijn/haar hond beter met elkaar overweg kunnen?

Er is maar 1 oplossing: Baasje moet veranderen. Die moet gaan inzien waarom het niet goed gaat en dus zijn gedrag aanpassen.
De hond kan dit immers niet

joe schreef:

Wil de hond schreef:Er zijn mensen met honden die om uiteenlopende redenen eigenlijk niet goed bij elkaar passen. Te druk, te rustig, te dominant, te onderdanig, en zo zullen er nog wel wat zaken zijn.

Vaak ligt dit aan het niet voldoende weloverwogen kiezen van een hond die goed bij je past. Dit probleem had dus voorkomen kunnen worden.

Maar goed, de hond is er nu eenmaal, en er moet wat aan gedaan worden.

Wat kan iemand er nu aan doen om te zorgen dat hij/zij en zijn/haar hond beter met elkaar overweg kunnen?

Er is maar 1 oplossing: Baasje moet veranderen. Die moet gaan inzien waarom het niet goed gaat en dus zijn gedrag aanpassen.
De hond kan dit immers niet

Ja, maar de vraag is hóe. Je kunt ogenschijnlijk meestal je gedrag wel veranderen, maar die houding is dan meestal gespeeld, en daar trapt een hond niet in.

Martin schreef:

Wil de hond schreef:Je hebt helemaal gelijk.

Maar waar het gaat om het veranderen van de eigen houding ligt denk ik het punt waar het mij om gaat.

Hoe doe je dat nou, het veranderen van jezelf van een knuffelbaas in een leidinggevende baas als het geven van leiding niet in je zit, zou je dan bvb. bij een psycholoog terecht kunnen?

In mijn ogen is dit niet te leren , het is een kwestie van karakter , dat heb je, of dat heb je niet ,daar wordt je mee geboren, en dat is niet aan te leren ,net zo min als "talent" geleerd kan worden ,je hebt leiders en volgers, als jij als volger geboren bent , zul je nooit een goede leider zijn ook niet voor een hond.

ik ben het niet met je eens Martin.
Je karakter wordt voor een groot gedeelte gevormd door je opvoeding, je sociale omgeving. En hoe je ouders je opvoeden, verbaal en non-verbaal heeft ook weer te maken met de manier waarop zij zijn gevormd.
Ik denk wel dat niet ieder mens het talent heeft om leiding te geven. Maar wel kan ieder mens leren verantwoordelijkheid op zich te nemen. Je moet echter weten waar je grens ligt van wat je wel en niet wilt, dus je moet jezelf kennen. Weet je van jezelf dat je wel wilt knuffelen met een hond, maar niet wilt opvoeden, dan moet je daarbij ook rekening houden met het karakter van het soort ras dat je kiest. ( denk ik)

Niekie schreef:

joe schreef:

Wil de hond schreef:Er zijn mensen met honden die om uiteenlopende redenen eigenlijk niet goed bij elkaar passen. Te druk, te rustig, te dominant, te onderdanig, en zo zullen er nog wel wat zaken zijn.

Vaak ligt dit aan het niet voldoende weloverwogen kiezen van een hond die goed bij je past. Dit probleem had dus voorkomen kunnen worden.

Maar goed, de hond is er nu eenmaal, en er moet wat aan gedaan worden.

Wat kan iemand er nu aan doen om te zorgen dat hij/zij en zijn/haar hond beter met elkaar overweg kunnen?

Er is maar 1 oplossing: Baasje moet veranderen. Die moet gaan inzien waarom het niet goed gaat en dus zijn gedrag aanpassen.
De hond kan dit immers niet

Ik denk dat een deskundig iemand de baas moet laten inzien wat zijn reactie bij de hond teweeg brengt en wat de gevolgen van zijn reactie op die reactie weer zijn. (lekker ingewikkeld)

Mijn vriend geeft paardrijles en er komen veel mensen met "probleempaarden". Hij brengt dan de interactie in beeld en het is wonderbaarlijk hoe mensen door nieuwe inzichten hun gedrag kunnen aanpassen. Ze moeten daarbij in het begin wel zeer goed begeleid en geschoold worden. Bij honden en baasjes werkt het volgens mij niet anders

Hughy schreef:

Martin schreef:

Wil de hond schreef:Je hebt helemaal gelijk.

Maar waar het gaat om het veranderen van de eigen houding ligt denk ik het punt waar het mij om gaat.

Hoe doe je dat nou, het veranderen van jezelf van een knuffelbaas in een leidinggevende baas als het geven van leiding niet in je zit, zou je dan bvb. bij een psycholoog terecht kunnen?

In mijn ogen is dit niet te leren , het is een kwestie van karakter , dat heb je, of dat heb je niet ,daar wordt je mee geboren, en dat is niet aan te leren ,net zo min als "talent" geleerd kan worden ,je hebt leiders en volgers, als jij als volger geboren bent , zul je nooit een goede leider zijn ook niet voor een hond.

ik ben het niet met je eens Martin.
Je karakter wordt voor een groot gedeelte gevormd door je opvoeding, je sociale omgeving. En hoe je ouders je opvoeden, verbaal en non-verbaal heeft ook weer te maken met de manier waarop zij zijn gevormd.
Ik denk wel dat niet ieder mens het talent heeft om leiding te geven. Maar wel kan ieder mens leren verantwoordelijkheid op zich te nemen. Je moet echter weten waar je grens ligt van wat je wel en niet wilt, dus je moet jezelf kennen. Weet je van jezelf dat je wel wilt knuffelen met een hond, maar niet wilt opvoeden, dan moet je daarbij ook rekening houden met het karakter van het soort ras dat je kiest. ( denk ik)

dat je karakter MEEDE gevormt word door je opvoeding is een feit maar je heb dat beetje extra of niet, ik ben van geen 1 hond bang en zal ook met all honden kunnen werken, daar integen gaf je zelf al aan dat je niet zeker bent om langs gomez te lopen, dan is je gezag van naturen niet zeker en zal een hond zoals gomez je in het ootje nemen en uit proberen tot de grens van leuk niet leuk

mol