Het HondenForum

Baily schreef:Ik roep altijd mijn honden terug als het niet op prijs gesteld wordt. Dan denk ik vaak zelf dat ik nog niet zou ingrijpen maar ik hou altijd rekening met de andere partij.

Maar ik vind wel dat een beetje begrip ook niet verkeerd is. kijk een andere hond opjagen is een ander verhaal, dat keur ik erg af maar zoals bijvoorbeeld Buck die nu een jaar is, die is erg aangetrokken op het moment door teefjes die of net loops zijn geweest of het zouden kunnen worden.

Hij is helemaal enthousiast. Ik kan hem dan wel terugroepen maar het is toch meestal inderdaad wel eventjes snuffelen. Ik wil hem dus absoluut niet laten castreren dus ik moet daar gewoon goed mee om leren gaan. Maar dat heeft ook eventjes tijd en oefening nodig. het lukt wel, maar soms is hij helemaal "in luf"met een teefje.

Maar dan moet ik wel eventjes de gelegenheid krijgen om dit met hem onder de knie te krijgen. Want ik weet gewoon zeker dat over een tijdje dit probleem opgelost is en dat ik hem ook door oefenen in zo'n situatie onder controle heb. Geen een hond is luisterend geboren toch?

Natuurlijk is er begrip
De topic is wat 'negatief' omdat het om die ervaringen gaat.

Ik krijg Moritz ook niet altijd terug, maar ik probeer het wel (en dat scheelt al) plus dat als hij eens op zijn kop krijgt het dan zijn eigen schuld is en ik niet die baas boos ga aankijken.
Maar als die vrouw waar ik het over had, tot 2 keer toe ziet dat ik mijn hond weg wil houden van haar hond en ze fietst op haar dooie gemakkie door, dan moet ze me dus niet achteraf van alles naar mijn kop slingeren.

Baily schreef:maar zoals bijvoorbeeld Buck die nu een jaar is, die is erg aangetrokken op het moment door teefjes die of net loops zijn geweest of het zouden kunnen worden.

Hij is helemaal enthousiast. Ik kan hem dan wel terugroepen maar het is toch meestal inderdaad wel eventjes snuffelen. Ik wil hem dus absoluut niet laten castreren dus ik moet daar gewoon goed mee om leren gaan. Maar dat heeft ook eventjes tijd en oefening nodig. het lukt wel, maar soms is hij helemaal "in luf"met een teefje.

Moest vandaag Spok ook weer van een teef aftrekken, bleek net loops te zijn geweest. Aanlijnen, echt een heel stuk later laat ik meneer los, hij loopt nog met me mee, maar even niet opletten, en ja hoor, in geen velden of wegen te bekennen. Kwam hij wel snel weer terug, maar was toch even gaan checken of ze er nog was. Dat belooft mog wat

Een collega van mij heeft om die reden haar hond wel laten castreren, was hem gewoon steeds kwijt.

Ook ik grijp redelijk snel in. Als ik zie dat het geen spelen wordt tussen de honden en er een dominante houding aangenomen wordt, moeten ze van mij doorlopen. Dit doen ze dan (meestal ) ook en als de andere hond achter mijn honden aanloopt stuur ik hm weg en werkt dat niet spreek ik de baas erop aan. Ik moet het wel zo doen, want ik moet er niet aan denken als ze gaan knokken, want dan sta ik daar met 3 honden. Dus ik probeer het altijd te voorkomen.

Ik grijp heel zelden in. Sterker nog, ik heb nog nooit ingegerepen geloof ik

Maar ik heb dus een hond die "ondergaat", zeg maar. Als er een hond is die de pik op haar heeft (zoals zondag het logéetje van Sandro), dan gaat ze hem uit de weg. Maar als er een hond te brutaal of vervelend wordt, dan snauwt ze hem wel van zich af. Dat kan ze ook.

En omdat ik dus weinig stront aan de knikker verwacht, ga ik niet een andere hond corrigeren. Dat laat ik fijn aan de baasjes over.

Zoie schreef:

Baily schreef:maar zoals bijvoorbeeld Buck die nu een jaar is, die is erg aangetrokken op het moment door teefjes die of net loops zijn geweest of het zouden kunnen worden.

Hij is helemaal enthousiast. Ik kan hem dan wel terugroepen maar het is toch meestal inderdaad wel eventjes snuffelen. Ik wil hem dus absoluut niet laten castreren dus ik moet daar gewoon goed mee om leren gaan. Maar dat heeft ook eventjes tijd en oefening nodig. het lukt wel, maar soms is hij helemaal "in luf"met een teefje.

Moest vandaag Spok ook weer van een teef aftrekken, bleek net loops te zijn geweest. Aanlijnen, echt een heel stuk later laat ik meneer los, hij loopt nog met me mee, maar even niet opletten, en ja hoor, in geen velden of wegen te bekennen. Kwam hij wel snel weer terug, maar was toch even gaan checken of ze er nog was. Dat belooft mog wat

Een collega van mij heeft om die reden haar hond wel laten castreren, was hem gewoon steeds kwijt.

Nou ik zal je tot mijn schande bekennen dat ik Beer ook heb laten castreren om die reden. Nu zou ik dat nooit meer doen maar als je dus een zeer eigenwijze hond hebt als eerste hond en je bent hem voortdurend kwijt, wat eigenlijk mijn grootste nachtmerrie was op dat moment, dan doe je wel eens domme dingen.

Niet dat ik tegen castreren ben in sommige gevallen want bij Dino is het wel goed uitgepakt. Dit was vanwege dominante agressie in de eigen roedel. En wonderlijk genoeg is dit dus de goede oplossing geweest voor hem.

Maar voor beer is het gewoon doodzonde geweest. Echt een domme actie van mij als hele onervaren hondenbaas die het nog niet genoeg in de vingers had.

Maar daarvan dus wijzer geworden heb ik wel geleerd. Buck is een schitterende hond. ik zou het niet in mijn hoofd halen om daar iets in te gaan knoeien. Dan moet ik me zelf maar beter ontwikkelen om hem aan te kunnen. maar dat is mijn mening, kan me voorstellen dat sommige mensen wel wanhopig worden van zo'n wegloper. Dat is Buck trouwens niet hoor.

Nou, hak nou mijn hoofd er maar af.........

Ik had het van de week nog, ik had gelukkig Tirsa net aangelijnd, komt er ineens (sorry voor het woord) een groot bakbeest aanhollen, geen eigenaar te zien, de hond had ik wel eerder gezien een of andere kruising tussen Amerikaanse Bulldog, Mastino en nog iets. Waarschijnlijk hartstikke lief beest, maar Tirsa houdt nu eenmaal niet van grote wilde honden, en dan wordt ze niet bang, maar geeft ze een snauw. En ja sorry, dat riskeer ik niet bij zo'n hond. Dus ik roep tegen die eigenaar roep je hond terug, nee hij doet niks, ja dank je riskeer ik niet, maar ik roep terug en wat als mijn hond wel wat doet, ja maakte hem niks uit. Idioot. Heb toen maar iets geroepen van er is een aanlijnplicht in Eindhoven (Tirsa zal al 2 min aan de lijn uhum).

Maar goed, als ik 'n hond niet bij Tirsa wil, wil ik die ook niet en zal ik er alles aan doen om hem weg te krijgen. Voornamelijk door te vertrekken en als dat beest niet weg gaat dan toch proberen door stemkracht hem weg te krijgen.

Gelukkig komt het hier maar heel zelden voor, is pas de tweede keer in 5 jaar, dus ik mag niet klagen.

Zoie schreef:
Nu is eigenlijk meer algemeen mijn vraag: hoe gaan jullie met zoiets om, of hoe zouden jullie met zoiets omgaan: een baas laat een correctie na, waar die volgens jouw maatstaven op zijn plaats is? Zelf vind ik het altijd heel irritant als iemand zioch met mijn hond bemoeit, al was het maar omdat het effect meestal averechts is.

Ik leid de hond af. Niet mijn eigen hond, maar de andere dus. Ik heb altijd heel erg lekkere dingen in mijn zak: Rodi worst, runderoren en stukken pensstaaf. Dus als een grote hond met de staart hoog en wat stijvig op mijn pup aflkomt blokkeer ik het zicht op de pup en vraag de aandacht van die andere hond. Als ik de aandacht heb loop ik richting baas en de hond volgt. Mijn pup is hij dan vergeten. Ik heb nog niet meegemaakt dat baas dan hond niet even aanlijnt zodat ik met mijn hond door kan lopen.

Het komt overigens tegenwoordig zelden meer voor omdat mijn hond ouder wordt en een teef is. Ze krijgt al sjans zelfs met haar 19 weken.

Anne

Moos schreef:Als andere honden Moos (of Saar ) maar lastig blijven vallen, en de baas is in geen velden of wegen te bekennen, of vindt dat zijn hond niks fout doet grijp ik ook zelf in.

Eergisteren nog liep ik met Moos en Saar het laatste rondje, en kwamen we de loslopende herder van de buren weer tegen. Hond loopt altijd los, en klapt dan altijd op de eerste de beste hond die hij tegenkomt. Saar had ik al opgetild toen ik hem aan zag komen (ik til niet snel op, maar wel als ik een herder tegenkom die al eerder op Moos is geklapt; dat risico neem ik met Saar van 1.5 kilo niet), en hij kwam weer snel richting Moos rennen. Ik ben voor Moos gaan staan, en heb met een hele boze stem "Pas op! Hup, wegwezen" geroepen, en dan druipt hij ook af.
Vervolgens zegt de baas van die herder tegen me: "goh, dat werkt wel goed he, als jij dat zegt"

Die man spoort natuurlijk niet helemaal, maar in dit geval heeft hij wel gelijk, die methode werkt meestal prima.

Als Jack echt lastig gevallen wordt (van de week een hondje dat alsmaar fanatiek loeiend achter hem aan bleef rennen zodat andere honden ook helemaal over de rooie gingen en het %$#@! wel leek alsof mijn hond opeens tegen zijn zin voor konijn aan het spelen was), dan ga ik echt niet eerst kijken waar die baas uithangt, maar dan laat ik Jack ook achter me zitten en geef die andere hond (verbaal) op z'n sodemieter. En aangezien dat soort hondjes meestal niet gewend zijn om op hun sodemieter te krijgen (deze baas stond gewoon lekker ergens te kletsen en lette helemaal niet op), zijn ze daar vaak wel van onder de indruk en dan druipen ze af.

starfleet schreef:

Zoie schreef:
Nu is eigenlijk meer algemeen mijn vraag: hoe gaan jullie met zoiets om, of hoe zouden jullie met zoiets omgaan: een baas laat een correctie na, waar die volgens jouw maatstaven op zijn plaats is? Zelf vind ik het altijd heel irritant als iemand zioch met mijn hond bemoeit, al was het maar omdat het effect meestal averechts is.

Ik leid de hond af. Niet mijn eigen hond, maar de andere dus. Ik heb altijd heel erg lekkere dingen in mijn zak: Rodi worst, runderoren en stukken pensstaaf. Dus als een grote hond met de staart hoog en wat stijvig op mijn pup aflkomt blokkeer ik het zicht op de pup en vraag de aandacht van die andere hond. Als ik de aandacht heb loop ik richting baas en de hond volgt. Mijn pup is hij dan vergeten. Ik heb nog niet meegemaakt dat baas dan hond niet even aanlijnt zodat ik met mijn hond door kan lopen.

Het komt overigens tegenwoordig zelden meer voor omdat mijn hond ouder wordt en een teef is. Ze krijgt al sjans zelfs met haar 19 weken.

Anne

Deze ga ik ook in mijn achterhoofd houden.

Spok is een reu, en dan zijn niet alle reuen even aardig tegen hem. Vind ik ook helemaal niet erg zolang het bij een rot-op-snauw blijft, maar als het opzoeken, hinderlijk achtervolgen en opjagen wordt, gaat het mij te ver. Het vervelende is dat je dat van te voren ook weer niet weet bij een vreemde hond.

Je hebt van die kleine-honden-bazen die al in paniek raken bij het minste geringste, of zelfs als er nog helemaal niets is gebeurd en er ook helemaal niks gaat gebeuren, en daar kan ik ook weer erg slecht tegen.

Bazen zouden hun eigen hond moeten kennen en in de gaten moeten houden, en bij tijds moeten ingrijpen. Ik ben er van overtuigd dat je met een goede timing, op het goede moment leiding aan je hond geven 90% van de problemen kunt voorkomen, aangenomen tenminste dat je je hond enigszins onder appel hebt.

Maar helaas, zo gaat het niet altijd.

Hanneke2 schreef:[Die man spoort natuurlijk niet helemaal, maar in dit geval heeft hij wel gelijk, die methode werkt meestal prima.

Bij Zoë werkte deze methode averechts, bij Luna werkt het wel, zo heb ik onlangs mogen meemaken. Overigens niet terecht, Luna deed niks en was ook niks van plan, maar die vrouw was doodsbang, haar kleine hond was onlangs gegrepen door een ...herder !!!

Baily schreef:

Zoie schreef:

Baily schreef:maar zoals bijvoorbeeld Buck die nu een jaar is, die is erg aangetrokken op het moment door teefjes die of net loops zijn geweest of het zouden kunnen worden.

Hij is helemaal enthousiast. Ik kan hem dan wel terugroepen maar het is toch meestal inderdaad wel eventjes snuffelen. Ik wil hem dus absoluut niet laten castreren dus ik moet daar gewoon goed mee om leren gaan. Maar dat heeft ook eventjes tijd en oefening nodig. het lukt wel, maar soms is hij helemaal "in luf"met een teefje.

Moest vandaag Spok ook weer van een teef aftrekken, bleek net loops te zijn geweest. Aanlijnen, echt een heel stuk later laat ik meneer los, hij loopt nog met me mee, maar even niet opletten, en ja hoor, in geen velden of wegen te bekennen. Kwam hij wel snel weer terug, maar was toch even gaan checken of ze er nog was. Dat belooft mog wat

Een collega van mij heeft om die reden haar hond wel laten castreren, was hem gewoon steeds kwijt.

Nou ik zal je tot mijn schande bekennen dat ik Beer ook heb laten castreren om die reden. Nu zou ik dat nooit meer doen maar als je dus een zeer eigenwijze hond hebt als eerste hond en je bent hem voortdurend kwijt, wat eigenlijk mijn grootste nachtmerrie was op dat moment, dan doe je wel eens domme dingen.

Niet dat ik tegen castreren ben in sommige gevallen want bij Dino is het wel goed uitgepakt. Dit was vanwege dominante agressie in de eigen roedel. En wonderlijk genoeg is dit dus de goede oplossing geweest voor hem.

Maar voor beer is het gewoon doodzonde geweest. Echt een domme actie van mij als hele onervaren hondenbaas die het nog niet genoeg in de vingers had.

Maar daarvan dus wijzer geworden heb ik wel geleerd. Buck is een schitterende hond. ik zou het niet in mijn hoofd halen om daar iets in te gaan knoeien. Dan moet ik me zelf maar beter ontwikkelen om hem aan te kunnen. maar dat is mijn mening, kan me voorstellen dat sommige mensen wel wanhopig worden van zo'n wegloper. Dat is Buck trouwens niet hoor.

Nou, hak nou mijn hoofd er maar af.........

Ik heb er bij Spok nog speciaal om gevraagd of hij niet gecastreerd was, want ik wilde een ongecastreerde reu. Ik zal hem dus niet snel laten castreren.

Maar die collega van mij b.v. had er naar haar eigen gevoel alles aan gedaan om het wegloopgedrag tegen te gaan, maar het was haar niet gelukt. Misschien heeft ze het niet goed gedaan, maar je hoort het toch meer: cursus dit, cursus dat, hond kent alle commando's op z'n duimpje, maar nog loopt hij weg. Tsja, en wat je dan moet ... nou ik hoop maar en denk trouwens ook dat ik bij Spok niet voor dat probleem kom te staan.

Het bevestigt voor mij trouwens alleenmaar het idee dat ik niet kan onderbouwen maar waar ik eigenlijk toch wel een beetje van overtuigd ben, namelijk dat dat aanleren van al die commando's maar een zeer beperkte waarde heeft.

Zoie schreef:

Baily schreef:

Zoie schreef:

Baily schreef:maar zoals bijvoorbeeld Buck die nu een jaar is, die is erg aangetrokken op het moment door teefjes die of net loops zijn geweest of het zouden kunnen worden.

Hij is helemaal enthousiast. Ik kan hem dan wel terugroepen maar het is toch meestal inderdaad wel eventjes snuffelen. Ik wil hem dus absoluut niet laten castreren dus ik moet daar gewoon goed mee om leren gaan. Maar dat heeft ook eventjes tijd en oefening nodig. het lukt wel, maar soms is hij helemaal "in luf"met een teefje.

Moest vandaag Spok ook weer van een teef aftrekken, bleek net loops te zijn geweest. Aanlijnen, echt een heel stuk later laat ik meneer los, hij loopt nog met me mee, maar even niet opletten, en ja hoor, in geen velden of wegen te bekennen. Kwam hij wel snel weer terug, maar was toch even gaan checken of ze er nog was. Dat belooft mog wat

Een collega van mij heeft om die reden haar hond wel laten castreren, was hem gewoon steeds kwijt.

Nou ik zal je tot mijn schande bekennen dat ik Beer ook heb laten castreren om die reden. Nu zou ik dat nooit meer doen maar als je dus een zeer eigenwijze hond hebt als eerste hond en je bent hem voortdurend kwijt, wat eigenlijk mijn grootste nachtmerrie was op dat moment, dan doe je wel eens domme dingen.

Niet dat ik tegen castreren ben in sommige gevallen want bij Dino is het wel goed uitgepakt. Dit was vanwege dominante agressie in de eigen roedel. En wonderlijk genoeg is dit dus de goede oplossing geweest voor hem.

Maar voor beer is het gewoon doodzonde geweest. Echt een domme actie van mij als hele onervaren hondenbaas die het nog niet genoeg in de vingers had.

Maar daarvan dus wijzer geworden heb ik wel geleerd. Buck is een schitterende hond. ik zou het niet in mijn hoofd halen om daar iets in te gaan knoeien. Dan moet ik me zelf maar beter ontwikkelen om hem aan te kunnen. maar dat is mijn mening, kan me voorstellen dat sommige mensen wel wanhopig worden van zo'n wegloper. Dat is Buck trouwens niet hoor.

Nou, hak nou mijn hoofd er maar af.........

Ik heb er bij Spok nog speciaal om gevraagd of hij niet gecastreerd was, want ik wilde een ongecastreerde reu. Ik zal hem dus niet snel laten castreren.

Maar die collega van mij b.v. had er naar haar eigen gevoel alles aan gedaan om het wegloopgedrag tegen te gaan, maar het was haar niet gelukt. Misschien heeft ze het niet goed gedaan, maar je hoort het toch meer: cursus dit, cursus dat, hond kent alle commando's op z'n duimpje, maar nog loopt hij weg. Tsja, en wat je dan moet ... nou ik hoop maar en denk trouwens ook dat ik bij Spok niet voor dat probleem kom te staan.

Het bevestigt voor mij trouwens alleenmaar het idee dat ik niet kan onderbouwen maar waar ik eigenlijk toch wel een beetje van overtuigd ben, namelijk dat dat aanleren van al die commando's maar een zeer beperkte waarde heeft.

Ik denk dat het heel veel te maken heeft met het feit in hoeverre je je hond op jezelf gericht kan krijgen. Ik heb gemerkt dat commando's kennen leuk is maar ze moeten het wel voor je willen doen.

Buck heb ik twee weken geleden bij een loops teefje vandaan gekregen wat los liep. Een labrador van een maandje of 8. Er liepen dus kinderen mee die het teefje los hadden gelaten in het losloopgebied. Niet zo'n hele slimme actie vond ik.

Maar ik moet wel zeggen dat toen het meisje zit zei tegen de hond dat het teefje dus ook ging zitten en dat Buck verder niks kon beginnen. Ik heb hem toen wel meegkregen, maar het vervelende is dus dat hij die wandeling veel te ver naar mijn zin uit mijn buurt ging omdat hij overal dat teefje nog rook. Maar ik heb hem wel bij me kunnen houden.

Dat viel me toch wel mee, dat hij niet echt helemaal verdween, dus ik heb er wel vertrouwen in dat het nog een keertje zover komt dat hij zelfs ldirect gaat luisteren als het nodig is. Maar dat vraagt gewoon tijd. Ik zit op het moment in rustig vaarwater met hem met opvoeding dus ik voel me zelf best wel zeker. Dat scheelt ook heel erg.

Baily schreef:[Ik denk dat het heel veel te maken heeft met het feit in hoeverre je je hond op jezelf gericht kan krijgen. Ik heb gemerkt dat commando's kennen leuk is maar ze moeten het wel voor je willen doen.

.

Het is een complex van faktoren. Normaliter roep ik Luna niet, want ze let op me en blijft in de buurt. Maar toen ze van vakantie terug kwam en lekker vrij in de bossen had kunnen rondstruinen, merkte ik dat ze zich veel meer ruimte permitterde dan ik gewend was, en ook op een hond afstormde waar ze normaal gesproken nooit op af was gegaan, zo ver weg.

Dus toen zijn we weer even op herhaling gegaan: verstoppen, steeds een andere weg kiezen enz. Tot het er weer in zat. Dat is het voordeel van jong aangeleerd, je hebt het zo weer boven, de basis is er als het ware.

Nu ik af en toe met Luna en Spok loop. merk ik dat beide honden ( nog, in Luna's geval ) beter op me letten dan elk apart. En roep je de een, dan krijg je de ander er gratis bij Nou ja, gratis, kost je wel twee koekies dan natuurlijk.

Als er geintimideert moet worden doe ik dat wel!

Inderdaad Eline. Maar is het niet zo dat sommige mensen juist een agressieve hond nemen om hun eigen uitstraling te compenseren? Zoiets als een BMW voor mannen met een kleine ...

Zoie schreef:
Nu is eigenlijk meer algemeen mijn vraag: hoe gaan jullie met zoiets om, of hoe zouden jullie met zoiets omgaan: een baas laat een correctie na, waar die volgens jouw maatstaven op zijn plaats is? Zelf vind ik het altijd heel irritant als iemand zioch met mijn hond bemoeit, al was het maar omdat het effect meestal averechts is.

Ik roep mijn eigen hond bij me en de andere hond moet gaan wieberen. Verder zeg ik er niks over, alleen of ze hun hond bij zich willen houden zodat ik kan passeren.

Twee honden los en dat gaat niet, dan pak ik mijn hond en de baas van de andere hond moet hetzelfde doen.

Ik ga me verder niet met opvoedingsmethodes bezig houden, dan erger je je alleen maar de hele dag door.

"zit zit " en maar op die kont duwen en aan die nek rukken met de lijn, Puppies meeslepen aan de lijn, niet blij zijn als hond komt, Met een barse stem "Hier" roepen en verbaasd zijn dat de hond niet komt, niet los willen laten lopen omdat ze daar nog te jong voor zijn, niet willen laten spelen met een andere hond omdat ze nog niet alle inentingen hebben gehad etc. etc. Nee daar ga ik niet aan beginnen.

Anne

Ik hoor wel eens van ruiters wiens paard in een bos aangevallen of gebeten wordt door een hond. En dan zeggen die hondeneigenaren er ook neits van. En die ruiters houden hun mond ook dicht en zjin kwaad in stilte. Ik spreek mensen gewoon er op aan hoor. Ieder zijn hobby. Als iemand graag een hond heeft, prima, maar iemand anders hoeft daar nog geen last van te hebben. Een hond hoeft mijn honden niet lastig te vallen of te bijten. En ze hoeven ook niet mijn paard te bijten. En owee als die eigenaar hun hond niet tot de orde roept! Dan krijgt ie ze echt van mij te horen, en niet te zuinig!