Het HondenForum

Het komt op mij een beetje over als een wel heel gemakkelijke manier om onder het socialiseren uit te komen. Weet je wat, ik stuur mijn pup iedere week bij een ander gezin uit logeren en dan hoef ik fijn niks aan de socialisatie te doen.

Hetzelfde geldt voor het verhaal van de oudere hond uit logeren sturen als de pup 4 maanden is. Want ja, beide honden regelmatig apart mee uitnemen is wel dubbel werk hoor .

Met name de logeerpartijtjes van de jonge pup zijn naar mijn idee heel slecht voor de pup. Op die manier krijgt het beestje absoluut niet de kans om zich te settelen en uit te groeien tot een stabiele jonge hond. Foute boel dus. Nog los van het feit dat ik mijn puppenkind helemaal niet uit logeren WIL sturen. Zal hem daar een beetje in de allerleukste tijd bij andere mensen neer zetten

ik vind het slecht.

niemand komt tussen mij en mijn pup, zeker de eerste weken niet, elkaar leren kennen/aftasten verloren laten gaan omdat ze continu ergens anders slapen

lola heeft nu zaterdag voor het eerst ergens gelogeerd (ze is nu 10 maanden) en dat ging heel goed, maar ik heb ze maar het liefst bij me hoor! alleen daarom zou ik het al niet doen

Ik zou het niet kunnen, ik wil genieten van mijn pup en alles zelf in de hand hebben.
Wel zijn ze vanaf het begin mee geweest naar mijn ouders, Nika heeft daar zelfs de eerste 3 jaar van haar leven doorgebracht als ik naar mijn werk was. Ik moet zeggen dat Nika heel gemakkelijk is, ook als ze ergens anders is. Ze is een paar keer mee uit logeren geweest (met mij samen) op voor ons onbekend terrein (oa een nachtje bij Karen) en ze gaat dan ook vrij snel rustig ergens liggen. Met Marouck is dat lastiger, maar dat komt ook omdat zij gewoon een heel ander type hond is, veel drukker
Ik neem ze dus als pup mee naar andere adressen, maar ben er zelf wel bij. Ze blijven pas bij mijn ouders zonder mij als ze daar helemaal vertrouwd mee zijn.

Eline* schreef:

yamie schreef:

Eline* schreef:Ik begrijp het even niet. Zijn er mensen die dat vanuit opvoedkundig oogpunt zo doen of omdat ze zelf moeten werken? Ik heb een pup liever wisselend van adres dan gelijk 4 uur alleen thuis.

wat ik begreep is dat het er om ging, dat de pup dan veel verschillende omgevingen leert en leert omgaan met verandering.... niet omdat hij/zij anders alleen thuis moet zijn....

Sommige mensen geven leuke draaien aan noodzakelijk kwaad. Ik kan me namelijk niemand bedenken die vanuit opvoedkundig oogpunt zijn lieve puppekind uit handen geeft. Ik geloof er dus geen ruk van, behalve als je niet anders kan omdat je een baan hebt die roept of je bent iemand die gek wordt voor drukke pups.

Ik kan me niet voorstellen dat als je een baan hebt en de hele dag van huis bent dat je dan aan een pup begint of als je niet tegen drukke pups kan
Addy

Inge O schreef:
ikzelf heb wel overwogen om mijn laatste hovawartpup af en toe eens enkele uurtjes per week of zo naar (verschillende) vrienden te brengen, omdat de pup hier geboren is en zich eigenlijk nergens heeft moeten leren aanpassen, én omdat ik alleen woon en het hier alles bij elkaar toch wel (te?) rustig is voor een pup qua indrukken.

Dat is precies het idee. Dat je het niet wilt en kunt omdat je de pup veel te leuk vindt is natuurlijk logisch. Maar er zijn mensen die een andere relatie hebben met hun hond, meer een werkrelatie.

Inge O schreef: maar dat is natuurlijk nog héél iets anders dan het aanbrengen (niet naar jou bedoeld hoor ) als iets dat je zou horen te doen om een stabiele hond te krijgen. of, maw., doe je het niet, dan ben je fout bezig . daar ga ik totaaaaaaaal niet in mee .

Dat vind ik ook niet hoor. Ik vond het gewoon een interessant idee. Ik zou het zelf ook niet doen omdat ik een pup gewoon veel te leuk vind. Ik zou niks willen missen.

Mickie schreef:Ben het wel eens met de opvatting dat dat een flexibele en stabiele hond oplevert die zich snel en gemakkelijk aan iedere (nieuwe) situatie aanpast. Maar ik denk ook dat deze hond dan behoorlijk zelfstandig wordt en minder baasgericht. Bij kinderen die in verschillende gezinnen opgroeien zie je nogal eens een hechtingsstoornis. Nu werkt het bij honden natuurlijk niet hetzelfde als bij kinderen, maar toch...

Het idee is volgens mij ook niet voor niets om het te doen vóór die 16 weken. daarna begint de definitieve hechting en die loop je dus niet mis dan. Inge zei al dat haar herplaatser zo stabiel is en ook op diverse plaatsen heeft gewoond. Dat lijkt toch aan te geven dat er wat in zit.
Of je het moet doen om een stabiele hond te krijgen is denk ik niet de vraag, de vraag was of het een positief effect heeft en zo ja, waarom.

Marjoleine schreef:Inge zei al dat haar herplaatser zo stabiel is en ook op diverse plaatsen heeft gewoond. Dat lijkt toch aan te geven dat er wat in zit.
Of je het moet doen om een stabiele hond te krijgen is denk ik niet de vraag, de vraag was of het een positief effect heeft en zo ja, waarom.

Haha, wat dacht je. Ik zal MJ even helpen?

Maar dat Inge d'r herplaatser zo stabiel is, wil toch niets zeggen? Mijn jongste hond is ook zéér stabiel en die is vanaf week 7 hier.
En ik vraag me af of je die eventuele positieve effecten (die ik overigens niet kan verzinnen) niet weer compleet teniet doet door het geleur met zo'n pupje. Je merkt zelf al als je een pup bij de fokker vandaan haalt, hoe moe ze worden van al die eerste indrukken. En dan wordt er ook nog met je geleurd, en week na week een ander huis? Ongetwijfeld zal ik daarmee een pup krijgen die ik zonder problemen bij andere mensen kan droppen bv, maar dat is helemaal niet wat ik wil. Tuurlijk, uitermate handig. Maar ik ben liever toch niet van andere mensen afhankelijk wat mijn honden betreft, dus ik regel andere dingen.

Inge O schreef:nee, dat vind ik ook helemaal geen bewijs dat dat verhuizen zo'n goede invloed zou hebben; maar dat had je (wat mijn visie betreft) wel begrepen, denk ik.
maar ik zie er wel een indicatie in dat het niet meteen schadelijk is voor een pup. gesteld dat die enkel op goede adressen terechtkomt, natuurlijk.

Niet meteen schadelijk nee. Dat denk ik ook niet (ligt wel aan de pup overigens). Maar het gaat er hier over dat het juist goed zou zijn, de positieve effecten. En die zie ik niet. Geen dingen die ik niet ook zelf op kan zoeken met mijn pup in elk geval.

Inge O schreef:een golden wordt als mens-o-fiel geboren.

Vraag maar eens aan Sandro, Scooby of Sieneke hoe mens-o-fiel mijn honden waren op de wandeling vorige week. Ja, ze hingen aan de broekspijp van 1 mens, namelijk die van mij
Ze zijn beiden heel baasgericht, en een beetje "eu" in een groep. Is dat Nederlands (laat staan Belgisch hahaha). Ik kan ze makkelijk een dagje ergens droppen hoor, maar echt een vrolijke dag hebben ze dan niet. En ik kan ze ook meegeven aan iemand anders die ze uitlaten, maar dan moeten ze niet weten dat ik thuis achterblijf. Dan lopen ze dus echt niet mee met die mensen.
Denk ook zeker dat het voor onze honden niet verkeerd zou zijn geweest als ze regelmatig ergens anders dan bij ons zouden hebben vertoeft hoor. Maar ik denk wel dat ze ons blindelings vertrouwen. En dat vind ik heel wat meer waard dan dat ze makkelijk uit logeren kunnen

Inge O schreef:ik bedoel met mens-o-fiel dat ze geboren worden met een heel open instelling naar mensen toe, en dat er eigenlijk vanalles mis zou moeten gaan tijdens de socialisatieperiode om dat vertrouwen erg te schenden.
terwijl het bij een hovawart bijna het tegenovergestelde is (nou zeg ik het wel wat té zwart-wit natuurlijk ) : laat je daar wat lacunes tijdens de socialisatie, dan vallen ze sneller terug op hun basisgedrag naar vreemden toe, en dat is eerder (erg) wantrouwig.

Toch denk ik dat je daar een aardig punt hebt hoor.
Er zijn rassen die je makkelijk ergens kunt onderbrengen als de nood aan de man komt en die ook open en vriendelijk zijn tegen alles en iedereen. Er zijn ook rassen, waaronder bv de mijne, waar dat soort zaken stimulans behoeft anders krijg je terughoudende en wantrouwige honden. Wij doen daar veel aan want een wantrouwige hond is niet handig in deze maatschappij. Vroeger kwamen ze niet van het erf af en maakte het niet uit, nu dus wel. Daar mag je dan best van alles aan doen, móet je zelfs van alles aan doen. En als zoiets als dit effect heeft, is dat geen laksheid omdat je een pup te druk vindt en ook niet omdat het teveel werk is in zo'n geval, lijkt mij. Je kan wel zeggen dat je superbaasgerichte honden wilt en dat wil ik ook, maar wat als je onder de bus komt? Daar ga je niet van uit, maar wat als je ze eens noodgedwongen uit moet besteden? Dan is het toch prettig als dat kan zonder dat je je zorgen hoeft te maken of ze uberhaupt wel eten en met een ander mee uit kunnen en zo, toch?

leuk onderwerp! Ik denk er vaak aan om het bij een volgende pup wel een beetje te doen.
Bikkel heb ik wel altijd overal mee naar toe genomen toen hij een pup was, hij gaat overal lekker liggen slapen en is rustig en op zijn gemak.
Maar wat ik nooit geoefend heb is hem ook eens ergens anders te laten terwijl ik er niet ben.
En bikkel is dus een hond die ik dus nooit ergens anders naar toen kan brengen. Hij kan makkelijk alleen thuis zijn. Maar als ik wat langer weg wil kan ik hem niet wegbrengen naar iemand. Mijn moeder kent ie goed en hij vind het bij haar onwijs leuk, we komen er wel een paar keer per week. Maar als hij kan daar niet een uurtje zonder mij blijven zonder de zenuwen te krijgen. Ik heb ook geprobeerd dat ik hem bij mij alleen thuis laat en dat mijn moeder hem ophaalt zodat ie niet ziet dat ik weg ga. Maar dat wil ie ook niet. Ook als mijn moeder bij hem gaat zitten voor de gezelligheid terwijl ik weg ben vindt ie niet prettig.
Nou zit het eenkennige en het wantrouwige van alles wat geen dagelijkse kost is wel bij hem ingebakken dus wellicht had het niets uitgemaakt als ik het wel geoefend hebt want je hond wegbrengen is geen dagelijks gedoe

groetjes majelle

Ik zou mijn volgende pup gewoon af en toe een uurtje bij mijn moeder laten of iemand anders. Het hoeven geen hoop mensen te zijn maar dat ie weet dat als ik er niet ben en hij of zij in een ander huis is dat er dan ook leuks te doen is en dat de wereld niet vergaat. Geen weken of een dag logeren maar gewoon een uurtje ergens anders zijn. Maar ik weet niet of dat blijft hangen. Want ik herinner me wel dat toen bikkel een pup was dat mijn moeder een uurtje bij hem bleef zodat ik de grote boodschappen kon doen. Maar op een gegeven moment kon hij makkelijk alleen blijven dus dan doe je het niet meer regelmatig. Omdat ik het niet eerder meegemaakt had met de anderen heb ik nooit gedacht dat het een probleem zou worden omdat hij mensen best wel leuk een aardig vind en ook overal graag mee naar toe gaat.

groetjes majelle

Stanley was als pup errrrug stabiel en open minded naar alles toe.
Juist dit soort karakters moeten geremd worden en moet je niet oversocialiseren met van alles en nog wat. Gewoon 1 belangrijk ding per dag en alles rustig opbouwen. Dan kunnen ze het beste met dit soort prikkelverwerking omgaan. In de opleiding Therapiehond wordt hier ook veel aandacht aan besteed. Oversocialiseren is slecht, gewoonweg omdat ze niet alles 1 2 3 in die hersentjes kunnen verwerken en daardoor nog meer gaan hyperen en niet leren om met prikkelverwerking om te gaan.
Voor mijn hond zou ik dat dus een heel slecht plan vinden, dat uitbesteden op meerdere adressen. De geborgenheid en goede manier van prikkelverwerking moet toch van jou uit komen als stabiele basis en wat vertrouwde mensen uit je omgeving.

Ik zie absoluut het nut er niet van in en zoals eerder gezegd, je weet niet zeker of je de pup uiteindelijk meer kwaad dan goed doet want het is daarvoor blijkbaar nog niet lang genoeg 'in'.

Beter kun je je hond tot z'n, zeg tweede of derde jaar, af en toe eens uit logeren sturen, zodat ie niet zo op zijn baas gericht raakt.

Tot een jaar of anderhalf ging Poncho met iedereen mee. Daarna hoefde ze een hele tijd niet door anderen uitgelaten te worden. Vanaf haar derde jaar wil ze met niemand meer mee als ik er niet bij ben, laat staan ergens logeren. Kit heeft dit gedrag overgenomen. Dat is ook niet leuk, hondjes die zo aan je hangen.

Er zijn rassen die je makkelijk ergens kunt onderbrengen als de nood aan . Er zijn ook rassen, waaronder bv de mijne, waar dat soort zaken stimulans behoeft anders krijg je terughoudende en wantrouwige honden. Wij doen daar veel aan want een wantrouwige hond is niet handig in deze maatschappij.

Zijn Stabijs zo terughoudend en wantrouwig van nature? Ik meen dat je/jullie (jullie, als in Stabij-eigenaren) dat al eerder hebben verteld. Dat verbaast mij, ik ken weliswaar weinig stamboom stabijs maar wel veel beike's. Ik vind dat gezeglijke, vriendelijke honden. Niet opdringerig, beetje blafferig soms. Maar ik associeer Stabij's (en ook Wetterhounen trouwens) niet met terughoudende, wantrouwige honden.
De Wetters die ik zag vond ik zelfs jolig en vol vertrouwen naar mensen en honden toe. Hele prettige dieren.

On-topic: jachthondenpups zijn veel opener en makkelijker in contact te brengen met allerlei prikkels, ze staan daarin ook onbevanger.
Herderachtigen zijn daarin veel lastiger, ze willen vaak helemaal niks met vreemde, onbekende prikkels en richten zich op hun begeleider.
Het begeleiden van herderpups is helemaal geen sinecure, al lijken ze soms reuze makkelijk en toegewijd omdat ze zich zo netjes op hun baasje richten.

Groet, Sieneke

....Gaat het hier om socialiseren van je pup
en dat zou helpen hem zo vroeg mogelijk op verschillende adressen
te laten logeren

Ik word er echt naar van sorry hoor!
In de eerste weken ben je bezig om je pup te laten
wennen aan zijn nieuwe omgeving en zijn nieuwe baas
Vergeet zeker dat moeder is weggevallen is best trauma voor een pup
en dan als jij net zijn vertrouwen hebt gewonnnen hem dan ergens onderbrengen omdat dit goed zou zijn voor socialisatie??

Ik ga op visite ja SAMEN en ga SAMEN weer weg
En Gina gaat ook wel eens logeren dit zonder problemen overigens!
maar niet toen ze zo klein was ja mischien voor 10minuten bij de buurvrouw maar thats it!

Vind dit een vreemde vorm van socialiseren!
socialicatie voor mij * de puppeklas voor andere honden
* het tuincentrum
*mee met de trein of de bus
* naar school
of doe ik het dan helemaal fout????
groetjes sandra

Marjoleine schreef: Je kan wel zeggen dat je superbaasgerichte honden wilt en dat wil ik ook, maar wat als je onder de bus komt? Daar ga je niet van uit, maar wat als je ze eens noodgedwongen uit moet besteden? Dan is het toch prettig als dat kan zonder dat je je zorgen hoeft te maken of ze uberhaupt wel eten en met een ander mee uit kunnen en zo, toch?

In dat geval zou je toch ook kiezen voor eens uit logeren bij een goede bekende, niet bij een vreemde die ze nog nooit gezien hebben? In dat geval kan het inderdaad wel goed zijn voor een pup vanaf een week of 12/13 om eventjes zonder jou bij die vrienden te blijven, maar eraan wennen een totaal vreemde zomaar accepteren is toch iets anders, dat denk ik niet dat dat kan bij sommige rassen.

Anne

Die van mij blijft lekker bij mij, niks uit logeren! Ik krijg zulke vreselijke moedergevoelens van een pup dat het al een wonder is als ik hem straks alleen laat met m'n vriend! Nee hoor, de eerste tijd ben ik thuis en daarna bouw ik de hondenuitlaat langzaam aan op. Ik heb nog heel veel vrije dagen te goed en die gaan allemaal op aan de pup.

Dus eventuele plannen van jullie om het uit te testen met mijn pup (het wisselen van adressen) gaan niet door