Voor mij is het allerbelangrijkste dat ik een goed gevoel heb bij een bepaalde fokker. De pups moeten er natuurlijk gezond uitzien, de plek waar ze zitten moet schoon zijn en ik wil de reactie van de pups op de fokker zien. Zijn ze vrolijk, onderzoekend, kennen ze hem duidelijk

, schrikken ze snel of juist niet, zijn ze al gewend aan bepaalde geluiden etc.
Ik wil een fokker die interesse toont in en aandacht geeft aan zijn eigen hond(en), ik wil een fokker die ook interesse in mij vertoont en ik wil een fokker die dat ook blijft doen nadat de pup bij mij in huis woont.
Bij Nika heb ik me daarin vergist. Naast het feit dat ik zelf niet kritisch genoeg was geweest en ik er pas bij de ontvangst van de stamboom achterkwam dat de moeder, oma en overgrootoma van Nika niet geröntgent waren, bleek de interesse nadat Nika hier was ook af te nemen. Heb nog 2x een kerstkaart gehad en dat was dat.
Toen ik erachterkwam dat Nika HD heeft heb ik gelijk een mail gestuurd naar de fokker. Heb nooit een reactie gehad en zag later dat met de moeder van Nika gewoon is doorgefokt.
De fokker van Marouck heeft me destijds zelf uitgenodigd om eens te komen kijken en ik heb daar een hele middag gezeten en heel veel vragen gesteld alvorens ik besloten heb een pup daar te kopen.
Ik was gewoon welkom om vaker te komen, ik mocht zoveel foto's maken als ik zelf wilde, de pups zaten er schoon bij (wel in een aparte ruimte) en waren eenmaal buiten lekker ondernemend. Ze reageerden heel duidelijk op de vrouw van de fokker, die hen verzorgde. Als ze iets eng vonden kropen ze even onder haar rokken om vervolgens weer de boel verder te onderzoeken.
Nadat Marouck hier was heb ik hen op de hoogte gehouden van alles, kreeg ik ook advies als ik met wat probleempjes zat of vragen had, de interesse bleef. Nu nog....als ik een update stuur hoe het gaat in de training oid komt er altijd een reactie.
Met Biène was het helemaal anders natuurlijk. Haar fokker ken ik persoonlijk en ik ben al enkele jaren verliefd op Biènes moeder.

Biène is mij cadeau gedaan door hem en ze zal over enkele jaren voor hem een nestje krijgen
als ze geschikt is voor de fok.
Ik was vanaf het begin op de hoogte van alles, ik ben steeds op de hoogte gehouden van zijn zoektocht naar een geschikte reu tot de dekking tot de geboorte. Na de geboorte werd ik vrijwel dagelijks bestookt met foto's en verhalen via mail en MSN.
Toen ik uiteindelijk het besluit nam om een pup in huis te halen ben ik zo snel mogelijk de boel "in het eggie" gaan bekijken, ze waren toen een week of 4 oud geloof ik.
Op dat moment waren ze van binnen verhuisd naar de kennel. Ik heb met name heel goed gekeken naar Aki (moeder van Biène) hoe zij reageerde op haar kroost. Ik heb zelden zo'n fantastische moeder gezien, dat was echt heel mooi om te zien. Als ik op bezoek kwam werd de kennel opengezet en gingen alle pups op verkenning uit. Broekspijpen werden belaagd, er werden trekspelletjes gespeeld, de kippenren werd eens nader bekeken, ze worstelden zich door de spijlen heen Cain's kennel in (de DH-reu van Peter).....maar als Peter "puppies!!!" riep kwam de hele boel aangestormd.

Aki en ook Cain liepen gewoon bij de pups buiten.
Op zijn verzoek ben ik ook meegeweest toen ze 6 weken oud waren voor de eerste enting en ook bij het tatoeëren van de pups was ik erbij.
2 dagen voor ze getatoeëerd zijn zat een broertje van Biène in een hoekje van de kennel toen hij 's avonds thuis kwam. Hij is direct met die pup naar de dierenarts gereden, de pup is gelijk onderzocht en is op de kliniek achtergebleven zodat ze hem in de gaten konden houden. 's Ochtends is hij aan het infuus gelegd maar is helaas toen toch gestorven. Peter heeft gelijk sectie laten verrichten (waar niets uit is gekomen) en is 's avonds persoonlijk naar de mensen gereden voor wie de pup bestemd was om hen te vertellen wat er gebeurd was. Dat vind ik bewonderenswaardig. Hij belde mij daarna (ik wist dus ook nog van niets) en was duidelijk erg geëmotioneerd erdoor.
De eerste weken heeft hij Biène minstens 1x per week gezien en ook naar de vervolgentingen zijn we gezamenlijk geweest, nu is het directe contact een stuk minder omdat onze trainingsdagen nu gelijk vallen. Maar via foto's en MSN wordt hij op de hoogte gehouden van alle ontwikkelingen. Zodra er een traingsdag uitvalt bij mij ga ik naar de KNPV om Biène te laten zien

maar ook om te kijken hoe haar broer eruit ziet nu.