Het HondenForum

blondie schreef:

Veenmug schreef:

S@ndr@ schreef:ik ook niet hoor, alleen het was bij mij niet zover gekomen.
op t moment dat je daar loopt met een jengelend en jankend kind ben je al vele stations te ver
er lopen hier 2 redelijke pubers - waar ik gewoon afspraken mee kan maken , en een vrijwel probleemloze molosser reu van net 3, kan best toeval zijn natuurlijk
.
maar als je daar loopt, met dat jankende kind, en je bent het zat, dan zeg je dat je draait om en gaat met dat zelfde jankende kind naar huis.
maakt niet uit waar je bent, geen discussie werkt toch niet, en gaan.
klaar ermee, en verder gewoon in de negeer modus, daar zullen ze bij mij nooit winst uit behalen, uit dat soort gedrag, het levert ze echt niets op, ze zullen niet eens merken dat ze me er mee te pakken hebben.
want ook ouders, begeleiders in de stress is succes.
maar nogmaals zover komt het bij mij gewoon niet, voor die tijd is het al lang en breed afgekapt.
er zijn regels en daarbinnen ben je vrij ben je van plan er buiten te treden, dan zul je langs mij moeten.
en dat van kleins af aan, bootkamp

Lezen

Het ene zeikende kind laat ik in de sop gaar koken, een ander van een wat ander kaliber die mijn moeder een schop onder haar kont wilde geven kreeg een kledder in de nek voor zijn voet mijn moeder raakte.
Gister dacht mijn ene hond ook bij een buurhond waar we mee opliepen een punt te willen maken. Jammer dat ik het voor was. Leverde wel een tik in de lijn en knal op de bek op. Het was wel duidelijk daarna. Weg werd vervolgd zonder verder gezeik. Die ander heeft aan een uh! genoeg.
Mijn zus heeft nooit een knal gehad van pa, broer en ik wel. Zij was gewoon altijd braaf. Broer en ik konden nog wel onze grenzen opzoeken, praten hielp bij ons niet. Knal voor onze pan en boze papa wel.
Het is niet altijd zwart wit. Vind ik persoonlijk. Ben nooit bang voor pa geworden en de petsen die ik uitdeel of bij de kladden grijpen als het even moet ervaar ik ook niet als stuitend voor de honden. Ze doen iets waar ik het niet mee eens ben, en ze weten ondertussen echt wel wat ik wel en niet accepteer. Toch doen hangt een consequentie aan.

S@ndr@ schreef:ik ook niet hoor, alleen het was bij mij niet zover gekomen.
op t moment dat je daar loopt met een jengelend en jankend kind ben je al vele stations te ver
er lopen hier 2 redelijke pubers - waar ik gewoon afspraken mee kan maken , en een vrijwel probleemloze molosser reu van net 3, kan best toeval zijn natuurlijk
.
maar als je daar loopt, met dat jankende kind, en je bent het zat, dan zeg je dat je draait om en gaat met dat zelfde jankende kind naar huis.
maakt niet uit waar je bent, geen discussie werkt toch niet, en gaan.
klaar ermee, en verder gewoon in de negeer modus, daar zullen ze bij mij nooit winst uit behalen, uit dat soort gedrag, het levert ze echt niets op, ze zullen niet eens merken dat ze me er mee te pakken hebben.
want ook ouders, begeleiders in de stress is succes.
maar nogmaals zover komt het bij mij gewoon niet, voor die tijd is het al lang en breed afgekapt.
er zijn regels en daarbinnen ben je vrij ben je van plan er buiten te treden, dan zul je langs mij moeten.
en dat van kleins af aan, bootkamp

Ik wil absoluut niet zeggen dat het toeval is, maar ik denk dat er niet slechts 1 goede manier/opvoedingsmethode is. Wanneer je het anders had aangepakt (en af en toe wel een "corrigerende tik" had uitgedeeld) had het net zo goed prima kunnen uitpakken. Net zo goed als dat een "geweldloze opvoeding" (om het zo maar even te noemen, dus ook geen corr. tikken) geen garantie biedt voor sociale, welgemanierde medeburgers Dat hangt m.i. van meerdere factoren af, grofweg denk ik dat het karakter van de kinderen (net als bij een hond dus eigenlijk, wat ik eerder al aangaf) en hoe jij verder met je kinderen omgaat het belangrijkste zijn daarin. En ik denk dat je eerstgenoemde zeker niet moet onderschatten. Broers en zussen die samen zijn opgegroeid verschillen immers ook vaak enorm qua karakter. Wat voor de een werkt werkt voor de ander niet. Daarnaast is de mens in het algemeen i.m.o. enorm weerbaar. Een fysieke correctie hoeft denk ik helemaal geen blijvende sporen achter te laten ofzo (nogmaal, ik denk dat daar pas sprake van is op het moment dat je niet met opvoeden bezig bent maar alleen maar met jezelf (en je frustraties/onbegrip).

Overigens zou ik krijsende kinderen in de supermarkt oid exact hetzelfde aanpakken als jij hierboven aangeeft. Meteen klaar, geen drama van maken maar juist er voor zorgen dat het ze geen succes oplevert (als er namelijk 1 ding is waar ik absoluut NIET tegen kan..... ). Duidelijke regels ben ik ook helemaal voor. Tegelijkertijd geloof ik ook in het spaarzaam zijn met het stellen van regels. Dat neemt echter niet weg dat ik me heel goed voor kan stellen dat er situaties bestaan waarin ik mijn kinderen zou corrigeren dmv een tik. Dat die situaties ook anders aangepakt kunnen worden betekent wat mij betreft niet automatisch dat die mogelijkheid dan te verkiezen is boven het ander. Iedere ouder moet denk ik ook vooral doen wat bij hem/haar past (binnen bepaalde grenzen natuurlijk), vooral om je eigen geloofwaardigheid tov de kinderen enigszins te waarborgen..... Als je er zelf namelijk al niet eens in gelooft...... De kunst van het opvoeden ligt hem denk ik enerzijds in het vinden van oplossingen waar jij je als ouder in kunt vinden, goed bij voelt en waar je achter staat (en die je dus ook consequent, overtuigend en zonder te veel "emotionele dwalingen" toe kunt passen) en anderzijds die een positieve uitwerking hebben op je kind (zonder te veel van je kind af te laten hangen en zonder dat er ongelijkheid ontstaat tussen de opvoeding van het ene kind en het andere Pffff, voor sommige ouders heb ik echt respect )

t komt gewoon niet zover dat ik die tik moet uitdelen, tja
Ik heb vroagah ook wel eens een tik gehad, en die hebben wel schade aan gericht, dus nee, ik pieker er niet over
vooral blijven beweren dat het geen kwaad kan om het te rechtvaardigen, slaan en tikken is prima - maar niet voor mij en ook niet in mijn omgeving graag

Ik wordt nog steeds schijt nerveus van mensen die soms uithalen
noem het kinderachtige, maar ik duik echt lichamelijk en geestelijk in elkaar om die tik te ontwijken.
ik ben niet zo stoer blijkbaar , en ik ben vast een uitzondering

Nanna schreef:

ranetje schreef:

Veenmug schreef:

S@ndr@ schreef:nee hoor, geen mishandeling, in mijn optiek ( zeg ik dat er nadrukkelijk bij) wel gebrek aan reflectie naar jezelf toe.

Ben benieuwd hoe jij dat aangepakt had. Een puur om aandacht vragend jankend jong en een keihard zijn vader negerend kind. Ja ik ben niet van: Pas op nog 1x en dan.

Ik ben ook wel benieuwd eigenlijk hoe dat tegenwoordig wordt opgelost.

Nou ophouden hoorrrrr, anders krijg je straks geen ijsje?

En dan dat ijsje even later tóch nog geven. Anders is het zo zielig....

Spaarzaam met regels is men tegenwoordig al. En punt is dat paar regels die er dan zijn ook niet echt nagekomen hoeven te worden, want de consequenties blijven immers uit. Dieren en kinderen weten dat precies. Die zijn ook niet gek!

Ben als kind mishandeld en heb ook wel eens een draai om de oren gehad of een tik voor de kont en ik weet dondersgoed het verschil.

Heb geen kinderen .
Maar zou toch echt niet iedere keer opstappen en naar huis gaan bij gejengel/geouwehoer of gedram.
Je hoeft er niet altijd op te rammen , maar af en toe een gerichte tik voor je kont /draai om je oren of even in je kraag gevat worden hou je niets aan over .

hoeft ook niet, als iets niks oplevert of het tegen over gestelde van wat je wilt is het gauw over.
tja en als je eenmaal gaat meppen kan het zomaar een keertje verkeerd aan komen.
t doel is schrik reactie of pijn doen, en t zou niet nodig moeten zijn.
t werkt ook maar meestal heel tijdelijk en heel beperkt ,
terwijl een beetje de teugels ter hand nemen en opvoeden, gewoon voor altijd doorwerkt.

bouvierpoedel schreef:maar af en toe een gerichte tik voor je kont /draai om je oren of even in je kraag gevat worden hou je niets aan over .

Precies, het gebeurde niet vaak vroeger bij me maar als t gebeurde dan wist ik ook genoeg. Ben er niet slechter van geworden iig. Ik doe t bij mn honden ook indien nodig en als ik kinderen gehad zou hebben ook.

nou joh geweldig en gefeliciteerd, stoer hoor, honden of een kind een tik geven,
knappen ze vast van op en jij ook blijkbaar
persoonlijk heb ik meer met mensen die het zonder kunnen,

Ik vind het altijd zo'n dooddoener om te beweren dat het een uiting van machteloosheid is als je een kind of dier een tik verkoopt.

Maar je hebt dieren en kinderen die je ook machteloos máken ook al ben je de beste opvoeder, dusdanig dat er geen andere optie resteert. En je moet iets he.

De mensen die het zonder kunnen, hebben misschien mazzel dat hun kinderen of honden wat gemakkelijker te hanteren zijn.
tussen mij en mijn zus was daarin ook een heel groot verschil. Ik was niet gemakkelijk te overtuigen dat iets niet mocht als ik het graag wilde. En dan kon mijn moeder praten als brugman, ik deed het toch. En dan kreeg ik dus maar weer een draai om mijn oren.

malinois schreef:

bouvierpoedel schreef:maar af en toe een gerichte tik voor je kont /draai om je oren of even in je kraag gevat worden hou je niets aan over .

Precies, het gebeurde niet vaak vroeger bij me maar als t gebeurde dan wist ik ook genoeg. Ben er niet slechter van geworden iig. Ik doe t bij mn honden ook indien nodig en als ik kinderen gehad zou hebben ook.

Geloof wel dat als je al een overgevoelig typje bent dat het erin kan hakken en harder binnnenkomt en blijft hangen.
Of dat de rest niet helemaal goed zit met je ouders zoals niet belonen of afgewezen worden , dan kan die tik voor je kont en dergelijk wel als een mishandeling worden ervaren.
Maar goed het is het evenwicht wat zord voor de uitkomst natuurlijk.
Alleen maar positief alles belonen en het afgodje zijn kan ook mishandelend overkomen .

Mijn zus was zo'n overgevoelig typje waarbij het er in zou hakken. Maar daar hoefde het ook niet zo ver bij te komen en dat gebeurde dan ook niet.

Ik denk niet dat ouders er voor kiezen om direct een tik uit te delen. Daar proberen ze echt wel onderuit te komen want leuk is anders. En dan proberen ze het op een zachtere manier en dat werkt dan wel bij gevoelige kinderen.

iones schreef:Ik vind het altijd zo'n dooddoener om te beweren dat het een uiting van machteloosheid is als je een kind of dier een tik verkoopt.

Maar je hebt dieren en kinderen die je ook machteloos máken ook al ben je de beste opvoeder, dusdanig dat er geen andere optie resteert. En je moet iets he.

De mensen die het zonder kunnen, hebben misschien mazzel dat hun kinderen of honden wat gemakkelijker te hanteren zijn.
tussen mij en mijn zus was daarin ook een heel groot verschil. Ik was niet gemakkelijk te overtuigen dat iets niet mocht als ik het graag wilde. En dan kon mijn moeder praten als brugman, ik deed het toch. En dan kreeg ik dus maar weer een draai om mijn oren.

en verzon je de volgende keer ( waarschijnlijk 5 minuten later) weer iets anders waarschijnlijk,
machteloosheid is frustratie, daar zou je iets van moeten leren. ja je kunt ook gaan meppen, het is waar. zo gaat het al.
maar als er niemand is die zegt van het kan anders, dan blijft het zo.
god zij dank zijn er steeds meer mensen die er wel over nadenken.
en het is niet zo, van ik doe alles het zelfde alleen ik sla niet meer, je zult echt je opvoeding moeten aan passen zodat het niet meer nodig is.
en alleen praten gaat ook niet werken denk ik zomaar.
maar goed, ik heb gezegd hoe ik erover denk, de mensen die wel tikken gaan nog maar even door met het rechtvaardigen daarvan, dat t zo lekker werkt en zo.
ik ga iets anders doen

er zullen best mensen zijn die er meer over nadenken Sandra.
Maar al wat ik zie, is dat kinderen streken uit halen en namen noemen waarmee ik en mijn vriendjes en vriendinnetjes vroeger écht niet mee weg kwamen!
En je kunt er niet om heen dat kinderen tegenwoordig niet meer geleerd is om rekening te houden met anderen, luidruchtiger zijn, moeilijker te hanteren.

Op school krijgen onderwijzers geen handreikingen want als ze een kind een keer aanpakken, komt er een boze moeder of vader op hoge poten.

Waar het kinderen betreft kunnen ouders tegenwoordig totaal niet meer relativeren. Ze durven hun kinderen niet aan te pakken en grenzen te leren. Als een hond een keertje terecht hapt, moet hij gelijk afgemaakt worden (dat was in onze tijd niet zo, want dan had je maar van de hond af te blijven en je moest gewoon luisteren), voor trappen moeten hekjes en vijvers moeten gedempt worden. Waarom? Omdat kinderen niet meer kunnen luisteren.
Nieuwe speeltuinen worden aangelegd met rubberen matten en alles is van zacht materiaal, want kinderen mogen ook niet meer vallen en zich bezeren. Niet voor niets dat grapje dat het een wonder is dat de kinderen uit de jaren 70 de leeftijd van volwassenheid bereikt hebben i.p.v. allang verongelukt zijn.

Heel het relativeringsvermogen is weg.

Ben heel niet gefrustreert of machteloos als er hier zo af en toe een tik uit word gedeeld.
Sommige hebben hem nog nooit gehad en anderen wel.
Het is gewoon heel direkt van kappen en NU , geen gezeik met ellenlange afleidingen/ruilen/negeren maar gewoon KAPPEN.
Het is meer de direktheid die honden onderling ook gebruiken en dat word gesnapt.
Ook goed als je het niet doet kunt of wilt .
Maar gaat er ook geen groot drama van maken als het wel eens gebeurt.

iones schreef:er zullen best mensen zijn die er meer over nadenken Sandra.
Maar al wat ik zie, is dat kinderen streken uit halen en namen noemen waarmee ik en mijn vriendjes en vriendinnetjes vroeger écht niet mee weg kwamen!
En je kunt er niet om heen dat kinderen tegenwoordig niet meer geleerd is om rekening te houden met anderen, luidruchtiger zijn, moeilijker te hanteren.

Op school krijgen onderwijzers geen handreikingen want als ze een kind een keer aanpakken, komt er een boze moeder of vader op hoge poten.

Waar het kinderen betreft kunnen ouders tegenwoordig totaal niet meer relativeren. Ze durven hun kinderen niet aan te pakken en grenzen te leren. Als een hond een keertje terecht hapt, moet hij gelijk afgemaakt worden (dat was in onze tijd niet zo, want dan had je maar van de hond af te blijven en je moest gewoon luisteren), voor trappen moeten hekjes en vijvers moeten gedempt worden. Waarom? Omdat kinderen niet meer kunnen luisteren.
Nieuwe speeltuinen worden aangelegd met rubberen matten en alles is van zacht materiaal, want kinderen mogen ook niet meer vallen en zich bezeren. Niet voor niets dat grapje dat het een wonder is dat de kinderen uit de jaren 70 de leeftijd van volwassenheid bereikt hebben i.p.v. allang verongelukt zijn.

Heel het relativeringsvermogen is weg.

weet je, ik herken dat niet van mijn kinderen,
wat ik dan wel weer heel vreemd vind is dat ik aangehouden werd door moeders die hielpen met schoolreisje, en die dan echt zeiden, van Owen is echt het enige kind in de hele klas die dank je wel zei toen het tijd was om de ijsjes uit te delen
dat werd vreemd gevonden, maar ook heel mooi.
reality check, als een kind iets krijg, en dank je wel zegt is dat normaal, dat hoor je ze gewoon te leren.
maar zo weinig opvoeding krijgen ze dus nog.
was dan wel weer zo dat toen hij dat eenmaal had gezegd de anderen het ook gingen doen, omdat er positief op werd gereageerd, met alsjeblieft vent.
gewoon dit soort kleine dingen, de details, als je die over ziet en kinderen lopen uit de pas, dan kun je misschien ook wel niet anders dan op dat moment een mep geven.
alleen ik zou me wel afvragen wat er aan de opvoeding schort dat het nodig is.
waarom denken kinderen dat ze zich zo kunnen gedragen, wie is daar verantwoordelijk voor
enne BP ik accepteer ook geen gezeik, maar zonder meppen, als ik zo doe is het klaar.
maar goed mijn hond is braaf geboren, dat scheelt

Ja, de ouders natuurlijk! Ik neem het kinderen ook niet kwalijk dat ze niets geleerd wordt, daar kunnen zij niets aan doen en die verantwoordelijkheid ligt ook niet bij hen.

Ik leg het bij de ouders.

bouvierpoedel schreef:Ben heel niet gefrustreert of machteloos als er hier zo af en toe een tik uit word gedeeld.
Sommige hebben hem nog nooit gehad en anderen wel.
Het is gewoon heel direkt van kappen en NU , geen gezeik met ellenlange afleidingen/ruilen/negeren maar gewoon KAPPEN.
Het is meer de direktheid die honden onderling ook gebruiken en dat word gesnapt.
Ook goed als je het niet doet kunt of wilt .
Maar gaat er ook geen groot drama van maken als het wel eens gebeurt.

En het werkt ook alleen als het spaarzaam gebruikt wordt.

S@ndr@ schreef:

iones schreef:er zullen best mensen zijn die er meer over nadenken Sandra.
Maar al wat ik zie, is dat kinderen streken uit halen en namen noemen waarmee ik en mijn vriendjes en vriendinnetjes vroeger écht niet mee weg kwamen!
En je kunt er niet om heen dat kinderen tegenwoordig niet meer geleerd is om rekening te houden met anderen, luidruchtiger zijn, moeilijker te hanteren.

Op school krijgen onderwijzers geen handreikingen want als ze een kind een keer aanpakken, komt er een boze moeder of vader op hoge poten.

Waar het kinderen betreft kunnen ouders tegenwoordig totaal niet meer relativeren. Ze durven hun kinderen niet aan te pakken en grenzen te leren. Als een hond een keertje terecht hapt, moet hij gelijk afgemaakt worden (dat was in onze tijd niet zo, want dan had je maar van de hond af te blijven en je moest gewoon luisteren), voor trappen moeten hekjes en vijvers moeten gedempt worden. Waarom? Omdat kinderen niet meer kunnen luisteren.
Nieuwe speeltuinen worden aangelegd met rubberen matten en alles is van zacht materiaal, want kinderen mogen ook niet meer vallen en zich bezeren. Niet voor niets dat grapje dat het een wonder is dat de kinderen uit de jaren 70 de leeftijd van volwassenheid bereikt hebben i.p.v. allang verongelukt zijn.

Heel het relativeringsvermogen is weg.

weet je, ik herken dat niet van mijn kinderen,
wat ik dan wel weer heel vreemd vind is dat ik aangehouden werd door moeders die hielpen met schoolreisje, en die dan echt zeiden, van Owen is echt het enige kind in de hele klas die dank je wel zei toen het tijd was om de ijsjes uit te delen
dat werd vreemd gevonden, maar ook heel mooi.
reality check, als een kind iets krijg, en dank je wel zegt is dat normaal, dat hoor je ze gewoon te leren.
maar zo weinig opvoeding krijgen ze dus nog.
was dan wel weer zo dat toen hij dat eenmaal had gezegd de anderen het ook gingen doen, omdat er positief op werd gereageerd, met alsjeblieft vent.
gewoon dit soort kleine dingen, de details, als je die over ziet en kinderen lopen uit de pas, dan kun je misschien ook wel niet anders dan op dat moment een mep geven.
alleen ik zou me wel afvragen wat er aan de opvoeding schort dat het nodig is.
waarom denken kinderen dat ze zich zo kunnen gedragen, wie is daar verantwoordelijk voor
enne BP ik accepteer ook geen gezeik, maar zonder meppen, als ik zo doe is het klaar.
maar goed mijn hond is braaf geboren, dat scheelt

Oh maar dat scheelt een hoop natuurlijk.
Jouw kinderen zijn misschien eerder tot de orde te roepen en zit minder verzet in dan andere kinderen.
Zeg ook nergens dat je erop moet rammen , maar zo af en toe eens een tik als het zo uitkomt is niets mis mee , net als dat je hem niet uit hoeft te delen.

Biet schreef:

bouvierpoedel schreef:Ben heel niet gefrustreert of machteloos als er hier zo af en toe een tik uit word gedeeld.
Sommige hebben hem nog nooit gehad en anderen wel.
Het is gewoon heel direkt van kappen en NU , geen gezeik met ellenlange afleidingen/ruilen/negeren maar gewoon KAPPEN.
Het is meer de direktheid die honden onderling ook gebruiken en dat word gesnapt.
Ook goed als je het niet doet kunt of wilt .
Maar gaat er ook geen groot drama van maken als het wel eens gebeurt.

En het werkt ook alleen als het spaarzaam gebruikt wordt.

Juist maar dat heb ik al eerder aangehaald.

Moskovietje schreef:Mijn dierenarts ging niet "zomaar" akkoord, we hebben daar meerdere malen over gesproken... tussen het bijtincident en het inslapen zat een periode van 4 maanden.

Dit vind ik dan ook heel moeilijk sorry.

Maar in die 4 maanden kon toch ook iets gebeuren ?
Kon het niet opgelost worden met een muilkorfje ?

S@ndr@ schreef:nou joh geweldig en gefeliciteerd, stoer hoor, honden of een kind een tik geven,
knappen ze vast van op en jij ook blijkbaar
persoonlijk heb ik meer met mensen die het zonder kunnen,

waarom zou dat stoer zijn...? Het hoort gewoon bij het leven en als je het goed doet, dus als het echt nodig is en dat nodig beperkt is, werkt het uitermate goed! Zowel kind als hond worden er echt niet slechter van. De keren dat ik een tik gehad heb als kind is op 1 hand te tellen en van elke tik weet ik nu nog precies waarom. Dat heeft dus genoeg indruk gemaakt.

bouvierpoedel schreef:

malinois schreef:

bouvierpoedel schreef:maar af en toe een gerichte tik voor je kont /draai om je oren of even in je kraag gevat worden hou je niets aan over .

Precies, het gebeurde niet vaak vroeger bij me maar als t gebeurde dan wist ik ook genoeg. Ben er niet slechter van geworden iig. Ik doe t bij mn honden ook indien nodig en als ik kinderen gehad zou hebben ook.

Geloof wel dat als je al een overgevoelig typje bent dat het erin kan hakken en harder binnnenkomt en blijft hangen.
Of dat de rest niet helemaal goed zit met je ouders zoals niet belonen of afgewezen worden , dan kan die tik voor je kont en dergelijk wel als een mishandeling worden ervaren.
Maar goed het is het evenwicht wat zord voor de uitkomst natuurlijk.
Alleen maar positief alles belonen en het afgodje zijn kan ook mishandelend overkomen .

Het is bij mij prima blijven hangen... en dat lijkt me ook de bedoeling, dan bedenk je je de volgende keer nog wel een keer voor je het weer doet... tenminste zo ging het wel bij mij. Maar idd. het is natuurlijk dat evenwicht... dat ben ik helemaal met je eens.

iones schreef:er zullen best mensen zijn die er meer over nadenken Sandra.
Maar al wat ik zie, is dat kinderen streken uit halen en namen noemen waarmee ik en mijn vriendjes en vriendinnetjes vroeger écht niet mee weg kwamen!
En je kunt er niet om heen dat kinderen tegenwoordig niet meer geleerd is om rekening te houden met anderen, luidruchtiger zijn, moeilijker te hanteren.

Op school krijgen onderwijzers geen handreikingen want als ze een kind een keer aanpakken, komt er een boze moeder of vader op hoge poten.

Waar het kinderen betreft kunnen ouders tegenwoordig totaal niet meer relativeren. Ze durven hun kinderen niet aan te pakken en grenzen te leren. Als een hond een keertje terecht hapt, moet hij gelijk afgemaakt worden (dat was in onze tijd niet zo, want dan had je maar van de hond af te blijven en je moest gewoon luisteren), voor trappen moeten hekjes en vijvers moeten gedempt worden. Waarom? Omdat kinderen niet meer kunnen luisteren.
Nieuwe speeltuinen worden aangelegd met rubberen matten en alles is van zacht materiaal, want kinderen mogen ook niet meer vallen en zich bezeren. Niet voor niets dat grapje dat het een wonder is dat de kinderen uit de jaren 70 de leeftijd van volwassenheid bereikt hebben i.p.v. allang verongelukt zijn.

Heel het relativeringsvermogen is weg.

Nou met het relatveringsvermogen naar kinderen toe door andere is het ook niet best gesteld gezien jouw post.
Het lijkt mij dat er vroeger veel minder gezeken werd over kinderen die buiten speelde en daarbij geluid maakte.
Overlast mag wel degelijk aangepakt worden maar het bestaan van lijkt nu al vaak op overlast.
Er zijn wel degelijk ouders die grenzen aangeven aan hun kinderen al kiest niet idereen voor dezelfde manier om dat te doen.
Zelf heb ik vroeger weleens een pets gehad van mijn moeder,van mijn vader slechts eenmaal en dat maakte eigenlijk veel meer indruk.
Zelf ben ik ook niet van het petsen ,ik sla mijn kleinkinderen dus niet maar dat neemt niet weg dat er best wel grenzen worden aangegeven ook zonder petsen.
En ondanks dat mijn moeder een pets niet schuwde werd het door mijn ouders niet getolereerd als andere hun kinderen gingen lopen petsen.
Zo kan ik me herinneren dat ik ooit eens behoorlijk geslagen ben op de veemarkt door een boer ,en ja daar had ik ongetwijfeld om gevraagd met mijn grote mond over hoe hij met zijn dieren omging.
Maar ik kan me nu nog goed herinneren hoe mijn vader daarheen stekkerde op hoge poten omdat niemand zijn dochter mepte , en hoe tof ik dat van hem vond als kind.
Dat ik daarna niet meer naar die veemarkt toe mocht omdat ik daar geheid weer in de problemen zou komen dat was wel het gevolg daarvan en dat accepteerde ik ook.
Maar mijn vader die werkelijk ziedend van woede ,zonder overigens fysiek geweld te gebruiken,die boer de les las over zijn gemep ,waarop ik uiteraard me nog even omdraaide en mijn tong uitstak terwijl ik hand in hand met mijn vader wegliep vergeet ik nooit.
En omdat ik er zelf ook voor kies mijn kleinkinderen niet te meppen zal ik het zeker niet op prijs stellen als andere dat wel menen te moeten doen.

bouvierpoedel schreef:Ben heel niet gefrustreert of machteloos als er hier zo af en toe een tik uit word gedeeld.

ik ook niet, juist als dat het geval is dan doe ik het zeker niet... want dan handel je niet meer uit intuïtie maar uit emotie en dat is verkeerd.

ja ik weet het ook nog, precies niet het waarom
wel dat ze soms tikken uitdeelden als het hun uitkwam, en flink hard ook soms,
de machteloosheid en het onbegrip.
ik heb ze zo ongeveer mijn hele leven proberen te ontlopen.
ben ik er minder van geworden, nee, zeker niet- ik ben wie en wat ik ben
ben ik er beter van geworden, - nou echt niet- helemaal niks
geen enkele toegevoegde waarde

Ik vind het gewoon vreemd als een ouder een kind slaat, hoe kom je er op? Het enige dat je ermee bereikt is dat een kind denkt een ruzie op te moeten lossen met slaan.

tineke schreef:
Nou met het relatveringsvermogen naar kinderen toe door andere is het ook niet best gesteld gezien jouw post.

Waaruit blijkt dat dan?

Het lijkt mij dat er vroeger veel minder gezeken werd over kinderen die buiten speelde en daarbij geluid maakte.[/quote]
Ik ben een van die kinderen geweest die vroeger veel buiten speelde en juist ik zie daar nu van het belang in. Dus nee, daar klaag ik helemaal niet over. Kan het buitenspelen alleen maar aanmoedigen, beter dan achter de computer of de televisie.

tineke schreef: Overlast mag wel degelijk aangepakt worden maar het bestaan van lijkt nu al vaak op overlast.

Dat is waar. MAar dat begint met reeele klachten over overlast en op den duur is het zo geescaleerd, dat mensen er helemaal NIETS meer van kunnen hebben. Dan slaan ze helemaal door. Doorslaan in iets is altijd verkeerd.

tineke schreef: Er zijn wel degelijk ouders die grenzen aangeven aan hun kinderen al kiest niet idereen voor dezelfde manier om dat te doen.

Die ouders zijn er ook, en er zijn er een stel die daarin slagen, en er zijn er een stel die dat zo bar slecht doen, dat het lijkt alsof er geen grenzen aangegeven worden omdat het in de praktijk erop uit draait dat er geen grenzen zíjn.
Kinderen proberen gewoon de grens te verleggen en dat is normaal. Het is natuurlijk gedrag. Wat niet normaal is, is als de grensen NIET worden aangegeven, of onduidelijk. Een kind legt zich niet simpelweg bij 1x nee als het iets graag wil. Die dringt op allerlei manieren aan. Duidelijkheid is dan wel gewenst, en dat krijgen ze niet.
Feit is dat grenzen vager geworden zijn, dat er minder structuur is.
En daar lopen velen van ons tegen aan, vooral kinderen. Etiketten zoals ADHD en PDD-NOS bestonden vroeger nog niet, maar het gedrag was er wel al. Maar door die kinderen structuur te bieden kwam het veel minder naar boven drijven. Nu ze dat moeten ontberen worden ze er lastiger door. MAar dat is niet hun eigen schuld. En ik vind het eigenlijk heel sneu voor ze, en oneerlijk ook.

tineke schreef: Zelf heb ik vroeger weleens een pets gehad van mijn moeder,van mijn vader slechts eenmaal en dat maakte eigenlijk veel meer indruk.
Zelf ben ik ook niet van het petsen ,ik sla mijn kleinkinderen dus niet maar dat neemt niet weg dat er best wel grenzen worden aangegeven ook zonder petsen.
En ondanks dat mijn moeder een pets niet schuwde werd het door mijn ouders niet getolereerd als andere hun kinderen gingen lopen petsen.
Zo kan ik me herinneren dat ik ooit eens behoorlijk geslagen ben op de veemarkt door een boer ,en ja daar had ik ongetwijfeld om gevraagd met mijn grote mond over hoe hij met zijn dieren omging.
Maar ik kan me nu nog goed herinneren hoe mijn vader daarheen stekkerde op hoge poten omdat niemand zijn dochter mepte , en hoe tof ik dat van hem vond als kind.
Dat ik daarna niet meer naar die veemarkt toe mocht omdat ik daar geheid weer in de problemen zou komen dat was wel het gevolg daarvan en dat accepteerde ik ook.
Maar mijn vader die werkelijk ziedend van woede ,zonder overigens fysiek geweld te gebruiken,die boer de les las over zijn gemep ,waarop ik uiteraard me nog even omdraaide en mijn tong uitstak terwijl ik hand in hand met mijn vader wegliep vergeet ik nooit.
En omdat ik er zelf ook voor kies mijn kleinkinderen niet te meppen zal ik het zeker niet op prijs stellen als andere dat wel menen te moeten doen.

dit is een discussie van een andere orde.

S@ndr@ schreef:ja ik weet het ook nog, precies niet het waarom
wel dat ze soms tikken uitdeelden als het hun uitkwam, en flink hard ook soms,
de machteloosheid en het onbegrip.
ik heb ze zo ongeveer mijn hele leven proberen te ontlopen.
ben ik er minder van geworden, nee, zeker niet- ik ben wie en wat ik ben
ben ik er beter van geworden, - nou echt niet- helemaal niks
geen enkele toegevoegde waarde

bij jou had het geen toegevoegde waarde schijnbaar, bij mij wel...
Ik weet duvelsgoed waarom ik die tikken gekregen heb en dat het terecht was staat als een paal boven water voor mij.

Pemba schreef:Ik vind het gewoon vreemd als een ouder een kind slaat, hoe kom je er op? Het enige dat je ermee bereikt is dat een kind denkt een ruzie op te moeten lossen met slaan.

dat is totale onzin, ik mocht niet eens vechten op school van mn ouders dus ook geen slaan of schoppen....

2 tikken in een hele opvoedingsperiode lijkt me tamelijk spaarzaam. Misschien deed het mij wel meer pijn dan hem gezien het feit dat ik het me na 30 jaar nog steeds herinner.