Het HondenForum

Lastig, dat kinderen gedoe. Wat moet je ermee ?

dagmar88 schreef: Sjesis, ben ik ook eens een paar dagen weg.

bouvierpoedel schreef: ja maar ja maar...........
Wat nu als dat gebeurt , dan heeft je partner de zorg over een kind en een zwaar gehandicapte partner. Met het risoco dat hij het niet trekt en kind de dupe word of jij in een verpleeghuis ligt en je kind evengoed zonder ma opgroeit. Je maakt het wel heel ingewikkeld voor een aantal mensen.
Ik weet niet wat je allemaal mankeerd , maar ook nog een kans dat je kind hetzelfde erft.?
Daarbij gezegt dat ik een kinderwens wel begrijp.

Als we aan kinderen beginnen zullen die om die reden genetisch niet van mij zijn.

Dat had je eerder al gezegd. Dat vind ik alleen maar top. En waarschijnlijk is het gewoon omdat ik de wens totaal niet heb dat het voor mij heel moeilijk is me voor te stellen dat je zelfs het risico op invaliditeit neemt.
Je kiest al voor een niet "eigen" (genetisch) kindje, waarom (als ik dat zo bot mag vragen) geen adoptie waarbij jij zelf minder risico loopt?

crutz schreef:

dagmar88 schreef: Sjesis, ben ik ook eens een paar dagen weg.

bouvierpoedel schreef: ja maar ja maar...........
Wat nu als dat gebeurt , dan heeft je partner de zorg over een kind en een zwaar gehandicapte partner. Met het risoco dat hij het niet trekt en kind de dupe word of jij in een verpleeghuis ligt en je kind evengoed zonder ma opgroeit. Je maakt het wel heel ingewikkeld voor een aantal mensen.
Ik weet niet wat je allemaal mankeerd , maar ook nog een kans dat je kind hetzelfde erft.?
Daarbij gezegt dat ik een kinderwens wel begrijp.

Als we aan kinderen beginnen zullen die om die reden genetisch niet van mij zijn.

Dat had je eerder al gezegd. Dat vind ik alleen maar top. En waarschijnlijk is het gewoon omdat ik de wens totaal niet heb dat het voor mij heel moeilijk is me voor te stellen dat je zelfs het risico op invaliditeit neemt.
Je kiest al voor een niet "eigen" (genetisch) kindje, waarom (als ik dat zo bot mag vragen) geen adoptie waarbij jij zelf minder risico loopt?

Geen probleem. We hebben echt alle opties besproken; ook biologische kinderen, geen kinderen en adoptie.
Maar dat is, nog afgezien van de kosten, praktisch onmogelijk wanneer je niet gezond bent.
De enige optie zou Bulgarije zijn; waar je dan min of meer gedwongen wordt direct twee of meer kinderen van dezelfde biologische ouder(s) op te halen waarvan tenminste één met een handicap. Vaak zigeunerkindertjes met foetaal alcohol syndroom, een ontwikkelingsachterstand of lichamelijke afwijking, tussen de drie en zes jaar.
Ik voel me niet bepaald prettig bij het hele systeem; het is echt handel. De meest bevoorrechte mensen kunnen één gezonde blanke baby kopen en hoe verder je daar vanaf zit, hoe goedkoper het wordt.
Zelfs als je dat allemaal op de koop toe zou nemen, zie ik niet hoe we daar verplicht meerdere keren samen naartoe zouden kunnen reizen en dan nog weken blijven.

Mijn vriend zou dan overigens wel de biologische ouder zijn en hij wordt donor voor een ander stel. Op die manier help je elkaar.

Maar pleegouderschap dan? Dat kun je namelijk in allerlei vormen invullen.
Ik ken pleegouders met 4 pleegkinderen. Maar het woord `pleeg` mag daar niet genoemd worden. `het zijn mijn eigen kinderen`, zegt die pleegmoeder. Zo voelen ze voor haar, zo zal zij die kinderen ook behandelen. Die kinderen blijven daar ook en ik denk ook dat ze haar altijd als moeder zullen behandelen, geldt evenzo voor die vader.

Er is grote behoefte aan pleegouders. En pleegouders zijn goud waard in deze maatschappij. Kinderen krijgen een slechte start die van invloed kan zijn voor de rest van hun leven door klootzakken die vonden dat zij dat ook wel effe konden, het krijgen en opvoeden van kinderen. En dan kunnen pleegouders veel goed maken.

iones schreef:Maar pleegouderschap dan? Dat kun je namelijk in allerlei vormen invullen.
Ik ken pleegouders met 4 pleegkinderen. Maar het woord `pleeg` mag daar niet genoemd worden. `het zijn mijn eigen kinderen`, zegt die pleegmoeder. Zo voelen ze voor haar, zo zal zij die kinderen ook behandelen. Die kinderen blijven daar ook en ik denk ook dat ze haar altijd als moeder zullen behandelen, geldt evenzo voor die vader.

Er is grote behoefte aan pleegouders. En pleegouders zijn goud waard in deze maatschappij. Kinderen krijgen een slechte start die van invloed kan zijn voor de rest van hun leven door klootzakken die vonden dat zij dat ook wel effe konden, het krijgen en opvoeden van kinderen. En dan kunnen pleegouders veel goed maken.

Kinderen die hebben niet allemaal een slechte start door klootzakken van ouders en komen niet altijd bij even lieve begrijpende pleegouders terecht hoor.
Kom uit dat wereldje en kan je vertellen dat aan beide kanten hele lieve zorgzame rondlopen en hele grote klootzakken .

iones schreef:Maar pleegouderschap dan? Dat kun je namelijk in allerlei vormen invullen.
Ik ken pleegouders met 4 pleegkinderen. Maar het woord `pleeg` mag daar niet genoemd worden. `het zijn mijn eigen kinderen`, zegt die pleegmoeder. Zo voelen ze voor haar, zo zal zij die kinderen ook behandelen. Die kinderen blijven daar ook en ik denk ook dat ze haar altijd als moeder zullen behandelen, geldt evenzo voor die vader.

Er is grote behoefte aan pleegouders. En pleegouders zijn goud waard in deze maatschappij. Kinderen krijgen een slechte start die van invloed kan zijn voor de rest van hun leven door klootzakken die vonden dat zij dat ook wel effe konden, het krijgen en opvoeden van kinderen. En dan kunnen pleegouders veel goed maken.

Pleegkinderen zijn je kinderen niet; of je ze nu zo wilt noemen of niet. Je hoeft daar ook al niet aan te beginnen wanneer dat je insteek is.
Je hebt er geen zeggenschap over en het is de bedoeling dat ze terug gaan naar hun ouders of er in ieder geval een band mee onderhouden. Met die "klootzakken" werk je samen.

Ik snap het eigenlijk wel, Dagmar. Mag ik zo brutaal zijn om te vragen of je zonder kinderen ook invalide zou kunnen worden? Dus dat het krijgen van kinderen het alleen mogelijk versneld? Ik zou zelf ook niet willen adopteren, mochten wij aan kinderen willen beginnen, dan wil ik dat het onze biologische kinderen zijn. Ik heb geen erfelijke dingen waardoor ik ervoor zou moeten kiezen (van mezelf) om geen kinderen van mezelf te krijgen. Maar als dat wel zo zou zijn, dan zou ik alsnog graag willen dat het wel kinderen van mijn vriend zijn en ik ze wel zelf kan dragen.

Wij hebben geen kinderen en wel honden, maar we willen wel kinderen. Ongeveer een jaar geleden hadden we allebei vreselijk de kriebels, maar we hebben besloten het nog een aantal jaar uit te stellen ivm de financiele kant en de vrijheid die we nu nog willen. Die kriebels zijn sinds kort bij ons allebei helemaal weg, dus we zullen afwachten of ze nog terug komen.

dagmar88 schreef:

iones schreef:Maar pleegouderschap dan? Dat kun je namelijk in allerlei vormen invullen.
Ik ken pleegouders met 4 pleegkinderen. Maar het woord `pleeg` mag daar niet genoemd worden. `het zijn mijn eigen kinderen`, zegt die pleegmoeder. Zo voelen ze voor haar, zo zal zij die kinderen ook behandelen. Die kinderen blijven daar ook en ik denk ook dat ze haar altijd als moeder zullen behandelen, geldt evenzo voor die vader.

Er is grote behoefte aan pleegouders. En pleegouders zijn goud waard in deze maatschappij. Kinderen krijgen een slechte start die van invloed kan zijn voor de rest van hun leven door klootzakken die vonden dat zij dat ook wel effe konden, het krijgen en opvoeden van kinderen. En dan kunnen pleegouders veel goed maken.

Pleegkinderen zijn je kinderen niet; of je ze nu zo wilt noemen of niet. Je hoeft daar ook al niet aan te beginnen wanneer dat je insteek is.
Je hebt er geen zeggenschap over en het is de bedoeling dat ze terug gaan naar hun ouders of er in ieder geval een band mee onderhouden. Met die "klootzakken" werk je samen.

Pleegkinderen gaan niet altijd terug.

TessaThomas schreef:Ik snap het eigenlijk wel, Dagmar. Mag ik zo brutaal zijn om te vragen of je zonder kinderen ook invalide zou kunnen worden? Dus dat het krijgen van kinderen het alleen mogelijk versneld?

Ja, klopt

bouvierpoedel schreef: Kinderen die hebben niet allemaal een slechte start door klootzakken van ouders en komen niet altijd bij even lieve begrijpende pleegouders terecht hoor.
Kom uit dat wereldje en kan je vertellen dat aan beide kanten hele lieve zorgzame rondlopen en hele grote klootzakken .

Het is hopelijk toch de bedoeling dat ze bij lieve pleegouders terecht komen????

dagmar88 schreef:

TessaThomas schreef:Ik snap het eigenlijk wel, Dagmar. Mag ik zo brutaal zijn om te vragen of je zonder kinderen ook invalide zou kunnen worden? Dus dat het krijgen van kinderen het alleen mogelijk versneld?

Ja, klopt

Dan snap ik het helemaal. En hoewel ik daar natuurlijk absoluut niet over kan oordelen, denk ik dat ik dan hetzelfde zou beslissen.

iones schreef:

dagmar88 schreef:

iones schreef:Maar pleegouderschap dan? Dat kun je namelijk in allerlei vormen invullen.
Ik ken pleegouders met 4 pleegkinderen. Maar het woord `pleeg` mag daar niet genoemd worden. `het zijn mijn eigen kinderen`, zegt die pleegmoeder. Zo voelen ze voor haar, zo zal zij die kinderen ook behandelen. Die kinderen blijven daar ook en ik denk ook dat ze haar altijd als moeder zullen behandelen, geldt evenzo voor die vader.

Er is grote behoefte aan pleegouders. En pleegouders zijn goud waard in deze maatschappij. Kinderen krijgen een slechte start die van invloed kan zijn voor de rest van hun leven door klootzakken die vonden dat zij dat ook wel effe konden, het krijgen en opvoeden van kinderen. En dan kunnen pleegouders veel goed maken.

Pleegkinderen zijn je kinderen niet; of je ze nu zo wilt noemen of niet. Je hoeft daar ook al niet aan te beginnen wanneer dat je insteek is.
Je hebt er geen zeggenschap over en het is de bedoeling dat ze terug gaan naar hun ouders of er in ieder geval een band mee onderhouden. Met die "klootzakken" werk je samen.

Pleegkinderen gaan niet altijd terug.

Dat klopt, maar dat is wél de insteek. Dus op het moment dat jij een eigen gezin wilt en je kinderen van baby tot volwassene op wilt voeden, zit je in de pleegzorg aan het verkeerde adres.

dagmar88 schreef:
Pleegkinderen zijn je kinderen niet; of je ze nu zo wilt noemen of niet. Je hoeft daar ook al niet aan te beginnen wanneer dat je insteek is.
Je hebt er geen zeggenschap over en het is de bedoeling dat ze terug gaan naar hun ouders of er in ieder geval een band mee onderhouden. Met die "klootzakken" werk je samen.

Pleegkinderen gaan niet altijd terug.[/quote]


Dat klopt, maar dat is wél de insteek. Dus op het moment dat jij een eigen gezin wilt en je kinderen van baby tot volwassene op wilt voeden, zit je in de pleegzorg aan het verkeerde adres.[/quote]
Heb je er naar geinformeerd dat je dit weet?

TessaThomas schreef:

dagmar88 schreef:

TessaThomas schreef:Ik snap het eigenlijk wel, Dagmar. Mag ik zo brutaal zijn om te vragen of je zonder kinderen ook invalide zou kunnen worden? Dus dat het krijgen van kinderen het alleen mogelijk versneld?

Ja, klopt

Dan snap ik het helemaal. En hoewel ik daar natuurlijk absoluut niet over kan oordelen, denk ik dat ik dan hetzelfde zou beslissen.

Ik denk dat een hele hoop ongewenst kinderloze mensen zo met me zouden ruilen.

iones schreef: Heb je er naar geinformeerd dat je dit weet?

Ja.

Iones, respecteer dagmars keuze gewoon, je komt op mij erg vervelend over zo.

Dagmar, zou het nog een optie zijn om jouw genen wel te gebruiken maar vooraf embryo's te testen? En idd, wat TT ook vraagt, is het een mogelijke versnelling van invaliditeit of niet?
Edit: zie nu je antwoord

OT: hier enorme twijfel. Ik denk dat ik het niet aankan met mijn gezondheid en ik heb nooit een hele sterke kinderwens gehad. Man twijfelt veel meer en ziet 1 misschien wel zitten. Maar vooralsnog lekker met Lola en een leaseneefje

-Lilo- schreef:Iones, respecteer dagmars keuze gewoon, je komt op mij erg vervelend over zo.

Misschien ben jij dan snel geirriteerd.
Ik stel Dagmar alleen vragen maar trek haar antwoorden daarbij niet in twijfel door daar negatief op te reageren.

Als zij geïnformeerd heeft naar pleegouderschap, wie ben ik dan om de antwoorden die zij daarbij heeft gekregen in twijfel te trekken? Het is duidelijk een optie geweest voor haar, anders had ze dit niet kunnen vertellen.

-Lilo- schreef: Dagmar, zou het nog een optie zijn om jouw genen wel te gebruiken maar vooraf embryo's te testen?

Nee, mijn genetische losse schroefje is nog niet in kaart gebracht
Heb er ook vrede mee. Kan me niet voorstellen dat ik over 20 jaar denk "ach, ik heb het gedragen, gebaard, gevoed en opgevoed, maar had toch liever een ander exemplaar gehad".

dagmar88 schreef:

-Lilo- schreef: Dagmar, zou het nog een optie zijn om jouw genen wel te gebruiken maar vooraf embryo's te testen?

Nee, mijn genetische losse schroefje is nog niet in kaart gebracht
Heb er ook vrede mee. Kan me niet voorstellen dat ik over 20 jaar denk "ach, ik heb het gedragen, gebaard, gevoed en opgevoed, maar had toch liever een ander exemplaar gehad".

Haha, neu dat lijkt me ook niet als je negen maanden een kind draagt en een bevalling doorstaat voelt het wel echt als je eigen kind lijkt me, genetisch of niet.

dagmar88 schreef:

-Lilo- schreef: Dagmar, zou het nog een optie zijn om jouw genen wel te gebruiken maar vooraf embryo's te testen?

Nee, mijn genetische losse schroefje is nog niet in kaart gebracht
Heb er ook vrede mee. Kan me niet voorstellen dat ik over 20 jaar denk "ach, ik heb het gedragen, gebaard, gevoed en opgevoed, maar had toch liever een ander exemplaar gehad".

En misschien ook wel , maar die kans zit er ook in als het wel je eigen genen zijn .

Wat ik wel had vaak, dat als we met het gezin iets deden dat ik graag ook mijn hond(en) erbij had. Mijn broer en zus met de kinderen erbij, maar dan ik ook graag de honden gewoon mee.
En het grote verschil is gewoon dat honden niet jou overleven in de regel, en hopelijk je kinderen wel.
Hier mijn nichtje en neefje met mijn honden, en dan moet ik best wel even slikken. De honden zijn er niet meer, mijn neefje en nichtje gelukkig nog wel. Wat dat betreft betekenden die honden wel heel erg veel voor mij.