Het HondenForum

Cleva schreef:Ik snap dat zorgeloze niet zo. Ik vind dat een soort hondenbazenpensioen. Dat het je dan vooral geen hoofdbrekens mag kosten want anders is het ergerlijk. Ik heb dat niet. Ik zoek natuurlijk wel naar harmonie maar dat is iets anders dan alleen maar aangepast gedrag.
Makkelijke dingen zijn per definitie weinig waard. Er is namelijk meer te beleven dan alleen maar comfort.
Een hond is voor mij geen meubelstuk dat vooral goed moet passen. Geen wandelaccessoire of gezelligheid in een mandje.

Een overeenkomst met een partner van een andere soort hoort te schuren en te kraken. Daar moet je van beide kanten aan werken.
Als het makkelijk wordt is het brokken ruilen voor gezelschap. Niets mis mee maar daar gaat de hondenhobby voor mij niet over. Dan neem ik wel een cavia.

Waarom mag je geen hond voor de gezelligheid hebben? Ik wilde nu graag een gezellige hond en een deel van de lol van mij op dit moment zit hem wel degelijk in het altijd bij me kunnen hebben van mijn hond. Ga ik een ijsje halen dan neem ik haar mee. Ga ik naar de bouwmarkt dan gaat ze dus ook mee. Ga ik ergens eten dan neem ik haar soms mee en zelfs op bezoek gaat ze vaak mee. Ook naar jou. Dat zou me met een schurende en krakende Duitse Jachtterrier-reu dus niet lukken. Die moest dan altijd thuis blijven en dat zou ook jij niet zo leuk vinden voor en met Hein. Ik vind het heel erg leuk om met een hond op de bijrijdersstoel te zitten omdat dat gewoon kan. Jaja, omdat ik dat gezellig vind. Beetje flauw om dan te zeggen dat je dan net zo goed een cavia kan nemen want Bas is verre van een cavia en dat weet jij ook best.

Verder werk je altijd aan en met je hond. Het is erg generaliserend om een makkelijke hond weg te zetten als een hond waar niks mee gedaan wordt en die geen werk kost. Ik snap deze reactie van jou ook niet helemaal aangezien je zelf erg blij bent met het feit dat Hein mee naar je werk kan, los kan hardlopen langs die vervelende buurthonden en zo goed met het konijn is. Vindt je Hein dan wel wat of had hij net zo goed een cavia kunnen zijn?

Izzie_Anneke schreef:

Cleva schreef:Ik snap dat zorgeloze niet zo. Ik vind dat een soort hondenbazenpensioen. Dat het je dan vooral geen hoofdbrekens mag kosten want anders is het ergerlijk. Ik heb dat niet. Ik zoek natuurlijk wel naar harmonie maar dat is iets anders dan alleen maar aangepast gedrag.
Makkelijke dingen zijn per definitie weinig waard. Er is namelijk meer te beleven dan alleen maar comfort.
Een hond is voor mij geen meubelstuk dat vooral goed moet passen. Geen wandelaccessoire of gezelligheid in een mandje.

Een overeenkomst met een partner van een andere soort hoort te schuren en te kraken. Daar moet je van beide kanten aan werken.
Als het makkelijk wordt is het brokken ruilen voor gezelschap. Niets mis mee maar daar gaat de hondenhobby voor mij niet over. Dan neem ik wel een cavia.

Zou het niet ook te maken kunnen hebben met vertrouwen in je eigen kunnen? Voor mezelf sprekend: Ik ben geen ervaren hondenbaas. Daar heb ik dus zoveel mogelijk rekening mee gehouden in het zoeken naar een hond. Overlegd met het asiel en een aantal malen een hond aan me voorbij laten gaan omdat ik bang was dat het teveel hond voor me was.

Dat wil niet zeggen dat er niets mocht schuren. Maar toen Iz uit haar dak ging bij het bezoek van een vriendin dacht ik echt wel even "waar ben ik aan begonnen?", de schrik zat er best even in. Makkelijk hoeft niet maar mensagressie vond ik eng. Gelukkig zijn er trainers, fora en kon ik overleggen met een dame van het asiel. Ik ben nu eenmaal echt heel erg gek op Izzie maar de twijfel is er soms nog, juist omdat ik het zo ontzettend graag goed wil doen. Je hebt natuurlijk wel met een levend wezen te maken, dat wil je niet verprutsen.

Verder vind ik het in jouw geval volkomen terecht dat je niet kiest voor mensagressie. Daar hoef je je helemaal niet voor te verontschuldigen. Ik kies daar nl ook niet meer voor en ik heb al 24 jaar eigen honden. Ook honden met mensagressie. Ik zal daar ook niet meer voor kiezen want ik vind het niet prettig in mijn huidige situatie. Mensen komen hier af en aan, al mijn vrienden zitten in de kleine kinderen en ik woon open en bereikbaar. Ik vond dat wel ok omdat ik er nu eenmaal mee moest leren leven. Het ging ook prima. Dat is het probleem niet. Maar ik wil het niet meer. Als Bas mensagressief gedrag had vertoond in de eerste weken en echt gebeten had had ik haar terug gebracht. Zo simpel is het. Was ze agressief geworden na die tijd dan had ik er flink aan gewerkt en mee leren leven als het niet over was gegaan. Ik neem nu wel een hond voor zijn leven MAAR ik selecteer wel op voorhand waar ik aan begin. En als mij in de eerste weken zaken opvallen die ik niet trek dan stopt wel ons samenzijn voor mijn eigen bestwil.

Als ik dus nu een herder neem zoals mijn hond Wuilus en die zou zoals die hond niet gebeten hebben de eerste weken dan bleef ze. Zou ze binnen een week echt agressie laten zien op mensen dan had ik de hond terug gebracht tenzij ik het gevoel had dat ik dat kon oplossen. Ik zou er dus niet aan gaan werken en daarna alsnog opgeven. De keuze houden of weg doen moet je definitief maken want anders kun je er ook niet ECHT aan werken. Met een escape in je achterhoofd ligt je volledige inzet nog niet bij de hond. Een hond met issues kan 2 jaar werk kosten en in die twee jaar moet je er 100% voor gaan. Anders werkt het niet. Dat laatste is ook een tip aan jou. Misschien ben je nog steeds in twijfel en dat moet eerst weg voor je je hond recht kan krijgen.

We stellen nu eenmaal allemaal andere eisen aan een huisgenoot en gaan anders om met kleine en grotere problemen, dat kun je niet voor een ander invullen. Er zijn mensen die gillend gek zouden worden van mijn jachthonden ( dat hebben ze ook ooit tegen me gezegd terwijl ik vond dat ik de braafste en makkelijkste honden van de wereld had).
Een fokker zei ooit nog tegen me dat het erg jammer was dat Tomas zo'n moeilijke hond was want je zat er toch 15 jaar aan vast. Moeilijk? Zo had ik het nooit bekeken. Hij is vreselijk onzeker maar wij bouwden daar ons leven omheen zodat wij zijn zekerheid zijn gaan vormen en we proberen voor hem lastige situaties te vermijden.
Een hondje als Bas lijkt me een verademing maar geen eis of noodzaak voor ons.
Sancho is ook geen Bas al hadden we dat wel verwacht( en stiekem gehoopt); hij neemt teveel van Tomas over en is ook nog eens eigenwijs en koppig, iets wat Tomas dan weer mist. Maar die uitdaging vind ik ook wel weer leuk.
Je groeit er gewoon in.

laeken schreef:De keuze houden of weg doen moet je definitief maken want anders kun je er ook niet ECHT aan werken. Met een escape in je achterhoofd ligt je volledige inzet nog niet bij de hond. Een hond met issues kan 2 jaar werk kosten en in die twee jaar moet je er 100% voor gaan. Anders werkt het niet. Dat laatste is ook een tip aan jou. Misschien ben je nog steeds in twijfel en dat moet eerst weg voor je je hond recht kan krijgen.

Voor mijn gevoel heb ik de keuze gemaakt. Maar ik schrijf hier wel dat ik soms nog steeds twijfel voel
Ik vind dat je gelijk heb en zal nog eens zo eerlijk mogelijk naar Iz en naar mezelf kijken. Want het lieverdje (want dat is ze echt) verdient wel dat ik er helemaal voor ga. Ik trouwens ook

Marie-Josée schreef:We stellen nu eenmaal allemaal andere eisen aan een huisgenoot en gaan anders om met kleine en grotere problemen, dat kun je niet voor een ander invullen. Er zijn mensen die gillend gek zouden worden van mijn jachthonden ( dat hebben ze ook ooit tegen me gezegd terwijl ik vond dat ik de braafste en makkelijkste honden van de wereld had).
Een fokker zei ooit nog tegen me dat het erg jammer was dat Tomas zo'n moeilijke hond was want je zat er toch 15 jaar aan vast. Moeilijk? Zo had ik het nooit bekeken. Hij is vreselijk onzeker maar wij bouwden daar ons leven omheen zodat wij zijn zekerheid zijn gaan vormen en we proberen voor hem lastige situaties te vermijden.
Een hondje als Bas lijkt me een verademing maar geen eis of noodzaak voor ons.
Sancho is ook geen Bas al hadden we dat wel verwacht( en stiekem gehoopt); hij neemt teveel van Tomas over en is ook nog eens eigenwijs en koppig, iets wat Tomas dan weer mist. Maar die uitdaging vind ik ook wel weer leuk.
Je groeit er gewoon in.

Voor mij was het ook absoluut geen eis dat mijn hond zo makkelijk zou zijn als ze is. Maar er waren wel randvoorwaarden. Agressief gedrag naar mensen was voor deze keer een grote nee. Net als heel veel keffen. En loslopen is een eis.

Verder maakt het me niet zoveel uit want dat komt wel goed. Oh ja, alleen kunnen zijn is ook echt belangrijk.

malinois schreef:

renee-uk schreef:nou ja, het zal wel weer aan mij liggen maar je werkt toch aan een gecompliceerde hond om die hond beter handelbaar en makkelijker in de omgang te maken?
en als die hond beter handelbaar is, is het samenleven met zo'n hond toch een stuk prettiger en daar doe je het toch voor?

rita is zeker geen ongecompliceerde hond, maar ik vind haar best makkelijk.
ik weet wat haar issues zijn en daar werk ik aan of omheen en het resultaat is dat het allemaal prima loopt.
maar ik kan niet zeggen dat ik haar meer gewaardeerd zou hebben als ze minder handelbaar geweest zou zijn en ik voortdurend op mijn tenen zou moeten lopen.

maar misschien mis ik de point wel hoor, dat kan best

Ik snap t ergens wel denk ik... heb weleens getwijfeld over mh en dh. En of ik ooit een dh zou nemen. Sinds ik hier met zekere regelmaat een dh logee heb die al vanaf pup hier kwam weet ik t echt heel zeker. T past niet bij me. Niet omdat ie zo vervelend is, in tegendeel... hij is zo braaf dat ik er soms kriegel van wordt. Klinkt raar dat weet ik wat een heleboel zouden er voor tekenen maar nee t past gewoon niet.

da's dan ook wel weer generaliserend; miijn MH is superbraaf, op het saaie af als ze niet net dat beetje pit had gehad, en mijn DH behoorlijk gecompliceerd

belangrijk is te weten welke issues voor jou aanvaardbaar zijn of niet, zeker als je een herplaatser neemt. Kailen heette dus mensagressief te zijn en had iemand flink gebeten, maar alleen op Eigen terrein. Dit was voor ons in die zin aanvaardbaar, dat wij een echt waakse hond zochten en er hier zelden iemand over de vloer komt. Verder zou hij erg braaf en gemakkelijk zijn. Dat laatste was niet zo, al is het echt wel een geweldige hond. Maar agressief is hij zeker ook niet, en de waaksheid die hij toont voor ons perfect .

Nee ik zie heel veel dh elke week echt niet de makkelijksten altijd en die hebben allemaal iets over hen heen waarbij ik heb: nee dat is me te braaf. Ik weet niet hoe ik t moet uitleggen maar dat is dat verschil waarom ik dus een mh neem en geen dh.
Nu deze vanaf pup meegemaakt en nee dus t past niet.
Misschien is braaf wel t verkeerde woord maar weet t niet anders te omschrijven.

Ah, dan begreep ik je verkeerd. Ik zie dat wel als makkelijk en dacht dat jij Bas een cavia vond. Stond dus op het punt om je nieuwe kip te jatten voor straf...

malinois schreef:Nee ik zie heel veel dh elke week echt niet de makkelijksten altijd en die hebben allemaal iets over hen heen waarbij ik heb: nee dat is me te braaf. Ik weet niet hoe ik t moet uitleggen maar dat is dat verschil waarom ik dus een mh neem en geen dh.
Nu deze vanaf pup meegemaakt en nee dus t past niet.
Misschien is braaf wel t verkeerde woord maar weet t niet anders te omschrijven.

ze willen te graag, zijn te afhankelijk van de lof en de goedkeuring van de baas, willen het te graag goed doen allemaal?
zoiets?

renee-uk schreef:

malinois schreef:Nee ik zie heel veel dh elke week echt niet de makkelijksten altijd en die hebben allemaal iets over hen heen waarbij ik heb: nee dat is me te braaf. Ik weet niet hoe ik t moet uitleggen maar dat is dat verschil waarom ik dus een mh neem en geen dh.
Nu deze vanaf pup meegemaakt en nee dus t past niet.
Misschien is braaf wel t verkeerde woord maar weet t niet anders te omschrijven.

ze willen te graag, zijn te afhankelijk van de lof en de goedkeuring van de baas, willen het te graag goed doen allemaal?
zoiets?

Ik snap het denk wel, als ik de mh zie lopen vind ik het prachtig om te zien, maar maakt het voor mij duidelijker dat ik er nooit 1 wil. Moeilijk om te zeggen waar dat precies in zit, maar ik vind ze veel te 'druk'. Wat ik te veel vind aan een MH zal malinois wel te weinig in een DH zien?

Nanna schreef:

TessaThomas schreef:
Ik snap het denk wel, als ik de mh zie lopen vind ik het prachtig om te zien, maar maakt het voor mij duidelijker dat ik er nooit 1 wil. Moeilijk om te zeggen waar dat precies in zit, maar ik vind ze veel te 'druk'. Wat ik te veel vind aan een MH zal malinois wel te weinig in een DH zien?

Ik vind mechelse herders veelal zenuwelijers. Maar goed, ik zie dan ook meestal de huis- tuin- en keukenmechelaar waar veel te weinig mee gedaan wordt. Als Crutz hier met haar mechelaars op bezoek komt zie ik wel drukke honden maar ook sociaal en blij. Daar wordt wat mee gedaan.
Ik vind dat je met je keuze voor een MH als pure huishond het beest zwaar tekort doet.

Hangt er echt vanaf wat je ermee doet. Hier in de buurt woont een stel met een mechelaar. Je ziet ze overal met de hond. Lopend in de stad, los in de polder, mountainbikend in het bos. Apporteren aan het zwemwater en met een biertje op het terras. Die hond is huishond zover ik weet maar enorm tevreden en prima in balans. Blokje om is niks maar er zit meer tussen werk of niks.

TessaThomas schreef:

renee-uk schreef:

malinois schreef:Nee ik zie heel veel dh elke week echt niet de makkelijksten altijd en die hebben allemaal iets over hen heen waarbij ik heb: nee dat is me te braaf. Ik weet niet hoe ik t moet uitleggen maar dat is dat verschil waarom ik dus een mh neem en geen dh.
Nu deze vanaf pup meegemaakt en nee dus t past niet.
Misschien is braaf wel t verkeerde woord maar weet t niet anders te omschrijven.

ze willen te graag, zijn te afhankelijk van de lof en de goedkeuring van de baas, willen het te graag goed doen allemaal?
zoiets?

Ik snap het denk wel, als ik de mh zie lopen vind ik het prachtig om te zien, maar maakt het voor mij duidelijker dat ik er nooit 1 wil. Moeilijk om te zeggen waar dat precies in zit, maar ik vind ze veel te 'druk'. Wat ik te veel vind aan een MH zal malinois wel te weinig in een DH zien?

Ja ik denk zoiets ... kijk die dh logee is ook sociaal, gaat niet naar andere honden / mensen, kan bij vreemde honden reu en teef, geen patser allemaal geen probleem maar ik mis iets... en wat kan ik nu net niet omschrijven.
Denk dat veel mensen me voor gek verklaren maar mischien ben ik dat ook wel

Nanna schreef:

TessaThomas schreef:
Ik snap het denk wel, als ik de mh zie lopen vind ik het prachtig om te zien, maar maakt het voor mij duidelijker dat ik er nooit 1 wil. Moeilijk om te zeggen waar dat precies in zit, maar ik vind ze veel te 'druk'. Wat ik te veel vind aan een MH zal malinois wel te weinig in een DH zien?

Ik vind mechelse herders veelal zenuwelijers. Maar goed, ik zie dan ook meestal de huis- tuin- en keukenmechelaar waar veel te weinig mee gedaan wordt. Als Crutz hier met haar mechelaars op bezoek komt zie ik wel drukke honden maar ook sociaal en blij. Daar wordt wat mee gedaan.
Ik vind dat je met je keuze voor een MH als pure huishond het beest zwaar tekort doet.

Het ligt een beetje aan je levensstijl. Een zus van Xavi is huishond en opgegroeid in hartje Amsterdam op een woonboot. Maar heeft met dr baas 2 jr geleden een wereldreis gemaakt en woont nu tijdelijk in de bush van Portugal waar ze met nog wat mensen, honden en paarden een boerderij gaan bouwen en opzetten.
Ik denk dat menig hond jaloers is hierop. Ik als mens wel iig

Nanna schreef:

TessaThomas schreef:
Ik snap het denk wel, als ik de mh zie lopen vind ik het prachtig om te zien, maar maakt het voor mij duidelijker dat ik er nooit 1 wil. Moeilijk om te zeggen waar dat precies in zit, maar ik vind ze veel te 'druk'. Wat ik te veel vind aan een MH zal malinois wel te weinig in een DH zien?

Ik vind mechelse herders veelal zenuwelijers. Maar goed, ik zie dan ook meestal de huis- tuin- en keukenmechelaar waar veel te weinig mee gedaan wordt. Als Crutz hier met haar mechelaars op bezoek komt zie ik wel drukke honden maar ook sociaal en blij. Daar wordt wat mee gedaan.
Ik vind dat je met je keuze voor een MH als pure huishond het beest zwaar tekort doet.

Het ligt een beetje aan je levensstijl. Een zus van Xavi is huishond en opgegroeid in hartje Amsterdam op een woonboot. Maar heeft met dr baas 2 jr geleden een wereldreis gemaakt en woont nu tijdelijk in de bush van Portugal waar ze met nog wat mensen, honden en paarden een boerderij gaan bouwen en opzetten.
Ik denk dat menig hond jaloers is hierop. Ik als mens wel iig

Cleva schreef:Ik snap dat zorgeloze niet zo. Ik vind dat een soort hondenbazenpensioen. Dat het je dan vooral geen hoofdbrekens mag kosten want anders is het ergerlijk. Ik heb dat niet. Ik zoek natuurlijk wel naar harmonie maar dat is iets anders dan alleen maar aangepast gedrag.
Makkelijke dingen zijn per definitie weinig waard. Er is namelijk meer te beleven dan alleen maar comfort.
Een hond is voor mij geen meubelstuk dat vooral goed moet passen. Geen wandelaccessoire of gezelligheid in een mandje.

Een overeenkomst met een partner van een andere soort hoort te schuren en te kraken. Daar moet je van beide kanten aan werken.
Als het makkelijk wordt is het brokken ruilen voor gezelschap. Niets mis mee maar daar gaat de hondenhobby voor mij niet over. Dan neem ik wel een cavia.

Wat een herkenbare instelling voor je hobby

@laeken
Natuurlijk mag je een hond voor de gezelligheid hebben.
Daar is niks mis mee, dat wordt toch ook niet zo gesteld?

Elk mens zijn eigen wens.
Prima lijkt me anders zouden we allemaal dezelfde hond willen.
Zo saai

TessaThomas schreef:

renee-uk schreef:

malinois schreef:Nee ik zie heel veel dh elke week echt niet de makkelijksten altijd en die hebben allemaal iets over hen heen waarbij ik heb: nee dat is me te braaf. Ik weet niet hoe ik t moet uitleggen maar dat is dat verschil waarom ik dus een mh neem en geen dh.
Nu deze vanaf pup meegemaakt en nee dus t past niet.
Misschien is braaf wel t verkeerde woord maar weet t niet anders te omschrijven.

ze willen te graag, zijn te afhankelijk van de lof en de goedkeuring van de baas, willen het te graag goed doen allemaal?
zoiets?

Ik snap het denk wel, als ik de mh zie lopen vind ik het prachtig om te zien, maar maakt het voor mij duidelijker dat ik er nooit 1 wil. Moeilijk om te zeggen waar dat precies in zit, maar ik vind ze veel te 'druk'. Wat ik te veel vind aan een MH zal malinois wel te weinig in een DH zien?

ja dat heb ik ook en ik snap best dat een mh-liefhebber het omgekeerd heeft

de DH is wellicht wat 'cooler' dan de mechelaar, dat spreekt me er wel in aan. Zelfs mijn relatief rustige brave mecheltje heeft wel dat zenuwachtige, wat haar tevens dan weer pit geeft. Maar te braaf zou ik mijn duitser zeker niet noemen, iets braver zou best wel mogen van mij Een kruising, met het beste van de twee, is voor mij ideaal.

Als ik in de stad zou wonen, had ik het liefst één supermakkelijke, brave herder, zoeen die je overal mee naar toeneemt. Hier in de bossen is een diverse roedel geen probleem, zolang het maar geen weglopers zijn.

hier is de DH net een neurotische zenuwpees verschrikkelijk.
Maar goed, het zijn misschien ook wel niet de standaard DH's

renee-uk schreef:

TessaThomas schreef:

renee-uk schreef:

malinois schreef:Nee ik zie heel veel dh elke week echt niet de makkelijksten altijd en die hebben allemaal iets over hen heen waarbij ik heb: nee dat is me te braaf. Ik weet niet hoe ik t moet uitleggen maar dat is dat verschil waarom ik dus een mh neem en geen dh.
Nu deze vanaf pup meegemaakt en nee dus t past niet.
Misschien is braaf wel t verkeerde woord maar weet t niet anders te omschrijven.

ze willen te graag, zijn te afhankelijk van de lof en de goedkeuring van de baas, willen het te graag goed doen allemaal?
zoiets?

Ik snap het denk wel, als ik de mh zie lopen vind ik het prachtig om te zien, maar maakt het voor mij duidelijker dat ik er nooit 1 wil. Moeilijk om te zeggen waar dat precies in zit, maar ik vind ze veel te 'druk'. Wat ik te veel vind aan een MH zal malinois wel te weinig in een DH zien?

ja dat heb ik ook en ik snap best dat een mh-liefhebber het omgekeerd heeft

Grappig is dat altijd, de mechelaar eigenaren snappen niet wat er leuk is aan een Duitse Herder en andersom heb ik dat ook Een Mechelaar is mij teveel will to please, zijn vaak wat feller/scherper. Degene die ik ken die hebben meer werkkarakter dan mijn Noah. Maar ze zijn ook een stuk slordiger, ze zijn iets te hyper om mee te werken. Noah is wat rustiger waardoor ze dingen sneller op pakt valt mij op.

Grappig is dat altijd, de mechelaar eigenaren snappen niet wat er leuk is aan een Duitse Herder en andersom heb ik dat ook Een Mechelaar is mij teveel will to please, zijn vaak wat feller/scherper. Degene die ik ken die hebben meer werkkarakter dan mijn Noah. Maar ze zijn ook een stuk slordiger, ze zijn iets te hyper om mee te werken. Noah is wat rustiger waardoor ze dingen sneller op pakt valt mij op.[/quote]
daarom zeg ik: kruising

malinois schreef:

TessaThomas schreef:

renee-uk schreef:

malinois schreef:Nee ik zie heel veel dh elke week echt niet de makkelijksten altijd en die hebben allemaal iets over hen heen waarbij ik heb: nee dat is me te braaf. Ik weet niet hoe ik t moet uitleggen maar dat is dat verschil waarom ik dus een mh neem en geen dh.
Nu deze vanaf pup meegemaakt en nee dus t past niet.
Misschien is braaf wel t verkeerde woord maar weet t niet anders te omschrijven.

ze willen te graag, zijn te afhankelijk van de lof en de goedkeuring van de baas, willen het te graag goed doen allemaal?
zoiets?

Ik snap het denk wel, als ik de mh zie lopen vind ik het prachtig om te zien, maar maakt het voor mij duidelijker dat ik er nooit 1 wil. Moeilijk om te zeggen waar dat precies in zit, maar ik vind ze veel te 'druk'. Wat ik te veel vind aan een MH zal malinois wel te weinig in een DH zien?

Ja ik denk zoiets ... kijk die dh logee is ook sociaal, gaat niet naar andere honden / mensen, kan bij vreemde honden reu en teef, geen patser allemaal geen probleem maar ik mis iets... en wat kan ik nu net niet omschrijven.
Denk dat veel mensen me voor gek verklaren maar mischien ben ik dat ook wel

Nee hoor, niet gek, want ik denk echt dat wij hetzelfde bedoelen. Alleen wil jij ze daarom wel en ik niet haha. En ik heb het dan over de MH in de sport die ik zie, niet de MH die als huishond gehouden worden en een zwaar tekort aan uitdaging en beweging hebben. Juist diegene die dat wel krijgen hebben alsnog iets wat ik té veel vind en wat de DH volgens jou té weinig heeft.

Dus dat kan maar 1 ding betekenen, dat we nu ze echt eens in het echt moeten gaan vergelijken.

EDIT: Het is niet eens meer will to please, scherper zou kunnen, hoewel dat wisselt. Degene die ik ken zijn ook niet perse zenuwachtiger dan de DH. Maar gewoon anders en ik heb het idee dat ik daar enorm mee zou botsen. Misschien dat de DH iets vergevensgezinder is...?

O ik erger me best veel aan de gekke dingen van Blacky maar dat maakt ook dat ik geregeld om hem lach en dat ik stapel gek op hem ben, zo denk je hem helemaal te snappen en dan heeft hij weer wat.
Ruby is heel stabiel en relaxt heb ik bijna geen omkijken na ik ben natuurlijk gek op haar maar toch anders

Ergens aan het begin van de discussie vroeg iemand zich af waar de cijfers vandaan kwamen en of die wel kunnen kloppen.
Ik sta aan de basis van het cijfermateriaal. Ik heb maanden en maanden geteld. En nee, ik ben niet elke A.H. in Nederland afgegaan of er een briefje hangt van 'we hebben puppies' (in de A.H. waar ik wel kom zie ik dat overigens zeer zelden tot nooit hangen).
Natuurlijk zijn er 'dark numbers'. Dan maak je een 'educated guess'. Maar ik sta wel achter mijn cijfermateriaal, en het is beter om wel wat cijfers te hebben dan helemaal niets, want het lijkt me handiger in de discussie.
Er zijn nu over 2012 en 2013 cijfers en binnenkort presenteert het AFP de cijfers van 2014.
En ja, het is een trend, die buitenlandse hond. In het algemeen ben ik er blij mee, waarom gooien ze op de ene plek hondjes als afval weg, en worden ze elders voor geld gefokt. Maar er zitten verschillen tussen de honden (karakters) en uit de landen waar ze vandaan komen (gebaseerd op oorspronkelijk gebruik) en tussen de stichtingen (van vreselijk slecht tot zeer uitstekend).
Mijn site Buzhonden is ooit in het leven geroepen om de consument daar bewust van te maken....

http://buzhonden.weebly.com/cijfers.html

jacqueline b schreef:
http://buzhonden.weebly.com/cijfers.html

Dit ga ik gebruiken als ik weer ergens gezeur hoor over honden uit het buitenland!

jacqueline b schreef:Ergens aan het begin van de discussie vroeg iemand zich af waar de cijfers vandaan kwamen en of die wel kunnen kloppen.
Ik sta aan de basis van het cijfermateriaal. Ik heb maanden en maanden geteld. En nee, ik ben niet elke A.H. in Nederland afgegaan of er een briefje hangt van 'we hebben puppies' (in de A.H. waar ik wel kom zie ik dat overigens zeer zelden tot nooit hangen).
Natuurlijk zijn er 'dark numbers'. Dan maak je een 'educated guess'. Maar ik sta wel achter mijn cijfermateriaal, en het is beter om wel wat cijfers te hebben dan helemaal niets, want het lijkt me handiger in de discussie.
Er zijn nu over 2012 en 2013 cijfers en binnenkort presenteert het AFP de cijfers van 2014.
En ja, het is een trend, die buitenlandse hond. In het algemeen ben ik er blij mee, waarom gooien ze op de ene plek hondjes als afval weg, en worden ze elders voor geld gefokt. Maar er zitten verschillen tussen de honden (karakters) en uit de landen waar ze vandaan komen (gebaseerd op oorspronkelijk gebruik) en tussen de stichtingen (van vreselijk slecht tot zeer uitstekend).
Mijn site Buzhonden is ooit in het leven geroepen om de consument daar bewust van te maken....

http://buzhonden.weebly.com/cijfers.html

Ik vind jouw site sowieso erg handig

maart schreef:hier is de DH net een neurotische zenuwpees verschrikkelijk.
Maar goed, het zijn misschien ook wel niet de standaard DH's

Bij Bluf zei ik vaak "jemig, je bent toch geen mechel!" niet dat het een zenuwpees was, maar gewoon in haar doen en laten zo níet Duits
Ik moet dus ook wel een beetje lachen wat er hierboven door o.a. Mal en anderen gezegd werd. Ik kan er ook de vinger niet op leggen waarom ik meer heb met de duitse- dan met de mechelse herder.
Als kind een beetje van de mechel "geproefd" en ik was gek op dat beest en hij luisterde ook goed naar me, maar de duitser van mijn oom die ik een enkele keer per jaar zag dát was echt helemaal "mijn" hond. En dat gevoel is ook niet meer weggegaan.