Het HondenForum

billy schreef:Truus is haar tas al aan het pakken

De mollen duiken alvast onder !

Manuma schreef: Ik en de honden zijn vreselijk jaloers op jullie tuin! Wauw!

Ik snap helemaal wat je bedoelt met het wantrouwen. Wat Willem binnen heeft bij jullie mist Cody dan weer. Het gaat allemaal zo langzaam soms. Je hebt inderdaad ontzettend veel geduld nodig en al weet je heus wel dat het ooit komt, je gunt het ze toch ook om te weten dat ze bij jou altijd veilig zijn. Met van die superbazen als jullie zal hij vast gauw leren dat dat het is

Haha, ja het is echt zo'n heerlijke tuin! Ik geloof direct dat jouw gespuis het heerlijk zouden vinden .

En ja, het gaat soms echt zo langzaam inderdaad. Ik merk bij Willem ook heel erg dat als we een paar dagen iets niet gedaan hebben dat hij er de eerstvolgende keer weer meer aan moet wennen (laat staan dat het langer geleden is). Bijv. met vegen: komt dat er een keer een paar dagen niet van dan valt hij echt een paar stappen terug en is hij er de volgende keer weer angstiger van. Of een paar dagen minder contact, dan valt hij daar ook in terug. Merk jij dat bij Cody ook?

Heavy schreef:Wat een heerlijke ruimte heb je rare gedachte misschien hoor maar kan het niet zo zijn dat Willem meer afstand houd omdat hij zoveel ruimte heeft ? Dus een beetje van niet omdat het moet maar omdat het kan

Nee, vind ik geen rare gedachte. Heb er zelf ook aan gedacht en ik denk dat het voor een deel wel meespeelt ja.
Ondanks dat hij geregeld wandelingen van 40km heeft gemaakt blijft hij de gehele wandeling op zijn hoede in je buurt. Alhoewel hij echt gigantisch vooruitgegaan is ten opzichte van het begin hoor. Maar misschien zou hij met dagelijks zo'n afstand samen oplopen veel sneller wennen.
Soms denk ik ook dat ik hem maar eens een paar dagen aan de heupgordel moet doen de hele dag. Maar op de een of andere manier voelt dat (nog) niet goed. Misschien omdat hij toch nog steeds vooruitgaat zoals het nu gaat (soms staat hij stil, dan weer even een stapje terug en dan weer een sprongetje vooruit) en het voor nu toch voelt als hem teveel onder druk zetten.

kathy schreef:Wat een verschrikkelijk prachtig paradijs, dan moet je jezelf toch regelmatig afvragen of het wel echt jouw woonplek is! En begrijpelijk dat het soms zeer doet, het wantrouwen van Willem. Maar als je daar jouw vertrouwen, rust en plezier in Willem en tijd, zeker tijd, tegenover kunt stellen, dan zal hij zich blijven ontwikkelen, misschien net iets anders dan je het allerliefste zou willen, maar Willem is natuurlijk wel Willem!

Man en ik zeggen nog bijna elke dag tegen elkaar: "Wat een paradijsje hè, wat heerlijk om hier te wonen".
En ja, hij blijft onze Willem hoor, we zijn gek op die hond!

Wat een heerlijke update, en wat leuk om te zien hoe jouw honden zo'n heerlijk leven leiden, o.a. in jullie fantastische tuin Een filmpje van vrolijke Willem in de achtertuin zou wel heel erg gewaardeerd worden, dus aub de camera in de aanslag

En over Willem, tja, als ie nou met zijn broer geplaatst zou zijn, zou je zeggen dat ze elkaar naar beneden trekken. Maar dat is dus net niet het geval. Zelf zou ik het niet trouwens niet op z'n beloop laten maar actief proberen wat geestelijke trauma's e.d. uit het verleden te verzachten door een op maat gemaakt bach bloesemmengsel te laten samenstellen. Dat is bij uitstek geschikt voor dit soort problemen. Het zou het proberen in elk geval waard zijn. Maar ieder doet het natuurlijk op zijn eigen manier, en meer dan wat je nu doet kun je bijna niet. Ik hoop dat Willem toch wel dit jaar nog wat vrijer wordt.

Wauw wat een zalige tuin! Snap wel dat de honden, kat(ten) en paarden zich daar heerlijk in kunnen vermaken.

Zamunda schreef:

Manuma schreef: Ik en de honden zijn vreselijk jaloers op jullie tuin! Wauw!

Ik snap helemaal wat je bedoelt met het wantrouwen. Wat Willem binnen heeft bij jullie mist Cody dan weer. Het gaat allemaal zo langzaam soms. Je hebt inderdaad ontzettend veel geduld nodig en al weet je heus wel dat het ooit komt, je gunt het ze toch ook om te weten dat ze bij jou altijd veilig zijn. Met van die superbazen als jullie zal hij vast gauw leren dat dat het is

Haha, ja het is echt zo'n heerlijke tuin! Ik geloof direct dat jouw gespuis het heerlijk zouden vinden .

En ja, het gaat soms echt zo langzaam inderdaad. Ik merk bij Willem ook heel erg dat als we een paar dagen iets niet gedaan hebben dat hij er de eerstvolgende keer weer meer aan moet wennen (laat staan dat het langer geleden is). Bijv. met vegen: komt dat er een keer een paar dagen niet van dan valt hij echt een paar stappen terug en is hij er de volgende keer weer angstiger van. Of een paar dagen minder contact, dan valt hij daar ook in terug. Merk jij dat bij Cody ook?

Ja en flink ook. Daarom wandel ik regelmatig alleen met hem. Ik had dat een tijdje niet gedaan en dan zie ik gelijk dat hij het allemaal veel enger vindt en minder snel steun komt zoeken. Nu doe ik het weer wat meer en is hij veel meer op zijn gemak. Ook het lopen door de huiskamer, dat vindt hij nog steeds heel spannend. Als we terug komen van het uitlaten neem ik Cody mee de woonkamer door om de riemen op te gaan hangen, daarna gaat hij mee naar de keuken en lopen we terug naar zijn plek. Als ik dat een paar dagen achtereen doe loopt hij uiteindelijk redelijk rustig mee maar als ik het na een paar dagen weer oppak staat hij als Bambi op het ijs en duurt het best een tijdje voor ik hem mee krijg.

Laat je Willem vooral aan de lange lijn uit? En dan met of zonder je andere honden?
Ik laat Cody eigenlijk altijd aan een korte riem uit zodat hij niet veel andere keus heeft dan dichtbij me te lopen. Nu woon ik natuurlijk al in een heel andere omgeving dus ik heb de bof dat ik veel spannende dingen tegenkom. Een geparkeerde auto (die staan hier óveral) was voor hem al een reden om me even op te zoeken. Ik neem hem dan even dichterbij en soms krijgt hij ook wat lekkers. Voetgangers met tassen, een kinderwagen, een fietser, iemand op een skateboard, ruiters, rolstoelen, alles komt voorbij hier en we passeren alles samen. Omdat hij die confrontatie eigenlijk zo vaak aan moet heeft hij ook geleerd naar mij te kijken en even naast me te komen lopen en dat er dus niets gebeurt als hij vlakbij mij is. Ik denk dat het mede daarom wat sneller gaat met Cody? Hij komt dat een paar keer per dag tegen en móet er wel langs. Voor ons is het normaal en als hij het wat spannend vindt reageer ik daar niet altijd op behalve hem bij me te nemen. Hij is en wordt continue uitgedaagd zijn "angst" te trotseren en gezien hij van alles kopieert zal hij ook het stukje ontspanning dat ik en mijn honden hebben bij die zogenaamd enge dingen misschien wel overnemen.
Wellicht denkt hij daarom dat ik een superheld ben

Wat een geweldige tuin Heerlijk voor de honden

Fijn dat het zo goed gaat met Willem en dat hij zo kan genieten. Kan me voorstelen dat het moeilijk is dat hij vaak nog afstand blijft houden Maar misschien is hij op die manier wel zichzelf, hoort het bij hem, laat hij je op andere manieren weten dat ie blij is / je lief vind . Zou je er vrede mee kunnen hebben als hij daarin niet veranderd?

Dat noemt ze een tuin, man, dat is een..... landschap.

Manuma schreef:

Zamunda schreef:En ja, het gaat soms echt zo langzaam inderdaad. Ik merk bij Willem ook heel erg dat als we een paar dagen iets niet gedaan hebben dat hij er de eerstvolgende keer weer meer aan moet wennen (laat staan dat het langer geleden is). Bijv. met vegen: komt dat er een keer een paar dagen niet van dan valt hij echt een paar stappen terug en is hij er de volgende keer weer angstiger van. Of een paar dagen minder contact, dan valt hij daar ook in terug. Merk jij dat bij Cody ook?

Ja en flink ook. Daarom wandel ik regelmatig alleen met hem. Ik had dat een tijdje niet gedaan en dan zie ik gelijk dat hij het allemaal veel enger vindt en minder snel steun komt zoeken. Nu doe ik het weer wat meer en is hij veel meer op zijn gemak.
Ook het lopen door de huiskamer, dat vindt hij nog steeds heel spannend. Als we terug komen van het uitlaten neem ik Cody mee de woonkamer door om de riemen op te gaan hangen, daarna gaat hij mee naar de keuken en lopen we terug naar zijn plek. Als ik dat een paar dagen achtereen doe loopt hij uiteindelijk redelijk rustig mee maar als ik het na een paar dagen weer oppak staat hij als Bambi op het ijs en duurt het best een tijdje voor ik hem mee krijg.

'Grappig' dat Cody dat ook zo heeft. Gelukkig valt Willem nooit helemaal terug naar het begin (Cody ook niet ga ik vanuit) en gaat het opbouwen sneller dan de keer daarvoor. Het is dus niet dat je opnieuw moet beginnen maar het is wel weer enger en dat kan dus al door iets twee dagen niet te doen .

Manuma schreef:Laat je Willem vooral aan de lange lijn uit? En dan met of zonder je andere honden?
Ik laat Cody eigenlijk altijd aan een korte riem uit zodat hij niet veel andere keus heeft dan dichtbij me te lopen. Nu woon ik natuurlijk al in een heel andere omgeving dus ik heb de bof dat ik veel spannende dingen tegenkom. Een geparkeerde auto (die staan hier óveral) was voor hem al een reden om me even op te zoeken. Ik neem hem dan even dichterbij en soms krijgt hij ook wat lekkers. Voetgangers met tassen, een kinderwagen, een fietser, iemand op een skateboard, ruiters, rolstoelen, alles komt voorbij hier en we passeren alles samen. Omdat hij die confrontatie eigenlijk zo vaak aan moet heeft hij ook geleerd naar mij te kijken en even naast me te komen lopen en dat er dus niets gebeurt als hij vlakbij mij is. Ik denk dat het mede daarom wat sneller gaat met Cody? Hij komt dat een paar keer per dag tegen en móet er wel langs. Voor ons is het normaal en als hij het wat spannend vindt reageer ik daar niet altijd op behalve hem bij me te nemen. Hij is en wordt continue uitgedaagd zijn "angst" te trotseren en gezien hij van alles kopieert zal hij ook het stukje ontspanning dat ik en mijn honden hebben bij die zogenaamd enge dingen misschien wel overnemen.
Wellicht denkt hij daarom dat ik een superheld ben

Ja, daar zit een groot verschil in aanpak/omgeving en dat kan heel veel uitmaken. Willem zit eigenlijk altijd aan een gewone lijn, maar we lopen meestal wel samen met de andere honden (waarbij Mister losloopt en Laissah aan de flex). Maar onderweg maken we niet veel spannende dingen mee... het is hier vrij uitgestorven .
Alhoewel hij op een wandeling van 40km met de baas (op vreemd terrein, ook meer in de bewoonde wereld) ook geen steun zoekt bij de baas. Als hij iets eng vindt wil hij vooral weg, ook op de laatste kilometer. Maar het zou vast wel uitmaken als hij dagelijks enge dingen zou tegenkomen waarbij ik de enige stabiele factor zou zijn. Herhaling, herhaling, herhaling.

Frolic schreef:Ohhhhhhhh die tuin van jou
Wanneer moest ik ook al weer op je huis passen? Twee maanden Australië gingen jullie toch doen?
Fijne update weer

Hahaha . Neuh, ga jij maar lekker naar Australië, geniet ik hier wel .

Frolic schreef:

Zamunda schreef:Soms denk ik ook dat ik hem maar eens een paar dagen aan de heupgordel moet doen de hele dag. Maar op de een of andere manier voelt dat (nog) niet goed. Misschien omdat hij toch nog steeds vooruitgaat zoals het nu gaat (soms staat hij stil, dan weer even een stapje terug en dan weer een sprongetje vooruit) en het voor nu toch voelt als hem teveel onder druk zetten.

Dat zou ik ook doen. En dan niet gelijk de riem van de heupgordel eraan, maar eerst een lange riem en die elke dag wat inkorten. Maakt het misschien net iets minder spannend.

Misschien, maar ik ben er nog niet van overtuigd dat dit het juiste moment is. Korte riem is trouwens rustiger want aan de lange riem schiet hij continu weer een bank op zodra ik hem van een andere bank afheb.

*Wolf* schreef:Wat een heerlijke update, en wat leuk om te zien hoe jouw honden zo'n heerlijk leven leiden, o.a. in jullie fantastische tuin Een filmpje van vrolijke Willem in de achtertuin zou wel heel erg gewaardeerd worden, dus aub de camera in de aanslag

En over Willem, tja, als ie nou met zijn broer geplaatst zou zijn, zou je zeggen dat ze elkaar naar beneden trekken. Maar dat is dus net niet het geval. Zelf zou ik het niet trouwens niet op z'n beloop laten maar actief proberen wat geestelijke trauma's e.d. uit het verleden te verzachten door een op maat gemaakt bach bloesemmengsel te laten samenstellen. Dat is bij uitstek geschikt voor dit soort problemen. Het zou het proberen in elk geval waard zijn. Maar ieder doet het natuurlijk op zijn eigen manier, en meer dan wat je nu doet kun je bijna niet. Ik hoop dat Willem toch wel dit jaar nog wat vrijer wordt.

Ja weet je, ik heb niet het idee dat Willem trauma's heeft. De broers zijn als pup gevonden en toen in de shelter terechtgekomen en hebben daar vijf jaar geleefd. Of mijn idee klopt weet ik niet, maar ik heb meer het gevoel dat hij (en Cody) in de shelter altijd afstand hebben gehouden van mensen. Door gebrek aan socialisatie en wellicht door een al wat angstige inborst. Ik zie niet echt trauma.
Verder laat ik het ook niet op zijn beloop en ik zie ook echt dat hij goed reageert op korte trainingsmomenten, maar hij heeft veel herhaling en vooral toch ook veel tijd nodig.

lotje&famke schreef:Wat een geweldige tuin Heerlijk voor de honden

Fijn dat het zo goed gaat met Willem en dat hij zo kan genieten. Kan me voorstelen dat het moeilijk is dat hij vaak nog afstand blijft houden Maar misschien is hij op die manier wel zichzelf, hoort het bij hem, laat hij je op andere manieren weten dat ie blij is / je lief vind . Zou je er vrede mee kunnen hebben als hij daarin niet veranderd?

Ja op een bepaalde manier wel. Ik zou het dan net zo zien als Laissah en het loslopen in wildrijk gebied: ik accepteer dat ze niet loskan maar ik blijf er wel aan werken. Zo zou ik dat bij Willem en het afstandhouden ook doen.
Het vervelendste vind ik nog niet eens zozeer dát hij afstand houdt, maar meer waarom (door angst). Zou hij 'gewoon' erg op zichzelf zijn vind ik het al anders (alhoewel ik dat ook niet zo leuk zou vinden hoor).

Hippo schreef:Wauw wat een zalige tuin! Snap wel dat de honden, kat(ten) en paarden zich daar heerlijk in kunnen vermaken.

Fabiola17 schreef:Dat noemt ze een tuin, man, dat is een..... landschap.

Wij noemen het klein Zamunda, naar de film Coming to America, dat je dan allerlei wilde dieren langs het huis (paleis) ziet lopen .

Zamunda schreef:
Willem vindt het heerlijk om door die tuin te struinen maar er moet eigenlijk ook altijd wel even gerend worden . Ik lig dan toch elke keer weer in een deuk om die clown! Hij rent dan namelijk rondjes om één of meer notenbomen, dan neemt hij weer een paadje tussen de struiken door, of weer een ander paadje. Telkens verdwijnt hij dus achter een boom of struiken en dan is het maar raden waar hij weer tevoorschijn komt sjezen

Ik ben wat Cody verhalen aan het terug lezen en stuitte weer op deze post

Bovenstaande is exact wat Cody ook doet en ik eigenlijk nooit bij andere honden zie. Wat heerlijk om te lezen! Ik ben toch wel heel erg benieuwd hoe ze reageren als ze elkaar weer zien hoor, zou toch leuk zijn nog eens te proberen!

Manuma schreef:

Zamunda schreef:
Willem vindt het heerlijk om door die tuin te struinen maar er moet eigenlijk ook altijd wel even gerend worden . Ik lig dan toch elke keer weer in een deuk om die clown! Hij rent dan namelijk rondjes om één of meer notenbomen, dan neemt hij weer een paadje tussen de struiken door, of weer een ander paadje. Telkens verdwijnt hij dus achter een boom of struiken en dan is het maar raden waar hij weer tevoorschijn komt sjezen

Ik ben wat Cody verhalen aan het terug lezen en stuitte weer op deze post

Bovenstaande is exact wat Cody ook doet en ik eigenlijk nooit bij andere honden zie. Wat heerlijk om te lezen! Ik ben toch wel heel erg benieuwd hoe ze reageren als ze elkaar weer zien hoor, zou toch leuk zijn nog eens te proberen!

Ja echt? Wat grappig!
Lijkt me ook heel gaaf hoor om ze weer bij elkaar te zien. Ik stuur je een pb .

Wat een droom van een achtertuin

Willempie heeft het getroffen bij een geduldig iemand zoals jij.

Dankje Nikkielvis.


De fillem van (ome) Willem.
Ik had er nog een leuk muziekje onder willen zetten maar dan had het zomaar nog een half jaar kunnen duren . Dus hier het beloofde filmpje van Willem die zijn rondjes rent rond de notenbomen en door de paadjes naast de vijver - ondertussen Laissah uitdagend tot spel/racen. Het is voor Laissah (en de kijker) af en toe goed opletten/zoeken waar Willem nu weer tevoorschijn zal komen . Het filmpje duurt zo'n anderhalve minuut en is wat mij betreft het afkijken waard.

Willempie de sjezende clown


Ik hoop dat het te zien is trouwens, het is voor het eerst dat ik een filmpje via flikker post.

Nee. niet zichtbaar. Ik krijg een login scherm.

Ik kan hem niet zien, dan moet ik een account maken bij yahoo.

Ah, dank . Is het nu wel te zien?

Ja!

Edit: Dit doet Yindi ook altijd, alleen dan om ons uit te dagen. En dan gaat ze weer met die blije bek
Ik denk dat die 2 heel de dag rondjes zouden rennen achter elkaar haha!

Wat heerlijk dat ze zo kunnen rennen in die tuin! Hij vermaakt zich duidelijk <3

Geweldig

Zo jij boft echt met je tuin.

Is wat anders dan een balkon negen hoog.

Wat een heerlijk kinderlijk enthousiasme, en dat keer op keer, elke dag weer

Ik gok zomaar dat jij geen tv (nodig) hebt

Hahaha! Dat hij zich ook even verstopt voor Laissah
Wat een heerlijk filmpje

Geweldig filmpje zo mooi om te zien hoe Willem aan het genieten is en met Laisha aan het keten is, echt top!!
Ik zit hier met een big smile achter mijn computert

Mag ik dit filmpje doorsturen naar zijn opvangers op Kreta?

Haha wat een geweldig filmpje Zoef zoef en kiekeboe

Geweldig, wat een pret! En dat even stilstaan en gluren, wat leuk om naar te kijken.

Géwéldig!!! Zamunda, Willem heeft het écht getroffen bij jou/jullie.
Als je dit zo ziet.... ik vind het ontroerend, met het hele topic in mijn achterhoofd.
Hij geniet hier!
Ik kan mij voorstellen, wat je eerder schreef, dat het soms wellicht pijnlijk kan voelen dat hij dichterbij jullie nog niet zichzelf volledig geeft/ wat angstig is. Maar kijk hier dan vooral maar naar want ik zie hier een hele happy hond.

Wat een heerlijke tuin voor de honden.

Hahaha, kijk hem lekker genieten.

Haha, geweldig, leuk om hem zo te zien genieten!

Haha, wat een super leuk filmpje!