Het HondenForum

Ik heb de laatste paar dagen eens goed op de honden gelet om te kijken of iets van theory of mind kan zien, zonder dat dat te verklaren is door iets anders en ik denk dat ik iets gevonden heb.

Abel en Papu slapen altijd heel diep en moeten echt wakker gemaakt worden als we bijvoorbeeld gaan wandelen. Quiero is wat jonger en wel meteen wakker. Als wij opstaan en onze wandeljassen aan doen springt Quiero uit de mand en rent hij eerst naar Abel's mand, daar gaat hij net zo lang blaffen totdat Abel wakker is, dan rent hij naar Papu's mand en doet daar nog een keer hetzelfde.

Mij lijkt het dat hij dus door heeft dat Abel en Papu erg diep slapen en dat als hij dicht bij ze gaat staan en gaat blaffen ze wakker worden. Dit is zo standaard dat ik er normaal niet eens over nadenk, maar naar aanleiding van deze discussie viel het ineens op.

Joyce schreef:Mij lijkt het dat hij dus door heeft dat Abel en Papu erg diep slapen en dat als hij dicht bij ze gaat staan en gaat blaffen ze wakker worden. .

tsja, misschien is dit het probleem van de interpretatie in een notendop.

Ik denk niet dat het moeilijk is dit in termen van conditionering te beschrijven, en ik denk dat het ook heel erg menselijk, misschien al te menselijk is om te geloven dat hij heel goed beseft dat Abel en Papu in een bepaalde geestestoestand verkeren.

Persoonlijk geloof ik dat beide interpretaties op de een of andere manier wel waar zijn. Maar ik zou werkelijk niet weten hoe precies, laat staan dat ik het onder woorden zou kunnen brengen.

Maar qua conditioneren vind ik het helemaal niet zo makkelijk.

Dan zou er ooit een keer een situatie geweest moeten zijn (en om echt effect te hebben zelfs een paar keer) waarin Quiero positief beloond werd voor het naast Aben en Papu gaan staan blaffen.

Ik zit al een paar dagen te peinzen wat dat geweest zou zijn, maar in het algemeen krijgt Quiero zelfs een standje van de heren als hij een grote mond heeft. Het is dus echt in deze specifieke situatie dat hij ervoor kiest om toch te gaan blaffen.

Als hondeneigenaar is het sowieso onmogelijk om objectief naar je eigen hond (of andere honden te kijken), maar ik denk dat zelfs als je 100% objectief zou zijn je nog steeds niet alles kan verklaren / interpreteren. En misschien maakt dat het hebben van honden juist zo leuk. Een klein mysterie

Joyce schreef:
Dan zou er ooit een keer een situatie geweest moeten zijn (en om echt effect te hebben zelfs een paar keer) waarin Quiero positief beloond werd voor het naast Aben en Papu gaan staan blaffen. :

misschien heb jij ze de eerste keren gewekt, terwijl hij erbij stond te blaffen. Ik gok maar wat

Kan ook zijn dat het instinctief gedrag is: blaffen om de roedel bij elkaar te roepen is dan de functie.

Of een combinatie van beide.