MARC_S schreef:Ik denk ook dat het aandeel van de eigenaar heel groot is. Ik bedoel daarmee dat ik wel erg veel probleemhonden heb gezien waarvan ik dacht, nou nou, waar je je druk om maakt. Ik zie dan ook niet bepaald genoeg inzet of kennis en dan ontspoort een hondje een beetje en krijgt zelf de schuld. Hele dominante reuen, probleemherders in de asielen en meer. Je wil niet weten wat een ander met kennis van zaken van die honden kan maken vaak. De meeste honden die werken zijn niet gecastreerd. Ik bedoel niet alleen politiehonden maar bv collies die werken, racende honden, jachthonden, sporthonden en ga zo door. De kenners hebben haast nooit problemen met ongecastreerde honden. Mensen die blokjes om gaan, op de hondenveldjes lopen en de hond niets laten doen voor zijn brood hebben wel problemen. De grootste trainingswonderen zijn dat nu meestal ook weer niet. Dat zegt wel iets hoor
De eigenaar van een dekreu heeft meestal ook geen probleem en een fokker die een reu heeft om te dekken weet ook meestal wel hoe het beestje te houden en te trainen zonder dat er problemen zijn.
Als ik zie hoeveel reutjes in de asielen belanden met 10 maanden dan geef ik liever de baasjes en hun manieren de schuld dan de ballen van de hond of de hond zelf.
Ja, reuen vechten nu eenmaal wel eens als je pech hebt, ze reageren op loopse teven en kunnen ook wel wat te heftig zijn voor de hondenveldjes. Maargoed, je kan er ook lekker smorgens mee lopen op rustige plekken, mee trainen bij andere honden en voorkomen dat hij vecht is nu ook niet bepaald te hoog gegrepen denk ik dan. Heb je daar geen zin in dan is een teefje misschien een betere keuze? Ik zeg maar wat :N:
Weer die tegenstellingen... of je bent een 'expert' en kunt perfect overweg met een ongecastreerde reu, of je 'weet er niets van' want/dus je hebt een probleem. Ik ben nog kenner noch onwetende - er zitten ook nog heel wat schakeringen grijs tussen zwart en wit
.
Ik heb twee reuen die gingen knokken. Heb toen advies ingewonnen, en van de GT hoek het advies maar één van de twee te castreren, diegene die laagste in rang zou moeten worden. Van de kant van de DA uit was weer het advies om alletwee te castreren, anders zou de gecastreerde reu geen leven hebben. Het laatste advies heb ik opgevolgd. Maar goed ook, want na nog twee forse gevechten is onverwacht Christo, de lichtste en kleinste van de twee dobers nu de baas in huis gebleken.
Alles 'heb' z'n voors en z'n tegens. Ik vind Christo nu iets makkelijker, hij gaat minder tegen me in, en dat was vroeger wel anders. Voor mij was dat een bijkomend voordeel, op zich had ik hem daar niet voor laten castreren. Maar dat het een positieve invloed kan hebben op het gedrag, dat geloof ik gerust. Als baasje ben ik in elk geval niet veranderd.
Nadelen die voor mij zwaar wegen? Ik heb nu twee boterballen in huis, en moet er hard aan trekken om vooral Christo op gewicht te houden, en met Aidan zit ik me nu ook af te vragen wat het voor zijn spieropbouw heeft gedaan, met die rotte knie heeft hij immers al zijn spieren nodig.
Zou ik alleen Christo of alleen Aidan in huis hebben, dan zou ik niet over zijn gegaan tot castratie. Nu had ik geen keus. En dan ben ik blij dat ik ze nu met een gerust hart samen alleen in huis kan laten, dat ik ze niet hoef te scheiden en dat één overdag in mijn keuken of zo moet zitten. Het lijkt me dat dit voor mijn reuen ook veel fijner is - zo ruim behuisd ben ik niet. En deze week heb ik daar een goede test voor: een loopse teef in huis. Had ik niet tot castratie overgegaan, dan zat ik nu met twee knokkende reuen en bloed aan de muur.
Daarom ben ik nu nog blij met een DA die nuchter zei dat met knokkende reuen in huis castratie in 80% van de gevallen effectief is. Kijk, dat is nu duidelijke informatie waar je wat aan hebt
.
Wie overweegt zijn of haar reu te castreren krijgt van mij gewoon de voors- en tegens, waarbij ik hoop dat die persoon bij meerdere mensen naar hun ervaringen informeert. Dat lijkt me ook effectiever dan dit onderwerp benaderen met een houding van 'dit zijn de normen waaraan je moet voldoen'
wil je niet afgedaan worden als een 'onwetende' die alleen een blokje omloopt met je hond...
Mijn persoonlijke ervaring? Beide reuen zijn op latere leeftijd gecastreerd, zodat het hun karakter niet veel heeft beinvloedt. Christo was altijd al makkelijk met andere honden, ook reuen, maar bleek het fijn te vinden dat hormonale vechtersbaasjes nu straal langs hem heen lopen. Aidan is een machootje gebleven, en nog steeds een beetje potentiële vechtersbaas, zei het nu geen hormonale
. Maar prima binnen de perken te houden. En beide reuen zijn de beste maatjes.
Castratie is een optie met voordelen, nadelen en risico's. Ik ben tegen het standaard castreren van jonge reutjes. Maar ook tegen het principiëel NIET castreren van een reu die daar soms wel degelijk ook voordeel van kan hebben - die vaker los mag, niet gescheiden gehouden hoeft te worden, een rustigere verhouding krijgt met de baas.
Doe alsjeblieft die oogkleppen eens af
Jij kan je maar niet verplaatsen in andere mensen, andere situties en zeker niet in hele andere honden dan alleen maar een werkmechel. We hebben het hier over een Collie die in 999 van de 1000x een huishond zal worden, waar trouwens helemaal níets mis mee is maar daar ga je toch niet zo'n reu voor inzetten?