Het HondenForum

Ik denk dat veel ouders het ook wel zullen doen als hun kind in het water ligt.

iones schreef:Ik denk dat veel ouders het ook wel zullen doen als hun kind in het water ligt.

Ja, maar zal ik heel eerlijk zijn? Ik denk dat het voor een ouder natuurlijker voelt om je leven te geven voor je eigen kind, of om met je eigen kind te 'gaan' dan dat het voor mij natuurlijk voelt om mijn eigen leven te geven voor mijn hond. Begrijp me goed hoor, als er gerede kans was dat het iets uit zou halen zou ik het doen; is het bij voorbaat al een kansloze situatie dan spring ik er niet in 'om het springen'. Dat klinkt misschien heel hard en het zegt ook niets over hoeveel ik van ze hou, maar ik heb het leven toch iets te lief om dat onder het mom van 'alles voor m'n beessies' in het ijswater te gooien en al te weten dat het niets uithaalt.

wat is "natuurlijk"?
Ik denk dat dat voor iedereen weer anders is. Er zijn ouders die helemaal niet op een natuurlijke manier met kinderen om gaan, en daar tegenover zijn mensen die hun hond weer beter behandelen dan een ouder zijn/haar kind behandelt.

yvonne dl schreef:Ik vind het nogal makkelijk om zomaar te zeggen wat je zelf gedaan zou hebben.
Als als.............................................................................
Ja hoor,,
Die man zal wel een reden gehad hebben om zo te reageren denk ik dan maar.
Het zal veel verdriet gedaan hebben om zijn hondje te zien verzuipen.
Dit gun je niemand.
En ook anderen zijn er niet ingesprongen.
Maar als hij dit of dat gedaan zou hebben....
Altijd makkelijk om zo te reageren als het om een ander gaat.
Als......
Als ik een piemel had gehad was ik een jongetje geweest haha

Het maakt misschien niet uit om erbij te zeggen, maar ik heb al eens zoiets gedaan. Voor de hond van een ander. Iedereen stond toen ook op de kant te kijken en niemand die iets deed.
Het was gek, maar toen ik erachteraan sprong kwamen er ineens meer mensen in actie. Het is een sneeuwbaleffect en het is ook bekend dat als de één niets doet, een ander dan ook niet snel iets zal ondernemen. En dat geldt ook andersom, blijkt.
Ik durf dus zeker van mezelf te zeggen dat ik niet zou twijfelen. Voor wie daar nog aan twijfelt.
En daarom kan ik ook zeggen dat ik impulsief kan handelen en na afloop wel een keer ga nadenken en trillen.

Ik weet dat het 'heldhaftig' moet klinken als je zegt: 'Ik spring er gelijk in.' Maar ik zou dit ook echt doen. Ik zou voor mijn kind er ook in springen en ik (niet om een discussie uit te lokken) beschouw mijn hondje echt als mijn kindje, dus spring ik erin. Natuurlijk loop je zelf ook gevaar, maar ik zou daar op dat moment niet aan denken. Misschien een heel andere situatie: maar toen Lara eens gebeten werd door een Duitse Herder ben ik er ook tussen gesprongen, omdat de baas niets deed. De hond liet gewoon écht niet los en heb ik letterlijk liggen vechten met die hond om hem van Lara af te krijgen. Ik lag gewoon op de grond met een Duitse Herder te vechten!! Dat is ook gevaar voor eigen leven. Maar goed, kan me ook best indenken dat er mensen zijn die het echt niet durven en die zou ik nooit iets kwalijk nemen.

Madison schreef:Misschien een heel andere situatie: maar toen Lara eens gebeten werd door een Duitse Herder ben ik er ook tussen gesprongen, omdat de baas niets deed. De hond liet gewoon écht niet los en heb ik letterlijk liggen vechten met die hond om hem van Lara af te krijgen. Ik lag gewoon op de grond met een Duitse Herder te vechten!! Dat is ook gevaar voor eigen leven. Maar goed, kan me ook best indenken dat er mensen zijn die het echt niet durven en die zou ik nooit iets kwalijk nemen.

Dat vind ik iets heel anders, dat zou ik ook onherroepelijk doen want de kans dat je wordt doodgebeten is dan nihil. Het zou een ander verhaal worden als het een tijger betrof die jouw hond belaagde. En als ik ook maar enig idee zou hebben dat ik er zelf met redelijke waarschijnlijkheid wel uit zou kunnen komen, dan spring ik er onmiddelijk in. Maar 30 meter uit de kant, in een diep water? Weet je hoe snel je onderkoeld raakt? Ik zou wel IETS doen, maar er niet rucksichtlos induiken om vervolgens te denken "dat....was niet zo handig...".

Ik weet niet wat ik doe. Ik kan me voorstellen dat ik er in paniek achteraan spring, maar ik denk niet dat het het slimste is om te doen. Even heel logisch gedacht: die hond heeft een dikke vacht, die houd het wel een kwartiertje uit - ook al is het niet echt prettig. Het is dus geen secondenkwestie. Ik zou proberen mensen ter plaatse te krijgen en sowieso een touw oid. Dertig meter is wel heel ver hoor, in ijswater, heen en terug. Al kan op de terugweg de hond waarschijnlijk wel helpen, die is een stuk beter uitgerust voor dit soort krachtproeven.
Maar drie kwartier toekijken... ik zou echt kapot gaan van ellende. Ik vraag me trouwens ook ernstig af wie de foto heeft gemaakt.
Maar ja, ik zou Max sowieso niet 30! meter het ijs op laten gaan. Ze heeft deze winter een pootje op het ijs gezet en toen heb ik zo'n brul gegeven dat ze echt wel doorhad dat het absoluut niet mag.

Madison schreef:Ik weet dat het 'heldhaftig' moet klinken als je zegt: 'Ik spring er gelijk in.' Maar ik zou dit ook echt doen. Ik zou voor mijn kind er ook in springen en ik (niet om een discussie uit te lokken) beschouw mijn hondje echt als mijn kindje, dus spring ik erin. Natuurlijk loop je zelf ook gevaar, maar ik zou daar op dat moment niet aan denken. Misschien een heel andere situatie: maar toen Lara eens gebeten werd door een Duitse Herder ben ik er ook tussen gesprongen, omdat de baas niets deed. De hond liet gewoon écht niet los en heb ik letterlijk liggen vechten met die hond om hem van Lara af te krijgen. Ik lag gewoon op de grond met een Duitse Herder te vechten!! Dat is ook gevaar voor eigen leven. Maar goed, kan me ook best indenken dat er mensen zijn die het echt niet durven en die zou ik nooit iets kwalijk nemen.

Maar even de andere kant: is het in zo'n situatie juist niet je plicht om je hond zo goed mogelijk te proberen redden? Je wil er heel graag inspringen, maar de kans dat je het redt is nihil en je hond is er echt niet meegeholpen als je jezelf om zeep helpt. Dus moet je jezelf juist niet even in de hand houden- juist om wille van de hond! - en de slimste strategie kiezen?

Geer schreef:

iones schreef:Ik denk dat veel ouders het ook wel zullen doen als hun kind in het water ligt.

Ja, maar zal ik heel eerlijk zijn? Ik denk dat het voor een ouder natuurlijker voelt om je leven te geven voor je eigen kind, of om met je eigen kind te 'gaan' dan dat het voor mij natuurlijk voelt om mijn eigen leven te geven voor mijn hond. Begrijp me goed hoor, als er gerede kans was dat het iets uit zou halen zou ik het doen; is het bij voorbaat al een kansloze situatie dan spring ik er niet in 'om het springen'. Dat klinkt misschien heel hard en het zegt ook niets over hoeveel ik van ze hou, maar ik heb het leven toch iets te lief om dat onder het mom van 'alles voor m'n beessies' in het ijswater te gooien en al te weten dat het niets uithaalt.

Kan ik het alleen maar mee eens zijn.
Ik hou ontzettend veel van mn beestjes en ze betekenen heel veel voor me maar ik ga niet mijn eigen leven op het spel zetten.

Ik vind het vechten met andere honden ook totaal geen vergelijking in deze.

Ik spring er niet in als Buffy dertig meter van de kant af ligt in diep water. Ik spring wel als mijn kind er in ligt. 30 jaar geloeden was ik misschien voor Buffy ook nog wel gesprongen, ik had er toen nog geen idee van hoe snel je onderkoeld kunt raken.

Maar Buffy mag niet op het ijs en ik zou niet wachten op de brandweer, ik zou in paniek gaan zoeken naar iets groots wat kan drijven en waarop ik liggend en peddelend naar Buffy toe zou kunnen. Hopelijk zou ik dan iets vinden, maar toekijken terwijl Buffy zo ligt te spartelen dat kan ik heel zeker niet.

Anne