Het HondenForum

En toch vind ik het jammer .

Dat is overigens ook het enige wat ik zei , niet dat ik niet inzie dat het onoverkomelijk is als we bepaalde rassen in NL rond willen laten lopen.

nana schreef:Moed en stabiliteit om te vechten is volgens mij wat anders dan moed en stabiliteit om te waken.
Denk dat een onstabiele angstige pitbull beter vecht dan een stabiele hond.

Bij de boerboel wil je een hond die zelfstandig denkt en een situatie zelf kan inschatten en die ingrijpt waarnodig.
Je wilt een hond die indringers wegjaagd en verdedigd en als het niet lukt met zijn indrukwekkende uiterlijk en dreigementen dan met geweld.
Hier zullen de onstabiele angstige honden sneller onnodig geweld gebruiken bedoel je dat?

Daar ga je dus de fout in

Een onstabiele angstige hond zal eerder bijten, maar heeft niet de moed om verder te gaan\
Een stabiele hond zal niet snel bijten, maar gaat het als het moet ook echt niet uit de weg

De meeste bijtgevallen, bij een stafford gebeuren met een onstabiele hond, en dan vooral naar mensen toe

velvet29 schreef:

nana schreef:Moed en stabiliteit om te vechten is volgens mij wat anders dan moed en stabiliteit om te waken.
Denk dat een onstabiele angstige pitbull beter vecht dan een stabiele hond.

Bij de boerboel wil je een hond die zelfstandig denkt en een situatie zelf kan inschatten en die ingrijpt waarnodig.
Je wilt een hond die indringers wegjaagd en verdedigd en als het niet lukt met zijn indrukwekkende uiterlijk en dreigementen dan met geweld.
Hier zullen de onstabiele angstige honden sneller onnodig geweld gebruiken bedoel je dat?

Daar ga je dus de fout in

Een onstabiele angstige hond zal eerder bijten, maar heeft niet de moed om verder te gaan\
Een stabiele hond zal niet snel bijten, maar gaat het als het moet ook echt niet uit de weg

De meeste bijtgevallen, bij een stafford gebeuren met een onstabiele hond, en dan vooral naar mensen toe

Ik weet niet of ik daar de fout mee in ga, het is een gedachtenrichting.
Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Ik zou zelf harder en wanhopiger vechten en ook doorvechten als ik dacht dat mijn leven in gevaar was dan als ik alleen maar mijn punt wilde maken of gewoon een robbertje wilde vechten voor de fun.

Even op het menselijke gooien

Stel je hebt 2 boxers in een ring staan
De ene is eigenlijk bang en wil daar niet staan
De andere is vol zelfvertrouwen
Wie wint er denk je

Een onstabiele angstige hond zal wel uitvallen, en die bijt ook , maar dat zijn vaak korte beten en die hond zal zich naar het bijten terug trekken
Hij laat zien dat hij dat niet wilt
Een stabiele hond die gaat er voor
Die is vol zelfvertrouwen dat hij het wint, en vind het ook nog eens "leuk"


Maar goed mijn honden vechten in de regel niet , omdat ik het voor ben
Hier in huis gelden strengere regels als in een gemiddeld ander honden huishouden
Je kan je hond lezen, ook al zijn de signalen die een vechthond uitzend minimaal
Maar soms kan je er niet onderuit komen, maar in de 11 jaar dat ik staffords heb is er denk ik 3 x gevochten
En dan door mijn toedoen zonder ernstige verwondingen
Gewoon omdat je er boven opzit
En ik heb hier 9 honden in huis gehad, reuen en teven
En dan moet ik zeggen dat de teven erger zijn als de reuen

Ik heb in het verleden ook andere rassen gehad dan Alaskan Malamutes en van daaruit kan ik concluderen dat rassen onderlinge verschillen kennen, naast de vanzelfsprekende individuele verschillen.
Door mijn manier van omgaan met mijn mallemutsen, zijn het, voor het ras (!!) goed luisterende, gezeglijke honden. Bij hun vorige bazen waren ze dat niet en vertoonden ze het typische mallemuts-gedrag wat je bij het ras verwacht op basis van de rondgaande verhalen.

Het worden echter geen herders of retrievers. Het gevaar dat ze er van tussen gaan bij het loslopen, blijft. Meestal zie ik dat op tijd aankomen (standje zeiloor)

Nu heb ik een nakomeling van mijn twee mallemutsen, een stevig, maar uiterst stabiel ventje. Hij zal van mij nooit de kans krijgen te ontdekken wat voor power hij in zich heeft in relatie tot andere honden. Met de raseigenschappen van een Alaskan Malamute in combinatie met hun fysieke kracht moet je dat niet willen. Dus nee, ook nu als pup op de puptraining geen strijdjes aangaan met die labrador enz.

M.a.w. het is dus zeer van belang dat je de raseigenschappen kent en dat je deze zo goed mogelijk in acceptabele banen leidt.

Maar daarnaast is nurture een minstens zo belangrijk factor. Helaas weet ik niet meer in welk tijdschrift ik het gelezen heb, maar recent onderzoek wees uit, voor zover we dat eigenlijk niet al wisten, dat het gedrag van moeder naar haar pups (en überhaupt haar gedrag) een grote invloed heeft op de pups. Een overbezorgde teef, bijvoorbeeld, die nauwelijks bij haar pups is weg te slaan, zorgt ervoor dat pups gemakkelijker verlatingsangst ontwikkelen. Een teef die van begin af aan regelmatig de pups alleen laat, zorgt dan juist weer voor pups die dat zelden ontwikkelen. Dit laatste was dan uit dat onderzoek gebleken.

corason del perro schreef:@zoek stok: Dat terug houdende heeft Odin ook nog wel iets wat ik ook wel fijn vind. Maar izzie heeft dat veel sterker. Dat is ook niet erg jij hebt daar bewust voor gekozen het is echter niet realistisch om te denken dat als je alle aussies zo fokt ze allemaal bij zo'n verandwoord, begrijpend baasje komen. Dus ik heb er helemaal niets op tegen als er mensen zijn die een hond wel nog echt fokt op de eigenschappen die ze nodig hebben voor hun werk zoals de werkende aussie. Maar gelukkig doen we dat niet allemaal. (maar ik geloof dat je die mening al deelde )

Yep. Ik hoop gewoon dat het soort Aussie waar ik op val wel gefokt blijft worden. Want ik kan het niet met feiten onderbouwen, maar ik vind de vriendelijke Aussies vaak ook minder gefocust in hun werken. Ze hebben veel meer een blik naar buiten. Uitzonderingen daargelaten hoor.

Hij zal van mij nooit de kans krijgen te ontdekken wat voor power hij in zich heeft in relatie tot andere honden

Waarom koop je dan een malamute?

Sinds wanneer is het positief om de aard van't beesje te verloochenen?
Je moet geen honden omvormen zodat ze bij je passen.
Tselfde met jachthonden...koop geen jachthond als hij nooit achter wild kan zitten.

Dat is natuurlijk mijn mening, ik neem aan dat ik de enige ben die er zo over denkt:)

Moet ik hem dan andere honden laten slopen enkel en alleen omdat hij sterk genoeg is? Het is niet zozeer dat een malamute perse vechtlustig is, wel dat hij succeservaring op succeservaring zal stapelen omdat er maar weinig andere rassen zijn opgewassen tegen een malamute in volle actie. Dat is overigens geen opschepperij, maar is mij bekend vanuit andere malamute-eigenaars. Nee joh, lekker dan je hond uiteindelijk in beslag moeten laten nemen omdat er nog steeds wel een agressieve-honden-regeling bestaat. En hup, haalt hij dan de MAG-test niet, lekker laten hemelen. Dat is echt liefde voor het dier en voor het ras. Ik weet niet of je bekend bent met de drukkracht van de kaken van een malamute en de gemiddelde fysieke kracht van zo'n hond, maarre wellicht zou je dan anders praten.

Waarom zou ik dat vechten moet toestaan? Is het niet aan mij om te bepalen of er überhaupt een gevecht moet plaatsvinden, als alpha? Het heeft niets te maken met het onderdrukken van de aard van het beesie. Dat zou ik pas doen als ze bij mij de gelegenheid niet kregen te steppen zodat ze lekker kunnen trekken. Daarvoor zijn ze gefokt, niet om te knokken met andere honden. Ik vorm de hond dan ook niet om. Ik reguleer het gedrag, dat is toch even anders. Jij laat je hond toch ook niet zijn goddelijke gang gaan? Verder gaan ze met mij boodschappen doen: met de bolderkar. Hup de boodschappen erin, honden ervoor en trekken naar huis. Ik gebruik mijn malamute meer naar hun aard dan veel andere bezitters.

Als we zo gaan praten, dan denk ik dat er maar weinig rassen worden gehouden en gebruikt naar de aard van het beesie. En wat is aard en wat is aangeleerd gedrag? Laten vechten en zo succeservaringen opdoen is dan uiteindelijk aangeleerd gedrag. Een jachthond mag ook niet naar believen zijn gang gaan met de jacht. Dan heeft de jager nog niet veel aan hem. Hij zal, nagelang het oorspronkelijk gebruik, het wild aanwijzen, opjagen en ophalen. Niet zomaar in het wilde weg erachter aan gaan en met zijn baas niets meer van doen te hebben.

Ennuh waarom een malamute... omdat het de enige echte honden zijn. Serieus: ik heb ook andere rassen gehad, dit ras past in karakter en temperament uitstekend bij mij. Ze zullen wel respect voor je ontwikkelen, bij de juiste aanpak, maar in aanbidding naar de baas opkijken kun je vergeten. Ze kunnen zo het eeeh sch*** aan je hebben, tijdelijk.
'Huh, had je het tegen mij? Joh, nou dat is me nu even worst.'

Moet ik hem dan andere honden laten slopen enkel en alleen omdat hij sterk genoeg is

dat niet
Maar ik vind dat als je een malamute hebt, die wel zijn eigen kracht en behendigheid moet leren (beheersen) in contact met andere honden.
Vermits je meerdere honden (ja?) hebt zal dat zowieso gebeuren, niet?

Jij laat je hond toch ook niet zijn goddelijke gang gaan?

niet als ze aangelijnd is ... ik ben een vrij slecht voorbeeld op dat vlak

Ik gebruik mijn malamute meer naar hun aard dan veel andere bezitters.

dan zwijg ik

Ik vind het gewoon rot dat al die noordelijke rassen naar deze streken zijn gehaald en hier stilletjesaan hun weerstand tegen de barre natuur verliezen.

Ik heb meerdere malamutes, maar toch is dat een andere situatie. Je hebt het dan over een roedel die functioneert vanuit bepaalde posities van honden tegenover elkaar. Mijn hond hoeft met een wildvreemde hond niet aan rangorde te doen. Dat is pas functioneel als ze ofwel dagelijks ofwel heel vaak met elkaar omgaan.

Het is inderdaad jammer dat ze hun natuurlijk weerstand lijken te verliezen, hoewel ze over het algemeen zich zonder al te veel moeite aanpassen op het moment dat ze weer naar noordelijke streken worden meegenomen.

Zorgwekkend en bijzonder jammer vind ik vooral de wooly's, van die enorm ontplofte haarballen ala een collie (begrijp me niet verkeerd, ik vind de langharige versie van de collie erg mooi, maar een malamute hoort zo'n vacht niet te hebben) Ze hebben geen ondervacht en de vacht is ook niet geschikt om in de sneeuw of andere barre weersomstandigheden de hond te beschermen.

corason del perro schreef:
Tja een staffie is gewoon gefokt op een gevecht en ik mag hopen dat hij daar niet meer voor gebruikt/gefokt word waardoor sommige van zijn eigenschapen het voor zo'n hond gewoon stress vol maken om in onze samenleving te leven en helemaal bij niet juiste eigenaren. En laat ik nou net dit soort honden veel in drukke steden tegen komen en minder op het platte land. Het is dan toch voor zowel baas als hond fijner als hij zich iets makkelijker aanpast. Dan hoeft het heus geen allemans vriendje te worden ofzo.

Het is erg duidelijk dat je weinig van de staffords snapt en weinig ervaring ermee hebt. Een goede stafford is compleet stressbestendig. Ze hebben geen stress van hun gedrag maar lol. Een stafford die zogenaamd sociaal wordt gemaakt heeft wel stress, angstaanvallen, angstbijten en is minder vrij naar mensen toe, tot aan mensagressie toe.
Ik zie niet in waarom dat beter is dan een hondagressieve hond maar goed. Schijnbaar is dat tegenwoordig een vies woord geworden.

Martijn schreef: Als je bereid bent om een hondenleven lang tegen de stroom op te zwemmen kun je daar best een hoop mee. De vraag is wel of je dat kunt en of je het wil. Maar de aanleg van de hond is geen allesbepalende factor.
Eva is qua aanleg een herdershond maar de ervaring mist ze. Ze heeft wel drijfinstinct maar voor ik met haar een kudde schapen van a naar b kan brengen ben ik een jaar trainen verder.

Eva is geen pitbull. Wat denk jij dan, dat de eigenaren van vechthonden zeggen kijk Killa daar moet je bijten, en als je nu vastpakt en schud dan heb je voordeel? Dat ze van ten voren een strategie bespreken? Kom nou daar heeft een beetje pitbull geen les in nodig die kan dat.
Ik zie trouwens nergens zwervers met een echte pitbull of stafford, die zijn ook vrij duur. Vaak hebben ze wel een of andere kruising.

Valerie schreef:

corason del perro schreef:
Tja een staffie is gewoon gefokt op een gevecht en ik mag hopen dat hij daar niet meer voor gebruikt/gefokt word waardoor sommige van zijn eigenschapen het voor zo'n hond gewoon stress vol maken om in onze samenleving te leven en helemaal bij niet juiste eigenaren. En laat ik nou net dit soort honden veel in drukke steden tegen komen en minder op het platte land. Het is dan toch voor zowel baas als hond fijner als hij zich iets makkelijker aanpast. Dan hoeft het heus geen allemans vriendje te worden ofzo.

Het is erg duidelijk dat je weinig van de staffords snapt en weinig ervaring ermee hebt. Een goede stafford is compleet stressbestendig. Ze hebben geen stress van hun gedrag maar lol. Een stafford die zogenaamd sociaal wordt gemaakt heeft wel stress, angstaanvallen, angstbijten en is minder vrij naar mensen toe, tot aan mensagressie toe.
Ik zie niet in waarom dat beter is dan een hondagressieve hond maar goed. Schijnbaar is dat tegenwoordig een vies woord geworden.

Ik heb inderdaad niet heel veel ervaring met staffords , maar ik denk ook dat je mij verkeerd begrijpt. Ik zeg niet dat een stafford altijd stress heeft namelijk, maar als ze hebben bepaalde eigenschappen die er in gefokt zijn voor het gevecht met andere honden. En die eigenschappen kunnen wel tot en gestreste hond leiden als hij bij de verkeerde eigenaar in de verkeerde omgeving terecht komt. Als je ergens woont waar het heel druk is en je kan andere honden bijna niet ontwijken heb je veel meer kans op confrontaties of die nu vanuit de staff komen of vanuit die andere hond. Op zo'n moment wil die hond reageren zoals hij gefokt is maar dat mag hij niet en dat kan stress geven.

Ik snap wat je zegt over een staff in situaties brengen waar die gestresst van raakt dat is ook wat ik probeer te zeggen. In mijn ogen is het echter niet realistisch te denken dat alle staffords in goede handen komen (daar zijn er veel te veel voor) en als je dan toch door wilt fokken/ het ras wilt behouden dan zou ik wel op bv een hogere bijtdrempel fokken. dat doe je natuurlijk niet door willens en wetens ze hond aan dingen bloot te stellen wat niet goed voor hem is om maar te bewijzen hoe sociaal hij is maar er zoals je zegt een nerveuze hond uit voort komt. Dan krijg je inderdaad nog gevaarlijkere puppen. Maar selecteren op die ene reu en teef die net iets gemakkelijker zijn met andere honden kan er ook voor zorgen dat na een paar generaties de agressie wegens soort genoten al wat minder is. Ik denk niet dat dit een staff dan anders maakt dan hij is. Maargoed ik schrijf dit dus niet uit ervaring/kennis over de stafford maar kennis over gedrag en genetica in het algemeen. (ik kan er dus best naast zitten hoor )

Zoek stok! schreef: Yep. Ik hoop gewoon dat het soort Aussie waar ik op val wel gefokt blijft worden. Want ik kan het niet met feiten onderbouwen, maar ik vind de vriendelijke Aussies vaak ook minder gefocust in hun werken. Ze hebben veel meer een blik naar buiten. Uitzonderingen daargelaten hoor.

Daar heb je helemaal gelijk in. Werkende herdershonden zijn gefokt op bepaalde eigenschappen die zorgen dat ze het heel goed doen bij de schapen, maar wat het meteen ook heel moeilijk kan maken in de maatschappij. Die eigenschappen zijn wel echt nodig voor dat werk bij de schapen dus ga je dat weg fokken dan worden ze minder goed in wat ze oorspronkelijk moesten doen. Ik hoop ook dat er mensen zijn die werklijn aussies blijven fokken de diversiteit van zo'n ras spreekt mij juist aan. Maar het maakt het voor een fokker wel veel moeilijker om die pups in een goed thuis te plaatsen dus ik ben ook blij dat niet iedereen denkt echte werklijn aussies te gaan fokken

De kracht van een stafford is het stabiele en onverschrokken karakter
Ga je hier mee minderen komen er andere dingen voor terug die je niet wilt zien in een stafford

Juist dat karakter maakt hem zo betrouwbaar naar mensen
Ik heb in eerdere posts al aan gegeven dat ik niet snap dat sommige mensen met een hond willen fokken die dit niet bezit
En waar het fout gaat zijn meestal bij de honden die zo lief en sociaal zijn
Het ware karakter gaat verloren, en daar komen dingen voor terug die zeer zeker niet gewenst zijn

Ik heb hier nu 11 jaar staffords rond lopen, en nee ik vind het niet goed dat ze alles op willen vreten wat in hun blikveld komt
Maar ik heb liever dit dan de gezapige karakter waar ik niet achter kan staan
Als een hond geen goed karakter heeft wordt er hier niet mee gefokt

En over dat de staffords niet bij de goede mensen komen dat heb je bij elk ras
Denk aan een border waar niets mee gedaan word, die gaat ook lopen drijven op auto's mensen en weet ik veel
Een jachthond , die gaat ook zijn neus achter na als hij de kans krijgt
Een mechelaar die voor de kachel gelegt word, daar kun je ook van op aan dat dat fout gaat
Dus al met al , er is geen 1 ras wat alleen bij de perfecte mensen komt

Maar als ik hier pup kopers heb dan zal ik ook altijd de nadelen vertellen
IK heb hier ooit een pup koper gehad, die een reutje wilde, en mijn garantie vroeg of dat goed zou gaan met de reutjes van zijn moeder
Omdat zij regelmatig op de hond zou passen
DIe geef ik niet ,
Een week later hoor ik dat hij een reutje heeft gekocht
EN dan kan je op je sloffen aanvoelen dat die fokker gezegt heeft dat het wel kan als ze samen opgroeien


Een stafford is een hond met een gebruiks aanwijzing, maar het is een fantastisch ras, dat meen ik echt
Maar je moet wel weten wat je aan je riempje hebt zitten
En niet op zondagmiddag naar het bos willen gaan met je hondje , want dan kom je bedrogen uit

corason del perro schreef:

Valerie schreef:

corason del perro schreef:
Tja een staffie is gewoon gefokt op een gevecht en ik mag hopen dat hij daar niet meer voor gebruikt/gefokt word waardoor sommige van zijn eigenschapen het voor zo'n hond gewoon stress vol maken om in onze samenleving te leven en helemaal bij niet juiste eigenaren. En laat ik nou net dit soort honden veel in drukke steden tegen komen en minder op het platte land. Het is dan toch voor zowel baas als hond fijner als hij zich iets makkelijker aanpast. Dan hoeft het heus geen allemans vriendje te worden ofzo.

Het is erg duidelijk dat je weinig van de staffords snapt en weinig ervaring ermee hebt. Een goede stafford is compleet stressbestendig. Ze hebben geen stress van hun gedrag maar lol. Een stafford die zogenaamd sociaal wordt gemaakt heeft wel stress, angstaanvallen, angstbijten en is minder vrij naar mensen toe, tot aan mensagressie toe.
Ik zie niet in waarom dat beter is dan een hondagressieve hond maar goed. Schijnbaar is dat tegenwoordig een vies woord geworden.

Ik heb inderdaad niet heel veel ervaring met staffords , maar ik denk ook dat je mij verkeerd begrijpt. Ik zeg niet dat een stafford altijd stress heeft namelijk, maar als ze hebben bepaalde eigenschappen die er in gefokt zijn voor het gevecht met andere honden. En die eigenschappen kunnen wel tot en gestreste hond leiden als hij bij de verkeerde eigenaar in de verkeerde omgeving terecht komt. Als je ergens woont waar het heel druk is en je kan andere honden bijna niet ontwijken heb je veel meer kans op confrontaties of die nu vanuit de staff komen of vanuit die andere hond. Op zo'n moment wil die hond reageren zoals hij gefokt is maar dat mag hij niet en dat kan stress geven.

Ik snap wat je zegt over een staff in situaties brengen waar die gestresst van raakt dat is ook wat ik probeer te zeggen. In mijn ogen is het echter niet realistisch te denken dat alle staffords in goede handen komen (daar zijn er veel te veel voor) en als je dan toch door wilt fokken/ het ras wilt behouden dan zou ik wel op bv een hogere bijtdrempel fokken. dat doe je natuurlijk niet door willens en wetens ze hond aan dingen bloot te stellen wat niet goed voor hem is om maar te bewijzen hoe sociaal hij is maar er zoals je zegt een nerveuze hond uit voort komt. Dan krijg je inderdaad nog gevaarlijkere puppen. Maar selecteren op die ene reu en teef die net iets gemakkelijker zijn met andere honden kan er ook voor zorgen dat na een paar generaties de agressie wegens soort genoten al wat minder is. Ik denk niet dat dit een staff dan anders maakt dan hij is. Maargoed ik schrijf dit dus niet uit ervaring/kennis over de stafford maar kennis over gedrag en genetica in het algemeen. (ik kan er dus best naast zitten hoor )

Je denkt veel te simpel Je haalt iets weg wat eigenlijk de reden is dat dit ras bestaat. Natuurlijk heeft het invloed op de rest van de hond. De zogenaamd naar honden sociale staffords hebben allemaal vreemde rasontypische trekjes. Ik heb er hier ook zo eentje zitten. Angstaanvallen en andere rare dingen die absoluut niet bij dit type hond horen. Ook wat wantrouwend naar mensen toe, niet gevaarlijk maar niet zoals een stafford hoort te zijn. Nee doe mij maar een hondagressieve stafford die naast dat ook gewoon rastypisch is. Veel veiliger en ontspannender.

Ja ik lees al dat ik inderdaad niet genoeg inzichten heb ik de staff. Ik lees jullie stukjes en bedenk me dat ik net het zelfde over een aussie loop te vertellen Die worden bv minder goed in werk omdat ze socialer gefokt worden. Alleen daarvan weet ik wat de consequenties zijn en bij een staff niet

maargoed dat neemt niet weg dat ik toch ben voor het fokken van honden die niet zoveel moeite hebben in deze drukte zeg maar. Maar hoe of wat bij veel rassen weet ik dan ook niet

Ik vind staffies enorm leuke honden maar echt geen hond voor mij, ik vind Jola soms al lastig en dat is denk ik een lievertje vergeleken met een stafford.

corason del perro schreef:Ja ik lees al dat ik inderdaad niet genoeg inzichten heb ik de staff. Ik lees jullie stukjes en bedenk me dat ik net het zelfde over een aussie loop te vertellen Die worden bv minder goed in werk omdat ze socialer gefokt worden. Alleen daarvan weet ik wat de consequenties zijn en bij een staff niet

maargoed dat neemt niet weg dat ik toch ben voor het fokken van honden die niet zoveel moeite hebben in deze drukte zeg maar. Maar hoe of wat bij veel rassen weet ik dan ook niet

Ik vind staffies enorm leuke honden maar echt geen hond voor mij, ik vind Jola soms al lastig en dat is denk ik een lievertje vergeleken met een stafford.

De honden hebben geen last van de drukte maar de mensen. Ik heb geen problemen hier met de honden omdat ik ze onder controle heb. En ja af en toe moet ik eens een hond weg schoppen of brullen maar dat komt zelden voor gelukkig.

kan me best voorstellen dat als je iets "weghaalt"
of wegfokt dat je er iets voor terugkrijgt wat je ook weer niet wilt.
In het boek dogs van coppinger wordt beschreven dat uiterlijk ook vaak gekoppelt is aan gedrag.
Stel je zou bijvoorbeeld heel extreem met alleen "sociale pitjes" fokken dan zou na een tijdje het uiterlijk zich ook
kunnen aan gaan passen aan dit gedrag. Geloof dat je dit bij sommige rassen ook ziet die een duidelijke splitsing hebben in werklijn en "gewone huishonden lijn" dat het uiterlijk ook gaat afwijken.

Sandor schreef:

Hij zal van mij nooit de kans krijgen te ontdekken wat voor power hij in zich heeft in relatie tot andere honden

Waarom koop je dan een malamute?

Sinds wanneer is het positief om de aard van't beesje te verloochenen?
Je moet geen honden omvormen zodat ze bij je passen.
Tselfde met jachthonden...koop geen jachthond als hij nooit achter wild kan zitten.

Dat is natuurlijk mijn mening, ik neem aan dat ik de enige ben die er zo over denkt:)

Ik moet even grinniken bij deze opmerking. Dus jij vind dat deze hond wel even een robbetje mag vechten met die van een ander, zodat ie lekker zn ware aard kan laten zien? En heeft de andere partij daar ook nog wat over te zeggen?
En voor wat betreft die jachthonden: Ik stap meteen in de auto voor een lekker rondje ketterenop de Veluwse hei. Hebben mijn arme jachthonden ook een verzetje.
Een hond is in t geheel een dier dat we omgevormd hebben naar onze wensen. Deze waren 200 jaar geleden anders dan nu. Dus de hond past zich aan. Das de prijs voor het leven in onze maatschappij.

MARC_S schreef:Ik ben het er mee eens maar ik denk wel dat je als eigenaar een dikke vinger in de pap hebt. Laat je je staffordpup-reutje elke dag op het speelveldje met honden lekker zijn ding doen dan kan hij binnen 18 maanden waarschijnlijk met geen enkele hond meer. Hij krijgt de kans zijn krachten te meten, komt in aanraking met andere korte lontjes en zodra hij zijn eerste JR op z'n falie heeft gegeven is het helemaal afgelopen.
Maar neem je die hond zeer bewust mee naar sociale plaatsen en kies je zijn speelkameraden heel bewust uit, teefjes en geen conflictzoekers, dan denk ik dat je toch een vrij rustige kalme hond kan creëren die niet zomaar en meteen op alles klapt. Een stafford die nooit echt gevochten heeft is ook niet aangewakkerd om het simpel te zeggen.

Gaan mensen dan daar niet geregeld de fout in? Ik denk dat de meesten juist hun hond met zoveel mogelijk andere honden willen laten spelen, onder het mom van : "dat is goed voor zijn socialisatie"..

denk dat oversocialiseren een veel voorkomende fout is. Het gaat om de kwaliteit van de ontmoetingen met andere honden en niet de kwantiteit.

Dat zeer zeker. Wahya en zijn zus die hier nog een weekje is krijgen op maat andere honden 'aangeboden' Honden die iets toevoegen aan het socialisatieproces. Op de puppytraining mogen ze ook niet 'lekker even met elkaar spelen' maar let ik ook op of de ene dan wel de andere de overige pups niet overmatig domineert.

nana schreef:denk dat oversocialiseren een veel voorkomende fout is. Het gaat om de kwaliteit van de ontmoetingen met andere honden en niet de kwantiteit.

Toch ben ik het daar welliswaar mee eens, maar met een maar.
Mijn hondje Kiki is geboren in Kimba en opgegroeid tussen minimaal een 100-tal honden. Ze heeft absoluut nare ervaringen opgedaan, maar als het aantal goede ervaringen dit maar compenseren is er niets aan de hand.
Het euvel zit hem bij onze huishonden erin dat ze dagelijks met enige mazzel misschien 3 honden tegenkomen en als daar negatieve ervaringen tussen zitten worden die dus niet voldoende meer gecompenseerd. En dan moet je dus inderdaad attent zijn op de kwaliteit.

Ik ga voor het gemak maar even uit van mijn eigen ervaringen.
Dan hoef ik verder niets meer te zeggen neem ik aan.

Eline* schreef: Mijn hondje Kiki is geboren in Kimba en opgegroeid tussen minimaal een 100-tal honden. Ze heeft absoluut nare ervaringen opgedaan, maar als het aantal goede ervaringen dit maar compenseren is er niets aan de hand.
Het euvel zit hem bij onze huishonden erin dat ze dagelijks met enige mazzel misschien 3 honden tegenkomen en als daar negatieve ervaringen tussen zitten worden die dus niet voldoende meer gecompenseerd. En dan moet je dus inderdaad attent zijn op de kwaliteit.

Een natuurlijke groep honden is een hele andere situatie dan honden die toch voornamelijk gevormd zijn door mensen. Mensen hebben toch de nijging om een hond op te voeden naar hun eigen hand en daar gaat toch aardig wat mis. Een hond die binnen een roedel half in het wild opgroeit heeft natuurlijker hondengedrag dan fikkie die thuis op de bank ligt. Hoe vaak zou jouw Kiki bv een stuiterlab zijn tegengekomen tijdens haar belangrijke fases? Honden met onacceptabel hondengedrag zullen buiten een groep gezet worden of vermoord worden, natuurlijke selectie immers. Ik kan hier zo een ex lab beagle binnen de roedel neerzetten die niets geleerd heeft van mensen maar in een roedel heeft geleefd, die zal praktisch geen gevaar op leveren binnen de roedel. Maar zet ik een vreemde huishond in de roedel, dan is het een hele andere situatie. Aangeleerd gedrag door mensen beperkt en bepaalt toch het gedrag van de hond.

ladybird schreef: Een hond die binnen een roedel half in het wild opgroeit heeft natuurlijker hondengedrag dan fikkie die thuis op de bank ligt. Hoe vaak zou jouw Kiki bv een stuiterlab zijn tegengekomen tijdens haar belangrijke fases? Honden met onacceptabel hondengedrag zullen buiten een groep gezet worden of vermoord worden, natuurlijke selectie immers.

Ik denk dat je daarin een wat verkeerd beeld hebt. In Kimba zitten geen half wilde honden, maar doodgewone ooit als huishond begonnen honden, althans, dat geldt voor het merendeel.
Inclusief stuiterballen, ongeremde mafkezen, bijterts en noem maar op.
En ja, honden die gestoord reageren zijn vaak de pispalen of worden door de andere honden gepakt, maar natuurlijke selectie binnen een groep asielhonden gaat niet zo even op.

Eline* schreef:

ladybird schreef: Een hond die binnen een roedel half in het wild opgroeit heeft natuurlijker hondengedrag dan fikkie die thuis op de bank ligt. Hoe vaak zou jouw Kiki bv een stuiterlab zijn tegengekomen tijdens haar belangrijke fases? Honden met onacceptabel hondengedrag zullen buiten een groep gezet worden of vermoord worden, natuurlijke selectie immers.

Ik denk dat je daarin een wat verkeerd beeld hebt. In Kimba zitten geen half wilde honden, maar doodgewone ooit als huishond begonnen honden, althans, dat geldt voor het merendeel.
Inclusief stuiterballen, ongeremde mafkezen, bijterts en noem maar op.
En ja, honden die gestoord reageren zijn vaak de pispalen of worden door de andere honden gepakt, maar natuurlijke selectie binnen een groep asielhonden gaat niet zo even op.

Het zijn toch voornamelijk honden die een tijd op straat hebben moeten overleven. Daar filtert het al grotendeels uit immers Ik heb het niet over een groep wilde honden die in een bos overleven.

ladybird schreef: Het zijn toch voornamelijk honden die een tijd op straat hebben moeten overleven. Daar filtert het al grotendeels uit immers Ik heb het niet over een groep wilde honden die in een bos overleven.

Spanje kent niet veel honden die langdurig zwerven. Dit omdat de dodingsstations deze honden wegvangen en inslapen. Er komen absoluut honden van de straat, maar in Spanje zie je nauwelijks echt zwervende roedels.
Ik denk dus dat ook die aanname niet op gaat.