Het HondenForum

Mijn hondje heb ik ook in het weekend laten inslapen en niet door mijn vaste dierenarts, maar toch heel fijn gegaan!!

Beiden keren thuis door de dierenarts, ook vroeger bij een kat thuis gedaan.
Beide keren zelf naar het crematorium gebracht.

Bij mijn reutje 3 jaar terug heb ik er tevoren goed over nagedacht hoe ik het wilde, dat gaf rust eigenlijk zo kort voor het naderende eind.
De dierenarts kwam bij ons thuis, mijn hondje voelde zich nooit prettig in de praktijk, dat zou dus onnodig stress op hebben geleverd. Op een donderdag om 17.00 uur kwam hij aan huis, heeft hem heel rustig laten inslapen en vroeg hoe we het wilden afhandelen. Hij en mijn vriend hebben Yuk van de bank (waar hij dus is ingeslapen) naar zijn tent waar hij zich altijd heel geborgen in voelde en dag en nacht in lag. Ik ben de hele nacht bij hem half wakend half slapend bij hem geweest en volgende ochtend om 13.00 uur hebben we hem zelf naar het crematorium gebracht. Terwijl ik de financien in orde ging maken heeft mijn ex hem zelf in de oven gelegd. Dat hadden we zo afgesproken omdat we geen vreemde handen aan onze hond wilden. De dag erop konden we de as al weer ophalen. Wij hebben er dus voor gekozen hem niet in het crematorium in een koelcel te laten verblijven maar gewoon thuis. Ik realiseer me wel dat dit alleen zo kon omdat het winter was.
Ik denk dat ik het een volgende keer hetzelfde zou doen. Mijn teefje (ik heb haar maar 1 maandje gehad helaas) is op het strooiveld daar uitgestrooid omdat ze met nog 2 andere honden werd gecremeerd. Mijn reutje staat hier thuis in een urn.

Het is goed om er tevoren over na te denken, dan kun je als je midden in je verdriet zit gewoon op de automatische piloot doen wat je van plan bent.

Ik wil iedereen die voor zo'n besluit staat heel veel sterkte wensen.......

Ook Gizmo zou thuis inslapen, wanneer, moest een dag van te voren aan de DA kenbaar worden gemaakt. Maar hij kreeg ineens erge pijn, waarop we met spoed met hem naar de DA zijn gereden. Ik heb toen besloten dat het genoeg was geweest (pijn was voor mij de grens voor een dierwaardig bestaan), uiteindelijk is hij bij de DA ingeslapen. Ik heb hem vast gehouden tot hij helemaal verdooft was, toen ben ik weggegaan. Mijn vriendin is tot het einde bij hem gebleven, ik wilde het leven niet uit hem weg voelen vloeien. Ondanks dat Gizmo al een lange tijd ziek was en er dus over zijn einde was nagedacht, is alles toch nog zeer plotseling gegaan, en zeker niet zoals ik het graag gezien had. Gizmo is door iemand van het crematorium bij de DA opgehaald, de dag na zijn overlijden had ik een afspraak waar ik niet onderuit kon. Het ophalen van zijn as voelde goed, net of hij op de een of andere manier weer thuis kwam. Ik wil zijn as verstrooien op de plek waar hij het liefste was, maar ik heb er tot nu toe nog geen afstand van kunnen doen. Uiteindelijk is alles niet gegaan zoals ik het voor hem had gewenst. Toch heb ik er geen spijt van, hem een dag langer zo laten lijden was onmenselijk geweest.

Sterkte als je voor deze keuze staat.

Hier zou een aantal jaren geleden onze hond thuis worden ingeslapen. Bijna 14 was ze.
Omdat we tijd hadden om het te 'plannen' had ik eerst de da gebeld voor een afspraak, toen het crematorium om aansluitend heen te gaan en mijn vriend had verlof genomen.
De dag ervoor belde ik met de da-praktijk en toen bleek dat die afspraak i.v.m. vakantie van de da onmogelijk gemaakt kon zijn.
Op die dag zou alleen in het avondspreekuur een vervangende da aanwezig zijn.
Paniek hier natuurlijk. Tuurlijk was die afspraak gemaakt maar niemand wilde er verder op ingaan.
Alles afbellen dan maar??? Yofi was op en ik wilde dit niet maar kon ook niet langer meer wachten.
Dus toen de da gebeld van het dorp waar we voorheen woonden.
Daar huilend uitgelegd wat er aan de had was maar...nee, er werden niet 'zomaar' honden ingeslapen.
Toen nog eens rustig verteld wie we waren, om welke hond het ging, dat er toendertijd al veel problemen met Yofi waren etc.
Gelukkig wilden ze het toen toch wel. Maar we moesten wel met haar langskomen, een huisbezoek was niet meer in te plannen.
Dat hebben we dan maar gedaan. Ze was die dag redelijk in haar doen en laten en ze heeft daar zelfs nog een koekje gehad in de wachtkamer.
De da heeft haar bekeken en beluisterd terwijl ze nog aan de lijn was in de behandelkamer en heeft haar toen een spuitje gegeven terwijl ze gewoon op de grond was.
Ze is gaan liggen op haar eigen kussen en is gaan slapen en toen overleden.
Bah, jaren geroepen dat ze thuis mocht inslapen in haar eigen mandje en toch is alles anders gelopen.
Maar het was goed zo. Het was hoogste tijd zo niet al over tijd.

welke regio zit je?

dancingdaydream schreef:welke regio zit je?

Doe ik even in pb

Suzanne

yuki schreef:Beiden keren thuis door de dierenarts, ook vroeger bij een kat thuis gedaan.
Beide keren zelf naar het crematorium gebracht.

Bij mijn reutje 3 jaar terug heb ik er tevoren goed over nagedacht hoe ik het wilde, dat gaf rust eigenlijk zo kort voor het naderende eind.
De dierenarts kwam bij ons thuis, mijn hondje voelde zich nooit prettig in de praktijk, dat zou dus onnodig stress op hebben geleverd. Op een donderdag om 17.00 uur kwam hij aan huis, heeft hem heel rustig laten inslapen en vroeg hoe we het wilden afhandelen. Hij en mijn vriend hebben Yuk van de bank (waar hij dus is ingeslapen) naar zijn tent waar hij zich altijd heel geborgen in voelde en dag en nacht in lag. Ik ben de hele nacht bij hem half wakend half slapend bij hem geweest en volgende ochtend om 13.00 uur hebben we hem zelf naar het crematorium gebracht. Terwijl ik de financien in orde ging maken heeft mijn ex hem zelf in de oven gelegd. Dat hadden we zo afgesproken omdat we geen vreemde handen aan onze hond wilden. De dag erop konden we de as al weer ophalen. Wij hebben er dus voor gekozen hem niet in het crematorium in een koelcel te laten verblijven maar gewoon thuis. Ik realiseer me wel dat dit alleen zo kon omdat het winter was.
Ik denk dat ik het een volgende keer hetzelfde zou doen. Mijn teefje (ik heb haar maar 1 maandje gehad helaas) is op het strooiveld daar uitgestrooid omdat ze met nog 2 andere honden werd gecremeerd. Mijn reutje staat hier thuis in een urn.

Het is goed om er tevoren over na te denken, dan kun je als je midden in je verdriet zit gewoon op de automatische piloot doen wat je van plan bent.

Ik wil iedereen die voor zo'n besluit staat heel veel sterkte wensen.......

Dat wilde ik ook zo graag.. Bowie nog een nachtje thuis laten, maar dat zou echt niet gaan... Het was bijna 30 graden. Dat is het enige waar ik niet echt vrede mee kan hebben.

nathalie schreef:

yuki schreef:Beiden keren thuis door de dierenarts, ook vroeger bij een kat thuis gedaan.
Beide keren zelf naar het crematorium gebracht.

Bij mijn reutje 3 jaar terug heb ik er tevoren goed over nagedacht hoe ik het wilde, dat gaf rust eigenlijk zo kort voor het naderende eind.
De dierenarts kwam bij ons thuis, mijn hondje voelde zich nooit prettig in de praktijk, dat zou dus onnodig stress op hebben geleverd. Op een donderdag om 17.00 uur kwam hij aan huis, heeft hem heel rustig laten inslapen en vroeg hoe we het wilden afhandelen. Hij en mijn vriend hebben Yuk van de bank (waar hij dus is ingeslapen) naar zijn tent waar hij zich altijd heel geborgen in voelde en dag en nacht in lag. Ik ben de hele nacht bij hem half wakend half slapend bij hem geweest en volgende ochtend om 13.00 uur hebben we hem zelf naar het crematorium gebracht. Terwijl ik de financien in orde ging maken heeft mijn ex hem zelf in de oven gelegd. Dat hadden we zo afgesproken omdat we geen vreemde handen aan onze hond wilden. De dag erop konden we de as al weer ophalen. Wij hebben er dus voor gekozen hem niet in het crematorium in een koelcel te laten verblijven maar gewoon thuis. Ik realiseer me wel dat dit alleen zo kon omdat het winter was.
Ik denk dat ik het een volgende keer hetzelfde zou doen. Mijn teefje (ik heb haar maar 1 maandje gehad helaas) is op het strooiveld daar uitgestrooid omdat ze met nog 2 andere honden werd gecremeerd. Mijn reutje staat hier thuis in een urn.

Het is goed om er tevoren over na te denken, dan kun je als je midden in je verdriet zit gewoon op de automatische piloot doen wat je van plan bent.

Ik wil iedereen die voor zo'n besluit staat heel veel sterkte wensen.......

Dat wilde ik ook zo graag.. Bowie nog een nachtje thuis laten, maar dat zou echt niet gaan... Het was bijna 30 graden. Dat is het enige waar ik niet echt vrede mee kan hebben.

Ach jeetje, begrijpelijk! Maar het kan dan ook echt niet; Yuki is rond 17.00 uur s'avonds ingeslapen (in december) en volgende dag om 13.00 uur uit huis gegaan. Dat was wel een beetje de grens hoor We hebben de verwarming ook nog uitgelaten toen. Mijn teefje lieten we op een dag eind mei gaan, die hebben we 2 uurtjes later al weggebracht.

Met Zarah heb ik ook altijd geroepen dat ik haar zo lang mogelijk thuis wilde houden.
Totdat het moment daar was en ze in haar mand lag. Ik kon toen niet wachten om naar het crematorium te gaan, het voelde gewoon niet goed.

nathalie schreef:Dat wilde ik ook zo graag.. Bowie nog een nachtje thuis laten, maar dat zou echt niet gaan... Het was bijna 30 graden. Dat is het enige waar ik niet echt vrede mee kan hebben.

Jouw Bowie* en onze Joy* zijn op dezelfde dag ingeslapen en het was inderdaad een erg warme dag. Wij hebben Joy* ook 2 uurtjes later al naar het crematorium gebracht, wat ik wel fijn vond was dat ze meteen gecremeerd zou worden. Ondanks de warmte wilde ik haar niet een nacht in de koelcel hebben.