Het HondenForum

Ik stel mijn prioriteiten. Ik heb uiteraard een potje voor onverwachte grotere medische kosten (de 'gewone' dingen zoals pijnstillers/dieetvoer/bezoekje aan da betaal ik het gewoon van huishoudgeld). Maar voor dure operaties, en dan spreek ik over duizenden euro´s, heb ik niet zo gauw het geld. Nu niet en in de toekomst niet.
Ja, Nick´s studeerpotje. Maar ik zou het toch wel heel erg vinden om over een paar jaar te moeten zeggen ´sorry jongen, je kunt niet verder leren want ik had het geld nodig voor dier X, Y, Z´.
Huis verkopen vind ik al helemaal onzin, tenminste in mijn geval. Moet ik zeker met m´n kind plus honden naar het Leger des Heils of zo.
Ik vind dat je daar realistisch in moet zijn en nuchter moet blijven. Wat niet kan, kan niet en ik ben niet van plan om me in de schulden te steken.
In alle 35 of zo jaar dat ik dieren heb gehad, heb ik trouwens nog nooit voor die keuze gestaan dus om dan weer te stellen dat je niet aan dieren moet beginnen is ook weer een brug te ver. Tot dusver heb ik altijd de noodzakelijke verzorging kunnen geven dus zoals ik er nu in sta, is er wel degelijk een grens aan wat ik kan/wil uitgeven aan medische zorg.

Rita schreef:ik ben van mening als je aan een dier begint dan horen daar ook de medische kosten bij en dat moet je bedenken voor je aan een dier begint.

Nou zoiets.

Ik heb zo weinig mogelijk dieren omdat ik (meer/langdurige/hoge) medische kosten eigenlijk niet wil betalen (of ik het kan is ook nog maar de vraag). Ik heb plek zat voor kippen, eenden of een duo varkens erbij. En ik zou hun onderhoud ook nog wel op kunnen brengen, maar in het eventuele geval dat ze ziek worden, wil ik daar eigenlijk geen geld aan uitgeven omdat dat ten koste zou gaan van de overige zaken in mijn leven. Maar als ik die dieren eenmaal zou hebben, zou ik het geld toch wel uit m'n zak trekken voor de beesten, omdat ik uiteindelijk toch aan ze gehecht ben geraakt. En ik zou het op dat moment ook belachelijk vinden dat zij moeten hemelen omdat ik bepaalde zaken uit mijn leven niet wil/kan missen.

Dus om deze morele strijd en dit soort hersenkrakers voor te zijn, houd ik het maar bij twee honden en een oude kat. Dat past allemaal nog in de begroting

Rita schreef:ik ben van mening als je aan een dier begint dan horen daar ook de medische kosten bij en dat moet je bedenken voor je aan een dier begint.

Nou .........., tot op zekere hoogte.
Ik ga niet alles doen omdat het kan en ik ben van mening dat je een dier beter kunt laten gaan dan er constant aan sleutelen om het in leven te houden.
Zelfs als na de volgende "sleutelpartij" het dier weer even voort kan......... tot de volgende toestand.

Ik ben ook een barbaar geloof ik

Ligt ook aan je instelling en grens hoe ver je gaat voor beest en financieel.
Als 20.000 je grens is dan moet je maar geen hond nemen als je dat niet hebt om grote teleurstellingen te voorkomen.
Als je grens ligt bij 1000 en een realistische kijk op hoe ver je gaat in sleutelen dan kun je er wel meer dan 1 veroorloven..

ranetje schreef:

Rita schreef:ik ben van mening als je aan een dier begint dan horen daar ook de medische kosten bij en dat moet je bedenken voor je aan een dier begint.

Nou .........., tot op zekere hoogte.
Ik ga niet alles doen omdat het kan en ik ben van mening dat je een dier beter kunt laten gaan dan er constant aan sleutelen om het in leven te houden.
Zelfs als na de volgende "sleutelpartij" het dier weer even voort kan......... tot de volgende toestand.

Ik ben ook een barbaar geloof ik

Noem het een realistische barbaar.

bouvierpoedel schreef:

ranetje schreef:

Rita schreef:ik ben van mening als je aan een dier begint dan horen daar ook de medische kosten bij en dat moet je bedenken voor je aan een dier begint.

Nou .........., tot op zekere hoogte.
Ik ga niet alles doen omdat het kan en ik ben van mening dat je een dier beter kunt laten gaan dan er constant aan sleutelen om het in leven te houden.
Zelfs als na de volgende "sleutelpartij" het dier weer even voort kan......... tot de volgende toestand.

Ik ben ook een barbaar geloof ik

Noem het een realistische barbaar.

Ha, ja dank je

Neeltje schreef:Dat soort beslissingen hangt van zoveel dingen af, ook leeftijd van het dier. Maar ja, het zou een overweging kunnen zijn. Belangrijkste argument om het niet te doen is heeft het dier nog een kwalitatief goed leven als je dit gaat doen.

Dit vind ik wel een belangrijke : een kwalitatief goed leven, zonder pijn, als dat erin zit heb ik geen problemen met wat voor kosten dan ook.
De leeftijd maakt voor mij niet uit, als ze maar een goede kans hebben op een pijnloos en goed leven na de operatie.
Dit zijn dan ook beslissingen die ik neem in samenspraak met DA, en uitleg van DA wat de prognose is na behandeling.
Ik wil mijn dieren zo lang mogelijk bij me maar wél vooropgesteld dat ze geen pijn hebben en nog een leuk leven kunnen hebben.
Ik vind het onzin om een beslissing te nemen alleen op leeftijd, mijn honden zijn een deel van mijn familie en verdienen alle kansen die ik en de medische wereld ze kan geven op een lang en leuk leven. Natuurlijk ga ik ze geen pijnlijke herstelperiode aandoen na een operatie voor een maand extra tijd, maar wél als de kans erin zit dat ze nog een flinke periode bij ons kunnen blijven en genieten van hun leven.

Vitalia schreef:Natuurlijk ga ik ze geen pijnlijke herstelperiode aandoen na een operatie voor een maand extra tijd, maar wél als de kans erin zit dat ze nog een flinke periode bij ons kunnen blijven en genieten van hun leven.

En precies daar noem je dus de reden waarom leeftijd dus wel degelijk van belang is...

Inge O schreef:

kipo schreef:
Als jouw roedel Pol heel laat, kom je maar hier in de tuin kamperen Misschien leert Pol er ook nog wat van.

goed om weten !

zitten er nog balletjes aan pol?

Zeker weten, alhoewel ik weleens dreig om daar verandering in te brengen (helpt niks, maar dreigement uitvoeren helpt waarschijnlijk ook niks). Kunnen we misschien exclusieve Pollavonkjes of Hovapollen fokken

bouvierpoedel schreef: Dan staat er natuurlijk wel een leuk luxe tuinhuis voor mij klaar. Mijn honden zijn lieverdjes.

Ik heb al zo vaak over jouw kippenkarkas gelezen, mijn kippen prefereren het gammele nachthok boven het luxe kippenchalet, daar kun jij dan vast wel in.

Marion. schreef:

Vitalia schreef:Natuurlijk ga ik ze geen pijnlijke herstelperiode aandoen na een operatie voor een maand extra tijd, maar wél als de kans erin zit dat ze nog een flinke periode bij ons kunnen blijven en genieten van hun leven.

En precies daar noem je dus de reden waarom leeftijd dus wel degelijk van belang is...

Neen, want bij leeftijd kan je niet zeggen of ze nog een maand gaan leven of 1 jaar. Ik bedoel meer dat je bv. het leven kan rekken met een maand, als je een operatie laat uitvoeren, maar dat ze hoe dan ook zullen sterven op een korte termijn door de ziekte. En of ze nu 5 jaar zijn of 10 jaar dat maakt niet uit, de ziekte heeft zijn verloop en dat wil ik dan in overweging nemen. Het heeft geen zin ze te laten opereren met enkele weken herstelperiode en pijn na de operatie terwijl je weet dat dit maar bv. een maand of twee maanden verlichting geeft.

Vitalia schreef:

Marion. schreef:

Vitalia schreef:Natuurlijk ga ik ze geen pijnlijke herstelperiode aandoen na een operatie voor een maand extra tijd, maar wél als de kans erin zit dat ze nog een flinke periode bij ons kunnen blijven en genieten van hun leven.

En precies daar noem je dus de reden waarom leeftijd dus wel degelijk van belang is...

Neen, want bij leeftijd kan je niet zeggen of ze nog een maand gaan leven of 1 jaar. Ik bedoel meer dat je bv. het leven kan rekken met een maand, als je een operatie laat uitvoeren, maar dat ze hoe dan ook zullen sterven op een korte termijn door de ziekte. En of ze nu 5 jaar zijn of 10 jaar dat maakt niet uit, de ziekte heeft zijn verloop en dat wil ik dan in overweging nemen. Het heeft geen zin ze te laten opereren met enkele weken herstelperiode en pijn na de operatie terwijl je weet dat dit maar bv. een maand of twee maanden verlichting geeft.

Ja hallooooooooo, dat weet je natuurlijk nooit!

Jawel, in sommige gevallen weet je dit wel.
Mijn moeders hond had huidkanker, er zijn twee gezwelletjes weggenomen en een tweetal maanden later had hij een gezwel ter grootte van een sinaasappel, dit is ook weggenomen, wat trouwens een zware operatie was omdat het gezwel diep gegroeid was. Toen zei de DA tegen mijn moeder dat ze aanraadde hem te laten inslapen als hij binnen de drie maanden terug een gezwel kreeg.
Hij heeft gelukkig nog 7 jaar geleefd zonder nog één enkel gezwel, maar de kans zou klein geweest zijn als hij kort na die twee operaties nogmaals een gezwel zou gekregen hebben.
Zulke gevallen zijn er dus en zoiets bedoel ik in mijn uitleg.

Zamunda schreef:Het punt is dat het een zeer hypothetisch discussiepunt is of het al dan niet ethisch is. De realiteit is namelijk dat het gewoon meespeelt.

Zolang jij als baas die kosten en zorg op moet brengen zul jij als baas daar ook zelf een beslissing in moeten maken, zo simpel is het eigenlijk. Ieder stelt daarin zijn eigen grenzen, afhankelijk van zo ontzettend veel factoren.

Als ik het zo inschat komt het ook regelmatig voor dat mensen die de kosten en/of zorg niet op willen/kunnen brengen, het dier naar het asiel brengen. Dan draag je de zorg over om het maar neutraal te zeggen, dus dat is ook nog een optie.

denk het niet.
even een voorbeeld.
http://www.telegraaf.nl/binnenland/2247 ... hip__.html

Marion. schreef:

Vitalia schreef:

Marion. schreef:

Vitalia schreef:Natuurlijk ga ik ze geen pijnlijke herstelperiode aandoen na een operatie voor een maand extra tijd, maar wél als de kans erin zit dat ze nog een flinke periode bij ons kunnen blijven en genieten van hun leven.

En precies daar noem je dus de reden waarom leeftijd dus wel degelijk van belang is...

Neen, want bij leeftijd kan je niet zeggen of ze nog een maand gaan leven of 1 jaar. Ik bedoel meer dat je bv. het leven kan rekken met een maand, als je een operatie laat uitvoeren, maar dat ze hoe dan ook zullen sterven op een korte termijn door de ziekte. En of ze nu 5 jaar zijn of 10 jaar dat maakt niet uit, de ziekte heeft zijn verloop en dat wil ik dan in overweging nemen. Het heeft geen zin ze te laten opereren met enkele weken herstelperiode en pijn na de operatie terwijl je weet dat dit maar bv. een maand of twee maanden verlichting geeft.

Ja hallooooooooo, dat weet je natuurlijk nooit!

Zeg nooit, nooit .

Er zijn ziektes en aandoeningen waarbij men best een bepaalde prognose kan geven over het verloop er van. Dan kan men soms een keuze maken om het dier zo goed mogelijk te begeleiden naar het eind, of het leven te rekken dmv behandeling(en).
Voor mij staat het vast dat ik mijn honden dan GEEN behandelingen meer aan doe. Zij hoeven niet van alles door te maken, omdat ik geen afscheid van ze kan/wil nemen.

Er is voor mij wel een uitzondering en dat is amputatie van een achterpoot, als dat het leven kan redden. Maar dan nog kijk ik naar het dier zelf en de leeftijd.
Luuk zou ik dat mogelijk aandoen, Tessa niet.

Liesbeth schreef:Zeg nooit, nooit .

Er zijn ziektes en aandoeningen waarbij men best een bepaalde prognose kan geven over het verloop er van. Dan kan men soms een keuze maken om het dier zo goed mogelijk te begeleiden naar het eind, of het leven te rekken dmv behandeling(en).
Voor mij staat het vast dat ik mijn honden dan GEEN behandelingen meer aan doe. Zij hoeven niet van alles door te maken, omdat ik geen afscheid van ze kan/wil nemen.

Tuurlijk! Toen Miep op haar 9e een beginnende bmo had, heb ik geen moment getwijfeld om haar te opereren. Natuurlijk niet!

Liesbeth schreef:Er is voor mij wel een uitzondering en dat is amputatie van een achterpoot, als dat het leven kan redden. Maar dan nog kijk ik naar het dier zelf en de leeftijd.
Luuk zou ik dat mogelijk aandoen, Tessa niet.

Dat dus. Ik denk dat ik bij Miep nu - nog steeds, ze is 11.5 - zonder problemen een poot laat amputeren voor een stom bultje. Zelfs ook haar voorpoot wel. Dat kind is toch al liever lui dan moe. Maar bij Saar was dat gewoon geen optie. En de voorpoot dus al helemaal niet.
En toch hebben we daar tot het laatste moment over nagedacht. Gelukkig won onze liefde voor haar het van ons egoïsme om haar niet te willen laten gaan.

Vitalia schreef:

Neeltje schreef:Dat soort beslissingen hangt van zoveel dingen af, ook leeftijd van het dier. Maar ja, het zou een overweging kunnen zijn. Belangrijkste argument om het niet te doen is heeft het dier nog een kwalitatief goed leven als je dit gaat doen.

Dit vind ik wel een belangrijke : een kwalitatief goed leven, zonder pijn, als dat erin zit heb ik geen problemen met wat voor kosten dan ook.
De leeftijd maakt voor mij niet uit, als ze maar een goede kans hebben op een pijnloos en goed leven na de operatie.
Dit zijn dan ook beslissingen die ik neem in samenspraak met DA, en uitleg van DA wat de prognose is na behandeling.
Ik wil mijn dieren zo lang mogelijk bij me maar wél vooropgesteld dat ze geen pijn hebben en nog een leuk leven kunnen hebben.
Ik vind het onzin om een beslissing te nemen alleen op leeftijd, mijn honden zijn een deel van mijn familie en verdienen alle kansen die ik en de medische wereld ze kan geven op een lang en leuk leven. Natuurlijk ga ik ze geen pijnlijke herstelperiode aandoen na een operatie voor een maand extra tijd, maar wél als de kans erin zit dat ze nog een flinke periode bij ons kunnen blijven en genieten van hun leven.

Nou, mij maakt het wel uit wat het kost. Wat kan ik wel ophoesten maar als het echt in de duizenden gaat lopen, ga ik me toch wel afvragen wat daar wijsheid in is en of ik me daarvoor in de schulden zou willen steken en dan alle andere faktoren meetellend.

Bij mijn vorige dierenarts heb ik ook echt gezegd (toen ik er al zo'n jaar of 10 kwam) dat als ik belde dat het voor een dier genoeg was geweest, dat ze dan niet hoefde te proberen er nog van alles in te stoppen en dat het dier dan alsnog even later sterft (gehad met een paar cavia's).

En huis verkopen voor een dier, never nooit niet, ben niet gek, dan denk ik echt dat je verkeerd bezig bent. Ik heb wel bewust mijn dierenstapel laten inkrimpen van 7 naar één, omdat dieren die ik nu nog neem, ik ook zal hebben als ik met pensioen ben, en dan is nog maar afwachten hoeveel er hier iedere maand binnen komt aan AOW/pensioen, maar wil ik nog wel het dier dat ik heb, goed kunnen onderhouden.

Soms gaat het ook heel geleidelijk met de kosten en kun je zoiets hebben van: ik ben al zover gekomen, dan kan dat er ook wel bij. Afgelopen twee jaar een kleine 2000,00 euro aan d.a. kosten voor Jorla. Mede ook omdat het zo lang duurde voor er eindelijk een diagnose kwam. En iedere keer die bloedonderzoeken dat tikte ook aan. Ik had het geld, hoefde er niet voor te lenen, dus ja. Het is inderdaad hypothetisch, ik dacht eerst dat ik niet zo ver zou gaan, maar toen ze ineens zo heel ziek werd,
moest ik er toch niet aan denken om haar te laten gaan.Stond ze bibberend op de behandeltafel in Utrecht, mijn stoere griet en keek mij zo hulpzoekend en vol vertrouwen aan.
d.a. heeft inmiddels twee keer geopperd dat bij onvoldoende herstel of ernstige prednisol bijverschijnselen euthanasie misschien de beste oplossing is. Maar nu, nu ze toch weer een balans heeft en plezier in haar leven, weet ik opnieuw niet hoever we nog gaan..
Diersoort maakt voor mij wel uit, kat en hond, daar wil ik ver voor gaan, maar leeftijd speelt daarbij wel een rol. Soms is het moeilijk vast te stellen of een d.a. vooral het welzijn van het dier op het oog heeft of van diens portemonnee. Heb een twaalfjarige berner nog aan een milttumor laten opereren. Ze kreeg een enorme opleving van ongeveer vier maanden en daarna begon ze te kwakkelen tot haar dood op 13-jarige leeftijd. Dat doe ik dus niet meer. Soms is het dan ook moeilijk vast te stellen wat dan hondwaardig is, bij kwakkelen zonder groot lijden.

Inge O schreef: dat fokken wordt wat lastig omdat de meerderheid hier zijn stokjes kwijt is maar mijn wartjesdames zijn on-ein-dig goed in het flirten met alles wat blaft en balletjes heeft - polletje mag dus hopen dat ik ooit nog op straat beland .

Pol's idee van de hemel

Liesbeth schreef: Neen, want bij leeftijd kan je niet zeggen of ze nog een maand gaan leven of 1 jaar. Ik bedoel meer dat je bv. het leven kan rekken met een maand, als je een operatie laat uitvoeren, maar dat ze hoe dan ook zullen sterven op een korte termijn door de ziekte. En of ze nu 5 jaar zijn of 10 jaar dat maakt niet uit, de ziekte heeft zijn verloop en dat wil ik dan in overweging nemen. Het heeft geen zin ze te laten opereren met enkele weken herstelperiode en pijn na de operatie terwijl je weet dat dit maar bv. een maand of twee maanden verlichting geeft.

Marion. schreef:Ja hallooooooooo, dat weet je natuurlijk nooit!

Liesbeth schreef:Zeg nooit, nooit .

Er zijn ziektes en aandoeningen waarbij men best een bepaalde prognose kan geven over het verloop er van. Dan kan men soms een keuze maken om het dier zo goed mogelijk te begeleiden naar het eind, of het leven te rekken dmv behandeling(en).
Voor mij staat het vast dat ik mijn honden dan GEEN behandelingen meer aan doe. Zij hoeven niet van alles door te maken, omdat ik geen afscheid van ze kan/wil nemen.

Er is voor mij wel een uitzondering en dat is amputatie van een achterpoot, als dat het leven kan redden. Maar dan nog kijk ik naar het dier zelf en de leeftijd.
Luuk zou ik dat mogelijk aandoen, Tessa niet.

Hier ga ik in mee.

Vorige zomer werd bij Cyntha lymfklierkanker geconstateerd. Eigenlijk stond toen voor mij vrijwel meteen vast dat ik geen toeren zoals chemo of bestraling ging laten uithalen, hoewel m'n hele lijf schreeuwde dat ik nog lang geen afscheid wilde nemen van m'n meisje en ik haar zo lang mogelijk bij me wilde houden. Ik wist dat zonder behandeling de prognose een maand of twee, drie zou zijn. Met behandeling is in de meeste gevallen het vooruitzicht niet veel beter. Je rekt het dan een paar maandjes of misschien een half jaar maar zit wel steeds met je hond bij de DA voor vervelende behandelingen met vaak nare bijwerkingen, nog los van alle 'veiligheidsmaatregelen' die je bij chemo in acht zou moeten nemen en die Cyntha's leven er ook niet bepaald leuker of gezelliger op zouden maken. Bij deze diagnose komen veruit de meeste ervaringen van andere hondeneigenaren die ik ken neer op een korte 'uitstel van executie' waarbij de hond zich in die laatste periode eigenlijk helemaal niet prettig voelt. Een enkeling heeft geluk en kan er met chemo nog een jaartje of in zeldzame gevallen zelfs twee aan vastplakken maar dan gaat het om jonge, verder gezonde honden en in die categorie valt Cyntha niet bepaald. Al met al wilde ik haar dat traject niet aandoen, dus keerden we huiswaarts met een voorraadje pred voor zolang het redelijk goed zou blijven gaan. Gelukkig gelukkig gelukkig werd na een tweede kijk op de zaak door de patholoog al snel duidelijk dat de diagnose niet klopte en Cyntha's ziektebeeld samenhing met haar chronische immuunproblemen. Geen kanker en Cyntha is nu nog steeds in the land of the living met hopelijk nog een aantal mooie jaren te gaan.

Voor mij maakte dit voorval wel heel duidelijk dat ik met Cyntha niet van plan ben om tot het uiterste te gaan omdat ik geen afscheid van haar wil nemen. Cyntha's welzijn staat voorop. Dat is belangrijker dan mijn eigen verdriet. Het afscheid zal voor mijn gevoel altijd pijnlijk vroeg zijn, maar is onvermijdelijk. De kwaliteit van leven moet op een bepaald aanvaardbaar niveau blijven, anders houdt het w.m.b. op. Cyntha heeft vanwege haar chronische kwaaltjes al jaren toch wel wat extra zorg nodig en die geef ik haar met liefde. Dat zal ik hopelijk ook nog jaren met liefde kunnen blijven doen, maar er is voor mij wel een grens. Niet omdat ik niet bereid zou zijn nog intensiever te zorgen, maar wel omdat ik bepaalde dingen voor Cyntha niet acceptabel vind. Zicht en gehoor dat langzaam achteruit gaat is aanvaardbaar omdat ze zich daar best mee kan redden. Dingen zoals niet meer zelf kunnen opstaan/lopen, chronisch incontinent of zwaar dement worden zijn mijn ergste schrikbeeld omdat ik weet dat dat niet Cyntha-waardig is. Als het die richting opgaat, laat ik de dierenarts komen en is het einde verhaal.

Hier ook al duizenden euro's kwijt geweest in een paar jaar tijd aan DA kosten voor operaties. Zo hebben we een dobermannteef gehaald als herplaatser van 1,5jaar oud. Ze had zware demodex, kreeg een fikse baarmoederonsteking waardoor ze gecastreerd moest worden. Toen vertoonde ze vreemd gedrag, wat onderzoeken laten doen maar niet gelijk wat kunnen vinden. Uiteindelijk bleek ze kanker te hebben wat is uitgezaaid en moest ze net na haar 2e verjaardag worden ingeslapen. € 3700 kwijt in iets meer dan een half jaar tijd. Mja een hond van 2 jaar, daar wil ik best voor duizenden euro's aan laten onderzoeken als ze niet doodziek toont.

Verder sluit ik mij aan dat ik bij een oude hond niet nog dure operaties ga laten doen als het alleen een lapmiddel is. Mocht hij daadwerkelijk geheel herstellen en nog een paar jaar mee gaan is het wat anders.
Een uitspraak over tot welk bedrag ik zou gaan weet ik niet. Dingen als chemo's e.d. ga ik niet aan beginnen en ik vind dat een hond gewoon normale beweging moet kunnen krijgen na de operatie.

Ik vind wel een verschil tussen paard en hond. Ik kijk daar misschien anders tegenaan, maar als je een paard hebt gekocht om mee te rijden en dat kan niet meer wegens medische mankementen dan zijn ik 2 opties overwegen: 1) kan hij wel pijnvrij en normaal leven zonder bereden te worden? Ja, dan mag hij naar een paardenrusthuis of geef ik hem aan iemand die een paard wil als gezelschap, 2) kan hij alleen met (veel) aanpassingen nog leven en niet meer bereden worden, dan is het einde verhaal en laat ik hem inslapen.
Ik ken mensen die paarden met een zeer ernstige peesblessures naar een rusthuis doen en dus jaren een paard houden die niet eens meer een flinke draf of galop kan maken door de wei, dat vind ik niet paardwaardig.

Ik ben al gek volgens mijn familie omdat ik 'zoveel' geld uitgeef aan een hond. Mijn moeder had mijn beide honden al in laten slapen als ze van haar waren
Geen idee waar ik het dan vandaan heb dat ik dat er wel voor over heb. Mijn dieren zitten zo diep onder mijn huid, ik moet er niet aan denken ze te verliezen. Natuurlijk zijn het niet mijn echte kinderen maar ik denk dat ik net zoveel liefde en verantwoordelijkheid voor ze voel als dat ik voor een kind zou voelen. Met een bepaalde nuchterheid natuurlijk, met een hond zou ik niet zover gaan als met een kind. Voor een hond kun je soms (gelukkig) een andere keuze maken.
Maar inslapen omdat ik het geld niet voor over heb om ze op te lappen terwijl dat heel goed zou kunnen en ze nog een heel leuk leven zouden hebben gaat er bij mij niet in. Ik zou er alles aan doen om het geld ergens vandaan te trekken als ik het niet zou hebben. Wel met het argument dat het ook meerwaarde voor de hond heeft, ik ga geen ingewikkelde operaties en dingen doen als het uitzichtloos is.

Gollum schreef:Ik ben al gek volgens mijn familie omdat ik 'zoveel' geld uitgeef aan een hond. Mijn moeder had mijn beide honden al in laten slapen als ze van haar waren
Geen idee waar ik het dan vandaan heb dat ik dat er wel voor over heb. Mijn dieren zitten zo diep onder mijn huid, ik moet er niet aan denken ze te verliezen. Natuurlijk zijn het niet mijn echte kinderen maar ik denk dat ik net zoveel liefde en verantwoordelijkheid voor ze voel als dat ik voor een kind zou voelen. Met een bepaalde nuchterheid natuurlijk, met een hond zou ik niet zover gaan als met een kind. Voor een hond kun je soms (gelukkig) een andere keuze maken.
Maar inslapen omdat ik het geld niet voor over heb om ze op te lappen terwijl dat heel goed zou kunnen en ze nog een heel leuk leven zouden hebben gaat er bij mij niet in. Ik zou er alles aan doen om het geld ergens vandaan te trekken als ik het niet zou hebben. Wel met het argument dat het ook meerwaarde voor de hond heeft, ik ga geen ingewikkelde operaties en dingen doen als het uitzichtloos is.

Je doet het dus onbewust om je moeder te pesten.

Ik zou mijn kinderen in laten slapen om mijn honden te kunnen houden .

bouvierpoedel schreef:

Gollum schreef:Ik ben al gek volgens mijn familie omdat ik 'zoveel' geld uitgeef aan een hond. Mijn moeder had mijn beide honden al in laten slapen als ze van haar waren
Geen idee waar ik het dan vandaan heb dat ik dat er wel voor over heb. Mijn dieren zitten zo diep onder mijn huid, ik moet er niet aan denken ze te verliezen. Natuurlijk zijn het niet mijn echte kinderen maar ik denk dat ik net zoveel liefde en verantwoordelijkheid voor ze voel als dat ik voor een kind zou voelen. Met een bepaalde nuchterheid natuurlijk, met een hond zou ik niet zover gaan als met een kind. Voor een hond kun je soms (gelukkig) een andere keuze maken.
Maar inslapen omdat ik het geld niet voor over heb om ze op te lappen terwijl dat heel goed zou kunnen en ze nog een heel leuk leven zouden hebben gaat er bij mij niet in. Ik zou er alles aan doen om het geld ergens vandaan te trekken als ik het niet zou hebben. Wel met het argument dat het ook meerwaarde voor de hond heeft, ik ga geen ingewikkelde operaties en dingen doen als het uitzichtloos is.

Je doet het dus onbewust om je moeder te pesten.

Ik zou mijn kinderen in laten slapen om mijn honden te kunnen houden .

Ik mijn moeder
Een spuitje is toch veel humaner dan verpieteren in een verpleeghuis?

bouvierpoedel schreef:

Gollum schreef:Ik ben al gek volgens mijn familie omdat ik 'zoveel' geld uitgeef aan een hond. Mijn moeder had mijn beide honden al in laten slapen als ze van haar waren
Geen idee waar ik het dan vandaan heb dat ik dat er wel voor over heb. Mijn dieren zitten zo diep onder mijn huid, ik moet er niet aan denken ze te verliezen. Natuurlijk zijn het niet mijn echte kinderen maar ik denk dat ik net zoveel liefde en verantwoordelijkheid voor ze voel als dat ik voor een kind zou voelen. Met een bepaalde nuchterheid natuurlijk, met een hond zou ik niet zover gaan als met een kind. Voor een hond kun je soms (gelukkig) een andere keuze maken.
Maar inslapen omdat ik het geld niet voor over heb om ze op te lappen terwijl dat heel goed zou kunnen en ze nog een heel leuk leven zouden hebben gaat er bij mij niet in. Ik zou er alles aan doen om het geld ergens vandaan te trekken als ik het niet zou hebben. Wel met het argument dat het ook meerwaarde voor de hond heeft, ik ga geen ingewikkelde operaties en dingen doen als het uitzichtloos is.

Je doet het dus onbewust om je moeder te pesten.

Ik zou mijn kinderen in laten slapen om mijn honden te kunnen houden .

toch fijn dat je die niet hebt (toch????)

crutz schreef:

bouvierpoedel schreef:

Gollum schreef:Ik ben al gek volgens mijn familie omdat ik 'zoveel' geld uitgeef aan een hond. Mijn moeder had mijn beide honden al in laten slapen als ze van haar waren
Geen idee waar ik het dan vandaan heb dat ik dat er wel voor over heb. Mijn dieren zitten zo diep onder mijn huid, ik moet er niet aan denken ze te verliezen. Natuurlijk zijn het niet mijn echte kinderen maar ik denk dat ik net zoveel liefde en verantwoordelijkheid voor ze voel als dat ik voor een kind zou voelen. Met een bepaalde nuchterheid natuurlijk, met een hond zou ik niet zover gaan als met een kind. Voor een hond kun je soms (gelukkig) een andere keuze maken.
Maar inslapen omdat ik het geld niet voor over heb om ze op te lappen terwijl dat heel goed zou kunnen en ze nog een heel leuk leven zouden hebben gaat er bij mij niet in. Ik zou er alles aan doen om het geld ergens vandaan te trekken als ik het niet zou hebben. Wel met het argument dat het ook meerwaarde voor de hond heeft, ik ga geen ingewikkelde operaties en dingen doen als het uitzichtloos is.

Je doet het dus onbewust om je moeder te pesten.

Ik zou mijn kinderen in laten slapen om mijn honden te kunnen houden .

toch fijn dat je die niet hebt (toch????)

De enige die ik had is al naar de DA gegaan. maar heb gelukkig mijn hondenkinderkes nog.

Gollum schreef:

bouvierpoedel schreef:

Gollum schreef:Ik ben al gek volgens mijn familie omdat ik 'zoveel' geld uitgeef aan een hond. Mijn moeder had mijn beide honden al in laten slapen als ze van haar waren
Geen idee waar ik het dan vandaan heb dat ik dat er wel voor over heb. Mijn dieren zitten zo diep onder mijn huid, ik moet er niet aan denken ze te verliezen. Natuurlijk zijn het niet mijn echte kinderen maar ik denk dat ik net zoveel liefde en verantwoordelijkheid voor ze voel als dat ik voor een kind zou voelen. Met een bepaalde nuchterheid natuurlijk, met een hond zou ik niet zover gaan als met een kind. Voor een hond kun je soms (gelukkig) een andere keuze maken.
Maar inslapen omdat ik het geld niet voor over heb om ze op te lappen terwijl dat heel goed zou kunnen en ze nog een heel leuk leven zouden hebben gaat er bij mij niet in. Ik zou er alles aan doen om het geld ergens vandaan te trekken als ik het niet zou hebben. Wel met het argument dat het ook meerwaarde voor de hond heeft, ik ga geen ingewikkelde operaties en dingen doen als het uitzichtloos is.

Je doet het dus onbewust om je moeder te pesten.

Ik zou mijn kinderen in laten slapen om mijn honden te kunnen houden .

Ik mijn moeder
Een spuitje is toch veel humaner dan verpieteren in een verpleeghuis?

Heb ook nog een moeder waar ik niets mee kan , misschien kunnen we er op 2 kwantum korting krijgen.?

bouvierpoedel schreef:

Gollum schreef:

bouvierpoedel schreef:

Gollum schreef:Ik ben al gek volgens mijn familie omdat ik 'zoveel' geld uitgeef aan een hond. Mijn moeder had mijn beide honden al in laten slapen als ze van haar waren
Geen idee waar ik het dan vandaan heb dat ik dat er wel voor over heb. Mijn dieren zitten zo diep onder mijn huid, ik moet er niet aan denken ze te verliezen. Natuurlijk zijn het niet mijn echte kinderen maar ik denk dat ik net zoveel liefde en verantwoordelijkheid voor ze voel als dat ik voor een kind zou voelen. Met een bepaalde nuchterheid natuurlijk, met een hond zou ik niet zover gaan als met een kind. Voor een hond kun je soms (gelukkig) een andere keuze maken.
Maar inslapen omdat ik het geld niet voor over heb om ze op te lappen terwijl dat heel goed zou kunnen en ze nog een heel leuk leven zouden hebben gaat er bij mij niet in. Ik zou er alles aan doen om het geld ergens vandaan te trekken als ik het niet zou hebben. Wel met het argument dat het ook meerwaarde voor de hond heeft, ik ga geen ingewikkelde operaties en dingen doen als het uitzichtloos is.

Je doet het dus onbewust om je moeder te pesten.

Ik zou mijn kinderen in laten slapen om mijn honden te kunnen houden .

Ik mijn moeder
Een spuitje is toch veel humaner dan verpieteren in een verpleeghuis?

Heb ook nog een moeder waar ik niets mee kan , misschien kunnen we er op 2 kwantum korting krijgen.?

Misschien dat het paardencrematorium een aanbieding heeft? Daar passen ze vast tegelijk in en in plaats van twee keer koffie hebben we dan geld over voor een neut

Nou mijn ma was altijd behoorlijk hengstig dus het zou wel bij haar passen. een thema fikkie.

Ik ben niet van snel naar een DA rennen. Zo zit ik niet in elkaar, en zo zit ik ook voor mezelf ook niet in elkaar.
Vaak kan ik dingen wel een beetje beredeneren, en als een hond zich een dagje niet lekker voelt, is er absoluut niet meteen paniek in de tent.
Dat is dus niet alleen een overweging gedacht vanuit de portemonnee maar ook puur gewoon qua leefwijze.
Maar, als een hond echt iets heeft, en daar klachten van heeft, dan moet je allereerst wel even weten wat er speelt.
Ik ben met Apple al een tijd bezig om volledige zekerheid te krijgen over haar knieklachten.
Verschillende foto's en DA's gehad, specialist etc.
De meeste andere problemen zijn uitgesloten, blijft over dat de kans groot is dat er sprake is van degenereren van de kruisband.
Dat betekend dat het ding wel zal gaan knappen binnen niet al te lange tijd. Daar houd ik dan ook rekening mee, en
als die operatie moet gebeuren, dan zal die er ook komen. Simpelweg omdat de ingreep haar gewoon weer een 'zorgeloos' bestaan zal geven, en ze daarna nog evenveel jaren mee kan.
Maar, dat is dan weer anders als je een jonge hond hebt, waarbij na een ingrijpende en dure operatie, de kans op een lang en vooral goed leven klein is. Dan zou ik misschien wel eerder overwegen niks te doen, en alleen de pijn proberen te bestrijden.
Maar goed, het is altijd makkelijk gezegd zo als je niet in die situatie zit.
Belangrijkste is dat de operatie het waard is, zowel qua kwaliteit van leven, alsmede de extra tijd die je een hond ermee geeft.
Financien spelen natuurlijk altijd een rol, maar ook los gedacht van geld, is dat wel mijn insteek in medisch gefrummel aan honden. Dus niet voor iedere scheet naar een DA, en ook niet zomaar dure operatie als dat de prognose niet sterk verbeterd.

Ieder moet dit natuurlijk voor zich zelf uitmaken. Maar onze vorige berner kostte ons 5.000 euro op 4 maanden tijd aan dure operaties. Ze heeft nadien nog 3 jaar geleefd en is uiteindelijk dood gedaan aan een hersenvliesontsteking. Ik twijfel er niet aan om bij deze hetzelfde te doen als het zich moest voordoen. Onze hond is ons kind in huis en daar doet ge alles voor vind ik.