Het HondenForum

dagmar88 schreef:

ranetje schreef: Ik weet niet of het altijd jachtmodus is of soms misschien alleen ganging up.
Ik het twee Bouviers een gillend en piepend dwergpoedeltje zien vermoorden.
Speelkameraadje van ze notabene
Zeker 30 jaar geleden, maar nog steeds scherp op mijn netvlies.
Beide Bouviers trouwens helemaal geen rotzakken, integendeel.
Alleen op dat moment ging er iets mis.

Lijkt me dat je daar meerdere honden voor nodig hebt? Ik heb het vaker met één hond gezien.
Inderdaad met sociale honden, gelukkig niet met zo'n nare afloop.
Vreselijk is dat

Voor ganging up wel ja, anders is het geen ganging up
Ik zie dit het meest gebeuren in spelende groepen honden.
Ook niet dagelijks hoor, gelukkig niet.
Normaal gesproken zonder heftige afloop omdat de bazen dan snel ingrijpen.

Een enkele hond die gaat jagen zie ik veel minder dan jij, maar dat kan uiteraard ook.
Dan is het meer waarschijnlijk dat ze in de jachtmodus schieten ............. denk ik

ranetje schreef:Een enkele hond die gaat jagen zie ik veel minder dan jij, maar dat kan uiteraard ook.
Dan is het meer waarschijnlijk dat ze in de jachtmodus schieten ............. denk ik

Ik vraag me ook serieus af wat dit bij Tomas is. Als ze maar lang en hard genoeg gaan gaat er duidelijk een knop om. Dan zie je zijn lijf verstrakken, de kop gaat omlaag,de ogen staan anders....wat het dan ook is, ik kap het dan meteen af. Je ziet dan ook aan Sancho dat hij voelt dat het achter zijn ruggetje mis dreigt te gaan, dan rent hij min of meer om het vege lijf te redden en niet meer uit spel. Ik weet niet of dit ook zou gebeuren als Sancho even groot was als Tomas. Maar ik begrijp dus wel hoe het bij honden fout kan gaan, ogenschijnlijk zonder reden. Misschien dat de passie van het moment, de drift, een extra adrenalinestoot geeft en er daardoor andere "verworvenheden"( het is toch zijn maatje) uitgeschakeld worden? Zelfs mensen kennen dat fenomeen.

Nanna schreef:Het was in de teckelkennel de reden dat hysterisch gillen ogenblikkelijk afgekapt moest worden.
Omdat je anders in no time 40 teckels had die zich op de gillerd stortten.

Een losse windhond zal overigens niet snel op een klein hondje jagen, maar als ze met een groepje zijn is het uitkijken.

Ik denk dat het hysterische gegil een aanval uitlokt.

Toen Jarah vast zat met haar teen in de bench en hysterisch aan het gillen was rende de anderen twee er gelijk naar toe, Nikkie wilde Jarah echt grijpen en omdat ik Jarah snel wilde bevrijden dacht ik er niet aan om Nikkie weg te sturen, Jarah wist het volgens mij ook dat Nikkie haar wilde grijpen want ze beet mij maar ik denk dat ze eigenlijk Nikkie wilde bijten die vlak naast me stond.
Zodra ik Nikkie wegstuurde kon ik haar zonder dat ze me beet bevrijden.

Marie-Josée schreef:

ranetje schreef:Een enkele hond die gaat jagen zie ik veel minder dan jij, maar dat kan uiteraard ook.
Dan is het meer waarschijnlijk dat ze in de jachtmodus schieten ............. denk ik

Ik vraag me ook serieus af wat dit bij Tomas is. Als ze maar lang en hard genoeg gaan gaat er duidelijk een knop om. Dan zie je zijn lijf verstrakken, de kop gaat omlaag,de ogen staan anders....wat het dan ook is, ik kap het dan meteen af. Je ziet dan ook aan Sancho dat hij voelt dat het achter zijn ruggetje mis dreigt te gaan, dan rent hij min of meer om het vege lijf te redden en niet meer uit spel. Ik weet niet of dit ook zou gebeuren als Sancho even groot was als Tomas. Maar ik begrijp dus wel hoe het bij honden fout kan gaan, ogenschijnlijk zonder reden. Misschien dat de passie van het moment, de drift, een extra adrenalinestoot geeft en er daardoor andere "verworvenheden"( het is toch zijn maatje) uitgeschakeld worden? Zelfs mensen kennen dat fenomeen.

Ja dat denk ik wel.

Daarbij .................. naar mijn idee is vrijwel elk spel bij honden een onderlinge krachtmeting.
In het vriendelijke en niet bedoeld om te beschadigen, maar toch wel een krachtmeting.
Ik denk dat ze als de spelspanning hoger oploopt sneller kunnen omschakelen naar een ander soort passie.
Niet elke hond zal daar even snel door getriggerd worden, maar het kan wel gebeuren af en toe.
Ik kap dat soort "spel" ook af.

Ja bij dieren is er naar mijn idee geen duidelijke grens tussen spel en het serieuze werk. Spel is immers oefenen voor o.a. jagen en verdedigen.
Bij kleine kinderen zie je dat ook nog; dat is míjn speelgoed. Pats Grotere kinderen krijgen geleerd dat het maar een spelletje is en dat ze sociaal moeten zijn.

Nanna schreef:

Marie-Josée schreef: Grotere kinderen krijgen geleerd dat het maar een spelletje is

Ik wou dat dat zo voor dat gevoetbal werkte
Jesis, wat een fanatieke smoelen. Of het oorlog is.
Terwijl ook dat maar een dom spelletje is.

Nou....volgens mij dreigt de oorlog toch elk moment los te barsten, zo serieus wordt dat genomen. Ik kijk er dan ook niet graag naar.
Ons vakantiehuisje stond in de buurt van een sportpark en op zondag hoorde je dan die woedende en vaak fanatieke kreten en dan zou je zomaar kunnen denken dat er een opstand uitgebroken was. Oudste is ooit op voetbal geweest maar dat hielden we geen van allen lang vol, alleen al die vaders naderhand in de kleedkamers....
Mensen zijn wispelturiger en gevaarlijker dan honden.

Marie-Josée schreef:Ja bij dieren is er naar mijn idee geen duidelijke grens tussen spel en het serieuze werk. Spel is immers oefenen voor o.a. jagen en verdedigen.
Bij kleine kinderen zie je dat ook nog; dat is míjn speelgoed. Pats Grotere kinderen krijgen geleerd dat het maar een spelletje is en dat ze sociaal moeten zijn.

En dat kan je een hond met enige passie niet zo gemakkelijk aan het verstand peuteren
Bij grotere kinderen is dat als lastig.
Kijk maar naar voetballen idd