Het HondenForum

iones schreef:

Paisley schreef:

iones schreef:

Antonetta schreef:Balou is helemaal gek op de katten maar katten zijn nu eenmaal geen honden.

Wat bedoel je daar precies mee?
Want voor katten geldt in dit geval nagenoeg hetzelfde als voor honden.
Als er weinig mee gedaan wordt, ze zitten veel binnen en krijgen weinig prikkels, dan is het beter voor een kat om er nog een kat bij te hebben. Want eigenlijk is gebleken dat katten helemaal niet zo solitair zijn als altijd gesteld is.

Ik denk dat ze bedoelt dat ondanks dat Balou de katten leuk vind, dat voor hem niet gelijk staat aan gezelschap van een soortgenoot.

Oké. Maar voor mensen gaat dat vaak weer wel op, als vervanger voor soortgenoot. Maar dat komt omdat die ook meer met de hond om gaan dan een kat denk ik.

Voor mij in ieder geval wel. Ben altijd een beetje alleen geweest. Ik ben graag onder de mensen, maar in kleine porties (lees: tijdens het uitlaten ) maar onderneem graag dingen in mn eentje. Desondanks kon ik me best eenzaam voelen als ik alleen ging zeilen, kamperen, backpacken of gewoon thuis was. Sinds ik weer een hond heb, voel ik me nooit meer eenzaam.

Heb me nooit echt eenzaam gevoeld, behalve die keer lang geleden toen ik op school heel erg gepest werd.

Maar nu voel ik me nooit alleen, want ergens ben ik al best op mezelf, maar met de honden ben ik gewoon nooit alleen. En voor mij zijn ze volwaardig gezelschap. Misschien dat dit na maanden alleen zijn niet meer zo zou zijn. Maar dat weet ik niet. Ik weet dat ik van mezelf uit kluizenaarsneigingen heb.

Vroeger zou ik altijd gezegd hebben dat ik het toch wel zielig vind. Een hond alleen.
Maar. Na de dood van Kayl had ikzelf erg behoefte aan een nieuwe herder. Dus is Lotte gekomen, duitse herder teefje van 14 maand. En Lotte was geweldig. Ze had echter één probleem. Ze hield niet van andere honden. Niet dat ze agressief was, helemaal niet.
Ze was jaloers. Op mijn andere honden, op honden die we tijdens de wandeling tegen kwamen.
En ze vond andere honden gewoon helemaal niet interessant. Ze wou niet spelen, niet snuffelen, geen interactie. Ze wou alleen maar vrouwtje, 24/7. Voor zichzelf.
En ik dacht dat dat wel beter zou worden, dat ze er wel aan zou wennen om haar huis met de andere 4 te delen, om mij met de andere 4 te delen.
Maar dat lukte gewoon niet. En ze werd er echt ongelukkig van. Hoeveel ik ook met haar deed, hoeveel aandacht ze ook kreeg. Ze begon probleemgedrag te vertonen, slopen, blaffen, heel veel stress.

Uiteindelijk is ze herplaatst naar een vrouw alleen, zonder andere honden. Ik kon wel janken, zo'n fijne hond, een leuke, gemakkelijke, fantastische herder en dan moeten herplaatsen om zoiets?
Maar het is een goede keuze geweest. Ze is compleet opgebloeid. Ze geniet ten volle van een baas voor haar alleen.

Dus. Sommige honden vinden het niets, met andere honden in één huis.
Ik alleen wel, ik zou zelf nooit één hond willen

Beide honden vinden het heerlijk om mij even voor zichzelf te hebben, gewoon een wandeling alleen met mij, trainen met mij. Alleen de achterblijver vindt het vaak niet zo heel tof. Samen kunnen ze prima alleen zijn, alleen los van elkaar, vooral Laicka (die amper alleen heeft gewoond), vindt het verschrikkelijk. Dat zal ooit wel een aandachtspuntje worden mocht Fix er eerder tussenuit piepen.

Mijn eigen gevoel zegt dat een hond alleen inderdaad minder blij is maar als ik naar Bowie kijk die sinds het inslapen van Essie alleen is dan klopt mijn gevoel niet.. Bowie is helemaal happy in dr uppie, ze komt met ander honden genoeg in aanraking buiten maar ze is gewoon niet zo van de andere honden alleen als ze los loopt vind ze het wel ok omdat ze dan gewoon weg kan. echt spelen met andere honden doet ze niet alleen maar rennen en dan weer klaar.
Dus hoewel mijn gevoel het tegenspreekt blijft het voorlopig bij 1 hond.

Frolic schreef:Ik heb pas sinds kort twee honden en had niet verwacht dat het zó leuk zou zijn. Het zijn echt maatjes, als ik met de één weggeweest ben is het eerste wat ze doen, kijken waar de ander is. Samen slapen, samen spelen. En ook heus wel gekibbel, maar dat stelt eigenlijk niet zoveel voor.
Het leven van míjn hond is in elk geval een stuk leuker geworden sinds hij niet meer alleen is. En echt heel slecht had hij het niet.

Zo is het hier ook.
Jura kan nu vind ik echt een deel zorg en liefde kwijt bij Mahru lijkt het wel, zonder dat ik het te veel wil vermenselijken. Ik wist al dat ze zo was naar jonge pups toe uit de buurt, maar in huis is het natuurlijk nog mooier.
Altijd een speelkameraadje of iemand om naast te gaan liggen. Bij thuiskomst meteen naar elkaar zoeken en ook teleurstelling als de ander niet thuis blijkt te zijn. Jura is veel meer voldaan. Ik vind het echt heel erg leuk dat ze er een vriendinnetje bij heeft en het is prachtig om te zien hoe hun band groeit.

Frolic schreef:Ik heb pas sinds kort twee honden en had niet verwacht dat het zó leuk zou zijn. Het zijn echt maatjes, als ik met de één weggeweest ben is het eerste wat ze doen, kijken waar de ander is. Samen slapen, samen spelen. En ook heus wel gekibbel, maar dat stelt eigenlijk niet zoveel voor.
Het leven van míjn hond is in elk geval een stuk leuker geworden sinds hij niet meer alleen is. En echt heel slecht had hij het niet.

Zo is het hier ook.
Jura kan nu vind ik echt een deel zorg en liefde kwijt bij Mahru lijkt het wel, zonder dat ik het te veel wil vermenselijken. Ik wist al dat ze zo was naar jonge pups toe uit de buurt, maar in huis is het natuurlijk nog mooier.
Altijd een speelkameraadje of iemand om naast te gaan liggen. Bij thuiskomst meteen naar elkaar zoeken en ook teleurstelling als de ander niet thuis blijkt te zijn. Jura is veel meer voldaan. Ik vind het echt heel erg leuk dat ze er een vriendinnetje bij heeft en het is prachtig om te zien hoe hun band groeit.

Ik denk ook dat het afhankelijk is van de hond zelf en hoe de hond opgegroeid is.
Floeboe is heel lang alleen geweest voordat er een hond bij kwam. Haar maakt het dan ook echt niet uit of ze alleen is of met meerdere honden, als er maar mensen zijn.

Penotti en Sombra zijn beiden in een mini roedeltje opgegroeid en vooral Penotti hangt erg aan andere honden.
Sombra wil alle aandacht voor zichzelf opeisen dus ik denk dat die zich in haar uppie ook wel weer prima zou redden. (Alle aandacht voor haar alleen!)

Een hond alleen vind ik dus niet per definitie zielig.

Een hond alleen is niet zielig. Zolang hij niet te vaak alleen is, lijkt mij dat er niets aan de hand is.
Hij ziet het gezin waarin hij leeft als de roedel. Belangrijk is dan wel dat hij z'n plaats kent.
En als ik je verhaal zo lees, heeft jou hond helemaal geen behoefte aan een extra vriendje.

Marion. schreef:

ranetje schreef:

Marion. schreef:

Veronique & Kyra schreef:Voor Sari is het weer anders, die is nooit gewend om alleen te zijn. Op het moment dat Kyra weg zou vallen hebben wij een probleem. Dat wordt dan weer een ramp als zij alleen achterblijft.

Daar was ik dus ook heel bang voor, maar niets bleek minder waar. Zo zie je maar, ze laten je altijd versteld staan

Ik denk dat je dat inderdaad pas kunt zeggen als Sari dat toont als ze alleen blijft.
Voor die tijd is het speculeren.

Miep is echt nog nooit alleen geweest. En ze trok zich altijd op aan Saar, die beschermde haar wel. Als je het had over me and my shadow dan waren het Saar en Miep wel. En ik was dus serieus heel bang (lees, ik was er ongeveer van overtuigd) dat Miep in een dood vogeltje zou veranderen als we Saar lieten inslapen, en dat we haar 2 weken later moesten laten gaan.
Maar nee dus. Het kind doet het helemaal geweldig in haar eentje. Gelukkig

Lilo was bijna 10 jaar 24 uur per dag samen met Jack, en zij deed het ook wonderbaarlijk goed in haar eentje toen hij er niet meer was, veel beter dan ik had verwacht. Maar toch merk ik wel verschil nu Toto er is. Ze heeft (logisch) minder met hem dan dat ze met Jack had, maar als het onweert kruipt ze meteen tegen hem aan, ze accepteert heel veel van hem, laat zich overhalen tot spelen en vooral buiten heeft ze toch weer meer zelfvertrouwen dan in haar eentje. Vroeger ontleende ze dat zelfvertrouwen vooral aan de aanwezigheid van Jack, maar nu is zij de oudste en de wijste Toto mag dan soms een onnozele balloze nitwit zijn, het is wel HAAR Toto. Al met al denk ik wel dat Lilo een blijer hondje is nu Toto er is.

Ik vind een hond alleen niet zielig. Maar zie wel de meerwaarde van 2. Nu een volwassen reu met een pup een teefje en wat hebben ze het leuk met elkaar.

Hippo is opgegroeid met onze vorige mechel waar hij geweldig mee kon opschieten. Met Oscar heeft hij geen klik. De accepteren elkaar en alleen in de tuin spelen ze met touwtrekken aan een kartbandje. Hij vindt het heerlijk om alleen te zijn met ons.

Oscar is 4 poten op 1 buik met de mechelaar van mijn broer & schoonzus. Die spelen uren, elkaar wassen, samen in 1 mand slapen enz enz. Dan heeft het in mijn ogen echt meerwaarde. Axel en Oscar dulden elkaar, maar zijn zeker geen 'vrienden'.
Axel en Hippo spelen nu wel soms samen, verder zijn het toch meer 3 individuen die op ons zijn gericht. We hebben dan ook meerdere honden voor onszelf gekozen en niet om elkaar gezelschap te houden.

Ondanks dat ze hier prima functioneren alleen gok ik zo .. zal ik nooit 1 hond alleen willen hebben. Ik kan nooit een andere hond vervangen... ik zie t nu ook weer bij kleine Xygan...

Elco en Isa zijn allebei gewend enige hond in huis te zijn. Ik kan merken dat ze erg moeten wennen aan het verdelen van de aandacht en dat de onderlinge verhoudingen ook niet zomaar vanzelfsprekend zijn. Toch hebben ze ook veel plezier met elkaar. En als puntje bij paaltje komt, komen ze volgens mij toch voor elkaar op, al zijn ze nog maar zo kort samen in 1 roedel. Ik kan op dit moment niet zeggen of ze liever wel of geen tweede hond in huis hebben. De klik tussen die twee is er echt wel, maar het is ook erg wennen. Overigens niet alleen voor die twee, maar ook voor m'n man en mij

Shari schreef:Ik vind een hond alleen niet zielig. Maar zie wel de meerwaarde van 2.

Dit. Ik verheug me ook echt op de dag dat ik mag gaan uitkijken voor een reutje erbij

Ik denk dat het per hond verschillend is.
Mijn vorige hond moest niks van andere honden weten dus daarbij was het niet anders en heb nooit gemerkt dat ze zielig was. We hebben we 3 katten die ze samen met ons opgevoed dus daar zorgde ze wel voor.(dit gaat lang niet altijd voor andere honden en katten op dat ze zo goed samen kunnen)

Maylo heeft niet zo veel met de katten en hun ook niet met hem. Hij heeft dan wel weer met veel honden een verschillende band buiten en nadat het vorige hondje van me ouders hier een weekje was zag ik hem ook duidelijk actiever en zorgzaam zijn. Dat is ook de reden geweest dat Izzy er bij gekomen is. Buiten kijken ze alleen naar elkaar om als er niemand anders is om mee te spelen(ze hebben hun eigen vriendjes) en binnen slapen en spelen ze erg vaak samen. Zelf merk ik ook niet echt dat het veel meer werk is omdat ze erg veel aan elkaar hebben.

Ze zijn nu nog maar kort samen maar ik denk over een paar jaar (minimaal 12) als er 1 weg valt dat het wel moeilijk kan worden voor 1 van de 2.

Ik vind het altijd een beetje moeilijk te bepalen, ik denk wel dat je er als eigenaar goed aan doet om qua raskeuze of pupkeuze ook te kijken naar wat er past bij je huidige hond, dus niet alleen naar wat je zelf leuk vind. Bij Apple moet gewoon een relaxte en evenwichtige hond, geen pittige tante of een drukke puber reu.

Met vlagen vind ik Apple ook echt wel zielig, dat ze geen hondenmaatje heeft om op te letten en mee te spelen, ze is best sociaal en kent de hondentaal prima. En soms denk ik ook wel, ach volgens mij geniet ze ook wel van alle aandacht zo alleen.
Kortom, het blijft een beetje dubbel.

Apple schreef:Ik vind het altijd een beetje moeilijk te bepalen, ik denk wel dat je er als eigenaar goed aan doet om qua raskeuze of pupkeuze ook te kijken naar wat er past bij je huidige hond, dus niet alleen naar wat je zelf leuk vind. Bij Apple moet gewoon een relaxte en evenwichtige hond, geen pittige tante of een drukke puber reu.

Met vlagen vind ik Apple ook echt wel zielig, dat ze geen hondenmaatje heeft om op te letten en mee te spelen, ze is best sociaal en kent de hondentaal prima. En soms denk ik ook wel, ach volgens mij geniet ze ook wel van alle aandacht zo alleen.
Kortom, het blijft een beetje dubbel.

Ik denk niet dat het zielig is, want een hond weet niet wat hij mist als hij het niet heeft. Jack was ook niet zielig als enige hond, en had ook de katten nog waar hij prima mee overweg kon. Maar je zag hem wel een stukje groeien toen Lilo hier kwam. Eigen teef, en dan ook nog eentje die ook helemaal van het contactliggen was, ja, toch wel heel fijn.

Maar het is wel wat jij zegt, als je een maatje zoekt voor je hond moet je wel uitgaan van wat die hond fijn zou vinden. Ik zie soms echt bezopen combinaties waarbij de eerste hond nauwelijks lol heeft van die tweede en soms wat zielig op de achtergrond komt. Helemaal voldoen aan de eisen van die eerste hond hoeft ook weer niet, Lilo had het liefst een BC-pupje gehad en daar mag ze lekker van blijven dromen, maar zo'n grote reu als Toto is weer prima om tegenaan te liggen.

Apple schreef:Ik vind het altijd een beetje moeilijk te bepalen, ik denk wel dat je er als eigenaar goed aan doet om qua raskeuze of pupkeuze ook te kijken naar wat er past bij je huidige hond, dus niet alleen naar wat je zelf leuk vind. Bij Apple moet gewoon een relaxte en evenwichtige hond, geen pittige tante of een drukke puber reu.

Met vlagen vind ik Apple ook echt wel zielig, dat ze geen hondenmaatje heeft om op te letten en mee te spelen, ze is best sociaal en kent de hondentaal prima. En soms denk ik ook wel, ach volgens mij geniet ze ook wel van alle aandacht zo alleen.
Kortom, het blijft een beetje dubbel.

Mila is ook zo'n hond die het prima alleen doet, die mij graag voor zichzelf heeft en veel meer op mensen is gericht dan op andere honden. Zij doet het ook prima met andere honden (mits ze inderdaad matchen met haar karakter), speelt graag en ligt graag tegen ze aan. Bij haar is het dus ook dubbel: enige hond zijn vindt ze prima, andere honden erbij vindt ze ook prima, het heeft voor haar allebei voor- en nadelen en het komt denk ik 50-50 uit.

Maakt het nog uit welk ras een hond is en welk ras een tweede hond erbij is? Dus of 2 honden van hetzelfde ras sneller en makkelijker een band opbouwen dan van verschillend ras.

aletta schreef:Maakt het nog uit welk ras een hond is en welk ras een tweede hond erbij is? Dus of 2 honden van hetzelfde ras sneller en makkelijker een band opbouwen dan van verschillend ras.

Ik vind van wel, maar het hangt van de honden af. Er zijn genoeg rassen die ik nooit zou willen combineren met de honden die ik nu heb.
Ze moeten een beetje dezelfde taal spreken. En om veel aan elkaar te hebben, vind ik dat ze een paar overeenkomsten in het karakter moeten hebben. En voor mezelf vind ik het belangrijk om honden te hebben met een vergelijkbaar energieniveau en vergelijkbare behoeften. Ik zou nooit een energieke sociale hond en een kortpotig hondje met lichtontvlambaar karakter willen hebben bijvoorbeeld. Dan heb je zin om er op uit te trekken met de eerste, en de ander kan het niet bijbenen en heeft last van een omgeving waar er veel sociale interactie is.
Als je niet uit kijkt, ben je dan met je twee honden verschillende dingen apart aan het doen. Daar heb ik geen trek in.

ik denk dat honden van hetzelfde ras elkaar beter 'snappen'. Mijn herders vinden het allebei doodnormaal om mij de godganse dag in de gaten te houden. Ze hebben een heel verschillend karakter, maar toch gedragen ze zich in veel opzichten hetzelfde. Lizzy de windhond vinden ze dan soms een rare snuiter.
Maar persoonlijk vond ik het altijd erg prettig om verschillende honden te hebben met verschillende voorkeuren. Lizzy moet niks van balletjes weten. Als ik ballen gooi voor de herders, doe ik met tegelijkertijd oefeningetjes voor koekjes (wat de herders op dat moment geen bal interesseert ). Lizzy wil per se op stoel of bank, de herders liggen net zo lief in hun mand. Als ze altijd hetzelfde willen, kan dat ook lastig zijn. Moet er niet aan denken een 3e herder bij te nemen

Wel vind ik een vergelijkbaar energieniveau van belang. Heb daarom ook bewust naar relatief wat rustigere, oudere herders gezocht toen Lizzy van toen 10 alleen overbleef.

Mijn honden zijn twee totaal verschillende types maar matchen daardoor perfect bij elkaar. Ze zijn echt een eenheid geworden en dat is zo bijzonder om te zien. Elke ochtend geniet ik daar weer van als ze met zijn tweeën over de uiterwaarden heen vliegen.
Enzi is 2,5 jaar enigst hond geweest en heeft het heus niet slecht gehad, maar nu hij Nila heeft zie ik duidelijk verschil. De roedel is compleet nu. Hij kijkt niet eens meer naar andere honden buiten. Hij heeft Nila en dat is genoeg.
Het allermooist vindt ik nog als ze tussen een groep honden lopen en met elkaar gaan spelen en de rest is lucht voor ze
En juist de eigenschappen die haaks tegenover elkaar staan (het hyperactieve van Nila, de 'i dont give a fuck' mentaliteit van Enzi), vult elkaar precies aan. Hij remt haar waar nodig en zij wakkert hem af en toe een beetje aan.

Ja hier ook twee totaal verschillende types. Maar we wisten natuurlijk van tevoren wel wat voor type/karakter goed zou passen bij Jura, en daar hebben we dus ook naar gezocht. En ze zijn echt een gouden duo.

Hier zijn ze ook totaal verschillend alle drie, maar dat werkt inderdaad juist goed. Het enige dat echt overeenkomt is hun energieniveau, dat is wel redelijk gelijk. Dat vind ik, zoals Paisley ook opmerkt, ook wel belangrijk, dan heb ik dus na een wandeling drie honden die voldaan zijn (en niet één die het niet volhoudt of één die naderhand nog veel te veel energie overheeft).
Van drie Mila's zou ik ook wel echt overspannen worden en ik vind het juist leuk hoe ze ondanks die verschillen toch echt een eenheid vormen.

Hier 3 verschillende karakters (moest echt geen 2 Xavi's hebben dat zou niet goedgegaan zijn) dus ik heb er bij Xygan wel opgelet. En ondanks dat t allemaal familie is toch allemaal verschillend. Maar ik wilde ook echt niet maar 1 hond overhouden. Ondanks dat ze ogenschijnlijk t wel best vinden hebben ze toch veel met elkaar stiekum.

Ik vind dit nog steeds een moeilijke vraag. Ted is alleen opgegroeid maar heeft in de 1,5 jaar voordat ze bij mij kwam samengeleefd met 2 honden wat prima ging. Vanuit dat oogpunt wilde ik er een tweede bij, we hebben 2 opvangers gehad en een helaas mislukte adoptie. In al die situaties vond Ted het in het begin niet zo chill dat er nog een hond in huis was, maar buiten vond ze het fantastisch en werd er druk gespeeld.
Ik merkte elke keer dat ze na vertrek van deze honden vrijer en blijer in huis rondliep, maar tijdens de wandelingen veel meer bezig was met andere honden en spel uitdagen.
Ted is alleen niet zielig, als ik vrij ben krijgt ze alle aandacht en gaat ze bijna overal mee naar toe en daar geniet ze van. Drie keer per week wandelt ze met de uitlaatster en haar hondenvriendjes en daar geniet ze ook van.

Voor ons zou het ideaal zijn als m'n buren bijvoorbeeld een hond zouden hebben die we altijd mee konden nemen om te wandelen, maar die dus niet hier zou wonen.
Zelf zou ik nog steeds graag een tweede willen, maar ik doe m'n hond er geen onbetwist plezier mee dus ik doe het niet.