Het HondenForum

LongFields schreef:
Ik lees dit nu pas en leg ineens de link tussen jou en de berhalen die ik van Helen en André gehoord heb nadat zij bij jou waten geweest voor die demo. Wat grappig!

Nou is een geweldig hondje voor bij de schapen, ik zie haar als ik bij SLS ben vaak aan het werk en dat is echt genieten.
Tapas is op haar zevende jaar onlangs ook begonnen bij de schapen, en André is erg gecharmeerd van haar werken. Hij kan erg genieten van een werkende Laekense bij zijn schapen zei hij. Ik vind het ook erg jammer dat ik dit niet al van jongs af aan met haar doe.

Haha...ja, dat is idd grappig

Ze zijn een aantal weken na deze demo nog een dagje bij ons thuis in België geweest, trainingsdagje/bbq gedaan, en daar had André het idd over jouw herder, en hoe jammer het was dat je met haar niet eerder aan het schapen drijven was begonnen

Was ook heel gezellig en leerzaam

Boutje, ik heb indertijd idd ook naar dat nest gekeken waar jij er een uit hebt, maar tot nog toe was ik van een beardie niet overtuigd, is ook niet meteen een hond die me uiterlijk aanspreekt...misschien dat de kruising met border wel een hele goeie is.

Nou is geweldig, al ken ik Nou alleen in de agilityring. Enorm leuk ding dat

Ja Machie, vind ik dus ook, niks gemerkt van niet sociaal o.d. Erg leuk hondje!

Ik vind dat ik met de rassen die ik leuk en mooi vind niets te klagen heb over de gezondheid. Ik kan me voorstellen dat het een enorm dilemma is als dat wel het geval is.

Over de blessures bij veedrijvers - of een hond 'gevoelig' is voor blessures, kan ook erg afhankelijk zijn van hoe de hond werkt. Als een hond te dicht op de schapen werkt, wenden ze erg veel en héél krap en dat veroorzaakt ook onrust in de schapen, waardoor ze teveel moeten corrigeren. Een hond die meer afstand houdt, kan rustiger werken, anticiperen en hoeft minder te doen.
Ik heb zelf moeite om Kiwi in de verschillende 'versnellingen' te krijgen, want ze heeft de nijging om van 0% naar 100% te vliegen, maar het moet. Ze kan goed druk zetten maar is daarmee een beetje een uitslover. Afstand en rust rust rust anders zit ik met een kreupele hond straks.

Maar natuurlijk is een stevig gestel ook van belang en zullen erfelijke factoren meespelen. Daarnaast is er nog het ongeluk - iedere hond kan op een gekke manier in een konijnenhol stappen.

Overigens mogen we de gezondheid van working kelpies en show kelpies niet door elkaar halen. De rassen verschillen genetisch erg van elkaar en genetische basis bij working kelpies is groter, hun uiterlijke kenmerken zijn diverser en er zijn minder gezondheidsproblemen dan bij de showkelpie, ondanks dat er bij het fokken vaak nergens op getest wordt.
Ik ken mensen die decennia lang meerdere kelpies tegelijk hebben voor het werk en alle generaties nog hebben rondlopen zonder noemenswaardige gezondheidsproblemen.

Paisley schreef:Ik vind dat ik met de rassen die ik leuk en mooi vind niets te klagen heb over de gezondheid. Ik kan me voorstellen dat het een enorm dilemma is als dat wel het geval is.

Over de blessures bij veedrijvers - of een hond 'gevoelig' is voor blessures, kan ook erg afhankelijk zijn van hoe de hond werkt. Als een hond te dicht op de schapen werkt, wenden ze erg veel en héél krap en dat veroorzaakt ook onrust in de schapen, waardoor ze teveel moeten corrigeren. Een hond die meer afstand houdt, kan rustiger werken, anticiperen en hoeft minder te doen.
Ik heb zelf moeite om Kiwi in de verschillende 'versnellingen' te krijgen, want ze heeft de nijging om van 0% naar 100% te vliegen, maar het moet. Ze kan goed druk zetten maar is daarmee een beetje een uitslover. Afstand en rust rust rust anders zit ik met een kreupele hond straks.

Maar natuurlijk is een stevig gestel ook van belang en zullen erfelijke factoren meespelen. Daarnaast is er nog het ongeluk - iedere hond kan op een gekke manier in een konijnenhol stappen.

Overigens mogen we de gezondheid van working kelpies en show kelpies niet door elkaar halen. De rassen verschillen genetisch erg van elkaar en genetische basis bij working kelpies is groter, hun uiterlijke kenmerken zijn diverser en er zijn minder gezondheidsproblemen dan bij de showkelpie, ondanks dat er bij het fokken vaak nergens op getest wordt.
Ik ken mensen die decennia lang meerdere kelpies tegelijk hebben voor het werk en alle generaties nog hebben rondlopen zonder noemenswaardige gezondheidsproblemen.

Wij hebben hier al de nodige variaties gehad, van een hond met epilepsie, een hele erge spondylose en DISH, artrose, tot een spierscheur door idd over de kop te gaan na in een konijnenhol gestapt te zijn, ik stond erbij en zag het gebeuren

Vreemd genoeg is de ene hond hier die nooit iets mankeert (behalve een keer totaal stuk gelopen voetzolen) mijn korthaar teefje, die het fijnste van bouw is van allemaal.

Ik ken ook mensen die van alle ellende 2,5 jaar geleden een working kelpie gekocht hebben, zijn daar tot nog toe tevreden over, nog niet een dag mank geweest.
En volgend jaar gaan ze naar alle waarschijnlijkheid een beauceron aanschaffen.
Die hebben een grote kudde om te hoeden, op een redelijk moeilijk terrein, aan de oevers van de Loire in Frankrijk...