Het HondenForum

12 à 13 jaar vind ik acceptabel. Alles voor 10 jaar vind ik te vroeg.

Axel is ruim 16 geworden en dat was ook echt wel stokoud.

In de tijd dat Axel leefde hebben buurtgenoten achtereenvolgens 3 (!) Berner Sennenhonden gehad die dus allen heel vroeg zijn overleden. Dat vind ik echt absurd.

Ach je kunt wel vinden dat 11 of 13 een acceptabele leeftijd is maar je hebt er toch geen grip op. Word je alleen maar meer teleurgesteld als het niet zo is.
Je hebt helemaal niets te willen als het op de dood aan komt.

Nanna schreef:Topsi is bijna 13 en die kuiert rústig een paar uur mee als het moet.
En dan vind ik dergelijke leeftijden prima. Het mag allemaal natuurlijk best een tandje minder maar ik heb net als Cleva geen zin in verpleeghuispatiënten. Dat wil ik voor mezelf niet eens, laat staan voor mijn hond.
Als het dus serieus kwakkelen wordt dan krijgen ze netjes een spuitje want ik vind dat ze dat niet verdiend hebben én ik heb er geen zin in.

Eens. Toen Axel op een middag dwangmatig rondjes ging lopen naar 1 kant zei iemand nog: oh dat is GVS joh, dat is heel goed te behandelen.
Nou voor mij was het gewoon klaar. Ik ga een hond van 16+ jaar geen enkele behandeling meer aandoen. Een likwondje of een hotspot hooguit. Maar meer niet.
Het moet wel realistisch zijn. Dat gemartel met medicatie enzo, daar zit toch niemand op te wachten? Ook de hond niet.

Gelukkig hebben wij een fijne dierenarts die het daar gewoon mee eens was.

bouvierpoedel schreef:Ach je kunt wel vinden dat 11 of 13 een acceptabele leeftijd is maar je hebt er toch geen grip op. Word je alleen maar meer teleurgesteld als het niet zo is.
Je hebt helemaal niets te willen als het op de dood aan komt.

Klopt. Je kan er niet zoveel aan doen als je hond dood neer valt met 6 jaar, maar dat betekent niet dat je dat ok moet vinden.

Dat was de vraag: vind je het acceptabel. Of je daar wat mee kan staat daar buiten denk ik.

wolvster schreef:

Nanna schreef:Topsi is bijna 13 en die kuiert rústig een paar uur mee als het moet.
En dan vind ik dergelijke leeftijden prima. Het mag allemaal natuurlijk best een tandje minder maar ik heb net als Cleva geen zin in verpleeghuispatiënten. Dat wil ik voor mezelf niet eens, laat staan voor mijn hond.
Als het dus serieus kwakkelen wordt dan krijgen ze netjes een spuitje want ik vind dat ze dat niet verdiend hebben én ik heb er geen zin in.

Eens. Toen Axel op een middag dwangmatig rondjes ging lopen naar 1 kant zei iemand nog: oh dat is GVS joh, dat is heel goed te behandelen.
Nou voor mij was het gewoon klaar. Ik ga een hond van 16+ jaar geen enkele behandeling meer aandoen. Een likwondje of een hotspot hooguit. Maar meer niet.
Het moet wel realistisch zijn. Dat gemartel met medicatie enzo, daar zit toch niemand op te wachten? Ook de hond niet.

Gelukkig hebben wij een fijne dierenarts die het daar gewoon mee eens was.

bouvierpoedel schreef:Ach je kunt wel vinden dat 11 of 13 een acceptabele leeftijd is maar je hebt er toch geen grip op. Word je alleen maar meer teleurgesteld als het niet zo is.
Je hebt helemaal niets te willen als het op de dood aan komt.

Klopt. Je kan er niet zoveel aan doen als je hond dood neer valt met 6 jaar, maar dat betekent niet dat je dat ok moet vinden.

Dat was de vraag: vind je het acceptabel. Of je daar wat mee kan staat daar buiten denk ik.

Dan vind je het niet oke en wat gebeurt er dan en wat kun je ermee.?

Niets. Maar dat hoeft toch ook niet?

wolvster schreef:Niets. Maar dat hoeft toch ook niet?

Tuurlijk niet maar het schept wel verwachtingen en grote teleurstelling.
Kijk meestal maar naar wat het dier heeft toegevoegd en niet naar de tijd dat hij bij je is geweest.
Doe ik bij mensen ook.

bouvierpoedel schreef:

wolvster schreef:

Nanna schreef:Topsi is bijna 13 en die kuiert rústig een paar uur mee als het moet.
En dan vind ik dergelijke leeftijden prima. Het mag allemaal natuurlijk best een tandje minder maar ik heb net als Cleva geen zin in verpleeghuispatiënten. Dat wil ik voor mezelf niet eens, laat staan voor mijn hond.
Als het dus serieus kwakkelen wordt dan krijgen ze netjes een spuitje want ik vind dat ze dat niet verdiend hebben én ik heb er geen zin in.

Eens. Toen Axel op een middag dwangmatig rondjes ging lopen naar 1 kant zei iemand nog: oh dat is GVS joh, dat is heel goed te behandelen.
Nou voor mij was het gewoon klaar. Ik ga een hond van 16+ jaar geen enkele behandeling meer aandoen. Een likwondje of een hotspot hooguit. Maar meer niet.
Het moet wel realistisch zijn. Dat gemartel met medicatie enzo, daar zit toch niemand op te wachten? Ook de hond niet.

Gelukkig hebben wij een fijne dierenarts die het daar gewoon mee eens was.

bouvierpoedel schreef:Ach je kunt wel vinden dat 11 of 13 een acceptabele leeftijd is maar je hebt er toch geen grip op. Word je alleen maar meer teleurgesteld als het niet zo is.
Je hebt helemaal niets te willen als het op de dood aan komt.

Klopt. Je kan er niet zoveel aan doen als je hond dood neer valt met 6 jaar, maar dat betekent niet dat je dat ok moet vinden.

Dat was de vraag: vind je het acceptabel. Of je daar wat mee kan staat daar buiten denk ik.

Dan vind je het niet oke en wat gebeurt er dan en wat kun je ermee.?

Niets maar t voelt wel anders tenminste voor mij wel. Er is er hier een op.8 jarige leeftijd overleden; voor hem oud omdat de speciist hem max 3 had gegeven maar toch ben ik er enorm kapot van geweest. Ik kon er geen vrede mee hebben. Dat had ik bij Xena wel. Ze was bujna 15 en ja t is altijd te vroeg maar ok 15 daar teken ik voor maar 8 dus gewoon niet. Nee je kunt er niks aan doen maar t gevoel is er wel.

dat komt door die verwachtingen denk ik, bij Zuri weet ik dat ze waarschijnlijk niet stokoud zal worden, maar ik neem wa tik krijg .....meer is het niet.... geen verwachtingen gewoon genieten van de dag....

wolvster schreef:

Nanna schreef:Topsi is bijna 13 en die kuiert rústig een paar uur mee als het moet.
En dan vind ik dergelijke leeftijden prima. Het mag allemaal natuurlijk best een tandje minder maar ik heb net als Cleva geen zin in verpleeghuispatiënten. Dat wil ik voor mezelf niet eens, laat staan voor mijn hond.
Als het dus serieus kwakkelen wordt dan krijgen ze netjes een spuitje want ik vind dat ze dat niet verdiend hebben én ik heb er geen zin in.

Eens. Toen Axel op een middag dwangmatig rondjes ging lopen naar 1 kant zei iemand nog: oh dat is GVS joh, dat is heel goed te behandelen.
Nou voor mij was het gewoon klaar. Ik ga een hond van 16+ jaar geen enkele behandeling meer aandoen. Een likwondje of een hotspot hooguit. Maar meer niet.
Het moet wel realistisch zijn. Dat gemartel met medicatie enzo, daar zit toch niemand op te wachten? Ook de hond niet.

Gelukkig hebben wij een fijne dierenarts die het daar gewoon mee eens was.

bouvierpoedel schreef:Ach je kunt wel vinden dat 11 of 13 een acceptabele leeftijd is maar je hebt er toch geen grip op. Word je alleen maar meer teleurgesteld als het niet zo is.
Je hebt helemaal niets te willen als het op de dood aan komt.

Klopt. Je kan er niet zoveel aan doen als je hond dood neer valt met 6 jaar, maar dat betekent niet dat je dat ok moet vinden.

Dat was de vraag: vind je het acceptabel. Of je daar wat mee kan staat daar buiten denk ik.

Dat we geen invloed hebben op de dood is een vaststaand feit. Maar ik vond het gevoelsmatig heel anders om een hond van 14 of een hond van 4 te laten inslapen. Dat bedoel ik met acceptabel. 14 is dat, 4 niet. En waar ligt die grens dan nu precies?

bouvierpoedel schreef:

wolvster schreef:Niets. Maar dat hoeft toch ook niet?

Tuurlijk niet maar het schept wel verwachtingen en grote teleurstelling.
Kijk meestal maar naar wat het dier heeft toegevoegd en niet naar de tijd dat hij bij je is geweest.
Doe ik bij mensen ook.

Nou, ik vind wel een groot verschil in verdriet en acceptatie of een hond 5 of 13 jaar wordt en of een mens 80 jaar of 40 jaar(of nog jonger) wordt.
Heb jij geen verschil in je gevoelens als je hond van bv 1 jaar overlijdt of je hond van 14 jaar?

Caro. schreef:

bouvierpoedel schreef:

wolvster schreef:Niets. Maar dat hoeft toch ook niet?

Tuurlijk niet maar het schept wel verwachtingen en grote teleurstelling.
Kijk meestal maar naar wat het dier heeft toegevoegd en niet naar de tijd dat hij bij je is geweest.
Doe ik bij mensen ook.

Nou, ik vind wel een groot verschil in verdriet en acceptatie of een hond 5 of 13 jaar wordt en of een mens 80 jaar of 40 jaar(of nog jonger) wordt.
Heb jij geen verschil in je gevoelens als je hond van bv 1 jaar overlijdt of je hond van 14 jaar?

Nee jank net zo hard als er 1 van 4 dood gaat of van 13.
En hebben beide hun waarde gehad ook al is het verschil 9 jaar. Je kunt wel gaan lopen klagen dat het beest veel te jong was of gelukkig 15 jaar maar dan zou er ook een soort van rechtvaardigheids panel/systeem moeten zijn maar dat is er juist niet.
Je gaat gewoon op alle leeftijden . Niemand die je komt vragen of het even uitkomt dat je de hond , poes, kind , opa of moeder kunt missen.
Verdriet is verdriet.

bouvierpoedel schreef:

Caro. schreef:

bouvierpoedel schreef:

wolvster schreef:Niets. Maar dat hoeft toch ook niet?

Tuurlijk niet maar het schept wel verwachtingen en grote teleurstelling.
Kijk meestal maar naar wat het dier heeft toegevoegd en niet naar de tijd dat hij bij je is geweest.
Doe ik bij mensen ook.

Nou, ik vind wel een groot verschil in verdriet en acceptatie of een hond 5 of 13 jaar wordt en of een mens 80 jaar of 40 jaar(of nog jonger) wordt.
Heb jij geen verschil in je gevoelens als je hond van bv 1 jaar overlijdt of je hond van 14 jaar?

Nee jank net zo hard als er 1 van 4 dood gaat of van 13.
En hebben beide hun waarde gehad ook al is het verschil 9 jaar. Je kunt wel gaan lopen klagen dat het beest veel te jong was of gelukkig 15 jaar maar dan zou er ook een soort van rechtvaardigheids panel/systeem moeten zijn maar dat is er juist niet.
Je gaat gewoon op alle leeftijden . Niemand die je komt vragen of het even uitkomt dat je de hond , poes, kind , opa of moeder kunt missen.
Verdriet is verdriet.

Oké, ja dat kan natuurlijk dat jij er zo instaat.

Ik ben iets minder 'nuchter' (als ik het zo kan noemen). Het verdriet is wel net zo groot, maar in acceptatie zit er bij mij wel een verschil in.
Ik heb 2 honden van rond de 13 jaar laten inslapen en naast verdriet, was het ook 'goed zo'.
Daarnaast een pup van 5 maanden en een hond van 5 jaar verloren en daar had ik het toch moeilijker mee. Ook speelde mee dat het wel
heel erg nare omstandigheden waren en dat maakt ook weer verschil voor mij.

Maar goed, je hebt gelijk dat er geen 'rechtvaardigheid' in dood en leven zit, alleen qua gevoel vind ik het allemaal wel iets uitmaken.
Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde, de nuchtere hebben we ook nodig

alles boven de 12 jaar vind ik mooi meegenomen. Ameno was 8 jaar en dat zal ik nooit kunnen accepteren als 'ach wat was het toch een fijne tijd samen" natuurlijk was die tijd fantastisch maar gewoon veel te kort.
De jack hussel van bijna 16..natuurlijk heb ik er verdriet van gehad, maar dat kon ik wel accepteren. En toen de dikke wang geen ontstoken tand bleek te zijn maar een snel groeiende tumor was de keuze ook snel gemaakt. Het verdriet was 'anders' .

Ik accepteer het gewoon zoals het is , doe ik het niet dan heb ik er alleen mijzelf mee .Er veranderd niets aan het hele doodgaan namelijk en kan ook niemand verantwoordelijk stellen of een klacht deponeren.
Het is al net zolang als er dieren/mensen rondlopen dat we dood gaan op allerlei verschillende redenen en oorzaken op allemaal verschillende leeftijden . Leven heeft een doel en dat is doodgaan.
Kan daar niets aan veranderen ,dus moet het maar accepteren.

Tja, bij een werkhond is dat toch even anders, je hoopt dan toch dat ie een aantal jaren goed kan werken. Zeker als je bedenkt dat er jaren werk in de training gaat zitten...gemiddeld wordt een border collie een jaar of 12,13

Mijn eerste heb ik moeten afgeven met 6 jaar, epilepsie.
Nu een tweede, heel slechte botten, deze morgen de foto's gezien, verrotte heupen, rug, schouders en ellebogen, niks goeds meer aan, en net 8 jaar geworden in juni.

Had ik me toch iets anders voorgesteld.
Vraag ik me toch af of ik de moeite nog moet doen weer opnieuw te beginnen trainen met eentje van een jaar.

Geloof ik geef het bijberoep als schaapsherder er maar aan....

Ik ga bij Xavi uit van een jaar of 12.
Hij wordt dit jaar 5.. zou toch wel heel maf zijn als ie nu al op de helft van zijn leven zou zitten.
Maar met 12 zou ie dat dus volgend jaar al wel zijn..
Tijd gaat veel te snel. Beter wordt ie 15.

Tja, acceptabel .
Ik vond altijd dat een MS toch wel 14 zou moten kunnen worden.
Onze eerste is niet ouder dan ruim 8 jaar geworden. Diverse tumoren in zijn borstkas zorgden er voor dat hij de 14 niet kon halen. De tweede is 14 geworden en overleed aan acuut nierfalen, oorzaak onbekend.

En nu is Luuk bijna 12 en Tessa ruim 10. Door dit topic realiseerde ik me dat ze toch eigenlijk best al wel 'op leeftijd' zijn . Van mij mogen ze echt nog wel wat gezonde jaartjes door.

Gizmo is bijna vijftien geworden en Mowgli bijna twaalf voor beide honden een acceptabele leeftijd maar dit neemt niet weg dat ik nog steeds verdriet heb door het gemis. Vooral het verlies van Mowgli afgelopen januari doet nog steeds pijn.
Coco werd net een jaar hij overleed na een ongeluk en Gipsy werd net geen drie zij overleed aan een gescheurde longslagader. Dit waren zeker geen acceptabele levensverwachtingen ze zijn gewoon beiden te jong gestorven. Dit was ook moeilijker te accepteren maar uiteindelijk kun je niet anders.

Ik vind dat een hond wel makkelijk 14 tot 16 moet kunnen worden. Maar dat is gebaseerd op niks, puur gevoel. En misschien omdat onze eerste hond Sammy met gemak 16 geworden is. Hij is voor mijn gevoel nooit een oude hond geweest. Op een dag had hij een bult op zijn neus, dat ging nog een poosje goed en toen ie slechter werd hebben we hem laten gaan. Ondanks dat hij nooit bejaard is geweest, vonden we 16 toch te oud om nog te opereren, ook al had hij verder nergens last van en had een operatie misschien goed kunnen helpen. Als ie 12 was geweest hadden we dat waarschijnlijk wel gedaan. Dus ergens daar tussenin zit voor mijn gevoel het verschil tussen te jong en oud genoeg.

Nu met Oor probeer ik mezelf er op voor te bereiden dat ze de 16 misschien niet haalt. Ze is toch een slagje groter dan Sammy en ik weet ook dat veel honden de 16 helemaaaaaal niet halen. Maar ergens ga ik er stiekum op een of andere manier toch van uit dat 16 wel moet kunnen lukken. Ze is zo fit en gezond, ook weer niet heel groot en ze heeft nooit wat, en fokkwaaltjes kan ze ook al niet hebben. Dus als ze dan op haar 14e, 15e oud en bejaard is zal ik er vrede mee hebben. Maar als ze vanaf haar 10e al bejaard gaat tonen denk ik dat ik het er toch wel erg moeilijk mee zal krijgen. En nu maar hopen dat die verwachting dus niet te hooggespannen is. Ik ben er eigenlijk wel bang voor.

Tyson is bijna 16 geworden, Samara 14, Essie geen idee maar rond de 12..
Voor Bowie hoop ik op 14 maar dat mag ook zeker 16 worden.. ze is pas 10 geworden en ze mag er van mij nog heel lang zijn... maar helaas heb je dat zelf niet voor het zeggen.
Maar ik vind 14 voor alle normale honden , dus niet ienimienie of juist enorm groot/zwaar en met mega fokproblemen, acceptabel.
Zou zelf graag een Dog willen maar dat het dier maar 6 max 8 zou kunnen worden met een beetje geluk houdt me serieus tegen.

Nanna schreef:Ik las vanmiddag op FB een nieuw dieptepunt. De gemiddelde leeftijd voor de Mastino is inmiddels gezakt naar de 2.3 jaar. Ja minse, geen drie en twintig jaar maar twee jaar en drie maanden.
Voor mij ben je gestoord als je zo'n triest kwijlgeval koopt.

Echt om te janken..
En dan is er een grote mafkees in Amerika die dan intentie's heeft om de Mastino te gebruiken om de oer mastiff terug te fokken zoals men die vroegen zagen in de tijd van de Romeinen..

Je gelooft toch echt niet dat een Romein met dit soort ramp gevallen op kruis tocht is gegaan.
Ik stam zelf af van de Romeinen maar voel dit duidelijk in mijn genen van niet

moira7765 schreef:

Nanna schreef:Ik las vanmiddag op FB een nieuw dieptepunt. De gemiddelde leeftijd voor de Mastino is inmiddels gezakt naar de 2.3 jaar. Ja minse, geen drie en twintig jaar maar twee jaar en drie maanden.
Voor mij ben je gestoord als je zo'n triest kwijlgeval koopt.

Echt om te janken..
En dan is er een grote mafkees in Amerika die dan intentie's heeft om de Mastino te gebruiken om de oer mastiff terug te fokken zoals men die vroegen zagen in de tijd van de Romeinen..

Je gelooft toch echt niet dat een Romein met dit soort ramp gevallen op kruis tocht is gegaan.
Ik stam zelf af van de Romeinen maar voel dit duidelijk in mijn genen van niet

Na ja, het gaat natuurlijk om terugfokken. Ook dit misbaksel is voortgekomen uit gezondere voorouders en je mag hopen dat er nog ergens in zijn DNA iets van terug te vinden is.
Maar wat voegt dat toe, wat moet een mens tegenwoordig met een strijdbare kolos en zijn die er al niet genoeg?

Gezien ervaringen met honden vanaf mijn vroegste herinneringen ga ik uit van 12 jaar.
Niet dat ik daar steeds mee bezig ben maar dat heb je dan onbewust in je hoofd. Ik vind alles boven de tien jaar wel een bonus hoor
Het ligt er misschien ook aan voor wel ras je gaat. Als ik b.v. doggen en molossers zou hebben zou ik die grens wel naar beneden bijstellen.
Maar de honden bij ons thuis ( collie, herderkruising, JR kruising) zijn bijna allemaal ruim 15 geworden. De boxer werd 9, Bruno bijna 14, Tomas wordt in september 14.
Over Sancho denk ik nog niet na, die is pas 6.
De enige hond die maar twee werd was de WSL, een oerras nog wel.

Kells schreef:

Cleva schreef:

Nanna schreef:Ik las vanmiddag op FB een nieuw dieptepunt. De gemiddelde leeftijd voor de Mastino is inmiddels gezakt naar de 2.3 jaar. Ja minse, geen drie en twintig jaar maar twee jaar en drie maanden.
Voor mij ben je gestoord als je zo'n triest kwijlgeval koopt.

Ach. En ze zien er nog wel zo fit uit!

Jezus!

Het is net de buuf die 150 kilo is afgevallen.

Nanna schreef:Nou, uw gemiddelde Mastino is geen strijdbare kolos hoor. Als die naar een inbreker rent struikelt ie over zijn ontstoken vellen. En hij heeft eerst tien minuten nodig gehad om überhaupt in die krakkemikkige poten te komen dus iedere dief heeft ruimschoots de kans gehad om in die tijd weg te hollen met de led tv.

Lezen dame, we hadden het over terugfokken.

Marie-Josée schreef:

moira7765 schreef:

Nanna schreef:Ik las vanmiddag op FB een nieuw dieptepunt. De gemiddelde leeftijd voor de Mastino is inmiddels gezakt naar de 2.3 jaar. Ja minse, geen drie en twintig jaar maar twee jaar en drie maanden.
Voor mij ben je gestoord als je zo'n triest kwijlgeval koopt.

Echt om te janken..
En dan is er een grote mafkees in Amerika die dan intentie's heeft om de Mastino te gebruiken om de oer mastiff terug te fokken zoals men die vroegen zagen in de tijd van de Romeinen..

Je gelooft toch echt niet dat een Romein met dit soort ramp gevallen op kruis tocht is gegaan.
Ik stam zelf af van de Romeinen maar voel dit duidelijk in mijn genen van niet

Na ja, het gaat natuurlijk om terugfokken. Ook dit misbaksel is voortgekomen uit gezondere voorouders en je mag hopen dat er nog ergens in zijn DNA iets van terug te vinden is.
Maar wat voegt dat toe, wat moet een mens tegenwoordig met een strijdbare kolos en zijn die er al niet genoeg?

Dan kan je beter zoeken naar alternatieve die om mee te beginnen, gezond zijn.. Er mankeert van alles aan. De Mastino is een schaduw van de 'originele Mastiff' in de tijd van de Romeinen. Ik heb een video gezien van "uitmuntende exemplaren" Mastino's in "draf"( iets wat op een voorstuwende beweging moest voorstellen ). Het is net wat Nanna zegt een dief rent met gemak een Mastino langs en, 'wat strijdbaar' met een kreupele, vol met ontstekingen zijnde Mastino

Zo zonde van alle rassen die zo 'verpest' worden...

Mika is 12 geworden en hoewel ik daar echt vrede mee heb en ik dat een acceptabele leeftijd vind (broodfok labrador) moet ik zeggen dat elke keer als iemand vertelde dat zijn hond ouder was geworden ik toch een steekje voelde.
Sammie is nu 7½ en ik had ooit gedacht dat hij de 5 niet zou halen, met zijn epilepsie. Dat gaat nu beter en hij blijft een eeuwige pup dus ik hoop dat hij net zo oud wordt als Mika. Minstens.
En hoewel Lela altijd gebreken heeft, verwacht ik toch dat zij wel 14 of ouder wordt. Ik zou het bij haar niet acceptabel vinden dat ze er op haar tiende al tussenuit piept, hoewel ik niet weet of ze al tien is of niet natuurlijk (we gokken acht) maar ze is een klein mixje, ze 'moet' gewoon oud worden.
Sammie heeft zijn genen tegen, zijn ziektes tegen... dat zit heel anders.
Maar pfff...

Heel afhankelijk van het soort hond lijkt me...
Rimpel is voor een Sharpei "best oud" geworden...als je kijkt naar zijn generatie-genoten was hij met bijna 12 aardig bejaard toen hij er tussenuit kneep.

Muis daarentegen is inmiddels 15 jaar en bijna 5 maanden
En ja... de laatste twee jaar wordt ze echt wel oud - ouder, maar de ouwe stinkbes doet het nog prima.
Op haar dertiende hobbelde ze nog struuntochten van 10 km mee, en vorig jaar liepen we hem ook, maar hadden we haar kanarie gele muis-mobiel meegenomen en heeft ze al met al een goede 5 km gelopen en de rest in haar wagentje gezeten.
S ochtends, s middags, s avonds zijn kleine rondjes, in het weekend hobbelte ze nog in het bos, of bij de waterplas in Gieten en dat vindt mevrouw meer dan prima.

Twee weken geleden zaten we op Terschelling en heeft ze de hele week in de Terschellinger-Muis-Mobiel gezeten Oftewel, een karretje achter de fiets. Maar de wandelingen door de duinen en op het strand, een kilometer of 2-5 deed ze gewoon nog braaf me, ook al gaat dat allemaal niet heel snel meer.

En ja, Oma wordt doof, Oma schiet niet echt meer op en Oma hoort ons niet meer thuiskomen...daarnaast heeft ze her en der wratjes, bultjes en slijten haar tanden de laatste jaren harder waardoor ze nu Lotgering krijg ipv zelf samengesteld.Daarnaast slaapt ze veler dan veel.
Ze past zich prima aan naar de buren die we om ons heen hebben zullen we maar zeggen

Ik geniet enorm van Muis... en op Terschelling zagen we nog een hussel in een karretje dat inmiddels 17 ! was...dus ik heb stille hoop dat Muis die ook wel gaat halen...
of niet; en weet je, dan is het ook goed.
Muis heeft een meer dan prima , tot op het bot verwend leven achter de rug en wordt het laatste jaar NOG meer verwend dan ooit tevoren (Mevrouw wordt de trap opgedragen door haar Cesar Maarten, ze krijgt haar koekjes gebracht terwijl ze op de bank ligt en ze mag als ze ultra lui is zelfs haar bakje al liggend leeglebberen op de bank, ze slaapt op bed bij ons, mag lekker voorin de auto op haar troon zitten, hoeft niets meer en struint naar hartelust wat om het huis heen.
Ouwe hondjes...heerlijk!

dat komt door de naam.............mijn hondje muis is inmiddels ook 15 jaar en 3 maanden oud en doet het ook nog zo goed. het is een x-sheltie. komt uit een taaie familie die ook allemaal 14+ geworden zijn. ze is voor het laatst bijna 10 jaar geleden bij de d.a. geweest. nog nooit ziek geweest. best bijzonder.

Bij Tomas voelen we af en toe in de ochtend of hij nog leeft zo vast kan hij slapen, met een soort van apnoe die je de stuipen op het lijf kan jagen. Hij slaapt veel, lang, graag en diepdiepdiep.
Maar als hij dan toch wakker wordt is hij net zo blij als wij
Zijn eetlust is nog steeds prima en zijn plezier aan wandelingen ook al moeten we niet langer dan een uur lopen.
Hij hoort en ziet slecht en hij kan niet goed ophouden na het plassen, dus dat is elke dag dweilen en het terras afspuiten maar dat doen we met liefde. Ondanks de vele vetbulten en wratjes wordt hij steeds mooier en dat krijgt hij dan ook vaak te horen. Dan kwispelt zijn staart heel zachtjes als dank en worden die mooie oude ogen nog groter en liever.
Bijna 15 is hij. Ik hoopte begin van dit jaar dat hij in elk geval deze zomer nog mee zou kunnen maken, nog een zomer genieten in zijn eigen bos. En dat lukt met glans en gemak