Het HondenForum

Ik kan mijn geen leven zonder honden voorstellen al wil ik wel terug naar 1 hond. Na het overlijden van Mowgli mijn grote hond, ben ik bewust voor een kleine hond bij mijn alleen achtergebleven kleine hond gegaan, kleine honden zijn makkelijker in mijn situatie. Ik zal zolang ik kan (hopelijk tot mijn dood) een kleine hond hebben, wel heb ik geregeld dat die na mijn overlijden naar mijn dochter gaat.

Ik leef niet bij de gratie van een hond (of iets anders). Ik ben gek op honden, ik heb ze altijd aan m’n komt hangen, als ik later groot ben dan heb ik vast weer een keer een hond. Maar nu even niet en dat is ook goed.

bouvierpoedel schreef:

Nanna schreef:je hebt tegenwoordig natuurlijk ook al bernerdoodles....

Ziet er toch heel leuk uit en een stuk gezonder lijkt mij.

Je kun er een leveren zo ergens rond 2028??

Ik heb 22 jaar vogels gehad, daarna een pauze van 7 jaar ofzo en daarna weer een jaar of 5. En ik ben er helemaal klaar mee. Ik hoef (voorlopig) echt geen vogels meer. Nooit gedacht dat ik dat zou zeggen, want ik ben er mee opgegroeid en was er heel erg fanatiek mee.

We hebben sinds 2007 ratten. Waarschijnlijk zijn de 7 die er nu zitten de laatsten.

Ik weet ook niet of ik doorga met katten als deze er niet meer zijn. Ze zijn heel lief en knuffelig en grappig, maar die haren.... En nee, de vetvlekjes van naaktkatten zie ik ook niet zitten.

Dus geen idee of ik de rest van mijn leven honden ga hebben. Ik zie wel hoe het loopt.

Neeltje schreef:

bouvierpoedel schreef:

Nanna schreef:je hebt tegenwoordig natuurlijk ook al bernerdoodles....

Ziet er toch heel leuk uit en een stuk gezonder lijkt mij.

Je kun er een leveren zo ergens rond 2028??

Misschien ben ik dan al de pijp uit.

Ik verwacht dat er altijd wel een hond zal lopen.
Nu wil ik wel minderen, ik verwacht dat we terug gaan naar 1 of 2 honden. En we stappen volledig over op de AHT.
Voor mij de ideale hond...
Actief, sportief, baas gericht, geen haar, handig formaat en geen agressie

Dat ik altijd honden zou hebben stond voor mij helemaal vast. Ik had nog veel wensen op hondengebied qua aantal, en ook wel rassen of kruisingen daarvan die ik echt wel wilde meemaken.

Nu heb ik nog drie grote honden, onze oude roedel van 5 is er niet meer. Het is een heel verschil of je weer opnieuw moet beginnen met het opvoeden van jonge honden of dat je met een steeds ouder wordende en op elkaar ingespeelde roedel loopt. Dat eerste vraagt veel meer energie en ik kan me zo voorstellen dat dat nog prima lukt nu ik 57 ben maar dat dat over tien jaar een ander verhaal is. Maar over tien jaar zijn deze honden hopelijk een fijne, vertrouwde en op elkaar ingespeelde roedel. Daarna denk ik niet dat ik nog aan hele jonge honden of een pup zal beginnen. Ik wil eigenlijk niet zonder honden maar het idee dat je er op een gegeven moment zelf niet meer bent en dat de hond achterblijft vind ik een heel naar idee. Dan liever de laatste jaren zonder hond terwijl ik eigenlijk niet zonder honden kan. Of ik moet een hele goede plek hebben waar ze al heel vertrouwd mee zijn en waar ze dan terecht kunnen. Dan zou ik het overwegen.

Dus voor mij weegt de gezondheid van de hond niet zozeer mee maar wel m'n eigen gezondheid die bepaald of er nog een hond kan komen.

Natuurlijk is een leuke kruisingberner ook goed, en misschien nog gezonder ook.
Maar heb met mijn andere honden nooit die band gehad dan met deze eigenlijk
Ja, kenji, mijn malamutemix, dat was zo'n speciale hond dat die zijn dood een hele impact heeft gehad, veel meer dan de andere honden die zijn moeten gaan en na zijn dood wilde ik liefst terug zo mix maar als ik dan bedenk hoeveel stress hij me heeft bezorgd de eerste jaren en hoe relaxt alles gaat bij die berners van mij weet ik dat dit rustig ras best bij me past.

Heb ook al staan denken aan leonberger of newfondlander maar denk dat deze rassen niet veel verschil maken kwa gezondheid

Moet me minder zorgen maken en genieten van hen, dat weet ik maar blijft moeilijk

Heb dit nooit met de andere honden gehad, alleen met hen, maar sinds ik berners heb ben ik ook lid van verschillennde bernergroupen, iets dat ik bij de vorige honden nooit was, doordat ik elke dag mee lees lees ik ook alle miserie die ze ermee meemaken

En mijn 1 ste herder is ook maar 9 geworden en van haar 7 al aan sukkelen, kreeg kanker en heel vroeg zware artrose
2 de herder had HD vanaf 7 maanden en later ook kanker, is wel 12.5 geworden, op 9 j 2 kruisbanden gescheurd
3 de herder had hernia in de nek en kreeg op 9.5 jaar MD, is 11 geworden, maar ook 2 jaar gesukkeld ermee
Berner die maar 6 is geworden door HD, kwam van broodfok
Malamutemix die 11.5 j geworden, had kanker, maar sukkelde ook al wat jaartjes door voorpoot problemen en op zijn 9 wat last van heupen
Dus andere rassen maar toch ook niet heel hun leven gezond gebleven, dus waar maak ik me druk om eigenlijk!
Ik moet proberen er niet meer aan te denken

schelsey schreef:En mijn 1 ste herder is ook maar 9 geworden en van haar 7 al aan sukkelen, kreeg kanker en heel vroeg zware artrose
2 de herder had HD vanaf 7 maanden en later ook kanker, is wel 12.5 geworden, op 9 j 2 kruisbanden gescheurd
3 de herder had hernia in de nek en kreeg op 9.5 jaar MD, is 11 geworden, maar ook 2 jaar gesukkeld ermee
Berner die maar 6 is geworden door HD, kwam van broodfok
Malamutemix die 11.5 j geworden, had kanker, maar sukkelde ook al wat jaartjes door voorpoot problemen en op zijn 9 wat last van heupen
Dus andere rassen maar toch ook niet heel hun leven gezond gebleven, dus waar maak ik me druk om eigenlijk!
Ik moet proberen er niet meer aan te denken

Je niet druk maken voor iets dat nog niet aan de orde is. Wie weet als je straks ooit eens een poosje zonder hond zit, er helemaal anders over gaat denken.

dat druk maken is lijden op voorhand, en dat zorgt er voor dat je niet meer kunt genieten van wat wel gewoon heel mooi kan zijn...... Ik had bijna Van Gils niet genomen, grote hond, ( had net twee buldoggen op 4 jarige leeftijd laten inslapen ..... maar ik geniet nu al bijna 9 jaar van hem ....en ja ooit is het eindig ..maar als ik luister naar angst had ik zoveel moeten missen - wat gewoon mooi en goed en geweldig is geweest..
t is bijna alsof je zegt ik ga maar niet eens daten want 1 op de 3 huwelijken loopt stuk .

Ik heb serieus overwogen om na de dood van Puchu (nu ruim 2 maanden geleden) geen hond meer te nemen: ik had het wel gehad
met het verdriet
en de kosten, gigantisch. Ik hoefde mijn huis ook niet meer zo vaak te stofzuigen, kon weg wanneer ik wilde en allemaal positieve dingen
hield ik me voor.
Maar man, wat een ellende... wat een leegte, wat een stilte. Ik vond er geen hol meer aan.
Dus nadat ik de ogen uit mijn kop gejankt had, gekeken of er nog genoeg geld was ( ) zei ik tegen mijn man 'ik vind er geen
hol aan zonder hond' en hij zei meteen 'ik ook niet' en de beslissing was gemaakt.

Een hond heeft bergen nadelen, een hoop zorgen, kost veel geld en uiteindelijk ook veel verdriet, maar het geeft ook zoveel vreugde en leven in huis.
Zonder de nadelen ook de voordelen niet en ik kies dan persoonlijk voor het hele pakketje

Ik moet er niet aan denken er zal altijd wel een hond hier rondlopen.
Met de groters heb ik best mazzel gehad wat betreft gezondheid en nu wat rustiger aan met een paar kleine hondjes, nou ja rustiger

schelsey schreef:Heb dit nooit met de andere honden gehad, alleen met hen, maar sinds ik berners heb ben ik ook lid van verschillennde bernergroupen, iets dat ik bij de vorige honden nooit was, doordat ik elke dag mee lees lees ik ook alle miserie die ze ermee meemaken

Hatseflats, weg uit die groepen dan. Wat heeft het in vredesnaam voor zin om je te begraven in alle ellende die je zou kúnnen overkomen. Je hebt die honden al. Je zorgt goed voor ze. Als ze iets krijgen krijgen ze iets maar dat zie je dan wel weer. Voor nu zijn ze toch gezond? Geniet dáár dan van, in plaats van elke dag online te lezen over wat andere berners allemaal wel niet voor ellende meemaken. Dat is gewoon jezelf nutteloos bang maken.

mijke schreef:

schelsey schreef:Heb dit nooit met de andere honden gehad, alleen met hen, maar sinds ik berners heb ben ik ook lid van verschillennde bernergroupen, iets dat ik bij de vorige honden nooit was, doordat ik elke dag mee lees lees ik ook alle miserie die ze ermee meemaken

Hatseflats, weg uit die groepen dan. Wat heeft het in vredesnaam voor zin om je te begraven in alle ellende die je zou kúnnen overkomen. Je hebt die honden al. Je zorgt goed voor ze. Als ze iets krijgen krijgen ze iets maar dat zie je dan wel weer. Voor nu zijn ze toch gezond? Geniet dáár dan van, in plaats van elke dag online te lezen over wat andere berners allemaal wel niet voor ellende meemaken. Dat is gewoon jezelf nutteloos bang maken.

Mensen met negatieve ervaringen laten zich nu eenmaal meer horen.
Moet je ziek zijn en op een lotgenoten groep lezen. Je zou er onwel van worden en iedereen heeft opeens wat de ander heeft
Als je er geen lol aan hebt/het je plezier in je hond verziekt kun je er inderdaad beter mee stoppen.

Ik kan me nog geen leven zonder hond voorstellen, ze zijn gewoon een deel van me. Ik zou niet meer buiten komen zonder hond ook niet denk ik. No way dat ik gewoon voor mijn eigen plezier zou gaan lopen, wandelen of fietsen

Nu, de honden passen me dan ook wel uitstekend. Ik heb die naar mijn eigen weten nooit opgevoed en toch zijn die braaf. Piiri leeft al 3 jaar buiten, door omstandigheden zit ze nu binnen en die ligt gewoon al de ganse dag aan mijn voeten (en dan is piiri nogal een geval apart haha )

Het doodgaan gedeelte is vreselijk. Maar als ik kijk naar Ds, dan was die op een paar uur van levend naar dood. Dat weegt niet op tegen die ruim 13 jaar aanwezigheid en de talloze herinneringen die we nu ophalen. Voor die pijn die er mee komt te kijken, geef ik nu echt mijn levensstijl nog niet op.

Nu ik alleen ben geniet ik wel extra van een hond en zolang ik alleen ben zou ik dan ook graag een hond hebben.
De volgende hond wordt dan wel klein en makkelijk, kan ik em eens bij een ander door de deur schuiven.
Mocht het ooit nog zo komen dat er kinders in de planning staan.. dan zou het kunnen dat er even geen hond komt.
Verder kan ik niet echt een reden bedenken dat ik geen hond zou willen hebben.
Lijkt me best saai namelijk, zo zonder je beste maatje, je schaduw, te moeten leven.

Xavi is er altijd. Als ik me niet fijn voel kan ik lekker met hem knuffelen. Elke avond gezellig samen op de bank, met zn kop op mijn schoot (of gewoon half over me heen ).
Gewoon, nooit alleen zijn.

Na Joep komt er ook geen Duitse dog meer, dat ze zo groot zijn en niet oud worden vind ik toch wel heel nadelig. Wellicht even een pauze en geen hond, of anders een heel ander ras. Heb gelukkig zat rassen die mij aanspreken

Nanna schreef:

Eefsel schreef:Na Joep komt er ook geen Duitse dog meer, dat ze zo groot zijn en niet oud worden vind ik toch wel heel nadelig. Wellicht even een pauze en geen hond, of anders een heel ander ras. Heb gelukkig zat rassen die mij aanspreken

Hier ook geen groterds meer. Ik heb genoten van Newfoundlander en Deerhounds maar dat is nu klaar.
Middenslagjes of kleintjes zijn minstens zo leuk en vaak veel gezonder, en goedkoper in het onderhoud. En vele malen makkelijker mee te nemen.

T is inderdaad ook niet dat ik niet geniet van m, maar ondanks hoe lief hij ook is loopt iedereen met een nog om hem heen hij snapt dat zelf niks van. Vind dat ik sneu voor hem! Hij eet 1 tot 1,5 kilo per dag en de dierenarts is ook niet goedkoop.. En oppas zoeken is ook niet makkelijk, over het algemeen kan hij bij mijn ouders, maar mijn vader brak 12 weken geleden zijn enkel heel vervelend en ik zou 2 weken later op vakantie gaan. Tja toen moest ik binnen 2 weken een plekje zoeken waar een Duitse dog kon.. gelukkig en heel goed adresje gevonden, maar mij lijkt t met een kleiner formaat en stuk makkelijker!

De voorbije 35 jaar ben ik welgeteld anderhalve maand zonder hond geweest. Nu lopen hier 6 Engelse cockers (2 herplaatsers) waarvan de leeftijd ligt tussen 5 en 13 jaar. Ik denk ook wel eens na over hoe mijn leven er over pakweg 10 jaar zal uitzien. Ik word er niet jonger op maar moet dan toch nog een 10tal jaar werken. Ik weet niet of ik die combinatie dan nog aankan. En hoewel de Engelse cocker helemaal "mijn" ras is, maak ik mij soms ook zorgen om hun gezondheid. De jongste, uit een "goede" lijn, heeft sinds februari epilepsie, een ziekte die bij elk ras kan voorkomen maar die mij dus ook aan het denken gezet heeft.
Er zijn genoeg andere rassen die ik geweldig vind (Hovawart, Slovensky Cuvacs...) maar dat zijn dus ineens al grotere rassen waar ik echt niet meer aan begin. Dus kom ik weer terug bij de cocker. Als ik realistisch ben, moet ik inzien dat mijn cockers nu de laatste in mijn leven zullen zijn, dus geniet ik er elke dag van.

Ik wist niet dat het met de Berner zo erg gesteld is, ik hoop toch wel dat je nog lang van je prachtige honden zal kunnen genieten. Ik heb er hier in de buurt ooit één gekend en die was vreselijk agressief. Als de baas ons zag, nam hij gauw een andere weg met zijn hond. Toch zijn het mooie honden, doodjammer dat ze "kapotgefokt" zijn.

Kruimel53 schreef:Nou ja, ooit geen hond meer natuurlijk, als ik zolang leef dat ik zo krakkemikkig wordt dat het niet meer gaat. Voorlopig nog niet, ik heb er nog veel te veel lol in, het houdt me in beweging (als van nature aartslui persoon) en het houdt me van de straat, aangezien ik in bos of op hei wandel.

Dan haal ik wel één of ander rafelig mormeltje met één oog en twee tanden dat ze tegelijk met mij een spuit mogen geven

Na 30 jaar heb ik eindelijk een hond, ik zou ook niet meer zonder willen. Je bent minder flexibel om weg te gaan, dierenarts kost veel geld, en je hebt er gewoon zorgen van.
Maar méér dan dat heb ik er plezier van. En het is gewoon gezellig.

Zoals velen anderen hier zit ik (gelukkig) ook niet vast aan 1 ras en hoop nog vele andere honden mee te maken.

En ineens rol je ook in de hondenwereld met hondenmensen.

Hier zal altijd een hond zijn. Zo lang mogelijk een mechel en als dat niet meer kan dan maar iets anders. Maar geen hond... nee daar moet ik niet aan denken. Vreselijk

dagmar88 schreef:

Kruimel53 schreef:Nou ja, ooit geen hond meer natuurlijk, als ik zolang leef dat ik zo krakkemikkig wordt dat het niet meer gaat. Voorlopig nog niet, ik heb er nog veel te veel lol in, het houdt me in beweging (als van nature aartslui persoon) en het houdt me van de straat, aangezien ik in bos of op hei wandel.

Dan haal ik wel één of ander rafelig mormeltje met één oog en twee tanden dat ze tegelijk met mij een spuit mogen geven

Ik heb een hondje van een dame van in de 90 in mijn groep. Zij haalt de laatste 15 jaar inderdaad steeds een al wat ouder hondje uit het asiel die bij haar blijft tot het eind. Mocht zij eerder gaan dan zal de oudste zoon het hondje welke er dan is nemen want hond loos wil ze niet.

Als het aan mij ligt heb ik ook tot mijn dood honden. Moet er niet aan denken zonder te zitten.

Een hondloos leven lijkt me niet alleen dodelijk saai en vreselijk, maar hoe dik ga ik dan wel niet worden Zonder hond was het me echt niet gelukt om 20 kilo af te vallen hoor. Wandelen zonder hond... HAHAHAHA! Wie doet dat nou. Ik niet

mijke schreef:Wandelen zonder hond... HAHAHAHA! Wie doet dat nou. Ik niet

Ik wandel altijd vroeg zo rond 4.30/5.00 rond deze tijd van het jaar. Toen ik laatst een weekje in Engeland was ging ik daar ook vroeg op pad maar wel zonder honden. Het kwam uiteraard door het vroege tijdstip maar als ik iemand tegenkwam keken ze me echt zo meewarig aan dat ik daar aan de wandel was. Daar heb je met honden nooit last van . Ik miste ze ook echt wel op die wandelingen, helemaal als ik door een weiland met koeien heen moest en ik daar te schijterig voor was en helemaal terug en om ging lopen

Tineke schreef:Ik wandel altijd vroeg zo rond 4.30/5.00 rond deze tijd van het jaar. Toen ik laatst een weekje in Engeland was ging ik daar ook vroeg op pad maar wel zonder honden. Het kwam uiteraard door het vroege tijdstip maar als ik iemand tegenkwam keken ze me echt zo meewarig aan dat ik daar aan de wandel was. Daar heb je met honden nooit last van . Ik miste ze ook echt wel op die wandelingen, helemaal als ik door een weiland met koeien heen moest en ik daar te schijterig voor was en helemaal terug en om ging lopen

Hahahaha! Dat mensen dan ook echt meewarig kijken, lol dat is wel hilarisch Maar je ging uberhaupt, dat vind ik heel wat! Toen ik nog geen hond had vond ik wandelen ook wel fijn maar dat deed ik dan een paar keer per jaar, dat was dan echt een uitje (naar het arboretum bijvoorbeeld incluisief picknick enzo). Dat is toch anders dan dagelijkse wandelingen gewoon rond je eigen huis. Zonder hond ben je daar wel héél rap op uitgekeken vind ik. Bovendien heb ik met hond meer motivatie om verder door te lopen en ook om vaker te lopen. Zonder hond vind ik het heel wat als ik op een dag 1 wandeling heb gemaakt. Maar een hond moet toch vaker dan 1x naar buiten

malinois schreef:Hier zal altijd een hond zijn. Zo lang mogelijk een mechel en als dat niet meer kan dan maar iets anders. Maar geen hond... nee daar moet ik niet aan denken. Vreselijk

ben heel benieuwd: wat zou je dan kiezen?

lucie schreef:

malinois schreef:Hier zal altijd een hond zijn. Zo lang mogelijk een mechel en als dat niet meer kan dan maar iets anders. Maar geen hond... nee daar moet ik niet aan denken. Vreselijk

ben heel benieuwd: wat zou je dan kiezen?

Mij.