Het HondenForum

hoi brigitte
voor geld zou ik mijn hond al helemaal niet weg doen al is het 10 miljoen en al hou je het cash voor me neus nog niet .
liefde is niet te koop zowel van een mens als van een hond.


GROET: Ricardo :

Ik heb heeel hard zitten na te denken over een reden om mijn honden weg te doen. En dat zal zijn als ik wegens omstandigheden (ik moet er niet aan denken dat het me ooit over komt) een zwerver zo worden. We hebben hier in de stad een man lopen samen met zijn hond. Ik zou er niet aan moeten denken, dat mijn honden zo moeten leven op straat.

Rataplan schreef:Ik las in een ander topic dat iemand haar hond weg zou doen als ze zou vechten.

Mijn Tervuerense Herder haat andere honden, ik heb het er vroeger best moeilijk mee gehad, maar wat ik het aller belangrijkst vind is dat hij lief voor ons is. Ik vind het dus een belachelijke reden om je hond weg te doen, omdat hij niet met soortgenoten overweg kan. Je kunt nog zoveel leuke dingen doen met een hond die niet van andere honden houdt. Mijn Tervuerense Herder komt niks te kort, hij rent geregeld los achter zijn bal aan ik fiets met hem en in de zomer gaat hij weer lekker zwemmen.

tosa-inu schreef:hoi brigitte
voor geld zou ik mijn hond al helemaal niet weg doen al is het 10 miljoen en al hou je het cash voor me neus nog niet .
liefde is niet te koop zowel van een mens als van een hond.


GROET: Ricardo :

Nou, dan gaan ze echt. Kan er dan een hoop mensen uit de problemen mee helpen en die gaan dan echt voor

ik zou het echt niet kunnen voor geld mijn hond weg doen hoeveel het ook is.
maar ja zo als ik al heb gezegd dat is permens verschillend.
ik geef ook meer om de hond dan om de mens en dat mag je best weten.

GROET: Ricardo :

tosa-inu schreef: ik geef ook meer om de hond dan om de mens en dat mag je best weten.

GROET: Ricardo :

Ik ook maar niet meer dan van mijn ouders of een aantal 'speciale' familieleden

nee nooit ... tenzij ik er niet meer voor zou kunnen zorgen maar niet naar een asiel ofzo

ja als je er voor een of anderen reden echt niet meer voor kan zorgen ok dan heb je gewoon geen keuze.
maar voor wat voor anderen reden nog meer???.
maakt mijn niet uit zo lang ik voor me hond kan zorgen blijft zij bij mij.
kan ik er niet meer voor zorgen blijft ze bij famillie en zo lang als ik leef zal de hond bij mij zijn of ik bij de hond.

GROET: Ricardo :

als ik een hond zou treffen die een bepaalde mentale storing zou hebben (komt bij honden net zo goed voor als bij mensen) wat hem onbetrouwbaar zou maken, dan zou ik hem wegdoen. MAar dan denk ik nog eerder dat ik hem in zou laten slapen, om andere mensen te beschermen tegen de hond en de hond tegen zichzelf.

Een andere reden is er voor mij niet. Ik los het op.
Ik heb geen keuze, ik kan niet anders. Een hond wegdoen is er gewoon niet voor mij als optie.

tosa-inu schreef:ik zou het echt niet kunnen voor geld mijn hond weg doen hoeveel het ook is.
maar ja zo als ik al heb gezegd dat is permens verschillend.
ik geef ook meer om de hond dan om de mens en dat mag je best weten.

GROET: Ricardo :

Je bent niet de enige hoor!
Honden doen mij zowiezo al meer als mensen, ze raken mij meer. En daarnaast is er niet voor niets de uitdrukking: wie de mens leert kennen, gaat van de dieren houden.

tosa-inu schreef:ja als je er voor een of anderen reden echt niet meer voor kan zorgen ok dan heb je gewoon geen keuze.
maar voor wat voor anderen reden nog meer???.
maakt mijn niet uit zo lang ik voor me hond kan zorgen blijft zij bij mij.
kan ik er niet meer voor zorgen blijft ze bij famillie en zo lang als ik leef zal de hond bij mij zijn of ik bij de hond.

GROET: Ricardo :

Groot gelijk hoor!!! Bij mij gaat de hond ook niet weg behalve als ik er echt niet meer voor kan zorgen. Maar zou zoiets vreselijks voorkomen, dan heb ik al wel een heel lief opvangadres voor haar (toch Mirella???). En voor geld gaat ze ook niet....Wat zou ik in vredesnaam met bijvoorbeeld 10 miljoen moeten doen??? Een huis aan het bos kopen...maar zonder Nieve is dat ook niet leuk!
Je neemt een hond voor het leven en niet voor even!

Groetjes Gooitske

Nieve schreef:

tosa-inu schreef:ja als je er voor een of anderen reden echt niet meer voor kan zorgen ok dan heb je gewoon geen keuze.
maar voor wat voor anderen reden nog meer???.
maakt mijn niet uit zo lang ik voor me hond kan zorgen blijft zij bij mij.
kan ik er niet meer voor zorgen blijft ze bij famillie en zo lang als ik leef zal de hond bij mij zijn of ik bij de hond.

GROET: Ricardo :

Groot gelijk hoor!!! Bij mij gaat de hond ook niet weg behalve als ik er echt niet meer voor kan zorgen. Maar zou zoiets vreselijks voorkomen, dan heb ik al wel een heel lief opvangadres voor haar (toch Mirella???). En voor geld gaat ze ook niet....Wat zou ik in vredesnaam met bijvoorbeeld 10 miljoen moeten doen??? Een huis aan het bos kopen...maar zonder Nieve is dat ook niet leuk!
Je neemt een hond voor het leven en niet voor even!

Groetjes Gooitske

Nou, voor 10 miljoen kun je heel wat honden uit de shit halen.
Iemand die 10 miljoen over heeft voor je hond zou er ook wel goed voor zorgen, neem ik aan.
En er liggen op het moment wat honden weg te creperen hoor.

Maar goed, eigenlijk hoef ik daar niet over na te denken want ik denk niet dat iemand 10 miljoen neerlegt voor mijn Nero of Lady

Ik heb er een tijdje over gedacht om Chaya te herplaatsen omdat ik echt gek van haar werd, en die frustratie op haar afreageerde. Dat vond ik niet eerlijk en wilde dat dus stoppen. Niet dat ze er zelf last van heeft hoor.

Maar nu kan ik haar eigenschappen meer waarderen en ik weet dat ik haar de tijd moet geven om zichzelf te ontwikkelen.
Verder zal er bij mij geen hond de deur uit gaan, voor geen enkele reden.

Daphne schreef:

Nieve schreef:

tosa-inu schreef:ja als je er voor een of anderen reden echt niet meer voor kan zorgen ok dan heb je gewoon geen keuze.
maar voor wat voor anderen reden nog meer???.
maakt mijn niet uit zo lang ik voor me hond kan zorgen blijft zij bij mij.
kan ik er niet meer voor zorgen blijft ze bij famillie en zo lang als ik leef zal de hond bij mij zijn of ik bij de hond.

GROET: Ricardo :

Groot gelijk hoor!!! Bij mij gaat de hond ook niet weg behalve als ik er echt niet meer voor kan zorgen. Maar zou zoiets vreselijks voorkomen, dan heb ik al wel een heel lief opvangadres voor haar (toch Mirella???). En voor geld gaat ze ook niet....Wat zou ik in vredesnaam met bijvoorbeeld 10 miljoen moeten doen??? Een huis aan het bos kopen...maar zonder Nieve is dat ook niet leuk!
Je neemt een hond voor het leven en niet voor even!

Groetjes Gooitske

Nou, voor 10 miljoen kun je heel wat honden uit de shit halen.
Iemand die 10 miljoen over heeft voor je hond zou er ook wel goed voor zorgen, neem ik aan.
En er liggen op het moment wat honden weg te creperen hoor.

Maar goed, eigenlijk hoef ik daar niet over na te denken want ik denk niet dat iemand 10 miljoen neerlegt voor mijn Nero of Lady

Voor Nieve zou ook waarschijnlijk niemand 10 miljoen bieden...en ik geloof best dat als iemand 10 miljoen zou bieden, die persoon heel goed voor haar zou zorgen...maar niemand zou die band met haar hebben die ik met haar heb. Voor mij is het echt mijn maatje en we begrijpen elkaar (meestal..haha) compleet.

Stel je zou een kind hebben...zou je dan je kind ook verkopen voor 10 miljoen om daar weeskinderen en mishandelde kinderen mee te helpen????

Nieve schreef:
Groot gelijk hoor!!! Bij mij gaat de hond ook niet weg behalve als ik er echt niet meer voor kan zorgen. Maar zou zoiets vreselijks voorkomen, dan heb ik al wel een heel lief opvangadres voor haar (toch Mirella???). En voor geld gaat ze ook niet....Wat zou ik in vredesnaam met bijvoorbeeld 10 miljoen moeten doen??? Een huis aan het bos kopen...maar zonder Nieve is dat ook niet leuk!
Je neemt een hond voor het leven en niet voor even!

Groetjes Gooitske

Nieve is ook welkom als jij er nog wel voor kan zorgen hoor!!!! en by the way joey is natuurlijk ook welkom.

Zeg maar wanneer je ze komt brengen

Nieve schreef:

Daphne schreef:

Nieve schreef:

tosa-inu schreef:ja als je er voor een of anderen reden echt niet meer voor kan zorgen ok dan heb je gewoon geen keuze.
maar voor wat voor anderen reden nog meer???.
maakt mijn niet uit zo lang ik voor me hond kan zorgen blijft zij bij mij.
kan ik er niet meer voor zorgen blijft ze bij famillie en zo lang als ik leef zal de hond bij mij zijn of ik bij de hond.

GROET: Ricardo :

Groot gelijk hoor!!! Bij mij gaat de hond ook niet weg behalve als ik er echt niet meer voor kan zorgen. Maar zou zoiets vreselijks voorkomen, dan heb ik al wel een heel lief opvangadres voor haar (toch Mirella???). En voor geld gaat ze ook niet....Wat zou ik in vredesnaam met bijvoorbeeld 10 miljoen moeten doen??? Een huis aan het bos kopen...maar zonder Nieve is dat ook niet leuk!
Je neemt een hond voor het leven en niet voor even!

Groetjes Gooitske

Nou, voor 10 miljoen kun je heel wat honden uit de shit halen.
Iemand die 10 miljoen over heeft voor je hond zou er ook wel goed voor zorgen, neem ik aan.
En er liggen op het moment wat honden weg te creperen hoor.

Maar goed, eigenlijk hoef ik daar niet over na te denken want ik denk niet dat iemand 10 miljoen neerlegt voor mijn Nero of Lady

Voor Nieve zou ook waarschijnlijk niemand 10 miljoen bieden...en ik geloof best dat als iemand 10 miljoen zou bieden, die persoon heel goed voor haar zou zorgen...maar niemand zou die band met haar hebben die ik met haar heb. Voor mij is het echt mijn maatje en we begrijpen elkaar (meestal..haha) compleet.

Stel je zou een kind hebben...zou je dan je kind ook verkopen voor 10 miljoen om daar weeskinderen en mishandelde kinderen mee te helpen????

Dat is niet te vergelijken. Een kind zou jou nooit vergeten maar een hond wel. Een kind is geen hond.
Mijn asielhonden liggen op dit moment niet aan hun vorige baasjes terug te denken.
Die leven niet in het verleden en ook niet in de toekomst, ze leven nu.
Ze hebben aan mij ook kunnen wennen (zeer snel zelfs) en ze zouden dat weer kunnen, als het zou moeten.

Stel, ik geef 1 van mij honden aan jou. Dan zouden ze over een paar weken net zo gelukkig zijn, mits je ze normaal behandeld
En niet al huilend in een hoekje liggen om mij. Hun leven draait gewoon door.

Tarz schreef:Ik heb er een tijdje over gedacht om Chaya te herplaatsen omdat ik echt gek van haar werd, en die frustratie op haar afreageerde. Dat vond ik niet eerlijk en wilde dat dus stoppen. Niet dat ze er zelf last van heeft hoor.

Maar nu kan ik haar eigenschappen meer waarderen en ik weet dat ik haar de tijd moet geven om zichzelf te ontwikkelen.
Verder zal er bij mij geen hond de deur uit gaan, voor geen enkele reden.

Ik zal mijn honden ook niet gauw weg doen maar ik ga niet zeggen dat er geen enkele reden is om ze weg te doen.

Stel je voor dat mijn dochtertje ernstig ziek wordt en daardoor hele dagen verzorging nodig heeft waardoor ik mijn hondjes niet meer het leven kan geven waarvan ik vind dat ze het verdienen. Dan ga ik natuurlijk niet mijn eigen kind weg doen zodat ik mijn hondjes alles kan geven, in zo'n situatie gaan natuurlijk mijn hondjes naar een heel goed opvangadres. Ik denk dat ze dan naar friesland verkassen (toch gooitske??).

Dus inprincipe gaan mijn schatjes niet weg, maar ik zeg niet dat ze nooit weg gaan ik kan in een situatie komen waardoor het niet anders kan.

Daphne schreef: Dat is niet te vergelijken. Een kind zou jou nooit vergeten maar een hond wel. Een kind is geen hond.
Mijn asielhonden liggen op dit moment niet aan hun vorige baasjes terug te denken.
Die leven niet in het verleden en ook niet in de toekomst, ze leven nu.
Ze hebben aan mij ook kunnen wennen (zeer snel zelfs) en ze zouden dat weer kunnen, als het zou moeten.

Heb net afgelopen zondag bij de workshop bachbloessem therapie geleerd dat honden wel heimwee kunnen hebben naar het verleden.

Ik denk dat als je een kind direct ij de moeder weghaald voor het 1e levensjaar, dat het kind ook niet weet en zich weinig herinnert. Maar oke, misschien zou de hond zo gewend zijn aan de nieuwe situatie, maar ik niet. Ik zou het mezelf niet kunnen vergeven als ik nieve zou verkopen voor het geld.

mirella* schreef: Stel je voor dat mijn dochtertje ernstig ziek wordt en daardoor hele dagen verzorging nodig heeft waardoor ik mijn hondjes niet meer het leven kan geven waarvan ik vind dat ze het verdienen. Dan ga ik natuurlijk niet mijn eigen kind weg doen zodat ik mijn hondjes alles kan geven, in zo'n situatie gaan natuurlijk mijn hondjes naar een heel goed opvangadres. Ik denk dat ze dan naar friesland verkassen (toch gooitske??).

Dus inprincipe gaan mijn schatjes niet weg, maar ik zeg niet dat ze nooit weg gaan ik kan in een situatie komen waardoor het niet anders kan.

Ik zou beledigd zijn (en paranormale Kimo ook) als ze niet naar Friesland zouden komen.

mirella* schreef:

Tarz schreef:Ik heb er een tijdje over gedacht om Chaya te herplaatsen omdat ik echt gek van haar werd, en die frustratie op haar afreageerde. Dat vond ik niet eerlijk en wilde dat dus stoppen. Niet dat ze er zelf last van heeft hoor.

Maar nu kan ik haar eigenschappen meer waarderen en ik weet dat ik haar de tijd moet geven om zichzelf te ontwikkelen.
Verder zal er bij mij geen hond de deur uit gaan, voor geen enkele reden.

Ik zal mijn honden ook niet gauw weg doen maar ik ga niet zeggen dat er geen enkele reden is om ze weg te doen.

Stel je voor dat mijn dochtertje ernstig ziek wordt en daardoor hele dagen verzorging nodig heeft waardoor ik mijn hondjes niet meer het leven kan geven waarvan ik vind dat ze het verdienen.

Dat begrijp ik wel, en ik heb ook niks tegen herplaatsen om die reden. Alleen heb ik geen kind. Ik heb alleen verantwoordelijkheid voor mezelf en mijn honden.
Als ik ziek word oid dan heb ik genoeg mensen waar ze tijdelijk of zelfs blijvend terecht zouden kunnen.

Nieve schreef:

Ik denk dat als je een kind direct ij de moeder weghaald voor het 1e levensjaar, dat het kind ook niet weet en zich weinig herinnert. Maar oke, misschien zou de hond zo gewend zijn aan de nieuwe situatie, maar ik niet. Ik zou het mezelf niet kunnen vergeven als ik nieve zou verkopen voor het geld.

volgens mij is juist het eerste jaar van groot belang voor de hechting van het kind. Yara heeft het eerste jaar meer dan 6 maanden in het ziekenhuis gelegen en heeft nu heel veel problemen met het sluiten van vriendschappen dit schijnt te komen omdat ze geen goed hechting heeft gehad doordat ze in het ziekenhuis lag. Ook veel problemen met adoptie kinderen schijnen te ontstaan in het eerste jaar doordat het kind de hechtingsperiode niet goed heeft doorgemaakt.

Daphne schreef:[Dat is niet te vergelijken. Een kind zou jou nooit vergeten maar een hond wel. Een kind is geen hond.
Mijn asielhonden liggen op dit moment niet aan hun vorige baasjes terug te denken.
Die leven niet in het verleden en ook niet in de toekomst, ze leven nu.
Ze hebben aan mij ook kunnen wennen (zeer snel zelfs) en ze zouden dat weer kunnen, als het zou moeten.

Stel, ik geef 1 van mij honden aan jou. Dan zouden ze over een paar weken net zo gelukkig zijn, mits je ze normaal behandeld
En niet al huilend in een hoekje liggen om mij. Hun leven draait gewoon door.

Dat is bij mijn hondje anders. Als ik haar weg zou geven aan jou, en ik zou weggaan, dan kun je niet eens bij haar komen. Ze zal niet eten, niet met je mee gaan, en zelfs bijten als je haar dwingt. En zij zal wel aan mij terugdenken. Ze is ook altijd bij mij geweest, misschien is dat toch anders dan jouw asielhonden.
ik weet niet hoe sterk haar overlevingsinstinct is, kan goed zijn dat ze stopt met eten. Sommige dieren en mensen geven op, anderen gaan door omdat ze moeten.

Met kleine kinderen is het net zo hoor. Als je een jong kind (tot de 3 jaar) weggeeft, vergeet die je na een tijd. Als ze ouder worden, ligt het anders. Babies hebben er nog niet eens echt veel erg in, voor een ouder kind kan de ervaring traumatisch zijn, waardoor ze later problemen hebben met hechten. Maar ze zouden gewoon verder gaan met hun leven. Omdat ze moeten. Je gaat niet enkel en alleen dood door een nare ervaring, een enkeling daargelaten, die helemaal stopt met eten. Of dat nu een mens is of een dier.

Mijn honden hebben wel degelijk een mentale dreun gehad van het vele herplaatsen hoor...Ze zouden het niet nog eens aankunnen vrees ik.

Wendy! schreef:Mijn honden hebben wel degelijk een mentale dreun gehad van het vele herplaatsen hoor...Ze zouden het niet nog eens aankunnen vrees ik.

ja maar wat mensen niet kunnen zien (vaak doordat ze niet goed kijken eigenlijk) daarvan ontkennen ze voor het gemak maar meteen het bestaan.

Met kleine kinderen is het net zo hoor. Als je een jong kind (tot de 3 jaar) weggeeft, vergeet die je na een tijd. Als ze ouder worden, ligt het anders. Babies hebben er nog niet eens echt veel erg in, voor een ouder kind kan de ervaring traumatisch zijn, waardoor ze later problemen hebben met hechten. Maar ze zouden gewoon verder gaan met hun leven. Omdat ze moeten. Je gaat niet enkel en alleen dood door een nare ervaring, een enkeling daargelaten, die helemaal stopt met eten. Of dat nu een mens is of een dier.[/quote]
Hechting aan een vaste verzorger gebeurt in het eerste half jaar van een mensenleven gebeurt dit niet of gebrekkig dan kan dat later in een mensenleven voor problemen zorgen.
Omdat een kind nog niet de taal beheerst, wil niet zeggen dat iets traumatisch als scheiding van een vaste verzorger hun leven niet enorm overhoop gooit en de rest van hun leven kan beinvloeden.

Rataplan schreef:Hechting aan een vaste verzorger gebeurt in het eerste half jaar van een mensenleven gebeurt dit niet of gebrekkig dan kan dat later in een mensenleven voor problemen zorgen.
Omdat een kind nog niet de taal beheerst, wil niet zeggen dat iets traumatisch als scheiding van een vaste verzorger hun leven niet enorm overhoop gooit en de rest van hun leven kan beinvloeden.

Helmaal mee eens, dit is volgens mij ook wetenschappelijk vastgelegd en een van de redenen waarom er zoveel aandacht is voor de relatie tussen ouder en kind bij bijvoorbeeld couveusebabys (het kangaroeen).

Ik ga nog ff een duit in het zakje doen;
Afgelopen weekend hebben mijn allerliefste hondjes (7 en 11 mnd) een kudde drachtige schapen de sloot ingejaagd. We wonen in een dorp met verrekte veel weilanden met momenteel schapen en heel binnenkort met ook lammetjes.

Enfin, politie erbij, geregistreerde honden, waarschuwing dat volgende keer de honden in beslag worden genomen, boete, boze boer en vooral grote paniek en onzekerheid. Ze hadden NIET in de schapen gebeten.

Geloof me, heb echt even gedacht...... "ik doe die krengen weg". Maar dat is de 1e opwelling/emotie. Heb even rustig de situatie overdacht en besloten, om met behulp van een expert, dit gedrag aan te pakken.
Momenteel wandel ik elders en ben bezig om het vertrouwen in mijn honden terug te krijgen. En dat gaat gewoon lukken.

Ik weet het; je krijgt het er NOOIT uit, maar kan het wel binnen de perken houden.

Ik zou het zeker schandalig gevonden hebben als je daarvoor je honden weg zou hebben gedaan...
Aangezien het je eigen schuld is...

Beetje errug kort door de bocht, deze opmerking. :cry2:

Scarlet heeft gewoon een fout gemaakt of een foute inschatting gedaan. Dieren kunnen soms ook impulsief zijn en daardoor onvoorspelbaar, net als mensen. Ik vond die opmerking naar haar dus ook een beetje onnodig bot overkomen.

denk eraan dat je hond niet hoeft te bijten om problemen te krijgen!!

een boer mag je hond doodschieten als hij zijn vee opjaagt!

Dat mogen jullie best vinden
En natuurlijk kunnen honden ineens dingen doen die je niet had verwacht...
Maar aangezien het in je eigen buurt is...
En je dus de omgeving kent...
Is het dan niet gewoon iets verstandiger ze vroegtijdig aan te lijnen...
En we maken zeker allemaal fouten dat mag duidelijk zijn...
En je zult er ook zeker van geleerd hebben...
Maar wat mij stoorde aan je schrijven is dat je dan op zo'n moment denk..."ik doe die krengen weg" natuurlijk alleen maar gedachtes dat snap ik wel...
Maar inplaats van dat te denken...zou je beter jezelf ff voor je kop moeten slaan aangezien de honden er niks aan kunnen doen

Enne ik bot...nee hoor