Het HondenForum

Ik kan niets anders zeggen Thom, dan zwaar zwaar zwaar kut dit
Dat het eigenlijk slecht gaat, dat kan ik me heel goed voorstellen, dat is niet zo vreemd. Maar jemig, hoe moet je dit nu ooit
weer verwerken of een plekje geven.. soms is het echt allemaal teveel

Wat een vreselijk afschuwelijk verhaal. Heel, heel veel sterkte met gemis van jullie Yla, en met het verdriet op zo'n manier afscheid te moeten nemen.

Vanmiddag om 16.06 uur heeft de crematie van Yla plaatsgevonden.

thom schreef:Vanmiddag om 16.06 uur heeft de crematie van Yla plaatsgevonden.

nog definitiever. Hopelijk heeft het jullie wel een middel gegeven om toch waardig afscheid te nemen van Yla. Haar even te gedenken als de hond die ze voor jullie al die tijd geweest is.
Sterkte Thom, er huilt een heel forum met je mee.

nogmaals sterkte...thom en ria

Poeh, durfde vandaag pas echt voor het eerst te gaan lezen in dit vreselijke topic, voor die tijd had ik het zo'n beetje waargenomen, maar was het niet echt binnengekomen, nu wel. Ik zat op de bank met Ari naast me, die likte de vele tranen van mijn wangen. We missen ons meisje enorm.
Wat ons die nacht, vandaag 4 weken geleden, is overkomen, dat gun je werkelijk niemand toe.
Ik wil jullie wel bedanken voor alle ondersteunende, lieve en begripvolle reakties.
Nu Ari in ons leven is gekomen, kunnen we opnieuw genieten en lachen om zijn streken.
Iemand schreef met gisteren, dat Ari misschien de verzachtende pleister kan zijn op een zeer pijnlijke wond. En eigenlijk voelt dat ook zo.

Ongeveer 1 uurtje voordat Alma en Ari zouden komen, hadden we post van het crematorium, met een prachtige tekst, waarin Yla haar crematie en uitstrooiing verwerkt was, en een mooie kaart van onze DA met zo'n lieve handgeschreven tekst. Dan komen de tranen al snel hoor.
Van onze Ari genieten we enorm, maar we nemen ook zeker de tijd om de afschuwelijke dood van ons meisje Yla te verwerken.

Nogmaals bedankt voor alle lieve reakties.

Weet er alles van
Nu Ari in jullie leven is komt het met een lach en een traan

Wat ik me afvroeg: is die hond er nog gewoon en zo ja, zijn jullie niet bang om met Ari naar buiten te gaan?

Ja, de hond is er nog steeds, de buren zitten nog steeds met hun handen.
Als dat klaar is, zo heb ik begrepen, dan komt er iemand van de politie om de hond te testen, waar Ria op haar verzoek ook een uitnodiging voor krijgt, en pas daarna komt er een test in Utrecht, als ik het goed begrepen heb. En daarna valt de definitieve beslissing voor de hond. Maar ze hebben ons echt verzekerd dat hij nooit meer zonder muilkorf en riem buitenkomt. Het duurt allemaal best wel lang, dat wel.
Gisterenavond ging Ria naar buiten met Ari, toen er een andere buurman zijn stafford uitliet, samen met zijn vrouw, de avond daarvoor had Ria met hem staan praten en de ontstane angst voor het ras uitgelegd, wat hij volkomen begreep na het drama met Yla.
Afijn de stafford liep los, maar werd meteen geroepen en aan de lijn gedaan. Dus wij hopen maar dat iedereen met een hond in onze flat zijn/haar les heeft geleerd.
Maar helaas wel ten koste van ons meisje.

Wat hebben die handen nou met de testen te maken . Daar snap ik echt niets van.
Het duurt inderdaad wel erg lang allemaal

Ariane schreef:Wat hebben die handen nou met de testen te maken . Daar snap ik echt niets van.
Het duurt inderdaad wel erg lang allemaal

Tja, als ik het allemaal goed begrepen heb, dan wil iemand van de politie de hond gaan testen, maar in zijn eigen buurt, dan moet de baas of bazin hem natuurlijk wel geleiden, met zulke kapotte handen gaat dat natuurlijk niet, dus vandaar dat lange wachten. Tenminste, dat denk ik.
Momenteel hebben we alleen contact met hun en de verzekeringsmaatschappij, vanwege de rekeningen die nog steeds open staan.

thom schreef:

Ariane schreef:Wat hebben die handen nou met de testen te maken . Daar snap ik echt niets van.
Het duurt inderdaad wel erg lang allemaal

Tja, als ik het allemaal goed begrepen heb, dan wil iemand van de politie de hond gaan testen, maar in zijn eigen buurt, dan moet de baas of bazin hem natuurlijk wel geleiden, met zulke kapotte handen gaat dat natuurlijk niet, dus vandaar dat lange wachten. Tenminste, dat denk ik.
Momenteel hebben we alleen contact met hun en de verzekeringsmaatschappij, vanwege de rekeningen die nog steeds open staan.

Pffffffffffff

ik snap niet wat die honden los moeten bij jullie flat.
laten die mensen hun hond gewoon aangelijnd uitlaten 's avonds in de wijk!
ik vind het enorm dapper dat ria 's avonds gewoon weer naar buiten durft met Ari.
echt stoer na zo'n drama.

Het duurt inderdaad wel heel erg lang.
En

nogmaals heel veel sterkte, en heel veel geluk en plezier met ari

Moeilijk voor jullie dat de afwikkeling nog zo lang duurt allemaal Goed van Ria dat ze aan die mensen met de stafford haar angst heeft uitgelegd en heel fijn dat zij hier goed op reageerden

Flevo Bordertje schreef:Moeilijk voor jullie dat de afwikkeling nog zo lang duurt allemaal Goed van Ria dat ze aan die mensen met de stafford haar angst heeft uitgelegd en heel fijn dat zij hier goed op reageerden

Dat ging wel om andere buren, dus ook een andere stafford.

Nou ja, jullie hebben in ieder geval op het stafford forum gezien dat er ook mensen zijn die wel veranwoordelijk met ze omgaan, en daar andere stafford eigenaren ook van proberen te overtuigen. Ik hoop voor jullie dat ria over haar angst heenkomt, het lijk me vrij vervelend dat ze elke keer als ze een stafford tegenkomt in de stress schiet.

petertje schreef:Nou ja, jullie hebben in ieder geval op het stafford forum gezien dat er ook mensen zijn die wel veranwoordelijk met ze omgaan, en daar andere stafford eigenaren ook van proberen te overtuigen. Ik hoop voor jullie dat ria over haar angst heenkomt, het lijk me vrij vervelend dat ze elke keer als ze een stafford tegenkomt in de stress schiet.

Het is niet elke keer dat Ria een stafford tegenkomt, zij/wij hebben totaal niks tegen het ras, dat zou ook raar zijn. Maar als je opnieuw een loslopende stafford tegenkomt van andere buren hier uit de flat, dan gaat je hart een stuk sneller kloppen, daar ben je dan niet echt blij mee, maar dat lijkt me na het afschuwelijke gebeurde niet zo vreemd, toch ?
Ik heb inderdaad op het staffordforum gelezen, dat er ook eigenaren bestaan die wel verantwoordelijk met hun hond omgaan, maar dat wist ik gelukkig al.
Nu genieten we ontzettend van pup Ari, en ja inderdaad zijn we uitermate op ons hoede als we hier voor de flat opnieuw een loslopende stafford tegenkomen, maar dat kan je begrijpen, denk ik.
Voor ons heeft dat gewoon tijd nodig.

thom schreef:

petertje schreef:Nou ja, jullie hebben in ieder geval op het stafford forum gezien dat er ook mensen zijn die wel veranwoordelijk met ze omgaan, en daar andere stafford eigenaren ook van proberen te overtuigen. Ik hoop voor jullie dat ria over haar angst heenkomt, het lijk me vrij vervelend dat ze elke keer als ze een stafford tegenkomt in de stress schiet.

Het is niet elke keer dat Ria een stafford tegenkomt, zij/wij hebben totaal niks tegen het ras, dat zou ook raar zijn. Maar als je opnieuw een loslopende stafford tegenkomt van andere buren hier uit de flat, dan gaat je hart een stuk sneller kloppen, daar ben je dan niet echt blij mee, maar dat lijkt me na het afschuwelijke gebeurde niet zo vreemd, toch ?
Ik heb inderdaad op het staffordforum gelezen, dat er ook eigenaren bestaan die wel verantwoordelijk met hun hond omgaan, maar dat wist ik gelukkig al.
Nu genieten we ontzettend van pup Ari, en ja inderdaad zijn we uitermate op ons hoede als we hier voor de flat opnieuw een loslopende stafford tegenkomen, maar dat kan je begrijpen, denk ik.
Voor ons heeft dat gewoon tijd nodig.

Thom, als ik een stafford tegenkom die losloopt, probeer ik deze ook echt te ontwijken door de andere kant uit te gaan of over te steken of zo. Tenzij ik ze ken, maar anders nope, dan probeer ik dat echt niet uit.

Neeltje schreef:

thom schreef:

petertje schreef:Nou ja, jullie hebben in ieder geval op het stafford forum gezien dat er ook mensen zijn die wel veranwoordelijk met ze omgaan, en daar andere stafford eigenaren ook van proberen te overtuigen. Ik hoop voor jullie dat ria over haar angst heenkomt, het lijk me vrij vervelend dat ze elke keer als ze een stafford tegenkomt in de stress schiet.

Het is niet elke keer dat Ria een stafford tegenkomt, zij/wij hebben totaal niks tegen het ras, dat zou ook raar zijn. Maar als je opnieuw een loslopende stafford tegenkomt van andere buren hier uit de flat, dan gaat je hart een stuk sneller kloppen, daar ben je dan niet echt blij mee, maar dat lijkt me na het afschuwelijke gebeurde niet zo vreemd, toch ?
Ik heb inderdaad op het staffordforum gelezen, dat er ook eigenaren bestaan die wel verantwoordelijk met hun hond omgaan, maar dat wist ik gelukkig al.
Nu genieten we ontzettend van pup Ari, en ja inderdaad zijn we uitermate op ons hoede als we hier voor de flat opnieuw een loslopende stafford tegenkomen, maar dat kan je begrijpen, denk ik.
Voor ons heeft dat gewoon tijd nodig.

Thom, als ik een stafford tegenkom die losloopt, probeer ik deze ook echt te ontwijken door de andere kant uit te gaan of over te steken of zo. Tenzij ik ze ken, maar anders nope, dan probeer ik dat echt niet uit.

Wij hebben echt geen hekel aan hele ras gekregen, dat zou ook best gek zijn. Maar wel uitermate voorzichtig, zeker als er hier voor de deur een stafford losloopt, dan zit je hart opnieuw in je keel, maar in ons geval lijkt me dat ook niet zo gek.

Ik heb toch het gevoel dat ik me een beetje moet verantwoorden tegenover Petertje, kan ook aan mij liggen, want in het specifieke 'geval' van Yla ben ik nogal gevoelig, maar misschien begrijp ik het wel verkeerd, dat hoop ik dan maar.

Thom jij hoeft je tegenover niemand te verantwoorden.
Het is nogal iets wat jullie hebben meegemaakt, het is heel redelijk en rieël dat jullie schrikken als jullie een stafford los zien lopen bij jullie flat.

Enorm veel sterkte met het verwerken van het nare verlies van Yla!

thom schreef:Ik heb toch het gevoel dat ik me een beetje moet verantwoorden tegenover Petertje, kan ook aan mij liggen, want in het specifieke 'geval' van Yla ben ik nogal gevoelig, maar misschien begrijp ik het wel verkeerd, dat hoop ik dan maar.

Niet doen Thom. Ik ga er voor om muv t vriendinnetje van xito. Niet voor de hond wel voor de eigenaren. Bij dit type rassen is t geen 'normale' knokpartij die je met blote handen uit elkaar kan trekken en ik heb erg weinig vertrouwen in de gemiddelde eigenaar. En wat anderen daarvan vinden zal me een worst zijn. Mijn honden dus lijkt me dat ik dat geheel zelf mag weten.

Ik loop ook om voor de meeste staffordachtigen hoor. Behalve op behendigheid, daar zit er een die de echt dikke maatjes is met Yara. Buiten moeten ze allemaal uitgekafferd worden vinden ze.

En je hoeft je niet te verantwoorden hoor! En het lijkt me niet meer dan logisch dat je na dit gebeuren er wat gevoelig over bent!

petertje schreef:Nou ja, jullie hebben in ieder geval op het stafford forum gezien dat er ook mensen zijn die wel veranwoordelijk met ze omgaan, en daar andere stafford eigenaren ook van proberen te overtuigen. Ik hoop voor jullie dat ria over haar angst heenkomt, het lijk me vrij vervelend dat ze elke keer als ze een stafford tegenkomt in de stress schiet.

Klopt die zijn er ook, maar jij zult zelf ook wel weten dat zulke eigenaren flink in de minderheid zijn. Met andere honden zijn en blijven het vaak gewoon linke hondjes waar je echt wel voor moet oppassen, zelfs zonder een afschuwelijke ervaring zoals Thom en Ria hebben gehad.


@ Thom Jij hoeft je nergens voor te verdedigen hoor, je voelt het gewoon zoals je het voelt, punt!

Het voelt zoals het voelt en je hoeft je nergens voor te verdedigen. Wat jullie meegemaakt hebben is verschrikkelijk en dat je dan niet vol vertrouwen je flat uitloopt als daar weer een loslopende stafford loopt dan is dat niet meer dan normaal!

Ik loop ook om voor loslopende staffords waar ze aangelijnd horen te zijn sinds incidenten die heel wat minder slecht afgelopen zijn als bij jullie, maar er toch al genoeg inhakte om ze in het vervolg te ontlopen. Baasjes kunnen wel zeggen dat ze verantwoordelijke baasjes zijn, maar waarom er dan in en om een flat (waar over het algemeen, hier wel in ieder geval, een aanlijngebod geldt) ze er geen riem aan kunnen hangen is me een raadsel en komt me juist niet verantwoordelijk over. Dat ik dan vooroordelen heb dat is dan maar zo.

Heel veel sterkte en heel veel plezier met Ari!

Ik loop ook om hoor als ik een loslopende staff tegen kom als ik met Gajes loop.

Ook ik loop om voor loslopende staffords. Als ze aan de lijn zitten, kijk ik vaak naar de baas die erbij loopt. Van sommige zie je gewoon al dat ze om een bepaalde reden voor het ras hebben gekozen (vaak omdat het "stoere honden" zijn) en die ga ik zeker uit de weg. Gelukkig lopen er ook wel verantwoordelijke eigenaren rond.

Wat fijn dat Ari de wond die jullie hebben opgelopen 4 weken geleden wat kan verzachten, het is ook een waanzinnig leuk ventje om te zien

Eilfy schreef:Ook ik loop om voor loslopende staffords. Als ze aan de lijn zitten, kijk ik vaak naar de baas die erbij loopt. Van sommige zie je gewoon al dat ze om een bepaalde reden voor het ras hebben gekozen (vaak omdat het "stoere honden" zijn) en die ga ik zeker uit de weg. Gelukkig lopen er ook wel verantwoordelijke eigenaren rond.

Wat fijn dat Ari de wond die jullie hebben opgelopen 4 weken geleden wat kan verzachten, het is ook een waanzinnig leuk ventje om te zien

Het is vandaag precies 1 maand geleden, dat spookt al de hele dag door mijn kop. Gelukkig geeft Ari voldoende fijne afleiding.